Μετά από επαναλαμβανόμενα γεγονότα που είναι καταγεγραμμένα στην ιστορία μας και η χροιά τους αλλάζει ή το θέμα αλλά η ουσία παραμένει, ο νους μας τριγυρίζει αυτές τις μέρες στις 17 Μαρτίου 2017 στην ιστορική ομιλία- επική θα λέγαμε- του ΠτΔ κ. Προκόπιου Παυλόπουλου κατά τις επετειακές εκδηλώσεις του εορτασμού της Γ΄Εθνοσυνέλευσης "Κατ' επαναλήψη" στην Ερμιόνη, στο σημείο που αναφέρθηκε - ως μήνυμα του εορτασμού - στη διχόνοια των Ελλήνων στρατιωτικών και πολιτικών Αντιπροσώπων του υπό συγκρότηση Έθνους μας, μετά την Επανάσταση του 21 στις Εθνοσυνελεύσεις, που αιτία αυτών ήταν και η σύγκληση εδώ στην Ερμιόνη μετά από τη διακοπή της στην Επίδαυρο με απόντες πάλι κάποιους Αντιπροσώπους!!
Για να καταλήξει ο κ. Πρόεδρος στο μέρος αυτό της ομιλίας του (με άλλα λόγια) - πως μόνο με Ομόνοια, Ομοψυχία και Αγάπη μεταξύ μας, μπορούμε να προχωρήσουμε και να προκόψουμε σαν Έθνος και σαν Λαός! ...
Εμείς να προσθέσουμε, πως επειδή τα ίδια συμβαίνουν και στο Δήμο μας και στην τοπική μας κοινωνία,
αυτές οι σοφές νουθεσίες του ΠτΔ ισχύουν και για εμάς...
Έτσι, καταφύγαμε πάλι στο τετράδιο των ποιημάτων του Δημοτικού Σχολείου Ερμιόνης που έχουμε φυλαγμένο ακόμα - 67 χρόνια μετά - και το διαφυλάσσουμε ως κόρη οφθαλμού, να βρούμε και να φρεσκάρουμε στη μνήμη μας, το ποίημα του Εθνικού μας ποιητή Διονύσιου Σολωμού, που αναφέρεται στην ιστορική διχόνοια των Ελλήνων από τους αρχαίους χρόνους!
144. Η Διχόνοια που βαστάει Ένα σκήπτρο η δολερή Καθενός χαμογελάει, Πάρ’ το, λέγοντας, και συ. 145. Κειο το σκήπτρο που σας δείχνει Έχει αλήθεια ωραία θωριά Μην το πιάστε, γιατί ρίχνει Εισέ δάκρυα θλιβερά. 146. Από στόμα οπού φθονάει, Παλληκάρια, ας μην ‘πωθή, Πως το χέρι σας κτυπάει Του αδελφού την κεφαλή. 147. Μην ειπούν στο στοχασμό τους Τα ξένα έθνη αληθινά: Εάν μισούνται ανάμεσά τους Δεν τους πρέπει ελευθεριά. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.
Εύγλωττη φωτογραφία: Καμιά
τριανταριά εφηβάκια, μαθητές και μαθήτριες Γυμνασίου, κάθονται αποκαμωμένα στα
σκαλοπάτια, μπροστά από την κλειδωμένη, με αλυσίδα και λουκέτο, εξώθυρα του
σχολειού τους. Δίπλα σε κάθε απαυδησμένο παιδί, ακουμπισμένη μια μικρή, με
ξύλινη λαβή, κόκκινη σημαία. Οχι χειροποίητη. Σαφέστατα και αυτονόητα, τις
ομοιόμορφες κόκκινες σημαίες τις έχει μοιράσει στα παιδιά «το κόμμα».
Σε μια πολιτεία, που ο μέσος όρος της κατά
κεφαλήν καλλιέργειας θα ξεπερνούσε ευδιάκριτα τον κρετινισμό, το ίδιο βράδυ η
αστυνομία θα είχε εντοπίσει, με βεβαιότητα, ποιο κόμμα ή ποιο γκρουπούσκουλο
είχε μοιράσει τις σημαίες στα εφηβάκια. Το ίδιο βράδυ, ο αρμόδιος εισαγγελέας
θα είχε απαγορεύσει τη λειτουργία του συγκεκριμένου κόμματος και θα είχε
μηνύσει τους αυτουργούς της διανομής.
Μια κοινωνία που
μάχεται τον κρετινισμό τόσο όσο και τη διαφθορά, απαγορεύει σε κάθε
επαγγελματία πολιτικάντη, όπως και στον οποιοδήποτε πρεζάκια ή προαγωγό, να
κάνει καριέρα (ή να βγάζει λεφτά) ασελγώντας στις ψυχές εφήβων. Γιατί είναι
ασέλγεια η πολιτική; Διότι ο μαθητής του σχολείου δεν είναι ακόμα πολίτης, στο
σχολειό ετοιμάζεται γι’ αυτή την τιμή και την ευθύνη. Πολίτης ψηφοφόρος να
γίνει, υπεύθυνος για τις επιλογές του, με κριτική σκέψη και αρχές δημοκρατίας,
όχι θύμα εντυπωσιασμού της αγοράς. Οποιο κόμμα (ή απόπειρα κόμματος) υπονομεύει
αυτή την προϋπόθεση της δημοκρατίας, παραπέμπεται στον εισαγγελέα ως απατεώνας.
