Αναδρομές σε παλαιά ρεπορτάζ μου στα εκπαιδευτικά προγράμματα του Ι.Λ.Μ.Ε.

Θύμισες γλυκόπικρες σήμερα και τι δεν μου θυμίζουν …

Για να φτάσουμε σαν κοινωνία και σαν λαός, εδώ που ο καημός δεν φτάνει…

     Από το προσωπικό μας αρχείο - 16 Αυγούστου 2011

                    

.

Μια πρόταση προς τους εκπαιδευτικούς μέσα από τον Τύπο πριν πολλά χρόνια -  να χρησιμοποιούν το  Ιστορικό Λαογραφικό Μουσείο Ερμιόνης ως εργαλείο της δικής τους δουλειάς και να ξεναγούν εκεί αυτοί οι ίδιοι τους μαθητές, δεν γνωρίζουμε εάν βρήκε πρόσφορο έδαφος.

Αναδημοσιεύουμε ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΑΡΓΟΛΙΔΑ» την Πέμπτη 25 Μαΐου 2006 με αναφορά στα εκπαιδευτικά προγράμματα του Ι.Λ.Μ.Ε.

Αφορμή αυτού του προγράμματος στάθηκε το μάθημα στο Δημοτικό Σχολείο 
«Υφάντρια στο χωριό»

Αυτή τη χρονιά προσκλήθηκε στο Μουσείο η παλιά υφάντρια της Ερμιόνης κα Μαρία Βλάση – Σκοπελίτη και έκανε παράσταση στα παιδιά, από το γνέσιμο του μαλλιού στη ρόκα, μέχρι εργασία ύφανσης στον αργαλειό.

Τα προηγούμενα χρόνια αυτές τις παραστάσεις τις έδιναν η πρόεδρος του Ι.Λ.Μ.Ε. κ. Ήρα Φραγκούλη - Βελλέ και η στενή της συνεργάτιδα κ. Ανθούλα Λαζαρίδου – Δουρούκου.

Φώτο αρχείου μας

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

Τα χελιδόνια της γειτονιάς μας...

 Αφιερωμένο στην εποχή της  άνοιξης, με την ευχή να ανοίξει και η ψυχή μας...

Από το προσωπικό μας αρχείο

12 Ιουνίου 2012

Μακάρι να ήξερα γιατί τόσα πολλά χρόνια δεν ήρθαν τα χελιδόνια να μείνουν στις δυο καλά προφυλαγμένες από τις  καιρικές συνθήκες  φωλιές που είχαν κτίσει  στο σπίτι μας…

Ο αείμνηστος πατέρας της Ρωσίδας  συζύγου μου ο Αλεξέι  νοικοκύρης και χρυσοχέρης σε όλα, είχε  φροντίσει να  φτιάξει ένα πατάρι κάτω από τη φωλιά τους για τις φυσικές τους ανάγκες και να μην λερώνουν το δάπεδο της βεράντας…

Τόσο αυτός  όσο και η σύζυγός μου Ναταλί πίστευαν σύμφωνα με τη ρωσική παράδοση,  πως είναι καλό σημάδι για τους νοικοκυραίους του σπιτιού, όταν τα χελιδόνια επιλέγουν το δικό τους σπίτι να φτιάξουν τη φωλιά τους.

Φέτος, τα καινούργια χελιδόνια μετά από πολλά χρόνια, ήρθαν, βρήκαν την παλιά φωλιά καταστραμμένη και ωστόσο, άρχιζαν πάλι να την κτίζουν, με αυτό το μοναδικό τρόπο που αυτά γνωρίζουν και η φύση τα έχει προικίσει… Η Ναταλί τα είδε και επανέλαβε πάλι το πιστεύω της: «Αυτό είναι γούρι, θα μας φέρει τύχη»  Δυστυχώς, για λόγους που δεν γνωρίζουμε το μέρος της φωλιάς που κτίζανε κατέρρευσε και τα χελιδόνια εγκατέλειψαν την προσπάθεια. Θα θέλαμε πολύ  να ξέραμε, πως εξέλαβαν αυτό το γεγονός... 

Ακόμα, δεν ξέρουμε, εάν στην πρώτη περίπτωση μάς περίμενε κάποια τύχη, την οποία χάσαμε από τη δεύτερη...

