«Ερμιονίδα μας αρέσει δεν μας αρέσει» -> Το blog που σας ταξιδεύει σε χρόνους και χώρους μαγικούς, ονειρεμένους!!...

 «Όταν η καλλιτεχνική ανθρώπινη φύση απογειώνεται»!...

Μια ευγενική προσφορά στα παιδιά του «Γιαλα – Γιάλα» από τον Ερμιονίτη δημιουργό τέτοιων σκαφών (μινιατούρες)....

Είναι μια ακόμα δημιουργία του Αντώνη, αλλά αυτή τη φορά συμβολική προσφορά στα παιδιά μας που θα πέσουν στη θάλασσα την ημέρα των Θεοφανείων στην Ερμιόνη σύμφωνα με το ξεχωριστό έθιμο «Γιάλα - Γιάλα»...

Μετά τη βάπτιση του Τιμίου Σταυρού και της εικόνας της Βαπτίσεως του Χριστού, όπως το θέλει η θρησκευτική μας παράδοση και η τοπική, τα παιδιά παίρνουν δώρα από την Εκκλησία (χρυσό Σταυρό) από την Κοινότητα και φέτος θα έχουμε και αυτή την ευγενική προσφορά από τον καλλιτέχνη μας....

Φώτο - ρεπορτάζ

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

Ένα ακόμα φανταστικό δημιούργημα από τον καλλιτέχνη και «χρυσοχέρι» Αντώνη στην Ερμιόνη...

Πολλά είναι τα δημιουργήματά του σε διακοσμητικά σκάφη διαφόρων τύπων, τα οποία αρκετά εξ αυτών τα έχουμε προβάλλει στο blog συνοδεία ανάλογων κειμένων…

Ωστόσο, αυτή τη φορά ξεπέρασε το ταλέντο του και τη δημιουργική του ανησυχία και φαντασία! σ’ αυτό το είδος κατασκευών, φτιάχνοντας (κτίζοντας) ένα σκάφος - βάρκα τύπου παπαδιά την οποία την είδαμε να πλέει «υπερήφανα» σήμερα το απόγευμα παιχνιδίζοντας … στον ελαφρύ κυματισμό του βόρειου λιμανιού της Ερμιόνης.

Και τι μνήμες δεν ανακλήθηκαν από μέσα μας στη θέα αυτού του δημιουργήματος, αφού πρόκειται για ένα πολύ ιστορικό σκαρί που φτιαχνόταν πολύ μερακλήδικα παραδοσιακά στην Ερμιόνη, από την γνώστη οικογένεια (από τον παππού στον εγγονό) Μαστρογιάννη Κοτταρά.

Με αυτά τα σκάφη (βάρκες) οι Ερμιονίτες ψαράδες κυρίως οι γυαλάδες και σφουγγαράδεςόργωναν τις ελληνικές θάλασσες, μέχρι την Κρήτη, Κύπρο έως τα βόρεια αφιλόξενα παράλια της Αφρικής.

Έτσι, ο Αντώνης εκτός αυτά τα θαυμάσια διακοσμητικά δημιουργήματα προβάλλει την ιστορία μας, τις παραδόσεις μας και αν θέλετε και τον πολιτισμό μας…

Πάντως, να πούμε κι’ αυτό, πως για να φτιάξει αυτό το σκάφος το οποίο πλέει, (Φώτο) πρέπει να έχει εφαρμόσει όλους τους σχεδιασμούς, αχνάρια, πρακτικές κ.α που ακολουθούν οι παραδοσιακοί ξυλοναυπηγοί στις κατασκευές ξύλινων σκαφών…

Κλείνοντας να του ευχηθούμε να’ναι καλά και να δημιουργεί με πιο υψηλές δημιουργίες αυτού του είδους. …

Φώτο – Κείμενο

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ

ΥΓ.Το αξιοσημείωτο σ’ αυτό το δημιούργημα που παρατηρούμε είναι, το κόψιμο της παλάμης (το βαθύ κόκκινο χρώμα) στα ύφαλα. Αυτό γίνεται προτού το σκάφος καθελκυσθεί για πρώτη φορά στη θάλασσα με βάση την αντίσταση που δημιουργούν τα γεμίσματα (οι κοιλιές) του σκαριού στο νερό. Αυτό ανήκει στην εμπειρία και την τεχνική του ναυπηγού...
Ο Αντώνης φαίνεται πως γνωρίζει και αυτή τη σοβαρή λεπτομέρεια, καθώς βλέπουμε στην εικόνα πως το σκάφος - μινιατούρα- βυθίστηκε στο νερό ακριβώς στο κόψιμο της παλάμης που συνήθως μπαίνει αυτό το ειδικό χρώμα(φαρμάκι το λένε) για να προστατεύει το σκάφος από το χορτάριασμα (μαλούπα) που αποκτά μέσα στο νερό κ.α... Ένα ακόμα μυστικό τηςναυπηγικήςπου γνωρίζουν μόνο οι έμπειροι ξυλοναυπηγοί...

Σεμνός, αθόρυβος και λιγομίλητος ο συμπατριώτης μας ο Αντώνης, δημιουργεί έργα τέχνης (διακοσμητικού χαρακτήρα) εδώ στην Ερμιόνη, επηρεασμένος από τα περασμένα χρόνια (όταν ήταν μικρό παιδί) με τα διάφορα σκαριά, που κτιζόντουσαν στα τοπικά παραδοσιακά ναυπηγεία.

Σκαρί τύπου "Λίμπερτι" σε παραλλαγή

Σκαριά τύπου - Παπαδιά...
(τα δημιουργήματα είναι ημιτελή...)

Κυρίαρχο σκαρί στις δημιουργίες του αυτό της βάρκας τύπου «παπαδιά» με τις οποίες έγραψαν την ιστορία τους οι ψαράδες της Ερμιόνης - κυρίως οι σπογγαλιείς, σε όλα τα ελληνικά παράλια, τα νησιά του Αιγαίου και του Ιουνίου πελάγους, αλλά και στην Κρήτη, την Κύπρο, μα πιο πολύ όμως, στα αφιλόξενα βόρια παράλια της Αφρικής.

Με τέτοια βιώματα από μικρό παιδί ο Αντώνης στα Μαντράκια της Ερμιόνης βλέποντας αυτές τις εικόνες αλλά και με το προίκισμα της φύσης που έχει αυτής της δημιουργίας, άρχισε να δημιουργεί αυτά τα μικρά σκαριά που σας δίνουμε με τις Φώτο (κι’ όχι μόνο) που διακοσμούν δεκάδες διάφορους χώρους - σπίτια καταστήματα, τόσο στην Ερμιόνη και αλλά και σε πολλά μέρη της Ελλάδας, αφού έχει γίνει πλέον πολύ γνωστός και οι παραγγελίες «πάνε και έρχονται»! ...

Του ευχόμαστε να συνεχίζει να δημιουργεί και σε κάθε νέο έργο του,
να ανεβάζει την καλλιτεχνία του σε πιο ψηλό επίπεδο…

Καλλιτεχνικές δημιουργίες του Αντώνη - συνέχεια! ...

Φώτο – Ρεπορτάζ

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ

Ένα ακόμα δημιούργημα στο άλμπουμ των καλλιτεχνικών χειροποίητων διακομιστικών έργων με παραδοσιακά σκάφη του Αντώνη! ...

