Γράφτηκε το 1920 αλλά δεν μπορούσε να
είναι πιο επίκαιρη, η φράση της Ayn Rand. (Εβραία δραπέτης από τη Ρωσία το 1920
που πήγε στις Η.Π.Α όπου ζήτησε και της δόθηκε πολιτικό άσυλο)
- Όταν καταλάβεις ότι, για να
δημιουργήσεις κάτι, πρέπει να πάρεις άδεια από κάποιον που δεν δημιουργεί
απολύτως τίποτα...
- Όταν αποδείξεις ότι τα λεφτά δεν τα
παίρνεις εσύ που δουλεύεις τίμια, αλλά πάνε σε αυτόν που κάνει ύποπτες δουλειές
ή έχει μια θέση με μέσον...
- Όταν καταλάβεις ότι πολλοί
γίνονται πλούσιοι, όχι με τη δουλειά, αλλά με δωροδοκίες και κρατικά χρήματα
επειδή ελέγχουν το πολιτικό σύστημα και ότι δεν τους προστατεύουν οι νόμοι,
αλλά το αντίθετο και όμως, τους προστατεύεις εσύ ο ίδιος...
- Όταν καταλάβεις ότι η διαφθορά
ανταμείβεται, ενώ η τιμιότητα μετατρέπεται σε θυσία...
Τότε μπορείς να βεβαιώσεις, χωρίς το
φόβο να κάνεις λάθος ότι, η κοινωνία σου, η πατρίδα σου,
είναι ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΕΣ...
ΕΡΩΤΗΣΗ ΓΚΙΟΛΑ –
ΑΡΑΧΩΒΙΤΗ- ΛΑΠΠΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ: «ΓΕΜΙΣΕ Η ΕΥΡΩΠΗ ΜΑΙΜΟΥ ΦΕΤΑ ΚΑΙ Η
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΦΥΡΙΖΕΙ ΑΔΙΑΦΟΡΑ»
Ερώτηση με αριθ.
8250/26-7-21 κατέθεσαν από κοινού οι βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ Γ. Γκιόλας, Σ. Αραχωβίτης
και Σ. Λάππας, η οποία μάλιστα συνυπογράφεται από άλλους 35 βουλευτές, σχετικά
με την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί σε Ευρωπαϊκές αγορές όπου διατίθεται από
Ελληνικές εταιρίες «λευκό τυρί» το οποίο βαφτίζεται «Ελληνική φέτα».
Οι ποινές
που επιβάλλονται σε εταιρίες που έπεσαν στην αντίληψη ελεγκτικών αρχών του
εξωτερικού (Σουηδία κ.α.) είναι τόσο μικρές που χαρακτηρίζονται δίκαια ως χάδι.
Αποτέλεσμα αυτής της τακτικής είναι να εξωθούνται κι άλλοι στην παραπλάνηση των
καταναλωτών με μοναδικό σκοπό το αλόγιστο κέρδος εις βάρος όμως των
αιγοπροβατοτρόφων γαλακτοπαραγωγών.
Η καταγγελία
του Συνδέσμου Ελληνικής Κτηνοτροφίας για παραγωγή και διανομή φέτας «μαϊμού» σε
αγορές της Ευρώπης και η αγωνία που εκφράζεται για το μέλλον των κτηνοτρόφων θα
πρέπει να αφυπνίσει την Κυβέρνηση και να λάβει επιτέλους τα αναγκαία μέτρα.
