Σήμερα η Παγκόσμια Ημέρα των Ιερόδουλων - το πιο αρχαίο επάγγελμα! ...

... ένα τριαντάφυλλο στη γιορτή τους ...

Διεθνής Ημέρα Ιερόδουλων

Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Ιουνίου ως φόρος τιμής στις ιερόδουλες όλου του κόσμου και για καλύτερες συνθήκες δουλειάς, σ’ ένα χώρο, όπου βασιλεύει η εκμετάλλευση.

Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Ιουνίου ως φόρος τιμής στις ιερόδουλες όλου του κόσμου και για καλύτερες συνθήκες δουλειάς, σ’ ένα χώρο, όπου βασιλεύει η εκμετάλλευση.

Όλα ξεκίνησαν στις 2 Ιουνίου 1976, όταν περισσότερες από 100 ιερόδουλες κατέλαβαν την εκκλησία του Αγίου Νικητίου (Saint Nizier) στην πόλη Λιόν της Γαλλίας για να προσελκύσουν την προσοχή της τοπικής κοινωνίας για τις απάνθρωπες συνθήκες του επαγγέλματός τους, την εις βάρος τους αστυνομική βία και την απροθυμία της γαλλικής κυβέρνησης να επιλύσει τα χρονίζοντα προβλήματά τους.

Κατά τη διάρκεια της οχταήμερης κατάληψης της εκκλησίας τραγουδούσαν πολιτικά τραγούδια και κραύγαζαν συνθήματα για καλύτερες συνθήκες εργασίας και τερματισμό του εις βάρος τους στίγματος από την κοινωνία. Η κατάληψη έληξε με την επέμβαση της αστυνομίας, αλλά αποτέλεσε την αφετηρία για τη διεθνοποίηση του κινήματός τους και την καθιέρωση της 2ας Ιουνίου ως Διεθνούς Ημέρας Ιερόδουλων (International Sex Workers Da

Πηγή:https://www.sansimera.gr/worldays/411

© SanSimera.gr

Κάλεσμα να γίνουμε, μετά τον covid-19, συνοδοιπόροι, συμπολίτες, συνάνθρωποι, συμμέτοχοι στις χαρές και τις λύπες του γείτονα…

…Μαζί με τις ευχαριστίες μου για την ευγενή φιλοξενία των σκέψεων και συναισθημάτων μου εδώ στο φιλικό μου blog...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Κάλεσμα σε Συνοδοιπόρους, Συμπολίτες, Συνανθρώπους!…

                                  Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος

     Καλό μήνα Λευτεριάς!...

     Μια φορά κι έναν καιρό, στη Θεσσαλονίκη είχαμε στο Διοικητήριο μια «μαρμάρινη» αλάνα που δεν υπάρχει πλέον και, δυστυχώς, τα αρχαία που αποκαλύφθηκαν ΔΕΝ είναι επισκέψιμος χώρος.

     Και απέναντι από την οδό Αγγελάκη είχαμε μια «χωματένια» μεγάλη αλάνα όπου, όπως και στη «μαρμάρινη» του Διοικητηρίου, κλοτσούσαμε την μπάλα, παίζαμε κρυφτούλι, αμάδες και μακριά γαϊδούρα…

     Μια φορά κι έναν καιρό, είχαμε τους φίλους και τους κολλητούς να λέμε τα μυστικά μας, να μοιραζόμαστε χαρές που έτσι διπλασιάζονταν και λύπες που μειώνονταν επειδή τις βγάζαμε από το στέρνο με δάκρυα στα μάτια.

     Μια φορά κι έναν καιρό, τα είχαμε αυτά για να παίζουμε εμείς σαν παιδιά γονιών που ΔΕΝ είχαν λεφτά ούτε αυτοκίνητα, αλλά είχαμε όνειρα πολλά!...

     Γιατί τώρα πια, όχι μόνο στην πάλαι ποτέ τη δικιά μας «νυφούλα του Θερμαϊκού», την ανοιχτόκαρδη, γενναιόδωρη και τόσο φιλόξενη «φτωχομάνα» Θεσσαλονίκη, αλλά δυστυχώς σε ολάκερη την αγαπημένη και μοναδική μας Ελληνική Επικράτεια που άκουγε στο παρατσούκλι της «Ψωροκώσταινας» σε εποχές που έδεναν τα σκυλιά με τα… λουκάνικα, τώρα πια δεν έχουμε ούτε αλάνες, ούτε παρέες παιδιών, ούτε κρυφτούλι και κυνηγητό, ούτε φίλους.

    Έχουμε κινητά τηλέφωνα, facebook, Instagram, twitter, μας τύλιξε μια απέραντη μοναξιά, πνιγόμαστε σε εθνική κατάθλιψη, μας κρατά σε απόσταση 2 μέτρων ο covid-19, (ανάθεμά τον) δεν λέμε καλημέρα ή καλησπέρα, δεν κοιτάμε σε επίπεδο ματιών συνανθρώπους που έρχονται από απέναντί μας!

     Θεέ μου, τι κρίμα!...