Ωστόσο, τα χελιδόνια καθημερινώς γυρίζουν στη γειτονιά μας και αρκετές φορές τα βλέπουμε να στέκονται ομαδικά για  να ξεκουραστούν πάνω στα ηλεκτρικά  σύρματα της ΔΕΗ ή  στα καλώδια του Ο.Τ.Ε. όπως πριν λίγο,  που τα συνέλαβε ο  φωτογραφικός φακός μας.

Ποιος ξέρει, ίσως και αυτό σημαίνει κάποια καλή τύχη για εμάς…

Οψόμεθα
Φώτο - κείμενο

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ   

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Και τι θα μας θυμίζει αυτό το τραγούδι, 
από την πολυτάραχη ζωή μας...

Τα καινούρια χελιδόνια - 1994    

Κλικ εδώ >>> https://www.youtube.com/watch?v=jUMRa_YRaX4

 

Στίχοι:   Νίκος Ελληναίος

Μουσική:  

1. Βίκυ Λέανδρος   

>>>>>>>>>>> 

Θύμισες από τον πρώην Δήμο Ερμιόνης και τους «μοιραίους» που τον διοικούσαν…

 

Χρέη, ως ελάχιστο δείγμα των δημοσιογραφικών μας αναφορών …

Πάρτα πρώην και κάντα κορνίζα...

========================================================================================================================

 ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ 

Από το προσωπικό μας αρχείο – 24 Ιανουαρίου 2014

Δηλώσεις και σχόλια του Δημάρχου Ερμιονίδας Δημήτριου Καμιζή
 - αλλά μετά τη θύελλα η γαλήνη...

Στο δημοτικό συμβούλιο  για τα χρέη του βιολογικού Ερμιόνης  που κληρονομήσαμε από τους πρώην αιρετούς διαχειριστές του «αείμνηστου δήμου»

[...] «Δεν μπορούσα να προβλέψω και να το φανταστώ ένα τέτοιο θέμα, (είπε με έμφαση) ούτε για κοινοτάρχη και κοινοτικό συμβούλιο περασμένων δεκαετιών!!! - ότι θα συνέτασσαν και θα διακινούσαν έγγραφα χωρίς αριθ. Πρωτοκόλλου και θα παίρνανε αποφάσεις και εκ των υστέρων να συντάσσανε μελέτες και  κατόπιν να παρέμβαιναν  στις μελέτες με χειρόγραφες διορθώσεις, όπως έπραξε η δημοτική αρχή Ερμιόνης....

....Αυτά όλα θα κριθούν από εμάς πολιτικά, από τον λαό που όλοι κρινόμαστε, αλλά θα αποφανθεί και ο νόμος,  που ο εκφραστής αυτής της νομιμότητας σε πρώτο επίπεδο... είναι ο πάρεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Προτείνω λοιπόν να μου δοθεί η εξουσιοδότηση από το Δ.Σ. για να δώσω εγώ στη συνέχεια εντολή στην οικονομική υπηρεσία του δήμου να πληρωθεί η πρώτη δόση (ποσό 12.000 €) του χρέους για το έτος 2010 της λειτουργίας του βιολογικού σταθμού Ερμιόνης» 

( σ.σ. Ολικό χρέος στον εργολάβο του βιολογικού σταθμού  για τη λειτουργία του το 2010 πλέον των 100.000 ευρώ)

Ωστόσο, έκτοτε, ούτε μήνυμα, ούτε γράμμα!!

 ΣΤΑΜ. ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ 

Σήμερα το πρωί στο "Μουσείο Παιχνιδιών Ερμιόνης" με την εκπαιδευτικό Βιβή Σκούρτη ....

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ «ΜΑΝΤΑΛΑ», με αφορμή το διεθνή εορτασμό της ημέρας των Μουσείων

«… δεν είναι η ομορφιά που λείπει από τα μάτια μας, είναι τα μάτια μας που δεν την αναγνωρίζουν…» (Rodin)

Σήμερα μας δόθηκε η ευκαιρία με μικρούς και μεγάλους να γιορτάσουμε τούτη την επέτειο στο Μουσείο παιχνιδιών της πόλης μας.

Η προσέγγιση του Μουσείου μέσα από τα Εκπαιδευτικά Προγράμματα και γενικότερα μέσα από τον κόσμο της τέχνης, αποτελεί ανυπολόγιστη δύναμη στα χέρια των εκπαιδευτικών που συνεισφέρουν στη διαμόρφωση του παιδιού, αλλά και στη διαπαιδαγώγηση του εφήβου.