Φέτος ήταν προσβολή για τον θεσμό, ο εορτασμός της αποκατάστασης της Δημοκρατίας, από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Εκτός από τον συνεργάτη του δικτάτορα Γεωργίου Παπαδόπουλου, φανατικούς ακροδεξίους της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, ορφανά του Σημίτη και την ακύρωση παρασημοφόρησης του ανθρώπου που έχει σώσει εκατοντάδες ανθρώπινες ζωές Ιάσονα Αναγνωστόπουλου,η Προεδρεία είχε καλέσει και τελεσίδικα καταδικάσμενη για χρηματική συναλλαγή στις Δημοτικές Εκλογές, ύψους 150.000 ευρώ! Το περίεργο είναι ότι η εν λόγω κυρία συμμετείχε σε ακροδεξίες συγκεντρώσεις κατά της ίδιας την Νεάς Δημοκρατίας και της επίσημης μεταναστευτικής πολιτικής της Ελλάδας από το Υπουργείο Μετανάστευσης. Τι «άκρες» είχε ώστε να την καλέσουν στο Προέδρικό ανάμεσα σε τόσους Ελληνες και αντιαστασιακούς;
Διαβάστε τι γράφει η Φωτεινή Λαμπρίδη στο tvxs.gr:
Ακροδεξιά με βεβαρημένο ποινικό μητρώο, τελεσίδικη καταδίκη φυλάκισης 18 μηνών και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων, ήταν μία από τις καλεσμένες της προέδρου της Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου και συμμετείχε στη χθεσινή γιορτή για την επέτειο της αποκατάστασης της δημοκρατίας στο Προεδρικό Μέγαρο. >>>>>>>>
Την
αφορμή για τη σημερινή μου Άποψη μου την έδωσαν οι πρόσφατες αναφορές για την
αύξηση των αυτοκτονιών στην Ελλάδα εξαιτίας και της δραματικής διόγκωσης των
οικονομικών προβλημάτων που συσσώρευσε η πανδημία covid-19 και οδήγησαν
στην καταστροφή αμέτρητους Έλληνες και Ελληνίδες επιχειρηματίες.
Ο θάνατος βρίσκεται αναμφίβολα στο τραγικότερο σημείο
στο ευρύ φάσμα των ανθρώπινων συναισθημάτων. Ο θάνατος, όμως, από αυτοκτονία, πέρα
από την εγγενή τραγικότητά του εμπεριέχει και τα καταθλιπτικά στοιχεία που
δημιουργούν οι υποκειμενικές ενοχές συγγενών και φίλων για την αδυναμία τους
και να προβλέψουν και να αποτρέψουν το γεγονός!
Επιπρόσθετα στην ευρύτερη κοινή γνώμη
γεννάται και το φαινομενικά απλό, αλλά και φοβερά δύσκολο να απαντηθεί,
μονολεκτικό ερώτημα του «γιατί;»
Στην εποχή μας τα άτομα που αυτοκτονούν δεν το κάνουν
μόνο για τους κλασικά γνωστούς λόγους της ερωτικής απογοήτευσης ή της οικονομικής καταστροφής (στο σημείο αυτό θα πρέπει να
υπογραμμισθεί με έμφαση το γεγονός ότι καθώς έχουμε βουλιάξει στην οικονομική
δυσπραγία και ύφεση φοβάμαι ότι θα βιώσουμε και στη χώρα και διεθνώς μεγάλη
αύξηση στα κρούσματα αυτό-αναίρεσης) αλλά επειδή αδυνατούν να προσαρμοσθούν
στις απαιτήσεις της στρατιωτικής ζωής ή επειδή απέτυχαν στις Πανελλήνιες Εξετάσεις...
Μέσα στα πλαίσια του παρόντος προβληματισμού, ακριβώς
επειδή η προσπάθεια απαιτεί ιδιαίτερη φροντίδα και ευαισθησία στην προσέγγισή
της για να αποφευχθούν τυχόν παρερμηνείες, χρειάζεται να επισημάνω εμφαντικά
ότι το άτομο που αποπειράται να αυτοκτονήσει, άσχετα εάν το κατορθώνει ή όχι σε
τελική ανάλυση, πιστεύει ότι βρίσκεται αντιμέτωπο με δύο μόνο επιλογές δηλαδή: να συνεχίσει την υπαρξιακή του
πορεία όπως έχει, ή να την αναστείλει τελεσίδικα.
Ο/η αυτόχειρας πριν πραγματοποιήσει την
τελική επιλογή του δίνει πολλά μηνύματα, προειδοποιεί τους γύρω του αναφορικά
με τον περιορισμό των επιλογών του σε ότι αφορά την επικείμενη πράξη του.
