Οι ιστορίες σας πριν από ένα χρόνο
Ανατρέξτε ξανά σε αυτές τις στιγμές από το αρχείο ιστοριών σας.
Κλικ στο κείμενο και στη Φωτο...
Οι ιστορίες σας πριν από ένα χρόνο
Ανατρέξτε ξανά σε αυτές τις στιγμές από το αρχείο ιστοριών σας.
Κλικ στο κείμενο και στη Φωτο...
Ο ΄δημόσιος λόγος του, έτσι ή αλλιώς… με παρρησία (!) στα ΙΣΙΑ ...
Γιώργος Νοταράς - στην ηλικία των 87 χρόνων -
... να κατεδαφιστεί ο μύλος της απάτης και της καταισχύνης! ...
Προφανώς προς τον δημιουργό του -> τον Νάργο και όλους τους λιβανισμένους(!) που είναι πολλοί ...
Οι αναγνώστες έχουν ανοίξει τον φάκελο από το αρχείο του blog με τα άρθρα του Γιώργου Νοταρά και διαβάζοντάς τα, τον περνούν στην Αθανασία!
Γιατί έτσι οι άνθρωποι δεν ξεχνιούνται όταν φεύγουν απ’ τη ζωή,
όταν στον αγώνα τους στο στίβο του γήινου βίου, κόβουν το νήμα, όπως αυτός …
Stam,dam.d.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
...Όταν όλοι «οι κοινωνικοί και οι πολιτισμένοι» σιωπούν!
ακόμα και οι λεγόμενοι αιρετοί...
Ο ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΣ ΣΤΟ ΚΡΟΘΙ
Κύριοι, καταθέτω τη μαρτυρία μου για την ύπαρξη ή όχι του ανεμόμυλου στη συγκεκριμένη θέση, όχι για να υπερασπιστώ έναν εκ των διαδίκων, αλλά για να μην υποτιμηθεί η νοημοσύνη και η επιχειρηματικότητα των πατέρων μας.
ΝΟΜΙΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ
1) Το όρος Κρόθι μέχρι και το 2000 μχ ανήκε στη Δημόσια περιουσία.
2) Ο θεσμός της ιδιοκτησίας υπάρχει από ιδρύσεως του Ελληνικού κράτους. Στα αρχεία της Δημόσιας περιουσίας ή της περιφέρειας Πελοποννήσου, Διεύθυνση Δασών, δεν αναφέρεται ιδιοκτησία, φυσικού προσώπου στο όρος Κρόθι.
3) Εξαίρεση η άδεια ανεγέρσεως του Ι. Ν. του Αγίου Γερασίμου, η οποία εδόθη κατόπιν της αιτήσεως του Δήμου Ερμιόνης, προς την διεύθυνση Δασών, της Περιφέρειας Πελοποννήσου, με το υπ. αρ. 1276 / 21-11-96 έγγραφο για παραχώρηση Δημόσιας δασικής έκτασης 400μ2 στη θέση Κρόθι. Η ως άνω αναφερόμενες υπηρεσίες δια αποφάσεως αρ. πρ.1237 της 31ης Μαρτίου 1997 παρεχώρησαν κατά <ΧΡΗΣΗ> στο δήμο Ερμιόνης, Δημόσια δασική έκταση 350 μ2 στη θέση Κρόθι, περιφέρειας Δήμου Ερμιόνης, για την ανέγερση Ιερού Ναού. Υπό έναν απαράβατο όρο << Να μην μεταβιβασθεί ή εκμισθωθεί η έκταση σε τρίτους και να μην αλλάξει στο διηνεκές, ο σκοπός της παραχώρησης, άλλως συνιστά λόγο ανάκλησης της>
(ΣΤΑΜ.ΔΑΜ. - Τον όρο παραβίασε ο τέως Δήμαρχος Ερμιόνης Αν. Λεμπέσης ο οποίος παραχώρησε με συμβόλαιο την εκκλησία με το περιμαντρωμένο οικόπεδο - στον Ι.Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου, - το οποίο δεν αναφέρεται στην παραχώρηση της Δ/νσης Δασών. Γι' αυτούς όλα γίνονται...)
