Ο Δήμαρχος Ερμιονίδας να φροντίσει να εμφυσήσει δημοκρατικούς θεσμούς στους δημότες και κυρίως στους νέους…

Κύριε  Δήμαρχε,  αφήστε αυτές τις λογικές και τις ψηφοθηρικές – σπεκουλαδόρικες πρακτικές με δηλώσεις του τύπου -> «υπάρχει τεράστια  ζήτηση στην Ερμιονιδα για γήπεδα τένις» σταματήστε να αεροβατείτε(!)   και προσγειωθείτε στο υψηλό θεσμό που υπηρετείτε, αν θέλετε να τελειώσετε ομαλά τη δημαρχιακή σας θητεία…

Κατ’ αρχήν φροντίστε οι αθλητικοί παράγοντες -> προπονητές και αθλούμενοι  στα υπάρχοντα γήπεδα τένις  ποδόσφαιρου κ.α. να προσέρχονται ήμερα και όχι νύκτα και να ανάβουν τους ενεργοβόρους  ηλεκτρικούς προβολείς( αυτό το έχω γράψει ξανά και γίνεται χρόνια) με τη σκέψη ο Δήμος πληρώνει, γιατί όλοι εμείς οι δημότες πληρώνουμε …

Στη συνέχεια - αυτό είναι το πιο σοβαρό -  να επανέλθετε στα δια ζώσης Δημοτικά Συμβούλια και αφήστε τα ηλεκτρονικά και να καμαρώνετε στο γυαλί! γιατί αυτό σας βολεύει…

Ο ΔΗΜΟΣ έχει ανάγκη από δημοκρατικές διαδικασίες που σ’ αυτές να συμμετέχουν οι δημότες και κυρίως οι νέοι! Γιατί σε κάθε εκλογική αναμέτρηση θέτουν υποψηφιότητα νέοι και νέες, που δεν ξέρουν που συνεδριάζει το Δημοτικό Συμβούλιο και τις διαδικαστικές εργασίες που γίνονται εκεί… 

Όμως, πάνω από όλα, ο πρόεδρος του Δ.Σ. όπως η κυρία των ημερών μας, να γνωρίζει, πως οι δημότες που συμμετέχουν σ’ αυτές τις συνεδριάσεις έχουν δικαίωμα λόγου!! – Φαίνεται, πως αυτή η κυρία δεν το ξέρει ή δεν της το επιτρέπει η αλαζονική αντίληψή της, αφού δεν έδωσε το λόγο ακόμα και στον υποψήφιο Δήμαρχο Ερμιονίδας Γιάννη Μαργέτα.

Από ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ έχουμε ανάγκη κ. δήμαρχε στο ΔΗΜΟ μας και όχι από συγκυριακά γήπεδα τένις όπως για λόγους ευνόητους δημόσια δηλώνετε…

Επίσης, θα θέλαμε από εσάς και όλους όσους συμφωνούν μαζί σας, να σεβαστείτε τη ΔΙΑΘΗΚΗ του Κρανιδιώτη Ευεργέτη – Δωρητή αείμνηστου Κώστα Δημότση ή Έλληνα, όπως θα θέλατε και εσείς, οι επιζώντες να σεβαστούν τη δική σας ΔΙΑΘΗΚΗ… 

Γι’ αυτό και για άλλα πολλά κ. Γεωργόπουλε είμαστε αποφασισμένοι να φτάσουμε στο τέρμα τους, γιατί δεν περιμένουμε κάποιους εξωγήινους να μας σώσουν…

Ο νοών νοείτω…

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Τοπικός δημοσιογράφος

=====================================================================================================================    

Tasos Tokas

5 ώρ.  · 

" Υπάρχει τεράστια ζήτηση δημοτικών γηπέδων τένις στον άκρως τουριστικό Δήμο μας" έγραψε σήμερα ο Δήμαρχος Ερμιονίδας!! Ρολάν Γκαρός γίναμε!!

10Konstantinos Despotiadis, Πάνος Αποστόλου και 8 ακόμη

4 σχόλια

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση

4 σχόλια

• Konstantinos Despotiadis

  Όταν το γέλιο αντικαθιστά τα επιχειρήματα αντιπαράθεσης είναι πλέον πολύ αργά για την εξουσία. Έχει ήδη πέσει χωρίς να το γνωριζει

Χρήστος Γιανναράς καθηγητής φιλοσοφίας -> Αξιοπρέπεια: τι να την κάνεις;:: ...