Πρόκειται για το μεγαλύτερο ξύλινο σκάφος τύπου «παπαδιά» διακοσμητικού χαρακτήρα (μπορεί και να πλέει υπερήφανο στη γαλάζια Θεά! )που έχει δημιουργήσει ο καλλιτέχνης. Αυτός ο τύπος σκάφους στη μεγάλη του εκδοχή κατασκευάζεται εδώ - στην Ερμιόνη. Έχει γράψει δε μεγάλη ιστορία σε όλες τις ελληνικές θάλασσες από Ερμιονίτες σπογγαλιείς (κι’ όχι μόνο) μέχρι τις αφιλόξενες ακτές της βόρειας Αφρικής. Αυτό ακούγεται σαν παραμύθι στις μέρες μας, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό, αφού οι ιστορικές μαρτυρίες το αποδεικνύουν…

Πριν δύο μέρες φορτώθηκε για την Ύδρα και ο ιδιοκτήτης του είναι πλέον Υδραίος συλλέκτης

και αυτός θα αποφασίσει που θα το τοποθετήσει,

για να γεφυρώνει ζωντανά την ιστορία του παρελθόντος με το σήμερα…

Φώτο – ρεπορτάζ

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

Σκάφος τύπου "λίμπερτι' σε μικρή παραλλαγή, κτισμένο στο ναυπηγείο

του Γιάννη Απ. Κοτταρά στην Ερμιόνη.

Τραγουδι αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους η ζωή τους ήταν ένα ταξίδι, όπως η δική μου...

Η βαρκαρόλα...

Μουσική:  Σταύρος Ξαρχάκος 

Στοίχοι: Βαγγέλης  Γκούφας 

Τραγουδάει -  η Τάνια Τσανακλίδου 

Στέγνωσε αγέρι τα πανιά και πάρε τα όνειρα μου

πάρε και τη καρδιά μου δεν την μπορώ την ερημιά

Γυαλό γυαλό που θα με πας που θα με ταξιδέψεις

και τι θα μου γυρέψεις αφου το ξέρω μ’ αγαπάς

Βραδινή συνάντηση - «Γεια σου - Ερμιονίδα μας αρέσεις»...

 

Τέτοιες στιγμές με κρατάνε στο blogging - > και συνεχίζονται!!

Όσο σεμνός και ταπεινός να είσαι, αισθάνεσαι ωραία και λες, αξίζει όλη αυτή η περιπέτεια... και ό,τι αυτή κουβαλάει μαζί της, όταν με συναντούν συμπολίτες στο δρόμο ξένοι, άγνωστοι σε εμένα, όπως συνέβη για μια ακόμα φορά και σήμερα και σου λένε - «Γεια σου - Ερμιονίδα μας αρέσεις»...

Και πώς να μη συγκινηθώ κάθε φορά που συναντιέμαι καθ' οδόν με νέα παιδιά εφήβους ή και μεγαλύτερα καθημερινοί επισκέπτες του διαδικτύου και του blog μας κατά δική τους ομολογία και με χαιρετούν με το - γεια σου STAM.DAM.

Μια φορά συνάντησα στο δρόμο μια παρέα μικρών παιδιών 15χρονα αγόρια και κορίτσια και λέγανε ο ένας στον άλλο – «να ο δικός σου»...

Γι’ αυτές τις καλές και συγκινητικές στιγμές που μου χαρίζει το blogging και για πολλές άλλες που με πληροφορούν από συζητήσεις που γίνονται και μεταφέρονται από στόμα σε στόμα, αξίζει αυτή η κοπιαστική και γεμάτη αγωνία ενασχόληση και όλες αυτές οι οδυνηρές περιπέτειες και συκοφαντικές ταπεινώσεις που έχω υποστεί από τους γνωστούς... και για γνωστούς λόγους... που σας είναι γνωστές!!

Αυτό το συναίσθημα με χαλυβδώνει και μου δίνει κουράγιο να συνεχίσω!!

Σας υπόσχομαι περισσότερη ενημέρωση με τη γλώσσα της αλήθειας, γιατί η επιλογή αυτή, κάνει το λιγότερο κακό, από όλες τις άλλες επιλογές...

Αρκεί, την Υγειά μας να'χουμε.

STAM.DAM.D.

Δελτίο Τύπου για τον προυϋπολογισμό της "αμαρτωλής" ΔΕΥΑΕΡ...

Αλλάξανε τα χρώματα στο λογγο του Δήμου
εις ένδειξη της επικήμενης αλλάγης και ιδού τα αποτέλεσματα
-> βούλιαξαν στο απέραντο γαλάζιο τους! ...
==================================================================================

ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΞΙΕΞΟΔΑ ΤΟΥ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΤΗΣ Δ.Ε.Υ.Α.ΕΡ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΑΜΕ  ΤΟ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΣΧΕΔΙΟ

Αγαπητοί συνδημότες και συνδημότισσες,

Την προηγούμενη Δευτέρα 28/3/2022 στο τελευταίο Δ.Σ. της Δ.Ε.Υ.Α.ΕΡ. είχαμε θέμα ημερήσιας διάταξης την έγκριση του προϋπολογισμού για το οικ. έτος 2022. Μετά την ακύρωση της πρώτης πρότασης του προϋπολογισμού, όπως αυτή παρουσιάστηκε την 31/12/2021 από την Αποκεντρωμένη Διοίκηση Πελοποννήσου, είμαστε υποχρεωμένοι να σας ενημερώσουμε για την άποψή μας, όπως αυτή εκφράστηκε στο τελευταίο συμβούλιο. Μετά την αλλαγή της τιμολογιακής πολιτικής της Δ.Ε.Υ.Α.ΕΡ., που διαμορφώθηκε ως απαραίτητη προϋπόθεση για να εγκριθεί ο νέος προϋπολογισμός, είμαστε και πάλι αντιμέτωποι με ένα νέο προϋπολογισμό με τις ίδιες παθογένειες, με τα ίδια αρνητικά μεγέθη και τα ίδια αδιέξοδα με τον προϋπολογισμό του Δεκεμβρίου 2021. Ενδεικτικά σας αναφέρουμε:

1.       Όταν πιστεύεις ότι θα εισπράξεις από τους καταναλωτές – δημότες 1.879.222,43€ για το τρέχον έτος, που αφορούν τις καταναλώσεις νερού του 2022 αλλά και χρέη προηγούμενων ετών και ενώ στατιστικά και πραγματικά εισπράττεις περίπου 600.000€ετησίως στο πιο φιλόδοξο ετήσιο πρόγραμμα εσόδων, αυτό δείχνει την πλασματικότητα του προϋπολογισμού στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Άρα ο προϋπολογισμός δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

2.       Όταν οι λοιπές βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις, οφειλές προς Δ.Ε.Η. και δάνεια είναι 1.290.697€, τότε δημιουργείται η αίσθηση ότι κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται την κρισιμότητα της κατάστασης όσον αφορά την πραγματική κατάσταση και την ρευστότητα της Δ.Ε.Υ.Α.ΕΡ.

3.       Όταν οφείλεις σε προμηθευτές κλείνοντας την οικ. χρονιά 2021 ποσό 258.309€, αποδεικνύεις ότι δεν ανταποκρίθηκες στις οικονομικές σου υποχρεώσεις, δημιουργείς αδιέξοδα στους επαγγελματίες που συνεργάζονται με τη Δ.Ε.Υ.Α.ΕΡ. και φαίνεται πλήρως αναξιόπιστη η υπηρεσία που δεν μπορεί να πληρώνει τις υποχρεώσεις της.