Τα Προγράμματα που σχεδιάζουμε υλοποιούνται σ’ έναν αισθητικά φροντισμένο χώρο, ώστε τα παιδιά εκτός από το παιχνίδι, να λαμβάνουν αισθητικά ερεθίσματα με σκοπό την αισθητική τους καλλιέργεια, ευαισθησία και αντίληψη.

Γιατί, «Ο σύγχρονος άνθρωπος μοιάζει μ’ ένα πουλί που δεν πετά παρά μόνο με μια φτερούγα και ότι το μόνο μέσο αγωγής που του προσφέρει τη δυνατότητα να ξαναβρεί τη χαμένη του φτερούγα είναι η τέχνη» 

(Herbert Readyp υπέρμαχος της αισθητικής αγωγής).

        Εδώ και χρόνια ως ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΕΛΕΤΩΝ ΕΡΜΙΟΝΙΔΟΣ, αλλά και ως φυσικά πρόσωπα αξιοποιούμε το Μουσείο μας ως εργαλείο ανάπτυξης προσωπικών και κοινωνικών δεξιοτήτων, ως πηγή ευχαρίστησης, έμπνευσης, παιχνιδιού και δημιουργικότητας και είμαστε υπερήφανοι και χαρούμενοι γι αυτό, καθώς ως εκπαιδευτικοί γνωρίζουμε ότι αξιοποιώντας το χθες, το παιδί επιχειρεί να κατανοήσει καλύτερα τον εαυτό του και το σήμερα.

ΜΑΝΤΑΛΑ λοιπόν, δηλαδή η δυναμική και δημιουργική δύναμη του κύκλου. 

Ένας κύκλος που μάς ενώνει, που μάς κάνει να επικοινωνούμε, να γινόμαστε δημιουργική ομάδα με ενότητα, υπευθυνότητα ειλικρίνεια, σεβασμό. 

Να μιλάμε με την καρδιά, να ακούμε από την καρδιά. Αυτό. 

Ναι, αυτό  είναι που κάνουμε και επιδιώκουμε.

        Για το Δ.Σ. της ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΜΕΛΕΤΩΝ ΕΡΜΙΟΝΙΔΣ 

Η Πρόεδρος 

Βιβή Σκούρτη

Σήμερα 18 Μαΐου Διεθνής Ημέρα των Μουσείων…

…Μουσείο ή Τέμενος (Τζαμί)  η Μονή της Χώρας;; ->και πως θα γιορτάσει τα γενέθλιά του, αφού ο ηγέτης της γείτονος αποφάσισε λίγες ημέρες πριν τον εορτασμό της, να το μετατρέψει σε Τζαμί, χωρίς να σεβαστεί κανένα διεθνή θεσμό!

Γι’ αυτό, ας αναλογιστούν τις ευθύνες τους οι αρμόδιοι και υπεύθυνοι της  χώρας μας και της Ευρώπης…

Θεωρώ, τη σημερινή ημέρα της εορτής των Μουσείων  σε όλη τη χώρα, θα πρέπει να γίνει ξεχωριστή αναφορά πάνω σ’ αυτό το θέμα στους λόγους που οδηγηθήκαμε στην αμαύρωση της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς και την εθελοτυφλία αυτών που υπηρετούν και εκπροσωπούν αυτούς τους θεσμούς …

ΣΤΑΜ. ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ 

Θέσεις – απόψεις – διδακτικές προσεγγίσεις του Γιάννη Μιχ. Σπετσιώτη, επιτίμου σχολικού συμβούλου ειδικής αγωγής!

 […]  Προσπαθούμε, να διδάξουμε κυρίως με το παράδειγμά μας αλλά και με άλλα παιδαγωγικά εργαλεία, ότι δεν είμαστε μόνο «εγώ» αλλά κι «εμείς». Ότι το καλό είναι καλλίτερο, όταν το μοιράζεσαι και ότι μπορείς να χαίρεσαι με τη χαρά του άλλου...

=======================================================================================================================

ΟΙ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ

του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη

Τελευταία πολύς λόγος γίνεται για τις δεξιότητες στις οποίες πρέπει να ασκούνται οι μαθητές στο σχολείο, προκειμένου να έχουν τη δυνατότητα να αναπτύσσουν τις σωματικές, πνευματικές, συναισθηματικές και κοινωνικές επιδόσεις τους.

