Οι ιστορίες σας πριν από ένα χρόνο.
Ανατρέξτε ξανά σε αυτές τις στιγμές από το αρχείο ιστοριών σας.
Κλικ στις φωτο και στα κείμενα ...
======================================================================================================================================================
Εκατό χρόνια εκπαίδευσης στην Ερμιονίδα
(1829-1929)
.jpg)
Γράφει η Βιβή Σκούρτη
Ο
Γιάννης Σπετσιώτης αποτελεί σημαντικό πνευματικό κεφάλαιο για τον τόπο
μας. Μας έχει συνηθίσει σε δημοσιεύματα και εκδόσεις σημαντικών
βιβλίων-ερευνών, άρθρων, σ’ ένα πολύμορφο εν γένει συγγραφικό έργο.
Η
συγγραφική κατάθεση του Γιάννη και η βιβλιοπαραγωγή είναι
ενδιαφέρουσα τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά. Ο συγγραφικός του κόσμος παραμένει
σταθερός σε θέματα εκπαίδευσης και πολιτισμού. Η βάσανός του για την έρευνα και
την έκφραση έχει κατατεθεί εδώ και χρόνια σε μια πλούσια βιβλιογραφία.
Σε
ό,τι επεξεργάζεται, με ό,τι θέμα καταπιάνεται πραγματοποιεί ενδελεχή έρευνα
την οποία και καταθέτει στα πονήματά του. Ιστορικά διαμάντια, με προσανατολισμό
τον πολιτισμό για μια νέα κοινωνία στηριγμένη στις διαχρονικές αξίες του
ανθρώπου και του πολιτισμού, δύο πράγματα που υπηρέτησε και υπηρετεί στην
επαγγελματική και εν γένει στη ζωή του.
Ο
Γιάννης δεν ξεχνά τον τόπο που τον γέννησε, πάντα γυρνά σε αυτόν με νοσταλγική
διάθεση συγκινεί και αφυπνίζει. Λεπτές φέτες Ερμιονίτικης ζωής με πληθώρα
προσώπων, παρόντων και απόντων, με παραστατικότητα, με το ντόπιο ιδίωμα, τη
ντοπιολαλιά που βάζει τον αναγνώστη στον κόπο να δραματοποιήσει την αφήγηση και
με τη φαντασία του να μπορέσει να δει τους μορφασμούς, τα βλέμματα, τις
εκφράσεις που συνοδεύουν το λόγο.
Με
τη συγγραφική του φωνή προστατεύει τη γλωσσική και πολιτισμική κληρονομιά μας
και ταυτόχρονα την έκφραση.
Η
γλώσσα κεντημένη με ήχους αφηγείται, διασώζει έναν ολόκληρο κόσμο
που χάνεται. Λέξεις, εκφράσεις, προφορικές παραδόσεις, παροιμίες, τραγούδια,
λαϊκές σοφίες, νανουρίσματα, συνήθειες, αλλά και ήθος και αξίες ενός κόσμου,
προσφέροντας με τον τρόπο του αναγνωστική ευφορία.
Διαβάζουμε
και παίρνουμε βαθιές ανάσες, χαμογελάμε και κάποτε αναστενάζουμε.
Με
τη γραφή του, που χρειάζεται βούληση, γνώση και τόλμη, υποστηρίζει και
διαφυλάσσει τη μνήμη, την προφορική παράδοση, την άυλη πολιτιστική κληρονομιά
μας.
Ο
Γιάννης κατέχει τη δεξιότητα της γραφής που απορρέει και από την ιδιότητά του,
αλλά και από το πάθος του, πιστεύει στις συνεργασίες και ενώνει τις συγγραφικές
δυνατότητές του με εκείνες της Τζένης Ντεστάκου∙ έτσι οι δυο τους γράφουν,
ερευνούν και εξερευνούν το παρελθόν, ταξινομούν, συνομιλούν με την ιστορία της
πατρίδας.
Ζήτησα
από την Τζένη και τον Γιάννη να παρουσιάσουν μια πτυχή του ποικιλόμορφου
συγγραφικού τους έργου και αυτοί επέλεξαν την έρευνα που αναφέρεται στην
Ιστορία της εκπαίδευσης στην Ερμιονίδα, στα πρώτα 100 χρόνια του ελεύθερου
Ελληνικού κράτους. Έργο μοναδικό, κοπιώδες και πρωτότυπο που ολοκληρώθηκε μετά
από οκτώ χρόνια συνεχούς έρευνας και μελέτης των πηγών.