Δεν είναι μάταιο ούτε
παράλογο ούτε αυταρχικό να απαιτούμε να προστατεύεται από τον εισαγγελέα και
την αστυνομία η λειτουργία της δημοκρατίας. Αν πιστεύουμε ότι η δημοκρατία
είναι κατόρθωμα, όχι πεδίο ανεξέλεγκτης και ατιμώρητης αυθαιρεσίας, τότε το μη
κατόρθωμα (η πλαστογράφηση του πολιτεύματος, η καπηλεία του) είναι κοινωνικό
έγκλημα. Αυτή η στοιχειώδης λογική παραβιάζεται βάναυσα στη χώρα μας,
καθημερινά, πολλές δεκαετίες τώρα, χωρίς την παραμικρή κοινωνική αντίδραση,
διαμαρτυρία, ποινική συνέπεια.
Η επίσημα κατεστημένη
ολοκληρωτική κυριαρχία των «κομματικών νεολαιών» στα πανεπιστήμια, είναι
παγιωμένο πια στίγμα ντροπής, που όσο γίνεται ανεκτό, κάθε άλλος εκπαιδευτικός
πρωτογονισμός μοιάζει ασήμαντη λεπτομέρεια. Ποιος να παλέψει για αξιοκρατία,
για «ελευθερία διακίνησης ιδεών», για επιστημονική αμεροληψία, για εκλογική
εντιμότητα στη στελέχωση των ανώτατων παιδευτικών και ερευνητικών ιδρυμάτων,
για στοιχειώδη σοβαρότητα κρατικών βραβείων και διακρίσεων, όταν ο κομματικός
κρετινισμός είναι επισήμως ανεκτός να διαφεντεύει τα πανεπιστήμια και τα
σχολειά;
Η εύγλωττη φωτογραφία, με την οποία
ξεκινήσαμε (τα άγουρα παιδιά, με τις ίδιες όλα κομματικές σημαιούλες, να
βεβαιώνουν τον ευνουχισμό σκέψης, κρίσης, φαντασίας τους στην πρώιμη κιόλας
εφηβεία) είναι εικόνα ιστορικού τέλους μιας κοινωνίας που έχει παθητικά
αυτεγκαταλειφθεί στην παρακμή της. Τα παιδιά με τις σημαιούλες αναμηρυκάζουν
υπαγορευμένες αφελέστατες κοινοτοπίες σαν δήθεν αιτήματα, που αν δεν
ικανοποιηθούν, δεν θα ξαναμπούν στις τάξεις. Η θλίψη δεν είναι για τα αιτήματα,
είναι για τη μικρόνοια να προβάλλουν την αφελή κοινοτοπία σαν «δικαίωμα» τα
παιδιά του σχολείου.
Κάθε «δικαίωμα» πηγάζει από κάποιο
Δίκαιο, κάθε Δίκαιο από κάποιο όραμα – στόχο κοινωνικής λειτουργικότητας. Σε
ποια κοινωνική λειτουργικότητα προσβλέπουν τα παιδιά με τις κόκκινες
σημαιούλες; Αποκλειστικά και μόνο στους
παραλογισμούς Δικαίου, του «Δικαίου» εμπορευσιμότητας που υπαγορεύει την
κομματική συνθηματολογία για να σαγηνεύσει τα παιδιά: Να έχουν τα σχολεία
διπλάσιους δασκάλους, οι δάσκαλοι να μη βαθμολογούν, επομένως να καταργηθούν οι
εξετάσεις και κάθε αξιολόγηση, η επάρατη αριστεία, οι βραβεύσεις.
Αυτά όλα τα αιτήματα,
για να μην πολυλογούμε και μπερδευόμαστε, τα συνοψίζει σιωπηρά η κόκκινη
σημαιούλα. Που για να μην τη λέμε «κομμουνισμό» –η λέξη μυρίζει αίμα
αδελφοκτονίας και κόλαση Γκουλάγκ– τη σημαία τη λέμε «δικαίωμα». Η λέξη
κολακεύει και παραμυθιάζει την εφηβεία, συνταιριάζει απόλυτα με τη γοητεία που
ασκούν μπαλόνια και σημαιάκια «της Αριστεράς και της Προόδου».Σαγήνεψε η λέξη
«δικαίωμα» όλους, μα όλους τους υπουργούς μας Παιδείας, οποιασδήποτε κοπής και
ραφής. Και όσο μεγαλύτερη η αγραμματοσύνη τους ή και η μικρόνοια, τόσο πιο
άνετη (δηλαδή αδιάντροπη) η παπαγαλία της «αριστερής» προοδευτικής αρλούμπας.
