«Τα πλοία που φύγαν, αγάπες μας πήρανε...»

Αφιέρωμα στην ακτοπλοΐα του Αργοσαρωνικού

του περασμένου αιώνα!!

… Να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι...

"Υδρακι"

Σ’ αυτό το σημείωμα – αφιέρωμα στα επιβατηγά πλοία του Αργοσαρωνικού, θα προσπαθήσω να φέρω στην επιφάνεια θύμησες και συναισθήματα, αυτά που συνδέουν νοερά τα παιδικά μας χρόνια με αυτά τα πλοία.

Χρόνια «πέτρινα». Γεμάτα όμως προσδοκία, ελπίδα, όνειρα, φιλοδοξία, πραγματικό έρωτα, ανακατεμένα με πόνο, αγωνία, μα και με το χειρότερο απ’ όλα, αυτό τουμισεμού από τα δικά μας αγαπημένα πρόσωπα, - γονείς, αδέρφια, φίλους αγαπημένες / ους.

"Κύκνος"

Όλα αυτά τα συναισθήματα μαζί με το σώμα μας και πολλές φορές με τη θολή σκέψη μας και τη βαριά καρδιά μας, ταξιδεύανε αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, ένα καλύτερο μέλλον, όχι μόνο για τους ταξιδευτές αλλά και γι’ αυτούς που έμεναν πίσω. Γέροι γονείς, αδερφές, μικρότερα αδέρφια, αγαπημένη και πάνω απ’ όλα, η ιδιαίτερη πατρίδα μας.

Σ’ αυτά τα χρόνια, προσπαθώ να γυρίσω, που η Ερμιόνη ήταν το επίνειο της Ερμιονίδας και η συγκοινωνία ήταν μόνο θαλάσσια και πέρα από τον επιβατικό και εμπορικό χαρακτήρα που είχαν αυτά τα πλοία, ήταν και σε μεγάλο βαθμό και μέσα κοινωνικής επαφής και συνοχής, αφού οι χαρές και οι λύπες μας «μεταφέρονταν...» με αυτά.

"Καλαμάρα"

"Πίνδος"

Στα ταξίδια αυτά είχαν δημιουργηθεί οι μεγάλοι έρωτες, τα ιστορικά προξενιά...

Με αυτά τα πλοία μεταφερόταν ο ανθρώπινος πόνος, με τον άρρωστο τοποθετημένο πάνω σε φύλλο ξύλινης πόρτας (αυτή την εποχή δεν υπήρχαν ράντζα) συνοδεία των συγγενών του.

Θα ταξίδευε ο ναυτικός για να μπαρκάρει σε μεγαλύτερα πλοία του εξωτερικού και του

εσωτερικού και με αυτά θα επέστρεφε πάλι πίσω στην πατρίδα.

Θα μεταφέρονταν τα προικιά, τα γαμπριάτικα, τα νυφικά, οι μπουμπουνιέρες, τα βαπτιστικά.

"Νεράϊδα"

Οι τραπεζαρίες και τα σαλόνια τους ήταν συνδεδεμένα με τη ζωή μας. Ήταν για μικρούς και μεγάλους τα δικά μας πλοία. Ο καθένας από μας είχε και τη δική του προτίμηση και την αγάπη αν θέλετε για το κάθε πλοίο χωριστά, στην κάθε εποχή.

Είχε μεγάλη σημασία η ταχύτητα που είχε το κάθε πλοίο. Η κατασκευή και το σκαρί του, οι χώροι ενδιαίτησης, η συμπεριφορά και η εξυπηρέτηση του πληρώματος και το πόσο αγαπητός στον κόσμο ήταν ο καπετάνιος.

"Καμέλια"

Στις μικρές κοινωνίες των λιμανιών του Αργοσαρωνικού κυρίως τις ημέρες των αργιών και εορτών αλλά και τις καθημερινές, η άφιξη και η αναχώρηση του πλοίου ήταν μέσα στα κυριότερα ενδιαφέροντα των κατοίκων και ένα γεγονός. Πολύς κόσμος παραβρισκόταν εκεί, στην προβλήτα του κάθε λιμανιού, για να δει, να συζητήσει και να σχολιάσει, όλο αυτό το αλισβερίσι του πήγαινε - έλα επιβατών και εμπορευμάτων. Γι’ αυτό και η φράση που είχε γίνει σλόγκαν αυτά τα χρόνια « θα σε δω στο πλοίο...»

