Χρήστος Γιανναράς καθηγητής φιλοσοφίας -> Ευχόμαστε να είναι καλά παρά το μεγάλο της ηλικίας του, αλλά μας λείπει …

Η τελευταία δήλωση του είναι, πως θα αραιώσει τα άρθρα του (επιφυλλίδες τα λέει) από βδομαδιάτικα θα γίνουν μηνιαία,  αλλά το τελευταίο που δημοσίευσε, ήταν πριν 6 μήνες..

Ωστόσο, αν επιθυμείτε να εντρυφήσετε τη σοφή του σκέψη και το λόγο του,  μπορείτε να επισκέπτεσθε την ιστοσελίδα του «Χάρισμα φίλων» σ’ αυτό το σύνδεσμο ->https://www.yannaras.gr/

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

===================================================================================================================

Η ιερότητα της πολιτικής: πώς μηδενίζεται

Christos Yiannaras | 15 May 2023

Είναι δυνατό να υπάρξει πολιτικός βίος (ευθύνη αρχόντων και πολιτών, άθλημα κοινωνικής συνοχής) δίχως «σέβας θεών»; Ο ρεαλισμός των Ελλήνων θα απαντούσε: Οχι – μάλλον και η πανανθρώπινη εμπειρία: Η άρθρωση και συγκρότηση του κοινωνικού γεγονότος, γύρω πάντοτε από έναν άξονα του «ιερού», ήταν το κοινό γνώρισμα της συλλογικής συμβίωσης των ανθρώπων, πάντοτε – ώς τη σύγχρονη εποχή, του πολιτισμού της «εκκοσμίκευσης». >>>>>>>

Aλέξης Γρηγορόπουλος: 15 χρόνια από την εν ψυχρώ δολοφονία του...

 …Η  μαθητιώσα νεολαία της Ελλάδας βγήκε στους δρόμους με έντονες διαμαρτυρίες για το φονικό (!) 

- > το ίδιο και στο Κρανίδι…

Ο ιδιοκτήτης και διαχειριστής του νεοσύστατου τότε blog Σταμάτης Δαμαλίτης ήταν εκεί και πέρασε στην ιστορία της Ερμιονίδας το γεγονός …

==================================================================================================================

Διαδήλωση μαθητών Λυκείου- Γυμνασίου και στο Κρανίδι.

- Για το χαμό... του Αλέξη Γρηγορόπουλου!! ...

Επιλογές από το προσωπικό μας αρχείο - 11 Δεκεμβρίου 2008

Διατράνωσαν την οργή τους.

..

Με διαδήλωση στους δρόμους του Κρανιδίου την Πέμπτη 11 του μηνός το πρωί, μαθητές του Λυκείου και του Γυμνασίου διατράνωσαν την οργή και την αγανάκτησή τους, για τον άδικο χαμό του μικρού μαθητή Αλέξη (όπως τρυφερά τον αποκαλούσαν), από σφαίρα αστυνομικού. Οι μαθητές, κάνοντας πορεία στους κεντρικούς δρόμους του Κρανιδίου κατέληξαν έξω από το Αστυνομικό Τμήμα Κρανιδίου κρατώντας ένα πλακάτ με το σύνθημα " Ένας στο χώμα, όλοι στον ΑΓΩΝΑ..."

Εγώ έφθασα λίγο καθυστερημένα στο χώρο αυτό και πληροφορήθηκα πως είχε γίνει ένα επεισόδιο εξ αιτίας του γεγονότος, ότι ένας πολίτης ο οποίος κατοικεί σε διαμέρισμα κάτω από τον Αστυνομικό Σταθμό από το μπαλκόνι του σπιτιού του, έκανε προς τους μαθητές ανήθικη χειρονομία!

Οι μαθητές νόμισαν αρχικά πως ήταν αστυνομικός με πολιτική περιβολή και αυτή η συμπεριφορά τούς ερέθισε περισσότερο και άρχισαν να εκτοξεύουν ντομάτες κατά των αστυνομικών που περιφρουρούσαν την εξωτερική είσοδο του Α.Τ. από την πλευρά του κεντρικού δρόμου, που ωστόσο είχε καλυφθεί από τους διαδηλωτές.