Δεν ξέρω αν υπάρχει στον πλανήτη
άλλος λαός, που να έχει τόσο υποτιμήσει την κριτική του σκέψη και την ιστορική
του μνήμη: Εβδομήντα χρόνια μετά από ένα οργανωμένο έγκλημα ένοπλης ανταρσίας,
κόμματος ιδεολογικά ξενόφερτου, έξωθεν χρηματοδοτούμενου και εξοπλιζόμενου, με
οργανωμένο στρατό, συγκροτημένο, σε ποσοστό 90%, από βιαίως στρατολογημένους,
αυτό το κόμμα, με τη λεοντή κοινοβουλευτικής ψιμυθίωσης, επιβάλλει τις
συμβολικές του σημαιούλες στα σχολειά, προετοιμάζει, από την ντοπαρισμένη
πιτσιρικαρία, τους αυριανούς αιθεροβάμονες νοσταλγούς του «παραδείσιου»
ολοκληρωτισμού.
Μια οργανωμένη
συλλογικότητα σώζει την αξιοπρέπεια, σοβαρότητα και εντιμότητά της, όταν οι
λειτουργικοί της θεσμοί αποκλείουν καταγωγικά κάθε αμνήστευση της κακοπιστίας,
της αρπακτικής ιδιοτέλειας, των σκοπιμοτήτων ιδεολογικής μωρολογίας. Κάθε
συλλογικότητα δεν κατορθώνει οπωσδήποτε να συγκροτήσει κοινωνία. Γι’ αυτό και
είναι άθλημα ασταμάτητο η πολιτική, στίβος του αθλήματος αριστείας και
πληρότητας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΛΑΣΣΤΗ ΒΟΥΛΗ TV: «ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΚΟΥΝΑΝΕ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΡΩΤΟΤΡΟΠΟΥΣΑΝ ΜΕ ΤΗ ΧΡΥΣΗ
ΑΥΓΗ»
Στο κανάλι της Βουλής στην εκπομπή
«Πρωινή επισκόπηση», συμμετείχε σήμερα το πρωί ο Γιάννης Γκιόλας, βουλευτής
ΣΥΡΙΖΑ- Π.Σ. Η συζήτηση επικεντρώθηκε στο πρωτοσέλιδο της Κυριακάτικης ΑΥΓΗΣ,
με τίτλο «Δεν είναι αθώοι» και φωτογραφίες των Μητσοτάκη- Σαμαρά. Οι ερωτήσεις
των δημοσιογράφων Αλ. Κουλούρη και Λ. Πέρκου ήταν καταιγιστικές.
Ο
βουλευτής απάντησε: Κερδήθηκε μια μεγάλη
μάχη ενάντια στο φασισμό, τη μισαλλοδοξία και το ρατσισμό. Κερδήθηκε
μια μεγάλη μάχη για τη Δημοκρατία.
Τεράστιες οι ευθύνες του
Υπουργού Προστασία του πολίτη κ. Χρυσοχοίδη για τη στάση των ΜΑΤ στη μεγαλειώδη
συγκέντρωση της Τετάρτης έξω από το Εφετείο.
Η Νέα Δημοκρατία δεν
εναντιώθηκε όσο έπρεπε στη δράση της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής,
από τη στιγμή που αυτή έγινε γνωστή.
Οι ποινές που εκτίονται τώρα
είναι μεγαλύτερες από πριν. Θυμόμαστε ποινές ονομαστικά μεγάλες που κατέληγαν
σε αναστολή.
Κανένα ελαφρυντικό τουλάχιστον
για τους πρωτεργάτες της εγκληματικής οργάνωσης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και παραμένει
αμιγώς δημοκρατικό και συντεταγμένο κόμμα. Ο κ. Κοντονής έθεσε εαυτόν εκτός.
Ακούστε ολόκληρη τη
συνέντευξη στο κανάλι της Βουλής εδώ:
Με τέσσερα σκάφης αναψυχής – ιστιοφόρα- προσέγγισαν την νότια παραλία της Ερμιόνης («Μαντράκια») 30 περίπου νεαρές Σουηδέζες.
Ο φωτογραφικός φακός μας απαθανάτισε τη στιγμή, που η νεαρή και ωραία ξεναγός τους, επί ώρα τους μιλούσε και αυτές την ακούγανε με απόλυτη προσοχή!
Από δημοσιογραφική περιέργεια τη ζυγώσαμε και αφού συστηθήκαμε την ρωτήσαμε ευγενικά ποιο ήταν το θέμα της ξενάγησης που με τόσο ενδιαφέρον την παρακολουθούν.
Μας απάντησε πως "τους μιλάω για τα οφέλη της γυμναστικής άσκησης στη θάλασσα και τη στεριά κι’ ακόμα, γι’ αυτό το ωραίο και εντυπωσιακό φυσικό περιβάλλον της περιοχής σας, κάτι ασυνήθιστο για εμάς τους βόρειους λαούς"!...
Την ευχαριστήσαμε για την ενημέρωση που μας έκανε και αυτή συνέχισε την ξενάγησή της, ενώ το ακροατήριό της την παρακολουθούσε με το ίδιο ενδιαφέρον!...
