Φοιτήτρια -ταλέντο από την Πάτρα έλαβε το υψηλότερο ιατρικό βραβείο της χώρας για την ανακάλυψη μιας μεθόδου απώλειας βάρους έως και 15 κιλά την εβδομάδα χωρίς χημικές ουσίες, πείνα και σωματική δραστηριότητα1! ...

 

---

https://aff.findhots.com/gr/keto/?cep=Y_uqgadcnid0lOq7fnh_

Τώρα που έχουμε έλλειψη σωματικής δραστηριότητας 

και ξοδεύουμε πολύ χρόνο στο σπίτι,

 είναι ιδιαίτερα σημαντικό να παρακολουθούμε και 

να φροντίζουμε την υγεία μας
.

Την άνοιξη του 2019, κάτι απίστευτο συνέβη στο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Ενδοκρινολογίας. Μια ολόκληρη αίθουσα ήταν για 10 λεπτά όρθια, χειροκροτώντας τον ομιλητή στο βάθρο. Ήταν η Χριστίνα Παπαντωνίου, φοιτήτρια. Εισήγηθηκε τη χρήση μιας μοναδικής φόρμουλας που επιτρέπει την απώλεια βάρους γρήγορα χωρίς περιορισμό στην κατανάλωση τροφής.

Η Χριστίνα παρουσίασε μια εξαιρετική ιδέα και οι επιστημονικές δομές των ΗΠΑ ασχολήθηκαν με την εφαρμογή της. Ειδικοί από το Ινστιτούτο Ενδοκρινολογίας, το ιατρικό Πανεπιστήμιο Διατροφής, διατροφικά ινστιτούτα για επιστημονική έρευνα και πολλοί άλλοι ειδικοί φορείς ασχολήθηκαν με την ανάπτυξη του φαρμάκου. Αυτό το προϊόν έχει ήδη δημιουργηθεί και τώρα έχει εξαιρετικά αποτελέσματα.

Πώς ένα προϊόν μπορεί να σώσει εκατομμύρια ανθρώπους 

– διαβάστε στο σημερινό μας άρθρο...

Χρήστος Γιανναράς καθηγητής φιλοσοφίοας - [...]απλή μετάβαση από την ουτοπία των απεριόριστων δυνατοτήτων της κατασκευής, στον ρεαλισμό της σποράς...

 

Christos Yiannaras

Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. 

Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. 

Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ο ρεαλισμός της σποράς

Christos Yiannaras | 14 Sep 2020

Έναν απειλητικό, αδίστακτο αντίπαλο δεν τον υποτιμάς. Τον σπουδάζεις και τον αξιολογείς νηφάλια.

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι μάλλον ο μοναδικός ηγέτης σύγχρονου κράτους που αρνείται το δόγμα «η οικονομία κινεί την Ιστορία». Αρνείται σαν μοναδικό κίνητρο προόδου των ανθρώπων το οικονομικό όφελος, το κέρδος. Ταυτόχρονα όμως καταφάσκει έμπρακτα τον πλανητικά κυρίαρχο σήμερα Ιστορικό Υλισμό, την κατ’ ευφημισμόν «ελευθερία των αγορών». Είναι το επίκαιρο όπλο, όχι ο στόχος του.

Ανύψωσε εντυπωσιακά το βιοτικό επίπεδο του λαού του, εκσυγχρόνισε την τεχνική υποδομή της χώρας του, γέμισε την Τουρκία πανεπιστήμια, την εξοικείωσε με την υψηλή τεχνολογία. Ομως, την ίδια ώρα, επιδείχνει με έμφαση και καμάρι, την πίστη και αφοσίωσή του στην πατρογονική του θρησκεία. Αδιαφορεί παγερά για τη ραγδαία «πτώση» αξίας της τουρκικής λίρας στις διεθνείς αγορές. Θέλει να δείχνει ότι πιστεύει (δηλαδή εμπιστεύεται) κάτι διαφορετικό από τη διεθνώς κυρίαρχη ταύτιση της ευτυχίας με την ευπορία, την καταναλωτική ευχέρεια.

Στη διάρκεια μιας γενιάς, άλλαξε ριζικά την όψη της τουρκικής κοινωνίας: Αντιπάλεψε, με απίστευτο σθένος, τον άλλοτε παντοδύναμο στη χώρα του κεμαλισμό – τη μίμηση του νεωτερικού στη Δύση μηδενισμού. Το αντίστοιχο στην Ελλάδα θα ήταν, ένας περιθωριακός, μοναχικός πολιτευόμενος να νικούσε κατά κράτος, μέσα σε μια γενιά, τον κοραϊσμό (ιδεολογικό, γλωσσικό, πολιτικό).