     Καθώς πίναμε καφεδάκι εδώ στην Αγγελάκη στην προ-covid-19 εποχή, ΟΛΟΙ συνταξιούχοι, προσωπικά όμως όχι απόμαχος, μετρούσαμε ευρώ-ευρώ κουτσουρεμένες συντάξεις, μετρούσαμε τα χρόνια που μας παραμύθιαζαν πως θα γινόμασταν όλοι μας πλούσιοι, και μετά βλέπαμε ταλαιπωρημένους άγνωστους συνανθρώπους να ανοίγουν τους σκουπιδοτενεκέδες και να ανασύρουν ό,τι φαινόταν ως αξιόλογο…

     Μαζί με τις ευχαριστίες μου για τη ευγενή φιλοξενία των σκέψεων και συναισθημάτων μου εδώ στο φιλικό μου blog, θα σταθώ στο μεστό νοημάτων θέμα της προσπάθειας να γεμίσουμε τη μοναξιά του σύγχρονου Έλληνα, να μετριάσουμε τη θλίψη, να δώσουμε όσο μπορούμε μια αχτίδα ελπίδας στα παιδιά και στα εγγόνια μας.

     «Επικοινωνώ, άρα… υπάρχω» ο τίτλος της εκπομπής μου στην ΕΡΤ-3, εκεί όπου προσπαθούσα για μερικά χρόνια να υπογραμμίσω (εάν μπορεί κανείς να υπογραμμίσει τον προφορικό λόγο) ότι ο δρόμος προς τη μοναξιά είναι στρωμένος με υποσχέσεις για ανεξαρτησία, αυτοδυναμία, εγωιστική επάρκεια και αποκοπή από τον ομφάλιο λώρο της… παρέας.

     Ο δρόμος που μας έπεισαν να ακολουθήσουμε με τη στρατηγική «πλύσης εγκεφάλου» της συγχορδίας των ΜΜΕ μεγιστοποιούσε τη «δήθεν απελευθερωτική» από την καταπίεση μικρόψυχη έννοια του ΕΓΩ ελαχιστοποιώντας τη μεγαλόψυχη έννοια του ΕΜΕΙΣ…

     Και με την κλασική μας καλοπροαίρετη ελληνοπρεπή αφέλεια επιλέξαμε ως «παρέα» όχι ανθρώπους ή κάποιο κατοικίδιο αλλά την έγχρωμη, μεγάλων διαστάσεων σαγηνευτική  τηλεόραση που τα κατάφερε να μας αποκοιμίσει «μοναχούς» στην εικονική πραγματικότητα της «ανύπαρκτης» παρέας…

     (http://piperopoulos.blogspot.com/2020/05/blog-post_27.html)

     Πριν από μια δεκαετία είχαν καταγραφεί δεκάδες χιλιάδες συνάνθρωποί μας να ζούνε ΜΟΝΑΧΟΙ μόνο στο πολεοδομικό συγκρότημα της… φτωχομάνας! Για την Αθήνα και το λεκανοπέδιο γενικότερα δεν τολμώ να αναφέρω τους αριθμούς, γιατί είναι μαχαιριές στην ανθρώπινη καρδιά. Αλλά και οι επαρχίες μας, δυστυχώς, δεν υστερούν!..

     Και τις τελευταίες δέκα εβδομάδες αμπαρωμένοι στα διαμερίσματά μας ‘αμυνόμενοι’ στην επίθεση της πανδημίας του covid-19 βιώσαμε ακόμη πιο πικρά συναισθήματα μοναξιάς αποκομμένοι από συγγενείς και φίλους. Όσοι είχαν μια γυάλα, ένα ενυδρείο, ένα μικρό ζωάκι σίγουρα που δεν ήταν και δεν θα μπορούσε να είναι τα πλέον επιθυμητά υποκατάστατα του φίλου ή της παρέας, πιστέψανε ότι κάτι είχαν…

     Κάποτε λέγαμε, «δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι», αλλά τώρα προτείνω σε διαδικασία αυτογνωσίας «κοίτα τον φίλο σου για να καταλάβεις ποιος είσαι…».

     Μπουχτίσαμε από άσφαλτο και πλακάκια πεζοδρομίου και, νοσταλγικά, εμείς οι παλιοί θυμόμαστε αλάνες, κρυφτούλι, τη μακριά γαϊδούρα, λάσπες στον δρόμο και τα σκυλιά που τα έδεναν με… λουκάνικα.

     Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω, και δεν θα το συμβούλευα ακόμη και εάν είχαμε τη δυνατότητα πρόσβασης σε μια «μηχανή χρόνου».

     Πέρα από την ανέχεια, όχι τη σημερινή «κακιά φτώχεια» στην Ελλάδα της τρόικας και των θεσμών, μετά το καθολικό «κλείσιμο» των Ελλήνων και της Ελλάδας ως στρατηγική άμυνας στην πανδημία του covid-19, με τρομάζει η προοπτική ενός οικονομικού δράματος που θα ακολουθήσει μετά το πέρας της πανδημίας.