Φεύγοντας σκεφτήκαμε, πως είναι και θέμα παιδείας και κουλτούρας των λαών. Άλλωστε οι εικόνες που σας δίνουμε μιλούν από μόνες τους…
Προσβολές
και θεατρινισμοί επιπέδου παλιμπαιδισμού, νταηλίκια εκ του ασφαλούς, και στον
γενικότερο ορυμαγδό η επωδός πόνου και χαμένων «ανδρικών» μεγαλείων με γυναίκες
εμφανέστατα επιθετικές, με άνδρες προφανέστατα παθητικούς, με «gay parades» στην Ελλάδα, την
Ευρώπη, την Υφήλιο και με ελάχιστους πλέον «αρσενικούς» να βιώνουν τον
πατροπαράδοτο στο πέρασμα των αιώνων ρόλο του «κυνηγού».
«΄Ανδρα μοι ἔννεπε,
Μοῦσα, πολύτροπον…»
Για
το λεξικογράφο (Τεγόπουλος – Φυτράκης) ο «άνδρας» είναι
αρσενικός και ενήλικος άνθρωπος, ο «σύζυγος» για το σπίτι και την οικογένεια
του, ο… «στρατιώτης» για το διοικητή της στρατιωτικής του μονάδας.
Για
τον Υπουργό Εμπορίου, εάν έμπαινε στον κόπο να ρίξει μια ματιά στην
καθημερινότητα που βιώνουμε στον 21ο αιώνα, ο «άνδρας» αποτελεί πλέον «αγαθό σε
ανεπάρκεια» που μάλλον χρειάζεται να υπαχθεί στη λίστα «διατιμημένων».
Εάν,
όμως, στην καρέκλα του Υπουργού Εμπορίου καθόταν μια φεμινίστρια φοβάμαι ότι
μάλλον θα αμφισβητούσε τη διάσταση του…αγαθού!
Για
το πρώτο «μισό» των εκπροσώπων του μοντέρνου φεμινιστικού κινήματος
ο σύγχρονος άνδρας αποτελεί πλέον απλά και μόνο ‘σκιά του παρελθόντος του’ και
για το δεύτερο «μισό» του συνόλου των φεμινιστριών ένα ακόμη απλό αλλά
προσπελάσιμο εμπόδιο στη δική τους ανοδική πορεία σε ψηλότερους θώκους
εξουσίας!
Κοινωνικό-ψυχολογικά
οι πρώτες «μισές» έχουν δίκιο καθώς το χθεσινό πρότυπο του άνδρα «πατριάρχη»
που με τη χειρωνακτική ή πνευματική του εργασία ήταν ο ζωοδότης της οικογένειάς
του και ως αυτοδημιούργητος παράγοντας κυριαρχούσε στο κοινωνικό-οικονομικό
στερέωμα έχει εκλείψει προ πολλού καθώς η αγορά εργασίας διεκδικήθηκε και
κερδήθηκε από τεράστιους αριθμούς γυναικών σε όλα τα επίπεδα της κατοχής
δεξιοτήτων και γνώσεων.
Σε
Πανεπιστήμια ιδρύματα πολλές πρωτιές κερδίζονται πια από θυγατέρες και εγγονές
μας και ακόμη και στις Στρατιωτικές και Αστυνομικές Σχολές πολλές πρωτιές τις
κέρδισαν γυναίκες!
Σήμερα
σε Ευρώπη και Αμερική σχεδόν μία στις δύο οικογένειες έχουν την εργαζόμενη
γυναίκα, σύζυγο, μητέρα να κερδίζει περισσότερα από τον εργαζόμενο άντρα,
σύζυγο, πατέρα!
Το
πρόβλημα με την οικονομική διάσταση του «ανδρισμού» ήταν ότι ενώ από τη μια
πλευρά παρείχε στον άνδρα εξουσία, υπεροχή, αυτονομία, κινητικότητα από την
άλλη τον τύλιγε σε άγχος, ανησυχία, μοναξιά. Αυτά τα προβλήματα τα έχουν τώρα
πια και οι εργαζόμενες γυναίκες και ιδιαίτερα εκείνες που ανήκουν στην
κατηγορία των «στελεχών» πέρασαν πλέον και στο γυναικείο στρατόπεδο.
Είναι
δεδομένο γεγονός ότι υπάρχει το ανάλογο τίμημα που καταβάλλει το γυναικείο φύλο
συμμετέχοντας πλέον ενεργά στις στρεσογόνες καταστάσεις που απαιτεί ο ρόλος
«της εργαζόμενης» η οποία υπόκειται σε αγχωτικές αντιδράσεις, νευρώσεις και
έλκη του δωδεκαδακτύλου και του πυλωρού μέχρι και έκθεση σε καρδιόπαθειες
και…εγκεφαλικά!
Χωρίς,
ειλικρινά, καμία απολύτως ειρωνική πρόθεση καλώ να ‘καλωσορίσουμε’ τις
θυγατέρες και εγγονές μας στον απαιτητικό κόσμο της επαγγελματικής και οικονομικής
καθημερινότητας.