"Αιγινα"

Άφησα για τελευταίο μια γλυκεία θύμηση των παιδικών μας χρόνων – μαθητές του δημοτικού σχολείου τότε. Είμαστε χωρισμένοι σε δύο τρεις ομάδες, που η κάθε ομάδα υποστήριζε με σθένος και φανατισμό το πλοίο της δικής της προτίμησης. Μέχρι και στα χέρια πιανόμαστε και σε πετροπόλεμο φτάναμε!!

"Μυκήναι"

Αυτό τα λέει όλα. Παρουσιάζει ανάγλυφα το δεσμό που είχαν οι κάτοικοι με αυτά τα πλοία και κυρίως τα παιδιά, που η παιδική τους αθωότητα εκφράζει αυθόρμητα αυτά τα συναισθήματα.

Ωστόσο καταδεικνύει και τη διαφορά αυτών των χρόνων με τα σημερινά...

Αυτό άλλωστε δικαιολογεί και τον τίτλο "τα πλοία που φύγαν, αγάπες μας πήρανε..."

Φώτο -Στέφος Αλεξανδρίδης

ΚΕΙΜΕΝΟ - ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Η δημοσιογραφία μας και η ιστορία της Ερμιονίδας στα μανταλάκια...

 

Τσίπρας προς Ζάεφ: Οι νέοι της Ελλάδας και της Βόρειας Μακεδονίας θα χτίσουν από κοινού ένα καλύτερο μέλλον (Video)

Facebook310TwitterEmail

Τσίπρας: Ποτέ μη λες ποτέ!

Τα πρώτα λόγια του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, αμέσως μετά την απονομή στον ίδιο και τον πρωθυπουργό της Βόρειας Μακεδονίας Ζόραν Ζάεφ του Βραβείου Ewald von Kleist στο Μόναχο ήταν πως «ποτέ δεν πίστευα και ιδίως στις δύσκολες εποχές του 2015 ότι 4 χρόνια μετά θα βρισκόμουν εδώ και θα παραλάμβανα αυτό το Βραβείο από τον πρωθυπουργό της Βαυαρίας. Ποτέ μην λες ποτέ».

«Σήμερα γιορτάζουμε την ελπίδα όχι ως μια αφηρημένη έννοια, αλλά την ελπίδα ως μια συγκεκριμένη προοπτική, που βασίζεται σε πραγματικές λύσεις και συμβιβασμούς, μια ελπίδα που βασίζεται στο κοινό ευρωπαϊκό μας όραμα, βασίζεται στη φιλία και στις σχέσεις καλής γειτονίας", τόνισε ο Έλληνας πρωθυπουργός, προσθέτοντας πως οι νέοι της Ελλάδας και της Βόρειας Μακεδονίας θα χτίσουν από κοινού ένα καλύτερο μέλλον.

«Το πιο σημαντικό Βραβείο για εμάς είναι ότι βάζουμε τα θεμέλια για την πραγματική φιλία και τη συνεργασία μεταξύ των λαών μας....

>>>>>>>

Καλά και παρήγορα λόγια που μας «χαλυβδώνουν» από τον Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Αργολίδας Γιάννη Γκιόλα.

Τον ευχαριστούμε ιδιαίτερα...

-----------------------------------------------

Στο διάβα των 20 χρόνων της εθελοντικής και ανιδιοτελούς δημοσιογραφίας μου  δεν ζήτησα τίποτε, παρά ένα καλό λόγο, ένα ευχαριστώ... Από τα γεγονότα και τις συμπεριφορές των συμπολιτών μου (στην πλειονότητα) φάνηκε,  πως και αυτό ακόμα,  είναι αδύνατο...

Και σαν να μην έφτανε αυτή η αχαριστία και η αγνωμοσύνη, παλιάνθρωποι(!) που κυκλοφορούν ανάμεσά μας... θέλανε «να μου ρίξουν και τη χαριστική βολή»... 