4) Τέτοια παραχώρηση από αυτές τις υπηρεσίες για κατασκευή Ανεμόμυλου στη θέση Κρόθι, δεν υπήρξε, ούτε στο Δήμο, ούτε σε ιδιώτη.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Σε κανένα βιβλίο ή τοπικές εφημερίδες, που αναφέρονται στην Ερμιόνη, δεν γίνεται αναφορά σε μύλο στο Κρόθι. Στο βιβλίο "Θρύλοι και παραδόσεις της Ερμιόνης", του αείμνηστου Μιχαήλ Παπαβασιλείου, ο όποιος περιγράφει λεπτομερώς και αποτυπώνει το παρελθόν της πόλις μας, αναφέρεται σε επτά μύλους εντός των ορίων της πόλις μας.
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ ΚΑΙ ΧΡΗΣΙΜΌΤΗΣ
Οι ανεμόμυλοι ήταν την τότε εποχή μια σοβαρή επένδυση και κτίζονταν σε τοποθεσίες που υπήρχε πρόσβαση και ορίζοντας 360 μοιρών, για να εκμεταλλεύονται τους τέσσερεις ανέμους για τη λειτουργία τους , προς άλεση των σιτηρών. Επομένως το όρος Πρωνός και το ΜπΊστι, ήταν η καλλίτερη επιλογή. Μετά την εκβιομηχάνιση προβάλλονται ως τουριστικά αξιοθέατα. >>>>
ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΡΜΙΟΝΗΣ
Τα όρια της πόλεως της Ερμιόνης ήσαν μέχρι το εξωκκλήσι του Αγίου Μηνά, από εκεί ένα παραθαλάσσιο μονοπάτι οδηγούσε σε μια πηγή, που έβγαζε γλυκό νερό, και ανακατωνόταν με τη θάλασσα και γινόταν υφάλμυρο. Εκεί οι μανάδες μας έπλεναν τις Κουρελούδες, τα χράμια τις βελέντζες κλπ από αυτή την πηγή νερού, που στα Αρβανίτικα λεγόταν Κροθι, πήρε και την ονομασία το βουνό, λίγο πιο ψηλά υπήρχε ένα μονοπάτι, που το χρησιμοποιούσαν οι βοσκοί που έβοσκαν τις κατσίκες του χωριού. Όλο το βουνό ήταν απροσπέλαστο, καλυμμένο με χαμηλή βλάστηση. Στα χρόνια της κατοχής, για να κόψουμε ξύλα, προσεγγίζαμε το αυλάκι του Κροθιού, μόνο με βάρκες.
Κύριοι Σύμβουλοι του Δήμου Ερμιονίδος
Η Ερμιόνη, είναι από μόνη της ένα λαμπερό Διαμάντι, που δεν χρειάζεται να το αμαυρώσουμε με μυθοπλασίες. Ο κ, ΛΕΜΠΕΣΗΣ μπορεί να υπερηφανεύεται για την προσάρτηση του Όρους Κρόθι, στο Δήμο / Κοινότητα Ερμιόνης.
ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ
Να κατεδαφιστεί ο Μύλος και τη θέση του να πάρει μια πλατεία με ένα αναψυκτήριο, που θα χρησιμοποιείται για συναυλίες και ως χώρος αναψυχής για τους Ερμιονίτες και τους επισκέπτες, για να απολαμβάνουν όχι μόνο τη δύση του Ηλίου, άλλα και το περιβάλλον ως ένα φυσικό μπαλκόνι της Ερμιόνης.
Κύριοι δεν θα πρωτοτυπήσετε, έχουν αξιοποιηθεί τέτοιες περιπτώσεις σε πολλά μέρη του Κόσμου και όπου δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις, χρησιμοποιούνται για αυτό το σκοπό περιστρεφόμενα καφέ/ρεστοράν στο υψηλότερο όροφο των ουρανοξυστών.
Νοταράς Γεώργιος
Καλά, θέλατε να υποκαταστήσετε τον Πρόεδρο και το Κοινοτικό Συμβούλιο της Ερμιόνης, με διάφορες πρακτικές και συμπεριφορές...
Ωστόσο, μετά την υποστολή της κουρελιασμένης ελληνικής σημαίας από τον ιστό του κοινοτικού καταστήματος… μετά την αναφορά μας ->>>ΕΔΩ ...