Δυστυχώς, μέσα στην πολύβουη, αγχωτική, καθημερινή μας
ζωή όπου οι αντιξοότητες που είχαν πολλαπλασιαστεί μετά την άφιξη του ΔΝΤ και
την επιβολή των Μνημονίων τώρα έφτασαν στο κρεσέντο με την πανδημία covid-19, οι πιο
πολλοί από εμάς, γονείς, συγγενείς και φίλοι, ή αδυνατούμε να συλλάβουμε «τις
κραυγές απόγνωσης του ατόμου» ή, ακόμη χειρότερα, όταν τις συλλαμβάνουμε τις
εκτιμούμε περισσότερο ως «κενές απειλές» ή ακόμη ως παρατραβηγμένους θεμελιωμένους
σε σκοπιμότητα «θεατρινισμούς»...
Σε γενικές γραμμές, γιατί η κάθε περίπτωση αυτοχειρίας είναι
αυτοτελής, μπορούμε να προσδιορίσουμε τα ακόλουθα ως ερμηνευτικά ψυχοκοινωνικά
στοιχεία: >>>>
[...] Όταν λέμε: «πολιτισμός» (τρόπος του βίου, τρόπος της συλλογικότητας) σημαίνουμε τη μεταφυσική, μιλάμε για το νόημα (αιτία και σκοπό) της ύπαρξης και της συνύπαρξης των ανθρώπων. Όταν «νόημα» είναι η ψηλαφητή ελευθερία από τον θάνατο, τότε η συνύπαρξη είναι γιορτή, έμπρακτη βεβαιότητα για τη νίκη καταπάνω στον θάνατο. Οταν «νόημα» είναι η ατομική βεβαιότητα μηδενισμού των πάντων με τον θάνατο, τότε ύπαρξη και συνύπαρξη είναι η αλογία ενός μακάβριου «τυχηρού παιγνίου», διαμάχη άθλιων καναλιών και πανάθλιων κομμάτων, απανθρωπία κρετινικής αντιμαχίας μελλοθάνατων καραγκιόζηδων.
Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.
Κυκλοφόρησε, στις αρχές του
καλοκαιριού (Ιούνιος 2021), από τις Εκδόσεις Πατάκη, βιβλίο με τίτλο: Ίων
Δραγούμης – Τα «κρυμμένα» ημερολόγια Οκτώβριος 1912 – Αύγουστος 1913, Εισαγωγή
– Επιμέλεια – Σχόλια Νώντας Τσίγκας, Πρόλογος Μάρκου Φ. Δραγούμη, σελίδες 446.
Μαζί με το βιβλίο «Αναίρεσις», του Νικόλαου Σπηλιάδη, Γραμματέα Επικρατείας
(πρωθυπουργού) του Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια –απάντηση στην κατασυκοφάντηση
του Αγώνα Ανεξαρτησίας των Ελλήνων από τον Βαυαρό Friedrich Thiersch (γραμμένη
η απάντηση πρωτοτύπως στα γαλλικά και μεταφρασμένη αργότερα στα ελληνικά από
τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη), Εκδόσεις «Ποταμός»– είναι τα δύο βιβλία που
σώζουν, μέχρι στιγμής, γόνιμο σεβασμό για την επέτειο διακοσίων χρόνων από το
1821. Επιτέλους, κάτι άλλο, διαφορετικό από τις χρυσοπληρωμένες τηλεοπτικές
γλυκεράδες της διατεταγμένης Ιστοριογραφίας. Κάποιοι ιδιώτες πάντοτε σώζουν το
γελοιοποιημένο από την προχειρότητα και την Ευρωλαγνεία ελλαδικό κρατίδιο.
Κάποτε πιστεύαμε ότι, με το πέρασμα
των χρόνων, το επίπεδο της κατά κεφαλήν καλλιέργειας στην κοινωνία μας θα
βελτιώνεται, θα εξαλείφεται βαθμιαία η τυφλή εμπάθεια της κομματικής –
ιδεολογικής μονοτροπίας – θα μπορούσε, κάποτε, να λειτουργήσει και στον
δύσμοιρο τόπο μας η τίμια κριτική ιστοριογραφία. Προμήνυμα ελπίδας ήταν ελάχιστα
βιβλία, όπως Η Ιστορία του Εθνικού Διχασμού, κατά την αρθρογραφία Ελευθερίου
Βενιζέλου και Ιωάννου Μεταξά (Εκδόσεις Κυρομάνος) – όσα προλαβαίνουν να
διασωθούν από την εκβιαστικά επιβεβλημένη βενιζελολατρεία. Ο πληθυσμός της
σημερινής Ελλάδας, με μειωμένη δραματικά την ικανότητα ανάγνωσης και γραφής
(κατανοεί μόνο εικόνες και ξέρει μόνο πληκτρολόγηση), αγνοεί ολοκληρωτικά την
Ιστορία του, αλλά γεμίζει με ανδριάντες του Βενιζέλου και με μνημεία της
«εθνικής αντίστασης» δρόμους και πλατείες.
