Πολλά είναι τα προβλήματα που βιώνουμε αυτό τον καιρό σαν κοινωνία και σαν λαός εδώ στην Ερμιονίδα.
Προβλήματα που μας δημιουργούν οι τυχάρπαστοι - σπεκουλαδόροι… που έχουν παρεισφρήσει στη ζωή μας, αλλά και η ίδια η ανεμελιά μας!
Έτσι, μέσα στο δικό μου προβληματισμό, έρχεται πιο συχνά τον τελευταίο καιρό στη σκέψη μου ένα μικρό ποιηματάκι, που μάθαμε εκτός των άλλων στο δημοτικό σχολείο πριν 64 περίπου χρόνια (τι σου είναι το μυαλό…)
Είναι τα λόγια του λίγα αλλά μου λένε πολλά...
Τα βαθιά μηνύματά του έκτοτε, είναι πυξίδα για μένα
σε όλο το διάβα της ζωής μου, γι’ αυτό και δεν τα ξεχνώ…
Δεν θέλω του κισσού του πλάνο ψήλωμα, σε ξένα αναστηλώματα δεμένο, θέλω να είμαι ένα κρινάκι, μια ανεμώνη, ένα χαμόδεντρο, μα όσο ανεβαίνω, μόνος ν’ ανεβαίνω… Αφιερωμένο εξαιρετικά στον γιο μου τον Δαμιανό με την ευχή, να μην γίνει ποτέ εξαρτημένος του παρασιτικού ρουσφετιού και αυτών που συστηματικά το πλασάρουν... Και μακρυά από κάθε βρώμικη και ανήθικη συναλλαγή... Γιατί τι θα ωφελήσει να αποκτήσεις όλες τις ανέσεις στη ζωή σου, να γευθείς όλες τις απολαύσεις και να χάσεις την αξιοπρέπεια σου και κάθε τι που σχετίζεται με την ψυχή σου... Αντί για καλημέρα
Οι θέσεις της παράταξης Δημοτική Συνεργασία Ερμιονίδας σχετικά με την επιχορήγηση της ΔΕΥΑΕΡ από τον Δήμο Ερμιονίδας
Αγαπητές
συνδημότισσες αγαπητοί συνδημότες,
την
Τρίτη 23 Ιουνίου2020 η Οικονομική
Επιτροπή του ΔήμουΕρμιονίδας αποφάσισε
την έκτακτη επιχορήγηση της ΔΕΥΑΕΡ από τους κεντρικούς αυτοτελείς πόρους (ΚΑΠ)
έναντι δικαιούμενων επιχορηγήσεων του Δήμου Ερμιονίδαςσυνολικού ποσού 482.000,00 ευρώ προκειμένου
να καλυφθούν άμεσες λειτουργικές δαπάνες της ΔΕΥΑΕΡ.
Η
παράταξη μας συμφωνεί με την απόφαση της Οικονομικής Επιτροπήςτου Δήμου Ερμιονίδας για την έκτακτη
επιχορήγηση της ΔΕΥΑΕΡ, διότιζούμε μια
ιδιαίτερη δύσκολη οικονομική συγκυρία, που επέφερε η πανδημία του κορωνοιού και
η κατ’ επέκταση μείωση της οικονομικής δραστηριότητας στην κοινωνία μας.
Γνωρίζουμε
ως προηγούμενη Δημοτική Αρχή, αφού υπήρξαμε και εμείς μάρτυρες, τα χρόνια των
μνημονίων στη χώρα μας και της οικονομικής κρίσης,όπου οι Δημότες τότε όπως και τώρα
αδυνατούσαν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους.
Η
κατάσταση αυτή έφερνε σε πολύδύσκολη
θέση την λειτουργίατης ΔΕΥΑΕΡ,αφού υπήρχεδυσκολίανα πληρωθούν ακόμη και
οι υπάλληλοι και συμβασιούχοι της επιχείρησης.