     Βιώσαμε εμείς της τρίτης ηλικίας τη στέρηση χρημάτων όχι όμως στέρηση αξιών, συναισθημάτων και πολιτισμού, στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 αλλά σε αντίθεση με τη σύγχρονη μορφή μοναξιάς και «εικονικής συντροφιάς κοινωνικών δικτύων, η αυθεντική δικιά μας «παρέα», τα «κουτούκια» και τα «πάρτι ρεφενέ σε διαμερίσματα με μωσαϊκά» μας κρατούσαν δεμένους στην πραγματικότητα της ζωής με σάρκα και οστά.

     Ζούμε πια σε ένα «χρεοκοπημένο» Κράτος που θα αποπληρώνει για αρκετές ακόμη δεκαετίες αυτά που «χρωστάμε», σε μια ρημαγμένη οικονομία, σε έναν κόσμο που γέμισε πλαστικά και εικονική πραγματικότητα ψηφιακής μορφής χωρίς… σάρκα και οστά, χωρίς τη χαρά και τον πόνο της ζωής, των ανθρώπινων συναισθημάτων, του έρωτα, της αγάπης, του κουτσομπολιού.

     Μου λένε, καλόπιστα θαρρώ, μερικοί να ξεπεράσουμε τα απαγορευτικά όρια της ηλικίας και να γίνουμε εμείς, της τρίτης ηλικίας βουλευτές και να καθίσουμε εμείς στους Κοινοβουλευτικούς θώκους εξουσίας και αντιπολίτευσης.

     Τους λέω να το ξεχάσουνε!..

    Δεν γίναμε όταν ήμασταν νέοι και τώρα πια δεν βοηθά η ηλικία μας και, μεταξύ μας, όπως αποδεικνύουν καθημερινά τα γεγονότα, «ξέπεσαν» αυτοί οι όροι και μαζί τους και οι ρόλοι!..

     Μπορούμε, όμως, και πρέπει σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, σε πρωτεύουσες Νομών και κάθε άλλη μικρή ή μεγάλη πόλη να ξαναγίνουμε, φίλες και φίλοι αναγνώστες, συνοδοιπόροι, συμπολίτες και  συνάνθρωποι!...

      Παίρνω το θάρρος ως συνταξιούχος, αλλά ΟΧΙ «απόμαχος και καναπεδάτος» Πανεπιστημιακός δάσκαλος, να σας προτρέψω σήμερα να ξαναγίνουμε ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ!  

     Να γεμίσει η Ελλάδα των 10,7 εκατομμυρίων με Φιλέλληνες και αφού «χαστουκίσουμε» όπως χρειάζεται τους εαυτούς μας, να ΑΠΑΞΙΩΣΟΥΜΕ όλοι μαζί εκείνους και εκείνες που, με τη δική μας ανοχή και την σιωπηρή συναίνεση, απεργάστηκαν από πρόθεση η από αμέλεια αυτή την ανιστόρητη «κατάντια» μας.

    Να πούμε στους Πολιτικούς μας, της Εξουσίας και της Αντιπολίτευσης, ότι δεν θέλουμε να συνεχίσουν να μας καταποντίζουν με ψέματα και μισές αλήθειες στον σύγχρονης μορφής Καιάδα μιας διεθνούς ανυποληψίας.

     Κάλεσμα να γίνουμε, μετά τον covid-19, συνοδοιπόροι, συμπολίτες, συνάνθρωποι,  συμμέτοχοι στις χαρές και τις λύπες του γείτονα…

Κοινότητα Ερμιόνης, Λιμενικό Ταμείο και εθελοντικές ομάδες,σε συνεργασία και έντονη δράση καθαριότητας και νοικοκυριού ....

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η καθαριότητα  συνεχίζεται

Ο εργολάβος αποψίλωσης του Δήμου Ερμιονίδας συνεχίζει τις εργασίες του στον πευκώνα του Μπιστιού

Μικρό συνεργείο της Υπηρεσίας καθαριότητας συνεχίζει την αποψίλωση οδών και παρόδων στις γειτονιές της άνω πόλης

Μικρό συνεργείο χρηματοδοτούμενο από την Κοινότητα και επαγγελματίες φροντίζει καθαρίζει και ασβεστώνει περιοχές της πόλης μας

Μεγάλο συνεργείο εθελοντικής προσφοράς της Εταιρίας Geo Land των αδελφών  Κίκινα αποψίλωσε, φρόντισε και καθάρισε μεγάλη έκταση γύρω από το εργοστάσιο (Φουγάρο Μέξη) και το Μεγαλοπήγαδο επί της Δημοτικής οδού Ερμιόνης Θερμησίας

Σε συνεργασία με την Κοινότητα μας παρέδωσε το πηγάδι του Παυσανία – Μεγαλοπήγαδο , πεντακάθαρο- περιποιημένο  και βαμμένο όπου έχουν  εγκατασταθεί και τα  μηχανήματα του παραδοσιακού ελαιοτριβείου  Λαζαρίδη – Δουρούκου

Η προσφορά και η συνεργασία συνεχίζεται

αγάντα Τάσο  

Ο ανωτέρω χώρος υπό την σημερινή του μορφή ως χώρος δροσιάς και με τον χαρακτήρα της  αγροκτηνοτροφικής μας παράδοσης προστατευμένος και πετρόκτιστος παραδόθηκε στους συμπολίτες μας από την Δημοτική Αρχή 1998 -2002.

