Το faceboοκ επιλέγει παλαιότερες αναρτήσεις και μας τις υπενθυμίζει ...

 Οι ιστορίες σας πριν από ένα χρόνο

Ανατρέξτε ξανά σε αυτές τις στιγμές από το αρχείο ιστοριών σας.

Κλικ στις Φώτο και στα κείμενα να τα διαβάσετε..

6 Νοεμ

6 Νοεμ

6 Νοεμ

+8 ακόμα

Ο καλος φίλος μας Γιώργος Τσατσαρός από τα Δίδυμα -> Σαν συμπλήρωμα στο κείμενο του Γιαννη Σπετσιώτη για τον Ανδρεα Καρκαβίτσα...

Έτσι συμπληρώνεται το παζλ της κάθε ιστορίας μας ...

Και έτσι εμπλουτίζεται η τοπική ιστορία και η λαογραφία…

=================================================================================================================================

 Αληθεια ψεμματα ...δεν γνωριζω. 

Παντως και αλλοι θυμουνται όπως  ο Προπαππος μου και η γιαγια μου (κορη του)  τους προλαβα εν ζωη... 

 «Λένε», ότι τις ναυτικές ιστορίες τις άκουγε όλες ο Ανδρεας Καρκαβιτσας στις ταβέρνες της Ύδρας. 

Συνταξιούχος πια (οι παλιοί Υδραίοι τον θυμοντουσαν να πηγαίνει στις ταβέρνες της Ύδρας και να πιάνει κουβέντα με τους ναυτικούς – γιά να του λένε ιστορίες θαλασσινές  (μου έλεγε η γιαγιά μου Μαρια  αλλα και ο πατέρας της Δημητριος Κοτσοβος) όταν τα καλοκαίρια φοιτητης εγω, για καλοκαιρινες διακοπες, πηγαίνοντας στο Σαλαντι για μπάνιο με τα ποδια, τους διαβαζα τα βραδυα τα «Λογια της Πλωρης»)  

Ποτέ μου δεν ένοιωσα την ανάγκη να το επιβεβαιώσω. Μου αρεσε πολύ αυτό το γεγονος ετσι όπως μου το περιέγραφαν.

Αφιερώνω σε όλους αυτούς ένα μέρος από το ποίημα του Κ. Ουρανη  σχετικο.

«Τα φορτηγά καράβια».

…Τους ναυτικούς, τους γέρους συλλογίζομαι

που στα μεγάλα των χειμώνων βράδια

με υπομονή κι αγάπη για τα εγγόνια τους

είτε γι’ αυτούς μικρά φτιάχνουν καράβια.

Και δεν μπορούν πια να ταξιδέψουνε

μα κάθε μέρα ως το λιμάνι πάνε

κι άνεργοι, ανώφελοι και πένθιμοι

σαν κάτι τις να χάσανε κοιτάνε.

 Γιωργος Κων. Τσατσαρος  - από τα Διδυμα

=========================================================================================================================

Σημείωση: Αισθάνομαι ευτυχής, για τέτοιες «συνομιλίες» που δημοσιεύονται στο blog. Κάθε μία από αυτές, είναι μια ακόμα προσφορά του στην τοπική μας κοινωνία!

Αυτό άλλωστε, ήταν και παραμένει το όνειρό μου! Γιατί έτσι αυτός ο δημόσιος χώρος, γίνεται ένα τραπέζι, - σκέψεων, διαλόγου και προβληματισμού …

ΣΤΑΜ.ΔΑΜ.Δ.

"Απόψε φθινοπώριασε και τ' όνειρο ξεθώριασε"...

-> Τραγούδι αφιερωμένο εξαιρετικά σε όσους/όσες τους αφορά ...