 

Christos Yiannaras

Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Αξιοπρέπεια: τι να την κάνεις;

Christos Yiannaras | 14 Nov 2022

Θυμάμαι µε ενάργεια (με είχε πολύ εντυπωσιάσει) την αφήγηση που μου εμπιστεύθηκε κάποτε ο λογοτέχνης και εκπαιδευτικός Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος: Είχε επισκεφθεί τον φίλο και, ας πούμε, ομότεχνό του Αγγελο Σικελιανό, στην Αίγινα. Καθισμένοι οι δυο φίλοι στο μπαλκόνι του σπιτιού, όπου έμενε ο Σικελιανός, συζητούσαν «περί ψυχής» – ο Σικελιανός αγόρευε, ευφραδής πάντοτε, και ο Παναγιωτόπουλος τον παρακολουθούσε με τον σεβασμό που απαιτούσε η έμπνευση του «δασκάλου».

Κάποια στιγμή, στον δρόμο κάτω από το μπαλκόνι, εμφανίστηκε ένας ψαράς, με το ρηχό στρογγυλό του καλάθι κατάφορτο ψάρια, να διαλαλεί την πραμάτεια του. Ο Σικελιανός διέκοψε την «περί ψυχής» αδολεσχία του και ο συνομιλητής του, ο Ι. Μ. Π., πρόλαβε να ψελλίσει την απορία του: «Αυτός, εδώ τώρα, ο ψαράς, τι λες Δάσκαλε, έχει ψυχή;». Ο Σικελιανός έσκυψε λίγο για να δει πιο καθαρά την εικόνα, και απάντησε χωρίς δισταγμό στον συνομιλητή του: «Ψυχή αυτός, όχι, δεν έχει – τι να την κάνει;».

Η επιγραμματική (σύντομη και με βεβαιότητα) απάντηση του ποιητή έχει αποτυπωθεί στη μνήμη μου κι ας πέρασαν τόσα χρόνια. Διευκολύνει, ίσως, (ή «φωτίζει») τον τρόπο (αφέλεια, επιπολαιότητα, απλοϊκή έπαρση) που οι άνθρωποι της δημοσιότητας, συνήθως επηρμένοι, αντιμετωπίζουν ταπεινούς και καταφρονεμένους βιοπαλαιστές συνανθρώπους τους.

Σήμερα, απλοί και καταφρονεμένοι συνάνθρωποι στις «προηγμένες» κοινωνίες μας, μάλλον δεν υπάρχουν. Ακόμα και με ελάχιστη εξάσκηση σε κάποια μαστορική, χρεώνουν απίστευτες αμοιβές για ασήμαντη χειρωνακτική εργασία και πληρώνονται κατά κανόνα χωρίς να δίνουν απόδειξη. Οι άνθρωποι έχουν και παραέχουν «ψυχή», που αν ζούσε ο Σικελιανός θα τρόμαζε για την αρπαχτική της βουλιμία.

Ενα άλλο είδος περιφρονημένων και δραματικά στερημένων ανθρώπων πληθαίνει καθημερινά, με αυξημένη, όλο και περισσότερο, την εκρηκτική δυναμική του απελπισμού τους: Εφημερίδες και τηλεοράσεις προβάλλουν, κάθε τόσο, διθυραμβικά, φωτογραφίες και πανηγυρικές «δηλώσεις» όσων πρώτευσαν στις Εισαγωγικές των ΑΕΙ. Αλλά αυτές οι «πρωτιές» είναι, συχνά, θριαμβικά κατορθώματα χρυσοπληρωμένων φροντιστηρίων και ιδιωτικών μαθημάτων, που η εμπορική τους ευφυΐα έχει επιβάλει στην ελλαδική κοινωνία τον εκπαιδευτικό πρωτογονισμό της «απομνημόνευσης».

Εκατοντάδες χιλιάδες παιδιών στην Ελλάδα αποκλείονται, κάθε χρόνο, από την Ανώτατη Εκπαίδευση, επειδή (υγιέστατα) μειονεκτούν στην ψυχοκτόνο «απομνημόνευση». Παίζουν τη ζωή τους κορώνα-γράμματα τρέχοντας με τα «μηχανάκια» και μεταφέροντας πίτσες, μέσα στη νύχτα, επειδή δεν έχουν λεφτά για φροντιστήριο ή επιδεξιότητα για τον φορμαλισμό της απομνημόνευσης. Ο θεσμός των «φροντιστηρίων» στην Ελλάδα (μάλλον μοναδική περίπτωση διεθνώς) είναι ίσως η ευστοχότερη μέθοδος «γενοκτονίας»: μέθοδος για την εξαφάνιση της ιστορικής συνείδησης και της πολιτισμικής καλλιέργειας ενός λαού.

