Στα Μαντράκια λίγα μέτρα από τη θάλασσα πάνω
στο κρηπίδωμα,
βλέπουμε εικόνες, που μας θυμίζουν ελατοδάσος της Βυτίνας – Νομός
Αρκαδίας....
Κάθε δενδρύλλιο ( πλαστικό)
έχει μοιραστεί σε 14 φορείς του Δήμου όπως διαβάζουμε σε μικρές πινακίδες που
είναι αναρτημένες πάνω στα δενδρύλλια, για να τα στολίσουν οι εκπρόσωποι των συλλογικών φορέων, σύμφωνα
με τη δική τους αισθητική....
Ακόμα και ο «Ναυταθλητικός
Όμιλος Ερμιόνης» θα στολίσει έλατο δίπλα στο κύμα…
Όπως και η «Εταιρία Μελετών
Ερμιονίδας» που μελετάει την ιστορία μας, τα ήθη, τα έθιμα, τις παραδόσεις και άλλα...
->>>>
... Οι συλλογικοί μας φορείς
συντεταγμένοι(!) πίσω από την αισθητική και άλλες λογικές των τοπικών αρχών με
ό,τι αυτό συνεπάγεται…
Αν θέλετε τη δική μου άποψη
πάνω στο θέμα μας, θα προτιμούσα,
σύμφωνα με τις παραδόσεις μας, τα βιώματα, τις θύμισες και τις προσλαμβάνουσες
που έχουμε από τα παιδικά μας χρόνια, σαν
θαλασσόβρεχτος τόπος η παραλία ειδικά των Μαντρακίων… να ήταν στολισμένη με
τέτοιες εικόνες σαν αυτή που βλέπουμε αυτές τις ημέρες σε γνωστή ταβέρνα –
ουζερί στην Ερμιόνη.
Αυτός ο ιστορικός τύπος
ψαρόβαρκας «Παπαδιά» ΦΩΤΟ ->είναι έργο του καλλιτέχνη μας Αντώνη
Π.
Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.
Ο μηδενιστικός «εκσυγχρονισµός» µάχεται φανατισµένα να αποδεσµεύσει την «πόλιν» από τα «ιερά» της, την πολιτική από κάθε «νόηµα» ή στόχο πέρα από τη στυγνή χρησιμότητα. Και η θεσμοποιημένη μεταφυσική («επικρατούσα θρησκεία») πασχίζει πεισματικά και απερίσκεπτα να αποδείξει ότι το απολακτιζόμενο από τους «εκσυγχρονιστές» νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης και συνύπαρξης δεν είναι παρά απλό συναίσθημα «θρησκευτικό» ιδεολογικοποιημένο ψυχολόγημα.
Η κάθε πλευρά μάχεται να ευτελίσει αυτό που έχει και να προσλάβει αυτό που την ακυρώνει: Η πολιτική αγωνίζεται να απεκδυθεί τον κοινωνικό της χαρακτήρα, τη σκοποθεσία σχέσεων κοινωνίας «κατ’ αλήθειαν» βίου, αποτροπής της αλλοτρίωσης του ανθρώπου. Θεωρείται «προοδευτική» η πολιτική που ταυτίζεται με μια «πρακτική της συλλογικότητας», λογιστικές διευθετήσεις της οικονομίας, τεχνοκρατικές ρυθμίσεις για τη γενικευμένη, ακώλυτη καταναλωτική αποχαύνωση.
Από τη δική της πλευρά, η θεσμοποιημένη μεταφυσική προσπαθεί, με κάθε τρόπο, να αποποιηθεί τον προβληματισμό και τη γλώσσα που φωτίζει το αίνιγμα της ζωής και του θανάτου. Προτιμάει συναισθηματικές παρηγόριες, πληθωρικές ηθικολογίες, άσχετες με την εμπειρία, ψυχολογικές «βεβαιότητες» που λανσάρονται σαν «πίστη». Παραιτείται από την υποστατική πραγματικότητα της αλήθειας της (από το κοινωνικό σώμα της ενορίας και επισκοπής), επιχειρεί να διασωθεί ως θεσμοποιημένη από το κράτος ιδεολογία. Δεν αντιλαμβάνεται τον ιλιγγιώδη πολιτισμό στον οποίο σαρκώθηκε το «ευαγγέλιό» της.