Υπενθυμίζουμε
ότιτότε θεσπίσαμε για πρώτη φορά το
κοινωνικό τιμολόγιο και στην συνέχεια τις ρυθμίσεις των οφειλών των
λογαριασμών, χωρίς καμία οικονομική στήριξη από τον Δήμο.
Παρά ταύτα και πάλι οι δημότες δεν μπόρεσαν να
ανταπεξέλθουν με αποτέλεσμα έως και σήμερα οι οφειλές των δημοτών προς την
ΔΕΥΑΕΡ να είναι πολύ μεγαλύτερεςαπότις υποχρεώσεις της.
Πρέπει
άμεσα να ενημερωθεί το Δημοτικό Συμβούλιο για όλα τα παρακάτω:
1. Ποιες είναι οι ανελαστικές
λειτουργικές δαπάνες γιατις οποίες
πήρατε απόφαση να καλυφθούν μέσω του νέου δανεισμού; 2. Πόσα χρήματα χρωστούν οι δημότες στην ΔΕΥΑΕΡ καιπόσα χρήματαχρωστάειη επιχείρηση και ποια
είναι η πολιτική είσπραξης των οφειλομένων; 3. Πόσοι λογαριασμοί έχουν εκδοθεί και πόσοι βρίσκονται σε εκκρεμότητα;
4. Πώς θα
χρηματοδοτηθεί η αναβάθμιση των βιολογικών Κρανιδίου και Ερμιόνης σύμφωνα
με την δωρεάν μελέτη της εταιρείας Dolphin capital;
Αγαπητές συνδημότισσες αγαπητοί συνδημότες,
Η
προηγούμενη Δημοτική αρχή και τα μέλη της παράταξης μας ουδέποτε αρνηθήκαμε τον
οποιοδήποτε έλεγχο της ΔΕΥΑΕΡ από τις αρμόδιες υπηρεσίες,όπως ελεγκτές δημόσιας διοίκησης κ.λ.π.
Για
το λόγο ότι η ΔΕΥΑΕΡ από την ημέρα της ίδρυσης τηςδεν έπαψε ποτέ να είναι στο επίκεντρο της
πολιτικής συζήτησης των δημοτών μας, και επειδή η μία παράταξη του Δήμου μας
ζητάει η ΔΕΥΑΕΡ να καταργηθεί και η άλλη να βελτιωθεί, θεωρούμε ότι άμεσα
πρέπει να ελεγχθεί από την ημέρα ίδρυσης της το 2010 έως και την ημερομηνία
λήξηςτης παρούσας διοίκησης, για να
μπορέσουν τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίουνα αποφασίσουν ανάλογα, δηλαδή εάν πρέπει να καταργηθείη να διορθωθούνκάποια πράγματα, σύμφωνα με την έκθεση των
επιθεωρητών δημόσιας διοίκησης ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΥΓ. Σχόλιο blogger: Την
χρεοκόπησαν τη δημοτική επιχείρηση όλοι «οι τεχνοκράτες» που την διοίκησαν από
τα χρόνια που δημιουργήθηκε, εκτός των άλλων και κλείνοντας πονηρά το μάτι στους ψηφοφόρους
τους καταναλωτές, με συνέπεια, να μην πληρώνουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις στην ΔΕΥΑΕΡ για το πιο φθηνό κοινωνικό αγαθό που είναι το νερό της δημοτικής
ύδρευσης και φυσικά για τα αφοδεύματα που επεξεργάζονται οι βιολογικοί σταθμοί
του Δήμου που είναι πάλι δικά μας, Ως εκ τούτου, δεν θέλουμε να σας βλέπουμε και να σας ακούμε και εσείς συνεχίσετε να καμαρώνετε ως δημοτικοί άρχοντες…
Ο νόμος της Πολιτείας σου και το Θρησκευτικό σου Δόγμα, είναι Πανανθρώπινες Αξίες, μη εναλλάξιμες και δεν θυσιάζονται στο βωμό της συγγένειας, της πολιτικής ή οικονομικής εξουσίας, του σεβασμού, της φιλίας και των επιρροών ακόμα και των συμπατριωτών σου!!!