Ευτυχώς για μένα και δυστυχώς γι' αυτούς, «είμαι ακόμα ζωντανός»... 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

‎Γιάννης Γκιόλας‎

 προς 

Σταμάτης Δαμαλίτης

Μόλις τώρα · 

Φίλε Σταμάτη, με μεγάλη χαρά βλέπουμε την επανεμφάνισή σου! Είσαι όμως πεισματάρης ,εργατικός κι αγωνιστής. Γι αυτό η γραφή σου θα παραμείνει,θα ενημερώνει και θα κριτικάρει με την γνήσια δημοκρατική και ανεξάρτητη οπτική σου. Συνέχισε να δημιουργείς με την αγάπη και το μεράκι που σε διακρίνει.

Φιλικά Γιάννης Γκιόλας.

Μάζευε αγριολούλουδα για τη μητέρα του...!!

10 Μαρτίου 2012
.

 Στην Μαγούλα της Ερμιόνης στον περίπατό μας συναντήσαμε ένα μικρό παιδί που μάζευε λουλούδια.

Τον ρωτήσαμε για ποιόν τα μαζεύει και αυτό μας απάντησε με όλη την αγνότητα της παιδικής τους ψυχής, - «για τη μητέρα μου»!!

Μακάρι να μπορούσαμε να σας μεταφέρουμε με λόγια, τα τρυφερά και ευγενικά του αισθήματα, που απεικονίζονταν στα μάτια του στα χείλη του και σε όλο το πρόσωπό του!!

Το ρωτήσαμε ακόμα εάν ήξερε ότι την Πέμπτη 8 Μαρτίου γιορτάζαμε την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Το παιδί μας απάντησε «Ναι, το ήξερα και πήγα και αυτή την ημέρα λουλούδια στη μητέρα μου και η αδερφή μου μού είπε, Γιάννη εμένα δεν μου έφερες»;;;

 - Έπρεπε να πήγαινες και στην αδερφή σου λουλούδια γιατί και αυτή είναι γυναίκα… άσχετα πως είναι μικρή! το συμβουλέψαμε.
- Θα το κάνω τώρα! μας είπε.

Εμείς εκεί το αφήσαμε, να συνεχίζει να μαζεύει λουλούδια και για την αδερφή του…

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

ΥΓ. Σήμερα το παιδί τότε είναι 18 χρονών και ήταν παρέα με τα παιδιά που έπεσαν στη θάλασσα των Θεοφανίων για την ανάσυρση του Σταυρού και της εικόνας - της βαπτίσεως για να τιμήσει και αυτή την παράδοση...

Θύμισες μιας πολύπτυχης προσωπικότητας, στα πέτρινα χρόνια...

Ο Ερμιονίτης εκπαιδευτικός 

Μιχαήλ Παπαβασιλείου 

Δημοσιεύτηκε στο ένθετο εορταστικό φύλλο της καθημερινής 

εφημερίδας "ΑΡΓΟΛΙΔΑ"παραμονές Χριστουγέννων του 2007

Η πρώτη κατασκήνωση των Ναυτοπροσκόπων στο Μπίστι Ερμιόνης 10 Ιουλίου 1958

Αναρτήθηκε - Αύγουστος 2014

...η επιστολή που έστειλε ο αείμνηστος

 συμπατριώτης μας Δημήτρης Μάγκος

 στον τότε Κοινοτάρχη  Ερμιόνης Απόστολο Παπαβασιλείου 

για να πάρει την άδεια κατασκηνώσεως.