4.       Όταν πιστεύεις ότι θα εισπράξεις συνολικά για αποχέτευση ποσό της τάξης των 400.000€, χωρίς να έχεις παρουσιάσει ένα χρονοδιάγραμμα οριστικής έναρξης λειτουργίας του έργου της αποχέτευσης Πορτοχελίου – Κρανιδίου, αυτό δείχνει την προχειρότητα και πλασματικότητα κατάρτισης του προϋπολογισμού. Σε αυτό το σημείο να αναφέρουμε ότι ακόμα περιμένουμε την ενημέρωση του Δήμου και της Δ.Ε.Υ.Α.ΕΡ. για την πορεία ολοκλήρωσης του έργου και το πως η Δ.Ε.Υ.Α.ΕΡ. θα ανταποκριθεί στις συμβατικές υποχρεώσεις της για την αποπληρωμή της συμμετοχής της στο έργο.

5.       Συνεχίζεται παρά τις απαιτήσεις της Αποκεντρωμένης και σε αυτό το σχέδιο προϋπολογισμού οι κατατμήσεις έργων και υπηρεσιών, ενώ απαιτείται να ενοποιηθούν για να εξασφαλιστούν εκπτώσεις κατόπιν πρόχειρων διαγωνισμών, που θα μπορούσαν να έχουν σημαντικά οφέλη για τη Δ.Ε.Υ.Α.ΕΡ.

6.       Επίσης έχει προβλεφθεί ποσό μόνο 200,000€ για ηλεκτρικό ρεύμα, το οποίο με τις τρέχουσες εξελίξεις στις μεταβολές των τιμών της ενέργειας, αυτό σαφώς δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και μπορούμε να πούμε ότι καλύπτει ουσιαστικά μόνο το 1/3 της κατανάλωσης ρεύματος της τρέχουσας οικονομικής χρονιάς.

Για όλα τα παραπάνω εμείς καταψηφίσαμε τον προϋπολογισμό και τονίσαμε για ακόμα μία φορά τα αδιέξοδα, στα οποία έχει βρεθεί η επιχείρηση τα τελευταία 2 χρόνια. Ακόμα δε περιμένουμε απάντηση για ποιο λόγο η διοίκηση της Δ.Ε.Υ.Α.ΕΡ. δεν έπραξε τίποτα το τελευταίο εξάμηνο του 2021, ενώ ήξερε τις υποχρεώσεις της για την προσαρμογή στην προβλεπόμενη νομοθεσία περί τιμολογιακής πολιτικής.

Τάσος Λάμπρου                                                               Παναγιώτης Αποστόλου

Σύμβουλος του Δ.Σ. της Δ.Ε.Υ.Α.ΕΡ.                          Σύμβουλος του Δ.Σ. της Δ.Ε.Υ.Α.ΕΡ.

Δημοτικός Σύμβουλος Ερμιονίδας                            Δημοτικός Σύμβουλος Ερμιονίδας

 

Πατριώτες και ευεργέτες του Κρανιδίου στην αγνωμοσύνη και στη λήθη… .

Παραθέτουμε όλο το άρθρο του Βασίλή Λαδα για την κρανιδιώτικη οικογένεια Ζέρβα, (μέρος της αναδημοσιεύσαμε χθες από το αρχείο μας) προς ενημέρωση των αναγνωστών μας, όπως μας ζητήθηκε...

==========================================================================================================================

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΖΕΡΒΑ (ΜΠΙΘΑ)

Γράφει ο Βασίλης Λαδάς

Το παρατσούκλι Μπίθας στα Αρβανίτικα σημαίνει «πισινός». Το έδιναν συνήθως σε κάποιον περίεργο που πλησίαζε και παρακολουθούσε τι έλεγαν οι άλλοι, από περιέργεια και διάθεση για «κουτσομπολιό». Έτσι αυτόν οι παρέες τον θεωρούσαν «βρώμικο» όπως τον «πισινό». Στη συνέχεια παραθέτω από το βιβλίο μου «ΤΟ ΚΡΑΝΙΔΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΟΥ» το αφιέρωμα στην οικογένεια του ευεργέτη Ντίνου Ζέρβα.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
[...] Η πολυμελής οικογένεια Ζέρβα ήταν αξιόλογη, μόνο που δεν άφησε απογόνους, με αποτέλεσμα να εξαφανισθεί μετά το θάνατο του τελευταίου εκπρόσωπου της. Ο μπάρμπα – Γιάννης Ζέρβας, ήταν ένας καλός οικογενειάρχης, κοινωνικός άνθρωπος, με μια αξιόλογη γυναίκα και σύζυγο. Έφεραν στη ζωή 7 παιδιά, 4 αγόρια και 3 κορίτσια. Τα δύο αγόρια, ο Μήτσος και ο Λάζαρος, πριν από το Β΄  παγκόσμιο πόλεμο έφυγαν μετανάστες για την Αμερική όπου έζησαν πολλά χρόνια. Εκεί στην ξενιτιά «έκαναν» αρκετά χρήματα και απαίτησαν από το Αμερικάνικο κράτος, προπληρώνοντας τα έξοδα, όταν πεθάνουν να τους μεταφέρουν και να τους θάψουν (με δικά τους έξοδα) στο Κρανίδι, όπως και έγινε. Ο Παντελής, ένας αξιόλογος και μορφωμένος άνθρωπος, όταν οι Γερμανοί μπήκαν στην Ελλάδα, ενώ ήταν μόνιμος υπάλληλος στον Ο.Λ.Π. εγκατέλειψε τη θέση του και «κατέβηκε» στο Κρανίδι, αρνούμενος να εργασθεί για τους κατακτητές και την προδοτική κυβέρνηση Τσολάκογλου. Ήταν οργανωμένος στο Κ.Κ.Ε. και σύμφωνα με εντολή του κόμματος, ερχόμενος στο Κρανίδι με μια παρέα από συμπατριώτες μας, οργάνωσαν το τοπικό Ε.Α.Μ.

Όταν ήρθαν οι πρώτοι αντάρτες με τον Κονταλώνη και άλλα στελέχη του Ε.Α.Μ. και του Κ.Κ.Ε., άρχισαν να στήνουν τις αντιστασιακές οργανώσεις, o Παντελής, ήταν απ’ τους πρώτους που ανέλαβε οργανωτικά καθήκοντα στο Ε.Α.Μ., ενώ συμμετείχε σε καθοδηγητική ομάδα του Κ.Κ.Ε. O τέταρτος αδελφός από την οικογένεια Ζέρβα ήταν ο Κώστας, που τον φώναζαν «Ντίνο», ο οποίος  οργανώθηκε και αυτός στην Ε.Π.ΟΝ., και ήμασταν στην ίδια ομάδα. Οι τρεις αδελφές (η πρώτη η Ματίνα, η δεύτερη η Νίκη και η Τρίτη η Φώτω) οργανώθηκαν και αυτές στις αντιστασιακές οργανώσεις, έχοντας ανάλογες δραστηριότητες.

Στις 3 Ιουνίου του 1944 που ήλθαν οι Γερμανοί στην περιοχή μας, ο Παντελής Ζέρβας και ο Τσιρτσίκος βρέθηκαν στις Σπέτσες. Εκεί στις 6 Ιουνίου τους συνέλαβαν κάποιοι δοσίλογοι Σπετσιώτες, τους παρέδωσαν στους Γερμανούς και τους κρέμασαν στο λιμάνι δίπλα στη θάλασσα, συνολικά 9 αγωνιστές (αναφέρω λεπτομέρειες σε άλλη σελίδα).