Έτσι
επανορθώθηκαν ανακρίβειες που υπάρχουν σε σχετικά κεφάλαια ορισμένων βιβλίων.
Οι
συγγραφείς επίσης περιληπτικά αναφέρθηκαν στην Καποδιστριακή περίοδο, αφού αυτή
είχε ερευνηθεί και παρουσιαστεί από τους Μητροπολίτη Παντελεήμονα
Καρανικόλα και τον Αδάμ Αθουσάκη.
Και
επειδή είναι ασταμάτητοι, αναμένουμε με ενδιαφέρον το επόμενο συγγραφικό
«οβολό» τους και εγώ στη συνέχεια δημοσιεύω το σημείωμα που μου έστειλαν.
=============================================================================================================================================
 |
| Τζένη Ντεστακού &Γιάννης Σπετσιώτης |
«Αγαλλιάσθε δίκαιοι εν Κυρίω τοις ευθέσι πρέπει αίνεσις»
Τα
δέκα βιβλία μας που αριθμούν 1400 περίπου σελίδες αναφέρονται στην Ιστορία της
Εκπαίδευσης στην Ερμιονίδα και αφορούν την πρώτη 100/ετία του ελεύθερου
Ελληνικού κράτους (1829-1929), με μια μικρή παρέκκλιση στην αναφορά στο Αστικό
Σχολείο που λειτούργησε στο Κρανίδι τους χρόνους του πολέμου και της Κατοχής
(1940-1944).
Το
έργο είναι αφιερωμένο στους 200 περίπου εκπαιδευτικούς, που δίδαξαν εκείνα τα
πολύ δύσκολα 100 πρώτα χρόνια στις πόλεις και τα χωριά της επαρχίας Ερμιονίδας
και φώτισαν το νου και την ψυχή των παιδιών της.
Έτσι
ξεπήδησαν ο Μίλησης και ο Ρέπουλης, ο Μήτσας και ο Δεληνιάννης, ο Ρομπότσης και
ο Ιεράρχης Παντελεήμων Φωστίνης, η Σταματίνα Βασιλείου και ο ήρωας γιος της
υπίατρος Ιωάννης Βασιλείου και τόσοι άλλοι επώνυμοι και ανώνυμοι μακρινοί
συμπολίτες μας.
Ας είναι όλων ευλογημένη και αιώνια η μνήμη τους!
Θα
θέλαμε να ευχαριστήσουμε τη Βιβή, που είχε την καλοσύνη και το υπέροχο
συναίσθημα του αλτρουισμού να παρουσιάσει τη δουλειά μας.
Παλικαράς και νταής στα μπράτσα...
και κιοτής!- > άνανδρος, άτολμος και δειλός στη ψυχή…
Κύριε δήμαρχε με ενημερώνουν συνδημότες από όλη την Ερμιονίδα, πως ο "Παιδείας & Πολιτισμού" του Δήμου μας Μέξης Π., ανάρτησε στη σελίδα του στο facebook, κατάπτυστο και προσβλητικό σχόλιο με χυδαίο λόγο στο πρόσωπό μου, -> με φωτογραφικό
τρόπο - και μόλις αντέδρασαν αρνητικά στη σελίδα του συμπολίτες μας, αυτός ο δειλός(!) το
κατέβασε διαγράφοντας και τα δισμενή σχόλιά τους, στο πρόσωπό του …
Έτσι το μοναδικό αποδειχτικό στοιχείο που υπάρχει είναι αυτό
που παραθέτουμε…
Κύριε δήμαρχε, μετά από όλες αυτές τις επαναλαμβανόμενες αισχρές συμπεριφορές αυτού του κυρίου, αναλογιζόμαστε, με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, θα παραβρεθείτε μαζί στον καθιερωμένο αγιασμό των σχολείων του Δήμου μας ;;;
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ
Τοπικός δημοσιογράφος
===============================================================================================================================
Οι ελληνικές πόλεις νοσούν και στις μέρες μας ...
Εάν θεωρούμε πως η πανδημία είναι η αιτία και ο λόγος ασθενείας όλων, τότε θα πρέπει να αναθεωρήσουμε.
Η μεγάλη νόσος των πόλεων και των ανθρώπων είναι η α π ά θ ε ι α, οι ψ ε υ δ α ι σ θ ή σ ε ι ς, η μη ανάληψη ε υ θ υ ν ώ ν.