Παράλληλα και μετά από  ενημέρωση του Προέδρου του Λιμενικού Ταμείου, υπεύθυνου διαχείρισης της Χερσαίας Ζώνης έγινε κλάδεμα στους Φοίνικες και στις Αλμυριές στην περιοχή της Λαϊκής Αγοράς από εθελοντική προσφορά των αδελφών Δημητρίου και Κώστα Κόντου, οι οποίοι μας υποσχέθηκαν  τον καλλωπισμό και την δενδροφύτευση των περιοχών Μπόλλα  (Α΄ Νεκροταφείο Άγιος Ανδρέας) και από αντλιοστάσιο έως τέλος διασταύρωσης Ιπποκράτη

Τους ευχαριστούμε όλους και συνεχίζουμε ………

Κηρυγμένα ιστορικά μνημεία - Σημαντικοί Χριστιανικοί Ναοί της Ερμιονίδας

Μια συζήτηση με τον αρχαιολόγο της 25^ης Εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Γεώργιο Π. Τσεκέ 
με τον Σταμάτη Δαμαλίτη

Ένα θέμα πάντα επίκαιρο,  με την ασέβεια και την αδιαφορία που επιδεικνύουν
 αρκετοί συμπολίτες μας σ' αυτά τα μνημεία....

Το θέμα της κουβέντας μας ήταν η διαχείριση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και τα προβλήματα  στην προστασία των μνημείων, καθώς και οι σημαντικοί ναοί της Ερμιονίδας.

Γεώργιος  Π. Τσεκές «Η έννοια του «μνημείου», ως σημείου αναφοράς  της συλλογικής ιστορικής μνήμης δεν είναι πρόσφατη. Δεν είναι καν σύγχρονη. Έχει τις ρίζες της βαθιά στην αρχαία ελληνική σκέψη, η οποία, ούσα ορθολογική, θεωρούσε δεδομένη τη σύνδεση ενός πολύ σημαντικού ιστορικού γεγονότος με κάποιο υλικό (χειροπιαστό) αντικείμενο.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, το οποίο αναφέρεται από τις πηγές «Σαλαμινία ναυς», το πλοίο δηλαδή με το οποίο ο Θησέας ταξίδεψε στην Κρήτη και σκότωσε το Μινώταυρο. To πλοίο αυτό δεν ξαναταξίδεψε, αλλά φυλάχτηκε σε κεντρικό σημείο της πόλης, ως μνημείο, το οποίο συντηρούσαν οι Αθηναίοι  και επεδείκνυαν με ιδιαίτερη   υπερηφάνεια για τουλάχιστον 10 αιώνες! 

Ο 19^ος και ο 20^ος αι. ήταν οι αιώνες που αφύπνισαν τη ευρωπαϊκή σκέψη σε ζητήματα που σχετίζονταν με τη διατήρηση    και την αποκατάσταση των μνημείων. Στην Ελλάδα ο πρώτος αρχαιολογικός νόμος καταρτίστηκε το 1932. Σήμερα είναι σε ισχύ ο νόμος 3032/2002 ΦΕΚ 153/Α/28/06/2002 «Για την προστασία των αρχαιοτήτων και εν γένει της πολιτιστικής μας κληρονομιάς» 

Στο άρθρο 2  του Αρχαιολογικού Νόμου αναφέρεται ότι  «... ως μνημεία νοούνται τα πολιτιστικά αγαθά που αποτελούν υλικές μαρτυρίες και ανήκουν στην πολιτιστική κληρονομιά της  Χώρας και των οποίων επιβάλλεται η ειδικότερη προστασία»

Ως αρχαία μνημεία η αρχαία νοούνται όλα τα πολιτιστικά αγαθά  που ανάγονται στους προϊστορικούς, αρχαίους,  βυζαντινούς και μεταβυζαντινούς  χρόνους έως το 1830.....

Δημοσιεύτηκε στην  καθημερινή εφημερίδα  «ΑΡΓΟΛΙΔΑ» 

την Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2007.

Ας ακούσουμε τον Πλάτωνα λοιπόν και ας ξεσηκωθούμε!

Από το προσωπικό μας αρχείο 5 Ιουνίου 2012

Η ανάρτηση αυτή αφιερώνεται στους νέους μας, που κρατάνε στα χέρια τους τις Ελπίδες μας...

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ο ΠΛΑΤΩΝ ΣΤΟΥΣ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ: ''ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ, ΚΑΝΤΕ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ''? 

Τα λόγια των αρχαίων μας σοφών είναι διαχρονικά. Οι συμβουλές και οι παροτρύνσεις τους αντηχούν στην αιωνιότητα για να καθοδηγούν εμάς, τους απογόνους τους, όπως και τους Έλληνες που θα διαδεχθούν τη δική μας γενιά, στην οδό της Πολιτικής Αρετής, της Ελευθερίας και του Μεγαλείου.