Το κρίσιμο δεδομένο είναι ότι, η ανατρεπτική επιλογή του Ερντογάν, ο μουσουλμανισμός, συνιστά μια θρησκεία χωρίς μεταφυσική. Δεν ενδιαφέρεται να φωτίσει «νόημα» της ύπαρξης, αιτία και σκοπό του κόσμου και της Ιστορίας. Ενδιαφέρεται μόνο για το επίπεδο της συμπεριφοράς, για την ωφελιμότητα του «καλού», με κάποιες παιδαριώδεις επαγγελίες αμοιβών «μετά θάνατον», χωρίς καμία υπαρκτική διαύγαση του αινίγματος.

Θα τολμούσε κανείς τον παραλληλισμό (ενδεικτικά, όχι με αξιώσεις ιστορικής πιστοποίησης) ότι ο μουσουλμανισμός έπαιξε στην Ανατολή τον ρόλο που ανέλαβε αργότερα στη Δύση ο προτεσταντισμός: Και στις δυο περιπτώσεις οι ελληνικής παιδείας πληθυσμοί, σε Ανατολή και Δύση, είχαν εκχριστιανιστεί ζητώντας στον «τρόπο» (γεγονός) της Εκκλησίας να γνωρίσουν και οικειωθούν την υπαρκτική ελευθερία από κάθε προκαθορισμό και αναγκαιότητα. Να ψηλαφήσουν τον ορισμό «ο Θεός αγάπη εστί» (όχι: ο Θεός έχει αγάπη). Τους Χριστιανούς ενδιαφέρει η ελευθερία της ακατάλυτης ύπαρξης, όχι η «πρέπουσα» συμπεριφορά μέσα στα όρια της θνητότητας.

Αλλά σε κάθε κοινωνία υπάρχουν οπωσδήποτε και οι πουριτανοί. Ενδιαφέρονται να δικαιωθούν με μετρητή αμοιβή – να ανταμειφθεί, εδώ και τώρα, το εγώ τους. Γι’ αυτό και έχουν ανάγκη από Νόμους, εντολές, κανονιστικές διατάξεις, για να τις τηρούν με συνέπεια και να κερδίζουν πόντους, μεταθανάτιας αμοιβής. Τηρουμένων λοιπόν των αναλογιών, ο Ερντογάν σήμερα φιλοδοξεί να παίξει από την Ανατολή τον ρόλο που έπαιξαν ο Λούθηρος και ο Καλβίνος κάποτε στη Δύση. Και στις δυο περιπτώσεις ενδιαφέρει όχι το «νόημα» της ύπαρξης, η ψηλάφηση απάντησης στο αίνιγμα του θανάτου, αλλά οι ατομικές πεποιθήσεις, που θωρακίζουν με βεβαιότητες το εγώ και επιβάλλονται χάρη στην εξουσία.

Αν σήμερα στον πλανήτη κυριαρχεί, κατά προτεραιότητα, το Κοράνι σαν συντρόφι του προτεσταντικού πουριτανισμού και του ειδωλοποιημένου ρωμαιοκαθολικού νομικισμού, τότε, σίγουρα, ο Ερντογάν έχει οπωσδήποτε στο δικό του στρατόπεδο τον ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ, τα διεθνή δικαστήρια, τον γερμανικό Εθνικισμό της Deutsche Bank. Για έναν και μόνο λόγο: Δεν υπάρχει πια κοινή εμπειρία του πεδίου των σχέσεων, ασφυκτικά κυρίαρχες είναι η λογική της συναλλαγής και η αντιμαχία των εντυπώσεων – ποιος θα κερδίσει, σε κάθε πεδίο, τη μάχη της εφήμερης υποβολής.

Να εικονογραφήσω το εξ αντιθέτου: Αν υπήρχαν στο πηδάλιο της Ε.Ε. άνθρωποι ικανοί να ξεχωρίσουν και αξιολογήσουν ποιότητες (όπως οι πρώτοι οραματιστές της ευρωπαϊκής συνεργασίας), όχι τηλεκινούμενα πιόνια του αγοραίου «ευρωπολτού», τότε η «ενωμένη Ευρώπη» θα επέστρεφε αυτονόητα στο πεδίο των σχέσεων τολμώντας ρήξη με τη λογική της συναλλαγής και τις αντιμαχίες των εντυπώσεων.

Κοντολογίς, δεν χρειαζόμαστε ευχολόγιο ούτε ανεδαφικές ντιρεχτίβες. Κάθε ρεαλιστής φιλευρωπαίος ξέρει ότι υπάρχει δίλημμα, όχι ψευδοπόλωση: Διαλέγουμε βιτρίνα ατομοκεντρισμού «δικαιωμάτων», μαζί με την απολυταρχία των Αγορών. Ψευδαισθήσεις λαϊκής ετυμηγορίας και σύμφυτη (δεν χωρίζεται) μεθοδική εξηλιθίωση των μαζών από τον φορμαλισμό των «εντυπώσεων». Πουριτανισμό ηδονικής εγωλαγνείας ανυποψίαστον για τη δυνατότητα κοινωνούμενης ελευθερίας – «πόλεως», «κοινότητας», «εκκλησίας».

