Καλεσμένοι με… νόημα στη γιορτή για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στο Προεδρικό Μέγαρο...

Και το μήνυμα -> ... Έλληνας δεν γεννιέσαι, γίνεσαι...

https://www.tanea.gr/2022/07/25/

Η Προεδρία είχε φροντίσει να προσκαλέσει ανθρώπους που συμβολίζουν κάτι. Είδαμε π.χ. τον Σαϊντού Καμαρά, τον αριστούχο μαθητή που κόντεψε να απελαθεί. Είδαμε τον Κούρο Νουρμοχαμαντί Μπαϊγκί, τον μαθητή από το Ιράν που αρίστευσε στις Πανελλήνιες. Ολοι τους μιλούσαν, τους αγκάλιασαν, διότι Ελληνας δεν γεννιέσαι, γίνεσαι.

Είδαμε τον Σελίμ Παρασκευά, Ρομά που σπουδάζει στο Δημοκρίτειο, τον Παναγιώτη Πατέλη, τον φαρμακοποιό που διδάσκει ανθρωπιά στη Χάλκη. Ηταν εκεί η Λίλιαν Στεφανάκη, η δήμαρχος Γαύδου, αλλά ήταν εκεί και ο Σταμάτης Κριμιζής, ακαδημαϊκός- επιστήμονας του διαστήματος, ο Γιώργος Καπουτζίδης, η Εθνική Πόλο, στελέχη της Αεροπυρόσβεσης αλλά και η οικογένεια του Βασίλη Φιλώρα, του εθελοντή πυροσβέστη που χάθηκε την Ιπποκράτειο Πολιτεία.

======================================================================================================================

Αυτή την αναφορά μας την αφιερώνουμε σ' αυτούς τους γνωστους... που σχολίασαν με εμετικό τρόπο, χωρίς να ξέρουν τι λένε, αφού ποτέ δεν κατάλαβαν, τι γίνεται γύρω τους, την πρόσκληση αλλοδαπών από τον Πρόεδρο της Δημοτικής Κοινόητας Ερμιόνης Ιωσήφ Γανώση, στον εορτασμό της Εθνικής μας εορτής της 25ης Μαρτίου για την Επανάσταση του 21 

Να τι έγραφε ο τέως Ερμιονης Νάργος Λ. συνηγορώντας και η παρέα του... γι' αυτό το γεγονός στην Κοινότητα Ερμιόνης... 

Για να βγάλει λοιπόν ο κ. Γανώσης αυτά τα ομολογημένα και όχι διαψευσμένα απωθημένα του που τον βασάνιζουν, προσκάλεσε -να ανεβούν επάνω στην πλατεία Ηρώων-, αλλόθρησκους (εκτός της Ουκρανής) πρόσφυγες – μετανάστες.

Την ημέρα της Εθνικής Επετείου της 25ης Μαρτίου και της μεγάλης Εορτής της Ορθοδοξίας του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου!!!

Και το αξιοπερίεργο είναι ότι κάποιος πολιτευτής αυτήν την πρόσκληση στους αλλόθρησκους αλλοδαπούς, την βάφτισε «άλμα στο μέλλον».

Βλέπε φωτο με τους «επίσημους προσκεκλημένους» του κ. Γανώση:

 

Θα τους το ξαναφωνάξω.

Μαζεύτε τον, γιατί θα σας γυρίσει μπούμερανγκ. Να μου το θυμηθείτε.

Ανάργυρος Λεμπέσης

Δήμαρχος 

του τέως Δήμου Ερμιόνης

Με αφορμή αυτά τα γεγονότα, ας πάρουμε όλοι μαθήματα από τις προσκλήσεις της Προέδρου της Δημοκρατίας Κας Κατερίνας Σακελλαροπούλου για τη Γιορτή της Ελευθερίας και την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας!! ...

ΣΤΑΜ. ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ 

Τοπικός δημοσιογράφος 

 

Ελάτε να ξαναγίνουμε συγχαίροντες και συμπάσχοντες συνάνθρωποι!…

 

                               Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος*

 

     Μια φορά κι έναν καιρό, στη Θεσσαλονίκη είχαμε στο Διοικητήριο μια «μαρμάρινη» αλάνα που τώρα δεν υπάρχει και, δυστυχώς, τα αρχαία που αποκαλύφθηκαν ΔΕΝ έχουν αξιοποιηθεί σωστά.