Την αντικατάστασή της (μέχρι χθες) από το σημαιάκι με το σύμβολο του Δήμου, θέλοντας να μας πείτε, πως δεν υπάρχει ούτε Κοινότητα Ερμιόνης(!) -> αλλά μόνο Δήμος Ερμιονίδας…
Τουλάχιστον, ας πάρει απόφαση(!) η δημοτική αρχή να αγοράσει από το δημοτικό ταμείο μια σημαία να γίνει έπαρση στον ιστό της Κοινότητά μας και να κυματίζει για πάντα, αλλά να αλλάζει, όταν φθείρεται και να μην μένει κουρελιασμένη υψωμένη στον ιστό…
Ακόμα, σας υπενθυμίζουμε, την ιστορία του κτηρίου αυτού, όπως
με τη σειρά αναγράφεται, σε εντοιχισμένες μαρμάρινες πλάκες και έτσι να το
αναφέρεται και εσείς στις διάφορες εκδηλώσεις που κάνει ο Δήμος ή οποιοσδήποτε άλλος
φορέας και όχι μόνο ως «πρώην δημαρχείο» όπως συνηθίζετε εσείς, για να ικανοποιήσετε
παλιούς νοσταλγούς της μαύρης εποχής(!) της δικής σας κάστας …
Με αυτά τα λίγα προς το παρόν..
Και θα επανέλθω δριμύτερος εάν χρειαστεί…
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ
Τοπικός δημοσιογράφος
Τον ήλιο αυτή την εποχή, τον βλέπουμε να ανατέλλει,
στην κορυφή, της ψηλής πολυκατοικίας …
ΦΩΤΟ - STAM.DAM.D.
Το κατεπείγον
Christos Yiannaras | 12
Sep 2022
Μας τρομάζει η διαπίστωση, έστω ως
πιθανότητα ή σαν χαλκευμένη φήμη, ότι ο τελικός παγκόσμιος πόλεμος έχει ήδη
αρχίσει – άρχισε με την ένοπλη σύγκρουση Ρωσίας και ΝΑΤΟ, στην Ουκρανία.
«Τελικός» παγκόσμιος πόλεμος σημαίνει τελευταίος, δηλαδή με εξασθενημένους έως
ανύπαρκτους τους τρόπους μαζικής εξόντωσης του αντιπάλου. Θα επιστρέψουν οι
άνθρωποι αναγκαστικά σε πόλεμο με τις πέτρες, σιδερένια σπαθιά, ξύλινα ακόντια,
ο θυμός να εκτονώνεται με τον ξυλοδαρμό, το τυφλό πείσμα, τους μυκηθμούς ή τις
ιαχές.
Με τις σημερινές μορφές που έχει
πάρει ο πόλεμος, δεν μοιάζει πια να ενδιαφέρει τους ανθρώπους. Τους πολλούς
ενδιαφέρει μόνο το θέαμα και το ακρόαμα, όποιο κι αν είναι – στη γειτονιά ή
στην άλλη άκρη της γης. Τα ραδιοτηλεοπτικά Δελτία Ειδήσεων αφορούν στον πολίτη
μόνο για την ψευδαίσθηση μετοχής του στη φυτική ύπαρξη του εγωκεντρισμού του,
τίποτε άλλο. Ο πιο πνιγερός για τον άνθρωπο βασανισμός είναι να υφίσταται
καθημερινά, σαν δική του ζωή, τα όσα ευτελή και πανάθλια του σερβίρουν τα
εμπορικά κανάλια της διεθνούς «πληροφόρησης».
Θα τολμούσε κανείς να ισχυριστεί ότι
ο μέγιστος βασανισμός με τον οποίο τιμωρείται ο σημερινός άνθρωπος είναι η
μοναξιά, η ακοινώνητη ύπαρξη, η χαμένη τελεσίδικα κοινωνία των σχέσεων. Κατά
κανόνα, δεν συνειδητοποιούμε αυτή τη στέρηση, ο «πολιτισμός» της νεωτερικότητας
οφείλει τη μακροημέρευσή του στην ικανότητά του να παράγει υποκατάστατα των
σχέσεων κοινωνίας της ζωής και της ύπαρξης. Ζούμε με υποκατάστατα της αληθινής
ζωής: «φιλίες» χωρίς φίλους, στην καλύτερη περίπτωση, ανεκτούς συντρόφους, στη
σπουδή, στη δουλειά, κάποια κοινά ενδιαφέροντα, κοινές επιθυμίες.