Κυριολεκτεί η λέξη «γενοκτονία», όταν πρόκειται για σφαγή, λιμό, λοιμό ή εκπατρισμό ενός λαού. Μάλλον πρέπει να δεχθούμε ότι μια μορφή γενοκτονίας είναι και η υποκατάσταση του σχολείου από το φροντιστήριο, της γλώσσας από μια παρασημαντική χρηστικής συνεννόησης, ο περιορισμός των στόχων της σπουδής αποκλειστικά στην επαγγελματική αποκατάσταση.

Ο Ελληνισμός, ιθαγενής ή απόδημος, εγχώριος ή μετανάστης, έχει χάσει, σε μεγάλο (επικίνδυνο) ποσοστό, τα στοιχεία – γνωρίσματα που του εξασφάλιζαν προνομιακή ετερότητα πολιτισμική. 

Ας τολμήσει, μια οποιαδήποτε κυβέρνηση, τη στατιστική καταμέτρηση: Θέλεις να είσαι Έλληνας και γιατί; 

Για μητρική σου γλώσσα θα διάλεγες ποτέ τα ελληνικά, και με ποια αιτιολογία προτίμησης; 

Το σχολείο σου και τα εκπαιδευτικά του προγράμματα ανταποκρίνονται στην ανάγκη σου για ατομική και συλλογική αξιοπρέπεια; 

Στο οικογενειακό και ευρύτερο κοινωνικό σου περιβάλλον πιστοποιείς την καύχηση ή ντροπή και τη δυστυχία τού να είσαι Έλληνας; 

Θα συμφωνούσες με τον Αριστοτέλη ότι «το να ζητάς παντού το χρήσιμο δεν ταιριάζει στους ελεύθερους και μεγαλόψυχους ανθρώπους» – γιατί;

Ας υπήρχε τουλάχιστον, στο πολιτικό πεδίο, η τόλμη της δοκιμής: Να βρισκόταν ένας υπουργός Παιδείας, που να τολμούσε άλλη στρατηγική κι άλλες μεθόδους στην εκπαίδευση. Να περνούσε μιαν ολόκληρη μέρα συζητώντας με τους μαθητές και τους δασκάλους ενός ΕΠΑΛ (επαγγελματικού λυκείου), το βράδυ, υπαίθρια συνάντηση με τους μόνιμα εξεγερμένους στα Εξάρχεια – μήπως μπορέσει να βρει άκρη για τα κίνητρα της βίας που μοιάζει να τους ηδονίζει.

Άραγε, δεν αντέταξε ποτέ κανένας στην απρόσωπη μάζα των παιδιών, που ζουν τον βανδαλισμό σαν αυταξία και ακραία ηδονή, δεν τους αντέταξε ποτέ κανείς το πανηγύρι μιας κοινής χαράς, τη γαλήνη ενός κοινωνούμενου πένθους, τους δεσμούς που υφαίνει μια τίμια συνεργασία και συμπόρευση;

Δεν έχουμε πια οι Ελληνώνυμοι κοινούς, βιωματικούς στόχους, επομένως ούτε και συντονισμό κοινωνίας των αναγκών. Ο πρωτογονισμός του εγωκεντρισμού καθορίζει τη λειτουργία θεσμών και επιδιώξεων, καθρεφτίζεται ο πρωτογονισμός εμφατικά κυρίως στη δημόσια διοίκηση, αλλά και στα εκπαιδευτικά συστήματα και επινοήματα. Η λογική των ανθρώπων της εξουσίας είναι η αυθαιρεσία του χορτάτου, που απορεί: Γιατί ο συνταξιούχος πανεπιστημιακός χρειάζεται αξιοπρέπεια, «τι να την κάνει»; Έχει το ένα πέμπτο της σύνταξης Συμβούλου Επικρατείας, αυτονόητη καταδίκη στην ισόβια πενία.