Επίσης το διάταγμα του  Βασιλέως των Ελλήνων για την ίδρυση του Σώματος των Ελλήνων Ναυτοπροσκόπων που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως και εφάρμοσε ο Κρανιδώτης Υπουργός Εσωτερικών Εμμανουήλ Ρέπουλης 

Έρευνα και αποστολή στο blog Γιάννης Λακούτσης

Δημήτρης Μάγκος Φώτο από το αρχείο του blog

Δημήτρης Μάγκος
Φώτο από το αρχείο του blog

Η επιστολή αυτή είναι από το προσωπικό αρχείο του Δημ. Μάγκου και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Αίολος» τον Ιούλιο του 2000.«Αγαπητέ κ. Παπαβασιλείου…» ξεκινούσε η επιστολή,  με ημερομηνία 26/6/58 που έστειλε ο Αρχηγός της 3^ης Ομάδας Ναυτοπροσκόπων Αθηνών, Δημ. Μάγκος, προκειμένου να πάρει την άδεια από τον Κοινοτάρχη της Ερμιόνης, ώστε η ομάδα του  να κατασκηνώσει στο Μπίστι. 

Το περιοδικό εκδίδει η « 3^η ΟΜΑΣ ΑΘΗΝΩΝ ΝΑΥΤΟΠΡΟΣΚΟΠΩΝ-ΕΝΩΣΗ ΠΑΛΑΙΩΝ ΠΡΟΣΚΟΠΩΝ».

Ολόκληρη η επιστολή έχει ως εξής:

                                                           

Αθήναι 26/6/58

Απόστολον  Παπαβασιλείου

Πρόεδρον Κοινότητος Ερμιόνης

Αγαπητέ κ. Παπαβασιλείου

Η 3^η Ομάς Ναυτοπροσκόπων Αθηνών, της οποίας είμαι Αρχηγός, εξέλεξε ως τόπον δια την εφετεινήν θερινήν  κατασκήνωσιν της το Μπίστι της Ερμιόνης. Ως καταλληλοτέρα συγκεκριμένως τοποθεσία εκρίθη η περιοχή του Αη- Γιάννη, όπου υπάρχει και βρύση με πόσιμον ύδωρ. Η κατασκήνωσις μας θα λάβει χώραν από 10^ης-25^ης Ιουλίου, υπολογίζομεν δε ότι θα συμμετάσχουν εις αυτήν περί τους είκοσι πρόσκοποι. Η Ομάς της οποίας ηγούμαι, είναι μια από τας καλλιτέρας εν Ελλάδι, αποτελείται δε από παιδιά γνωστών οικογενειών των Αθηνών, οι γονείς των οποίων ασφαλώς θα επσκεφθούν την κατασκήνωσιν μας.Ασφαλώς θα γνωρίζετε τας αρχάς του ελληνικού προσκοπισμού, από τους κυριωτέρους σκοπούς του οποίου είναι η αγάπη προς την φύσιν και ιδιαιτέρως προς τα δάση. Είμαι βέβαιος ότι η απόφασις μας αυτή θα τύχει της απολύτου εγκρίσεως σας, θεωρώ δε περιττόν να σας τονίσω ότι θέλουν ληφθή πάσαι αι αναγκαίαι προφυλάξεις προς αποφυγήν βλάβης τινός εις τον πευκώνα . Διαβιβάσατε παρακαλώ τους χαιρετισμούς μου εις τους οικείους σας ως και εκ μέρους όλων των ιδικών μου». 
Στις 10 Ιουλίου καταφθάνει για πρώτη φορά στην Ερμιόνη η ομάδα Ναυτοπροσκόπων και κατασκηνώνει στο Μπίστι.Θα παραμείνει μέχρι και τις 25 του ίδιου μήνα, απ’ όπου και θα επιστρέψει στην Αθήνα. Από τότε εκατοντάδες πρόσκοποι κατασκηνώνουν στο ίδιο σημείο κάθε Ιούλιο μέχρι και σήμερα. 

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΠΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΣ

…Ο Ελληνικός προσκοπισμός άρχισε να επιβάλλεται σαν ιδέα στην συνείδηση της κοινωνίας και του Κράτους. Στις 9 Ιουνίου 1912 δημοσιεύεται στην εφημερίδα της Κυβερνήσεως ( ΦΕΚ 179/9-6-1912), το από της 20 Μαΐου Β. Δ (Βασιλικό Διάταγμα), με το οποίο εγκρινόταν το καταστατικό του Ομίλου « Σώμα Ελλήνων Προσκόπων», κύριος σκοπός του οποίου ήταν η ηθική και η σωματική ανάπτυξη των απανταχού Ελληνόπουλων μέσα και έξω από την Ελλάδα.