Με γνώμονα την υποκειμενική ορθή πορεία στη ζωή σου, θα παρεξηγηθείς, θα χάσεις φίλους, θα λοιδορηθείς, θα στερηθείς υλικών αγαθών, μη πτοηθείς, ικανοποίησε την συνείδηση σου, απόλαυσε την ψυχική σου ηρεμία και στο τέλος θα δικαιωθείς.
Είναι το απαύγασμα μιας προσωπικής πολυκύμαντης ζωής.
Εδώ και αρκετά χρόνια είχαμε δημοσιεύσει εκτενές ρεπορτάζ
στην εφημερίδα «ΑΡΓΟΛΙΔΑ»
για τους κίνδυνους που εγκυμονούν οι δρόμοι στην Ερμιόνη που κινούνται οι
μαθητές από και προς τα σχολικά ιδρύματα και κυρίως προς το Γυμνάσιο – Λύκειο.
Εάν τύχη και βρεθείτε στον κεντρικό δρόμο της βόρειας εισόδου προς και
από την πόλη και κυρίως από το σημείο της πρώτης παράκαμψης προς την επάνω
Ερμιόνη έως το Σούπερ Μάρκετ «Δήμητρα», σου τρέμει το φυλλοκάρδι να βλέπεις
μαθητές του Γυμνασίου –Λυκείου Ερμιόνης να κινούνται έτσι χύμα… στο δρόμο
ανάμεσα σε αυτοκίνητα και των δύο κατευθύνσεων και που σχεδόν κανένας οδηγός
δεν τηρεί το όριο ταχύτητας σύμφωνα με τα σήματα του Κ.Ο.Κ.
Το πιο κάτω κείμενο είναι αναρτημένο στο blogκαι το θυμηθήκαμε όταν πληροφορηθήκαμε, πως μετά από σχετικό (τηλεφωνικό;;) κάρφωμα, ο φύλακας της αρχαιολογίας στην
Ερμιόνη, πήγε και σταμάτησε το συνεργείο της Κοινότητας και τον πρόεδρο φυσικά, για τις εργασίες που
έκαναν ανάδειξης του δημοτικού πηγαδιού «Καλογερικό»
Όμως, για το θέμα θα επανέλθουμε «Μετά Βαΐων και κλάδων….»
ΣΤΑΜ. ΔΑΜ. Διαβάστε το κείμενο με προσοχή, για να καταλάβετε με θλίψη... πόσο επίκαιρο είναι και στις μέρες μας! ... -----------------------------------------------------------------------------------------------
Όταν...
Γράφτηκε το 1920 αλλά δεν μπορούσε να είναι πιο επίκαιρη, η φράση της Ayn Rand. (Εβραία δραπέτης από τη Ρωσία το 1920 που πήγε στις Η.Π.Α όπου ζήτησε και της δόθηκε πολιτικό άσυλο)
- Όταν καταλάβεις ότι, για να δημιουργήσεις κάτι, πρέπει να πάρεις άδεια από κάποιον που δεν δημιουργεί απολύτως τίποτα...
- Όταν αποδείξεις ότι τα λεφτά δεν τα παίρνεις εσύ που δουλεύεις τίμια, αλλά πάνε σε αυτόν που κάνει ύποπτες δουλειές ή έχει μια θέση με μέσον...
- Όταν καταλάβεις ότι πολλοί γίνονται πλούσιοι, όχι με τη δουλειά, αλλά με δωροδοκίες και κρατικά χρήματα επειδή ελέγχουν το πολιτικό σύστημα και ότι δεν τους προστατεύουν οι νόμοι, αλλά το αντίθετο και όμως, τους προστατεύεις εσύ ο ίδιος...
- Όταν καταλάβεις ότι η διαφθορά ανταμείβεται, ενώ η τιμιότητα μετατρέπεται σε θυσία...
Τότε μπορείς να βεβαιώσεις, χωρίς το φόβο να κάνεις λάθος ότι, η κοινωνία σου, η πατρίδα σου, είναι ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΕΣ...