«Σηκώνει το γάντι»(!) -> ο Υποψήφιος Δήμαρχος Ερμιονίδας Γιάννης Μαργέτας …

… Ανταπαντά στην τοποθέτηση και στις αιχμές.. του Δημάρχου Ερμιονίδας, σχετικά με την κλήση προς απολογία δημοτικών υπαλλήλων, σε πιθανά πειθαρχικά παραπτώματα …

=================================================================================================================

Η αλήθεια για τις εργασιακές σχέσεις στο Δήμο Ερμιονίδας

Κ. Δήμαρχε,

Στην απαντητική επιστολή σας που δημοσιεύσατε στην ιστοσελίδα του Δήμου Ερμιονίδας, αγνοώντας τα προσωπικά δεδομένα, αναφέρετε ότι « ο συγκεκριμένος υπάλληλος, στα δύο χρόνια που εργάζεται στο Δήμο Ερμιονίδας, έχει κατ΄ επανάληψη υποπέσει σε πειθαρχικά παραπτώματα με αποτέλεσμα να εκκρεμούν σε βάρος του σχετικές αναφορές» .

Δηλαδή, για υποθέσεις που δεν έχετε ακόμα εξετάσει ως πειθαρχικός δικαστής, προεξοφλείτε για τον εργαζόμενο αρνητικό τιμωρητικό αποτέλεσμα, αγνοώντας το «τεκμήριο της αθωότητας».

Το αξίωμα του ποινικού δικαίου non bis in idem (ουδείς διώκεται εκ δευτέρου) αναγνωρίζεται στο υπαλληλικό δίκαιο και προς την κατεύθυνση αυτή έχει διαμορφωθεί και η νομολογία του ΣτΕ. Σύμφωνα λοιπόν με τα καθιερωμένα για περισσότερα πειθαρχικά παραπτώματα, τα οποία έγιναν από τον ίδιο υπάλληλο με επαναληπτικές πράξεις, οι οποίες τέθηκαν στην κρίση του πειθαρχικού οργάνου, καταλογίζεται μία μόνο ποινή.

Εφόσον λοιπόν, όπως αναφέρετε, εκκρεμούν αναφορές, για ποιο λόγο δεν τις συγκεντρώσατε και να εκδικαστούν όλες μαζί;

Μήπως οι επαναλαμβανόμενες τιμωρίες επηρεάζουν τη συνέχιση της εργασιακής σχέσης του εργαζομένου  με το Δήμο;

Αναφέρεστε  στον εργαζόμενο – συνδικαλιστή, χωρίς να κάνετε διαχωρισμό, αν οι συμπεριφορές που εσείς χαρακτηρίζετε ως παραβατικές, αφορούν στην ορθή εκτέλεση της εργασίας του ή σε διεκδικήσεις συνδικαλιστικού χαρακτήρα.

Μήπως έχει στοχοποιηθεί λόγω της προσφυγής του κατά της απόφασης 51/2022  του Δημοτικού Συμβουλίου για το ωράριο, η οποία μέχρι σήμερα δεν έχει εκτελεστότητα και κατ΄επέκταση νομιμότητα, ή για τις διαμαρτυρίες του για μη πληρωμή υπερωριών;                            

Δεν γίνεται επίσης καμία αναφορά στους άλλους εργαζόμενους στους οποίους επιβάλατε πρόσφατα είτε ποινή είτε καλέσατε σε απολογία, καθώς επίσης ότι κανένα πειθαρχικό δεν ξεκίνησε από καταγγελίες δημοτών.

Η υπεραπλούστευση των πραγμάτων δεν αφορά σε όλες τις υποθέσεις και εν πάσει περιπτώσει δεν ταιριάζει, όταν μιλάμε για πειθαρχικό δίκαιο, γιατί από αυτό κρίνονται εργαζόμενοι και είμαστε υποχρεωμένοι να τηρούμε απολύτως και τον τύπο που προβλέπεται. Γι΄ αυτό το πειθαρχικό δίκαιο περιέχει δύο επιμέρους τμήματα και συγκεκριμένα:

Α) το συστηματικό πειθαρχικό δίκαιο, το οποίο αναφέρεται στα πειθαρχικά αδικήματα και τις πειθαρχικές ποινές και

Β) το «δικονομικό» πειθαρχικό δίκαιο το οποίο αναφέρεται στη διαδικασία η οποία πρέπει να ακολουθηθεί για την επιβολή των προβλεπομένων ποινών.

Στην ουσία πρόκειται για διαδικαστικό πειθαρχικό δίκαιο και αυτό γιατί η σχετική διαδικασία δεν εξελίσσεται ενώπιον των δικαστηρίων, αλλά ενώπιον της διοικήσεως. Ως αποτέλεσμα οι πειθαρχικές αποφάσεις που δεν τήρησαν επακριβώς τη διαδικασία που προβλέπεται ακυρώνονται από τα Υπηρεσιακά Συμβούλια.