Στη συνέχεια στη συζήτηση που είχα με τον διοικητή του τμήματος, μου είπε πως εξήγησε στους μαθητές πως ο πολίτης που τους προκάλεσε δεν ήταν αστυνομικός αλλά κάτοικος του διαμερίσματος και ότι δεν μπορούσε να του κάνει τίποτα γιατί βρισκόταν στο σπίτι του!!!

(Αυτή τη δικαιολογία κύριε διοικητά, ούτε τα μικρά παιδιά δε την πιστεύουνε πόσο μάλλον οι σημερινοί έφηβοι. Διότι αυτός ο πολίτης κατά τη γνώμη μου είχε διαπράξει ποινικό αδίκημα. Και ύστερα αναρωτιόμαστε γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και ο Θεός ξέρει πόσο πιο κάτω θα φτάσουμε ακόμα...)

Ωστόσο οι αστυνομικοί ήσαν μεν εξοργισμένοι, αλλά κρατούσαν την ψυχραιμία τους στα συνθήματα... που βροντοφώναζαν οι μαθητές « Μπάτσοι γουρούνια» κ.α.

Μετά από λίγο, αφού οι διαδηλωτές εξωτερίκευσαν όλα τα συναισθήματα αγανάκτησης και οργής με τον ένα η άλλο τρόπο, σιγά – σιγά άρχισαν να διαλύονται.

Παρ’ όλα αυτά υπήρξαν γονείς που ήσαν με το μέρος των παιδιών και άλλοι που καταδίκαζαν τη στάση και τη συμπεριφορά τους.

Να δούμε πότε εμείς οι μεγάλοι... και μονίμως ανεύθυνοι, θα βρούμε την «κοινή συνισταμένη» που θα μας οδηγήσει στο τελικό συμπέρασμα για τη λύση όλων αυτών των προβλημάτων που μαστίζουν την κοινωνία μας και κυρίως τα παιδιά μας.

Τα προβλήματα που εμείς δημιουργήσαμε, πότε με την εθελοτυφλία μας και πότε με την μη ενημέρωσή μας, δίνοντας έτσι το δικαίωμα σ’ αυτούς που μας κυβερνούν και μας εξουσιάζουν, να μας οδηγούν στον όλεθρο και στην καταστροφή...

Φώτο - ρεπορτάζ από την διαδήλωση

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ 

Ομιλία στην ολομέλεια της Βουλής του Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Αργολιδας Γιώργου Γαβρήλου

- > Γ. Γαβρήλος: Με ένα αντισυνταγματικό Νομοσχέδιο, η Κυβέρνηση διαλύει την μεσαία τάξη, επιβάλλοντας κεφαλικούς φόρους

Ακούστε τον κ. Βουλευτή στο βίντεο

Ακούσ

 

Όπου ακούς πολλά κεράσια…

Γράφει η Βιβή Σκούρτη

Η παροιμία επιβεβαιώθηκε· το καλάθι των Χριστουγέννων από τα super market τελικά δεν χώρεσε τους κουραμπιέδες και τα μελομακάρονα, καθώς έμπαιναν και έβγαιναν.

Τελικά μπήκαν-βγήκαν δυο φορές τα παραδοσιακά Ελληνικά γλυκά των Χριστουγέννων, που θεωρούνται για την Κυβέρνηση του 41% είδη πολυτελείας!

        Το καλάθι όμως για τα κοράκια που βγάζουν στο σφυρί τις περιουσίες των πολιτών ήταν ΜΕΓΑΛΟ.

        Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ καταψήφισε το μεγάλο καλάθι που η Κυβέρνηση Μητσοτάκη δίνει στα κοράκια και στο αίτημα της ονομαστικής ψηφοφορίας για τα άρθρα 7, 38, 40 ψήφισαν:

ΝΑΙ 190,

 ΟΧΙ 97, 

ΠΑΡΩΝ 10!