     Και απέναντι από την Αγγελάκη είχαμε μια «χωματένια» μεγάλη αλάνα όπου, όπως κάναμε και στη «μαρμάρινη» του Διοικητηρίου, κλοτσούσαμε την μπάλα, παίζαμε κρυφτούλι, αμάδες και μακριά γαϊδούρα…

     Μια φορά κι έναν καιρό, είχαμε τους φίλους και τους κολλητούς να λέμε τα μυστικά μας, να μοιραζόμαστε χαρές που έτσι διπλασιάζονταν και λύπες που μειώνονταν επειδή τις βγάζαμε από το στέρνο με δάκρυα στα μάτια.

     Μια φορά κι έναν καιρό, τα είχαμε αυτά για να παίζουμε εμείς σαν παιδιά γονιών που ΔΕΝ είχαν λεφτά ούτε αυτοκίνητα, αλλά είχαμε όνειρα πολλά!…

     Γιατί τώρα πια, όχι μόνο στην πάλαι ποτέ τη δικιά μας «νυφούλα του Θερμαϊκού», την ανοιχτόκαρδη, γενναιόδωρη και τόσο φιλόξενη «φτωχομάνα» Θεσσαλονίκη, αλλά δυστυχώς σε ολάκερη την αγαπημένη και μοναδική μας Παρείδα Ελλάδα που άκουγε στο παρατσούκλι της «Ψωροκώσταινας» σε εποχές που έδεναν τα σκυλιά με τα… λουκάνικα, τώρα πια δεν έχουμε αλάνες, ούτε παρέες παιδιών, ούτε κρυφτούλι και κυνηγητό, δυστυχώς ούτε φίλους.

     Μας τύλιξε μια απέραντη μοναξιά, πνιγόμαστε σε εθνική κατάθλιψη, αναιρούμε την ύπαρξή μας σε αριθμούς απίστευτους για Έλληνες και Ελλάδα, δεν λέμε καλημέρα ή καλησπέρα, δεν κοιτάμε ψηλά, αλλά ούτε καν σε επίπεδο ματιών τους ανθρώπους που έρχονται από απέναντί μας!..

     Θεέ μου, τι κρίμα!..

     Εντάξει, μη με μαλώνεις, παλιέ μου συμμαθητή, γιατί εσένα δεν σε έχω απλά και μόνο καλό γείτονα και φίλο, σε καμάρωνα πάντα γιατί ήσουν μερακλής, άτομο με ευαισθησίες, τεχνίτης πρώτος με χέρια επιδέξια, και μη μου θυμώσεις που «βγάζω τα εν οίκω, εν δήμω» αφού ονόματα ΔΕΝ λέω...

     Δεν είναι πρόθεσή μου, σήμερα, να παραμυθιάσω εσένα και τους καλούς παλιούς συμμαθητές, φίλους και γείτονες που, αφού κάνατε το μεράκι σας επάγγελμα, σταδιοδρομήσατε όπως και εμείς, που πήγαμε σε πανεπιστήμια και ΚΑΤΕΕ εντός και εκτός των συνόρων της πατρίδας μας.

     Αντίθετα, καθώς μοιραζόμαστε το καφεδάκι εδώ στην Αγγελάκη τώρα πια ΟΛΟΙ συνταξιούχοι, και μερικοί δυστυχως, απόμαχοι, μετράμε ευρώ-ευρώ κουτσουρεμένες συντάξεις, μετράμε τα χρόνια που μας παραμύθιαζαν πως θα γινόμασταν όλοι μας πλούσιοι, βλέπουμε ταλαιπωρημένους άγνωστους συνανθρώπους να ανοίγουν τους σκουπιδοτενεκέδες και να ανασύρουν ό,τι φαίνεται να έχει κάποια αξία…

     Μαζί με τις ευχαριστίες μου για τη συνέχιση της παρέας με καφεδάκι και την καλοσυνάτη φιλοξενία των απλών μου σκέψεων και συναισθημάτων θέλω να σταθώ στο μεστό νοημάτων θέμα της προσπάθειας να γεμίσουμε τη μοναξιά του σύγχρονου Έλληνα, να μετριάσουμε τη θλίψη, να δώσουμε όσο μπορούμε μια αχτίδα ελπίδας στα παιδιά και στα εγγόνια μας…