Ο Δήμαρχος, λοιπόν, όταν κρίνει εργαζόμενους με την ιδιότητά του ως πειθαρχικού δικαστού, οφείλει να εξαντλεί όλες τις δυνατότητες που του δίνει ο νόμος και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να ακούγονται και οι δύο πλευρές. Τα ερωτήματα άλλωστε που τέθηκαν σχετικά με την τήρηση της διαδικασίας δεν απαντήθηκαν.

Επειδή στην επιστολή σας αναφέρετε «όσοι σπεύδουν να καταλογίσουν στη Δημοτική Αρχή …. καλό είναι να έχουν ολοκληρωμένη ενημέρωση πριν το πράξουν» να σας υπενθυμίσω ότι στο Δημοτικό Συμβούλιο της 4^ης Νοεμβρίου 2022 στη διάρκεια συζήτησης του 14^ου θέματος « Αύξηση ωραρίου εργασίας σχολικών καθαριστριών» ζήτησα το λόγο με θέμα την πειθαρχική ποινή που επιβλήθηκε σε εργαζόμενο και η Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου αρνήθηκε.

Τέλος οι σχέσεις την εργαζομένων με τη διοίκηση δεν εξετάζονται με βάση στατιστικά δεδομένα.

Κρανίδι 17-11-2022

Γιάννης Μαργέτας

Υποψήφιος Δήμαρχος Ερμιονίδας.

Προς το Δήμαρχο Ερμιονίδας Γιάννη Γεωργόπουλο …

 

Ο Διαχειριστής του blog: Κύριε δήμαρχε εγώ έπραξα το καθήκον μου, όπως το επιβάλει η δημοσιογραφική δεοντολογία... 

Ανάρτησα και τη δική σας απάντηση στα όσα σας καταμαρτυρούν για το θέμα που έχει προκύψει -> πειθαρχικά συμβούλια σε δημοτικούς υπαλλήλους  κ.α….

Εσείς πόσες φορές έχετε απαντήσει στις δεκάδες δημοσιογραφικές ερωτήσεις μου;;; -> ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ!! ...

Αντιθέτως, μετατρέπετε τις  ερωτήσεις μου εσείς και οι συνεργάτες σας  σε συκοφαντίες(!), για να στηρίξετε τις μηνύσεις εις βάρος μου και μάλιστα με τη διαδικασία του αυτοφώρου!!!… 

Πάντως, εγώ στη θέση σας, αν διάβαζα ένα τέτοιο σημείωμα εις βάρος μου, θα έχανα τον ύπνο μου, διότι δεν θα με άφηνε να κοιμηθώ η συνείδησή μου …  

Δεν ξέρω αν συμβεί το ίδιο και σε εσάς …

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Τοπικός δημοσιογράφος

Ο Δήμαρχος Ερμιονίδας στην επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου ...

 

https://ermionida.gr/

 Νέα & Ανακοινώσεις | 17 Νοεμβρίου 2022

Οι εργαζόμενοι εκτός από δικαιώματα έχουν και υποχρεώσεις, στις οποίες οφείλουν να ανταποκρίνονται με συνέπεια

Κρανίδι, 17.11.2022

Ανακοίνωση

Τις τελευταίες μέρες κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο αναρτήσεις σχετικά με πειθαρχική ποινή, την οποία επέβαλα σε υπάλληλο του Δήμου Ερμιονίδας.

Είναι πολύ λυπηρό κάποιοι, που δεν γνωρίζουν τα ακριβή γεγονότα και στοιχεία της υπόθεσης αυτής, να σπεύδουν δημοσίως να λάβουν θέση, με μόνο σκοπό να κερδίσουν λίγες ψήφους και να εμφανιστούν ως δήθεν προστάτες των εργαζομένων.

Ενδίδοντας σε τέτοιου είδους πειρασμούς καταλήγουν από την μία να εκτίθενται ανεπανόρθωτα στα μάτια των δημοτών και από την άλλη να επικροτούν δημοσίως παραβατικές συμπεριφορές.

Ο συγκεκριμένος υπάλληλος, στα δύο χρόνια που εργάζεται στον Δήμο Ερμιονίδας, έχει υποπέσει κατ’ επανάληψη σε πειθαρχικά παραπτώματα, με αποτέλεσμα να εκκρεμούν εις βάρος του σχετικές αναφορές.