Η πρώτη επίσημη εμφάνιση των Προσκόπων έγινε κατά την στρατιωτική παρέλαση της εθνικής γιορτής της 25^ης Μαρτίου 1912. Παρέλασαν μπροστά από την εξέδρα

των επισήμων που είχε στηθεί στην οδό Αγίας Όλγας, στην είσοδο του Ζαππείου, μπροστά από τον βασιλιά  Γεώργιο τον Α, την βασιλική οικογένεια, το Υπουργικό Συμβούλιο υπό τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τις άλλες Αρχές. « …Μετά την Σχολήν των Ευελπίδων ακολουθεί η Σχολή των υπαξιωματικών και ο λόχος των μπόϋ-σκαουτς με την ομοιόμορφον στολήν και τους κοντούς ανά χείρας τους οποίους διερχόμενοι από του     Βασιλέως υψώνουσι του Βασιλέως αντιχαιρετώντος  στρατιωτικώς». ΕΜΠΡΟΣ 27/3/1912.

Προσκοπισμός: «Μια διεθνής εθελοντική, πολιτική, μη κομματική παιδαγωγική κίνηση για νέους ανθρώπους, ανοιχτή σε όλους, χωρίς διάκριση καταγωγής, φυλής η πίστης, σύμφωνα με τον σκοπό, τις Αρχές και τη Μέθοδο που καθόρισε ο ιδρυτής της, λόρδος Baden Powell». Αυτή είναι η μία άποψη, γιατί υπάρχει και άλλη, στον παρακάτω σύνδεσμο.  www.scribd.com/doc/45999163).

Μεσ’ στη ζούγκλα 

Μεσ’ στη ζούγκλα, μεσ’ στη ζούγκλα

του παλιού μας του καιρού

ζούνε δυο λυκοπουλάκια

που θυμίζουνε ζουλού.

Είναι δυο γεροί λεβέντες

παλικάρια διαλεχτά

μόνο μην τους πεις τα βράδια

ιστορίες για θεριά.

Δεν φοβούνται,δεν φοβούνται

τίποτ’ άλλο παρ’ εκτός

τα μυρμήγκια, τα κουνούπια

και το σκότος της νυχτός.

Και γι αυτό στα πράγματά τους

έχουν δυο αλλαξιές

για να έχουν ν’ αλλάζουν

σ’ όλες τις κακοτοπιές.

                ----

(προσκοπικό τραγούδι

Ο Βρεσθένης Θεοδώρητος και η δράση του στο Κρανίδι και την Ερμιόνη

του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη

Σύντομο βιογραφικό σημείωμα

Μια από τις ηγετικές μορφές ιερωμένων αγωνιστών της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, που ανέλαβαν υψηλές «πολιτικές» θέσεις, ήταν και ο Επίσκοπος Βρεσθένης Θεοδώρητος, «κατά κόσμον» Θωμάς Κωστάκης ή Βελέντζας.

Γεννήθηκε το 1787 στη Νεμνίτσα, το σημερινό Μεθύδριο, ορεινό χωριό της Γορτυνίας κοντά στη Βυτίνα και ήταν γιος του κοινοτικού προεστού Βασιλείου Κωτσάκη και της Αικατερίνης. Σπούδασε στην περίφημη Σχολή της Δημητσάνας, από την οποία προήλθαν εβδομήντα Γορτύνιοι αρχιερείς! Το 1813 σε ηλικία 26 χρόνων διαδέχθηκε στον επισκοπικό θρόνο των Βρεσθένων τον θείο του (από πατέρα) Θεοδώρητο Α΄, ενώ το 1819 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία.