Η παρακμή του πολιτικού λόγου είναι
περισσότερο από φανερή. Όλοι βλέπουμε (έχουμε αισθητή τηλεοπτική εμπειρία) ότι
ο πολιτικός λόγος διολισθαίνει, πολύ συχνά, σε προσβλητική και της μέσης
νοημοσύνης κενολογία, ατεκμηρίωτη υποσχεσιολογία, παιδαριώδεις κομπασμούς. Οι
πολιτικές «θέσεις» και τα κομματικά «προγράμματα» είναι δήθεν θέσεις και δήθεν
προγράμματα, μια τεχνική μεθόδευσης εντυπώσεων.
Επομένως, αν υπάρξει καινούργια
πολιτική πρόταση, θα έχει έναν κυρίως τρόπο για να αποδείξει ότι είναι
καινούργια: να εκφραστεί με γλώσσα διαφορετική, γλώσσα ελευθερωμένη από
συνειρμούς ψευδο-θέσεων και ψευδοπρογραμμάτων. Το ακόμα ευκολότερο, ο κομιστής
της «καινούργιας» πρότασης να μην παίρνει θέση σε κανένα ζήτημα, η πολιτική του
πρόταση να είναι μόνο η «φωτογένεια» και οι χειρονομίες.
Σήμερα, οι απολύτως αναγκαίες για τη
χώρα πολιτικές πρωτοβουλίες (εξυγίανσης και πραγματικού εκσυγχρονισμού) είναι
αδύνατο να εξαγγελθούν, χωρίς η εξαγγελία τους να συνιστά πολιτική αυτοκτονία
του εξαγγέλλοντος. Ποιος πολιτικός θα τολμούσε, έστω υπαινικτικά, να εξαγγείλει
απόπειρα απελευθέρωσης της πολιτικής (αλλά και της κοινωνίας και του κράτους)
από τη δυναστευτική ισχύ του συνδικαλισμού; Δεν θα έπαιρνε ούτε τις ψήφους των
στενών συγγενών του. Το ίδιο κι αν διενοείτο να επαγγελθεί θεσμούς αξιοκρατικού
ελέγχου της δημοσιοϋπαλληλίας, πάταξης του χρηματισμού των κηφήνων.
Θεμελιώδης όρος της δημοκρατίας
είναι η χρήση της γλώσσας – στον στίβο της γλώσσας κρίνεται το άθλημα της
πολιτικής. Το καινούργιο στην πολιτική θα σαρκωθεί σε καινούργια γλώσσα, για να
συστήσει καινούργια πράξη. Αν η γλώσσα αποκρύβει την πρόθεση της πράξης, το
αποτέλεσμα είναι φασισμός, έστω κι αν η πράξη μοιάζει έξοχη και ευεργετική.
Σίγουρα, η γλώσσα δεν είναι απρόσωπο
«μίλημα», είναι πάντοτε έκφραση και φανέρωση της μοναδικότητας ενός προσώπου –
της όλης προσωπικότητας του πολιτικού: Θα τον κρίνουμε κενολόγο ή κρυπτολόγο
από τη γλώσσα του, θα τον εμπιστευθούμε ή θα τον απορρίψουμε, όχι μόνο από τα νοήματα,
αλλά και από το ήθος της γλώσσας του. Το καθεστώς καταδυνάστευσης της κοινωνίας
από τα κόμματα, από τον συνδικαλισμό, την αναξιοκρατία, τη φαυλότητα δεν
ανατρέπεται με τη φυγή στην αοριστολογία ή στην αποσιώπηση. Θα ανατραπεί με την
τόλμη προσωπικού λόγου, που διακινδυνεύει, επειδή αγαπάει.
Αυτό είναι, ίσως, το «καινούργιο», που απεγνωσμένα ζητάμε στην πολιτική.
.... Οι αγιασμοί για την έναρξη της σχολικής χρονιάς
μπορούν να γίνουν και χωρίς εσάς,
με τους στημένους σε παράταξη συνεργάτες σας...
Και μετά, η ανάρτηση των φωτογραφειών σας στο διαδίκτυο, για να σας δει
ο κόσμος…
==============================================================================================================================
κ. δήμαρχε, αυτό το ρεπορτάζ θα το αναδημοσιεύουμε συνεχώς, μήπως μάθετε να δίνετε προτεραιότητα στα σοβαρά προβλήματα του Δήμου μας!! ...