Μας
έκανε γλυκιά εντύπωση, όταν σήμερα το πρωί - ακόμα ο ήλιος δεν είχε ανατείλει -
στην
νότια παραλία της Ερμιόνης στη θέση «Γκουριμέσι»,
ένα νέο παιδί με
την φωτογραφική του κάμερα πάνω σε τρίποδα,
τραβούσε διάφορα πλάνα από την
περιοχή...
Η περιέργεια μας έκανε να κατέβουμε τα ασβεστωμένα (!)
σκαλοπάτια, συναντήσαμε το παιδί και από την παρουσία του (γαλαζοπράσινα μάτια ξανθοκάστανα μαλλιά κ.α....) φαινόταν πως ήταν
ξένος.
Αρχίσαμε την κουβέντα στα αγγλικά, τον ρωτήσαμε ποια είναι η χώρα της
καταγωγής του, - μας είπε πως είναι Πολωνός και πως το όνομα του είναι Φίλης. Αν
καταλάβαμε καλά, ήρθε για διακοπές εδώ σε μια φιλική του οικογένεια μάλλον και
αυτοί Πολωνοί.
Τον ρώτησα πως βρέθηκε τόσο πρωί στην παραλία και μου απάντησε
πως ο τόπος σας – η πατρίδα σας είναι πολύ ωραία και ήρθα να τραβήξω μερικές
φωτογραφίες - αυτή την ώρα – και ορισμένα πλάνα με βίντεο, Στη συνέχεια θα
ψαρέψω…
Τον ευχαριστήσαμε για την κουβέντα που είχαμε και κατόπιν, άρχισε η βασανιστική σκέψη!
Τα παιδιά μας τι κάνουν αυτή την ώρα;
-Αν ήταν Παρασκευοσαββατοκύριακο θα σας
έλεγα, πως τα περισσότερα,
Αυτή είναι η κουλτούρα των περισσότερων δημοτών που σας ψηφίζουν…
Θέση "Μαδέρι" σήμερα το πρωί 6 η ώρα...
Φώτο ενδεικτικά ...
Δεκάδες φορές, χρόνια τώρα το γράφουμε να πατάμε τις κούτες για να μικραίνει ο όγκος και να χωράει ο μπλε κάδος ανακύκλωσης περισσότερα ανακυκλώσιμα υλικά, αλλά "στου κουφού την πόρτα"....
Με δύό- τρεις κούτες (αναλόγως) γεμίζει ο κάδος πολλές φορές....
Πόσες φορές το έχουμε γράψει Αντιδήμαρχε Καθαριότητας Γιάννη Τσαμαδέ, πως εάν οι εργάτες
καθαριότητας μετά το φόρτωμα των απορριμμάτων στο απορριμματοφόρο αυτοκίνητο τοποθετούν τον κάδο στη θέση του με ανοικτό το
καπάκι, καλύτερα να μην αγοράζουμε κάδους με καπάκι και να γλυτώνει ο Δήμος
(δηλαδή εμείς οι δημότες…) αρκετά χρήματα!
Και αυτό το έπιπλο που είναι
πετάμενο στους κάκτους (Φώτο 2)
πρέπει κάποτε να μαζευτεί,
διότι, ψηφοφόροι δικοί σας το
πετάξανε και κανείς δεν το βλέπει…
Δήμαρχε Ερμιονίδας
Γιάννη Γεωργόπουλε υπάρχουν στον Δήμο υπάλληλοι και Υπάλληλοι - δημότες και
Δημότες…
Κύριε Δήμαρχε χθες – Κυριακή - πήρα τηλεφωνικώς πρόσκληση από τον πρόεδρο της Κοινότητας Ερμιόνης Ιωσήφ Γανώση να παραβρεθώ για φωτογράφιση και ρεπορτάζ στην παράδοση και παραλαβή της δωρεάς στην Κοινότητα ενός πίνακα ζωγραφικής από τον «Ερμιονικό Σύνδεσμο»
Και εκεί στο κοινοτικό κατάστημα έκπληκτος είδα το γραφείο της υπαλλήλου του Δήμου και της Κοινότητας κας Αδαμαντίας Κασνέστη να είναι ανοικτό και αυτή μέσα στο γραφείο να εργάζεται!