Τα άρθρα αυτά για τα κοράκια λένε ότι μπορούν να συνεργάζονται και με Πιστωτικά Ιδρύματα μη εποπτευόμενα από την Τράπεζα της Ελλάδας !

Επίσης να παρατείνεται η άδεια λειτουργίας τους χωρίς δικαιολογητικά, ο δε τραπεζικός λογαριασμός τους στις Τράπεζες να είναι ακατάσχετος.

Όπως αντιλαμβάνεστε οι Βουλευτές που ψήφισαν Ναι και ΠΑΑΡΩΝ έχουν ιστορική ευθύνη.

Δυστυχώς οι 10 από τους 11 που ψήφισαν ΠΑΡΩΝ, προέρχονται από τους αποχωρήσαντες από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Ο εορταστικός φωτισμός στην μικρή πλατεία Πεύκου και στους πέριξ δρόμους στην Ερμιόνη …

Κάποιοι γειτόνοι αναφωνούσαν - > «Παρίσι  – Παρίσι»!!! ....

Υστερόγραφο: -> Όχι δεν έχουν στείλει ακόμα στο «ποντικάκι του Εικονοσκοπίου»  από τη δημοτική αρχή φωτογραφίες από τον φωτισμό στην Ερμιόνη, να τις μαρκάρει για δικές του… και να κάνει ρεπορτά(δ)… 

Φώτο – Stam. Dam. D.

Ξεθωριασμένες θρησκευτικές και κοινωνικές παραδόσεις!...

  Την 6η Δεκεμβρίου η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Νικολάου  που κατά την παράδοση είναι προστάτης των ναυτικών. 

Η Ερμιόνη σαν πόλης και τόπος με ναυτική παράδοση από τους αρχαίους χρόνους, τόσο με σκάφη ή πλοία επιβατηγά και μεταφορών εμπορικών ειδών   αλλά και με αλιευτικά σκάφη, πολλοί κάτοικοί της ασχολούντο   με αυτό το επάγγελμα ταξιδεύοντας σ’αυτή μακρινά ταξίδια, με ποντοπόρα πλοία αλλά και στις ελληνικές θάλασσες. 

Και επειδή και εγώ σ’ αυτή την τάξη ανήκω από μικρό παιδί (το πρώτο μου ταξίδι 6 χρονών παιδί! με ψαρόβαρκα με κουπιά και πανιά…) αυτή τη στιγμή που γράφω πολλές χιλιάδες σκέψεις και θύμισες κατακλύζουν και θολώνουν το μυαλό μου… 

Η ζωή του ταξιδευτή ναυτικού και ψαρά ακόμα και η μοναξιά του είναι εντελώς διαφορετική από αυτή του ξενιτεμένου μετανάστη στη στεριά. 

Ο άνθρωπος της θάλασσας όντας γαλουχημένος με αυτές τις σκληρές συνθήκες που αντιμετωπίζει στο υγρό στοιχείο (πόσο μάλλον στα μικρά αλιευτικά σκάφη) διαμορφώνει ένα χαρακτήρα σκληρό και συνάμα ευαίσθητο! ακριβώς, όπως είναι οι εναλλαγές των καιρικών συνθηκών στη θάλασσα. Αυτές οι μεταβολές των συναισθημάτων του μεγαλώνουν με το μισεμό από αγαπημένα του πρόσωπα, την νοσταλγία και το νόστο στην ιδιαιτέρα του πατρίδα και άλλα πολλά. 

Έτσι, αυτή η ψυχική του κατάσταση τον κάνει πιο ευάλωτο από τον άνθρωπο της στεριάς και κατά συνέπεια να αισθάνεται ανασφάλεια και την ανάγκη να έχει ένα προστάτη στα αβέβαια ταξίδια του ανώτερες επουράνιες δυνάμεις, όπως στην περίπτωση μας την προστασία του Αγίου Νικολάου, που κατά τη θρησκευτική παράδοση έχει καθιερωθεί ως προστάτης του.  