Έπρεπε να μπούμε στον τρίτο μήνα του Φθινοπώρου εδώ στην ηλιόλουστη και καλοκαιρινή Ερμιονίδα, για να καταλάβουμε αυτή την εποχή του χρόνου! -> Ίσως και αυτό να είναι περαστικό και να γυρίσει πάλι η καλοκαιρία…

Χθες, όπως  και τις προηγούμενες  μέρες ηλιοφάνεια, με ψηλές θερμοκρασίες και συνεχόμενη κολύμβηση στις μπανιέρες μας εδώ στη μαγευτική Ερμιόνη, παρέα με τρυφερές υπάρξεις... που συνεχίζουν να πέφτουν στην αγκαλιά του  θαλάσσιου υγρού στοιχείου, απολαμβάνοντας τα θέλγητρά του…  

->Σήμερα, φθινοπωρινή ημέρα -> και τ’ όνειρο ξεθώριασε…

 όπως γράφει ο στιχουργός Νίκος Γκάτσος και τραγουδάει ο Μανώλης Μητσιάς…

STAM.DAM.D. 

ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΗΤΣΙΑΣ - Απόψε φθινοπώριασε - YouTube

Θάλασσα Πικροθάλασσα Και Πικροκυματούσα (Σκέψεις & Λόγια Παλιού Ερμιονίτη Ναυτικού)

 Γι' αυτό λέμε τα γραπτά μένουν 

-> το βρήκα αναρτημένο τυχαία στο διαδικτυο ...

STAM.DAM.D.

«Τέντωσε αγέρι τα πανιά και πάρ’ τα όνειρα μου,

πάρε και την καρδιά μου, αφού το ξέρεις μ’ αγαπάς».

Είναι λόγια της ψυχής κάθε ναυτικού, που είναι δεμένος με την πικροκυμα­τούσα. Έτσι την αποκαλούμε εμείς οι θαλασσινοί την θάλασσα. Και πόσες άλλες ονομασίες και χαρακτηρισμούς δεν έχουμε αποδώσει σ’ αυτήν.

Πόσες φορές δεν έχουμε καταραστεί «την ώρα και την στιγμή», όπως λέει ο λαός, που πήραμε το πρώτο βάπτισμα μας σ’ αυτήν, πολύ μικρά παιδιά, άλλοι σε ψαρόβαρκες με πανιά και κουπιά για τις μετακι­νήσεις μας και άλλοι σε εμπορικά ιστιοφό­ρα διαφόρων τύπων. Άλλοι σε ταξίδια στις Ελληνικές θάλασσες και άλλοι με μεγαλύτερα πλοία, ταξιδεύοντας σ’ όλη την υδρόγειο.

Εμείς, οι αλιείς ψαριών και σφουγγαριών σ’ όλες τις Ελληνικές Θάλασσες μέχρι την Μεγαλόνησο Κύπρο και ακόμα πιο μακριά μέχρι τα αφιλόξενα παράλια της Βορείου Αφρικής, όπου πάρα πολλοί κίνδυνοι παραμόνευαν εκεί από τους κατοίκους των Βορείων Αφρικανικών χωρών καθώς και από αγιάτρευτες ασθένειες (σκορβούτο) την εποχή αυτή.

Πόσες φορές, όταν η θάλασσα φουρτου­νιάζει η οικογένεια γονατιστή μπροστά στα εικονίσματα παρακαλά την Παναγιά, τους Αγίους και όλες τις ουράνιες δυνάμεις να είναι καλοτάξιδο και να προστατεύουν το πλεούμενο, που ταξιδεύει ο πατέρας και σύζυγος!

Και πόσες φορές δεν είδαμε χαροκα­μένες μαυρομαντιλούσες μανάδες, όταν η θάλασσα, αυτό το «αδάμαστο θεριό» φουρ­τουνιάζει, να τρέχουν στα εξωκκλήσια με ένα μπουκάλι λάδι, να ανάψουν τα καντήλια και γονατιστές να παρακαλούν να ημερέψει η αγκαλιά της πικροκυματούσας, που πήρε για πάντα μαζί της το ένα παιδί τους και να προστατεύει το άλλο τους παιδί από παρό­μοιο κακό γιατί και αυτό ακολούθησε την γαλάζια μάγισσα, υπακούοντας στην εντολή της μοίρας του. Γιατί για εντολή της ειμαρ­μένης πρόκειται και διαφορετικά δεν εξη­γείται αυτή η ακατανίκητη έλξη που αισθανόμαστε γι’ αυτήν!