Τη ρώτησα πως εργάζεται ημέρα αργίας (Κυριακή) και αυτή μου απάντησε πως «για μένα δεν υπάρχει αργία αν υπάρχει εκκρεμότητα στην εργασία που πρέπει να βγει»
Αυτό να το κρατήσετε (όπως και εγώ) στα υπόψιν σας κ. δήμαρχε.
Ακόμα, κατά την είσοδό μου στο γραφείο του προέδρου αριστερά από την πόρτα εισόδου υπάρχει αναρτημένη γυάλινη πινακίδα στην οποία αναγράφονται τα εξής: - Γραφείο Προέδρου – Συνεδριάσεως Κοινοτικού Συμβουλίου και Εθελοντών.
Το τελευταίο κ. δήμαρχε καταλαβαίνω που απαντάει, αλλά την ίδια στιγμή διερωτήθηκα, αν εγώ ανήκω σ' αυτούς τους εθελοντές που υπονοεί ο κ. πρόεδρος ή στους επίσημους ή στους σπεκουλαδόρους(ευκαιριακούς) ...
Όχι κ. δήμαρχε δεν ανήκω σε καμία από αυτές τις κατηγορίες ανθρώπων παρά μόνο στους Ελεύθερους Πολίτες…
Γιατί αν ήμουν σ’ αυτές τις κατηγορίες θα έπαιρνα προσκλήσεις στις δεξιώσεις και τα τραπεζώματα της Κοινότητάς μας (που φυσικά για ευνόητους λόγους δεν θα αποδεχόμουν) και θα συνωστιζόμουν κι' εγώ στο χώρο της δεξίωσης, μεταξύ των επισήμων και μη...
Ευχαρίστως όμως, (μετά το κοπιαστικό φωτορεπορτάζ μου για τον εορτασμό των Ταξιαρχών και του ομώνυμου κεντρικού Ι.Ν. και της δικής μου ονομαστικής εορτής) θα δεχόμουν ως αντίδωρο την ευλογία των Αρχαγγέλων μας (των οποίων την μνήμη τιμούσαμε και εορτάζαμε αυτή την ημέρα) και του εφημέριου π. Ιωάννη Αμπελά δια του αρτίδιου (προσκόμιδου) περιτυλιγμένο σε ειδική συσκευασία, που πρόσφερε σε όλους τους επισήμους και μη (ονόματα δεν αναφέρω) ...
Ούτε και γι’ αυτή την προσφορά ακόμα κ. δήμαρχε φαίνεται ήμουν άξιος να έχω για τους λειτουργούς της Εκκλησίας μας αφού δεν μου προσεφέρθη…
Σημεία των καιρών βλέπετε κ. δήμαρχε και αυτή είναι η αμοιβή(!) Πολιτών σαν και εμένα, που τολμάνε να εκφράζονται με παρρησία και ευθύτητα για όσα νοσηρά συμβαίνουν και θα συμβαίνουν στην κοινωνία μας! ...
Αλλά και για τις χιλιάδες τιμητικές δημοσιογραφικές αναφορές μου (20 χρόνια τώρα) που τιμούν πρόσωπα και πράγματα στην τοπική μας κοινωνία, δεν έχω ακούσει, ούτε ένα ευχαριστώ!
Δεν έχουν τη δύναμη ψυχής και ίχνος αισθημάτων ευγνωμοσύνης η πλειοψηφία των συμπολιτών μου, να εκφράσουν ακόμα και αυτή τη λέξη…
Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.