Ωστόσο, στις μέρες μας παρατηρούμε, πως αυτές οι παραδόσεις έχουν ξεθωριάσει και οι λόγοι είναι πολλοί και κατά τη γνώμη μας κοινωνικοί!  

Σε ό,τι αφορά την τάξη των ναυτικών αυτό εξηγείται γιατί αυτοί έχουν λιγοστέψει πάρα πολύ, εξ αιτίας όλων αυτών των θεμελιωδών αλλαγών που έχουν γίνει στη ζωή μας, κυρίως τα τελευταία χρόνια με τη δομή της παγκοσμιοποίησης, που οδηγούν την ανθρώπινη κοινωνία οι ισχυροί της γης! ... 

Φώτο αρχείου

Ωστόσο και φέτος η Εκκλησία μας τίμησε τη μνήμη του Αγίου Νικόλα στην Ερμιόνη και εορταστικά ντυμένο ήταν το ιστορικό εκκλησάκι του Αγίου  στο πευκοδασύλλιο  του Μπίστι.

Το σημείωμά μας είναι απλοϊκά γραμμένο αλλά από την καρδιά μας, έτσι για να πούμε Χρόνια Πολλά στη μνήμη του Αγίου, σε όλους τους εορτάζοντες, αλλά και στη μνήμη των προγόνων μας ναυτικών και ψαράδων και όλων εμάς των  ζώντων ανθρώπων της θάλασσας, που είναι η μοίρα μας και  «η αρμύρα της είναι ένα επιπρόσθετο  στοιχείο στο αίμα μας, ακόμα  και στο μεδούλι των οστών μας»…

Χρόνια Πολλά

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες και μια έκπληξη γλυκειά με μια ιδιαίτερη αισθητική, η εορταστική κάρτα από τον «Ερμιονικό Σύνδεσμό»

Φέτος το θέμα της, τα πανέμορφα ταξιδιάρικα πουλιά - οι Ερωδιοί, που το φυσικό τους ένστικτο τα  προσγειώνει  κάθε φορά, στους υδροβιότοπους της Θερμησίας, Ερμιόνης και ευρύτερα στην περιοχή...

Η Ρίνα Λουμουσιώτη  κάθε φορά είναι εκεί και με ένα κλικ στο φωτογραφικό φακός της,  περνάει στην αιωνιότητα εικόνες απαράμιλλου κάλους και γοητείας!!!

Για το blog

STAM.DAM.D.

Το πέταγμα του ερωδιού!

Στη φετινή ευχετήρια κάρτα του Συνδέσμου μας πρωταγωνιστούν οι ερωδιοί που φιλοξενούνται στα Ποτόκια, τον υγροβιότοπο της Ερμιόνης. Από τα πανάρχαια χρόνια, όπως οι έρευνες αποκαλύπτουν, το «πέταγμα του ερωδιού» συμβολίζει την ελευθερία, τη σοφία, την επιμονή, την υπομονή, την ανεξαρτησία και την ειρήνη.

Η φετινή κάρτα, όμως, εμπεριέχει και ένα διπλό μήνυμα που γίνεται όσο ποτέ επίκαιρο μετά την παγκόσμια κλιματική κρίση που έπληξε με σφοδρότητα και την Πατρίδα μας και τους αιματηρούς πολέμους που μαίνονται γύρω μας. Και αυτό δεν είναι άλλο από τον σεβασμό προς το περιβάλλον και τα οικοσυστήματά του καθώς και την υπεράσπιση του δικαιώματος των λαών να ζουν ελεύθεροι.

Ευχαριστούμε τη Ρίνα Λουμουσιώτη, αρωγό για μία ακόμη φορά, της προσπάθειάς μας. 

Σημ. Έγγλυφη παράσταση ιπτάμενου ερωδιού, που κοσμεί την επιφάνεια χρυσού δαχτυλιδιού, έργο του διακεκριμένου τεχνίτη σφραγιδογλυφίας του 5^ου π.Χ. αιώνα,  Δεξαμενού από τη Χίο, βρέθηκε στην Ουκρανία και φυλάσσεται σήμερα στο Μουσείο Ερμιτάζ της Αγίας Πετρούπολης, μας πληροφορεί ο αρχαιολόγος Κωνσταντίνος Χαρ. Τζιαμπάσης.