Στην
εποχή μας η μαζική είσοδος των γυναικών σε όλες τις κοινωνικές - οικονομικές
δραστηριότητες έφερε και τη μετάλλαξη της κλασικής έννοιας του «ανδρισμού» που
οδηγεί σταθερά και μάλλον αμετάκλητα, όχι ακόμη αλλά στο εγγύς μέλλον, στην
εξίσωση των ρόλων «άνδρας-γυναίκα».
Αυτό,
προσωπικά, δεν το θεωρώ αρνητικό, αν και έτσι το κρίνουν όσοι διαπιστώνοντας
ότι μάλλον θα είναι αναπόφευκτο το τέλος της κλασικής ανδροκρατίας, θεωρούν ότι
εμείς οι αρσενικοί «homo sapiens» καταντήσαμε «ανδρείκελα!»...
Παρηγορητικά
και, σίγουρα με μια δόση ευγενικής σάτιρας (μπορεί και είναι ευγενική και
καλοπροαίρετη η Αριστοφανική ειρωνεία), στους επικριτές αυτούς θα προτείνω να
υψώσουμε έναν ανδριάντα στον «πεσόντα Ιππότη» ο οποίος στον ανδρικό του ρόλο
συνθέτει με επιτυχία την αντίθεση της βιαιότητας και της πραότητας.
Όσοι
έχουν μελετήσει ιστορικά ντοκουμέντα γνωρίζουν ότι για τους Ιππότες εξουσία και
βιαιότητα χωρίς κάποια στοιχεία τρυφερότητας συνιστούν κτηνωδία, ενώ αντίστροφα
έντονη τρυφερότητα και συμπόνοια χωρίς τον ανδρικό δυναμισμό και
επιθετικότητα σβήνουν τη «φλόγα» που μας έδωσε ο Προμηθέας την οποία και
πλήρωσε, όπως τουλάχιστον μας διαβεβαιώνει ο σχετικός αρχαϊκός μύθος, τόσο
ακριβά!…
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι νάναι μακρύς
ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες,
γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και
τους Κύκλωπας, τον θυμωμένο Ποσειδώνα
μη φοβάσαι, τέτοια στον δρόμο σου
ποτέ σου δεν θα βρεις, αν μέν’ η σκέψις σου
υψηλή, αν εκλεκτή συγκίνησις το πνεύμα
και το σώμα σου αγγίζει. Τους Λαιστρυγόνας και
τους Κύκλωπας, τον άγριο Ποσειδώνα δεν
θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου, αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός
σου. Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος. Πολλά τα καλοκαιρινά πρωινά να είναι που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά, και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις, σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους, και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής, όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας, να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου. Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει· και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί, πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο, μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι. Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
ΑΡΚΕΤΑ ΜΕ ΤΗ ΒΛΑΚΕΙΑ ΜΕ ΠΕΡΙΤΥΛΙΓΜΑ ΑΠΟ ΑΘΕΟΛΟΓΗΤΕΣ
ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΕΣ!
ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΟΣΟΙ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΔΕ ΚΟΛΛΑΕΙ ΣΤΟΥΣ ΝΑΟΥΣ!
ΚΟΛΛΑΕΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΟΛΛΑΕΙ!
Κοντολογίς :
1. Ο Χριστός προσέλαβε την ανθρώπινη φύση, όπως είναι
(χωρίς την αμαρτία όμως), δεν την αλλοίωσε!
Τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος! Οδηγήθηκε στο
Σταυρό, περνώντας από το Πάθος... Και Σαρκὶ ὑπνώσας ὡς θνητός, τριήμερος
ἐξανέστη...
2. Ο Θεός είναι πανταχού παρών! Όσοι ισχυρίζονται ότι
στο Ναό δεν κολλάει γιατί είναι ο Θεός, ισχυρίζονται αυτομάτως και ότι έξω
κολλάει γιατί δεν είναι ο Θεός...
3. Ο Ναός υπόκειται στη φθορά! Αν πιάσει φωτιά
καίγεται, το σαράκι τρώει τα στασιδια κοκ. Όπου φθορά, θάνατος!
4.Το χειμώνα φοράμε παλτό για να πάμε στο Ναό για να
προστατέψουμε τους εαυτούς μας από το κρύο! Δεν είδα κανέναν από αυτούς να
έρθει με κοντομάνικο... Έτσι και τώρα ΘΑ ΦΟΡΑΜΕ τη μάσκα για την προστασία!
5. Όταν ένα μέλος του Σώματος νοσεί, νοσεί και το
Σώμα, αυτό δεν είναι σχήμα λόγου...