Από τα «Κρυμμένα» (ώς τώρα)
ημερολόγια του Ίωνος Δραγούμη γίνεται αμέσως φανερό το δραματικό πρόβλημα
ταυτότητας του Νεώτερου Ελληνισμού, όπως βιώθηκε, από τις πρώτες κιόλας μέρες
της επανάστασης του 1821: Η έννοια – ιδέα του «έθνους – κράτους» (η θεμελίωση
της συλλογικότητας στη φυλετική ομοιογένεια), πρωταρχικής σημασίας δεδομένο στη
μετα-μεσαιωνική Ευρώπη, ήταν κάτι άγνωστο και αδιανόητο για την εμπειρία των
Ελλήνων. Γι’ αυτό και ο «μοντέρνος» εθνικισμός Βουλγάρων, Αλβανών και Βενιζέλου
απωθούσε τον Ίωνα Δραγούμη, όπως και τον εγγύτατο φίλο του Αθανάσιο Σουλιώτη.
Την πολιτική οπτική του Δραγούμη οι
αντίπαλοί του την ονόμαζαν «ανατολισμό»: Οι «Δραγουμικοί» δεν απέβλεπαν στην
κατάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά στη διάσωση του πολυεθνικού –
πολυφυλετικού χαρακτήρα της. Πίστευαν στην εκ των ένδον άλωση της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας από τον Ελληνισμό, ανάλογη με την άλωση της Ρωμαϊκής
Αυτοκρατορίας, τον οργανικό εξελληνισμό της, χωρίς να αναιρεθεί ο πολυεθνικός –
πολυφυλετικός χαρακτήρας της.
«Ο Βενιζέλος δεν θυμάται», γράφει ο
Ιων. «Καμιά θύμηση δεν έχει. Ιστορία ελληνική δεν αισθάνεται μέσα του. Νοιώθει
μονάχα ένα κράτος Ελλαδικό, που είναι το κέντρο κάθε του λογισμού» (έθνος –
κράτος, όπως η Ευρώπη το όριζε). «Και που πρέπει να μεγαλώσει λίγο, τόσο, όσο
να γίνει σαν το Βέλγιο!… Δεν ξέρει ο Βενιζέλος τι θα πει Μακεδονία και Ηπειρος
και Θράκη, δεν ξέρει τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, δεν ξέρει τους αγώνες που
κάναμε σ’ αυτά τα μέρη πολεμώντας τους Σλαύους». >>>>
Ένα μεγάλο ευχαριστώ και μια τεράστια αγκαλιά σε όλους και όλες για τα μηνύματα υποστήριξης. Τα λόγια από τον έξω κόσμο είναι ανάσα δύναμης όταν είμαστε στο καράβι, όπως τώρα.
Εν προκειμένω, χαίρομαι που το κράτος μας επιδεικνύει ειλικρίνεια.
Σε μια περίοδο που η διάσωση προσφύγων έχει καταστεί ποινικοποιημένη πράξη με βαριές συνέπειες (δεκάδες καράβια κατασχεμένα και αλληλέγγυοι υπό δίωξη), είναι απόλυτα λογικό ένας διασώστης να αντιμετωπίζεται ως πολιτικός αντίπαλος.
Σε μια περίοδο που τα ευρωπαϊκά κράτη κάνουν ότι μπορούν για να εξαφανίσουν τους μάρτυρες από τα σύνορα της Ευρώπης, ώστε να εφαρμόζουν ανενόχλητα τις δολοφονικές πρακτικές τους, είναι απόλυτα λογικό η αλληλεγγύη να αντιμετωπίζεται ως αδίκημα.
