Όταν το παρόν και το μέλλον διαφαίνεται ζοφερό από το υποσυνείδητό μας αναδύονται τέτοιες σκέψεις και εικόνες ....

 Πάμε σαν άλλοτε στα περασμένα χρόνια που αγαλλίαζε η ψυχής μας χωρίς λόνγκ νταουν, οικονομικές και υγειονομικές κρίσεις και άλλα πολλά! Τότε που η ζωή μας κυλούσε ανέμελα... 

 Παραθέτουμε αναφορές στις σελίδες facebook της Ερμιονίδας,  για να ξεχάσετε τις κακές πλευρές του σήμερα με τους φιλόδοξους - τυχάρπαστους, που ψάχνουν μέσου του διαδικτύου να βρουν μια θέση στον ήλιο της κοινωνίας μας, για το δικό τους το φαίνεσται και την υστεροφημία τους...

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Παρασκευή Σκούρτη

10 ώρ.

 

 · 

Αναμνήσεις που έρχονται στο φως μέσα από τις φωτογραφίες της ζωής μας με νοσταλγία για περασμένες «χρυσές» εποχές.

Τελευταία αποκριά και τα μέλη του ΛΑΣΟΥ είμαστε σε πλήρη οργασμό, οργανώνοντας ως κορύφωση της γιορταστικής περιόδου στην τελευταία Κυριακή τη γιορτή του Καρναβαλιού, αφού είχαν προηγηθεί χοροεσπερίδα και μασκέ πάρτι. Ο πολιτισμός αποτελούσε και αποτελεί προνομιακό πεδίο του τόπου μας. Είναι συνδεδεμένο με την προσφορά συλλογικής προσφοράς ανθρώπων μέσα από συλλόγους που άφησαν εποχή και έφεραν φρέσκο αεράκι στον τόπο. Για έναν τέτοιο σύλλογο θα μιλήσω με νοσταλγία, ένα σύλλογο που υπηρέτησα για μια εικοσαετία με σα από το Δ.Σ. του και μιλώ για τον Πολιτιστικού Συλλόγου Νέων (Π.Σ.Ν.Ε) «ΛΑΣΟΣ».

Κοιτάζοντας τις φωτογραφίες που παραθέτω, έρχονται ζωντανά στη μνήμη μας οι δράσεις και το έργο του, που αφορμή της αναζήτησής τους ήταν η σημερινή τοποθέτηση του Σταύρου Κούστα σε διαδικτυακή εκδήλωση με θέμα την προβολή της Ερμιόνης και των εθίμων της, οργανωμένη από τον Κωστή Σκούρτη.

Άνθρωποι νέοι ήταν η ψυχή του συλλόγου, με δύναμη, πίστη, ρομαντισμό που μέσα από το συλλογικό εγχείρημα προσέφεραν συνειδητά τη συμβολή τους στη δημόσια ζωή ως δύναμη της αλλαγής. Προσέφεραν στο πολιτιστικό γίγνεσθαι και το πέταξαν ψηλά, σε μια περίοδο που είχε ξεκινήσει η μεγαλειώδης δράση των λαϊκών κινημάτων, με θεωρητικές αναζητήσεις, ανάπτυξη απόψεων, με απογοητεύσεις και πολλές χαρές.

Δύσκολοι καιροί, περίεργοι. Οι άνθρωποι της γενιάς μας πέρασαν ποικίλες περιδινήσεις της εποχής μας, όμως έφεραν τις ανατροπές τους με οδηγό τα όνειρά τους, το κέφι τους, την καθημερινή δουλειά και παρουσία.

Ο ΛΑΣΟΣ μακροημέρευσε και για χρόνια υπηρετώντας ποιοτικό έργο, δημιουργώντας σοβαρό πυρήνα πολιτισμού μέσα στην πόλη, εκπαιδεύοντας τη νέα γενιά με αισθητική και πολιτική σκέψη.

Οι ίδιοι άνθρωποι του τότε, μεσήλικες πια, παραμένουν προσηλωμένοι στις πεποιθήσεις τους, έναντι στο τοπίο της επιβολής του νεοφιλελεύθερου μοντέλου του απόλυτου κέρδους, της ατομικότητας, του μεταμοντερνισμού, της κοινωνικής αδράνειας και της υγειονομικής απομόνωσης. Εξακολουθούν να είναι σε «κίνηση», σε αναζήτηση του επαναστατικού σχεδίου εκείνης της εποχής, να αγωνιούν και να συνεισφέρουν με κάθε ευκαιρία στη δημόσια σφαίρα, κόντρα στην αδράνεια, στην παραίτηση.