6. Η Παράδοση της Εκκλησίας, μας δείχνει πως
προσκυνούν οι γυναίκες τις εικόνες κατά τη περίοδο, χωρίς ασπασμό. Μήπως η
προσκυνηση είναι άκυρη γιατί δεν υπάρχει ασπασμός;
... Θεωρώ εντελώς λαθεμένη την απόφαση της Δημοτικής Αρχής να ματαιώσει την πραγματοποίηση των γιορτών που καθιερώσαμε το 2011 και μάλιστα, σε μια εποχή, που η κατανάλωση των προϊόντων μας αυτών αποδεδειγμένα προσφέρει προστασία στην Υγεία μας, συν τοις άλλοις στην ενίσχυση της άμυνας του οργανισμού μας, απέναντι σε ιούς και βακτήρια!!
Οι θεσμοθετημένες εδώ και 10 χρόνια, γιορτές των ευλογημένων προϊόντων του
τόπου μας του λαδιού και του ροδιού, πρέπει να πραγματοποιηθούν, ιδιαίτερα
φέτος στην εποχή του covid-19 !
Θεωρώ εντελώς λαθεμένη την απόφαση της Δημοτικής Αρχής να ματαιώσει την πραγματοποίηση
των πάρα πάνω γιορτών που καθιερώσαμε το 2011 και μάλιστα σε μια εποχή που η
κατανάλωση των προϊόντων μας αυτών αποδεδειγμένα προσφέρει προστασία στην Υγεία
μας, συν τοις άλλοις στην ενίσχυση της άμυνας του οργανισμού μας απέναντι σε
ιούς και βακτήρια.
Σε μια συγκυρία επίσης που σαν επιστέγασμα όλων των προσπαθειών που είχαμε
ξεκινήσει Δήμος και Παραγωγοί, ήρθε πολύ πρόσφατα η αναγνώριση με την απόφαση
της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ονομασία προέλευσης Π.Ο.Π. για το Ρόδι
Ερμιόνης.
Δεν επιτρέπεται στο όνομα της πανδημίας να σταματήσουμε την ζωή μας, την
οικονομία και τον πολιτισμό μας. Αντίθετα επιβάλλεται να προσαρμόζουμε τις
δραστηριότητές μας σύμφωνα με τα προστατευτικά μέτρα των επιστημόνων και της
πολιτείας και να αναζητούμε "έξυπνες" πρακτικές για να μετατρέπουμε
τα προβλήματα σε ευκαιρίες .
Συγκεκριμένα λοιπόν προτείνω, καθολικό γιορτασμό σε ολόκληρη την Επαρχία
μας δηλαδή, χωρίς όμως πανηγύρια και συναθροίσεις:
1.Ορισμός έναρξης των εορταστικών εκδηλώσεων και σχετικών πρωτοβουλιών.
2. Στολισμός όλων των οικισμών του Δήμου μας και των εισόδων τους με
αεροπανό και αφίσες με σχετική θεματολογία.
3.Τοποθέτηση γλαστρών με φυτά ροδιάς και ελιάς σε πλατείες και
καταστήματα.
4.Προκήρυξη διαγωνισμού και επάθλων μεταξύ των μαθητών όλων των Σχολείων
του Δήμου μας, σχετικά θέματα.
προτείνω:
α) ελεύθερη ζωγραφική απεικόνιση με θέματα την ελιά, την ροδιά και τα
προϊόντα τους
β) έκθεση με θέμα "η ροδιά στην Ελληνική Ποίηση" και
γ) η χρησιμοποίηση του Ελαιολάδου στη Διατροφή μας, στον Πολιτισμό και στην
Θρησκεία.
5. Αξιοποίηση των επιστημόνων και πέραν του Δήμου μας με αναρτήσεις τους
στο διαδίκτυο και στα μέσα μαζικής ενημέρωσης για την αξία των προϊόντων αυτών
του τόπου μας, στην διατροφή και την υγεία μας ιδιαίτερα στην σημερινή συγκυρία, με ιδιαίτερη έμφαση στην ποιότητά τους, σε συνάρτηση με τις προστατευτικές για
τον οργανισμό μας ιδιότητες
6) έμφαση στην αξία και τις θετικές οικονομικές συνέπειες, στην ονομασία
Π.Ο.Π "Ρόδι Ερμιόνης"
και ΄τέλος, την διενέργεια ενός Τιμητικού Μνημόσυνου στον καλλιεργητή και παραγωγό φυτών Ροδιού Ερμιόνης, ΣΤΑΜΑΤΗ ΜΕΡΤΥΡΗ
για το πάθος την αφοσίωσή του στην υπόθεση της καλλιέργειας και διάδοσης της
Ερμιονίτικης ποικιλίας Ροδιού.
