«Τα πλοία που φύγαν, αγάπες μας πήρανε...»

Αφιέρωμα στην ακτοπλοΐα του Αργοσαρωνικού του περασμένου αιώνα!!

Σ’ αυτό το σημείωμα – αφιέρωμα στα επιβατηγά πλοία του Αργοσαρωνικού, θα προσπαθήσω να φέρω στην επιφάνεια θύμησες και συναισθήματα, αυτά που συνδέουν νοερά τα παιδικά μας χρόνια με αυτά τα πλοία.

"Υδράκι"

Χρόνια «πέτρινα». Γεμάτα όμως προσδοκία, ελπίδα, όνειρα, φιλοδοξία, πραγματικό έρωτα, ανακατεμένα με πόνο, αγωνία, μα και με το χειρότερο απ’ όλα, αυτό του μισεμού από τα δικά μας αγαπημένα πρόσωπα, - γονείς, αδέρφια, φίλους αγαπημένες / ους.

"Κύκνος"

Όλα αυτά τα συναισθήματα μαζί με το σώμα μας και πολλές φορές με τη θολή σκέψη μας και τη βαριά καρδιά μας, ταξιδεύανε αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, ένα καλύτερο μέλλον, όχι μόνο για τους ταξιδευτές αλλά και γι’ αυτούς που έμεναν πίσω. Γέροι γονείς, αδερφές, μικρότερα αδέρφια, αγαπημένη και πάνω απ’ όλα, η ιδιαίτερη πατρίδα μας!!

"Καλαμάρα"

 Σ’ αυτά τα χρόνια, προσπαθώ να γυρίσω, που η Ερμιόνη ήταν το επίνειο της Ερμιονίδας και η συγκοινωνία ήταν μόνο θαλάσσια και πέρα από τον επιβατικό και εμπορικό χαρακτήρα που είχαν αυτά τα πλοία, ήταν και σε μεγάλο βαθμό και μέσα κοινωνικής επαφής και συνοχής, αφού οι χαρές και οι λύπες μας «μεταφέρονταν...» με αυτά!...

 

"Πίνδος"

Στα ταξίδια αυτά είχαν δημιουργηθεί οι μεγάλοι έρωτες, τα ιστορικά προξενιά...

Με αυτά τα πλοία μεταφερόταν ο ανθρώπινος πόνος, με τον άρρωστο τοποθετημένο πάνω σε φύλλο ξύλινης πόρτας (αυτή την εποχή δεν υπήρχαν ράντζα) συνοδεία των συγγενών του.

Θα ταξίδευε ο ναυτικός για να μπαρκάρει σε μεγαλύτερα πλοία του εξωτερικού και του εσωτερικού και με αυτά θα επέστρεφε πάλι πίσω στην πατρίδα.

Θα μεταφέρονταν τα προικιά, τα γαμπριάτικα, τα νυφικά, οι μπουμπουνιέρες, τα βαπτιστικά.

Οι τραπεζαρίες και τα σαλόνια τους ήταν συνδεδεμένα με τη ζωή μας. Ήταν για μικρούς και μεγάλους τα δικά μας πλοία. Ο καθένας από μας είχε και τη δική του προτίμηση και την αγάπη αν θέλετε για το κάθε πλοίο χωριστά, στην κάθε εποχή.

"ΝεράΙδα"

Είχε μεγάλη σημασία η ταχύτητα που είχε το κάθε πλοίο. Η κατασκευή και το σκαρί του, οι χώροι ενδιαίτησης, η συμπεριφορά και η εξυπηρέτηση του πληρώματος και το πόσο αγαπητός στον κόσμο ήταν ο καπετάνιος.