Οι ιστορίες σας πριν από ένα χρόνο
Ανατρέξτε ξανά σε αυτές τις στιγμές από το αρχείο ιστοριών σας.
Κλικ στις Φωτο και στα κείμενα ...
Του Καθηγητή Γιώργου Πιπερόπουλου*
Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου θα ακουστούν χτυποκάρδια μαζί με
χαρές και προσδοκίες καθώς ξεκινά η νέα σχολική χρονιά και σύντομα,
ηλεκτρονικά, αρχίζουν οι εγγραφές στα ελληνικά Πανεπιστήμια για τα παιδιά που
με τις επιδόσεις τους στις φετινές Πανελλήνιες Εξετάσεις πέτυχαν μια θέση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Καταθέτω
σήμερα εδώ στον φιλόξενο χώρο, ως συνταξιούχος πλέον Πανεπιστημιακός δάσκαλος
(και, δεν το κρύβω, περήφανος παππούς έφηβου εγγονιού που φέτος θα
πάει 2η τάξη Δημοσίου Λυκείου εξαιρετικού μαθητή και ταλαντούχου μπασκετμπολίστα)
κάποιες πρακτικές συμβουλές σε παιδιά, γονείς, συγγενείς και συναδέλφους μου
όλων των βαθμίδων Παιδείας με το ξεκίνημα της Νέας Σχολικής Χρονιάς.
Στη
σχολική χρονιά που αρχίζει στις 12 του μήνα δεν θα χρειάζονται μάσκες ούτε και
τεστ covid-19 δίνοντας μια πρωτόγνωρη αίσθηση «ελευθερίας» μετά τις
καταπιεστικές συνθήκες που είχαν επιβληθεί εξαιτίας της πανδημίας.
Για
τα «πρωτάκια» και τους γονείς τους τα χτυποκάρδια έχουν μέσα τους την
ανυπέρβλητη γοητεία και δυσκολία του πώς θα αποχωρισθεί η μανούλα τον κανακάρη
ή την κανακάρισσά της, πώς θα φανεί στα παιδιά ο κόσμος του σχολείου όπου θα
πρέπει να υποταχθούν σε νέους κανόνες, να μάθουν να συνυπάρχουν με ένα τσούρμο
άλλα παιδάκια, να δεχθούν ότι δεν είναι ΟΛΑ δικά τους, ότι στο σχολείο ΔΕΝ πρόκειται
να ικανοποιηθούν όλες οι επιθυμίες τους όπως συνέβαινε μέχρι τώρα στο σπίτι
τους;
Η συμβουλή μου εδώ ήταν για αρκετές δεκαετίες
και παραμένει πραγματιστικά απλή: Απογαλακτισμός!...
Μαμάδες (κυρίως και δευτερευόντως μπαμπάδες) κόψτε τον συμβολικό
«ομφάλιο λώρο» και αφήστε το παιδί σας να ενταχθεί στην ομάδα, να απελευθερωθεί
από την οικοστρέφεια που άθελά μας, γονείς και συγγενικό περιβάλλον,
καλλιεργούμε.
Τη
νεότερη στην ηλικία και σχετικά άπειρη δασκάλα, αυτήν που θα κληθεί, όπως το
έγραψε και ο ποιητής μας, «να σμιλέψει ψυχές», θα συμβούλευα να επιτελέσει το
λειτούργημά της με δυνατό αίσθημα Δικαιοσύνης!
Να
μάθει, ως δασκάλα, να κρατά ίσες αποστάσεις καθώς θα σκύβει με αγάπη πάνω από
όλα τα παιδιά, να ξεπεράσει τις δικές της ανθρώπινες υποκειμενικές αδυναμίες
διαφορετικής αντιμετώπισης των παιδιών που η Πολιτεία τής εμπιστεύθηκε.
Για τους συναδέλφους της μέσης εκπαίδευσης οι συμβουλές μου υποχρεωτικά επικεντρώνονται στο ιδιόμορφα απαιτητικό θέμα της εφηβείας που ταλανίζει κάθε γενιά. Οι έφηβοι δεν αντιμετωπίζουν μόνο τις εγγενείς στα μαθήματα απαιτήσεις και δυσκολίες, αλλά παράλληλα με ιδιαίτερη έμφαση απαιτήσεις ψυχοκοινωνικές καθώς οδεύουν από την παιδική στην εφηβική ηλικία. >>>>>>>>