Οι σωματικές δεξιότητες, όπως γνωρίζουμε, διακρίνονται σ’ αυτές της αδρής και της λεπτής κινητικότητας. Είναι, για παράδειγμα, πολύ σημαντικό ένα παιδί να καταλαβαίνει και να μπορεί να φέρνει μια γεμάτη, κοφτή, λίγη ή στη μύτη του κουταλιού ζάχαρη, όταν του ζητηθεί.

Είναι δε εντυπωσιακό το γεγονός ότι η άσκηση αυτών των δεξιοτήτων βελτιώνει ταυτόχρονα και την πνευματική, συναισθηματική, κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών και ας μην γίνεται αυτό άμεσα αντιληπτό.

Το ίδιο συμβαίνει και με τις δεξιότητες του τομέα της πνευματικής ανάπτυξης. Η λύση, για παράδειγμα, των γνωστών λαβυρίνθων προάγει τη μαθησιακή ικανότητα και ειδικότερα την αναγνωστική ετοιμότητα των μαθητών, όσο κι αν αυτό δεν είναι φανερό. Μέσω των παιχνιδιών, επίσης, μπορούμε να εξελίξουμε τις εκτελεστικές και τις οργανωτικές δεξιότητες των μαθητών.

Εξάλλου με πρωτότυπες ασκήσεις βελτιώνουμε τις γνωστές γενικές πνευματικές λειτουργίες, όπως είναι η μνήμη, η προσοχή, η παρατηρητικότητα, η φαντασία κ.λπ. Στο πεδίο ανάπτυξης των κοινωνικοσυναισθηματικών δεξιοτήτων στο οποίο, θεωρώ, ότι ιδιαίτερα υστερεί η εκπαίδευσή μας, προτεραιότητα πρέπει να δίνεται από τους διδάσκοντες στην ανάπτυξη της έννοιας της ισότητας των μαθητών. Στο πώς η ισότητα μεταφέρεται στην τάξη και γενικότερα στην εκπαίδευση με βάση τον καθολικό νόμο ότι όλοι είμαστε ίσοι αλλά και ταυτόχρονα διαφορετικοί, γι’ αυτό και δεν έχουμε όλοι τις ίδιες δυνατότητες.

Προσπαθούμε, λοιπόν, να διδάξουμε κυρίως με το παράδειγμά μας αλλά και με άλλα παιδαγωγικά εργαλεία, ότι δεν είμαστε μόνο «εγώ» αλλά κι «εμείς». Ότι το καλό είναι καλλίτερο, όταν το μοιράζεσαι και ότι μπορείς να χαίρεσαι με τη χαρά του άλλου.

Στους σημερινούς μάλιστα καιρούς, που η βία των ανηλίκων στα σχολικά περιβάλλοντα έχει χτυπήσει κόκκινο, η ανάπτυξη των κοινωνικοσυναισθηματικών δεξιοτήτων είναι απολύτως απαραίτητη, «εκ των ουκ άνευ» για την ομαλοποίηση της κατάστασης. Είναι καιρός μετά την κρίση να μεταβούμε στην κανονικότητα.

Τέλος να αναφέρουμε πως το 2023 έχει επίσημα ανακηρυχθεί ως  ευρωπαϊκό έτος  δεξιοτήτων. Έτσι δίνεται η ευκαιρία να αναπτυχθούν, να αναδειχθούν και να μεγιστοποιηθούν οι δεξιότητες και τα ταλέντα μικρών και μεγάλων.

Πολύτιμα γλωσσικά πετράδια φυλαγμένα στα έγκατα του αρχείου μας …

Από το προσωπικό μας αρχείο - 23 Φεβρουαρίου 2011

  Μεγάλες κουβέντες του πρώτου Δημάρχου του ενιαίου Δήμου  Ερμιονιδας Δημήτρη Καμιζή…

...γλαφυρός και φιλόσοφος στο χθεσινό Δημοτικό Συμβούλιο!