Με την ελπίδα να δούμε έναν κόσμο στην απλωσιά του. Να γίνουμε οδηγοί σε νέους ορίζοντες, γιατί όχι και ουραγοί από τους νεότερους και συμπορευτές τους σαν το σημερινό εισηγητή και τους συνοδοιπόρους του;

Βιβή Σκούρτη

+3

106Εσείς, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΜΙΖΗΣ, Lola Voganatsi και 103 ακόμη

1 σχόλιο

5 κοινοποιήσεις

Τέλειο!

Σχόλιο

Κοινοποίηση

Από τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης (*facebook) της Ερμιονιδας, ενδιαφέρουσες αναρτήσεις ....

 

Ο χρήστης 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΜΙΖΗΣ

 πρόσθεσε μια φωτογραφία 3D.

Το έμβλημα (ο λογότυπος) του Καποδιστριακού Δήμου Κρανιδίου που καθιερώσαμε το έτος 2000, αποτυπωμένο στο κέλυφος οστρακοειδούς σε κάποιο εργαστήριο, ίσως στην Κίνα. Προσφορά σε ικανό αριθμό του συμπατριώτη μας Καπετάνιου Νίκου Καπράνη, στα χρόνια της πολιτιστικής αναγέννησης του Κρανιδίου. Τότε που πολλές κυρίως συμπατριώτισσες (η Καίτη ήταν από τις πρώτες) συναγωνίζονταν ποια και ποιος θα προσφέρει περισσότερα σ' αυτή την προσπάθεια. Θα τους είμαι πάντοτε ευγνώμων.

Όλα σχεδόν από αυτά τα κελύφη διατέθηκαν ως δώρα σε επίσημους καλεσμένους του Δήμου μας, έχω κρατήσει ένα για μένα. Αν θυμούνται περισσότερες λεπτομέρειες ο Νίκος ή η Καίτη μπορούν να σχολιάσουνν.

• 
  
• Σταμάτης Δαμαλίτης

  Έχω κάνει και εγώ αναφορά στο blog -> ΕΔΏ >>> https://stamdamd.blogspot.com/2019/02/blog-post_25.html όταν ο φίλος μου Νίκος Καπράνης μου δώρισε ένα τέτοια κοχύλι. Μου είχε πει αν θυμάμαι καλά πως τα είδε σε ένα λιμάνι της Ινδίας που κάποιος καλλιτέχνης δημιουργούσε πάνω σ' αυτά τα κοχύλια διάφορες παραστάσεις. Του παράγγειλε να φτιάξει μερικές εκατοντάδες με το σύμβολο του Δήμου Κρανιδίου - της ιδιαιτέρας του πατρίδας! -> αν αυτό λέει κάτι σε κάποιους ψευτοπατριώτες που δήθεν ενδιαφέρονται να προσφέρουν υπηρεσίες (*κάποιοι μας λένε και ΑΜΙΣΘΗ) για τη δημιουργία, την πρόοδο και την προκοπή του τόπου μας για να μη τους ονομάσω(!) και να τους πω και άλλα ...

  σ.σ. -*Ο Νίκος ήταν καπετάνιος σε ποντοπόρα πλοία και κατόπιν αρχιπλοίαρχος σε ναυτιλιακή εταιρία αλλά η καρδιά και η σκέψη του στο Κρανίδι ήταν....

  ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΜΙΖΗΣ

  Σταμάτης Δαμαλίτης

  Πάντοτε μέσα και στην ιστορία και στην επικαιρότητα!

  ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΜΙΖΗΣ

  Σταμάτης Δαμαλίτης

  Το πιο σπουδαίο είναι ότι είχε το έμβλημα μαζί του στα ταξίδια του, αλλιώς δεν θα μπορούσε να το αποτυπώσει πιστά ο καλλιτέχνης...

  Σταμάτης Δαμαλίτης

  Ο Νίκος Δήμαρχε Δ. Καμιζή, πίσω από αυτό που φαίνεται κρύβει πολύ ωραία συναισθήματα. Βέβαια, δεν φτάνει μόνο αυτό το σημαντικό χάρισμα των ανθρώπων στη ζωή τους, πρέπει αυτή η ωραιότητα της ψυχής(!) να συνοδεύεται και από τύχη... Για να μην πω περισσότερα και ματώσουν κάποιες καρδιές απόψε...