"Καμέλια¨"

Στις μικρές κοινωνίες των λιμανιών του Αργοσαρωνικού κυρίως τις ημέρες των αργιών και εορτών αλλά και τις καθημερινές, η άφιξη και η αναχώρηση του πλοίου ήταν μέσα στα κυριότερα ενδιαφέροντα των κατοίκων και ένα γεγονός. Πολύς κόσμος παραβρισκόταν εκεί, στην προβλήτα του κάθε λιμανιού, για να δει, να συζητήσει και να σχολιάσει, όλο αυτό το αλισβερίσι του πήγαινε - έλα επιβατών και εμπορευμάτων. Γι’ αυτό και η φράση που είχε γίνει σλόγκαν αυτά τα χρόνια «θα σε δω στο πλοίο...»

 

"Πορτοκαλής ήλιος"

"Αίγινα"

Άφησα για τελευταίο μια γλυκειά θύμηση των παιδικών μας χρόνων – μαθητές του δημοτικού σχολείου τότε. Είμαστε χωρισμένοι σε δύο τρεις ομάδες, που η κάθε ομάδα υποστήριζε με σθένος και φανατισμό το πλοίο της δικής της προτίμησης. Μέχρι και στα χέρια πιανόμαστε και σε πετροπόλεμο φτάναμε!!

"Μηκύναι"

Αυτό τα λέει όλα. Παρουσιάζει ανάγλυφα το δεσμό που είχαν οι κάτοικοι με αυτά τα πλοία και κυρίως τα παιδιά, που η παιδική τους αθωότητα εκφράζει αυθόρμητα αυτά τα συναισθήματα.

Ωστόσο, καταδεικνύει και τη διαφορά αυτών των χρόνων με τα σημερινά...

Αυτό άλλωστε δικαιολογεί και τον τίτλο -> 

"τα πλοία που φύγαν, αγάπες μας πήρανε..."

Φώτο -Στέφος Αλεξανδρίδης

ΚΕΙΜΕΝΟ - ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Εξορμίσεις του Μ.Σ. Ερμιόνης και της χορωδίας του στο εσωτερικό και το εξωτερικό της χώρας....

  Επιλογές από το προσωπικό μας αρχείο Ιούνιος 2005

Η ελληνική γλώσσα στα Ελληνοχώρια της Κάτω Ιταλίας!...

Λόγια που  ραγίζουν τη ψυχή, είναι  αυτά που υποδέχθηκαν τους ελληνικούς ανδριάντες  των Πολεμιστών του Ριάτσε....

Σας μεταφέρουμε ένα απόσπασμα από το οδοιπορικό που δημοσιεύσαμε στην εφημερίδα «ΑΡΓΟΛΙΔΑ» με την ευκαιρία του ταξιδιού μας με την χορωδία του Μουσικού Συλλόγου Ερμιόνης, για μια σειρά εμφανίσεων στα ελληνοχώρια της Κάτω Ιταλίας τον Ιούνιο του 2005.

Σκοπός της μεταφοράς αυτού του αποσπάσματος στο ιστολόγιό μας είναι, να μάθουν όσοι αναγνώστες δεν γνωρίζουν, για τους περίφημους ελληνικούς ανδριάντες του Ριάτσε( 5ου αι. π.Χ.) και με τι λόγια που σου ραγίζουν τη ψυχή… τα υποδέχθηκαν οι Έλληνες της Κάτω Ιταλίας, όταν τον Αύγουστο του 1972 κάποιο αλιευτικό τα ανέσυρε απ’ το βυθό.

Το απόσπασμα
...................

Ρήγιο ή Ριτζέο
.

Την άλλη μέρα το πρωί επισκεφτήκαμε το Ριτζέο. Κύριος σκοπός της επισκέψεώς μας ήταν να επισκεφτούμε το αρχαιολογικό Μουσείο, που εκτός των άλλων φιλοξενεί τα μοναδικά ελληνικά αγάλματα των πολεμιστών του «Ριάτσε» και του φιλόσοφου Πορτιτσέλο.

.

Πόσοι ταξίδεψαν στην άλλη ζωή από τότε, αναλογίζομαι...