     «Επικοινωνώ, άρα… υπάρχω» ήταν ο τίτλος της εκπομπής μου αεχές ργς δεκαετίας ρου 1990 στην ΕΡΤ-3, εκείνη όπου προσπαθούσα για μερικά χρόνια να υπογραμμίσω (εάν μπορεί κανείς να υπογραμμίσει τον προφορικό λόγο) ότι ο δρόμος προς τη μοναξιά είναι στρωμένος με υποσχέσεις για ανεξαρτησία, αυτοδυναμία, προσωπική επάρκεια και αποκοπή από τον ομφάλιο λώρο της «παρέας».

     Ο δρόμος που μας υποσχέθηκαν και μας έπεισαν να ακολουθήσουμε με τις γνωστές τακτικές «πλύσης εγκεφάλου» της συγχορδίας των ΜΜΕ με περισσή δεξιοτεχνία μεγιστοποιούσε τη «δήθεν απελευθερωτική» από την καταπίεση μικρόψυχη έννοια του ΕΓΩ ελαχιστοποιώντας τη μεγαλόψυχη έννοια του ΕΜΕΙΣ…

     Και δεχθήκαμε με την κλασική μας καλοπροαίρετη ελληνοπρεπή αφέλεια την πλύση εγκεφάλου επιλέγοντας ως «παρέα» όχι ανθρώπους και μικρά κατοικίδια ως εκπροσώπους της φύσης αλλά, με τη σαγηνευτική μας τηλεόραση που τα κατάφερε να μας αποκοιμίσει «μοναχικούς», την εικονική πραγματικότητα της «ανύπαρκτης» παρέας… >>>>>>

Οδηγίες προς «ναυτιλλομένους» της δημαρχικής αυλής και κυρίως στον κ. δήμαρχο…

..Με την υπενθύμιση πως δημοσιογραφία σημαίνει ακόμα, έλεγχος των κρατούντων….

===================================================================================================== 

Ήρθε στην ώρα του λες και το είχαμε παραγγελία…

ΕΙΠΑΝ -> [...] Χρήστος Γιανναράς καθηγητής φιλοσοφίας - «Δημοσιογραφώ» σημαίνει: υπηρετώ το είδος της γραφής (γραπτού λόγου) που αφορά στον δήμο, δηλαδή στο σύνολο των πολιτών – απευθύνομαι με τη γραφή μου και με την κοινή λαλιά, σε όσους ομόγλωσσους ενδιαφερθούν για τα θέματα, την εκφραστική, τις στοχεύσεις μου. Αυτό δεν σημαίνει ότι γράφω δημόσια για να συμφωνήσουν όλοι μαζί μου, ότι επιδιώκω με τον δημόσιο λόγο μου να είμαι σε όλους αρεστός. Θέλω να κοινωνήσω τις απόψεις, γνώμες, αντιλήψεις μου, όχι να αλιεύσω οπωσδήποτε συγκατάθεση, ομογνωμία, επαίνους... 

Διαβάσστε την ενδιαφέρουσα συνέχεια >>>>>

Το facebook επιλέγει παλαιότερες αναρτήσεις και μας τις υπενθυμίζει...

 

Οι ιστορίες σας πριν από ένα χρόνο Ανατρέξτε ξανά σε αυτές τις στιγμές από το αρχείο των ιστοριών σας.Κλικ στη φώτο και στο κείμενο...

24 Ιουλ

24 Ιουλ

Ενεργός

Εμείς θα το πούμε ευθέως: - > Ο κ. δήμαρχος ενεργεί σαν Σουλτάνος, χωρίς να σέβεται τον κορυφαίο θεσμό του Δήμου, - > αυτό του Δημοτικού Συμβουλίου και των άλλων ψηλών οργάνων....

 … Όσο για τις δωρεές των ιδιωτών, θα πούμε, τίποτα δεν είναι δωρεάν. - όλα αποβλέπουν κάπου, και γυρίζουν πίσω… 

Το δώρο έχει αντίδωρο... 

Το αργότερο, μέχρι στις εκλογές…

Stam.dam.d.