Καλές γιορτές!

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Ερμιονικού Συνδέσμου

 

Ως μνημόσυνο σε προσωπικότητες της Ερμιονίδας...

Επιλογές από το προσωπικό μας αρχείο - 17 Δεκεμβρίου 2012

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

 του Γιάννη Σπετσιώτη & Τζένης Ντεστάκου

«Εις ουδένα πλην εις εαυτόν και μόνον στηριχθείς…».

«…Η αξία του, η υπό πάντων ομολογουμένη, μόνον αύτη τον ύψωσε εις το Υπουργείον Παιδείας υπό τον αείμνηστον Κουμουνδούρον, ο οποίος περί πολλού είχε τον επιφανέστατον οπαδόν και φίλον του. Ως Υπουργός, καίτοι μακράν του κλάδου εις ον ήτο ειδικώτερος, δεν διέψευσε την περί αυτού ιδέαν, τουναντίον απέδειξε και γνώσιν πολλήν και ζήλον εις εκπαιδευτικάς μεταρρυθμίσεις επαινετόν…

Εν τω προσώπω του χάνει μεν η Ελληνική Πολιτεία άνδρα επιφανή, χάνει δε η επαρχία Ερμιονίδος τον επιφανέστερον πολιτικόν της, το εξοχώτερον τέκνον της!».  

Απόσπασμα άρθρου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΑΚΡΟΠΟΛΗ», την 6^η Δεκεμβρίου 1898, «επιούση του θανάτου του Γεωργίου Ι. Μίληση».

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ι. ΜΙΛΗΣΗΣ
121 χρόνια πριν, στις 5 Δεκεμβρίου του 1898, απεβίωσε ο επιφανής πολιτικός της Ερμιονίδας, Γεώργιος Ι. Μίλησης.

Ο Γεώργιος Ι. Μίλησης γεννήθηκε στο Κρανίδι, το 1824. Σπούδασε στη Χάλκη και τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1848 εισήλθε στο Δικαστικό κλάδο, ενώ το 1854 παραιτήθηκε και έκτοτε δικηγορούσε. Παράλληλα εξέδωσε την εφημερίδα, «Ο ΤΥΠΟΣ». Αναμείχθηκε με την πολιτική και εξελέγη, επανειλημμένα, βουλευτής Ερμιονίδας.¹

Διετέλεσε Υπουργός Παιδείας, δύο φορές, επί κυβερνήσεων Αλ. Κουμουνδούρου, από 15-10-1875 έως 26-11-1876 και από 1-12-1876 έως 26-2-1877. Κατά τη διάρκεια της Υπουργίας του προσπάθησε να αναμορφώσει τη Δημοτική και Μέση Εκπαίδευση με σειρά Νομοσχεδίων που κατάρτισε 12/μελής επιτροπή επιφανών και πεπειραμένων καθηγητών και δασκάλων. Στην επιτροπή αυτή προήδρευσε ο ίδιος, «επί νύκτες μακρές μη φειδόμενος κόπων και χρόνου». 

Μετά το τέλος της δεύτερης θητείας του, ως Υπουργός Παιδείας, τον διαδέχθηκε στο Υπουργείο, επί κυβερνήσεως Επ. Δελληγιώργη, ο κτηματίας βουλευτής Πατρών, Θάνος Ρούφος – Κανακάρης, εγγονός του Αθανασίου Κανακάρη, Αντιπροέδρου του Εκτελεστικού Σώματος, κατά την πρώτη περίοδο του αγώνα του 1821. Ο Αθανάσιος Κανακάρης, ως γνωστόν, συνδέεται άμεσα με την Ερμιόνη, καθώς απεβίωσε στην πόλη μας, στις 14  Ιανουαρίου του 1823, και ετάφη στην αυλή του Ι.Ν. των Ταξιαρχών.² 

Ο Γεώργιος Μίλησης υπήρξε, για την εποχή του, προοδευτικός πολιτικός,είχε όραμα για την παιδεία και ενδιαφέρθηκε για την επιστημονική και οικονομική ενίσχυση του δασκάλου.

