Ρε πως είσαι έτσι;;; - πήγαινε κρύψου γιατί φοβόνται τα μικρά παιδιά!! ...

Βάλε την υπογραφή σου με το ονοματεπώνυμό σου σίχαμα! 

- > Δεν σε λένε «ΕΙΚΟΝΟΣΚΟΠΙΟ» αφού δεν δηλώνεις δημόσια ότι είσαι Ιδιοκτήτης και διαχειριστής του blog…

Μιλάνε και αυτοί για προσβολές προσωπικοτήτων και προσώπων, που 14 χρόνια στο blog τους αυτό κάνουν συστηματικά, κρυπτόμενοι  πίσω  από την ανωνυμία και την  ψευδωνυμία….

Δηλαδή ο άλλος ο νταής δέρνει;; Σε άλλη περίπτωση για εμένα θα χρησιμοποιούσε τα μπράτσα του;;

Έτσι τακτοποιεί  τις όποιες διαφορές του με τους συνανθρώπους του;;;

Συνέχιζε την χυδαιότητα για εμένα συκοφάντη και τυχοδιώκτη  του πολιτικάντικου βίου… 

-> Αυτό μου έλειπε να μοιάζαμε και να είχαμε τις ίδιες αρχές και αξίες... που έχω εγώ, σε όλο το διάβα της ζωής μου …

Όσο για τα λερωμένα χέρια, άστο μη το ψάχνεις…

Μη μου θυμίζεις τους νταβατζίδες της Μυκόνου! -> και... τους άλλους ...ρους....

Κύριε δήμαρχε αναλογιστείτε ποιόν είχατε διορίσει

 πρόεδρο του Ν.Π.  –ΚΠ. Α.Π.Π.

«Δοξάζονται κρυπτόμενοι και καταποντίζονται εμφανιζόμενοι»…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΕΞΗΣ: ''Βρε δολοματοφάγε... τα ονειρατά σας θα σας τα κάνω εφιάλτες!!!''

Πάρα ταύτα, αυτές οι «προσωπικότητες» που επικαλούνται οι βρομοσκόποι…. εκεί στην «Κόπρο του Αυγεία»  καταφεύγουν να προβληθούν…

-> Έτσι νομίζουν…

ΣΤΑΜ. ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Με όνομα και επώνυμο!

Ρεπορτάζ μου στον έντυπο τύπο - αφιερωμένο στην έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς...

Θυμάμαι και ανάμικτα συναισθήματα κατακλύζουν το μέσα μου -> αυτά της δικής μου ικανοποίησης και αυτά της αγνωμοσύνης και της ζηλοφθονίας των ανθρώπων…

Ήταν τέλος Ιουνίου του 2008  και είχαν βγει τα αποτελέσματα των πανελλήνιων εξετάσεων, όταν με πήρε στο τηλέφωνο ο εκδότης και αρχησυντάκτης της καθημερινής εφημερίδας «ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ» Χρήστος Καλαντζής.  

Είχε πληροφορίες πως δυο μαθήτριες του ΓΕΛ Κρανιδίου η Παναγιώτα Μαρκοπούλου και η Ειρήνη Σκοταρίδου είχαν αριστεύσει σ’ αυτές τις εξετάσεις με πολύ ψηλές επιδόσεις και μου ζήτησε να πάω να τις βρω  να πάρω ξεχωριστά συνέντευξη από την κάθε μια, για να προβάλλουμε την επιτυχία τους στην εφημερίδα. 

Εγώ ποτέ δεν έχω μάθει να λέω όχι γενικά στη ζωή μου, αλλά και στην μεγάλη μου αγάπη τη δημοσιογραφία! 

Έτσι απάντησα και αυτή τη φορά στον Χρήστο Κ. - >  ναι θα το κάνω και ήμουν σίγουρος για την αποστολή που μου ανέθετε και όπως πάντα χωρίς καμία αμοιβή, γιατί και στη δημοσιογραφία είμαι εθελοντής..

Δεν χρειάζεται να αναφέρω  την περιπέτειά  μου για να βρω τα σπίτια τους.  Η μια μαθήτρια – φοιτήτρια στη συνέχεια - έμενε σε ένα εξοχικό σπίτι εκεί κοντά στον πυκνό οικισμό στο βάλτο και το  ξενοδοχείο «Γαλαξία» και η άλλη στο Πορτοχέλι.