Δυστυχώς σταθήκαμε άτυχοι. Μας είπαν πως αυτή την ημέρα το Μουσείο ήταν κλειστό. Ωστόσο εμείς για τους αναγνώστες μας θα παραθέσουμε τις φωτογραφίες τους και ένα μικρό κείμενο μεταγλωττισμένο από την γκρεκάνικη τοπική διάλεκτο στα νεοελληνικά, με τα λόγια που υποδέχθηκαν οι Έλληνες της περιοχής τους δύο χάλκινους ανδριάντες του 5 αι. π.Χ., που ανασύρθηκαν στις 21 Αυγούστου 1972 από το βυθό της θάλασσας στην τοποθεσία Ριάτσε( Ρυάκι) στην ελληνική, ανατολικά του Ρηγίου.
.

Το κείμενο

«Ήταν κατάλληλη… ώρα να φανείτε. Πως μπορούσατε να κοιμηθείτε πια στη θάλασσα του «Ρυακίου» τώρα που η γλώσσα σας (η ελληνική) πεθαίνει στη Χώρα (στη Μπόβα;) Εσείς μας φέρατε τα γράμματα (τον πολιτισμό) όταν όλος ο κόσμος ζούσε στο σκοτάδι.
Η μεγάλη Ρώμη άφησε τα παιδιά σας με το ξύλινο άροτρο, σήμερα που ο άνθρωπος ανέβηκε στο φεγγάρι! Τα έστειλε γυμνά στην ξενιτειά, τους έκοψε τη γλώσσα (την ελληνική)! Αυτή τη γλώσσα που δεν πέθανε ακόμη, ήθελε να πει πολλά πράγματα, αλλά έμεινε με λίγες λέξεις. Εκείνα που δεν μπορεί να πει, τα λένε τα ωραία και μεγάλα σώματά σας ! Μαζί σας η γλώσσα μας ανθεί ξανά.

Ήταν η ώρα να έρθετε. Καλώς ήρθατε»
.

Φώτο 1)2) Οι ανδριάντες των Πολεμιστών του Ριάτσε 3) Προτομή του φιλόσοφου Πορτιτσέλο  4) Η αποστολή του Μ.Σ.Ε. στην παραλια του Ριτζέο.  5)Το Ινστιτούτο Ελληνόφωνων Σπουδών στην Μπόβα Μαρίνα (πρωτεύουσα της περιοχής σήμερα)

6)Πινακίδα με ονομασία οδού στην πόλη με ελληνική ονομασία και στα ελληνικά γραμμένη. 

7)8) Το δημοσίευμα του Οδοιπορικού στην εφημερίδα «ΑΡΓΟΛΙΔΑ» 

.

Φώτο – ρεπορτάζ 

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Νέο βιβλίο βασισμένο στους θρύλους και τις παραδόσεις της Ερμιόνης.....

 Η Περσεφόνη και η μεγάλη συνάντηση

Γράφει η Βιβή Σκούρτη

Το βιβλίο αποτελεί διαχρονικό στοιχείο του πολιτισμού, που οδηγεί τον αναγνώστη σε ανοιχτούς ορίζοντες. 

Το διάβασμα επίσης δίνει την ευκαιρία να δραπετεύσει κανείς από την πεζή πραγματικότητα, οδηγώντας τον στη φαντασία και δημιουργικότητα, ταξιδεύοντάς τον στην ελπίδα.

          Έτσι με ταξίδεψε και το νέο πόνημα της συμπατριώτισσάς μας Μυρσίνης Σαμαρά με τον τίτλο: «Η Περσεφόνη και η μεγάλη συνάντηση» και υπότιτλο «Στο Καταφύκι της Ερμιόνης».

        Ένα βιβλίο «γιορτή», με πολύχρωμο εξώφυλλο και εσωτερικές καταπληκτικές ζωγραφιές από την εικονογράφο Δήμητρα Ντρούλια και τους χρωματισμούς της HildegArt Dimouli.