Κι’ όμως έχουμε Δήμαρχο, Δ.Σ. και δημαρχιακή αυλή! ->Συνέχεια …

 Περί Νομικών Προσώπων και Κοινωφελών επιχειρήσεων στους Δήμους…

Κύριε δήμαρχε είναι δυνατόν να λειτουργήσει ο Δήμος μας, χωρίς επίσημη ενημέρωση των δημοτών από τη δημοτική αρχή;;;

Και σ’ αυτή την περίπτωση βοά όλη η Ερμιονίδα – από στόμα σε στόμα -   πως μετά την κατάργηση των Ν.Π. και των Κ.Ε. σε 514 Δήμου της χώρας και στο δικό μας, εσείς υποβάλλατε αίτηση στο αρμόδιο Υπουργείο να εξαιρεθεί ο Δήμος μας και πήρατε απάντηση αρνητική!

Κ. δήμαρχε αν αυτό αληθεύει, θα θέλαμε να ξέραμε το περιεχόμενο της αίτησης όπως και της απάντησης, για να μάθουμε εμείς οι απλοί δημότες το σκεπτικό και τους λόγους της αιτήσεώς σας, για να παραμείνουν αυτά τα όργανα στον Δήμο μας.  Διότι γνωρίζουμε πολύ καλά, με τι κριτήρια είχατε επιλέξει και διορίσει στο Ν.Π. ΚΠ.Α. Π.Π. πρόεδρο, και αντιπρόεδρο από το πουθενά...  και ως μέλη του Δ.Σ.είχατε τοποθετήσει δύο αντιδημάρχους και την πρόεδρο του Δ.Σ.!!! …

Κύριε δήμαρχε θέλατε να συνεχίζατε αυτή την κατάντια στο Δήμο μας με απώτερο σκοπό να βολεύονται οι ημέτεροι και πολλοί άλλοι με αυτούς;;;

Δεν ξέρω κ. δήμαρχε αν και σ’ αυτό το σχόλιό μας με ερωτήσεις, αντί για απάντηση, εσείς και ο δικηγόρος σας στηρίξετε μια ακόμα μήνυση εις βάρος μου για συκοφαντική δυσφήμιση και άλλα… και αν την υποβάλλετε εντός του 24ωρου να επιτευχθεί και η διαδικασία του αυτοφώρου!!!

Αντί για καλημέρα

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ή συνταξιούχος ψαράς αν ενοχλείστε…

 -> Το νόημα των κειμένων μου δεν αλλάζει …

Παροιμίες και φράσεις των ημερών....

 Πηγή διαδίκτυο

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2008

Νικολοβάρβαρα!

"Νικολίτσι, Βαρβαρίτσι,
Σάββα τ'ήθελες στη μέση;"

Δεύτερος στη σειρά και λιγότερο γνωστός (η παραπάνω παροιμία λέγεται, φυσικά, με την έννοια "τί γυρεύουν οι μικροί ανάμεσα στους μεγάλους;"), μεταξύ του πολυθρύλητου και θαλασσοδαρμένου Άη-Νικόλα (βλ.: Θαλασσινέ μου Άη Νικόλα.. και Του Αϊ Νικόλα, των ναυτικών και του χιονιού) και της προστάτιδας Αγια-Βαρβάρας (βλ.: Η Αγια-Βαρβάρα, η ευλογιά, το μέλι και τα τρίστρατα! και Οι παραδόσεις μας κι η Αγιά Βαρβάρα), γιορτάζεται ο Άγιος Σάββας (βλ. και νεότερη ανάρτηση: Ο προστάτης και θαυματουργός Άγιος Σάββας και τα Νικολοβάρβαρα (παραδόσεις κι έθιμα) ). Πρόκειται για τα λεγόμενα "Νικολοβάρβαρα", τρεις μεγάλες γιορτές, στο έμπα του Δεκέμβρη, στο καλωσόρισμα του χειμώνα. Πλήθος δοξασίες, παροιμίες κι έθιμα του λαού μας, σχετίζονται με τις ημερομηνίες τούτες, που συνήθως αντιστοιχούν στα πρώτα κρύα, στις πρώτες παγωνιές και χιονοπτώσεις κι έτσι ήτανε σημαδιακές για τον άνθρωπο της υπαίθρου, τον άνθρωπο που πάλευε καθημερινά με τα στοιχεία της φύσης, που κυριολεκτικά βίωνε τις αλλαγές του κλίματος και τον εποχών. Τούτοι οι άγιοι είναι τόσο συνδεδεμένοι με τον ερχομό της βαρυχειμωνιάς, που πλήθος σχετικές παροιμίες έπλασε ο λαός μας:

"Απ'τα Νικολοβάρβαρα αρχίζει κι ο χειμώνας!"

"Τ'άη-Νικολοβάρβαρα κι οι τοίχοι αποξυλώσανε!"

"Νικολίτσα, Βαρβαρίτσα μπρος οπίσω ο χειμώνας."

"Τ'άη Νικολοβάρβαρα κάνει νερά και χιόνια!"

"Αγιά Βαρβάρα μίλησε κι ο Σάββας απλοήθη:
Μαζώχτε ξύλα κι άχερα και σύρτε και στο μύλο
τι Άγιο Νικόλας έρχεται τα χιόνια φορτωμένος!"

"Η Αγιά Βαρβάρα γέννησε κι ο Άη-Σάββας το εδέχθη
κι ο Άη-Νικόλας έτρεξε να πάει να το βαφτίσει" (το χιόνι)

"Τα Νικολοβάρβαρα κατεβασιές και χιόνια,
μπουράσκες και τελώνια!"

"Τα Νικολοβάρβαρα σιμά στο σταύλο!"

 5 Δεκεμβρίου, λοιπόν, γιορτάζουμε τον Άγιο Σάββα, τον Άγιο Σάββα που "σαβανώνει" καθώς λέει το όνομά του:
"Η Αγιά Βαρβάρα βαρβαρώνει,
ο Άη-Σάββας σαβανώνει
κι ο Άη-Νικόλας παραχώνει."
Αν και τούτοι οι στίχοι, κατά βάση αναφέρονται στο χιονιά, υπάρχει κι η εκδοχή πως ο Άη Σάββας σαβανώνει τους νεκρούς και προσπαθεί να τους δώσει μια "καλύτερη θέση" στον Κάτω Κόσμο, ενώ, από την άλλη, προσπαθεί να απομακρύνει το θάνατο από τους ζωντανούς, ως άγιος προστάτης και θεραπευτής. Τη μέρα τούτη, σε κάποιες περιοχές, συνηθίζουν να φτιάχνουν φάβα στη μνήμη του, όπως καταγράφει και το λαϊκό δίστιχο:
"Του Άη-Σάββα,
τρώνε φάβα!"

Αναφέρει ο Βασίλης Λαμνάτος στο βιβλίο του "Οι μήνες στην αγροτική και ποιμενική ζωή του λαού μας":
"Την άλλη μέρα απ'τη γιορτή της Αγίας Βαρβάρας, είναι η γιορτή του Αγίου Σάββα στις 5 του Δεκέμβρη και την επόμενη μέρα η γιορτή του Αγίου Νικολάου στις 6 του μήνα. Γι'αυτό ο λαός μας λέει πως: "Αη-Βαρβάρα γέννησε Σάββα κι Αη-Νικόλα", κι ακόμα "Αγιά Βαρβάρα μίλησε και Σάββας απεκρίθη κι ο Άη-Νικόλας έφτασε με χιόνια φορτωμένος" ή "η Αη-Βαρβάρα βαρβαρώνει, ο Αη-Σάββας σαβανώνει κι ο Άη-Νικόλας παραχώνει."
Και τις τρεις αυτές γιορτές, πού'ρχονται με τις πρώτες μέρες του Δεκέμβρη, ο λαός μας τις λέει μ'ένα όνομα: "Νικολοβάρβαρα". "Μπρος πίσω τα Νικολοβάρβαρα, πέφτουν χιόνια Τάρταρα", λένε οι ξωμάχοι μας. Τα Τάρταρα έχουν εδώ μεν τη χάρη της παράχησης, αλλά ο λαός μας έβαλε αυτή τη λέξη (Τάρταρα) για να δώσει πιότερη έμφαση στο παγερό κρύο του Δεκέμβρη."