Ευχαρίστως κ Δαμαλιτη να συνεισφέρω με τις όποιες γνώσεις μου στη σύγκριση των δύο σπηλαίων, του σπηλαίου Φράγχθι και του σπηλαίου Θεόπετρας. Και τα δύο σπήλαια κατοικήθηκαν από τροφοσυλλέκτες - κυνηγούς, όπως μαρτυρούν τα ίχνη από τη Μέση Παλαιολιθική εποχή (40000 π.Χ) ως και τις αρχές της Νεολιθικής. Η κατοίκηση φαίνεται να ήταν σχεδόν συνεχής, με μικρά διαλείμματα. Δύο είναι κατά τη γνώμη μου οι σημαντικές διαφορές ανάμεσα στα δύο σπήλαια. Το σπήλαιο Φράγχθι γειτνίαζε με τη θάλασσα, απείχε 6 χιλιόμετρα από την παλαιά ακτογραμμή και ως εκ τούτου οι ένοικοί του, όπως μαρτυρούν τα ευρήματα, ασχολήθηκαν και με την αλιεία και με τη ναυσιπλοΐα. Η διατροφή τους φαίνεται ότι περιελάμβανε και μεγάλα ψάρια (ίσως τούνες) και οστρακοειδή. Το δεύτερο πολύ ενδιαφέρον συμπέρασμα των αρχαιολόγων από τα εργαλεία που βρέθηκαν κατασκευασμένα από οψιδιανό, είναι ότι το υλικό αυτό μεταφερόταν από τη νήσο Μήλο και αυτό ταυτοποιήθηκε με ραδιοισοτοπικες και άλλες μετρήσεις. Η δε μεταφορά του υλικού ανάγεται στο 8.000 π.Χ και είναι η παλαιότερη μεταφορά δια θαλάσσης απότι συνάγεται από τα επιστημονικά δεδομένα. Αυτό το τελευταίο είναι που έχει προσδώσει την παγκόσμια αίγλη στο σπήλαιο Φράγχθι της Κοιλάδας της Ελλάδας, της Μεσογείου και του κόσμου. Οποιαδήποτε δε διένεξη σχετικά με το που ακριβώς ανήκει είναι εντελώς άκυρη. Ανήκει στην Ελλάδα και σε όλη την ανθρωπότητα. Γιατί αποκαλύπτει τα ίχνη που βάδισε ο προϊστορικός άνθρωπος.
Τελικά «το φαίνεσται είναι άθλημα» για πολλούς, αλλά «και νόσος αγιάτρευτη, μάστιγα για την κοινωνία
μας»…
Παιδιά «βάλτε τώρα που γυρίζει» να μας
γράψει η ιστορία… αφού ο covid 19 μας χάλασε «τη μανέστρα»… και τις
εμφανίσεις σ’ αυτούς τους εορτασμούς του ροδιού, της ελιάς & του ελαιόλαδου… Θα παίρνανε «φωτιά οι σελίδες σας», θα βλέπατε τις φωτογραφίες σας και θα δακρύζατε από συγκίνηση... και οι άλλοι, θα καμαρώνανε τα Like και τις καρδούλες τους... ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.
Στην τρίτη κατά σειρά Γιορτή Ροδιού στην Ερμιόνη το
2013, πρωτοπαρουσιάστηκε από τους μελετητές δημόσια στο Παλαιό Σχολείο Συγγρού
η μελέτη που είχαμε αναθέσει ως Δήμος Ερμιονίδας σε ειδικούς επιστήμονες, για
την σύνταξη του φακέλου υποβολής για την απόκτηση της ονομασίας ΠΟΠ για το Ρόδι
Ερμιόνης
Το ρόδι Ερμιόνης στο μητρώο προστατευόμενων ονομασιών
προέλευσης ΠΟΠ
Μια προσπάθεια που ξεκίνησε από το 2011 από τον Δήμο
Ερμιονίδας και τους ροδοπαραγωγούς με την 1η ΓΙΟΡΤΗ ΡΟΔΙΟΥ.
Βασικός στόχος της Γιορτής ήταν να γνωρίσει ο κόσμος
το φυσικά γλυκό Ρόδι Ερμιόνης με τους μεγάλους και αφράτους σπόρους.
Το 2012 μετά από δική μου εισήγηση σαν Αντιδήμαρχος
και παραγωγός ροδιού και με την στήριξη του τότε Δημάρχου Καμιζή Δημήτρη αλλά
και όλων των συμβούλων ανατέθηκε από τον Δήμο Ερμιονίδας στην εταιρεία παροχής
γεωργικών συμβουλών και εκπόνησης γεωργικών μελετών
ΗΛΙΑΣ Κ. ΡΟΥΜΠΟΣ & ΣΙΑ Ο.Ε. η σύνταξη της μελέτης
για να πάρει ΠΟΠ το Ρόδι Ερμιόνης.
Στις 12/6/2013 το δημοτικό συμβούλιο αποδέχτηκε
ομόφωνα την μελέτη με σκοπό να την διαβιβάσει στον Αγροτικό Συνεταιρισμό
Ερμιόνης.
Στις 22/7/2013 ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Ερμιόνης
κάνει την αίτηση στο αρμόδιο τμήμα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης.
Όλα αυτά τα χρόνια σημαντική ήταν η στήριξη και η
συμμετοχή σε αυτή την προσπάθεια του παραγωγού Ροδιού Δημήτρη Κόντο .
Από την πρώτη στιγμή είχαμε επαφή τόσο με τον μελετητή
όσο και με τον Συνεταιρισμό Ερμιόνης για την πορεία του αιτήματος.