Ένα βιβλίο με τις σελίδες του γεμάτες λέξεις αρμονικά πλεγμένες. Ένα παραμύθι βασισμένο στον αρχαίο μύθο, στο θρύλο, στην Ερμιονίτικη προφορική παράδοση, με ενδιαφέρον για μικρούς και μεγάλους.

          Η Μυρσίνη αν και ζει μακριά από την Ερμιόνη, μέσα της ηχούν άρρητα και σιωπηλά κομμάτια της πατρίδα της, που την ωθούν στη δημιουργία.

          Σ’ ευχαριστούμε πολύ Μυρσίνη για το πολύτιμο δώρο σου. Θα το αξιοποιήσουμε  με την ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΕΛΕΤΩΝ ΕΡΜΙΟΝΙΔΟΣ όπως του πρέπει!

Σημ: Η Μυρσίνη σπούδασε Νεοελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Αρθρογραφεί στο Περιοδικό «Στην Ερμιόνη άλλοτε και τώρα».

 

Δημοτική αρχή και προσωπικό πολιτικής προστασίας του Δήμου μας, ανέβηκαν προληπτικά στο νομαρχιακό δρόμο στο όρος Δίδυμο αλλά η χιονοθύελλα «φοβήθηκε και εστράφη εις τα οπίσω» …

 Ωστόσο, η σχετική φωτογραφία – όπως πάντα – αναρτήθηκε, για το σκοπό που υπηρετεί…   

STAM.DAM.D.

=========================================================================================================

… Τρέχουν να προβληθούν οι μάταιοι άνθρωποι…

Πάντως εγώ την επόμενη φορά θα ψηφίσω Γιάννη Γεωργόπουλο,  επειδή προβάλλει τον «Ερμιονικό Σύνδεσμο» στην περιοχή της Αργοναυπλίας και στην ιδιαιτέρα του πατρίδα…

Όλα τα ξεπερνάμε για το δικό τους το χατίρι, αλλά εκείνο το λάθος που βγάζει μάτια(!) θα το διορθώσουν οι ενδιαφερόμενοι  ή μοναδικός σκοπός τους είναι το φαίνεσται;;; …  

Αλλά μας κάνει εντύπωση κ. δήμαρχε, όταν θέλετε να ενημερώσετε τους δημότες, υπογράφετε, ως Γραφείο Δημάρχου ή ως «ΔΥΝΑΤΗ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑ» - με την επωνυμία της παράταξής σας …

 -> Τώρα που έχετε άλλο σκοπό, κανονικά με τον τίτλο σας, με το όνομα και το επώνυμό σας…

Τι να πεις με τους ανθρώπους…

STAM.DAM.D.

===========================================================================================================================

https://www.argolikeseidhseis.gr/2024/01/blog-post_862.html#more

Πρωτοχρονιάτικη βασιλόπιτα για τον Ερμιονικό Σύνδεσμο

ΑΡΓΟΛΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ | 7:42:00 μ.μ. | ΔΗΜΟΣ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ >>>>>>>

Ενημερώθηκε το Δ.Σ. του Δήμου Ερμιονιδας μετά από αίτημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ….

...Πονοκέφαλος για τη δημοτική αρχή οι αλλάγες διοίκησης του Δήμου...

...Έπρεπε να γίνουν με εντολή άνωθεν, γιατι το κακό είχε παραγίνει...

...Ξέφραγο αμπέλι έχουν κάνει το Δήμο μας ...

========================================================================================================================

E- MAIL ΣΤΟ BLOG...

Δελτίο Τύπου για το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ερμιονίδας της 30-1-2024.