Μας άρεσε ο Δήμαρχος Δημήτρης Καμιζής όταν στο χθεσινό Δ.Σ. στο θέμα για παραχώρηση δημόσιων κτημάτων στην Ερμιονίδα να περιέλθουν στο Δήμο, είπε εισηγούμενος το θέμα. - Όπως οι πρόγονοί μας έδιναν για τις ανάγκες του αγώνα της επανάστασης για  τη λευτεριά μας τα χρυσαφικά τους,  τις λίρες, τα φλουριά τους, και τα ακίνητά τους, έχουμε και εμείς υποχρέωση να προστατέψουμε και να διεκδικήσουμε τη δική μας γη προς αξιοποίηση και όχι να την εκποιήσουμε στο κάθε Δ.Ν.Τ. Να την παραδώσουμε στους απογόνους μας, στα παιδιά μας, στα εγγόνια μας, μετά από 100, 200, 300 χρόνια, κάτι να βρουν από εμάς και αυτοί ας πράξουν ό,τι νομίζουν. Εμείς από τους προγόνους μας αυτά κληρονομήσαμε. Βράχια και ελιές...

Στο ίδιο μήκος κύματος μίλησαν παραδειγματικά με ιστορίες από τους αγωνιστές του 21 οι δ.σ. Νίκος Παπάς και Γιώργος Ηλ. Μπουρίκας.

Με την ευκαιρία που μας δίνετε να προσθέσουμε, ότι με την ίδια αρχή και σεβασμό στη δημοτική περιουσία κινήθηκε και ο πρώην δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Ερμιόνης Ιωσήφ Γανώσης, ο οποίος με δικές του ενέργειες και δικά του δικαστικά έξοδα, κινήθηκε και τελικά απέτρεψε τον τέως δήμαρχο Αν. Λεμπέση και τους γνωστούς… αιρετούς συνεργάτες του να πουλήσουν το παραλιακό κτήμα φιλέτο στη θέση Κουβέρτα Ερμιόνης, για να σκορπούσαν…. τα χρήματα στους «πέντε ανέμους!!!»

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

Απογοήτευσαν οι εκδηλώσεις του Δήμου Ερμιονιδας προς τιμή και μνήμη του Εμμανουήλ Ρέπουλη!!! …

Ο Λαός της Ερμιονιδας, γύρισε την πλάτη(!) σ’ αυτούς που τις οργάνωσαν, αφού δεν είχε καμιά ενημέρωση!

Αυτές δεν ήταν εκδηλώσεις τιμής, αλλά υποτίμησης!

Δεν ήταν εκδηλώσεις σεβασμού, αλλά προκλητικής ασέβειας!

Όλη η οργανωτική επιτροπή και ο κ. δήμαρχος, εκτός τόπου και χρόνου, όπως μας ενημερώνουν παραβρεθέντες…

Είχαμε ζητήσει να μάθουμε το όνομα του προέδρου της οργανωτικής επιτροπής, αλλά δεν μας απαντήσατε! -> Γιατί τον  κρύβετε;;;

Γι’ αυτό όπως μάθαμε, ο επικ. της αξιωμ. αντιπολίτευσης Γιάννης Μαργέτας, αναγκάστηκε, να γράψει λίγα λόγια για την προσωπικότητα του Εμμ. Ρέπουλη.

Πάντως, ως γνωστό και αυτή τη φορά, τα φαγοπότια για τους εκλεχτούς της δημοτικής αρχής καλά κρατούν …  – όπως διαβάσαμε στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ και αναρτήσαμε σχετικά…

Εσείς οι υπόλοιποι πληρώστε τα! -> 750 ευρώ στη μια δεξίωση και 500 ευρώ στην άλλη, εκτός των άλλων ….

Πάντα τέτοια και σ’ άλλα με Υγεία να σηκώσουμε το Δήμο μας λίγο ψηλότερα…

Αν υπάρχει διαφορετική κατάσταση, περιμένουμε το δελτίο Τύπου και εμείς θα το αναρτήσουμε.

STAM.DAM.D.

Δημήτρης Καμιζής – ο Δήμαρχος που είχε όραμα για το Δήμο μας και έκανε τη διαφορά…

 

… Δυστυχώς «προσέκρουσε στον ύφαλο» της πλειοψηφίας του ανέμελου και ανενημέρωτου λαού της Ερμιονίδας! …

Από το προσωπικό μας αρχείο – 2 Φεβρουαρίου 2011

Αυτά τα χρόνια, ρεπορτάζ σε κάθε γωνιά της Ερμιονίδας κι' όχι μόνο, για να φτάσουμε στις μέρες μας, εδώ που ο καημός δεν φτάνει...