Μόνο τους τελευταίους 15 μήνες, οι ελληνικές αρχές έχουν πετάξει χιλιάδες άντρες, γυναίκες και παιδιά στη θάλασσα του Αιγαίου, εγκαταλείποντας τους ακυβέρνητους μέσα σε πλωτές σκηνές (liferaft).
Η μόνη απάντηση στα συνεχή βίντεο που βγαίνουν, είναι η έκδοση ενταλμάτων σύλληψης για τους ανθρώπους που τα δημοσιοποιούν.
Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι αυταπόδεικτο ότι η ελληνική πολιτεία δεν μπορεί ποτέ να είναι αντικείμενο βράβευσης, πόσο μάλλον το υποκείμενο.
Όσο για μας.
Η μεγαλύτερη ανταμοιβή είναι τα χαμόγελα και οι αγκαλιές στο κατάστρωμα όταν η ζωή νικάει τον θάνατο, όταν η αλληλεγγύη νικάει την βαρβαρότητα.
Και αυτά τα κουβαλάμε πάντα μαζί μας.
Αυτά τα παράσημα αξίζουν όλες τις προσπάθειες του κόσμου.
Περήφανος “επιθετικός επικριτής” για πάντα.
4,1 χιλ.Ιόλη Αλ, Mania Dedea Roÿs και 4,1 χιλ. ακόμη
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΕΤΣΙΩΤΗΣ : Ο καπεταν Αντώνης Σταματ. Μήτσας (1832-1897)
ΕΥΓΕ ΓΙΑΝΝΗ ΣΠΕΤΣΙΩΤΗ!!!
Ο γνωστός σε όλους μας συμπατριώτης, παιδαγωγός και ιστορικός ερευνητής, Γιάννης Σπετσιώτης, προσφέρει με το έργο του τα μέγιστα στον εορτασμό των 200 χρόνων της Παλιγγενεσίας:
Την διατήρηση άσβεστης της Ιστορικής Μνήμης για τον Τόπο μας και την Πατρίδα μας.
Με κοφτερή διεισδυτική ματιά περνάει από τις χαραμάδες της νεώτερης Ιστορίας μας για να φωτίσει πρόσωπα και γεγονότα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην απελευθέρωση της Πατρίδας μας. Δεν παραθέτει απλώς πρόσωπα και γεγονότα περασμένα και εν πολλοίς ξεχασμένα, τους δίνει ξανά ζωή και δράση με τον έξοχο αφηγηματικό γραπτό λόγο που διαθέτει. Πέρα από την ιστορική ακρίβεια, διανθίζει την αφήγηση του και με τις προσωπικές και οικογενειακές πτυχές της ζωής του ήρωα αγωνιστή στον οποίο αναφέρεται αναδεικνύοντας το ήθος και τον χαρακτήρα του, πράγμα που ο "επίσημος ιστορικός" έχει παραλείψει και αυτό κάνει την διαφορά.
Ο Γιάννης Σπετσιώτης δεν γράφει για να ξαναγράψει την ιστορία,την ανασυνθέτει και γράφει για να ΠΑΙΔΑΓΩΓΕΙ ΗΘΙΚΑ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΑ όλους μας, μικρούς και μεγάλους. Μήπως όμως αυτό δεν είναι το κύριο ζητούμενο και ο σκοπός στους επετειακούς εορτασμούς των Πατριωτικών και Εθνικών αγώνων:
Και ενώ εμείς συνεχίζουμε κάθε πρωί «να σφιχταγκαλιαζόμαστε με τη γαλάζια θεά - τη μάγισσα Κίρκη» στις νότιες μπανιέρες μας, οι εικόνες που βλέπουμε από εκεί, προς στη
στεριά, εντυπωσιακές!!...
Την ίδια ώρα καθημερινώς, το παιδί με το ηλεκτρικό ποδήλατο, μοιράζει από την καφετέρια τους καφέδες στα
σπίτια!
Το είδαμε και αυτό στις μέρες μας… - Όπως είδαμε και την κυρία σικ ντυμένη με περιβολή παραλίας και με τις σχετικές
ανέσεις (ολόκληρη τελετουργία...) – στρωσίδια, πετσέτες, αντηλιακά, το βιβλίο της, το καπέλο και τα μαύρα
γυαλιά της –τα φοράει ακόμα κολυμπώντας- παραγγέλνει
από το σύγχρονο κιν. τηλέφωνό της και τον καφέ, να της το φέρουν στην τάδε
μπανιέρα!!...