Η παράταξή μας αιτήθηκε στην Πρόεδρο του Δ.Σ Ερμιονίδας να συμπεριλάβει στην ημερήσια διάταξη, θέμα σχετικό με την ενημέρωση του Δημοτικού Συμβουλίου για την πορεία υλοποίησης της κατάργησης των Νομικών Προσώπων του Δήμου, βάσει του νόμου 5056/23.

Το αίτημά μας εισήχθηκε ως θέμα και συζητήθηκε στο Δημ. Συμβούλιο της 30-1-2024.

Η ενημέρωση πραγματοποιήθηκε από τους υπηρεσιακούς παράγοντες (Προϊσταμένη Διοικητικού και Προϊσταμένη Οικονομικών Υπηρεσιών) του Δήμου.

Το Δ.Σ. μεταξύ άλλων ενημερώθηκε: – για το προσωπικό των Νομικών Προσώπων που καθίσταται αυτοδικαίως προσωπικό του Δήμου,                 

– αν θα τροποποιηθεί ο Οργανισμός Εσωτερικής Υπηρεσίας,

– για τη σύσταση της Επιτροπής Καταγραφής και Απογραφής των πάσης φύσεως περιουσιακών στοιχείων που μεταβιβάζονται στο Δήμο από το καταργημένο Νομικό Πρόσωπο,

– για τη συμμετοχή Ορκωτού Λογιστή-Ελεγκτή στην Επιτροπή,

– αν υπάρχουν σε εξέλιξη χρηματοδοτούμενα ή συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα,

– πώς θα καταχωρηθεί στη βάση του Δήμου ο νέος ενοποιημένος προϋπολογισμός,

– τι θα συμβεί με τις δημόσιες συμβάσεις, αφού ο Δήμος υπεισέρχεται ως καθολικός διάδοχος σε όλα τα ενοχικά δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του Νομικού Προσώπου.

– αν ο Δήμος μας εξυπηρετεί τις αρμοδιότητες που ασκούσε το Νομικό Πρόσωπο με τις υφιστάμενες οργανικές μονάδες του Δήμου ή με τις οργανικές μονάδες των καταργούμενων νομικών προσώπων.

Κρανίδι 31-1-2024

Γιάννης Μαργέτας

Προφανώς αρέσει και διαβάζεται, - έκτοτε συνεχώς, από τους αναγνώστες του blog - και τώρα....

Επιλογές από το προσωπικό μας αρχείο - συνέχεια...

Είπαν… 

Τετάρτη, 29 Ιουνίου 2011

Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου δημοσιογράφος και εκδότης 

«πέρασε μέσα Έλληνα…»

Κάθε φορά που βρίσκομαι στο Ναύπλιο επισκέπτομαι και τα γραφεία της εφημερίδας «Ενημέρωση Πελοποννήσου» για να συναντήσω τον δημοσιογράφο εκδότη και διευθυντή της εφημερίδας Πολύδωρο  Δάκογλου .

Στη χθεσινή επίσκεψη κοντοστάθηκα για λίγο έξω από το γραφείο του και μόλις με είδε με καλωσόρισε ως εξής: «πέρασε μέσα Έλληνα» 
Στη συνέχεια της κουβέντας μας έκτος των άλλων… μου είπε: «Εμένα η θέση μου με τους Κουμουνιστές είναι γνωστή. Τους έχω απορρίψει. Όμως τους σέβομαι για τον αγώνα που κάνουν. Έτσι και με σένα. Σε διαβάζω καθημερινά, δεν συμφωνώ με όλα αυτά που γράφεις, άλλα σε εκτιμώ και σε σέβομαι για το πείσμα, την επιμονή σου και τον ανιδιοτελή αγώνα σου»...