Δυστυχώς, το σάπιο και κατοχικό εκπαιδευτικό μας σύστημα φρόντισε να μη διδαχθούμε ποτέ τους φιλοσόφους μας, από το φόβο μην εμπνευστούμε από τα λόγια τους και ξεσηκωθούμε απέναντι στους τυράννους μας. Το ίδιο εκπαιδευτικό σύστημα που αναλώνει τις ώρες διδασκαλίας σε γνώσεις σχολαστικές, θεοκρατικές, στείρες και αποβλακωτικές και το οποίο τώρα, με τις μεταρρυθμίσεις της Διαμαντοπούλου, ολοκληρώνεται ως σκοταδιστικός μηχανισμός. (Αλλά αυτά είναι μια πολύ μεγάλη συζήτηση). Στο θέμα μας:

Ξεφυλλίζοντας τους «Νόμους» του Πλάτωνα, έπεσα επάνω στο ακόλουθο απόσπασμα που είναι σαν να γράφτηκε σήμερα. Το παραθέτω:

«Ακόμα κι όταν η πατρίδα κινδυνεύει να σκλαβωθεί ή να πέσει στα χέρια ανάξιων κυβερνητών, είναι προτιμότερο να επαναστατήσεις παρά να την εγκαταλείψεις και να καταφύγεις στην εξορία. Είναι προτιμότερο να υποφέρουμε όλες αυτές τις ταλαιπωρίες παρά να δεχτούμε αλλαγή του πολιτεύματός μας με κάποιο άλλο που θα κάνει τους ανθρώπους χειρότερους». (Πλάτων, «Νόμοι», ΣΤ΄, 770e)

Τι μας συμβουλεύει ο Πλάτων; (ΠΡΟΣΟΧΗ: Ο Πλάτων, όχι ο Μαρξ ή κάποιος άλλος «γνωστός επαναστάτης».). Περιγράφοντας μια κατάσταση όμοια με αυτή που βιώνουμε τώρα, παροτρύνει τους Έλληνες να ξεσηκωθούν παρά να φύγουν. Ευθέως μιλά για Επανάσταση αρνούμενος σε κάθε περίπτωση τη μετανάστευση. Και επισημαίνει ότι είναι προτιμότερο να υποφέρουμε τις ταλαιπωρίες των πολιτικών αγώνων και των συγκρούσεων παρά να δεχθούμε την αλλαγή του πολιτεύματός μας.
Ήδη έχουμε κάνει την αρχή με τις μεγαλειώδεις μας διαδηλώσεις, ας ολοκληρώσουμε ό,τι ξεκινήσαμε και ας απελευθερώσουμε την πατρίδα μας, δηλαδή τους εαυτούς μας -γιατί πατρίδα είναι οι άνθρωποι-, από τους ανάξιους κυβερνήτες που μας ξεπουλούν και υποδουλώνουν!

Υ.Γ. Κάποτε άκουσα σε μια παρέα «αριστερών» ότι ο Πλάτων ήταν. «ολιγαρχικός». Όπως αντιλαμβάνεστε εκείνοι οι «αριστεροί» δεν είχαν διαβάσει ποτέ Πλάτωνα.

Στέφανος Μυτιληναίος

Η λειτουργία του Δημοτικού Σχολείου Αρρένων «Διδύμου» την εικοσαετία 1838 -1858

Γιάννης Σπετσιώτης – Τζένη Ντεστάκου

Με το υπ. αρ.11737/16 Απριλίου 1837 έγγραφο τού «επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας Εκπαιδεύσεως Γραμματέα» διορίζεται, ως δημοδιδάσκαλος, στο Δημοτικό Σχολείο Αρρένων Διδύμου ο Κωνσταντίνος Πιπινόπουλος από τη Χαλκίδα.

Δύο, σχεδόν, χρόνια αργότερα ο Υποδιοικητής Σπετσών και Ερμιονίδος στέλνει την υπ’ αριθμ. 37/8 Φεβρουαρίου 1839 αναφορά του προς τη Γραμματεία «Περί διαγωγής του δημοδιδασκάλου του Διδύμου». Ο Γραμματέας (Υπουργός), Γεώργιος Γλαράκης, επιστρέφει την αναφορά του στον Διοικητή Αργολίδας με την εντολή να λάβει σαφείς και ακριβείς πληροφορίες για τη διαγωγή του δημοδιδασκάλου και να αναφέρει σχετικά. Στις 26 Αυγούστου 1839 ο Διοικητής Αργολίδας ενημερώνει για τις ενέργειές του λέγοντας ότι η αναφορά του Υποδιοικητή Σπετσών «Περί καλής διαγωγής του δημοδιδασκάλου» δημιουργεί ορισμένες αμφιβολίες και την υπόνοια ότι ο Υποδιοικητής έχει επηρεασθεί από την αναφορά του Ειρηνοδίκη.

Γεγονός είναι ότι τα κομματικά πάθη τροφοδότησαν και μεγένθυναν τις όποιες κατηγορίες. Έβλαψαν, όμως, και την τοπική κοινωνία με αποτέλεσμα από τους εβδομήντα (70) μαθητές που φοιτούσαν στο Σχολείο, να παραμείνουν είκοσι (20) και στις εξετάσεις να εμφανιστούν μόνο τέσσερις (4) μαθητές. Μετά από έντονες διαμαρτυρίες και αλλεπάλληλες αναφορές του Υποδιοικητή Σπετσών, του Δημάρχου Ερμιόνης και των κατοίκων του Διδύμου ο Γραμματέας μετέθεσε τον δημοδιδάσκαλο Κωνσταντίνο Πιπινόπουλο στη Δρυόπη Τροιζηνίας, ενώ με το από 20 Απριλίου 1843 έγγραφό του ενημέρωνε για τη μετάθεση του ανωτέρω δημοδιδασκάλου τον Υποδιοικητή Σπετσών και Ερμιονίδας.