Περίεργες αναλογίες αμοιβαίων εξομοιώσεων: Οι διαχειριστές του μηδενιστικού «εκσυγχρονισμού» παλεύουν, με νύχια και με δόντια, να υποκαταστήσουν την πολιτική «πράξη» με σκηνοθετημένες εντυπώσεις, το άθλημα της ποιότητας και κοινωνικής προσφοράς με τη φιγουρατζίδικη ευτέλεια. Ο πήχυς των επιδιώξεών τους δεν μπορεί να ανεβεί ψηλότερα από την ψηφοθηρία. Είναι το μέγιστο που μπορούν να φιλοδοξήσουν, το βλέπει κανείς στην ιταμότητα των φυσιογνωμιών και των λόγων τους. Αφρίζουν στα τηλεοπτικά «παράθυρα», μαίνονται υστερικά και εξευτελίζονται, προκειμένου να εξαλείψουν κάθε μνεία «ιερότητας» από την «πόλιν», να ισοπεδώσουν τη ζωή στο επίπεδο των «δικαιωμάτων».
Γιατί; Ίσως επειδή το «ιερό» παραπέμπει σε ποιότητες που συντρίβουν τα δικά τους σπιθαμιαία αναστήματα, καταδείχνουν μικρονοϊκή τη λογική του μηδενισμού, τρομακτικό τον επικείμενο θάνατο του θωρακισμένου με «δικαιώματα» ατόμου.
Από την άλλη μεριά, οι δοκούντες άρχειν των θρησκευτικών θεσμών μάς αφήνουν ενεούς με την ανάγκη που έχουν να μεταφράζουν την οντολογία (το «νόημα» της ύπαρξης και της συνύπαρξης) σε φτηνό ψυχολόγημα, σε γλώσσα ωφελιμιστικής ιδιοτέλειας, γλώσσα εξουσίας και «έργων αξιομισθίας».
Δίχως αυτή την εξουσιαστική επένδυση δεν μπορούν να πουν τι επαγγέλλονται, χρειάζονται την εξουσιαστική σκηνοθεσία για να εκπροσωπήσουν την ελπίδα νίκης της ζωής καταπάνω στον θάνατο.
Τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια πολιτισμού των Ελλήνων συνιστούν απτό θησαύρισμα στη ζωντανή (ακόμα) ορθόδοξη εκκλησιαστική λατρεία: Εκεί η συνέχεια της αρχαιοελληνικής πολιτικής, η «εκκλησία του δήμου» ως εκκλησία των πιστών. Εκεί η συνέχεια της τραγωδίας, η δραματουργία που λειτουργεί ως αποκάλυψη. Εκεί η διαχρονική συνέχεια της γλώσσας από τον Όμηρο ώς τον Παπαδιαμάντη, σε κάθε εσπερινό και όρθρο. Η συνέχεια της ποίησης αδιάπτωτη, η συνέχεια της μουσικής, της ζωγραφικής από τα Φαγιούμ ώς τον Θεόφιλο.
Αλλά «οι δοκούντες άρχειν» των θεσμών αντιπαρέρχονται πανάσχετοι το ιλιγγιώδες έργο που κλήθηκαν να διακονήσουν.Έχουν στα χέρια τους διαμάντια, και αυτοί μάχονται για χρωματιστά γυαλιά.