Μετά την Βάρκιζα, όλη η οικογένεια διώχθηκε από τους ντόπιους συνεργάτες των κατακτητών και κατέφυγαν στον Πειραιά. Με την οικονομική βοήθεια των δύο αδελφών από την Αμερική, αγόρασαν ένα διαμέρισμα (90 περίπου τ.μ.) στον Πειραιά, στην Οδό Ευαγγελίστριας 41 – 42, όπου και εγκαταστάθηκαν.

Από τις τρεις αδελφές πρώτη πέθανε η Ματίνα (3-11-1979), μετά η Φώτω (18-8-1993) και μετά η Νίκη (9-6-1994). Ήταν και οι τρεις ανύπαντρες όπως και ο Κώστας (Ντίνος). Αυτός επιστρατεύθηκε το 1946, πήρε μέρος στις μάχες κατά του Δ.Σ.Ε. και συνελήφθη στη Γράμμο. Παρέμεινε μέχρι το 1955 αιχμάλωτος στην Αλβανία και ελευθερώθηκε μετά από ενέργειες του αδελφού του Λάζαρου από την Αμερική, ο οποίος ήταν πολύ ευκατάστατος, παντρεμένος με μια πάμπλουτη Αμερικανίδα. Αργότερα ο Ντίνος ήλθε στο Κρανίδι και ζούσε άνεργος με τα χρήματα που έστελνε ο αδερφός του από την Αμερική. Κάποια διαστήματα ζούσε στο Κρανίδι, ενώ κάποια άλλα στο σπίτι του στον Πειραιά μαζί με τις αδελφές του. Ένας Κρανιδιώτης ναυτικός, ο Νίκος Καπράνης, με διαβεβαίωνε ότι γνώρισε όλη την οικογένεια «Μπίθα» και ο καθένας τους του έλεγε πάντα «ότι για τα γεράματα μας έχουμε από ένα εκατομμύριο δολάρια για να ζήσουμε καλά».

Πήγαινε συχνά στο σπίτι του Λάζαρου, μια μονοκατοικία στην Καλιφόρνια σε μια αριστοκρατική περιοχή. Κάποτε (όπως μου είπε ο Καπράνης), ένας γιατρός γείτονας, τους προσέφερε 1.200.000 δολάρια για να αγοράσει το σπίτι τους. κατά τον Καπράνη, ίσως ήταν το σπίτι της γυναίκας του που είχε μετοχές σε πετρελαιοπηγές. Υπάρχει (κατά τον Καπράνη) ένα γεγονός, που δείχνει το μέγεθος της περιουσίας του Λαζάρου και της γυναίκας του στην Αμερική. Για 7 χρόνια μετά τον θάνατό της, ο Λάζαρος πλήρωνε ειδικούς για να διατηρούν το νεκρό σώμα της σε ειδικό ψυγείο. Κάθε χρόνο, την ημερομηνία του θανάτου της, την έβγαζαν από το ψυγείο και ο Λάζαρος οργάνωνε μία ειδική τελετή τιμώντας την μνήμη της. Αυτό προϋποθέτει τεράστια έξοδα και ο καθένας καταλαβαίνει το μέγεθος του πλούτου και της περιουσίας του. Ο Λάζαρος πέθανε 7 χρόνια μετά τη γυναίκα του. Είχε απαιτήσει να τον θάψουν στο Κρανίδι, όπως και έγινε. Το όνομα του, καθώς και του αδελφού του Μήτσου (πέθανε στις 3-12-1997), βρίσκεται στο νεκροταφείο του Κρανιδίου.

Μετά τον θάνατο του Λάζαρου (19-4-1995) αρχίζουν να συμβαίνουν πολλά «περίεργα» σχετικά με την διαχείριση αυτής της μεγάλης περιουσίας. Έως το 1990 είχαν πεθάνει τα 6 αδέλφια του Ντίνου και αυτός ήταν πλέον ο μοναδικό νόμιμος κληρονόμος, με δύο σπίτια στο Κρανίδι, ένα «τεσσάρι» διαμέρισμα στον Πειραιά, ένα μικρό χωράφι 1500 τ.μ. στον «Κάμπο» και άλλο ένα 5500 τ.μ. στο ιστορικό σημείο «Γκούρι Βιτόρες», στον παρακαμπτήριο δρόμο της δυτικής πλευράς του Κρανιδίου, που συνορεύει με την έκταση που έκανε δωρεά στο Δήμο ο Ηλίας Φωστίνης ( αναφέρομαι σε άλλο κεφάλαιο).

Τα άλλα περιουσιακά στοιχεία του Λάζαρου στην Αμερική (σπίτια κλπ) μας είναι άγνωστα, αλλά σίγουρα ήταν πολλά, σύμφωνα με την αφήγηση του Καπράνη.

Έως το 1993, με τον Ντίνο κάναμε συχνότατα παρέα, ενώ συνέχιζε να κατοικεί στο σπίτι του στον Πειραιά, μόνος του μετά τον θάνατο της αδελφής του Νίκης. Ενώ λοιπόν συναντιόμασταν στο γραφείο του Κίμωνα Γαστεράτου, από το 1993 και μετά δεν εμφανίστηκε εκεί άλλη φορά και η εξαφάνιση του με εξέπληξε. Στην συνέχεια εμφανίστηκε να ενεργεί συμβολαιογραφικές πράξεις δωρεών, πωλήσεων, παραιτήσεων από δικαιώματα του επί αποδοχής κληρονομιάς ακινήτων, κλπ, βάσει πληρεξουσίων προς τον Βασίλειο Παπαδημητρίου (δικηγόρο Αθηνών) και τον Γεώργιο Βόγκλη του Παναγιώτη.

Εγώ σαν φίλος της οικογένειας, καθώς και η αδελφή μου που είχαμε τέτοιες συχνές επαφές με την οικογένεια, δεν είδαμε ποτέ αυτόν τον συγγενή (τον Βόγκλη), το μεγάλο σπίτι στην οδό Ευαγγελιστρίας 41 42 πουλήθηκε περί το 2000.

Δεν μπορώ να εξηγήσω αυτήν την πώληση, διότι ο Ντίνος δεν είχε ανάγκη χρημάτων, αφού έπαιρνε πολλά από την Αμερική. Ας σημειωθεί ότι όταν «εξαφανίστηκε» από το μεγάλο διαμέρισμα που διέμενε, τον είχαν επί χρόνια στην περιοχή της Ευαγγελιστρίας, σ’ ένα υπόγειο που είχε μόνο ένα δωματιάκι, με ένα κρεβάτι, δύο καρέκλες και ένα τραπέζι. Εκεί τον επισκέφθηκε ο Καπράνης (κάπου ανάμεσα στο 1994 – 1999 όπως μου είπε ο ίδιος το 2001) σαν οικογενειακός φίλος προπάντων των δύο αδελφών από την Αμερική. Όλο αυτό το διάστημα ο Ντίνος δεν εμφανίστηκε στη γειτονιά, προπάντων στον κοινό μας γνωστό, τον ράφτη. Τον «ανακάλυψε» ο Καπράνης το 2001, στο γηροκομείο «ΜΕΡΙΜΝΑ» στο Πασαλιμάνι. Εκεί τον επισκεφθήκαμε μαζί αρκετές φορές. Στάθηκε αδύνατον να μας αναγνωρίσει, ακόμα και εμένα που του θύμιζα διάφορα περιστατικά από τα παιδικά μας χρόνια. Σε κάποια στιγμή έδειχνε να θυμάται κάτι, αλλά μετά «χανόταν» πάλι, διότι συνήθως κοιμόταν ανασαίνοντας βαριά και ήταν «εκτός τόπου και χρόνου» σαν ναρκωμένος. Το περίεργο είναι ότι οι ενδιαφερόμενοι για την επιμέλεια του Ντίνου είχαν δώσει αυστηρές εντολές στην Γραμματεία να κρατούν από τους επισκέπτες ονοματεπώνυμο, τηλέφωνο κλπ.