============================================================================================================================================

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΣ ΠΟΡΤΟΧΕΛΙΟΥ: 

ΠΟΙΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΑ ΕΡΓΑ ΔΗΜΑΡΧΕ;

 

Κυριακή 24 Ιουλίου 2022

ΜΕ ΠΟΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΟΥ ΕΝΕΡΓΕΙ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ;

Η χθεσινή ανακοίνωση του Δημάρχου Ερμιονίδας για τον Περιφερειακό Πορτοχελίου, αποδεικνύει αυτό που λέμε όλες οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης, ότι δηλαδή η σημερινή Δημοτική Αρχή ΅γράφει στα παλιά της τα παπούτσια΅ την λειτουργία όχι μόνο του Δημοτικού Συμβουλίου, αλλά και των θεσμοθετημένων οργάνων του Δήμου.

Νομίζοντας ο Δήμαρχος ότι ο Δήμος Ερμιονίδας είναι ΅δικό του οικόπεδο΅, καθορίζει τις τύχες αυτού του τόπου, την ανάπτυξή του και τον σχεδιασμό στρατηγικών έργων, χωρίς να δίνει λόγο. >>>>>>>>>

Δημήτρης Καμιζής -> με αυτά τα ιδανικά και τις αξίες ξεκινήσαμε και πορευτήκαμε !...

 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΜΙΖΗΣ

22 Ιουλίου 2019  · 

Άλλες αξίες της ζωής...Αλλιώτικος κόσμος...

Ήταν και τότε Ιούλιος, ένας καυτός Ιούλιος στα 1970 κι εγώ στα 21 !

Φοιτητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από το δεύτερο έτος, στο τρίτο. Κάποιοι φοιτητές τότε, όχι μόνο για να σπουδάζουμε αλλά και για να ζούμε, έπρεπε να δουλεύουμε τα καλοκαίρια και όχι μόνον, και μάλιστα σε βαριές και ανθυγιεινές δουλειές και διπλά οκτάωρα για να βγάζουμε περισσότερα χρήματα να μας φτάσουν και τον χειμώνα.

Για εργάτης τότε έβρισκες εύκολα δουλειά πότε με ΙΚΑ πότε χωρίς ΙΚΑ.

 Όλα τα καλοκαίρια δουλεύαμε μέχρι το πτυχίο, κι όποιος άντεχε. Κι αντέξαμε, ο Θεός; η πίστη σε ιδανικά και οι αξίες; οι προσευχές των δικών μας; ο Καζαντζάκης; ο Ελύτης; ο Σεφέρης; το πείσμα μας;

Εκείνο το καλοκαίρι του 70 βρήκα δουλειά στην Ελληνική Βιομηχανία Ψύχους του ΦΙΞ. - Έτσι λέγονταν, στην οδό Πέτρου Ράλλη 24, ένα οκτάωρο στο παγοποιείο και το άλλο από πάνω, στα ψυγεία συντήρησης τροφίμων.

Η κούραση απερίγραπτη έφτανε ως τα κόκαλο, την θυμάμαι ακόμα.

Μα περισσότερο από όλα θυμάμαι έναν άλλον εργάτη, 50ρη σε ηλικία, ψηλό και αδύνατο καχεκτικό σχεδόν, με μουστάκι, χαραγμένον από τα βάσανα της ζωής του, που στο κουλατσιό κατά τις 12 άνοιγε με ιεροτελεστία μια δεμένη στις τέσσερις γωνίες της καρώ μπλε πετσετούλα, που είχε ένα αλουμινένιο κατσαρολάκι που περιείχε δυό αυγά βραστά, καμιά ντομάτα και κανά δυο ελιές και πάνω από το κατσαρολάκι δυό φετούλες ψωμί! Έκανε πάντα τον Σταυρό του, έπαιρνε με τα δυό του χέρια το ψωμί, το έφερνε με ευλάβεια στο στόμα του και το ασπάζονταν!!!

Αυτός ήταν ο κόσμος τότε ...

ο Μικρός, ο Μέγας, κατά τον Οδυσσέα Ελύτη!!!

Δόξα στον Θεό!!!

===================================================================================================================

Αυτή την ιστορία ο πρώην Δήμαρχος μου την είχε διηγηθεί στο γραφείο του στο δημαρχείο. Μού άρεσε πολύ γιατί έχει στοιχεία από τη δική μου ζωή και του είπα να την γράψει για το blog και χαίρομαι πολύ τώρα που τη διαβάζω. Όμως, η μεγάλη διαφορά  είναι ότι αυτός δούλεψε σε ξένα χέρια – κατά τη λαϊκή φράση – ενώ εγώ στην ψαρόβαρκα του πατέρα μου.