Θυμάμαι και στις δύο συναντήσεις που είχα με τα κορίτσια και  τους γονείς τους, την έκπληξή τους όταν παρουσιάστηκα    απρόσμενος(!) στην πόρτα του σπιτιού τους και τους ενημέρωσα για το σκοπό της επίσκεψής μου…

Τελικά όλα πήγαν καλά με τη συνέντευξη  και  έτσι προβλήθηκε το σπουδαίο γεγονός με κύριο άρθρο στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας και εκτενές ρεπορτάζ στο σαλόνι…

Σημείωση -> Για τις εξειδικευμένες ερωτήσεις με βοήθησε μια φίλη μου εκπαιδευτικός της Β/θμιας εκπαίδευσης και την ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ εκ των υστέρων....

Αποχαιρετισμός στις μπανιέρες μας -> μένουμε ακόμα οι εραστές της γαλάζιας Θεάς…

 Μύρισε φευγάτο καλοκαίρι, άρχισαν να ακούγονται και οι ευχές από ντόπιους και ξένους επισκέπτες -> «Καλό Χειμώνα» …

Ο αποχαιρετισμός από το  blog – συνοδεύεται με πολύ ωραίες εικόνες που επαναλαμβάνονται κάθε καλοκαίρι εδώ στην Ερμιόνη

Φώτο - ρεπορτάζ 

ΣΤΑΜ. ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Θαλασσινή συνάντηση – κολυμπώντας! - «Γεια σου - Ερμιονίδα μας αρέσεις»...

  

Τέτοιες στιγμές με κρατάνε στο blogging!

Όσο σεμνός και ταπεινός να είσαι, αισθάνεσαι ωραία και λες, αξίζει όλη αυτή η περιπέτεια... και ό,τι αυτή κουβαλάει μαζί της, όταν με συναντούν συμπολίτες στο δρόμο ξένοι, άγνωστοι σε εμένα, όπως συνέβη για μια ακόμα φορά  κολυμπώντας και σου λένε - «Γεια σου - Ερμιονίδα μας αρέσεις»...

Και πώς να μη συγκινηθώ κάθε φορά που συναντιέμαι καθ' οδόν με νέα παιδιά εφήβους ή και μεγαλύτερα καθημερινοί επισκέπτες του διαδικτύου και του blog μας κατά δική τους ομολογία και με χαιρετούν με το - γεια σου STAM.DAM.

Μια φορά συνάντησα στο δρόμο μια παρέα μικρών παιδιών 15χρονα αγόρια και κορίτσια και λέγανε ο ένας στον άλλο – «να ο δικός σου»...

Γι’ αυτές τις καλές και συγκινητικές στιγμές που μου χαρίζει το blogging και για πολλές άλλες που με πληροφορούν από συζητήσεις που γίνονται και μεταφέρονται από στόμα σε στόμα, αξίζει αυτή η κοπιαστική και γεμάτη αγωνία ενασχόληση και όλες αυτές οι οδυνηρές περιπέτειες και συκοφαντικές ταπεινώσεις που έχω υποστεί από τους γνωστούς... και για γνωστούς λόγους... που σας είναι γνωστές!!

Αυτό το συναίσθημα με χαλυβδώνει και μου δίνει κουράγιο να συνεχίσω!!

Σας υπόσχομαι περισσότερη ενημέρωση με τη γλώσσα της αλήθειας, γιατί η επιλογή αυτή, κάνει το λιγότερο κακό, από όλες τις άλλες επιλογές...

Αρκεί, την Υγειά μας να'χουμε.

STAM.DAM.D.

Σχόλιο στο facebook για την πιο κάτω ανάρτηση -> περί δημοτικού τίτλου κ.α. συμπολίτη μας ! …

λενα φαφουτη

Ι.Δ. Πάντα βραδύνους! Τα στερνά τιμούν τα πρώτα!

Κύριε Ιωάννη Δημαράκη του Ευαγγέλου με αφορμή τον πρώην δημοτικό τίτλο σας στην υπογραφή σας-> Πρώην Αντιδήμαρχος του Δήμου Ερμιονιδας....

Κύριε Δημαράκη, όπως δεν μας απαντήσατε στην ανάρτησή μας - εδώ - > Τιμητική διάκριση - πλακέτα! ...εάν είσαι Επίτιμος Σχολικός Σύμβουλος με Φ.Ε.Κ. γιατί προφανώς δεν είσαστε, έτσι δεν μπορείτε να υπογράφετε ως πρώην  αντιδήμαρχος -> ΕΔΩ αφού παραιτηθήκατε και στη συνέχεια ανεξαρτητοποιηθήκατε από την παράταξή σας, της οποίας ο αείμνηστος Δήμαρχος Δ. Σφυρής, σας είχε διορίσει!!! ...