Πριν τελειώσουμε την πρώτη μας επίσκεψη, με ζήτησε στο τηλέφωνο του γηροκομείου ένας δικηγόρος του Βόγκλη, ο Κρανιδιώτης Βασίλης Παπαδημητρίου, απαιτώντας να μάθει «από πού γνωρίζω τον Ντίνο, γιατί τον επισκέφθηκα» κλπ. Προφανώς τον ειδοποίησαν από την Γραμματεία. Μετά από ένα χρόνο ανακάλυψα ότι τον είχαν μεταφέρει στο γηροκομείο της «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑΣ», σε μια πτέρυγα δίπλα στην εκκλησία. Στο διάστημα αυτό (μετά το 1993), ο Βόγκλης σαν πληρεξούσιος είχε μεταβιβάσει στο δικό του όνομα ένα μεγάλο σπίτι στο Κρανίδι. Άλλη μια υπόθεση με πολλά ερωτηματικά, είναι η δωρεά εν ζωή του Κωνσταντίνου (Ντίνου) Ζέρβα προς τον Δήμο Κρανιδίου, στις 12-12-2003.

Να σημειωθεί ότι η εντύπωση που αποκομίσαμε (εγώ, ο Καπράνης και ο Κίμων ο ράφτης) όταν τον επισκεφθήκαμε στο Γηροκομείο της «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΡΙΑΣ», ήταν ότι η διανοητική του κατάσταση ήταν τραγική. Συγκεκριμένα όταν εγώ ο ίδιος επικαλέστηκα την μνήμη του εκτελεσμένου αδελφού του λέγοντάς του «γιατί δεν απαίτησες από το Δήμο Κρανιδίου, να ονομάσει έναν δρόμο με όνομα του αδελφού σου», ο Ντίνος δεν καταλάβαινε τίποτα.

Δώρισα στον Δήμο (μέσω πληρεξουσίου) ένα αγροτεμάχιο 1418 τ.μ. στην θέση Αγ. Γεώργιος και την ίδια μέρα δώρισε άλλο ένα 5500 τ.μ. στην θέση «Γκούρι Βιτόρες». Με τις δωρεές λοιπόν του Ζέρβα και του Φωστίνη (αναφέρομαι αλλού) ο Δήμος έχει στην ιδιοκτησία του μια έκταση που φθάνει μέχρι το γήπεδο της Α.Ε.Κ.

Επισκέφθηκα τον δήμαρχο Δημ. Καμιζή και του τόνισα την κατάσταση του Ντίνου, την οποία ήξερα και μου είπε ότι σκέφτεται να τιμήσουν την μνήμη του Παντελή, δίνοντας το όνομα του σε κάποιον δρόμο ή κάτι άλλο.

Αναρωτιέμαι λοιπόν:

Γιατί κ. Βόγκλη σαν γενικός πληρεξούσιος μαζί με τον δικηγόρο κ. Παπαδημητρίου που εκπροσώπησε νόμιμα το «φυτό» Ντίνο Ζέρβα χάρισες όλη αυτή την σοβαρή περιουσία στον Δήμο;

Γιατί το Μ. Σάββατο στις 7-4-2007 μας φέρατε τον Ντίνο νεκρό και τον θάψατε «τυπικά» με έναν παπά και έναν ψάλτη στο παρεκκλήσι του νεκροταφείου Κρανιδίου;

Γιατί δεν καλέσατε στην κηδεία τον τέως Δήμαρχο Δημ. Καμιζή;

Ήταν σίγουρο ότι θα παρευρίσκετο για να τον τιμήσει σαν ευεργέτη της πόλης, όπως παρευρέθη και στην κηδεία του Ηλία Φωστίνη, όπου μέσα από τον επικήδειο που εκφώνησε, τον τίμησε σαν ευεργέτη του Κρανιδίου.

Γιατί δεν καλέσατε τον νεοεκλεγέντα Δήμαρχο Δημ. Σφυρή, που σίγουρα θα παρευρίσκετο και αυτός με το Δημοτικό Συμβούλιο για να τον τιμήσουν;

Γιατί δεν γνωστοποιήσατε το θέμα στον κόσμο (μέσα από εφημερίδες, ραδιόφωνο κλπ) τιμώντας έτσι από ευγνωμοσύνη τον ευεργέτη σας;

Μήπως σας τρόμαζε η δημοσιοποίηση αυτού του θέματος;

Μήπως φοβηθήκατε ότι θα «ερευνούνταν» το θέμα;

Αυτά τα συμπεραίνω, διότι ο Δήμαρχός Δημ. Καμιζής σε μια συζήτηση, μου είπε ότι ο γιος του Βόγκλη πήγε στον Δήμαρχο και του είπε να μου πει ότι δεν θέλει να πάω άλλη φορά στο Γηροκομείο να επισκεφθώ το θείο του, γιατί «ταράζεται». Εγώ τιμώντας τον Ντίνο, σεβόμενος πάντα την κατάσταση της υγείας του, τον επισκέφθηκα πολλές φορές.

Τόνισα πάλι στον Δήμαρχο ότι ο Ντίνος δεν καταλάβαινε, ούτε ήταν σε θέση να σκεφθεί γι’ αυτή την δωρεά. Τον προέτρεψα ακόμα ώστε το Δημοτικό Συμβούλιο, με απόφασή του να τιμήσει τον Παντελή Ζέρβα δίνοντας το όνομά του, σε κάποιο δρόμο ή πλατεία του Κρανιδίου (έστω και σε μικρή), για τους αγώνες και τη θυσία του στο βωμό της λευτεριάς της πατρίδας.

Η ιστορία της οικογένειας Ζέρβα έχει τραγικότητα, διότι «διαλύθηκε» στα πέρατα της γης, και εξαφανίσθηκε χωρίς να αφήσει απογόνους. Νομίζω ότι για την περίπτωση της, μαζί με την τιμή που της αποδίδω για τους αγώνες τις θυσίες και τις δωρεές για τον τόπο μας, ταιριάζει απόλυτα ένα ποίημα του μεγάλου μας ποιητή Κωστή Παλαμά, με τίτλο:

«ΤΑΦΟΙ ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΟΙ».>>>>>>>

Χρήστος Γιανναράς - καθηγητής φιλοσοφίας -> [...] κείμενα θεμελιακά για τη συγκρότηση της συνείδησης (ενεργού αξιοπρέπειας) του σύγχρονου Έλληνα...

Χωρίς συλλογική ιστορική μνήμη και συνείδηση, 

δεν υπάρχει μέλλον σε ένα λαό!…

================================================================================================

 

Το Μικρασιατικό «Ολοκαύτωμα»

Christos Yiannaras | 04 Apr 2022

Η κυριακάτικη «Καθηµερινή» στις 13 Μαρτίου πρόσφερε στους αναγνώστες της και τον πρώτο τόμο του βιβλίου «Η ΕΞΟΔΟΣ – Μαρτυρίες από τις επαρχίες των δυτικών παραλίων της Μικρασίας». Το περιεχόμενο του βιβλίου είναι από τις πολυτιμότερες παρακαταθήκες («κληροδοτήματα μέγιστης και αδιάπτωτης αξίας») για όσον Ελληνισμό απόμεινε όπου της γης με συνειδητή πολιτισμική ταυτότητα. Τόσο ο Πρόλογος του Γεώργιου Τενεκίδη όσο και η Εισαγωγή του Φώτη Αποστολόπουλου είναι κείμενα θεμελιακά για τη συγκρότηση της συνείδησης (ενεργού αξιοπρέπειας) του σύγχρονου Έλληνα.