Με το πέρας των ως άνω γεγονότων στο Σχολείο διορίστηκε, ως δημοδιδάσκαλος, ο Κωνσταντίνος Δημητριάδης από τις Μυκήνες. Ωστόσο ο διορισμός του στο Δίδυμο κατόπιν των όσων είχαν συμβεί, δεν ήταν γι’ αυτόν ιδιαίτερα ευχάριστος. Μετά από έναν χρόνο παραμονής του στο χωριό, στις 16 Νοεμβρίου 1844, αιτήθηκε από τον Γραμματέα μετάθεση στην ιδιαίτερή του πατρίδα. Πιστεύουμε πως η αίτηση μετάθεσης του Κωνσταντίνου Δημητριάδη δεν ικανοποιήθηκε άμεσα και ότι παρέμεινε στο Δίδυμο για μια τετραετία, περίπου, μέχρι το 1848. Τότε πήρε μετάθεση για την Ελευσίνα (1848) και κατόπιν για την πατρίδα του, τις Μυκήνες, όπου παρέμεινε μόνο 6 μήνες, γιατί με το υπ’ αριθμ.13187/28 Δεκεμβρίου 1849 έγγραφο του Γραμματέα μετατέθηκε στην Πυργέλα Αργολίδας (1849). Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Πυργέλα ζήτησε, με αναφορά του, άδεια σύστασης ιδιωτικού σχολείου στο Άργος, η οποία και του χορηγήθηκε. Στη συνέχεια υπηρέτησε στον Αχλαδόκαμπο (1851) και την Επίδαυρο (1852). Ως εκ τούτου το Σχολείο του Διδύμου παρέμεινε τουλάχιστον για 2 ή 3 χρόνια κλειστό. Αυτό αποτυπώνεται και στον στατιστικό πίνακα «των κατά το 1849 Δημοτικών Σχολείων του Κράτους» που υποβλήθηκε στον Υπουργό το 1850, όπου Δημοτικό Σχολείο Διδύμου δεν εμφανίζεται.

Με την υπ’ αρ. 4324/15 Ιουνίου 1849 αναφορά του προς το Υπουργείο «επί των Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως» ο Νομάρχης Αργολίδας ζητεί τον διορισμό δημοδιδασκάλου στο Σχολείο του Διδύμου. Είχε προηγηθεί και η αναφορά των κατοίκων του χωριού προς τον Έπαρχο Σπετσών και Ερμιονίδος, όπου σημειώνεται ότι με την έλλειψη δημοδιδασκάλου βλάπτεται ανεπανόρθωτα η νεολαία του χωριού, ενώ το διδακτήριο το οποίο είχε παραχωρηθεί από τον Κυβερνήτη για την πολυετή στέγαση του Σχολείου, βρίσκεται σε άθλια κατάσταση. Επίσης στην αναφορά του προς το Υπουργείο ο Νομάρχης Αργολίδας σημείωνε ότι, σύμφωνα με τα όσα ο Έπαρχος αναφέρει σε αυτόν, οι κάτοικοι του Διδύμου είχαν φροντίσει να προμηθευτούν και τα απαραίτητα βιβλία για τις ανάγκες του Σχολείου. Στο Σχολείο, όμως, καθώς φαίνεται, δημοδιδάσκαλος δεν διορίστηκε.

Με την υπ’ αριθμ. 2751/10 Μαΐου 1850 αναφορά του προς το Υπουργείο ο Νομάρχης Αργολίδας αναφέρει ότι ζήτησε από τον Δήμαρχο Ερμιόνης Ιωάννη Γ. Οικονόμου τον διορισμό του δημοδιδασκάλου Κωνσταντίνου Πιπινόπουλου, προσώπου αποδεκτού από τους κατοίκους του Διδύμου. Προσκάλεσε, μάλιστα, τον Δήμαρχο να πληρώσει τον δημοδιδάσκαλο από το Δημοτικό Ταμείο, αλλά αυτός αρνήθηκε κατηγορώντας τον δημοδιδάσκαλο ως «ραδιούργο». Αλλά και η απόφαση της εφορευτικής επιτροπής «ουδόλως διαφέρει εκείνης του Δημάρχου», αφού ήταν «υποκινούμενη» από εκείνον.

Ακολούθησαν δύο ακόμα αναφορές του Νομάρχη Αργολίδας, η υπ’ αριθμ. 3210/17 Μαΐου 1850 και η υπ’ αριθμ. 4376/22 Ιουνίου 1850 προς το Υπουργείο των Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως για το ίδιο θέμα, αλλά λύση, σύμφωνα με τα έγγραφα που μελετήσαμε, δεν δόθηκε.