Τώρα θυμάμαι και την αείμνηστη μητέρα μου που μου’ λεγε – αυτό: «δεν σας στείλαμε να δουλέψετε σε ξένα χέρια»  τότε έφηβος και πιο μικρός, δεν καταλάβαινα αυτή την ΑΞΙΑ! και την είχα παρεξηγήσει. Όταν μεγάλωσα και ανδρώθηκα κατάλαβα τη φιλοσοφία που είχαν οι γονείς μας αγράμματοι άνθρωποι γιατί κουβαλούσαν βιώματα με αξίες από Υγιείς κοινωνίες!! … Το θέμα προσφέρεται για περισσότερο σχολιασμό, αλλά δεν θέλω να το πλατειάσω…

ΣΤΑΜ. ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

  

Πάλι ήρθαν εκείνες οι θύμισες από τα χρόνια της πρόσκαιρης περιπέτειας με την Υγεία μου ...

 

Πάλι με επισκέφτηκαν σήμερα  -> την ώρα που κολυμπούσα τρισευτυχισμένος μακρινή απόσταση! – εκείνες οι θύμισες που πριν δύο χρόνια και πλέον ήμουν σχεδόν παράλυτος και με θολό το μυαλό μου!!!... 

Η περιπέτειά μου ήταν γνωστή  σε όλη την Ερμιονίδα! Μάλιστα, μερικοί συμπολίτες μου, είχαν προβλέψει... την μόνιμη αναπηρία μου ή το φευγιό μου! …

Και αυτές οι σκέψεις – πάντα κολυμπώντας- μου έφεραν και άλλες στη συνέχεια, με την περιβόητη υπηρεσία του Δήμου μας «ΒΟΗΘΕΙΑ στο ΣΠΙΤΙ»

Δεν ξέρω αν ακόμα λειτουργεί αλλά τότε – Απρίλιος & Μάϊος 2020  λειτουργούσε και εδώ στη Δημοτική Ενότητα Ερμιόνης είχε έδρα στο Κοινοτικό μας κατάστημα, 80 μέτρα από το σπίτι μου. 

Μάλιστα, με είχε επισκεφθεί στο σπίτι μου πάνω στη μεγάλη κρίση, πριν τη σοβαρή εγχείρηση στον εγκέφαλο και ο πρόεδρος της Κοινότητας Ερμιόνης Ιωσήφ Γανώσης.    

Ωστόσο, όχι μόνο επίσκεψη από αυτή την υπηρεσία δεν είχα αλλά ούτε μήνυμα, ούτε γράμμα, παρά του ότι υπήρχαν ορισμένα  κριτήρια όπως αναφέρονται πιο κάτω. 

Ίσως, για τους αρμόδιους του Δήμου να υπάρχουν και άλλα κριτήρια που δεν τα ξέρω, αλλά μπορώ να τα υποθέσω…  

ΥΓ. Ένα αυτοκίνητο αυτής της υπηρεσίας τον τελευταίο καιρό το χρησιμοποιεί ένας αιρετός (και άλλοι) για δουλειές του Δήμου, αλλά και για «βοήθεια» στο… δικό του σπίτι…

ΣΤΑΜ. ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Τοπικός δημοσιογράφος

========================================================================================================================

Βοήθεια στο Σπίτι του Δήμου Ερμιονίδας 

>>> διαβάστε στη συνέχεια  την ενδιαφέρουσα ενημέρωση >>>

Η Ερμιόνη το καλοκαίρι με το μάτι του παρατηρητή …

Η εικόνα που βλέπουμε μπορεί να σχολιασθεί μόνο με το αρχαίο ρητό «ουδέν κακόν αμιγές καλού» και το αντίθετο...

Αλλά επειδή αυτό το σχόλιο είναι γενικόλογο, εμείς θα το προχωρήσουμε... 

Ο τουρισμός έχει και τα καλά και τα κακά του... 

Τα καλά είναι αυτό που είχαμε ακούσει κάποτε στις Κυκλάδες (Τήνος) πως  -> «ο ξένος και τη σκόνη των παπουτσιών του να αφήσει στον τόπο που επισκέπτεται η φιλοξενία του θα αφήσει κέρδος»…. 