Ερώτημα, προορισμένο να μείνει αναπάντητο: Τέτοια κείμενα, θεμελιώδη για την ιστορική αυτοσυνειδησία του Νεοέλληνα, δεν θα ήταν αυτονόητο να έχουν κεντρική θέση στη σχολική εκπαίδευση; Είναι λογικό να τελειώνουν τα παιδιά το σχολείο στην Ελλάδα ανυποψίαστα για την ύπαρξη, την ποιότητα και τη σημασία τέτοιων κειμένων; Το πιθανότερο είναι οι πολιτικοί υπεύθυνοι για την Παιδεία στην Ελλάδα να επιδιώκουν τη διαμόρφωση συνείδησης παθητικού καταναλωτή στους αυριανούς πολίτες της ευρωπαϊκής συνομοταξίας και όχι να ευνοούν την καλλιέργεια επίγνωσης της γενέθλιας μήτρας, δηλαδή μιας πολιτισμικής ετερότητας.

Ερώτημα δεύτερο, που λογικά προκύπτει από το πρώτο: Είναι δυνατό να επιβιώσουν ιστορικά λαοί που αρνούνται σκόπιμα τη συλλογική (ιστορική) τους μνήμη, προκειμένου να προσαρμόσουν τη νοο-τροπία και τις προοπτικές τους στις απαιτήσεις αλλότριων συμφερόντων και νοο-τροπιών; Η συμμόρφωση κοινωνίας και κράτους στην Ελλάδα με τη ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή «ανήκομεν εις την Δύσιν» ήταν τότε, ίσως, μια επικαιρική, εφήμερων σκοπιμοτήτων αντίσταση στη διεθνοποίηση του κομμουνιστικού-μαρξιστικού ολοκληρωτισμού. Σήμερα κομμουνιστικά-μαρξιστικά καθεστώτα δεν υπάρχουν, ο μόνος κίνδυνος διεθνοποίησης του ολοκληρωτισμού είναι η βίαιη επιβολή του θελήματος των ισχυρών στους αδύναμους. Γιατί εμπλέκεται στις εθνικές διαφορές Ρώσων και Ουκρανών το ΝΑΤΟ; Ο ρόλος ενός παγκόσμιου χωροφύλακα εκφράζει μια ρεαλιστική πολιτική στο διεθνές πεδίο;

Η Ελλάδα είναι κωμικό να συντάσσεται με τους «διεθνείς χωροφύλακες» οποιουδήποτε «ανθρωπιστικού κύρους» ή διεθνούς «Ηθικής». Αδύνατο, διότι το απαγορεύουν οι νεκροί της, εκατομμύρια θυμάτων της αδικίας των ισχυρών εθνών – έμμεσης ή άμεσης αδικίας. Κατά τούτο, ήταν εξαιρετικά επίκαιρη η έκδοση από την «Κ» του βιβλίου «Η ΕΞΟΔΟΣ» – ήρθε να μας θυμίσει, όχι με εικασίες, αλλά με αριθμούς και τεκμηριωμένες μαρτυρίες, τον εφιαλτικό αμοραλισμό και τη συμφεροντολογική πανουργία των κρατών της Δύσης, όταν παρέδιδαν στους Τούρκους εν λευκώ εξουσιοδότηση για το μακέλεμα της φυλής των Ελλήνων.

Στο βιβλίο «Η ΕΞΟΔΟΣ» διαβάζουμε στη σελ. 74: «Το κίνημα του Κεμάλ … πέτυχε τη φυσική εξόντωση ενός μεγάλου αριθμού (των Ελλήνων της Μικρασίας, της Θράκης, του Πόντου), για να ξεριζώσει τον υπόλοιπο Ελληνισμό για πάντα, από την πατρική του γη ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΝΙΚΗΤΩΝ (Άγγλων – Γάλλων – Γερμανών – Ιταλών)… Ο ξεριζωμός, που καλύπτεται με τον ευφημισμό Ανταλλαγή των Πληθυσμών, στάθηκε η τελευταία δραματική σελίδα της ιστορίας του Θρακικού και Μικρασιατικού Ελληνισμού. Στα 1924 δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας στην Ανατολική Θράκη, ούτε ένας Έλληνας στη Μικρασία και στον Πόντο. Ο κύκλος τριών χιλιάδων χρόνων παρουσίας τους έκλεισε». Ηράκλειτος, Θαλής, Αναξίμανδρος, Αναξιμένης, Όμηρος, Ανθέμιος και Ισίδωρος, ο μέγας Μάξιμος Ομολογητής και ο Καππαδόκης Μέγας Βασίλειος, ατέλειωτη αλυσίδα που γονιμοποίησε την πανανθρώπινη «γιγαντομαχίαν περί της ουσίας», εξαλείφθηκαν τα ονόματά τους από τη γη που τους γέννησε.

Ύστερα από τη φρίκη της σφαγής ή της φυσικής εξόντωσης, μετρήθηκαν νεκροί 920.000 Έλληνες και οι «ανταλλάξιμοι» 1.700.000. Ο όρος γενοκτονία κυριολεκτεί, χωρίς να περιλαμβάνει τη φρίκη της πρακτικής που συνιστά τη γενοκτονία: τα κτηνώδη επινοήματα βασανιστικού θανάτου, σαδιστικής κακουργίας, μεθοδικής απάνθρωπης οδύνης. Η έκδοση του βιβλίου «Η ΕΞΟΔΟΣ» και η διανομή του μαζί με το κυριακάτικο φύλλο της «Κ» είναι σημαντική προσφορά για τον ρεαλισμό της πολιτικής ωριμότητας των Ελλήνων. Αν μπορούσε να υπάρξει και κροίσος Έλληνας, να χρηματοδοτήσει τη μετάφραση της «ΕΞΟΔΟΥ» σε γλώσσες ευρωπαϊκές, να μεθοδευτεί το πέρασμα του βιβλίου στο ευρωπαϊκό αναγνωστικό κοινό, η αξιοπρέπεια των Ελλήνων θα ήταν συνάρτηση όχι οίκτου, αλλά σεβασμού και τιμής.

Ένα επικίνδυνο δεδομένο στη συγκρότηση και λειτουργία του ελλαδικού κράτους σήμερα είναι η περιφρόνηση για την Ιστορία, δηλαδή για την ταυτότητα του Έλληνα. Περιφρόνηση κατάδηλη σε κάθε παραμικρή πτυχή οργάνωσης των θεσμών και ιεράρχησης των λειτουργικών προτεραιοτήτων. Υπουργεία, Υπηρεσίες, σχολειά, πανεπιστήμια και πρωτευόντως κόμματα και παρατάξεις συγκροτούνται και λειτουργούν μόνο σαν απομίμηση και πιθηκισμός των «λελαμπρυσμένων της Εσπερίας εθνών», ερήμην της ιδιοσυγκρασίας και Ιστορίας των Ελλήνων, των αναγκών επιβίωσής τους. Ερήμην του Μικρασιατικού «Ολοκαυτώματος».