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Βιώσαμε τη Δημοκρατία και τον αλληλοσεβασμό!!!

Στην επιβλητική αίθουσα του ΓΕΛ Κρανιδίου,κατά τη συνεδρίαση του Δ.Σ. Δήμου Ερμιονίδας

Έστω και για λίγες ώρες σε ένα κοντράστ συναισθημάτων –χαρμολύπης, βιώσαμε τη Δημοκρατία και τον αλληλοσεβασμό στη χθεσινή συνεδρίαση του Δ.Σ. Δήμου Ερμιονίδας, σε αίθουσα του πρότυπου εκπαιδευτικού ιδρύματος του ΓΕΛ Κρανιδίου.

Και να σκεφθεί κανείς, πως για να επιτευχθεί αυτό - να συνεδριάσουμε σ’ αυτή την αίθουσα-, έπρεπε να περάσουμε από τη στείρα αντιπολιτευτική άρνηση και τα προσωρινά εμπόδια της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του επικεφαλής της του κ. Σφυρή.

Βέβαια, πολλοί συμπολίτες μας είδαν  την εικόνα από τη ζωντανή μετάδοση του δημοτικού καναλιού, αλλά νομίζουμε τα συναισθήματα ήσαν διαφορετικά, για αυτούς τους πολίτες που ήταν εκεί. Όλα και όλοι ήσαν και ήμασταν στις θέσεις μας, κάτι που σου δημιουργούσε το αίσθημα του αλληλοσεβασμού και ένας μυρωδάτος αέρας Δημοκρατίας απλωνόταν σε όλο το χώρο της αίθουσας, την ώρα της συνεδρίασης. Αυτή η εικόνα μας πλημμύρισε με  το συναίσθημα της χαράς.

Συντονισμό ζωντανής μετάδοσης: Δ. Πάλλης

Κάμερες: Β. Γεωργόπουλος Ιωαν. Γουζούασης

Στη Γραμματεία: Η κυρία Συμεωνίδου

 

Το συναίσθημα της λύπης μας το δημιούργησαν οι θλιβερές εικόνες και οι θύμισες που ερχόντουσαν και προσπαθούσαμε να τις διώξουμε από τη σκέψη μας και είναι αυτές από τις συνεδριάσεις του Δ.Σ. του πάλαι ποτέ Δήμου Ερμιόνης,  με τους ομηρικούς καυγάδες και τις πολύ προσβλητικές αντεγκλήσεις, μέχρι και αίματα στο δάπεδο της αίθουσας συνεδριάσεων και των διαδρόμων του πρώην δημαρχείου και παλαιότερα του ιστορικού δημοτικού σχολείου! Εκεί που μάθαμε τα πρώτα μας γράμματα!!!

Ευτυχώς στη χθεσινή συνεδρίαση, αυτοί που δημιουργούσαν αυτές τις θλιβερές καταστάσεις, ήσαν απόντες και θα είναι για πάντα…           

Ο άλλος λόγος των θλιβερών συναισθημάτων (και αυτός ήταν μια αρχή, έπεται συνέχεια…) ήταν αυτός της ανάγνωσης της επιστολής της διευθύντριας της Δημοτικής Επιχείρησης Ύδρευσης Αποχέτευσης Κρανιδίου και στη συνέχεια η συμπληρωματική αναφορά της νέας προέδρου της ΔΕΥΑ. Ερμιονίδας κ Αγγ. Αλεβίζου, οι οποίες περιέγραψαν με τα πιο μελανά χρώματα, να μην πούμε ακόμα της χρεοκοπημένης, αλλά οπωσδήποτε καταχρεωμένης,  Δ.Ε.Υ.Α. Κρανιδίου. 

Το σημείωμά μας για λόγους ευνόητους θα το σταματήσουμε εδώ. 

Ίσως το συνεχίσουμε μια άλλη φορά…

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ

Φώτο από τη σελιδα - facebook του πρώην υπουργού και νυν υποψ. ευρωβουλευτή Γιάννη Μανιάτη...

 ...Αν θυμόμαστε καλά είναι  από την επίσκεψη της αείμνηστης αρχηγού του ΠΑΣΟΚ  Φώφης Γεννηματά στο  Άργος... 