Και εγώ τον Πολύδωρο τον αγαπώ και τον σέβομαι, διότι παρ’ όλο που μου είχε ζητήσει να συνεργαστούμε αυτό δεν επετεύχθη, διότι τότε είχα δημιουργήσει μια πολύχρονη συνεργασία με την εφημερίδα «ΑΡΓΟΛΙΔΑ» κάτι που σεβάστηκε και ο ίδιος. Έκτοτε, είμαστε φίλοι...
ΣΤΑΜ. ΔΑΜ,

«Δημοσιογραφικές γλυκόπικρες θύμισες με μια στάλα Αιγαίο»…

 Περιπετειώδη ρεπορτάζ μου από το έντυπο δημοσιογραφικό μας αρχείο και άλλες ιστορίες συνέχεια...

Την άνοιξη του 2002 όπως πάντα ταξιδεύαμε ο αδερφός μου και εγώ με το αλιευτικό μας στα κυκλαδονήσια  ψαρεύοντας. Μια μέρα ψαρεύαμε ανάμεσα Σύρο και Πάρο όταν κτύπησε το κινητό τηλέφωνό μου και ανοίγοντάς το, άκουσα από την άλλη μεριά. - > Σταμάτη γεια σου. Είμαι ο Ηλίας Αβδούσης από το Άργος και θέλω να σε προσκαλέσω για να καλύψεις δημοσιογραφικά την παρουσίαση του νέου βιβλίου μου «Ο Πατίνης» καθώς και τη νέα μου ποιητική συλλογή που θα γίνει αύριο το βράδυ στην Αθήνα.  

Χωρίς πολλές περιστροφές του απάντησα πως θα πάω, γιατί δεν έχω μάθει ποτέ να λέω όχι στη ζωή μου με τους συνανθρώπους μου χωρίς να υπολογίζω τις επιπτώσεις οικονομικές και άλλες, όπως στην περίπτωσή μας.  Έτσι την άλλη μέρα επιβιβάστηκα από την Ερμούπολη της Σύρου σε ένα επιβατηγό πλοίο της γραμμής και ήρθα στον Πειραιά.
Η εκδήλωση της παρουσίασης γινόταν από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών στην Αθήνα, οδός Ακαδημίας, σε αίθουσα του κτηρίου της  ΧΑΝ 

Την άλλη μέρα το πρωί επέστρεψα πάλι στη Σύρο. Και σ’ αυτή την περίπτωση κατά τη διάρκεια του ταξιδιού έκανα την απομαγνητοφώνηση των ομιλιών  μέσα στο πλοίο, συνέταξα το ρεπορτάζ και όταν αποβιβάστηκα στην Ερμούπολη, το έστειλα με φαξ στην εφημερίδα προς δημοσίευση.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΑΡΓΟΛΙΔΑ" την άνοιξη του 2002

Για την ιστορία να σας πω και τα πιο κάτω ακόμα: Με τον Αργίτη συγγραφέα και ποιητή Ηλία Αβδούση γνωριστήκαμε στο Κρανίδι όταν ήταν προσκεκλημένος από του Δήμαρχο  Κρανιδίου τότε Δημήτρη Καμιζή ως πρόεδρος του Συλλόγου Λογοτεχνών Αργολίδας στην εκδήλωση που έκανε ο δήμος για το βιβλίο (δημοτική έκδοση) Κείμενα – Επιστολές, Άρθρα, Ομιλίες) του Εμμανουήλ Ρέπουλη.  

Μετά την εκδήλωση δειπνήσαμε στην Κοιλάδα. Στην παρέα που κάναμε, ο συγγραφέας και ποιητής Ηλ. Αβδούσης πρότεινε στους δύο δημάρχους Κρανιδίου Δ. Καμιζή και Ερμιόνης Αν. Λεμπέση να τους στείλει μια σειρά από τις ποιητικές του συλλογές προς οικονομική ενίσχυση του ποιητικού του έργου και προς διάδοση της ποίησης κυρίως στους μαθητές. Αυτοί πρόθυμα του είπαν να τους στείλει. Όπως πληροφορήθηκα αργότερα, πως ενώ έστειλε τα βιβλία στους Δήμους της Ερμιονίδας σύμφωνα με την υπόσχεση που του είχαν δώσει, από τον Δήμο Ερμιόνης παρά τις συνεχείς οχλήσεις του δεν τα πληρώθηκε!! 