Η κάθε πλευρά παλεύει να απωθήσει αυτό που έχει, να προσλάβει αυτό που την ακυρώνει. Οι πολιτικοί αγνοούν ή προσπερνάνε αδιάφοροι κάθε ενδεχόμενο να νοηματοδοτήσουν το έργο τους με τη γόνιμη ετερότητα της παράδοσης (δηλαδή του πολιτισμού) των Ελλήνων. Μάχονται τον πολιτισμό (την εμπειρική μεταφυσική παράδοση των Ελλήνων) πιθηκίζοντας ετεροχρονισμένο τον αντικληρικαλισμό του 18ου αιώνα στη Δύση. Και από την άλλη μεριά, οι «θρησκευτικοί άρχοντες» ούτε που υποψιάζονται την πολιτισμική παράδοση που θα μπορούσαν να συνεχίζουν.
Εδώ θα σας ενημερώνουμε με νέες εικόνες που θα μας τραβήξουν
την προσοχή, καθ΄ότι ο στολισμός δεν έχει ολοκληρωθεί από πλευράς Δήμου και από
καταστηματάρχες στις δύο παραλίες, αλλά και ευρύτερα στην πόλη … σε δημοτικά και άλλα κτήρια…
Είναι αυτό να ακούω το
πρωί - ώρα 6.00 την μουσική του Εθνικού μας ύμνου
με το άνοιγμα του
πρωινού προγράμματος του δημοσίου ραδιοφώνου (ΕΡΤ),..
...στη συνέχεια να βγαίνω στο μπαλκόνι του σπιτιού μου, να λέω
Καλημέρα! στα λουλούδια και τα δεντράκια του κήπου μου και να αισθάνομαι
ότι αυτά με αντιχαιρετούν! ...
...και στην πλήρη
ησυχία που υπάρχει στη γειτονιά μου αυτή την ώρα, να αφουγκράζομαι τον
ήχο του φλοίσβου της θάλασσας, όταν ο ελαφρύς κυματισμός πηγαινοέρχεται στην
παραλία δίπλα στο σπίτι μου....
Αυτές τις στιγμές κάνω
το σταυρό μου και προσεύχομαι.-
«Θεέ μου μη μου τα
στερήσεις όλα αυτά στην υπόλοιπη ζωή μου»…
Επιλογές από το ηλεκτρονικό μου αρχείο, αυτό που δεν διέγραψε ο Χάκερ...
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ
Ορισμένες στιγμές που με γεμίζουν
νοσταλγία και έχουν γραφτεί ανεξίτηλα μέσα μου είναι και αυτές, όταν ο
αείμνηστος δάσκαλός μας Μιχαήλ Παπαβασιλείου προσπαθούσε να περάσει στον
ψυχισμό μας βαθιές έννοιες, δύσκολες για την παιδική μας ηλικία.
Μερικές από αυτές είναι και οι
συμβουλές που έδινε ο Άγγλος Νομπελίστας ποιητής Κίπλινγκ Ραντγυαρντ στο γιο
του, μέσα από το περίφημο ποίημά του με τίτλο «Αν»
Είναι ένα ποίημα υποθήκη θα λέγαμε, με
πολλές συμβουλές για πάντα προς το παιδί του, μη έχοντας κάποιο περιουσιακό
στοιχείο να του αφήσει! Και πράγματι αν διαβάσετε αυτό το
ποίημα και εμβαθύνετε στις συμβουλές αυτές, και αν… ένας νέος τις κάνει πράξη
στη ζωή του, δεν χρειάζεται να βρει έτοιμες περιουσίες ή χρήματα από τους
γονείς του. Θα τα δημιουργήσει και θα τα αποκτήσει μόνος του!
Από το τετράδιο
ποιημάτων του Δημοτικού Σχολείου Ερμιόνης
Αυτό που μου κάνει όμως εντύπωση είναι, ότι έψαξα στο διαδίκτυο και βρήκα
το ποίημα σε διάφορες μεταφράσεις, αλλά καμία δεν με γέμιζε τόσο πολύ, όσο αυτή
που έχω γραμμένη σε τετράδιο ποιημάτων, της Ε΄και ΣΤ΄τάξης του Δημοτικού
σχολείου 1956-57. Ίσως να υπάρχουν και συναισθηματικοί λόγοι που κάνω αυτή την
επιλογή.