Το πρώτο των πειθαρχικών παραπτωμάτων του, για το οποίο υπήρξε αναφορά από τον αρμόδιο Αντιδήμαρχο, έλαβε χώρα τον Φεβρουάριο του 2022. Τον Απρίλιο του 2022 ο εν λόγω υπάλληλος κλήθηκε από εμένα σε απολογία. Μετά την παραλαβή της σχετικής κλήσης αιτήθηκε τη χορήγηση συμπληρωματικών δικαιολογητικών για την υποβολή της απολογίας του. Τα εν λόγω δικαιολογητικά, χρησιμοποιώντας διάφορες αστείες δικαιολογίες, υπεκφυγές και τεχνάσματα, απέφευγε να παραλάβει θεωρώντας ότι με αυτόν τον τρόπο δεν θα απολογηθεί για το πειθαρχικό παράπτωμα στο οποίο είχε υποπέσει και έτσι θα γλιτώσει τον καταλογισμό της προβλεπόμενης από τον Νόμο ποινής.

Όσοι σπεύδουν να καταλογίσουν στην Δημοτική Αρχή δήθεν αυταρχική και αντεργατική διοίκηση, καλό είναι να έχουν ολοκληρωμένη ενημέρωση πριν το πράξουν. >>>>>>

Φθινοπωρινό ηλιοβασίλεμα σήμερα στη νότια πλευρά της Ερμιόνης…

 …με όλα τα χρώματα και τ’ αρώματα της εποχής...

ΦΩΤΟ -> STAM.DAM.D.

Το facebook επιλέγει παλαιότερες αναρτήσεις και μας τις υπενθυμίζει...

 Οι ιστορίες σας πριν από ένα χρόνο. Ανατρέξτε ξανά σε αυτές τις στιγμές από το αρχείο ιστοριών σας.

Κλικ στις Φωτο και στα κείμενα για να τα διαβάσετε...

17 Νοεμ

17 Νοεμ

Έργα και ημέρες της δημοτικής αρχής Δήμου Ερμιονιδας ....

 ...Έτσι για να μας λέει η σημερινή δημοτική αρχή πως έχει δική της άποψη, όραμα …  σχέδια και να μη δείχνει κανένα σεβασμό και ευγνωμοσύνη στην επιθυμία - μέσω της Δημόσιας Διαθήκης - του αείμνηστου  Κρανιδιώτη Ευεργέτη - Δωρητή Κώστα Δημότση ή Έλληνα ...

Οξειδωθήκαμε (!) πλέον στον τρόπο σκέψης και δράσης των δημοτικών μας αρχόντων -> Βιώνουμε αδιανόητες συμπεριφορές! …

STAM.DAM.D.

=============================================================================================================================================

e-mail στο blog ...

ΟΙ ΑΣΤΟΧΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΓΗΠΕΔΩΝ ΤΕΝΙΣ ΣΤΟ ΚΤΗΜΑ ΤΗΣ ΔΩΡΕΑΣ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΔΗΜΟΤΣΗ  Ή ΕΛΛΗΝΑ ΕΚΘΕΤΟΥΝ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ

Πέμπτη 17  Νοεμβρίου 2022

Με την επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματος, αποστείλαμε, στις 16 Νοεμβρίου 2022,  Επιστολή-Διαμαρτυρία στον Δήμαρχο Ερμιονίδας κ. Γεωργόπουλο, στις αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου Ερμιονίδας και στους δωρητές, σχετικά με τις άστοχες ενέργειες της Δημοτικής Αρχής για την κατασκευή 2 γηπέδων τένις στο οικόπεδο  που  έκανε δωρεά ο αείμνηστος Κρανιδιώτης Κώστας Δημότσης ή Έλληνας,  με τις οποίες παραβιάζεται η βούληση και η επιθυμία του για να κατασκευαστεί Κλειστό Γυμναστήριο που θα φέρει το όνομά του, προσφορά στους νέους και τις νέες  της ευρύτερης περιοχής Κρανιδίου.

Η Δημοτική Αρχή, μετά το εκρίζωμα των ελαιοδέντρων στις αρχές Ιουνίου, προχώρησε πρόσφατα  χωρίς να έχει την έγκριση  από κανένα θεσμικό όργανο του Δήμου Ερμιονίδας, στην χάραξη του περιγράμματος των γηπέδων  τένις στο κτήμα των 8,5 στρεμμάτων στο Γκολέμι Κρανιδίου, με στόχο την έναρξη των εργασιών για την κατασκευή τους.