Με την κήρυξη της επανάστασης στις 25 Μαρτίου του 1821, ο Θεοδώρητος, ο πρωταθλητής του αγώνα της ανεξαρτησίας, όπως τον αποκαλούσαν, πρωτοστάτησε στην ίδρυση του στρατοπέδου των Βερβαίνων, ενώ τον ακολούθησαν πολλοί Βρεσθενίτες και άλλοι  Έλληνες. Πήρε μέρος στις μάχες στο Βαλτέτσι, στα Βέρβαινα, στα Δολιανά και έπαιξε σπουδαίο ρόλο στην άλωση της Τριπολιτσάς. Λίγο πριν από τη μεγάλη μάχη στο Βαλτέτσι, ο Κολοκοτρώνης έγραφε στον επίσκοπο Βρεσθένης: «Καπετάν Δεσπότη, φύλαξε τη θέση σου και μετ’ ολίγον έρχομαι και εγώ εις το Βαλτέτσι μ’ αρκετά στρατεύματα».

Και πράγματι ο ηρωικός επίσκοπος, που αντί για ράσα φορούσε την ένδοξη φουστανέλα, κράτησε τη θέση του με 150 παλληκάρια! Κατά την άλωση του Παλαμηδίου, στις 30 Νοεμβρίου 1822, ο Θεοδώρητος βρισκόταν στο Ναύπλιο κρατούμενος, μαζί με άλλους, από τον Ιούνιο του ιδίου έτους. Όταν άρχισαν να πέφτουν οι σφαίρες από το φρούριο στα σπίτια, οι Τούρκοι -κάτοικοι του Ναυπλίου κυριευμένοι από τον φόβο, πήγαν στο σπίτι του επισκόπου, για να ζητήσουν τη βοήθειά του. Εκείνος προσποιούμενος ότι μόλις είχε ξυπνήσει, τους ρώτησε με απορία τι συμβαίνει. Αυτοί τον πληροφόρησαν για την άλωση του Παλαμηδίου από τους Έλληνες λέγοντάς του:

-  Άγιε Δέσποτα, από τον Θεό και στα χέρια σου!

Λέγεται πως τις προηγούμενες ημέρες τον είχαν επισκεφθεί ξανά, προκειμένου να μεσολαβήσει στον Κολοκοτρώνη για να διαπραγματευτούν μαζί του και στη συνέχεια να παραδώσουν το κάστρο.

Ο Eπίσκοπος Θεοδώρητος αναμείχθηκε και στις πολιτικές εξελίξεις του αγώνα. Στις 26 Μαΐου 1821 ορίστηκε Πρόεδρος της Πελοποννησιακής Γερουσίας που συστήθηκε στις Καλτεζ(ι)ές, χωριό της επαρχίας Μαντινείας. Στη Β’ Εθνοσυνέλευση του Άστρους Κυνουρίας στις 30 Μαρτίου 1823, εκλέχθηκε Αντιπρόεδρός της και στη συνέχεια χρημάτισε Αντιπρόεδρος του Βουλευτικού Σώματος. Ουσιαστικά, όμως, ασκούσε καθήκοντα Προέδρου, αφού ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, που εκλέχθηκε στη θέση αυτή, παραιτήθηκε και ο Ιωάννης Ορλάνδος, που τον αντικατέστησε, αναχώρησε για την Αγγλία.

Η εγκατάστασή του στο Κρανίδι

Στις 30 Νοεμβρίου 1823 μετά από σφοδρές λογομαχίες και αντιθέσεις μελών του Εκτελεστικού και του Βουλευτικού, ο Επίσκοπος Θεοδώρητος, επικεφαλής του Βουλευτικού, με αρκετούς βουλευτές φίλους του Μαυροκορδάτου, εγκαταλείπουν το Άργος, όπου ήταν η έδρα του Σώματος και μεταβαίνουν στο Κρανίδι, μεταφέροντας εκεί την έδρα του Βουλευτικού και παίρνοντας μαζί τους τη σφραγίδα και τ’ αρχεία του.