Ωστόσο, να αναφερθώ και σ’ αυτή την πτυχή που αφορά το εκπαιδευτικό σύστημα
αυτών των χρόνων, τις τιμωρίες ή τις ποινές που επιβάλλανε στους μαθητές οι
δάσκαλοι, εάν δεν ξέρανε το μάθημα (όπως σ'αυτή την περίπτωση στην εξέταση
αυτού το μεγάλου ποιήματος!) ή σε διάφορες
αταξίες που κάνανε. Ακόμα κανένας εκπαιδευτικός ή άλλος ειδικός δεν με έχει
πείσει τι ζημιά υπέστη η ψυχολογία μας αυτά τα χρόνια τουλάχιστον στη δικιά μας
γενιά « η γενιά με τα φτερά
της τα ανοικτά όπως την αποκαλούν…» με τις σημερινές γενιές που τα έχουν όλα και αισθάνονται ότι δεν έχουν
τίποτα!
Με αποτέλεσμα, να ψάχνουν να βρουν υποκατάστατα…
Και θα κλείσω αυτό το σημείωμα με τον τελευταίο στίχο του ποιήματος.
Γράφει ο Κίπλινγκ στον γιο του
(Αν τα κάνεις όλα αυτά)
«Τότε δική σου θε νάνε όλη η γη κι’ ότι μέσα της κλείνει,
και τρανότερος τότε, θε να είσαι, ένας άνδρας παιδί μου…»
Άγγλος πεζογράφος και ποιητής. Γεννήθηκε το 1865 στη Βομβάη των Ινδιών.
Σπούδασε στο Λονδίνο αρχικά και στο Ντέβον αργότερα για να επιστρέψει στις
Ινδίες σε ηλικία 17 ετών και να εργαστεί εκεί ως δημοσιογράφος. Αμέσως μετά το
γάμο του εγκαταστάθηκε στην Αμερική και εκεί έγραψε δύο σημαντικά έργα: Τα βιβλία της Ζούγκλας και Ο θαρραλέος
καπετάνιος.
Η Αμερική δεν κατάφερε ωστόσο να τον κρατήσει. Μετακόμισε στο Σάσσεξ της
Αγγλίας και εκεί έγραψε το θαυμάσιο μυθιστόρημα Κιμ, κλασικό στο είδος του.
Αλλά έργα του είναι: "Ο Πακ από το
λόφο Πουκ", "Από θάλασσα σε θάλασσα", "Μπαλάντες ενός
στρατώνα", "Το δίτροχο φάντασμα", "Επτά θάλασσες."
Το 1907 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας και λίγα χρόνια αργότερα το 1927, με
το Χρυσό Μετάλλιο της Βασιλικής Λογοτεχνικής Εταιρίας. Επίσης, έλαβε τιμητικές
διακρίσεις από Πανεπιστήμια της Αγγλίας και της Ευρώπης. Πέθανε το 1936 και η
τέφρα του τάφηκε στη «γωνιά των ποιητών» στο αβαείο του Ουέστμινστερ στο
Λονδίνο.
Για άλλη μια φορά η
ανακοίνωση του Δημάρχου Ερμιονίδας παραποιεί τα γεγονότα.
Δεν εξέδωσε ψήφισμα
το Δημοτικό Συμβούλιο Ερμιονίδας, στην 31η Τακτική Συνεδρίαση της 6ης
Δεκεμβρίου 2024, όπως αναφέρει στην ανακοίνωση κατά του επικείμενου νομοσχεδίου
του Υπουργείου Ενέργειας και Περιβάλλοντος, το οποίο προβλέπει την αναγκαστική
συγχώνευση των Δ.Ε.Υ.Α. αλλά το ψήφισμα είναι υπό έκδοση, εφόσον τελικά οι
επικεφαλής των παρατάξεων συμφωνήσουμε στο κείμενο.