Με αυτά τα λίγα, αφού σας αρέσει να καταφεύγετε σε εγκυκλίους…

ΣΤΑΝ. ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

===============================================================================================

Σάββατο 20 Απριλίου 2024

Ακόμα περιμένουμε την απάντηση του κ. Ι.Δ. ενώ τώρα. ταχύτατος, απαντάει αυτός(!) αντί της κυρίας…

Τι να πεις με τους ανθρώπους...

=========================================================================================

Τιμητική διάκριση στον Γιάννη Ευαγγ. Δημαράκη…

Είδαμε σε γνωστό… ιστολόγιο, να αναγράφεται σε τιμητική πλακέτα (ΦΩΤΟ) ότι ο κ. Δημαράκης, είναι Επίτιμος Σχολικός Σύμβουλος Μαθηματικών.

Επειδή μέχρι σήμερα δεν το γνωρίζαμε, παρακαλούμε, να ανακοινώσει το ΦΕΚ της δημοσίευσης, του ανωτέρου τίτλου.

Πάντως, εκ των προτέρων, δεν αμφισβητούμε τίποτα και του εκφράζουμε τα θερμά μας συγχαρητήρια!!

Ωστόσο, αναμένουμε, τις σχετικές αποδείξεις…

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Με μοναδικό αντάλλαγμα δυό καλά λόγια, που μου δίνουν κουράγιο να συνεχίσω.....

 

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Επιλογές από το προσωπικό μου αρχείο

 - αυτό που δεν διέγραψε ο χάκερ σας ...

26 Μαρτίου 2013

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Διαβαίνω το 15ο χρόνο (26ο φέτος) της ανιδιοτελούς δημοσιογραφίας  μου με σκοπό την ενημέρωση των συμπολιτών μου   και τη δημόσια έκφραση των προσωπικών μου απόψεων σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο,  όταν και όπου αυτό επιβάλλεται... 

Η μοναδική μου  ενδόμυχη επιθυμία ήταν και είναι, δυο καλά λόγια από τους συμπολίτες μου ως αναγνώριση αυτής της προσφοράς μου και φυσικά, μονίμως επιζητώ την καλοπροαίρετη κριτική όσο σκληρή και αν είναι αυτή, αρκεί ναι γίνεται με συμβουλευτική πρόθεση, που θα με κάνει ακόμα καλύτερο! 

Στις περισσότερες των περιπτώσεων αυτό στάθηκε αδύνατο, ακόμα και από συμπολίτες μου που έχω τιμήσει με τη γραφίδα μου. 

Προφανώς, αυτοί νομίζουν, πως είναι και αυτό, μέσα στις υποχρεώσεις  μου...  

Όμως, υπάρχουν και εξαιρέσεις συμπολιτών μου που με συμβουλεύουν προς αυτή την κατεύθυνση και τους ευχαριστώ. Με την ευκαιρία σας δίνω την πιο κάτω περίπτωση,  που σε ανύποπτο χρόνο με ξάφνιασε γλύκα, όταν με λόγια λυτά, εκφράζει  την αναγνώριση αυτής της προσπάθειάς μου και παράλληλα με συμβουλεύει. 

Ο λόγος, μέσα στο νέο βιβλίο του παλιού μου συμμαθητή, φίλου και συμπατριώτη μας Γιάννη Μιχ. Σπετσιώτη «Η ΨΑΛΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ ΣΤΗΝ ΕΡΜΙΟΝΗ - ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΡΙΩΝ ΑΙΩΝΩΝ (19^ος -20^ος -21^ος)» που μου πρόσφερε χθες κατά την επίσκεψή του στην ιδιαιτέρα μας πατρίδα την Ερμιόνη. 

Στο μέσα μέρος του βιβλίου ανοίγοντάς το, διαβάζω με μεγάλη χαρά και συγκίνηση, την εξής αφιέρωση:

Προφανώς ο Γιάννης  Σπετσιώτης και σ’ αυτό το βιβλίο του με τον τρόπο που είναι γραμμένο και αυτός πολύ καλά γνωρίζει, έχει ζήσει δυό ζωές... 

Αξίζει να το προμηθευτείτε και να το διαβάσετε.