• 
  

Μια άλλη αγάπη και έρωτας αυτής της δημοσιογραφίας αναδύεται από τον πρώην Δήμαρχο Κρανιδίου & Ερμιονίδας Δημήτρη Καμιζή...

Ρεπορτάζ πάνω σε ρεπορτάζ...

Τι μου θυμίσατε κ. Καμιζή. ->Τον  Μάκη  Μαστροκόλια  (από το Πορτοχέλι) το γνωστό λοστρόμο των παλιών πλοίων του Αργοσαρωνικού άνθρωπος επικοινωνιακός και καλόδεχτος, τον συνάντησα  συνταξιούχο πλέον και γερασμένο, ένα πρωινό πριν 20 χρόνια -περίπου- στο Κ. Υ. Κρανιδίου. Του ζήτησα να τον φωτογραφίσω και το δέχθηκε. Αυτή η φωτογράφιση μου έδωσε και την ιδέα για το ιστορικό ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στο ένθετο χριστουγεννιάτικο   φύλλο της καθημερινής εφημερίδας "ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ" 

- Άλλα χρόνια τότε νοσταλγικά, στη δίνη και την αβεβαιότητα της σημερινής κοινωνίας  μας...

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Από το ιστολόγιο του πρώην Δήμαρχου

 >>> https://kamizis.blogspot.com/2021/03/

ΑΘΑΝΑΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΡΕΠΟΡΤΑΖ- ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ 

Ο άνθρωπος που από απλός ψαράς έγινε δημοσιογράφος 

από έρωτα για τη θάλασσα και την πατρίδα του την Ερμιόνη! 

Διαβάστε το κείμενο του ρεπορτάζ, λίγο διορθωμένο, όπως δημοσιεύτηκε λίγα χρόνια αργότερα  στο περιοδικό μας "Στην Ερμιόνη άλλοτε και τώρα"

-------------------------------------------------------------------------------------------

«Τα πλοία που φύγαν, αγάπες μας πήρανε...»

Αφιέρωμα στην ακτοπλοΐα του Αργοσαρωνικού του περασμένου αιώνα!!

Σ’ αυτό το σημείωμα – αφιέρωμα στα επιβατηγά πλοία του Αργοσαρωνικού, θα προσπαθήσω να φέρω στην επιφάνεια θύμησες και συναισθήματα, αυτά που συνδέουν νοερά τα παιδικά μας χρόνια με αυτά τα πλοία. Χρόνια «πέτρινα»... γεμάτα όμως προσδοκία, ελπίδα, όνειρα, φιλοδοξία, πραγματικό έρωτα, ανακατεμένα με πόνο, αγωνία, μα και με το χειρότερο απ’ όλα, αυτό του μισεμού από τα δικά μας αγαπημένα πρόσωπα, - γονείς, αδέρφια, φίλους αγαπημένες/ους.

"ΥΔΡΑΚΙ"

Όλα αυτά τα συναισθήματα μαζί με το σώμα μας και πολλές φορές με τη θολή σκέψη μας και τη βαριά καρδιά μας, ταξιδεύανε αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, ένα καλύτερο μέλλον, όχι μόνο για τους ταξιδευτές αλλά και γι’ αυτούς που έμεναν πίσω. Γέροι γονείς, αδερφές, μικρότερα αδέρφια, αγαπημένη και πάνω απ’ όλα, η ιδιαίτερη πατρίδα μας.

Σ’ αυτά τα χρόνια, προσπαθώ να γυρίσω τη σκέψη μου, που η Ερμιόνη ήταν το επίνειο της Ερμιονίδας και η συγκοινωνία ήταν μόνο θαλάσσια και πέρα από τον επιβατικό και εμπορικό χαρακτήρα που είχαν αυτά τα πλοία, ήταν και σε μεγάλο βαθμό και μέσα κοινωνικής επαφής και συνοχής, αφού οι χαρές και οι λύπες μας «μεταφέρονταν...» με αυτά.

"ΚΥΚΝΟΣ"

"ΚΑΛΑΜΑΡΑ"

Στα ταξίδια αυτά είχαν δημιουργηθεί οι μεγάλοι έρωτες, τα ιστορικά προξενιά..
Με αυτά τα πλοία μεταφερόταν ο ανθρώπινος πόνος, με τον άρρωστο τοποθετημένο πάνω σε φύλλο ξύλινης πόρτας (αυτή την εποχή δεν υπήρχαν ράντζα) συνοδεία των συγγενών του.