...κ.Μανιάτη τον τέως Ερμιόνης Αν. Λεμπέση  που ήταν και  αυτός  εκεί, δεν τον βλέπουμε, παρά μονό τον κ. Λάμπρου από την Ερμιονιδα …

- «Ξέρεις κάτι; Η Ελλάδα πεθαίνει. Πεθαίνουμε σα λαός».....

 

Απόσπασμα από την περίφημη ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου - "Το βλέμμα του Οδυσσέα" ....

,,,Και η συγκλονιστική - σπαρακτική κραυγή   με τα λόγια  του Θανάση Βέγγου: 

- «Ξέρεις κάτι; Η Ελλάδα πεθαίνει. Πεθαίνουμε σα λαός. 

Κάναμε τον κύκλο μας, δεν ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια,
 ανάμεσα σε σπασμένες πέτρες και αγάλματα. 
Και πεθαίνουμε.... 

Αλλά αν είναι να πεθάνει η Ελλάδα, να πεθάνει γρήγορα, 
γιατί η αγωνία κρατάει πολύ και κάνει πολύ θόρυβο...»

ΚΛΙΚ ΕΔΩ >>> https://youtu.be/e4SMsiTN_T0

============================================================================================================================================================

Christos Yiannaras

Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.
-----------------------------------------------------------------------------------------------

«Κάνει πολύ θόρυβο η αγωνία»

Christos Yiannaras | 27 May 2019

Ταξί από το αεροδρόμιο. Ο οδηγός, κάποιας ηλικίας, λιγομίλητος. Ακούει ραδιόφωνο, έναν από τους σταθμούς που υπηρετούν τη μονομανιακή εξαθλίωση της ποδοσφαιρολαγνείας σε εικοσιτετράωρη βάση. Στο μέσον περίπου της διαδρομής τολμώ το ερώτημα: «Ακούτε συχνά αυτόν τον σταθμό;».
Η απάντηση άμεση: «Αυτόν ακούω, κύριε, συνεχώς, μέρα ή νύχτα»....Διακόπηκε η συνομιλία. Λίγη ώρα μετά, το ραδιόφωνο παρεμβάλλει διαφήμιση υποψήφιου ευρωβουλευτή της Ν.Δ. Ο ταξιτζής γυρίζει, με κοιτάζει και λέει: «Δεν έχουν ελπίδα αυτοί, θα σαρώσει ο Τσίπρας». 
«Πώς το βγάζετε αυτό το συμπέρασμα;» ρωτάω. 
Η απάντηση ακαριαία: «Ο δικός μας τουλάχιστον κλάδος θα τον μαυρίσει τον Μητσοτάκη φανατικά». Και εξηγεί: «Γιατί αν βγει ο Μητσοτάκης, εμάς τους ταξιτζήδες θα μας υποχρεώσει να πουληθούμε σε ιδιωτικές εταιρείες. Οπως και όλα τα κρατικά νοσοκομεία θα τα κάνει ιδιωτικά, ιδιωτικά και τα πανεπιστήμια, θα γίνει εδώ ό,τι έγινε και στη Γεωργία» 
Στη συγκεκριμένη στιγμή, τα απλοϊκά και αφελή λόγια του ταξιτζή φωτίζουν στον δικό μου νου τη σαρανταπεντάχρονη τραγωδία της Ν.Δ. Καταλαβαίνω ότι το δίλημμα που συνιστά πολιτική είναι: Προσπαθώ, με προπαγάνδα και διαφήμιση, να «διαφωτίσω» τον παραιτημένο από σκέψη και κρίση ταξιτζή; Ή καταργώ, με νόμο προστασίας της Δημόσιας Υγείας, το υπάνθρωπης ευτέλειας και αποβλάκωσης «αθλητικό» ραδιόφωνο; Με άλλα λόγια: Πολιτική είναι να χρυσοπληρώνεις αδίστακτους επαγγελματίες προαγωγούς της εξαθλίωσης, για να σου εξασφαλίσουν ανεγκέφαλους υποστηρικτές; Ή να διαθέτεις προτάσεις και προγραμματικές στοχεύσεις, ικανές να διεγείρουν κοινωνική δυναμική;
Σαράντα πέντε ολόκληρα χρόνια και έχοντας αλλάξει εννέα (9) αρχηγούς, το κόμμα της Ν.Δ. δεν έχει ακόμα διασαφηνίσει τι καταλαβαίνει ως «πολιτική»: Τη διαφημιστική αντιμαχία για το ποιος θα κερδίσει τις εντυπώσεις; Ή την αντιπαράθεση πολιτικών προγραμμάτων, μεταρρυθμιστικών προτάσεων, κοινωνικών στοχεύσεων; Σαράντα πέντε χρόνια, το κόμμα της Ν.Δ. σέρνεται νομοτελειακά στο γήπεδο του εκάστοτε αντιπάλου του, πειθήνια συμμορφωμένο με τους πολιτικούς και ιδεολογικούς όρους που επιβάλλει ο αντίπαλος, ασπόνδυλο το ίδιο, χωρίς στόχους κοινωνικούς, χωρίς όραμα για τον τόπο.
Ο ιδρυτής της Ν.Δ. ήταν, κατά πάγκοινη αναγνώριση, ένας ιδιοφυής διαχειριστής της εξουσίας, ένας εξαιρετικά ταλαντούχος μάνατζερ. Οι διάδοχοί του και το κόμμα του δεν αντελήφθησαν ότι αυτό το χάρισμα έχει εφήμερη πάντοτε δυναμική. Μόλις εμφανιστεί μια επαγγελία κοινωνικού εξισωτισμού, άρνηση της αξιοκρατίας ψιμυθιωμένη σε «επαναστατική αλλαγή», οι μάζες θα ακολουθήσουν τη φενακισμένη, ωμή απάτη, και η πολιτική, νομοτελειακά, θα μεταβληθεί σε μάχη εντυπώσεων
Το κόμμα της Ν.Δ. είναι, ακόμα σήμερα, η συνεπέστερη έκφανση του Ιστορικού Υλισμού που γνώρισε η ελλαδική πολιτική ιστορία. Το εύρημα της «μεσοτοιχίας», η άναρχη, ανεξέλεγκτη δόμηση, η αυθαίρετη καταπάτηση της δημόσιας γης αποδείχθηκαν συνταγή ραγδαίου, μυθώδους πλουτισμού τόσο των αυτουργών όσο και της συνεργού δημοσιοϋπαλληλίας. Πλουτισμού ακαλλιέργητων ανθρώπων, άξεστων, αδηφάγων και ηθικά αδίστακτων.
Αυτό το ιστορικο-υλιστικό κοινωνικό αποκύημα της Ν.Δ. αξιοποίησε με αδίστακτο αμοραλισμό το ΠΑΣΟΚ. Για να ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, που χάρισε στον πολιτικό αμοραλισμό το ψυχολογικό φωτοστέφανο της «προόδου» και στην πατριδοκτονία τα εύσημα όλων όσων μεθοδικά απεργάστηκαν την καινούργια, για άλλα εκατό χρόνια, εξευτελιστική (κυρίως ψυχοκτόνο) υποτέλεια των Ελλήνων. 