 

Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι…Ιταλοί, Γερμανοί, Κινέζοι & άλλοι!…

                              

                                 Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος  Πιπερόπουλος*                                  

     Ελπίζω, φίλες και φίλοι αναγνώστες, να δείτε τον τίτλο του σημερινού μου κειμένου με μια αρκετά ικανή δόση καλοπροαίρετου χιούμορ (που τόσο μας έχει λείψει εδώ και δύο χρόνια με την Πανδημία, τα λοκντάουν, τις απαγορεύσεις, τα κρυμένα πίσω από μάσκες πρόσωπα, τον Πόλεμο Ρωσίας Ουκρανίας και την καλπάζουσα ακρίβεια).

     Δανείζομαι στον τίτλο μου και παραφράζω την εκφώνηση του Χατζηαβάτη από το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη με τίτλο «Το Μεγάλο μας Τσίρκο»: (Κέδρος, Αθήνα 2010, απόσπασμα ‘Ο Καραγκιόζης Βασιλιάς’ σελ. 96-100):

     «ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ: Ακούσατε, Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, Δανοί, Γερμανοί, Ισπανοί, Αμερικανοί, ορθόδοξοι, διαμαρτυρόμενοι, καθολικοί… Ζητείται βασιλεύς διά χώραν πτωχήν, αλλά ενάρετον, με λαμπράς οικογενειακάς αρχάς και παραδόσεις, ολίγον μεταχειρισμένην, αλλά ωραίαν και εις καλήν κατάστασιν! Οι ενδιαφερόμενοι δέον να έχουν τα εξής προσόντα: Να μην ομιλούν ελληνικά, να είναι ελέω Θεού γαλαζοαίματοι, να είναι ξανθοί, χαριτωμένοι και εύθυμοι διά να ευθυμήσει και η δύστυχος Ελλάς. Μισθός ικανοποιητικός, ώραι εργασίας κατόπιν ειδικής συμφωνίας. Διά περισσοτέρας πληροφορίας απευθυνθείτε εις τα συμμαχικάς κυβερνήσεις».

     Σαφώς στην Πατρίδα μας Ελλάδα σε ιστορική θέωρηση και πρακτική ΔΕΝ έχουμε Βασιλιάδες εδώ και μισό αιώνα αλλά μη μου πείτε, μέσα στα πλαίσια καλοπροαίρετης κριτικής εκτίμησης της τρέχουσας «μετά-Βασιλείας» εποχή ότι δεν έχουμε μπόλικες ντόπιες οικογένειες οι οποίες, κατέχοντας μυθικές περιουσίες, ζούνε πολύ «Βασιλικά» και σχεδόν σε «Βασιλικά» επίπεδα ζούνε και οι πάμπολλες οικογένειες παρατρεχάμενων ενός μοντέρνου όχι «Βασιλικού» αλλά ελληνικότατου στυλ «αυλικών...»

     Καί τώρα ξαφνικά, μια ντουζίνα χρόνια μετά την επιβολή των τραγικών για την Ελλάδα, την Ελληνική Οικονομία και τους Έλληνες Μνημονίων, ειλικρινά τρέμω με όσα βλέπω να μας έρχονται στην μετά-covid-19 εποχή, εξαιτίας αυτής της αναπάντεχα απροσδόκητης Ρωσο-Ουκρανικής αιματηρής και οικονομικά καταστροφικής πολεμικής αντιπαράθεσης!.. 

     Θα αποφύγω επιμελώς αυτούς που προσωπικά θεωρώ μυωπικούς, άχαρους, Κομματικούς  και δήθεν ιδεολογικούς χαρακτηρισμούς καταθέτοντας ότι ανέκαθεν υπήρχαν κάποιοι συμπολίτες μας που διαλαλούσαν, που με συλλακητήρια «κραύγαζαν» ότι αποτελούμε απλά και μόνο μια προσοδοφόρα «αποικία» για τους Δυτικούς, Ευρωπαίους και άλλους, Συμμάχους μας.

     Στο ίδιο πνεύμα προσέγγισης της πραγματικότητας της παρελθούσης και τρέχουσας πραγματικότητας καταθετω  ότι ανέκαθεν, επίσης, υπήρχαν άλλοι που εκτιμούσαν ότι οι Σύμμαχοί επένδυαν στην Ελλάδα για να βοηθήσουν την Χώρα μας και τον Ελληνικό Λαό φυσικά με τα σχετικά ανταλλάγματα (βλέπε «κέρδη») στις επενδυτικές τους δραστηριότητες.

     Ίσως εδώ κάποιοι τονίσουν ότι υπάρχει και η Τρίτη οπτική γωνία θεώρησης, αξιολόγησης και εκτίμησης ξένων επενδυτικών δραστηριοτήτων στην Ελλάδα υπογραμμίζοντας ότι εδώ και μερικές δεκαετίες, με απίστευτα αυξανόμενη ταχύτητα και δυσθεώρητα μεγέθη είμαστε πλέον μέλος της χαρακτηριζόμενης ως «παγκοσμιοποιημένης» διεθνούς Οικονομίας. 

     Δεν θα τους αδικήσω, όπως υποθέτω και εσείς, αλλά προκύπτει άμεσα η πικρόχολη για εμάς τους Έλληνες και συνάμα οδυνηρή διαπίστωση ότι μάλλον ΔΕΝ υπάρχουν αξιόλογες επενδυτικές εταιρείες Ελληνικών συμφερόντων που συμμετέχουν σε αυτή την παγκοσμιοποιημένη οικονομία κάνοντας, προς όφελος της ελληνικής οικονομίας και των Ελλήνων, κερδοφόρες «επενδύσεις» σε άλλες οικονομίες εκτός Ελληνικών συνόρων.

     «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες -ΔΕΝ εκχωρείται» τόνιζε ο μακαρίτης Ανδρέας Παπανδρέου.

     Με την επιβολή Μνημονίων κομμάτι-κομμάτι το εκπληκτικό, ευλογημένο από το Θεό γεωπολιτικό «οικόπεδο» που αποτελεί την εκπάγλου καλλονής απόληξη της Χερσονήσου του Αίμου και των Βαλκανίων και επί σειρά χιλιετιών λέγεται Ελλάδα, θα το πω ευθαρσώς χωρίς μικρο-Κομματικές εμμονές και ας με παρεξηγήσουν οι πρώην, νυν και μελλοντικοί μας πολιτικοί Ηγέτες ότι  «εκχωρήθηκε» (ελέω Μνημονίων και μέσω ΤΑΙΠΕΔ) σε ξένους «επενδυτές».

    «Η Ελλάς ανήκει εις την Δύσιν» τόνιζε ο μακαρίτης Κωνσταντίνος Καραμανλής αλλά ΔΕΝ φαντάσθηκε ότι κάποια μέρα η Πατρίδα μας Ελλάδα «κυριολεκτικά» θα ανήκει σε Τράπεζες και Επενδυτές της Δύσης και της Μέσης και Άπω Ανατολής.

     Λιμάνια, Αεροδρόμια, Σιδηρόδρομοι, πλουτοπαραγωγικές μονάδες περάσαν σε ξένα χέρια σε βαθμό που κάποιοι βροντοφωνούν ότι ΟΛΑ όσα ήλεγχε αμέσως ή εμμέσως το Ελληνικό Κράτος περιήλθαν πλέον στα «χέρια» ξένων επενδυτών.

     Φέρνω σήμερα στην προσοχή σας μερικά «τρανταχτά» παραδείγματα: >>>>>

Αφανείς ευεργέτες και πατριώτες στο Δήμο μας στη λήθη και την αγνωμοσύνη μας...