Με την εκλογή νέας Δημοτικής Αρχής και επί Δημαρχίας Δημητρίου Νικολάου ο Κωνσταντίνος Πιπινόπουλος επανήλθε στη θέση του, καθώς οι αντιστάσεις είχαν πλέον καμφθεί. Υπογράφει, ως δημοδιδάσκαλος Διδύμου, δυο αναφορές (την από 1 Οκτωβρίου 1850 και την από 19 Δεκεμβρίου 1851), αιτούμενος απλήρωτους μισθούς παρελθόντων μηνών. Στο Σχολείο του Διδύμου φαίνεται να παραμένει καθ’ όλη τη διάρκεια της 10/ετίας του 1950.

Να σημειώσουμε ότι με το υπ’ αριθμ. 651/21 Ιουνίου 1851 έγγραφό του ο Γενικός Επιθεωρητής των Δημοτικών Σχολείων Πελοποννήσου Ιωάννης Κοκκώνης ζήτησε τον αριθμό, το είδος και το κόστος των βιβλίων της βιβλιοθήκης του Σχολείου του Διδύμου. Υποβλήθηκε η παρακάτω ανυπόγραφη κατάσταση με το συνολικό κόστος των βιβλίων να ανέρχεται στις 46,60 δραχμές. Για την ιστορία αναφέρουμε ότι τα βιβλία αυτά ήσαν τα εξής:

1	Σώμα πινάκων ανάγνωσης	δωρεάν
15	Ευαγγέλια
1	Σώμα πινάκων αριθμητικής	6 δραχμές
20	Ιεραί Ιστορίαι	2 δραχμές
20	Κατηχήσεις	2 δραχμές
15	Ελληνικαί Ιστορίαι	3,75 δραχμές
15	Γεωγραφίαι	9 δραχμές
15	Γραμματικαί Λεοντίου	13,50 δραχμές
15	Καλλιγραφίαι	2,25 δραχμές
1	Σώμα πινάκων Ιχνογραφίας	3,50 δραχμές
2	Αββάκια μεσαίου μεγέθους	0,70 δραχμές

Τέλος ο Γενικός Επιθεωρητής ζήτησε από τον Έπαρχο Σπετσών να διατάξει «τα δέοντα προς ασφαλή αποστολή των εισηγμένων βιβλίων» απαντώντας στο υπ’ αρ. 151/3 Μαΐου 1851 έγγραφό του.  

Πηγή

Γ.Α.Κ. /Υ.Ε.Δ.Ε. Α΄ - Υ.Ε.Δ.Ε. Β΄

Γιάννης Γκιόλας - Ανεπαρκή τα μέτρα πρόληψης της Κεντρικής Διοίκησης στη Δομή Φιλοξενίας στο ΓΑΛΑΞΙΑ στην Ερμιιονίδα....

Ο βουλευτής Γιάννης Γκιόλας έξω  από την είσοδο του ξενοδοχείου  της Δομής φιλοξενίας στο Κρανίδι 
συνομιλεί και ενημερώνεται κατ' ιδίαν   από οικότροφο πρόσφυγα..

------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΛΑΣ

ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ    ΣΥΡΙΖΑ  ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ

ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ    1      ΝΑΥΠΛΙΟ

ΤΗΛ - FΑΧ   27520-99454

Email    yiannispolitiko@hotmail.com                                                    28-5-2020

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Του Γιάννη Γκιόλα, Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Αργολίδας

Ανεπαρκή τα μέτρα πρόληψης της Κεντρικής Διοίκησης στη Δομή Φιλοξενίας στο ΓΑΛΑΞΙΑ

Η χθεσινή πορεία μιας μεγάλης μερίδας  προσφύγων – μεταναστών της δομής στο Κρανίδι υπήρξε το αποτέλεσμα της ελλιπούς και προβληματικής αντιμετώπισης για τη λήψη των απαραίτητων μέτρων και τον υγειονομικό έλεγχο των φιλοξενουμένων της δομής, ώστε να ελεγχθεί η κρίση του κορωνοϊού και να αποτραπεί ο κίνδυνος μετάδοσης στην τοπική κοινωνία.

Ο ανησυχητικά μεγάλος αριθμός των κρουσμάτων, που άργησε να διαπιστωθεί, κινητοποίησε μεν τους φορείς της Πολιτικής Προστασίας, πλην όμως η υγειονομική προφύλαξη και λήψη ουσιαστικών και αποτελεσματικών μέσων υπήρξε στη συνέχεια ανεπιτυχής.

Συγκεκριμένα, ουδέποτε καλύφθηκε με επάρκεια και αρτιότητα σε μέσα, ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, η υγειονομική μέριμνα της μονάδας με ευθύνη της Πολιτείας, που δεν τήρησε τις υποσχέσεις της.

Αλλά και στον τομέα της τήρησης των απαραίτητων προστατευτικών και ελεγκτικών μέτρων, η Κυβέρνηση ήταν εκείνη που ολιγώρησε αδιαφορώντας και μη ενισχύοντας το υποστελεχωμένο σε προσωπικό Α.Τ. του Κρανιδίου.