Μπροστά στην κάλπη, ας αναλογιστούμε, όχι συνέπειες που μας αφορούν, αλλά το βασανιστικό βάρος της συλλογικής ντροπής των απογόνων μας.

Ο Ελληνισμός σημάδεψε την ανθρωπότητα με δυνατότητες που θα παραμείνουν πάντοτε ανοιχτές απεριόριστα, πάντοτε ως προκλήσεις, συναρτήσεις της ανθρώπινης ποιότητας. Το τεχνητό ελληνώνυμο κρατίδιο που κατασκεύασαν οι Ευρωπαίοι, θλιβερό και εύχρηστο υποκατάστατο ή ταφόπλακα, για να πάρει οριστικό τέλος «ο μέγας κόσμος» της ελληνικής «Οικουμένης», το κρατίδιο αυτό έχει πια τελειώσει. Διαιωνίζονται κρατικά ράκη ντροπής, εφιαλτικού ευτελισμού των κάποτε που πρωτοπόρησαν στην «τιτανομαχίαν περί της ουσίας».

Στην απίστευτης συλλογικής καταισχύνης προεκλογική περίοδο που ζήσαμε τόσες τώρα εβδομάδες, αντηχούσε αδιάκοπα στα αφτιά μου, ολοζώντανη η κραυγή του Θανάση Βέγγου: 

«Η Ελλάδα να πεθάνει γρήγορα.

Γιατί η αγωνία κρατάει πολύ και κάνει πολύ θόρυβο»! 

 

Λόγια του Θόδωρου Αγγελόπουλου, στο σενάριο της ταινίας: 

«Το βλέμμα του Οδυσσέα».