Κίνημα απελευθέρωσης από τις ψευδοπολώσεις, αν ποτέ εμφανιστεί, δεν θα έχει το παραμικρό κοινό γνώρισμα με τις εικόνες – παραστάσεις του 20ού αιώνα. Ούτε συλλόγους με γραφεία και σφραγίδες ούτε ντουντούκες και αναμηρυκασμό κραυγών. Κινήματα πραγματικής αλλαγής, αν εμφανιστούν, θα απαιτούν το ριζικά καινούργιο στην εκπαίδευση (νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμνάσιο), το ριζικά καινούργιο στην πολιτική (μικρές, αυτοδιαχειριζόμενες κοινότητες), το πέρασμα από τα θρησκευτικά, ωφελιμιστικά ιδεολογήματα στην απόλυτη προτεραιότητα της χαράς του κοινωνείν.

Μεγαλόστομες ουτοπίες; Όχι, μόνο απλή μετάβαση από την ουτοπία των απεριόριστων δυνατοτήτων της κατασκευής, στον ρεαλισμό της σποράς.

Σήμερα η Διεθνής Ημέρα της Δημοκρατίας και άλλα συναφή...

 Στη χώρα μας, η Παγκόσμια Ημέρα Δημοκρατίας γιορτάζεται από το 2008 σε όλα σχολεία, 

με απόφαση του Υπουργείου Παιδείας. 

Ο εορτασμός περιλαμβάνει διαγωνισμούς έκθεσης και ζωγραφικής, 

με βραβεία, που αθλοθέτησε η Βουλή των Ελλήνων.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/worldays/192

Καλημέρα λοιπόν και χρόνια πολλά στη διεθνή ημέρα....

Ωστόσο, μας «άρεσε» η φράση του κρητικού  «γονέα» - εκ Χανίων, «του έπαιξα μια κεφαλιά του δασκάλου» (προφανώς τοπικό γλωσσικό ιδίωμα)   επειδή ο δάσκαλος του Δημόσιου σχολείου  που είχε πάει το παιδί του να το μάθει γράμματα, είπε στο παιδί (με οδηγία των ειδικών επιστημόνων και της κυβέρνησης) να φορέσει μάσκα – λόγω της πανδημίας - για να περάσει στο σχολείο... - 

Κάτι παρόμοιο συνέβη στη Θεσσαλονίκη, όταν μητέρα μάλωσε έντονα το παιδί της (μαθητής Λυκείου...) μπροστά σε άλλους συμμαθητές του, επειδή το παιδί σεβόμενος τις σχετικές οδηγίες, φορούσε μάσκα!...

Λογικές και συμπεριφορές γονέων, σε πλήρη παράκρουση…

Αυτοί οι γονείς,  ψηφίζουν... την κάθε κυβέρνηση και τους δημάρχους τους...

Χρόνια πολλά λοιπόν, στη  Διεθνή Ημέρα της  Δημοκρατίας…

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

Εκδήλωση υπό το σεληνόφως από το Δήμο Ερμιονίδας στην Κοιλάδα - τιμήθηκαν ο κ. Γιώργος και η κα Λίτα Λιβανού ....

Ανακηρύχτηκαν   και επίσημα επίτιμοι δημότες από τη Δημοτική αρχή ενώπιον  δημοτών της Ερμιονίδας οι ευεργέτες  - δωρητές μας  κ. Γιώργος και κα Λίτα Λιβανού για την μεγάλη προσφορά τους στον τόπο μας!!

Η  σεμνή εκδήλωση διανθίστηκε στη συνέχεια από συναυλία κλασικής και έντεχνης μουσικής  καθώς και με τραγούδι από καταξιωμένους  καλλιτέχνες μουσικούς και τραγουδιστές  στον ελληνικό και ευρωπαϊκό χώρο, αλλά και δικούς μας, από την Φιλαρμονική του Δήμου Ερμιονίδας και ντόπιους γνωστούς τραγουδιστές. 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Επιλογές από το προσωπικό μας αρχείο - 12 Αυγούστου 2014

Φώτο - Ρεπορτάζ 

Σταμάτης Δαμαλιτης 

Χθες το βράδυ  στην Κοιλάδα πραγματοποιήθηκε μια  από τις πιο ωραίες  καλοκαιρινές εκδηλώσεις  του Δήμου Ερμιονίδας. Σ’ αυτό συνετέλεσε κυρίως  η ιδιαίτερη τιμή που μπορεί να κάνει ένας  Δήμος σε πολίτες και είναι αυτή, της απονομής του τίτλου του «Επιτίμου Δημότη»  που απενεμήθη από τον Δήμαρχο Ερμιονίδας Δημήτρη Καμιζή  στο ζεύγος  κ. Γιώργου και κας Λίτας  Λιβανού υλοποιώντας  την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, για τις μεγάλες ευεργεσίες και δωρεές που έχουν κάνει  σε φορείς της περιοχής, αλλά και σε μεμονωμένους πολίτες.