 Οι ειδικότερες αβλεψίες, παραλείψεις και ολιγωρίες όπως:

 ο προβληματικός έως ανύπαρκτος ρόλος ενός υπεύθυνου συντονιστή της δομής, η επανεξέταση και η λήψη τεστ σε όλους τους  φιλοξενούμενους  στη δομή, και η αμέλεια για τον επανακαθορισμό περιοριστικών όρων αμέσως με τη λήξη ισχύος της 14αήμερης καραντίνας, δεν είναι του παρόντος να αποτελέσουν, το μόνο αντικείμενο έρευνας και απόδοσης ευθυνών.

Ούτε και η προκλητική και αδικαιολόγητη αδιαφορία στις επανειλημμένες εκκλήσεις της δημοτικής αρχής προς τους αρμόδιους κρατικούς φορείς.

Τη στιγμή αυτή  θα πρέπει η Κυβέρνηση, με υπευθυνότητα και σοβαρότητα να τηρήσει στο ακέραιο τις υποσχέσεις που δόθηκαν αλλά δεν τηρήθηκαν, ώστε να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο επέκτασης της μετάδοσης του Covid – 19 στους ίδιους τους οικότροφους, τους επαγγελματίες της μονάδας,  τα στελέχη της ΔΟΜ , το υγειονομικό προσωπικό του Κ.Υ. Κρανιδίου, τους αστυνομικούς υπαλλήλους και όλα τα μέλη της τοπικής κοινωνίας.

Αυτή την κρίσιμη ώρα, με όλη τη συνετή, υπεύθυνη αλλά και δικαίως διεκδικητική στάση όλων των δημοτικών παρατάξεων του Δήμου Ερμιονίδας είναι, πιστεύω, κακόηχες οι κραυγές, μικρής ευτυχώς μερίδας κατοίκων που θέλουν να δυναμιτίσουν το κλίμα προβάλλοντας ακραίες επιθετικές θέσεις και πρακτικές  που δε σέβονται στοιχειωδώς, ανθρώπινες αξίες και την ίδια τη ζωή των προσφύγων – μεταναστών.

28.05.2020

Γιάννης Γκιόλας

Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Αργολίδας

Διαλυμένα παγκάκια στην Κοινότητα Ερμιόνης κι’ όχι μόνο - συνέχεια...

«Το Λιμενικό Ταμείο του Δήμου είναι υπεύθυνο για όποιο περιουσιακό στοιχείο υπάρχει στον αιγιαλό». 

Αυτή  ήταν η απάντηση από την κοινοτική αρχή και όχι από τον ίδιο τον πρόεδρο αλλά από τη δ.σ. Φανή Χατζή στη σελίδα face book της Βιβής Σκούρτη η οποία είχε κοινοποιήσει την ανάρτησή μας  ΕΔΩ>>>https://stamdamd.blogspot.com/

Ο πρόεδρος Ιωσήφ Γανώσης σε μάς δεν καταδέχεται να απαντήσει, παρά μόνο, με «χαιρετίσματα»... που τα παίρνει ο άνεμος, έτσι για να βγάζει το άχτι του !... 

Σε ό,τι αφορά το επίμαχο θέμα θέλουμε να του πούμε, πως κάθε Νομικό Πρόσωπο του Δήμου και αυτό του Λιμενικού Ταμείου δεν λειτουργεί εντελώς ανεξάρτητα, ασύδοτα και κατά το δοκούν. Έχει προϊσταμένη Αρχή  αυτή του Δήμου και αναφορικά στην περίπτωσή μας την Κοινοτική αρχή Ερμιόνης όπως σε άλλη περίπτωση αυτή του Πορτοχελίου,  της Κοιλάδας και της Θερμησίας.
Επομένως ο πρόεδρος της Κοινότητας Ερμιόνης στην περίπτωσή μας, έχει υποχρέωση και καθήκον να παρατηρεί το δ.σ. του Λιμενικού Ταμείου όταν δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του και στο νοικοκυριό που πρέπει να κάνει στο χώρο της αρμοδιότητας του που βρίσκεται στην περιοχή της Κοινότητας. Κι'αν χρειαστεί, να κάνει τις ανάλογες υποδείξεις.

Αλλά θα θέλαμε να ξέραμε, εάν το εν λόγω παγκάκι (κι’ όχι μόνο...) με αυτή την άθλια και ντροπιαστική εικόνα που παρουσιάζει ήταν δίπλα στο μαγαζί του να έκανε δυσφημιστικό «ντεκόρ» θα τ’ άφηνε έτσι;

Λοιπόν κ. Γανώση αφήστε το επιλεκτικό νοικοκυριό στους  χώρους βιτρίνας της πόλης και ελάτε στην τάξη και τις όποιες απαντήσεις στις δημόσιες και έγγραφες καταγγελίες και τις παρατηρήσεις των πολιτών, να τις δίνεται  δημόσια εγγράφως, στους χώρους που γίνονται πρώτα και μετά, όπου αλλού θέλετε... 

Αυτό πρέπει να κάνουν  οι δημοτικοί άρχοντες και τα δημόσια πρόσωπα...

 Δυστυχώς για κάποιους, είμαι ακόμα ζωντανός… 

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.