Είναι για ‘μάς τους ναυτικούς η θάλασσα, η δεύτερη μάνα μας και η απεραντοσύνη της η μεγάλη αγκαλιά της, που άλλη φορά γαληνεμένη μας αγκαλιάζει και ημερεύει τις ψυχές μας απ’ τον πόνο της ξενιτιάς και άλλες φορές μας παίρνει με τα μεγάλα κύμα­τά της για πάντα στην αγκαλιά της.

Είναι αυτή, που με το απέραντο γαλάζιο της διαμορφώνει τις ανθρώπινες ψυχές, τις κάνει ευαίσθητες, ρομαντικές και νοσταλγικές, όταν την ταξιδεύεις.

Είναι αυτή, η θάλασσα, που με τις ατέλει­ωτες ρότες της, βοήθησε τους θαλασσοπό­ρους να εξερευνήσουν με τα πλοία της εποχής αυτής τον υπόλοιπο κόσμο του πλα­νήτη μας, μεταφέροντας δημιουργίες και ανταλλάσσοντας γνώσεις και πολιτισμούς. Είναι αυτή που μας παίρνει μακριά από τα αγαπημένα μας πρόσωπα, να μας πάει στα πέρατα του κόσμου, να δημιουργήσουμε και να προκόψουμε και να μας φέρει πίσω για να χαρούμε όλοι μαζί τις προκοπές μας.

Να γιατί ο τραγουδιστής παρακαλάει τον άνεμο να τεντώσει τα πανιά και του χαρίζει ό,τι πολυτιμότερο έχει, τα όνειρά του, ακόμα και την καρδιά του, τόσο όταν ξενιτεύεται με σκοπό την δημιουργία και όταν επιστρέφει, για να συναντηθεί και πάλι με τα αγαπημένα του πρόσωπα.

Είναι αυτό το μαγικό υγρό στοιχείο που έχει εμπνεύσει όλους τους πνευματικούς δημι­ουργούς και καλλιτέχνες και που κατέχει το μεγαλύτερο μέρος στην ιστορία και τον πολι­τισμό της ανθρωπότητας.

Είναι αυτή που, πότε γαληνεμένη και πότε αγριεμένη και αφρισμένη, μας δημιουργεί αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα.

Είναι η αιώνια Κίρκη, που με το ραβδί της μας μαγεύει και κάνει εμάς τους θαλασσι­νούς να έχουμε πάντα την πλάτη μας γυρι­σμένη στη στεριά και με θολή ματιά να κοι­τάμε το ατέλειωτο γαλάζιο της, έτσι που να μας κάνει να παίρνουμε μακάβριες αποφά­σεις σαν αυτή του θαλασσινού τραγουδιστή πουτραγουδά:

Νησί μου ασπρογάλανο σαν μαγεμένο κύμα,

εγώ μέσ’ στην αγκάλη σου ποτέ δεν θα ’χω μνήμα.

Δεν θα ’χει ο τάφος μου κερί, καντήλι δεν θα καίει,

μόνο το κύμα θα ’ρχεται επάνω μου να κλαίει.

Και επειδή, τελικά, μιλάμε για ένα μεγάλο έρωτα, μια μεγάλη αγάπη των ανθρώπων, αυτών που έχουν μεγαλώσει και έχουν βιώσει μέσα στην θάλασσα, έχουν δεθεί με αυτήν και έχουν γίνει ένα σώμα, μια ψυχή, τίθεται το μεγάλο ερώτημα: «Πότε έρχεται η στιγμή που τελειώνει μια μεγάλη αγάπη και λες, δεν πάει άλλο και χωρίζεις; Η απάντηση είναι: Ποτέ!»

Υστερόγραφο: Το κείμενο αυτό γράφτηκε απ’ τον υπογράφοντα, ταξιδεύοντας με το αλιευτικό του στο αρχιπέλαγος του Αιγαίου και είναι υπαγορευμένο από όλα εκείνα τα συναισθήματα που σου δημι­ουργεί η θάλασσα όταν την ταξιδεύεις.