Και η εικόνα επαναλαμβάνεται…
Σε όλη την Ερμιόνη πλέον οι καφέδες παραγγέλλονται από τα
σπίτια…
Και κάθε πρωί το παιδί με το ηλεκτρικό ποδήλατο μοιράζει τις παραγγελιές
με τους καφέδες κ.α. στα σπίτια (και στις παραλίες), που τα γνωρίζει πλέον πιο
καλά και από τον ταχυδρόμο του ΕΛΤΑ....
Όπως βλέπετε. ο λεγόμενος πολιτισμός έφερε αλλαγές στη
ζωή μας....
Ο ψευδοπολιτισμός, η θολοκολτούρα κυριάρχησε!
Και εμείς έκπληκτοι μπροστά
στον άλλο τρόπο ζωής, παρακολουθούμε κουνώντας το κεφάλι μας…
Το Δ.Σ. του
Ερμιονικού Συνδέσμου και οι συνεργαζόμενοι φορείς Κοινότητα Ερμιόνης,
Καλλιτεχνική Ομάδα Ερμιονίδας και Χ.Ο.ΕΡ. καθώς και ο καθηγητής Μουσικής κ.
Πέτρος Δασκαλοθανάσης, σε έκτακτη συνεδρίαση,
αποφάσισαν
ομόφωνα:
ότι η
προγραμματισμένη για τις 21 και 22Αυγούστου 2021 Μουσικο-Ιστορικο-Φιλολογική
εκδήλωση με θέμα: «Οι Μητσαίοι στην
Εθνεγερσία του 1821» δεν θα πραγματοποιηθεί, λόγω της έξαρσης της
πανδημίας. Για την νέα ημερομηνία πραγματοποίησής της θα ενημερωθείτε προσεχώς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΛΑΣ: Λίγα
λόγια κι από καρδιάς στην εκδήλωση ονοματοδοσίας της πλατείας Αδαμίου σε
πλατεία «Δημητρίου Κωστόπουλου».
Ο
παριστάμενος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ Αργολίδας Γιάννης Γκιόλας στο σύντομο
χαιρετισμό του αναφέρθηκε στην προσωπικότητα και το έργο του τιμώμενου
Δημητρίου Κωστόπουλου.
Μεταξύ άλλων ο Γιάννης Γκιόλας
ανέφερε ότι:
Σε εκδήλωση για την
ονοματοδοσία της πλατείας της Κοινότητας Αδαμίου του Δήμου Επιδαύρου σε πλατεία
«Δημητρίου Κωστόπουλου» προσκληθήκαμε από το δήμαρχο Επιδαύρου Τάσο Χρόνη, την
περασμένη Δευτέρα 19 Ιουλίου στον ίδιο χώρο της κεντρικής πλατείας του χωριού.
Η απόφαση του Τοπικού
Συμβουλίου του Αδαμίου καθώς και του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Επιδαύρου
υπήρξε εύστοχη, απόλυτα σωστή και δικαιολογημένη, απέδωσε την αρμόζουσα τιμή
και τον προσήκοντα σεβασμό στον άνθρωπο, τον ενεργό πολίτη τον τιμηθέντα από
τους συγχωριανούς επί πολλές θητείες ως κοινοτικό και δημοτικό
σύμβουλο και ιδιαίτερα ως Πρόεδρο της Κοινότητας Αδαμίου.
Ο Δημήτρης Κωστόπουλος
που έφυγε από τη ζωή απρόσμενα και αναπάντεχα το 2015, σε ηλικία μόλις 63 ετών
υπηρέτησε το θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης Αου βαθμού επί μακρό διάστημα που
υπερέβαινε την τριακονταετία.
Υπήρξε ένας δραστήριος,
δυναμικός και μαχητικός πολίτης που πάντοτε έθετε ως προμετωπίδα και στόχο των
αγώνων του το καλό του χωριού και τη βελτίωση των συνθηκών των συμπολιτών του.