Στον  κατάμεστο χώρο της εκδήλωσης δεν θα ήταν υπερβολή να λέγαμε πως αναδυόταν γλυκά από τους παρευρισκόμενους  το συναίσθημα της ευγνωμοσύνης προς τα τιμώμενα πρόσωπα, με ένα ολόγιομο χρυσαφένιο φεγγάρι «να συνηγορεί από πάνω μας» και μια κλασική ορχήστρα που με τις μουσικές εκτελέσεις της   έργων μεγάλων ξένων και Ελλήνων μουσικοσυνθετών, δημιουργούσαν εικόνες και παραστάσεις πρωτόγνωρες για το ψαροχώρι της Κοιλάδας.... 

Την έναρξη της εκδήλωσης έκανε ο πρόεδρος του ΝΠ  Π. Π.Α.& Α. Νίκος Παπάς και στη συνέχεια ο κ. δήμαρχος προλογίζοντας το θέμα της εκδήλωσης  είπε μεταξύ άλλων: […] «Κυρία Λιβανού και Κύριε Λιβανέ η σημερινή βραδιά είναι αφιερωμένη σε εσάς. Διάλεξα τη σημερινή μουσική εκδήλωση  για να υλοποιήσω την απόφαση του Δ.Σ. να σας ανακηρύξω «Επίτιμους Δημότες του Δήμου» να τιμήσουμε εσάς  για όσα έχετε προσφέρει στον τόπο μας και είναι πάρα πολλά! Θέλω όμως να σας ευχαριστήσω σαν γιατρός και σαν άνθρωπος που εμπιστευτήκατε τα επιστημονικά μου κριτήρια για το πώς θα βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας στις διάφορες ανάγκες τους και κυρίως σε θέματα υγείας. Τώρα μπορώ να πω δημόσια πως δεν μου το αρνηθήκατε ούτε μια φορά»!!

Ο κ. δήμαρχος  κατόπιν αναφέρθηκε στο καθημερινό κοινωνικό μέρος του ευεργετικού τους έργου στην μικρή κοινωνία της Κοιλάδας εκτός των άλλων και σε θέματα προσφοράς εργασίας των κατοίκων της στη δημιουργία των εγκαταστάσεων, τη συνεχή λειτουργία αυτών κι’ όχι μόνο στο ιδιόκτητο νησί τους που δεσπόζει στην είσοδο του λιμένα της Κοιλάδας,  όπου  έχει αναπτυχθεί μια ιδιαίτερη κοινωνική σχέση με την οικογένεια Λιβανού.  Αυτό φαίνεται (όπως είπε) από το  ότι οι ντόπιοι κάτοικοι έχουν αλλάξει την ιστορική και γεωγραφική στο  χάρτη ονομασία του  νησιού από «Κορωνίς»  στο – «Το νησί του Λιβάνου»!!

Στη συνέχεια μίλησε ο δ/ντης του Κέντρου Υγείας Κρανιδίου Μανώλης Μαχαίρας  ο οποίος  αναφέρθηκε σε όλη την μεγάλη προσφορά με τις αλλεπάλληλες δωρεές τους όχι μόνο των τιμώμενων ευεργετών  σε ιατρικό εξοπλισμό που τον έχουν μόνο τα Νοσοκομεία της χώρας,  αλλά και αναλώσιμα υλικά για να λειτουργήσουν αυτά τα εξεταστικά μηχανήματα, αλλά και στην πολυέξοδη συντήρηση αυτών,   που αν περιμέναμε από την πολιτεία για όλα αυτά,  ακόμα θα περιμέναμε…. 

Είπε ακόμα ο κ. Μαχαίρας πως η δ/νση του Κ.Υ.Κ. προετοιμάζεται για να πραγματοποιήσει εκδήλωση και να τιμήσει όλους τους δωρητές και ευεργέτες του ιδρύματος  που ακολούθησαν τη θεάρεστη προσφορά της οικογένειας Λιβανού  που με τις δωρεές τους έχουν προσφέρει πολύτιμες βοήθειες στους πάσχοντες συμπολίτες μας όπου σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν σωθεί και ανθρώπινες ζωές!

Επίσης εκ μέρους των φορέων που εκπροσωπούν μίλησαν ακόμα από την «Ομάδα Αλληλεγγύης Κρανιδίου» η κα. Μαρία Παπαντωνίου, ο κ. Τάκης Αγρίμης ως εκπρόσωπος του ποδοσφαιρικού σωματείου της Κοιλάδας «Κορωνίς» και τελευταίος ο εφημέριος της τοπικής Ενορίας  π. Θεμιστοκλής Μπάζος,  οι οποίοι αναφέρθηκαν ο καθένας ξεχωριστά για το χώρο που εκπροσωπούσαν  στα ευεργετήματα της οικογένειας Λιβανού εκφράζοντας στη συνέχεια την ευγνωμοσύνη τους. 

 

Το τιμητικό μέρος της εκδήλωσης έκλεισε με τον κ. δήμαρχο να διαβάζει το πρακτικό του Δ.Σ. με το οποίο τα μέλη του αποφάσισαν ομόφωνα να τιμήσουν και τυπικά τον κ. Γιώργο και κα Λίτα Λιβανού ως "Επίτιμους Δημότες του Δήμου Ερμιονίδας" Προσκλήθηκαν οι τιμώμενοι  να παραλάβουν αυτή την τιμητική διάκριση μαζί με άλλα αναμνηστικά δώρα.