Τα δε βιβλία με τις ποιητικές συλλογές του εξαφανίστηκαν από το δημαρχείο  Ερμιόνης, χωρίς να γνωρίζει κανείς, ποιοι τα πήραν και που πήγαν... 

ΣΤΑΜ.  ΔΑΜ. 

 

Γιώργος Γαβρήλος - >Για ακόμη μια φορά το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη γύρισε την πλάτη στα συνεχή αιτήματα της Αστυνομικής Διεύθυνσης Αργολίδας για ενίσχυση της δύναμης των Αστυνομικών Τμημάτων. !! ...

 

Γιώργος Γαβρήλος

Βουλευτής Αργολίδας

Τομεάρχης Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

e-mail: georgegavrilos.vouli@gmail.com

Αθήνα: Μητροπόλεως 1, τκ. 10557. 2103245714

Ναύπλιο: Ασκληπιού 1, τκ. 21100. 2752024907

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ναύπλιο, 31/01/24

 

Θέμα: «Γ. Γαβρήλος: Για ακόμη μια φορά μηδενικές οι μεταθέσεις αστυνομικών για την Αργολίδα. Ο εμπαιγμός της Κυβέρνησης δεν έχει ούτε τέλος, ούτε όρια»  

Για ακόμη μια φορά το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη γύρισε την πλάτη στα συνεχή αιτήματα της Αστυνομικής Διεύθυνσης Αργολίδας για ενίσχυση της δύναμης των Αστυνομικών Τμημάτων. Όπως φαίνεται από το σχετικό έγγραφο που δημοσιοποίησε ο Σύλλογος Αστυνομικών Υπαλλήλων Αργολίδας, μηδενικές είναι οι μεταθέσεις νέων αστυνομικών για την Αργολίδα, για όλους τους βαθμούς. >>>>>>

Χρήστος Γιανναράς καθηγητής φιλοσοφίας - Η δημοκρατία απαιτεί ανταρσίες!! ...

Christos Yiannaras

Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. 
Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. 
Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική 
και κοινωνική επικαιρότητα.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Η δημοκρατία απαιτεί ανταρσίες

Christos Yiannaras | 17 Feb 2020

Μοιάζει νόμος φυσικός, ιδίωμα της φύσης του ανθρώπου: όσο λιγότερα ξέρει ο άνθρωπος τόσο περισσότερες βεβαιότητες να έχει. Ισως είναι από τα συμπτώματα που ο Φρόιντ χαρακτήρισε «μεταστροφή της ενόρμησης στο αντίθετό της» (Verkehrung ins Gegenteil) – κάποιος ειδήμων θα μπορούσε να μας το φωτίσει.

Πάντως, η ενορμητική δοκησισοφία στην ελλαδική κοινωνία μοιάζει να έχει διαστάσεις λοιμικής. Η αμάθεια που ακκίζεται σαν γνώση, η ασχετοσύνη που αυτοβεβαιώνεται σαν προσωπική εμπειρία, η υπόνοια που εκφέρεται σαν πεποίθηση, η φήμη που λογαριάζεται σαν πληροφόρηση, είναι συμπτώματα πληθωρικά, τα συναντάει κανείς σε κάθε του βήμα.

Ολοι, στη σημερινή Ελλάδα, τα ξέρουμε όλα – αυτή την εντύπωση δίνουμε.