Μιλάμε για Διεθνές Δίκαιο, αλλά
Διεθνές Δίκαιο δεν υπάρχει. Κάθε Δίκαιο είναι μια σύμβαση και η σύμβαση υπάρχει
μόνο όταν (και όσο) οι συμβαλλόμενοι τη δέχονται και την τηρούν. Από μόνη της
(καθεαυτήν) μια σύμβαση (κάθε Δίκαιο) δεν συνιστά αξία υποχρεωτική για όλους,
δεν έχει ισχύ αυθεντίας, εγκυρότητα αυταξίας, υπερβατική ιερότητα. Για να
λειτουργήσει μια σύμβαση προϋποθέτει την καλή θέληση των συμβαλλομένων, την
ενεργό τους συναίνεση. Κάθε κράτος έχει το δικό του σύστημα
Δικαίου συνοδευμένο οπωσδήποτε από λειτουργικούς θεσμούς για την επιβολή του:
Εχει τα δικαστήρια, που κρίνουν ποιος συμμορφώνεται και ποιος παραβιάζει την
κοινή σύμβαση Δικαίου, έχει και το σωφρονιστικό σύστημα που τιμωρεί (απομονώνει
από το κοινωνικό σώμα) όσους αθετούν το τεθειμένο Δίκαιο. Εγινε προσπάθεια στη Νεωτερικότητα
να δημιουργηθούν ανάλογοι θεσμοί δικαστικής κρίσης και επιβολής σωφρονιστικών
ποινών, που να καθιστούν και το Διεθνές Δίκαιο «αναγκαστό κατά πάντων». Η
επιτυχία ήταν ελάχιστη έως μηδενική. Παρά την ευφυΐα της οργάνωσης, την
καθαρότητα (συχνά) των προθέσεων, τον ενθουσιασμό των αφελέστερων, οι θεσμικές
απόπειρες να πειθαρχήσουν σε κανόνες Διεθνούς Δικαίου κράτη αυτεξούσια,
αυτόνομα, ανεξάρτητα, αποδείχθηκαν ουτοπικές. Η πολεμική υπεροπλία ή η
ισορροπία του τρόμου αποτρέπουν (ή απλώς αναβάλλουν) ολοκληρωτικούς πολέμους.
Οι τοπικοί πόλεμοι συνεχίζουν να υπάρχουν, ελεγχόμενοι από το εμπόριο όπλων,
που είναι αποκλειστικότητα των Υπερδυνάμεων. Κοινοί τόποι όλα τα παραπάνω, προσιτά όλα
και κατανοητά σε κάθε άνθρωπο επαρκούς ευφυΐας. Ομως οι Νεοέλληνες, μόνοι εμείς
(«αεί παίδες») ασκούμε τις διεθνείς σχέσεις μας «καθ’ υπαγόρευσιν: Υποταγμένοι,
«χωρίς αιδώ ή λύπην», στο καραμανλικό θέσφατο (φράση-σύμβολο της εκούσιας
ιστορικής παρακμής μας) ότι «ανήκομεν εις την Δύσιν», πιστέψαμε «ανεπαισθήτως»
για χρέος μας «να γίνουμε επιτέλους Ευρωπαίοι, για να γίνουμε κάποτε άνθρωποι»!
Με αυτή την αλλοτριωτική ξιπασιά δεχθήκαμε να μας υπαγορεύουν οι ΗΠΑ την
εξωτερική μας πολιτική ώς την πιο παραμικρή λεπτομέρεια – ώς την έσχατη ντροπή
της σημιτικής «νύχτας των Υμίων». Πιο πριν, όσο υπήρχε ο εφιάλτης του
σοβιετικού ολοκληρωτισμού, οι Ελληνες, φορτωμένοι και την πείρα της
ζαχαριαδικής κακουργίας, είχαμε με την ψήφο μας επιλέξει τη συστράτευση στο
αμερικανικό και της ευρωπαϊκής Δύσης όραμα ελευθερίας. Ως και στην Κορέα στείλαμε
Ελληνόπουλα να θυσιαστούν για τις «αξίες» της Δύσης. Το ευχαριστώ που
εισπράξαμε, ήταν να χαρίσει το ΝΑΤΟ το μισό νησί τής, πανάρχαια ελληνικής,
Κύπρου στην εξισλαμισμένη μειονότητα (18%) που συγκρότησε αμέσως ένα τάχα και
κράτος, δεύτερο πάνω στο νησί. Επόμενος μπουναμάς της
«Δύσης» στην ανίατα αφελή «σύμμαχό» της Ελλάδα ήταν να παραδώσει την επίσης
ελληνική Βόρεια Ηπειρο στους οψιφανείς στα ελληνικά χώματα Αλβανούς και, λίγο
μετά, να χαρίσει το όνομα της Μακεδονίας στους σλάβους εισβολείς της περιοχής
Μοναστηρίου (Πελαγονίας). Τα παραδείγματα κραυγάζουν ότι το Διεθνές Δίκαιο, για
τους Δυτικούς που το γέννησαν, δεν λογαριάζεται ούτε καν σαν σύμβαση χρηστική,
είναι μόνο πρόσχημα. Το επικαλούνται μόνο όταν και για όσο τους βολεύει.