"ΠΙΝΔΟΣ"

Θα ταξίδευε ο ναυτικός για να μπαρκάρει σε μεγαλύτερα πλοία του εξωτερικού και του εσωτερικού και με αυτά θα επέστρεφε πάλι πίσω στην πατρίδα.
Θα μεταφέρονταν τα προικιά, τα γαμπριάτικα, τα νυφικά, οι μπουμπουνιέρες, τα βαπτιστικά. Οι τραπεζαρίες και τα σαλόνια τους ήταν συνδεδεμένα με τη ζωή μας. Ήταν για μικρούς και μεγάλους τα δικά μας πλοία. Ο καθένας από μας είχε και τη δική του προτίμηση και την αγάπη αν θέλετε για το κάθε πλοίο χωριστά, στην κάθε εποχή.

"ΝΕΡΑΪΔΑ"

"ΚΑΜΕΛΙΑ"

"ΠΟΡΤΟΚΑΛΗΣ ΗΛΙΟΣ"

"ΜΗΚΥΝΑΙ¨"

"ΑΙΓΙΝΑ"

Είχε μεγάλη σημασία η ταχύτητα που είχε το κάθε πλοίο. Η κατασκευή και το σκαρί του, οι χώροι ενδιαίτησης, η συμπεριφορά και η εξυπηρέτηση του πληρώματος και το πόσο αγαπητός στον κόσμο ήταν ο καπετάνιος. Στις μικρές κοινωνίες των λιμανιών του Αργοσαρωνικού κυρίως τις ημέρες των αργιών και εορτών αλλά και τις καθημερινές, η άφιξη και η αναχώρηση του πλοίου ήταν μέσα στα κυριότερα ενδιαφέροντα των κατοίκων και ένα γεγονός. Πολύς κόσμος παραβρισκόταν εκεί, στην προβλήτα του κάθε λιμανιού, για να δει, να συζητήσει και να σχολιάσει, όλο αυτό το αλισβερίσι του πήγαινε - έλα επιβατών και εμπορευμάτων. Γι’ αυτό και η φράση που είχε γίνει σλόγκαν αυτά τα χρόνια «θα σε δω στο πλοίο...»

Άφησα για τελευταίο μια γλυκεία θύμηση των παιδικών μας χρόνων  μαθητές του δημοτικού σχολείου τότε. Είμαστε χωρισμένοι σε δύο τρεις ομάδες, που η κάθε ομάδα υποστήριζε με σθένος και φανατισμό το πλοίο της δικής της προτίμησης. Μέχρι και στα χέρια πιανόμαστε και σε πετροπόλεμο φτάναμε!!
Αυτό τα λέει όλα. Παρουσιάζει ανάγλυφα το δεσμό που είχαν οι κάτοικοι με αυτά τα πλοία και κυρίως τα παιδιά, που η παιδική τους αθωότητα εκφράζει αυθόρμητα αυτά τα συναισθήματα.

Ωστόσο καταδεικνύει και τη διαφορά αυτών των χρόνων με τα σημερινά...

Αυτό άλλωστε δικαιολογεί και τον τίτλο "τα πλοία που φύγαν, αγάπες μας πήρανε..."

ΡΕΠΟΡΤΑΖ - ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Οι αρθρογράφοι της Ερμιονίδας συμμετέχουν με ιστορικά ντοκουμέντα, στον πανελλήνιο εορτασμό των 200ων χρόνων από την Επανάσταση του 21 ...

 https://kamizis.blogspot.com/

ΔΙΑΚΟΣΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 - ΠΑΠΑΡΣΕΝΗΣ ΚΡΕΣΤΑΣ- ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ!

Ο ΠΑΠΑΡΣΕΝΗΣ ΚΡΕΣΤΑΣ, ο αρχηγός των Κρανιδιωτών αγωνιστών της Επανάστασης δεν διέθετε μόνον τόλμη και γενναιότητα αλλά είχε και στρατηγικές ικανότητες και αυτό φαίνεται και από την διάταξη των δυνάμεών του στην πορεία τους προς τα μέτωπα των συγκρούσεων με τους Τούρκους, στα οποία πήρε μέρος μέχρι τον θάνατό του στον Άγιο Σώστη, κάτω από αμφιλεγόμενες συνθήκες.

 

 

.Διαβάστε τη συνέχεια >>>>