Η κα Λίτα Λιβανού εκφράζοντας και το σύζυγό της  με μικρή ομιλία εκτός των άλλων ευχαρίστησε τη δημοτική αρχή για την τιμή που τους έγινε και όλους τους παρευρισκόμενους

Το δεύτερο μέρος της εκδήλωσης ήταν αυτό της μουσικής πανδαισίας που απολαύσαμε στη συνέχεια με τον γνωστό σε όλους μας μαέστρο  - δ/ντη Τάκη Μανιάτη  να ανακοινώνει το καλλιτεχνικό μέρος της βραδιάς πού έδεσε απόλυτα με όλο το τιμητικό και συναισθηματικό πρώτο μέρος...

Α΄   Μέρος

Αλιείς Μαργαριταριών G.  Bizet 

Menuet in G  J. S. Bach 

Pirates of carebean 

1. Ταγκό της Νεφέλης 

2. Η μικρή Ραλλού 

3. Αθανασία

4. Για την Ελένη

Β΄ Μέρος 

Moonlight  Beethoven

Serenade F. Schubert

1. Αστέρι μου φεγγάρι μου 

2. Αχ! Χελιδόνι μου

 

1. Μικρή πατρίδα  

2. Μια πόλη μαγική

3. Η Σωτηρία της ψυχής

 

Γ΄ Μέρος

Τρία παραδοσιακά Βαλκανικά τραγούδια

Libertango  του Astor Piazzola 

Ariona Jaho Βιολί Συμφωνική ορχήστρα Ανόβερο Γερμανία

Μαρκέλλα Μπινιέρη Βιολοντσέλο Συμφωνική Ορχήστρα ΝΕΡΙΤ

Οδυσσέας Μπάσσιος Φαγκότο Κρατική Ορχήστρα Αθηνών

Fatos Jaho Φαγκότο Καθηγητής στις Μουσικές Ακαδημίες 

Τιράνων &amp Πρίστινα 

Valentina Jaho Soprano των Λυρικών Θεάτρων της Ευρώπης

Καλλιρρόη Καμιζή Κλαρινέτο Φιλαρμονική Δήμου Ερμιονίδας

Βιβή Σπανάκου Κλαρινέτο Φιλαρμονική Δήμου Ερμιονίδας

Ευτυχία Μήτσα Τρομπέτα Φιλαρμονική Δήμου Ερμιονίδας

Βασίλης Δαπόντες Τραγούδι 

Ιωάννα Σκανδάλη Τραγούδι 

Καλλιτεχνική Διεύθυνση Τάκης Μανιάτης

Η βραδιά έκλεισε με  τους τιμώμενους να συγχαίρουν όλους τους καλλιτέχνες, 
γι' αυτή την πολύ ωραία βραδιά που μας χάρισαν!

Εάν δεν είχαμε και τους μεγάλους ευεργέτες στην Ερμιονίδα...

Ευχαριστήρια επιστολή του Δημάρχου Ερμιονίδας , στην οικογένεια Γεωργίου και Λίτας Λιβανού 

Από την επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου 

>>> https://ermionida.gr/efcharistiria-epistoli-i

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΛΑΣ: [...] Δυστυχώς, χάθηκε πολύτιμος χρόνος και τα σχολεία μας ξεκινούν με σοβαρές ελλείψεις μια δύσκολη σχολική χρονιά!! ...

 

             ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΛΑΣ

ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ    ΣΥΡΙΖΑ  ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ

ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ    1      ΝΑΥΠΛΙΟ

ΤΗΛ - FΑΧ   27520-99454

Email yiannispolitiko@hotmail.com         14-9-2020                                                                                                                                                                                                            

                                               ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΛΑΣ: «ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΑΝΟΧΥΡΩΤΑ -

ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ».

 Εύχομαι σε όλους τους μαθητές καλή και δημιουργική σχολική χρονιά, κυρίως με υγεία, δύναμη και διαρκή προσπάθεια για μάθηση και πρόοδο. Στους εκπαιδευτικούς, καλή δύναμη στο εκπαιδευτικό τους έργο, με αισιοδοξία και αγάπη για το λειτούργημά τους.

  Αν πέρυσι αυτές οι ευχές ήταν συνηθισμένες και κοινότοπες, φέτος αποκτούν μια ξεχωριστή σημασία αφού καλούνται όλοι να δείξουν ιδιαίτερη αντοχή και υπομονή, προσαρμοστικότητα και ικανότητες για να υπερβούν όλα τα εμπόδια από τους κινδύνους που ελλοχεύει η μεταδοτικότητα του ύπουλου ιού Covid-19.