Από τις σκέψεις, τους
στόχους και τις δραστηριότητές του ουδέποτε υπήρξε κριτήριο ιδιοτελές και
ουδέποτε έθεσε την προβολή του ως αυτοσκοπό να κατάσχει τιμές και
αξιώματα.
Παράλληλα και στην
προσωπική του ζωή υπήρξε ένας δραστήριος και επιτυχημένος επιχειρηματίας.
Δημιούργησε μια δεμένη και μονιασμένη οικογένεια που όλοι μαζί με
την αγαπημένη του σύζυγο τη Σοφία, σαν τον κινητήριο νου και τα τέσσερα επίσης
δραστήρια και δημιουργικά παιδιά τους, επεκτείνουν και βελτιώνουν
την επιτυχημένη επιχείρησή τους, που από κοινού δημιούργησαν.
Συγκινητική ήταν η
πάνδημη συγκέντρωση των συγχωριανών του στην ημέρα τιμής και μνήμης στο Δημήτρη
Κωστόπουλο.
Η προσέλευσή τους ήταν
πηγαία και αυθόρμητη αναγνωρίζοντάς τον ως γνήσιο, έντιμο και αγωνιστή και κυρίως
ως αναμορφωτή του χωριού τους. Τα έργα που φέρουν τη σφραγίδα του, αυτού και
των άλλων συνεργατών του ήταν πολλά και αξιόλογα. Η κατασκευή της ίδιας της
κεντρικής πλατείας, που από τώρα πλέον θα φέρει το όνομά του, η αποκατάσταση
του παλιού πέτρινου Δημοτικού σχολείου, η κατασκευή Νηπιαγωγείου, κοινοτικού
γηπέδου, η διάνοιξη δύο γεωτρήσεων, η κοινοτική και αγροτική οδοποιΐα.
Όλα αυτά και άλλα πολλά
που γνωρίζουν καλύτερα οι συμπολίτες του αποτυπώνουν με τον καλύτερο και
αψευδέστερο τρόπο το Δημήτρη Κωστόπουλο ως το γνήσιο αντιπρόσωπο και τον
άνθρωπο που αυτοδίκαια μπορεί και είναι δίκαιο να χαρακτηρίζεται ως
«κοινοτιστής», με την έννοια του ενεργού πολίτη που είναι προσηλωμένος στην
εξυπηρέτηση των συμφερόντων του τόπου του, του χωριού του.
Ακολουθεί το
βίντεο με τον χαιρετισμό που απηύθυνε στην εκδήλωση ο Γ. Γκιόλας:
' xlink:href='%23b'/%3e%3cuse fill='black' filter='url(%23c)' xlink:href='%23b'/%3e%3cpath fill='white' d='M12.162 7.338c.176.123.338.245.338.674 0 .43-.229.604-.474.725a.73.73 0 01.089.546c-.077.344-.392.611-.672.69.121.194.159.385.015.62-.185.295-.346.407-1.058.407H7.5c-.988 0-1.5-.546-1.5-1V7.665c0-1.23 1.467-2.275 1.467-3.13L7.361 3.47c-.005-.065.008-.224.058-.27.08-.079.301-.2.635-.2.218 0 .363.041.534.123.581.277.732.978.732 1.542 0 .271-.414 1.083-.47 1.364 0 0 .867-.192 1.879-.199 1.061-.006 1.749.19 1.749.842 0 .261-.219.523-.316.666zM3.6 7h.8a.6.6 0 01.6.6v3.8a.6.6 0 01-.6.6h-.8a.6.6 0 01-.6-.6V7.6a.6.6 0 01.6-.6z'/%3e%3c/g%3e%3c/svg%3e){kind=small}
' xlink:href='%23b'/%3e%3cuse fill='black' filter='url(%23c)' xlink:href='%23b'/%3e%3cpath fill='white' d='M10.473 4C8.275 4 8 5.824 8 5.824S7.726 4 5.528 4c-2.114 0-2.73 2.222-2.472 3.41C3.736 10.55 8 12.75 8 12.75s4.265-2.2 4.945-5.34c.257-1.188-.36-3.41-2.472-3.41'/%3e%3c/g%3e%3c/svg%3e){kind=small}