ΚΥΚΛΑΔΕΣ 5-11-2001

Σταμάτης Δαμαλίτης

Δημοσιεύτηκε στο μηνιαίο περιοδικό «Ματιές στην Αργολίδα» (που επιμελείτο και εξέδιδε η συντακτική ομάδα του ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗ), αρ. φύλ. 7, τον Δεκέμβριο του 2001. 

Η απίστευτη σύμπτωση είναι πως στη φωτογραφία του Στέφου Αλεξανδρίδη, που είναι τραβηγμένη από παλαιό εορτασμό του “Γιάλα – Γιάλα” και επελέγη τυχαία, εικονίζεται ο… αρθρογράφος! Αυτό, να, μα τον Άγιο Νικόλα, διαπιστώθηκε μετά την κυκλοφορία του περιοδικού!

Να ‘σαι καλά Μάκη μου και δυνατός! 

Γιώργος Ν. Μουσταΐρας

Δημοτική αρχή Δήμου Ερμιονίδας -> έτσι χύμα!! …

 

Αυτή η εικόνα που βλέπετε παραμένει περισσότερο από ένα μήνα χωρίς να πληροί τα απαιτούμενα σήματα ασφαλείας  - με αναλάμποντα φωτιστικό τη νύκτα!...

Βρίσκεται δε πλησίον της οικίας του αντιδημάρχου Δ.Ε. Ερμιόνης Δαμιανού Κουτούβαλη και λίγα μέτρα πριν το Κοινοτικό Κατάστημα Ερμιόνης.

Θα θέλαμε να ξέραμε κ. δήμαρχε, ποιος είναι ο λόγος που το αρμόδιο όργανο του Δήμου με συνεργείο δεν παρεμβαίνει στην αποκατάσταση του οδοστρώματος που έχει υποχωρήσει (προφανώς από κακοτεχνία) με κίνδυνο των κινούμενων τροχοφόρων και των πεζών που πηγαίνουν στα σπίτια τους!

Πόσο πιο ευγενικά να σας το πούμε και να παρατηρήσουμε την αλγεινή   αδιαφορία σας, καθότι στο θέμα έχουμε αναφερθεί πολλές φορές και με την ίδια εικόνα και θα επανερχόμαστε  μέχρι την αποκατάσταση της ζημιάς... 

- > Όχι μόνο αυτής της περιπτωσης αλλά και σε άλλες εκκρεμότητες...

Άλλωστε, όλα αυτά είναι καταγγελίες και απαίτηση των πολιτών -> 

"ξέρουμε πως κάνει αυτή τη δουλειά -> γράψε ξανα και ξανά" - μου λένε ....

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Τοπικός δημοσιογράφος  

Υποψήφιε Δήμαρχε Ερμιονιδας κ. Γιάννη Μαργέτα, αν θέλετε ακούστε μας λοιπόν…

 

Με την παρουσίαση της παράταξή σας και την Ιδρυτική διακήρυξη αυτής το αναφέραμε ήδη, πως  μπήκατε  με το «Δεξί πόδι»… - στο στίβο του υψηλού θεσμού που λέγεται Δήμος!

Κι’ όπως αναφερθήκατε  στην ομιλία σας στις ομορφιές και στα χαρίσματα, στην ιστορία και τον πολιτισμό και πολλά άλλα της Ερμιονίδας μας, εμείς να προσθέσουμε και το εκλεκτό ανθρώπινο δυναμικό   στην πλειοψηφία του …

Ηγέτες ηθικούς χρειαζόμαστε να οραματίζονται την πραγματική πρόοδο και πολίτες αγνούς, εθελοντές, πατριώτες, να την προβάλουν ατόφια προς τα έξω όπως αυτή δημιουργείται...  