Για τη δική μας περίπτωση μετά από αυτή την πρωτόγνωρη προσέγγιση σκαφών αναψυχής στα δύο λιμάνια μας, που θα συνεχιστεί και όλο το καλοκαίρι - > σ’ αυτό βοήθησε και οι πολύ ισχυροί έως θυελλώδεις άνεμοι (Μελτέμια) που έπνεαν στις Κυκλάδες – ο κάθε απλός παρατηρητής της καθημερινής εικόνας στις προβλήτες και στα κρηπιδώματα, όσο και με πολλά σκάφη αρόδο,  θα νομίζει πως όλοι αυτοί επιβαίνοντες σ’ αυτά ενισχύουν οικονομικά παρά πολύ την τοπική αγορά … 

Όμως δεν συμβαίνει αυτό, διότι οι περισσότεροι τουρίστες που επιβαίνουν σ’ αυτά, άλλοι δεν εξέρχονται καθόλου, γιατί προφανώς έχουν γεμίσει τα ψυγεία τους και τις αποθήκες με τα χρειαζούμενα, άλλοι βγαίνουν για ένα περίπατο και οπωσδήποτε κάποιοι κάνουν τα ψώνια τους ή κάθονται για ένα φαγητό στα καταστήματα εστίασης. 

Γενικά όπως αναφερθήκαμε υπάρχει κέρδος πολύ περισσότερο που ο ελληνικός τουρισμός είναι μουδιασμένος για τους γνωστούς λόγους... 

Αυτή είναι η μια πλευρά της πρόχειρης ανάλυσής μας, γιατί ειδικοί δεν είμαστε....

Η άλλη πλευρά που πρέπει να σταθούμε με προβληματισμό είναι, ότι, αυτή η μεγάλη πληθώρα των επιβαινόντων στα σκάφη αναψυχής έχουν ανάγκη για να γεμίζουν τις δεξαμενές τους με νερό του Δήμου, πολύτιμο αγαθό σε μη επάρκεια(!) στην Ερμιονιδα.... 

Αυτός ο κόσμος στα ελλιμενισμένα σκάφη, έχει τις σωματικές τους ανάγκες, για την αφόδευσή τους κ.α. που εκβάλλεται στη θάλασσα των λιμανιών μας και απλώνεται σε διάφορες κατευθύνσεις,  ανάλογα με τα θαλάσσια ρεύματα, επιβαρύνοντας το θαλάσσιο περιβάλλον,  με ό,τι αυτό σημαίνει για τους λουόμενους…

Πάντως, η μόλυνση «κάνει βόλτες» και πότε τη βλέπουμε στην μια παραλία (μπανιέρα μας) και πότε στην άλλη…

Βέβαια, υπάρχουν και άλλα θέματα για σχολιασμό, αλλά γι’ αυτά, κάποια άλλη φορά...

Θα κλείσουμε το μικρό μας σημείωμα, πάλι με τη γνωστή αρχαία ρήση – «Ουδέν κακόν αμιγές καλού» - και το αντίθετο…

ΥΓ. Για κάθε διαφορετική άποψη εδώ είμαστε να τη φιλοξενήσουμε στον ίδιο χώρο. Θα στεναχωρηθούμε πολύ, αν και αυτή τη φορά, μας σχολιάσετε ανεύθυνα με λόγια που τα παίρνει ο άνεμος, μάλιστα, πίσω από την πλάτη μας… -> ΔΕΝ ΣΑΣ ΤΙΜΑ…

ΣΤΑΜ. ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Τοπικός δημοσιογράφος 

 

Ο εθελοντισμός του Ιατρού Δημήτρη Καμιζή σε ανύποπτο χρόνο....

 ->  αιθεροβάμονες και ζηλόφθονες, πως αλλιώς να σας το πω...

stam.dam.d.

====================================================================================================================================================

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΜΙΖΗΣ

Χθες στις 5:24 μ.μ.  · 

"Αφιερωμένο" σε όσους ανακάλυψαν τον Εθελοντισμό πολύ αργά στη ζωή τους, για ψηφοθηρικούς και μόνο λόγους και παριστάνουν τους δήθεν "εθελοντές"...