Το 2018 εγκρίθηκε από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης
το αίτημα μας για καταχώρηση ΠΟΠ στο Ρόδι Ερμιόνης.
Τέλος αφού έγιναν όλα τα απαιτούμενα στάδια πήρε και
την έγκριση από την Ευρωπαϊκή Ένωση
Είμαι πολύ χαρούμενος που ολοκληρώθηκε αυτή η προσπάθεια που είναι πολύ
καλή τόσο για το ιδιαίτερο ρόδι μας, όσο και για την περιοχή μας!
Μόνο
που τότε...το 2013 κρίθηκε ο φάκελος ανεπαρκής και όλα σταμάτησαν. Κανείς δεν
ξανα ασχολήθηκε μέχρι το 2016 που ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Ερμιόνης απέκτησε
νέα Διοίκηση και ξεκίνησε εκ νέου τον αγώνα για τον χαρακτηρισμό του Ροδιού
Ερμιόνης ως Π.Ο.Π. Όλα αυτά με έγγραφα και αποδεικτικά για την αλήθεια της
Ιστορίας χαρακτηρισμού. Όταν εγκαταλείπουμε μια προσπάθεια και έναν αγώνα είναι
ΑΔΙΚΟ να προσπαθούμε μετά να δρέπουμε δάφνες και εντυπώσεις. Με σεβασμό στο
πρόσωπο σας κ. Καμιζή.
Τι αλλεργία είναι αυτή στο όνομα μου και στο όνομα
κάποιων συνεργατών μου τέλος πάντων; Ευτυχώς και υπάρχουν και τα φωτογραφικά
και γραπτά ντοκουμέντα...
«Εμφανίστηκε από την τρύπα του και το ποντικάκι και διαχειριστής του Εικονοθκοπίου bloggi, να εκφράσει πολιτική άποψη» και να μας πει, - πως αυτοί οι εορτασμοί ήταν τα μόνα θετικά της δημοτικής αρχής αυτής της περιόδου. Ρε που τα λες αυτά δημόσια, σε μια κοινωνία τόσο μικρή, που όλοι γνωριζόμαστε;;;... Αυτά να τα πεις, σ' αυτούς, που έχουν βρει καταφύγιο και αποκούμπι στο βρομομπλόγκ σας, γιατί νομίζουν, χωρίς καμία αιδώ! ότι προβάλλονται...
"Τρίκαλα: Πώς τρέφονταν τα 43 άτομα που έζησαν στη νεολιθική εποχή στο σπήλαιο της Θεόπετρας..."
1 Σχόλιο - Εμφάνιση αρχικής ανάρτησης
Ο Δημήτρης Καμιζής είπε...
Ευχαρίστως κ Δαμαλιτη να συνεισφέρω με τις όποιες γνώσεις μου στη σύγκριση των δύο σπηλαίων, του σπηλαίου Φράγχθι και του σπηλαίου Θεόπετρας. Και τα δύο σπήλαια κατοικήθηκαν από τροφοσυλλέκτες - κυνηγούς, όπως μαρτυρούν τα ίχνη από τη Μέση Παλαιολιθική εποχή (40000 π.Χ) ως και τις αρχές της Νεολιθικής. Η κατοίκηση φαίνεται να ήταν σχεδόν συνεχής, με μικρά διαλείμματα. Δύο είναι κατά τη γνώμη μου οι σημαντικές διαφορές ανάμεσα στα δύο σπήλαια. Το σπήλαιο Φράγχθι γειτνίαζε με τη θάλασσα, απείχε 6 χιλιόμετρα από την παλαιά ακτογραμμή και ως εκ τούτου οι ένοικοί του, όπως μαρτυρούν τα ευρήματα, ασχολήθηκαν και με την αλιεία και με τη ναυσιπλοΐα. Η διατροφή τους φαίνεται ότι περιελάμβανε και μεγάλα ψάρια (ίσως τούνες) και οστρακοειδή. Το δεύτερο πολύ ενδιαφέρον συμπέρασμα των αρχαιολόγων από τα εργαλεία που βρέθηκαν κατασκευασμένα από οψιδιανό, είναι ότι το υλικό αυτό μεταφερόταν από τη νήσο Μήλο και αυτό ταυτοποιήθηκε με ραδιοισοτοπικες και άλλες μετρήσεις. Η δε μεταφορά του υλικού ανάγεται στο 8.000 π.Χ και είναι η παλαιότερη μεταφορά δια θαλάσσης απότι συνάγεται από τα επιστημονικά δεδομένα. Αυτό το τελευταίο είναι που έχει προσδώσει την παγκόσμια αίγλη στο σπήλαιο Φράγχθι της Κοιλάδας της Ελλάδας, της Μεσογείου και του κόσμου. Οποιαδήποτε δε διένεξη σχετικά με το που ακριβώς ανήκει είναι εντελώς άκυρη. Ανήκει στην Ελλάδα και σε όλη την ανθρωπότητα. Γιατί αποκαλύπτει τα ίχνη που βάδισε ο προϊστορικός άνθρωπος.
10/10/2020 6:48 μ.μ.