Άλλωστε πως θα
μπορούσε να εκδοθεί ένα ψήφισμα χωρίς κείμενο, αφού όταν ρωτήθηκε ο Δήμαρχος,
κατά την έναρξη συζήτησης του θέματος αν έχει κείμενο να καταθέσει στο Δημοτικό
Συμβούλιο απάντησε αρνητικά.
Στην πρόταση που κατέθεσε στη συνέχεια. να
συμφωνήσουμε με το κείμενο που θα εκδώσει η ΚΕΔΕ, κρατήσαμε επιφυλάξεις
αναφέροντας ότι πρώτα θα δούμε το κείμενο, θα το μελετήσουμε και στη συνέχεια θα
το υιοθετήσουμε.
Ας δούμε λοιπόν
αναλυτικά τη θέση της παράταξής μας. >>>
Τα λάθη του
παρελθόντος οδηγούν σε ένα επώδυνο μέλλον!
Λέμε όχι σε αυτό αποκτώντας γνώση και
υπευθυνότητα...
δρ. Αλέξανδρος αλέμης
Οι αναλύσεις που κάνω, οι ορισμοί που
δίνω, οι λύσεις που προτείνω, μπορεί να είναι αιρετικές, ενοχλητικές,
ανατρεπτικές, άβολες, αλλά υπάρχει λογική βάση και εφαρμοσιμότητα.
Ταρακουνούν
θεμέλια, γκρεμίζουν βεβαιότητες, αλλά προτείνουν νέα κριτήρια, με δικαιοσύνη
και ηθική.
Μπορεί να μη συμφωνήσεις σε όλα μαζί μου, αλλά στο τέλος σίγουρα θα έχεις μάθει πράγματα που κανείς δε σου τα είπε:
ούτε η οικογένεια ούτε το σχολείο ούτε το πανεπιστήμιο ούτε τα ΜΜΕ ούτε οι
πολιτικοί, φυσικά.
Και πρέπει, αν θες να είσαι ενεργός
πολίτης και να έχεις μέλλον, εσύ και τα παιδιά σου, να καθαρίσεις τη ματιά σου
και να σχεδιάσεις ένα καλό μέλλον γι’ αυτό τον τόπο.
Αυτή είναι η πρόθεσή μου
και γι’ αυτό γράφω, «κραυγάζω» μέσα από τα κείμενά μου....
Ευτυχώς υπάρχει και ο κ. Μαργέτας να μοιραστούμε και να ελαφρύνει η ψυχή μου(!) από τις ύβρεις και τις προσβολές του κ. δημάρχου και
των συνεργατών του στο πρόσωπο μου, σε συνδυασμό με τις μηνύσεις τους εις βάρος μου…
Αφού ένας ολόκληρος
Δήμος (δηλαδή οι δημότες) μένει υποκριτικά αμέτοχος και με νοσηρή εθελοτυφλία στις κοινές μας υποθέσεις….
Δήμαρχε Ερμιονιδας Γιάννη Γεωργόπουλε, σταματήστε να κρυβόσαστε πίσω από τις υπογραφές ->
«Γραφείο δημάρχου» και «ΔΥΝΑΤΗ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑ» - η επωνυμία της παράταξής σας και σαν
δημοτικός άρχοντας τοποθετηθείτε με όνομα και επώνυμο για ό,τι αφορά το Δήμο μας
και τους θεσμούς…
Στην 3η Ειδική συνεδρίαση
Λογοδοσίας του Δήμου Ερμιονίδας που έγινε στις 27 Ιουνίου 2024, η Πρόεδρος της
Δημοτικής Κοινότητας Πόρτο Χελίου εξέφρασε την αγωνία της για το κτίριο Μίληση
λέγοντας χαρακτηριστικά ότι χρήζει άμεσης συντήρησης, λόγω της διάβρωσης
από τη θάλασσα…για να μην χαθεί αυτό το κόσμημα του Πόρτο Χελίου.
Η απάντηση που
της δόθηκε από τη Δημοτική Αρχή είναι ότι έχει γίνει πρόταση για ένταξη στην
Ο.Χ.Ε Δήμων Ναυπλίου, Επιδαύρου,
Ερμιονίδας.