Με το δεδομένο ότι έγιναν πλημμελείς ενέργειες από τα αρμόδια όργανα του Δήμου Ερμιονίδας και χωρίς να ενημερωθούν  για το σοβαρό αυτό θέμα  οι Δημοτικοί Σύμβουλοι, ως όφειλε η Δημοτική Αρχή, θεωρούμε ότι  υπάρχει σαφής παραβίαση της βούλησης και της επιθυμίας του δωρητή Κώστα Δημότση ή Έλληνα, από την λανθασμένη εκτέλεση  της διαθήκης του.

Υπενθυμίζουμε ότι το 2017, επί δημαρχίας Δημήτρη Σφυρή, με σαφή πρόθεση και θέληση να υλοποιηθεί  η επιθυμία του δωρητή για την  κατασκευή του κλειστού γυμναστηρίου επελέγη από τις τυποποιημένες αθλητικές εγκαταστάσεις της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού ο τύπος του Κλειστού Γυμναστηρίου με κωδικό Κ.Γ. -182 (περιλαμβάνει γήπεδο μπάσκετ, βόλεϊ) και στις 15.09.2017 χωροθετήθηκε το αρχιτεκτονικό της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού στο συγκεκριμένο αγροτεμάχιο και επελέγη να γίνει και εξωτερικό γήπεδο μπάσκετ, βόλεϊ και υπαίθριες κερκίδες.

Το διάγραμμα κάλυψης της χωροθέτησης προσαρτήθηκε στην υπ’ αριθμό 178/2017 ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Ερμιονίδας, με την οποία εγκρίθηκαν  παρεκκλίσεις από τους όρους δόμησης, απόφαση που ψήφισε και  ο σημερινός Δήμαρχος κ. Γεωργόπουλος.

Στη συνέχεια  με την απόφαση  125 /2020  του Δημοτικού Συμβουλίου καθορίστηκαν επακριβώς οι αρμοδιότητες της  Συντονιστικής   Επιτροπής που ήταν αποκλειστικά να προβεί στις κατάλληλες ενέργειες  για την προώθηση της κατασκευής Κλειστού Γυμναστηρίου που θα φέρει την ονομασία: “ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΗΜΟΤΣΗΣ – ΕΛΛΗΝΑΣ”», στη θέση «Γκολέμι – Αγία Θεοδώρα» Κοινότητας Κρανιδίου Δήμου Ερμιονίδας.

Στην  πορεία  η επιτροπή με ευθύνη του Προέδρου της, παρεξέκλινε των αρμοδιοτήτων της  και προώθησε την κατασκευή 2 γηπέδων τένις! >>>>>

Χατζησωκράτης: Το Πολυτεχνείο δεν ανήκει στους δημιουργούς του....

 

Ο Δημήτρης  Χατζησωκράτης γράφει  ειδική αφιέρωση  στο βιβλίο του "ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 73" για τον Αλέξη Τσίπρα...

Το μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής κατάληψης του Πολυτεχνείου για το νόημα της εξέγερσης και τις παρακαταθήκες της

ΤοΒΗΜΑ Team

22.11.2020, 11:32

>>>>

Δημήτρης Χατζησωκράτης -> ο δικός μας - Ερμιονίτης πολιτικός της αριστεράς, από νέος στους αγώνες...

 

ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΕΣ...

Δημήτρης Χατζησωκράτης, www.tozizanio.gr, 17/11/2021

Το Πολυ­τε­χνείο δεν ανή­κει στους δη­μιουρ­γούς του. Δικές τους οι ανε­ξί­τη­λες μνή­μες από τα συ­γκλο­νι­στι­κά βιώ­μα­τα και τις μο­να­δι­κές στιγ­μές της εξέ­γερ­σης, δικό τους και το ξε­πέ­ρα­σμα των ορί­ων τους μέσα στη συλ­λο­γι­κή τους λει­τουρ­γία.

Το Πολυ­τε­χνείο πρέ­πει να ανή­κει στη ση­με­ρι­νή γε­νιά, που με τα δικά της ορά­μα­τα και συν­θή­μα­τα, προσ­δί­δει το δικό της πε­ριε­χό­με­νο στους αγώ­νες της. Ωσό­του και αυτή πα­ρα­δώ­σει τη σκυ­τά­λη στην επό­με­νη…

Και φυ­σι­κά το Πολυ­τε­χνείο πρέ­πει να ανή­κει και σε ολό­κλη­ρο το δη­μο­κρα­τι­κό λαό. Να νιώ­θουν ο κα­θέ­νας και η κα­θε­μιά πε­ρή­φα­νοι για­τί πα­ρό­λο που αυ­τός ο τό­πος γεν­νά­ει με­ρι­κές φο­ρές δι­κτά­το­ρες, γεν­νά­ει και τους τυ­ραν­νο­κτό­νους. Και έτσι πο­ρεύ­ε­ται δια μέ­σου των χρό­νων.