  Σήμερα ανοίγουν τα σχολεία μας, σε συνθήκες χωρίς προηγούμενο. Η Κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας, παρότι είχαν το χρόνο να προετοιμαστούν, δεν άρθηκαν στο ύψος των περιστάσεων.

Οι ευθύνες είναι σοβαρές. Τα σχολεία ανοίγουν ανοχύρωτα μπροστά σ' ένα δεύτερο κύμα της πανδημίας, με την παγκόσμια πρωτοτυπία μάλιστα ο αριθμός των μαθητών στις τάξεις να αυξάνεται αντί να μειώνεται. Με τα δύο τρίτα των μαθητών μας σε πολυπληθή τμήματα έως 27 ατόμων. Με σημαντικές ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό. Με παντελή έλλειψη οργάνωσης για εξεύρεση μιας λύσης που θα βοηθούσε στην αποσυμφόρηση των τμημάτων, όπως η αξιοποίηση αιθουσών που παραμένουν κλειστές και η αναζήτηση κι άλλων πρόσφορων χώρων. Όπως η λειτουργία των σχολείων πρωί και απόγευμα. Με τις επιβεβλημένες προσλήψεις καθηγητών και δασκάλων. Με την συμπλήρωση  του απαραίτητου αριθμού καθαριστριών που θα επιμελούνται κάθε στιγμή τη καθαριότητα των χώρων καθώς και με προληπτικά τεστ στην εκπαιδευτική κοινότητα. Δυστυχώς, χάθηκε πολύτιμος χρόνος και τα σχολεία μας ξεκινούν με σοβαρές ελλείψεις μια δύσκολη σχολική χρονιά.

  Παρ’ όλα αυτά  θα πρέπει στην καρδιά μαθητών και εκπαιδευτικών να σημάνει ελπίδα. Είναι πλέον αναγκαίο και το χρειαζόμαστε όλοι, να μεταφέρουμε ένα  μήνυμα αισιοδοξίας και μαχητικότητας για τη στήριξη του δημόσιου σχολείου. Ένα μήνυμα  που θα διαχυθεί σε κάθε σπίτι και σε ολόκληρη την κοινωνία.

                          Καλή σχολική χρονιά σε όλους.

Παιδιά, Δάσκαλοι, Καθηγητές, Γονείς: Καλή Νέα Σχολική Χρονιά!

 

                    Εύχεται ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος         

     Σήμερα, καθώς γιορτάζουμε την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού,  έρχονται στο προσκήνιο χτυποκάρδια, αγωνίες, χαρές και προσδοκίες ξεκινά, κατόπιν αναβολής, η νέα σχολική χρονιά και σύντομα, ηλεκτρονικά, αρχίζουν οι εγγραφές στα ελληνικά Πανεπιστήμια για τα παιδιά που με τις επιδόσεις τους στις φετινές, πρωτόγνωρης μορφής, Πανελλήνιες Εξετάσεις πέτυχαν μια θέση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

     Καταθέτω σήμερα από το φιλόξενο αυτό επικοινωνιακό βήμα, ως συνταξιούχος πλέον Πανεπιστημιακός δάσκαλος (και, δεν το κρύβω, περήφανος παππούς έφηβου εγγονιού που φέτος  θα πάει 3η τάξη Δημοσίου Γυμνασίου αριστούχου μαθητή και ταλαντούχου μπασκετμπολίστα) κάποιες πρακτικές συμβουλές σε παιδιά, γονείς, συγγενείς και συναδέλφους μου με το ξεκίνημα της Νέας Χρονιάς.

     Η σχολική χρονιά που αρχίζει σήμερα απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή και ευαισθησία καθώς τα παιδιά της Ελλάδος (όπως, δυστυχώς, και ολάκερης της Υφηλίου) ξεκινούν τη νέα σχολική χρονιά έχοντας περατώσει την προηγούμενη οδυνηρά «κουτσουρεμένη» λόγω πανδημίας covid-19.

     Ζούμε σε περίεργες εποχές αντιμέτωποι με τον «καταραμένο φονικό ιό», όπως πολλοί τον αποκαλούν πλέον διεθνώς, που ξεπήδησε πριν 8 μήνες στην Κινεζική  πόλη Wuhan και εξαπλώθηκε γοργά σε ολάκερη την ανθρωπότητα.

     Για τα «πρωτάκια» και τους γονείς τους τα χτυποκάρδια έχουν μέσα τους την ανυπέρβλητη γοητεία και δυσκολία τού πώς θα αποχωρισθεί η μανούλα τον κανακάρη ή την κανακάρισσά της, πώς θα φανεί στα παιδιά ο κόσμος του σχολείου όπου θα πρέπει να υποταχθούν σε νέους κανόνες, να μάθουν να συνυπάρχουν με ένα τσούρμο άλλα παιδάκια, να δεχθούν ότι δεν είναι ΟΛΑ δικά τους, ότι στο σχολείο ΔΕΝ πρόκειται να ικανοποιηθούν όλες οι επιθυμίες τους όπως συνέβαινε μέχρι τώρα στο σπίτι τους;

    Η συμβουλή μου εδώ ήταν για πολλά χρόνια και παραμένει, αυτή την απίστευτα πρωτόγνωρη εποχή της πανδημίας, πραγματιστικά απλή: ΑΠΟΓΑΛΑΚΤΙΣΜΟΣ!...