Στην εν λόγω Ο.Χ.Ε δεν εντάχθηκε.
Ύστερα από αυτό. ζητήσαμε από τη Δημοτική Αρχή άμεσα να
προβεί σε αναζήτηση χρηματοδοτήσεων για να ενταχθεί τόσο το εμβληματικό αυτό
κτήριο, όσο και τα κτήρια Συγγρού και Θούθουλα στο Κρανίδι, αφού και αυτά
έμειναν εκτός
χρηματοδότησης.
Αντί να ασχοληθούν άμεσα με το πρόβλημα και πώς θα αντιμετωπιστεί το
συντομότερο δυνατόν, προτίμησαν τον προσφιλή τους δρόμο των ύβρεων.
Δυστυχώς, με τις ύβρεις στην αντιπολίτευση δεν ανακαινίζονται τα
εμβληματικά κτήρια!
Είναι ο συμπολίτης μας από την Ερμιόνη Βαγγέλης Χατζής
του Παναγιώτη, οικονομολόγος με πανεπιστημιακό πτυχίο από το Πανεπιστήμιο
Πελοποννήσου.
Ο Βαγγέλης Χ. ως νέος με όνειρα και φιλοδοξίες, μας είπε λίγα λόγια
που λένε πολλά γι’ αυτή την επιτυχία του, καθώς όπως πληροφορηθήκαμε είναι ο
μοναδικός που εξελέγη από την Ερμιονίδα! Και όπως είναι φυσικό αυτό τον κάνει
υπερήφανο…
Διαβάστε τι μας δήλωσε: ->
«96 Ψήφοι, 97 λόγοι να συνεχίσουμε ακόμα πιο δυναμικά!
Ευχαριστώ ξεχωριστά κάθε ελεύθερο επαγγελματία που με τίμησε
με την εμπιστοσύνη του!
Δεσμεύομαι να μεταφέρω τη φωνή κάθε επιχειρηματία της
Ερμιονίδας μέσα στο επιμελητήριο Αργολίδας προκειμένου να λάβουμε την
αντιμετώπιση και το σεβασμό που μας αξίζει, για να γίνουν τα αυτονόητα δικά μας
κεκτημένα.
Η πόρτα μου είναι ανοιχτή για όλους, ενωμένοι θα τα
καταφέρουμε»
Ο βιολογικός σταθμός Θερμησίας -> το σκάνδαλο των σκανδάλων ...
ΚΛΙΚ ΣΤΗ ΦΩΤΟ - >
[...] .Ο μοναδικός που έχω καταδικαστεί για τα ρεπορτάζ μου από το 2008 είμαι μόνο εγώ και μάλιστα ερήμην (!) – αφού βρισκόμουν στο κρεβάτι της αιμοκάθαρσης και ενημέρωσα το Δικαστήριο γι' αυτό…
Η μήνυση είχε υποβληθεί από τον πρώην Δήμαρχο Ερμιόνης Αν. Λεμπέση, επειδή αυτός αθωώθηκε από το Δικαστικό Συμβούλιο Ναυπλίου.
(Η υπόθεση δεν πήγε στο ακροατήριο...)
Βέβαια, άσκησα έφεση και ελπίζω στο Εφετείο να αθωωθώ ...
Γιάννης Μαργέτας επικ αξιωματικής αντιπολίτευσης του Δήμου μας ...
e-mail στο blog ...
Άμεσα η Δημοτική Αρχή
Ερμιονίδας πρέπει να βρεί χρηματοδοτικό πρόγραμμα να ενταχθεί η επισκευή των
πιο πάνω κτηρίων, αφού η πρόταση για ένταξη στην Στρατηγική ΟΧΕ (Ολοκληρωμένων
Χωρικών Επενδύσεων) δεν καρποφόρησε.
Τα εμβληματικά αυτά
κτήρια χρήζουν άμεσα εκτεταμένων επισκευών και η Δημοτική αρχή να κινηθεί σε
κατευθύνσεις ρεαλιστικές για να έχουμε άμεσο αποτέλεσμα.
