Κηρυγμένα ιστορικά μνημεία - Σημαντικοί Χριστιανικοί Ναοί της Ερμιονίδας

Μια συζήτηση με τον αρχαιολόγο της 25^ης Εφορίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Γεώργιο Π. Τσεκέ 
με τον Σταμάτη Δαμαλίτη

Ένα θέμα πάντα επίκαιρο,  με την ασέβεια και την αδιαφορία που επιδεικνύουν
 αρκετοί συμπολίτες μας σ' αυτά τα μνημεία....

Το θέμα της κουβέντας μας ήταν η διαχείριση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και τα προβλήματα  στην προστασία των μνημείων, καθώς και οι σημαντικοί ναοί της Ερμιονίδας.

Γεώργιος  Π. Τσεκές «Η έννοια του «μνημείου», ως σημείου αναφοράς  της συλλογικής ιστορικής μνήμης δεν είναι πρόσφατη. Δεν είναι καν σύγχρονη. Έχει τις ρίζες της βαθιά στην αρχαία ελληνική σκέψη, η οποία, ούσα ορθολογική, θεωρούσε δεδομένη τη σύνδεση ενός πολύ σημαντικού ιστορικού γεγονότος με κάποιο υλικό (χειροπιαστό) αντικείμενο.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, το οποίο αναφέρεται από τις πηγές «Σαλαμινία ναυς», το πλοίο δηλαδή με το οποίο ο Θησέας ταξίδεψε στην Κρήτη και σκότωσε το Μινώταυρο. To πλοίο αυτό δεν ξαναταξίδεψε, αλλά φυλάχτηκε σε κεντρικό σημείο της πόλης, ως μνημείο, το οποίο συντηρούσαν οι Αθηναίοι  και επεδείκνυαν με ιδιαίτερη   υπερηφάνεια για τουλάχιστον 10 αιώνες! 

Ο 19^ος και ο 20^ος αι. ήταν οι αιώνες που αφύπνισαν τη ευρωπαϊκή σκέψη σε ζητήματα που σχετίζονταν με τη διατήρηση    και την αποκατάσταση των μνημείων. Στην Ελλάδα ο πρώτος αρχαιολογικός νόμος καταρτίστηκε το 1932. Σήμερα είναι σε ισχύ ο νόμος 3032/2002 ΦΕΚ 153/Α/28/06/2002 «Για την προστασία των αρχαιοτήτων και εν γένει της πολιτιστικής μας κληρονομιάς» 

Στο άρθρο 2  του Αρχαιολογικού Νόμου αναφέρεται ότι  «... ως μνημεία νοούνται τα πολιτιστικά αγαθά που αποτελούν υλικές μαρτυρίες και ανήκουν στην πολιτιστική κληρονομιά της  Χώρας και των οποίων επιβάλλεται η ειδικότερη προστασία»

Ως αρχαία μνημεία η αρχαία νοούνται όλα τα πολιτιστικά αγαθά  που ανάγονται στους προϊστορικούς, αρχαίους,  βυζαντινούς και μεταβυζαντινούς  χρόνους έως το 1830.....

Δημοσιεύτηκε στην  καθημερινή εφημερίδα  «ΑΡΓΟΛΙΔΑ» 

την Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2007.