Συντηρούμε και κάποια έγνοια τεκμηρίωσης των λεγομένων μας, αλλά συνήθως προσχηματική, έως και γελοιώδη. Ξέρουμε τα «μυστικά» της οικονομίας και, κυρίως, το τι πρέπει να γίνει. Αναλύουμε τους χαρακτήρες των επαγγελματιών της πολιτικής και τους αξιολογούμε, ωσάν να τους έχουμε συναναστραφεί, σαν φιλαράκια. Αποφαινόμαστε για την οργάνωση και λειτουργία των θεσμών, αιτιολογούμε την παγιωμένη (βασανιστική για όλους) διάλυση και αναποτελεσματικότητα της Δικαιοσύνης, του Σωφρονιστικού Συστήματος, της Δημόσιας Διοίκησης, την ξέφρενη σπατάλη του κοινωνικού προϊόντος για χάρη του κομματικού κράτους. Υποφέρουμε, μας δηλητηριάζει την ύπαρξη η χαμοζωή. Ομως η βεβαιότητα ότι «ξέρουμε» τις αιτίες, και με αναπόφευκτες τις διαφοροποιήσεις των βεβαιοτήτων του καθενός, εξαφανίζεται κάθε περιθώριο συν-εννόησης, συν-εργασίας. Το αδιέξοδο γίνεται νομοτέλεια, αναπότρεπτη «μοίρα».

Το πρόβλημα «παντογνωσίας» του κάθε αυτοβεβαιωμένου ελληνώνυμου αντανακλά το πολιτικό μας πρόβλημα: Εδώ, στο «προοδευτικά» εκσυγχρονιζόμενο Ελλαδιστάν, η πολιτική είναι, αποκλειστικά και μόνο, διαχειριστική, εύκολη για όλους επιδεξιότητα. Στον πολιτικό λόγο, κοινοβουλευτικό και δημοσιογραφικό, δεν υπάρχει απαίτηση (ούτε καν υποψία) για συστηματική ανάλυση και στρατηγικό σχεδιασμό – η πολιτική εξαντλείται στην αναζήτηση ευφυέστερης (δηλαδή εντυπωσιακότερης) διαχείρισης υφιστάμενων θεσμών και λειτουργιών. Τουλάχιστον τα τελευταία σαράντα έξι χρόνια, μεταρρυθμιστικές τομές, ρηξικέλευθες καινοτομίες, τόλμη αλλαγής στοχεύσεων δεν υπάρχουν, είναι αδιανόητο να υπάρξουν.

Ο φόβος για το καινούργιο, ο μεθοδικός αποκλεισμός του (ίσως για να πειθαρχεί η χώρα σε σχεδιασμούς διεθνών κέντρων εξουσίας) συντηρεί, σαν αυτονόητο μονόδρομο, τη διαχειριστική εκδοχή και πρακτική της πολιτικής. Εχει παγιωθεί και μια καινούργια γλώσσα: «Προοδευτική» πολιτική λέμε αυτήν που βελτιώνει τους οικονομικούς δείχτες, όχι τους όρους επιβίωσης και συμβίωσης. Γι’ αυτό και η μονομανία που τιτλοφορείται «προσέλκυση επενδύσεων»: Να εισέρχεται (υποτίθεται) χρήμα στη χώρα από το ξεπούλημα της χώρας.

Η έκκληση «ελάτε να επενδύσετε» σημαίνει: ελάτε να μας αγοράσετε, πουλιόμαστε φτηνά. Αγοράστε τα εκπληκτικά, φυσικά μας λιμάνια, τα αεροδρόμια, το οδικό μας δίκτυο, το ηλεκτρικό που παράγουμε, το νερό που πίνουμε, τις παραλίες μας και τα έκπαγλα νησιά μας, τις ομορφιές των βουνών μας. Αγοράστε μας, να εισρεύσει λίγο χρήμα στα ταμεία της όποιας κυβέρνησης, μήπως προλάβει να αγοράσει κι αυτή ψήφους για την επανεκλογή της διορίζοντας αργόμισθη δημοσιοϋπαλληλία. Αγοράστε μας και θα είμαστε πειθήνιοι σκλάβοι σας, οφειλέτες για μια τρίτη εκατονταετηρίδα....

>>>>>>>