Μπορεί οι κόμβοι αυτοί να είναι έργα της Περιφέρειας και
παλαιότερα της Νομαρχίας, αλλά αφορούν πρωτίστως την εικόνα του Δήμου μας, αυτή που θέλουμε να δείχνουμε κυρίως στους ξένους επισκέπτες. Φυσικά και στους δημότες που ενδιαφέρονται
για το Δήμο και θέλουν να βλέπουν τους κοινόχρηστους χώρους οργανωμένους -νοικοκυρεμένους και
με αισθητική …
Αυτή τη σκέψη έκανα κ. δήμαρχε περπατώντας στον κόμβο που
συνδέει τους οικισμούς των Δημοτικών Κοινοτήτων Ερμιόνης – Ηλιοκάστρου – Θερμησίας, του πρώην
Δήμου Ερμιόνης, αλλά τον Γαλατά και τον Πόρο ....
-> Το κοκκινόχωμα
αφράτο – αφράτο περιμένει να φυτευτούν τα ανάλογα φυτά γι’ αυτόν τον χώρο – πολλά χρόνια πριν - από τότε που δημιουργήθηκε …
Και με αυτές τις σκέψεις Δήμαρχε Γιάννη Γεωργόπουλε πήγε
νοσταλγικά η σκέψη μου στον Σεπτέμβριο μήνα του 2011 με πρώτο Δήμαρχο του
ενιαίου Δήμου Ερμιονίδας τον Δημήτρη Καμιζή.
Λοιπόν, με αυτές τις οικονομικές και άλλες συνθήκες λόγων της κακής κατάστασης τωνπρώην Δήμων που συνενώθηκαν αλλά και
του Καλλικρατικού Νόμου που ήταν γραμμένος στο γόνατο και συνεχώς είχαμε διορθώσεις, ο κ. Καμιζής φύση
οργανωτικός και με όραμα για το νέο Δήμο, κάλεσε τους εθελοντές της ομάδας«Φροντίδας Οικισμών» (δημιουργία δική του μαζί με άλλες εθελοντικές
ομάδες!!) και φυτέψαμε τον κόμβο και τις νησίδες στην είσοδο του Κρανιδίου. Τα
φυτά ήταν δωρεά ιδιοκτητών ανθοκηπίων και άλλων φυτών...
Παραθέτω το ρεπορτάζ μου πριν από 13 χρόνια, που ταυτόχρονα ήμουν και εθελοντής σ’ αυτή την ομάδα και
δούλευα, σε όλες τις εξορμήσεις που κάναμε στην Ερμιονίδα και αναρτούσα στη συνέχεια και τα ρεπορτάζ μου.
Μάρτιος 2011 - > Στο «Μπίστι», εθελοντισμός για κατοχύρωση δημοτικού χώρου, που
γινόντουσαν κινήσεις από κάποιους άρχοντες… του Δήμου Ερμιόνης να περάσει σε ιδιώτες!!! …
Η φώτο(4) είναι από τον ίδιο τον Δήμαρχο Δημήτριο
Καμιζή…
Για φανταστείτε στις μέρες μας, να θέλουν να με
καταδικάσουν με τις μηνύσεις τους οι σημερινοί άρχοντες …
==============================================
Κλείνοντας κ. δήμαρχε και με αφορμή αυτού του ρεπορτάζ μου
θέλω να σας πω, πως «η αρχή της επικουρικότητας και της εγγύτητας» αναφέρει, -> πως
εάν μια αρμόδια αρχή - στην περίπτωσή μας της Περιφέρειας Πελοποννήσου -για το συγκεκριμένο έργο αφήνει εκκρεμότητες…
αμέσως έχει δικαίωμα και υποχρέωση η δημοτική αρχή – δηλαδή του Δήμου μας, να
τακτοποιήσει επικουρικά αυτή ή αυτές τις εκκρεμότητες…