Ένα άλλο χαρακτηριστικό των δημοτικών μας αρχόντων 

και  του Λαού που τους επιλέγει...

Το blog ως μνημόσυνο...

========================================================================================================================================================

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Άρθρο του Βασίλη Λαδά στο blog 

- η οικογένεια Ζέρβα είναι «ΤΑΦΟΙ ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΟΙ»!!!

Τώρα μετά την «αυθαίρετη εισβολή» στο κτήμα του Ζέρβα  δωρεά στο Δήμο από τον εργολάβο και την Περιφέρεια  για το έργο  της αποχέτευσης του Κρανιδίου με εγκατάσταση αγωγού λυμάτων, επιβεβαιώνεται η ασέβεια στη μνήμη των δωρητών και ευεργετών του δήμου και κατ' επέκταση η αλγεινή αδιαφορία της Δημοτικής αρχής προς τη δημοτική περιουσία, που υποβαθμίζεται η αξία και η μελλοντική προοπτική του ακινήτου ...

Και εσείς κύριε πρόεδρε της Κοινότητας Κρανιδίου μπορεί να είσαστε νέος και άπειρος στο θεσμό, άλλα και σ΄αυτές τις περιπτώσεις που αφορούν την προστασία  στις δωρεές των  δωρητών του Κρανιδίου δεν μπορείτε να δείξετε κάποιο ενδιαφέρον και να παρέμβετε δυναμικά;;;... 

Η αναδημοσίευση  γίνεται με αφορμή την πιο κάτω καταγγελτική αναφορά  

του πρώην δημάρχου Δημήτρη Καμιζή 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Δωρητές και ευεργέτες του Κρανιδίου στην αφάνεια;;;

Ερωτάσθε πρώην Δήμαρχε Κρανιδίου και νυν Ερμιονίδας Δημήτρη Καμιζή, ποια είναι η αναγνώριση και η τιμή των πιο κάτω ευεργετών και δωρητών του Δήμου μας...

 ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Δωρεές της οικογένειας Ζέρβα προς το Δήμο Κρανιδίου

Επανέρχεται ο Βασίλης Λαδάς σε προηγούμενη αναφορά του για την οικογένεια Ζέρβα!

Αρ. 25623 πράξης δωρεάς αγροτικού ακινήτου.

Αντικειμενική αξία 64.687,17€

Δηλωθείσα αξία 64.700€

Στις 12 του μηνός Δεκεμβρίου του έτους 2003 ημέρα Παρασκευή, στο συμβολαιογραφείο Κωνσταντίνου Θεοφάνη Βασαγιάννη, εμφανίστηκαν ο Βασίλειος Παπαδημητρίου του Γεωργίου, δικηγόρος (Σκουφά 60, Αθήνα) σαν ειδικός πληρεξούσιος του Κωνσταντίνου Ζέρβα συνταξιούχου που γεννήθηκε το 1921 στο Κρανίδι, και ο Δημήτριος Καμιζής του Άγγελου και της Καλλιρρόης, ιατρός και δήμαρχος Κρανιδίου με απόφαση του Δ.Σ. του δήμου.

                 Ο Καμιζής απεδέχθη την δωρεά προς το δήμο του πληρεξουσίου του Ζέρβα, δικηγόρου Παπαδημητρίου που περιέχει τα εξής ακίνητα :

1) ένα αγροτικό κτήμα στην «Αγία Παρασκευή» του δήμου Κρανιδίου, έκτασης 1.478 τ.μ. (με την μέτρηση του τοπογράφου Γεωργίου Μήτσου) αξίας περίπου 45.000€ με αρχή το γνωστό τρίγωνο «Γκούρι Βιτόρες» απ’ όπου ξεκίνησε ο Παπαρσένης με τους Κρανιδιώτες που πήραν μέρος στην απελευθέρωση του Ναυπλίου κατά τον αγώνα του 1821).

2) ένα μικρό κομμάτι, από τον δρόμο προς το πηγάδι «Πύργος» που ανεβαίνει στον υπέροχο λόφο με θέα την γραφική Μπαρδούνια (ανατολικά) με τα υπέροχα τριώροφα καπετανέικα σπίτια, μέχρι το σημερινό γήπεδο της ΑΕΚ και τον δρόμο προς Λάκκες – Δωρούφι.

                 Την δωρεά του Ζέρβα και την δωρεά του «πρόσφυγα» Φωστίνη τις περιγράφω αναλυτικά στο βιβλίο μου «ΤΟ ΚΡΑΝΙΔΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΟΥ» όπου αναφέρομαι σε πολλές σημαντικές οικογένειες του Κρανιδίου. Ρωτάω τον κύριο δήμαρχο Δημήτριο Καμιζή ποια ήταν η «αναγνώριση» αυτών των δωρεών από τον δήμο Κρανιδίου που τόσο πολύ ωφελήθηκε; Θεωρώ ελάχιστη ή μάλλον καμία! Ειδικά για την περίπτωση της οικογένειας Ζέρβα «ταιριάζει» το ποίημα του Κ. Παλαμά «ΤΑΦΟΙ ΛΗΣΜΟΝΗΣΜΕΝΟΙ».

                 Ο κύριος δήμαρχος (γνώστης της τοπικής ιστορίας) ας μας πει τι πρόσφεραν στο Κρανίδι τρεις από τις «σημαντικότερες» οικογένειες, οι «Φραγκουλαίοι», οι «Τσιρτσικαίοι» (κυρίως αγροκτηνοτρόφοι) και ειδικά οι «Κοντοβρακαίοι»...

Ειδικά αυτοί που «έβγαλαν» βουλευτές, τοπικούς παράγοντες κλπ και επί 50 χρόνια σε μεγάλο βαθμό καθόριζαν την πορεία της περιοχής μας. Τι πρόσφεραν αυτοί; Αν πρόσφεραν έστω και μία δραχμή, ένα ευρώ ή ένα τετραγωνικό μέτρο ας μας το πει ο κύριος δήμαρχος! Άξιζε περισσότερο για να τιμάται μελλοντικά ο Χάσπαρης από τον Ζέρβα;

Όλα αυτά τα γράφω για τρεις λόγους :

Α) Για να κρατήσω όσο μπορώ ζωντανή την μνήμη και την ευγνωμοσύνη του απλού λαού για τους Κρανιδιώτες δωρητές αφού ο επίσημος δήμος τους «ξέχασε»!

Β) Για να θυμίσω ότι (κατά την γνώμη μου) ο ευεργέτης μετά τον θάνατό του δεν «καταλαβαίνει» από καμία τιμή αφού θα έχει γίνει «κοπριά»!!!

Γ) Για να δηλώσω ότι αισθάνομαι «τυχερός» και ευτυχισμένος αφού τα Χριστούγεννα 2011 «αξιώθηκα» να απολαύσω την μουσική 18 οργάνων (πνευστών) από τα 36 όργανα που δώρισα στον δήμο για την δημιουργία φιλαρμονικής που αριθμεί περίπου 100 μαθητευόμενα αγόρια και κορίτσια!!! Τίποτα άλλο δεν θέλω. Μεγαλύτερη αναγνώριση της προσφοράς κάποιου, που δεν υπάρχει!!! 

Μόνο και μόνο ότι έζησα και πρόλαβα να «γευτώ» αυτή τη χαρά νοιώθω «τυχερός»! δυστυχώς όμως, η οικογένεια Ζέρβα είναι «ΤΑΦΟΙ ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΟΙ»!!!