Κατόπιν,  φυλάξτε το σαν ιερό κειμήλιο, μαζί με όσα άλλα  κρατάτε στο σπίτι σας.

ΣΤΑΜ.  ΔΑΜ. 

 

Σημαντικά άρθρα του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη και Τζένης Δ. Ντεστάκου στο blog -> μετά Χάκερ εποχή -> 13 Ιανουαρίου 2019....

Κάντε κλικ στους συνδέσμους και στις παλαιότερες αναρτήσεις... 

>>>για να φρεσκάρετε στη μνήμη σας πολύτιμες πτυχές της ιστορίας μας, των παραδόσεων των ηθών και των εθίμων της προηγούμενης κοινωνικής μας ζωής 

>>> ·         Γιάννης Σπετσιώτης (20)

>>> ·         Γιάννης Σπετσιωτης (3)

>>> ·         Γιάννης Σπετσιώτης (118)

>>> ·         Γιάννης Σπετσιώτης - Καρκαβίτσας (1)

>>> ·         Γιάννης Σπετσιώτης - Τζένη Ντεστάσκου (45)

>>> ·         Γιάννης Σπετσιώτης -> κλήδονας (1)

>>> ·         Γιάννης Σπετσιώτης –Τζένη Ντεστάκου (10)

>.>> ·         Γιάννης Σπετσιώτης ο Προφήτης Ηλίας της Κουβέρτας.... (1)

>>> ·         Γιάννης Σπετσιώτης προς εμένα ... (1)

·       >>> Γιάννης Σπετσιώτης- Πρόεδρος Ερμιονικού Συνδέσμου (1)

• 
  

Όλη η ζωή μου ένα ταξίδι στη θάλασσα γεμάτο περιπέτειες .... τι έχω να φοβηθώ τώρα με τους στεριανούς;;; ....

Θύμισες από χρόνους αλαργινούς ταξιδεύοντας στο απέραντο γαλάζιο στο αρχιπέλαγος του Νότιου Αιγαίου… 

Και αυτή την εποχή ταξιδεύαμε ο αδερφός μου κι’ εγώ,

 ψαρεύοντας στα Κυκλαδονήσια… 

Ο αδερφός μου - ο Μιχάλης στο πηδάλιο και εγώ με τη φωτογραφική κάμερα, με ένα κλικ να απαθανατίζω εικόνες και να τις περνάω  στην αιωνιότητα...

----------------------------------------------------------------------------

Οι καιρικές συνθήκες πολύ δύσκολες, οι θάλασσες στα μπουγάζια  φουρτουνιασμένες και ανταριασμένες… 

Όμως τότε,   το μυαλό και η σκέψη μου εκτός από δημιουργία και προκοπή, έτρεχε παράλληλα ιλιγγιωδώς, στα απύθμενα του ανθρώπινου στοχασμού... 

Τον πολύ ελάχιστο χρόνο που είχα στη διάθεσή μου από την πολύ σκληρή εργασία του ψαρέματος – δική μας επιλογή -  κατέβαινα θυμάμαι στην καμπίνα του αλιευτικού μας, βρεγμένος με την αδιάβροχη στολή μου, να ενημερώσω το σημειωματάριό μου…. 

Έπαιζα και λίγο την υγρή(!) κιθάρα μου, για να πάρω δυνάμεις για το υπόλοιπο μέρος της σκληρής δουλειάς μας - του ψαρέματος - όπως είχαμε επιλέξει να την κάνουμε… 

Έτσι, προχώρησε μισός αιώνας και πλέον η ζωή μου μεταξύ άλλων απολαύσεων που ήταν τα ταξίδια αναψυχής στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της χώρας…

Τώρα στο γέρμα μου πολλές εικόνες από αυτή τη ζωή μας στη θάλασσα, νοερά έρχονται στη σκέψη μου κάθε πρωί με την ανατολή του ηλίου, κολυμπώντας στη νότια πλευρά του ακρωτήριου «Πωσείδιον – Μπίστι» στην Ερμιόνη.

 Θυμάμαι – και αυτό είναι καλό – πως όλη μου η ζωή ήταν ένα ταξίδι, γεμάτο γλυκόπικρες περιπέτειες …

Σ’ αυτές τις σκέψεις τρέχει ο νους μου και όταν χάνω τον ύπνο μου…  

-> Δεν ξέρω εσείς τι κάνετε …

STAM.DAM.D.