Δεν χρειαζόμαστε μίσθαρνα παπαγαλάκια, με τη μάσκα του δημοσιογράφου μέσα στο Δήμο μας και έξω από αυτόν, που να αλλοιώνουν την πραγματικότητα… ούτε πολυμεταχειρισμένους και ξεπεσμένους πολιτικάντηδες, δήθεν να σας συμβουλεύουν, ενώ το μυαλό και η σκέψη τους τρέχει στο προσωπικό τους συμφέρον…

Έτσι θα μπορέσετε  να ευαισθητοποιήσετε  τους ανέμελους δημότες που ξένοιαστοι κοιμούνται «τον ύπνο του Δικαίου» και οι άρχοντες μένουν με τη ψευδαίσθηση(!) ότι όλα βαίνουν καλώς στο Δήμο μας …

Αυτά τα λίγα λόγια έχω να σας πως προς το παρόν Υποψήφιε Δήμαρχε κ. Γιάννη Μαργέτα και θα ακολουθήσουν  περισσότερα στη συνέχεια… 

Από εσάς εξαρτάται …

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ 

Τοπικός δημοσιογράφος

==================================================================================================================================================

facebook

Γιάννης Μαργέτας

Καλημέρα σας κ. Δαμαλίτη.

Σας ευχαριστώ για τις θετικές παροτρύνσεις σας.

Βασική υποχρέωση των αυτοδιοικητικών και όχι διακριτική ευχέρεια είναι να ακούμε τους συμπολίτες μας και να αφουγκραζόμαστε την κοινωνία, την οποία άλλωστε έχουμε υποχρέωση να υπηρετήσουμε.

Πολυγραφότατος εκτός των άλλων ο συμπατριώτης και φίλος Γιάννης Μ. Σπετσιώτης, -> κι' όταν δεν έχει δουλειά να κάνει, -> γράφει!...

 Μεγάλη η προσφορά του στην τοπική μας κοινωνία! 

Αξιόλογο το συγγραφικό του έργο, που μακάρι να αξιοποιηθεί για τις επόμενες γενιές …

========================================================================================================================

«ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΛΩΡΗΣ»

του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη

«Από τότε φάντασμα η ζωή. Θα μου ειπής: δε μετάνιωσα; Και γω δεν ξέρω. Αλλά και να γυρίσω τώρα στο νησί, πάλι δε θα ησυχάσω. Με κράζει η θάλασσα!»

«Λόγια της πλώρης» είναι ο τίτλος της γνωστής συλλογής των είκοσι θαλασσινών διηγημάτων του λογοτέχνη Ανδρέα Καρκαβίτσα (1865 - 1922) από τα Λεχαινά της Ηλείας, αρχιάτρου στο επάγγελμα. 

Γράφτηκε το 1899 και αναφέρεται στον κόσμο της θάλασσας, «σε δοξασίες, δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις των ανθρώπων της, που τη λατρεύουν, τη μισούν και όμως την υπηρετούν».

Όταν ο Α.Κ. ολοκλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία το 1891, όπου υπηρέτησε ως έφεδρος δόκιμος γιατρός, διορίστηκε υγειονομικός γιατρός στο ατμόπλοιο «ΑΘΗΝΑΙ». Με την επαγγελματική αυτή ιδιότητα ταξίδεψε σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, τα παράλια της Μικράς Ασία και τον Ελλήσποντο, φτάνοντας μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα, και αποκτώντας έτσι ένα τεράστιο πλούτο γνώσεων.

Τα ακούσματα, τα βιώματα και γενικά τις εμπειρίες της οκτάχρονης διαδρομής του τις περιέλαβε στο ταξιδιωτικό του ημερολόγιο, που το ονόμασε «Σ’ Ανατολή και Δύση». Αργότερα αυτό το απόθεμα αξιοποιήθηκε κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο στα «Λόγια της Πλώρης».