Γεννιέται, λοιπόν, αμέσως το ερώτημα – το γεννάει η κοινή λογική και το
ένστικτο της αυτοσυντήρησης: Γιατί εμείς, οι σημερινοί Ελληνώνυμοι, επιμένουμε
να υποτασσόμαστε πειθήνια στα βίτσια των «ισχυρών» της Δύσης, κυρίως των ΗΠΑ
και της Γερμανίας, με προσχηματική δικαιολογία τον σεβασμό μας στο Διεθνές
Δίκαιο, που οι «ισχυροί» το λοιδορούν απροκάλυπτα; Και τα ερωτήματα της απλής λογικής
πληθαίνουν: Ξέρουμε ότι η Δύση καυχάται για τον πολιτισμό της, που είναι
γέννημα του «Διαφωτισμού». Γι’ αυτό και το Δίκαιο δεν θωρακίζεται με το κύρος
μεταφυσικής αυθεντίας, συνιστά μόνο μια σύμβαση για την εξυπηρέτηση αναγκών.[ Ο «Διαφωτισμός» θέλησε να είναι ένας
συνεπής μηδενισμός, άρνηση κάθε «νοήματος» (αιτίας και σκοπού) της ύπαρξης, του
κόσμου, της Ιστορίας. Πώς να στηθεί όμως Δίκαιο στο κενό, δίχως «νόημα» – μόνη
η χρησιμότητα οδηγεί νομοτελειακά στην αυθαιρεσία. Οι Ελληνες, μικροί,
αδύναμοι και σε δραματική παρακμή, επιμένουμε να εμπιστευόμαστε την ιστορική
μας επιβίωση στην αμερικανική Υπερδύναμη, παρά τις αρνητικές εμπειρίες και
απογοητεύσεις μας. Η εναλλακτική δυνατότητα θα ήταν ο Πούτιν; Πάντως αυτός,
ίσως από ειλικρίνεια, ίσως από υποκρισία (κανείς ποτέ δεν θα το μάθει),
επιδείχνει, όχι προκλητικά, ότι σώζει τον σεβασμό του «ιερού», αρνείται τον
αθεϊσμό του Διαφωτισμού – σταυροκοπιέται, ασπάζεται εικόνες, εκκλησιάζεται,
όπως κάθε Χριστιανός στην πατρίδα του. Ας δεχθούμε, ότι ο Πούτιν είναι
μέγας υποκριτής, αδίστακτος συμφεροντολόγος. Δεν θα άξιζε, έστω και μόνο να
διακριβώσουμε, αν το σταυροκόπημά του έχει κάποιες, έστω ελάχιστες επιπτώσεις
στην αντίληψή του για το Διεθνές Δίκαιο; Αν το ένα δέκατο των πολεμικών
διευκολύνσεων που προσφέρουμε στις ΗΠΑ το παραχωρούσαμε στους Ρώσους, ποιες θα
ήταν οι επιπτώσεις για το κράτος και την κοινωνία την ελληνική; Το να επιλέγουμε τους
φίλους και συμμάχους μας, δεν σημαίνει ότι γινόμαστε υποτελείς τους. Η
διαστροφή των ελληνο-αμερικανικών σχέσεων σε ταπεινωτική υποτέλεια των Ελλήνων
δεν είναι απαραίτητο να επαναληφθεί με τους Ρώσους.