Από τη νέα έδρα του Βουλευτικού, στις 3 Δεκεμβρίου 1823, εκδόθηκε η με αρ. 519 διακήρυξη «Προς άπαντας τους Έλληνας» υπογεγραμμένη από τον Αντιπρόεδρο του Σώματος Βρεσθένης Θεοδώρητο, στην οποία ο Επίσκοπος δικαιολογώντας την απόφασή του μεταξύ άλλων αναφέρει: «…εις αποφυγήν ενδεχομένων αταξιών, μετέβη (το Βουλευτικό) εις Κρανίδιον εμπόδισεν τα ατοπήματα, εγλίτωσεν τους αρπαχθέντας νόμους και αρχεία του… και ήρχισε τας εργασίας του εν ησυχία εδώ εις Κρανίδιον εν τω μέσω των καλών και ευπειθών πατριωτών· ειδοποιεί λοιπόν τον λαόν προς ησυχίαν του και ευχαριστεί αυτόν  δια την προθυμίαν, τον ζήλον του και την προς τους νόμους εμπιστοσύνην του, όπου έδειξεν εις τούτο το απερίσκεπτο συμβάν…». Και καταλήγει «ότι θέλει διακηρύξει καθαρά τους αιτίους, τα αίτια, τους τρόπους και σκοπούς αυτών, δια να γνωρίσωσι σαφώς και όσοι αδικούνται και όσοι απατώνται».

Μία εβδομάδα μετά, στις 10 Δεκεμβρίου, παρ’ όλο που το Βουλευτικό δεν είχε «την νόμιμη απαρτία», αποστέλλεται έγγραφο, υπογεγραμμένο από τον Θεοδώρητο, στον Λάζαρο Κουντουριώτη στην Ύδρα, όπου του προτείνεται να αναλάβει την προεδρία του νέου Εκτελεστικού, καθώς το παλαιό δεν αναγνωριζόταν και είχε ολοκληρωτικά αντικατασταθεί.

Αυτός αρνήθηκε, καθώς για λόγους υγείας και «άλλας αιτίας» δεν μπορούσε να απομακρυνθεί από την Ύδρα, υποδεικνύοντας, ταυτόχρονα, για την προεδρία του Εκτελεστικoύ τον αδελφό του, Γεώργιο Κουντουριώτη.

Πράγματι στη συνεδρίαση της 21^ης Δεκεμβρίου 1823 το Βουλευτικό Σώμα εξέλεξε και διόρισε Πρόεδρο «Νομοτελεστικής Δυνάμεως του Ελληνικού Έθνους» τον Γεώργιο Κουντουριώτη. Στο έγγραφο με ημερομηνία 3 Ιανουαρίου 1824 και υπογραφή του Θεοδώρητου μεταξύ άλλων αναφέρεται: «…προσκαλείσθε και σήμερον, όπως ελθόντες εν τω Βουλευτηρίω δώσητε κατά τον οργανικόν νόμον, τον όρκον της εμποσύνης ενώπιον Θεού και του Έθνους».

Ήδη την προηγούμενη ημέρα, την 2^α Ιανουαρίου 1824, ο Γ.Κ. είχε αναχωρήσει από την Ύδρα για να μεταβεί στην Ερμιόνη, στο Μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων. Από εκεί με γράμμα ενημερώνει τον αδελφό του Λάζαρο στην Ύδρα για τα όσα συζητήθηκαν στο Βουλευτικό στο Κρανίδι, όπως του τα μετέφεραν οι απεσταλμένοι του Σώματος. Μια ώρα μετά τη δύση του ήλιου στις 3 Ιανουαρίου, όπως το έγγραφο του Βουλευτικού όριζε, ο Γ.Κ. έφθανε στο Κρανίδι, όπου του επιφυλάχθηκε θερμή υποδοχή από τους Βουλευτές.

Την επόμενη ημέρα ορκίσθηκε στο «Βουλευτήριον» νέος Πρόεδρος του Εκτελεστικού ο Γεώργιος Κουντουριώτης. Στη συνέχεια πήγαν όλοι στην εκκλησία, δεν αναφέρεται ο ναός, όπου έδωσαν τον όρκο τα νέα μέλη του Εκτελεστικού, μετά την προσφώνηση του Αντιπροέδρου του Βουλευτικού Θεοδώρητου. Παραθέτουμε την προσφώνηση από σωζόμενο σχετικό έγγραφο των Γ.Α.Κ. 

«Λογίδριον του Βρεσθένης εις την σύστασιν του Εκτελεστικού»

>>>>>>>>>>