Στις διακόσιες σελίδες του λογοτεχνικού αυτού έργου η γραφίδα του συγγραφέα, στυλίστα της δημοτικής, γεμάτη ναυτικές λέξεις, μεταφέρει ολοζώντανα το ορμητικό βουητό των μανιασμένων κυμάτων, την απελπισία, τον κίνδυνο αλλά και τη γενναία αντίσταση των ναυτικών. Καταστρώνει μυθοπλασίες και ζωντανεύει ξεχασμένους λαϊκούς θρύλους, που ενίοτε χαρακτηρίζονται από επική διάθεση και δραματικότητα. Αυτήκοος μάρτυρας μύθων και θρύλων απ’ όλη την Ελλάδα που διασώθηκαν από γενιά σε γενιά με την προφορική παράδοση, τους μεταφέρει με τα κείμενά του εμπλουτίζοντας έτσι την παράδοση της Χώρας.

Ένας από τους μύθους αγγίζει την Ερμιονίδα και άλλοι δύο την ευρύτερη όμορη περιοχή.

Στο Κρανίδι, λοιπόν, ζούσε, μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους ο καπετάν Πήλιουρης. Οι Κρανιδιώτες έλεγαν πως ο άνθρωπος αυτός βγήκε από τον τάφο και γύριζε τον κόσμο έχοντας εμφάνιση που «έκοβε τα ήπατα», όσων τον αντίκριζαν. Ανακατεμένα μαλλιά που είχαν «σκληρύνει από την απλυσιά και έμοιαζαν με αγκάθια», γένια και μουστάκια φρικαλέα, πρόσωπο χλωμό και μάτια βαθιά χωμένα στις κόγχες τους. Εμφάνιση απαίσια και ανατριχιαστική! Ο καπετάν Πήλιουρης πέθανε το 1920.¹

Ο δεύτερος θρύλος μιλάει για τους Ραφαλιάδες, δύο αδέλφια βουτηχτάδες από την Ύδρα, στοιχειά αλλά και «λαχτάρες» της θάλασσας. Για το μελάτι, το εκλεκτό και καλοσχηματισμένο σφουγγάρι, ο ένας αδελφός, βάζοντας το προσωπικό κέρδος πάνω από το αδελφικό αίμα, σκότωσε τον άλλο, γύρω στα 1876. Οι σύντροφοί του τον έθαψαν σ’ ένα έρημο νησί, στης Μπαρμπαριάς τ’ αφιλόξενα μέρη.

Ο τρίτος θρύλος έχει να κάνει με τον Ανέστη, «έναν παίδαρο από τις Σπέτσες, έναν άνθρωπο με αρβανίτικο αγύριστο κεφάλι». Μπίντας, χαρακτηρίζεται από τον συγγραφέα, λόγω της ξεροκεφαλιάς του!² Για ασήμαντη αφορμή ο Ανέστης μπλέχτηκε σε καυγά με τον Γεράσιμο τον …Κρυφονούση³ από την Κεφαλονιά, που με ύπουλο τρόπο σκότωσε τον Ανέστη. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η επισήμανση του συγγραφέα για την προφορά των Υδραίων. Τη χαρακτηρίζει βάρβαρη και σημειώνει τον «ατέλειωτο» τρόπο που προφέρουν το (ρ).⁴

Τέλος ο αναγνώστης του έργου μπορεί να εντοπίσει και άλλες αναφορές στην περιοχή μας και να αντλήσει πολύτιμες γνώσεις για την Τοπική Ιστορία και Λαογραφία.

ΣΗΜ.

1.   Ο Βαγγέλης Πίλουρις (έτσι γράφει το όνομά του), καπετάνιος στο επάγγελμα, μας είπε πως ο Γιάννης Πήλιουρης ήταν υπαρκτό πρόσωπο και μάλιστα ήταν ο παππούς του, ο οποίος είχε λάβει μέρος σε Ολυμπιακούς αγώνες κωπηλασίας!

2.   Μπίντα: δέστρα του πλοίου. Μέχρι σήμερα λέμε στην Ερμιόνη: Αυτός είναι μπίντας (ξεροκέφαλος)!

3.   Κρυφονούσης: ύπουλος άνθρωπος

4.   Η εκφορά του λόγου μοιάζει αρκετά με αυτή των κατοίκων της Ερμιονίδας.