     Μαμάδες (κυρίως και δευτερευόντως μπαμπάδες) κόψτε τον συμβολικό «ομφάλιο λώρο» και αφήστε το παιδί σας να ενταχθεί στην ομάδα, να απελευθερωθεί από την οικοστρέφεια που άθελά μας, γονείς και συγγενικό περιβάλλον, καλλιεργούμε.

     Τη νεότερη στην ηλικία και σχετικά άπειρη δασκάλα, αυτήν που θα κληθεί, όπως το έγραψε και ο ποιητής μας, «να σμιλέψει ψυχές», θα συμβούλευα να επιτελέσει το λειτούργημά της με δυνατό αίσθημα ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ!

     Να μάθει, ως δασκάλα, να κρατά ίσες αποστάσεις καθώς θα σκύβει με αγάπη πάνω από όλα τα παιδιά, να ξεπεράσει τις δικές της ανθρώπινες υποκειμενικές αδυναμίες διαφορετικής αντιμετώπισης των παιδιών που η Πολιτεία τής εμπιστεύθηκε.

     Για τους συναδέλφους της μέσης εκπαίδευσης οι συμβουλές μου υποχρεωτικά επικεντρώνονται στο ιδιόμορφα απαιτητικό θέμα της εφηβείας που ταλανίζει κάθε γενιά. Οι έφηβοι δεν αντιμετωπίζουν μόνο τις εγγενείς στα μαθήματα απαιτήσεις και δυσκολίες, αλλά παράλληλα με ιδιαίτερη έμφαση απαιτήσεις ψυχοκοινωνικές καθώς οδεύουν από την παιδική στην εφηβική ηλικία.

     Στο κρίσιμο σταυροδρόμι της εφηβείας αρχίζουν οι υποκειμενικές δυσκολίες της αποδοχής ή απόρριψης της σωματικής τους οντότητας και του ψυχολογικού τους ΕΓΩ, που ταυτίζεται με το πώς το ίδιο το παιδί «βλέπει» τον εαυτό του, πώς νομίζει ότι το βλέπουν οι άλλοι και κατά πόσο αισθάνεται ότι αυτό που ΕΙΝΑΙ βρίσκεται μέσα ή έξω από τα πρότυπα που το κοινωνικό σύστημα καθιερώνει και προβάλλει με τα ΜΜΕ.

     Η συμβουλή μου στους γονείς των εφήβων περικλείεται πάλι σε απλή 

αλλά ταυτόχρονα απαιτητική έννοια... ΥΠΟΜΟΝΗ.

     Στους λιγότερο έμπειρους συναδέλφους της Μέσης εκπαίδευσης θα συνιστούσα να επιδείχνουν στον σύγχρονο έφηβο ΑΓΑΠΗ και ΑΝΟΧΗ την ίδια στιγμή που θα απαιτούν και την προσήλωση σε αποδεκτά πλαίσια ευπρέπειας.

     Στα παιδιά συνιστώ περισσότερη προσπάθεια για δημιουργικότητα και απόκτηση γνώσεων και δεξιοτήτων με συνεπή και σταθερή προσήλωση στην επίτευξη στόχων.

     Για γονείς παιδιών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης οι συμβουλές μου αφορούν στις αυξημένες προσδοκίες που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και εξηγώ: είναι δεδομένο ότι στα Πανεπιστήμια προετοιμάζονται τα αυριανά στελέχη και οι ηγέτες του κοινωνικού και οικονομικού μας συστήματος.

     Το Πανεπιστημιακό πτυχίο από μόνο του ποτέ ΔΕΝ εξασφάλιζε την επιθυμητή θέση εργασίας αλλά ήταν και παραμένει το ΚΛΕΙΔΙ με το οποίο οι κάτοχοί του θα ανοίξουν την πόρτα της προσωπικής τους κοινωνικής, οικονομικής και επαγγελματικής ολοκλήρωσης μέσα στο δεδομένο «Μνημονιακό» δραματικό ελληνικό οικονομικό περιβάλλον .

     Και εσείς συνάδελφοι πανεπιστημιακοί «δάσκαλοι» φροντίστε όσο το επιτρέπει ΄άχαρη επικοινωνία ηλεκτρονικών μέσων να μορφώσετε φοιτητές και φοιτήτριες ξεπερνώντας τις δεδομένες από την πανδημία δυσκολίες έως ότου επανέλθουν τα ελληνόπουλα στα αμφιθέατρα και τις αίθουσες διδασκαλίας.

     Συνεχίστε άοκνα και δημιουργικά τις προσπάθειες για παραγωγική ζεύξη των γνώσεων και δεξιοτήτων που προσφέρει η τριτοβάθμια εκπαίδευση με τις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας (με την οποία προσωπικά δέχομαι τη διασύνδεση αλλά απορρίπτω ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ την υποτέλεια) σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα κορεσμένα με πληθώρα πτυχιούχων και ελάχιστες θέσεις εργασίας!...