Διαχρονικό απόσπασμα το παρακάτω, που θα έπρεπε να κορνιζαριστεί και να κρεμαστεί στο σαλόνι μας, ακριβώς απέναντι από τον καναπέ της απάθειάς μας.
Ας προβληματστούμε: >>>>>>>>
"Οι ελληνικές πόλεις ν ο σ ο ύ ν"
Οι πολιτευόμενοι και διαχειριστές των κοινών δωροδοκούνται και εξαγοράζονται.
Κι όσο για τη μεγάλη μ ά ζ α των πολιτών, είτε δεν αντιλαμβάνονται τα όσα διαπράττουν οι κυβερνώντες, είτε τα αντιλαμβάνονται αλλά δ ε ν α ν τ ι δ ρ ο ύ ν, βυθισμένοι όπως είναι στην ραστώνη και την άνεση της καθημερινότητας.
Από τούτη την αρρώστια έχουν π ρ ο σ β λ η θ ε ί παντού οι πάντες - απλώς ο καθένας τρέφει την ψευδαίσθηση ότι η συμφορά δ ε ν θα χτυπήσει τη δική του πόρτα, αλλά θα διασφαλίσει τα δικά του συμφέροντα εκμεταλλευόμενος τους κινδύνους των άλλων.
Με αποτέλεσμα, οι λ α ο ί να χάνουν την ελευθερία τους λόγω υπερβολικής και αντίθετης προς τις επιταγές των καιρών ραθυμίας, ενώ οι π ρ ο ε σ τ ο ί, που πίστευαν ότι ξεπουλούν τα πάντα εκτός από τους εαυτούς τους, αντιλαμβάνονται τώρα ότι το πρώτο πράγμα που εκχώρησαν ήταν ο εαυτός τους."
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ - ΚΑΤΑ ΑΘΗΝΑΙΩΝ
2 ώρ. ·
Η καθιερωμένη γιορτή της πατάτας, τοπικού προϊόντος
των Διδύμων που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 1η Σεπτέμβρη στο Λαογραφικό Μουσείο
Διδύμων εξελίχθηκε σε μια σπουδαία εκδήλωση Τοπικής Ιστορίας και Πολιτισμού που
καθήλωσε κυριολεκτικά το κοινό που την παρακολούθησε. Πέραν των δημοτικών και
τοπικών αυτοδιοικητικών παραγόντων παραβρέθηκε και ο βουλευτής Αργολίδας του
ΣΥΡΙΖΑ κ Γιάννης Γκιόλας με την σύζυγό του.
Την άψογη σε όλα διοργάνωση είχαν αναλάβει και έφεραν
σε πέρας όπως άλλωστε κάθε χρόνο οι Εθελόντριες του Λαογραφικού Μουσείου με
"μαέστρους" τις κυρίες Γιώτα Σαμπάνη Μπάρδη και Φρόσω Μεθενίτη και
έξοχες παρουσιάστριες, με γλαφυρό, δομημένο και επιστημονικά τεκμηριωμένο λόγο
τις κύριες Αναστασία Βουρλή, Μάρια Προσίλη, Κική Βογκλη και τον κύριο Δημήτριο
Τσατσαρό.
Η εκδήλωση πέραν των τοπικών ιστορικών αναφορών περιελάμβανε και βραβεύσεις Δίδυμιωτών παλαιότερων Μουσικών, παικτών διαφόρων οργάνων, του Μουσικολογιοτάτου Ιεροψάλτου, Διδασκάλου και Συγγραφέα κυρίου Αθανασίου Τσατσαρού και τέλος προς μεγάλη μου έκπληξη στο τέλος περιελάμβανε και αναφορά στο πρόσωπο μου ως έχοντος τη αρχική ιδέα της δημιουργίας του Λαογραφικού Μουσείου Διδύμων (στην τελευταία μου δημαρχιακή θητεία), αναφορά την οποία τιμητικά συνόδευσαν με την προσφορά σε μένα μιας εικόνας του Αγίου Δημητρίου την οποία φιλοτέχνησε η κυρία Βασιλική Παπαθανασίου.
Τις ευχαριστώ πάρα πολύ τόσο για τα θερμά τους λόγια και το δώρο τους, όσο και για το ότι διατηρούν στην μνήμη τους με ευγνωμοσύνη πρόσωπα και γεγονότα την στιγμή που άλλοι καταβάλλουν προσπάθεια να λησμονήσουν...