Τώρα, αν περιμένουμε κρύα και χιόνια, αλλά δεν τα βλέπουμε, τούτες τις μέρες, δε σημαίνει πως τα γνωμικά του λαού μας, που βασίζονται σε αιώνες παρατήρησης και εμπειρίας, έπεσαν έξω ή είναι λαθεμένα, απλά στην εποχή μας, καθώς "τά'παιξε" ο άνθρωπος, "τά'παιξε" και ο καιρός... Τι να κάνει κι αυτή η έρ'μη η Πλάση τόσα που τραβάει με μας που της λάχαμε...!

Συνελήφθησαν οι ληστές - διαρρήκτες ATM και αυτού της Εθνικής Τράπεζας στην Ερμιόνη!!! ...

Συμμορία με γνωστό τράπερ «χτυπούσε» ΑΤΜ και μετά ξέπλενε τα χρήματα μέσω… βίντεο κλιπ και τζόγου [εικόνες]

 Κλικ >>>>> ΕΔΩ

Χαλίλ Γκιμπράν (αραβικά: جبران خليل جبران‎ ​) - ... να λυπάστε το έθνος που δοξάζει μ’ εγκώμια τον τραμπούκο σαν ήρωα...!

 

Πάντα διαχρονικό & επίκαιρο σε αυτό τον τόπο...

Άραγε για ποιο έθνος είχε προφητεύσει  ο ποιητής;;...

Να λυπάσαι το έθνος με το πλήθος τα δόγματα και την κούφια θρησκεία.

Να λυπάσαι το έθνος οπού ρούχα φορεί που δεν ύφανε το ίδιο

ψωμοτρώει από στάρι που εκείνο δε θέρισε

το κρασί του δεν γίνηκε απ’ τις δικές του πατούσες. 

Να λυπάσαι το έθνος που δοξάζει μ’ εγκώμια 

τον τραμπούκο σαν ήρωα 

και τον κατακτητή του με την κίβδηλη λάμψη

θεωρεί ευεργέτη....

Να λυπάσαι το έθνος που αψηφά τους κινδύνους

μοναχά στα ονείρατα

μα και πάλι κιοτεύει το πρωί σαν ξυπνήσει.

Να λυπάσαι το έθνος που υψώνει φωνή

σε κηδείες μονάχα

και φουσκώνει σα διάνος σε ερείπια αρχαία.

Και που δεν ξεσηκώνεται παρά μόνο ανίσως 

ο λαιμός του βρεθεί ανάμεσα σε σπαθί και τσικούρι.

Να λυπάσαι το έθνος που έχει πολιτικό την αλεπού 

τον σαλτιμπάγκο για φιλόσοφό του

και που η τέχνη του είναι τέχνη

πιθηκισμού και μπαλωμάτων.

Να λυπάσαι το έθνος που δέχεται

κάθε νέο αφέντη με σάλπιγγες

και τον διώχνει πνιγμένο στα «γιούχα»

για να φέρει μετά τον επόμενο με σαλπίσματα πάλι.

Να λυπάσαι το έθνος που οι σοφοί του από χρόνια βουβάθηκαν

κι οι σπουδαίοι του άντρες είν’ ακόμα στην κούνια.

Να λυπάσαι το έθνος που έχει γίνει κομμάτια

και που κάθε κομμάτι του παριστάνει το έθνος.

[Χαλίλ Γκιμπράν, Ο κήπος του προφήτη]