     Σίγουρα η σχολική χρονιά του 2020-2021 ξεκινά με πολλές δυσκολίες σε κάθε ελληνική οικογένεια, σε κάθε ελληνικό σπίτι.

     Τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα για σπίτια με άνεργους και σπίτια με παππούδες και γιαγιάδες με «σακατεμένες» συντάξεις…

     Αλλά, προσωπικά, σήμερα από βάθος καρδιάς στα παιδιά, τους γονείς και συναδέλφους «δασκάλους» εύχομαι να είναι παραγωγική, με υγεία και μεράκι για απόκτηση χρήσιμων γνώσεων η νέα ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!...

Περιπετειώδη ρεπορτάζ από το έντυπο δημοσιογραφικό μας αρχείο και άλλες ιστορίες συνέχεια...

 Επιλογές από το προσωπικό μας αρχείο - 8 Μαρτίου 2013

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 

Την άνοιξη του 2002 όπως πάντα ταξιδεύαμε ο αδερφός μου και εγώ με το αλιευτικό μας στα κυκλαδονήσια  ψαρεύοντας. Μια μέρα ψαρεύαμε ανάμεσα Σύρο και Πάρο όταν κτύπησε το κινητό τηλέφωνό μου και ανοίγοντάς το, άκουσα από την άλλη μεριά. Σταμάτη γεια σου. Είμαι ο Ηλίας Αβδούσης από το Άργος και θέλω να σε προσκαλέσω για να καλύψεις δημοσιογραφικά την παρουσίαση του νέου βιβλίου μου «Ο Πατίνης» καθώς και τη νέα μου ποιητική συλλογή που θα γίνει αύριο το βράδυ στην Αθήνα.  

Χωρίς πολλές περιστροφές του απάντησα πως θα πάω, γιατί δεν έχω μάθει ποτέ να λέω όχι στη ζωή μου με τους συνανθρώπους μου, χωρίς να υπολογίζω τις επιπτώσεις οικονομικές και άλλες, όπως στην περίπτωσή μας.  Έτσι, την άλλη μέρα επιβιβάστηκα από την Ερμούπολη της Σύρου σε ένα επιβατηγό πλοίο της γραμμής και ήρθα στον Πειραιά. 
Η εκδήλωση της παρουσίασης γινόταν από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών στην Αθήνα, οδός Ακαδημίας, σε αίθουσα του κτηρίου της  ΧΑΝ 

Την άλλη μέρα το πρωί επέστρεψα πάλι στη Σύρο. Και σ’ αυτή την περίπτωση κατά τη διάρκεια του ταξιδιού έκανα την απομαγνητοφώνηση των ομιλιών  μέσα στο πλοίο, συνέταξα το ρεπορτάζ και όταν αποβιβάστηκα στην Ερμούπολη, το έστειλα με φαξ στην εφημερίδα προς δημοσίευση.

 

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΑΡΓΟΛΙΔΑ" την άνοιξη του 2002

Για την ιστορία να σας πω και τα πιο κάτω ακόμα: Με τον Αργίτη συγγραφέα και ποιητή Ηλία Αβδούση γνωριστήκαμε στο Κρανίδι όταν ήταν προσκεκλημένος από του Δήμαρχο  Κρανιδίου τότε Δημήτρη Καμιζή ως πρόεδρος του Συλλόγου Λογοτεχνών Αργολίδας στην εκδήλωση που έκανε ο δήμος για το βιβλίο (δημοτική έκδοση) Κείμενα – Επιστολές, Άρθρα, Ομιλίες) του Εμμανουήλ Ρέπουλη.  

Μετά την εκδήλωση δειπνήσαμε στην Κοιλάδα. Στην παρέα που κάναμε, ο συγγραφέας και ποιητής Ηλ. Αβδούσης πρότεινε στους δύο δημάρχους Κρανιδίου Δ. Καμιζή και Ερμιόνης Αν. Λεμπέση να τους στείλει μια σειρά από τις ποιητικές του συλλογές προς οικονομική ενίσχυση του ποιητικού του έργου και προς διάδοση της ποίησης κυρίως στους μαθητές. Αυτοί πρόθυμα του είπαν να τους στείλει. 

Όπως πληροφορήθηκα αργότερα, πως ενώ έστειλε τα βιβλία στους Δήμους της Ερμιονίδας σύμφωνα με την υπόσχεση που του είχαν δώσει, από τον Δήμο Ερμιόνης παρά τις συνεχείς οχλήσεις του δεν τα πληρώθηκε!! 

Τα δε βιβλία με τις ποιητικές συλλογές του εξαφανίστηκαν από το δημαρχείο  Ερμιόνης, χωρίς να γνωρίζει κανείς, ποιοι τα πήραν και που πήγαν...

ΣΤΑΜ.  ΔΑΜ.