Τα συν­θή­μα­τα Κάτω η Χού­ντα, Ψωμί –Παι­δεία –Ελευ­θε­ρία, Εθνι­κή Ανε­ξαρ­τη­σία, έξω οι Αμε­ρι­κά­νοι, συ­μπύ­κνω­σαν και εξέ­φρα­σαν τη συ­γκε­κρι­μέ­νη στιγ­μή το πο­λι­τι­κό πε­ριε­χό­με­νο του αγώ­να. Σήμε­ρα, αύ­ριο, αυτά τα συν­θή­μα­τα μπο­ρεί να πά­ρουν δια­φο­ρε­τι­κή μορ­φή αλλά και πε­ριε­χό­με­νο και να εκ­φρά­σουν ένα νέο συλ­λο­γι­κό αγώ­να.

Αυτό όμως που απο­τέ­λε­σε στα­θε­ρή και δια­χρο­νι­κή κα­τά­κτη­ση της δι­κής μας γε­νιάς, των εκα­το­ντά­δων επω­νύ­μων και κυ­ρί­ως των χι­λιά­δων με την άγνω­στη στον ευ­ρύ­τε­ρο κό­σμο επω­νυ­μία τους, αυτό που θε­ω­ρώ ότι έχου­με να κλη­ρο­δο­τή­σου­με στους επερ­χό­με­νους εί­ναι τα στοι­χεία που βιώ­σα­με μέσα στον αντι­δι­κτα­το­ρι­κό αγώ­να. Τα στοι­χεία που συ­γκρο­τούν μια προ­σω­πι­κό­τη­τα ενός νέου ενερ­γού δη­μο­κρα­τι­κού πο­λί­τη.

H βα­θιά εκτί­μη­ση της συλ­λο­γι­κής δρά­σης, o σε­βα­σμός της αυ­το­νο­μί­ας ενός μα­ζι­κού χώ­ρου, η ανα­γνώ­ρι­ση της ανα­γκαιό­τη­τας της απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τας, η αί­σθη­ση της συ­ντρο­φι­κό­τη­τας και της αλ­λη­λεγ­γύ­ης, η ευ­φο­ρία της ανι­διο­τέ­λειας στην προ­σφο­ρά.

Τραγούδια αφιερωμένα στην Εξέγερση του Πολυτεχνείου -> Νοέμβριος 1973...

...Πάμε και εμείς στην αυλή του Φθινόπωρου...

Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία...

 Το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ και θα ΖΕΙ και θα είναι φάρος φωτεινός στις νέες γενιές, όταν θα υπάρχουν ΗΓΕΤΕΣ να τις  οδηγούν  στο δρόμο της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και της ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ!...

Με αυτές τις σκέψεις γιορτάζει και το δικό μας blog, για τις αγωνιστικές δράσεις και τα καρδιοχτύπια του διαχειριστή του από τις διώξεις κάθε μορφής και κυρίως, τις μηνήσεις με τις συλλήψεις εις βάρος του για την αυτόφωρη διαδικασία,  από αυτούς  τους γνωστούς...  που με τον ένα ή άλλο αλαζονικό τρόπο, ασκούν εξουσία στην κοινωνία της Ερμιόνης και όλης της  Ερμιονιδας...  

ΥΓ. Σε λίγες μέρες -> 23 Νοεμβρίου 2008 το blog - με τον ιδιοκτήτη του και τους χιλιάδες φίλους και αναγνώστες -  γιορτάζει  τα γενέθλια του…

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Τοπικός δημοσιογράφος

Ιδιοκτήτης & διαχειριστής του blog

Αφηγήσεις βαμμένες με αίματα… από τα γεγονότα της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου - > Νοέμβριος 1973

 

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΛΑΣ

ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ    ΣΥΡΙΖΑ  ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ

ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ    1      ΝΑΥΠΛΙΟ

ΤΗΛ - FΑΧ   27520-99454

Email    yiannispolitiko@hotmail.com                                                      

                          16-11-2022                                                                                                                           

          ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΛΑΣ: «ΑΣ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΖΩΝΤΑΝΗ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ»

   Eίναι οι μέρες του Νοέμβρη του 1973,

  Το Πολυτεχνείο  έχει καταληφθεί, μεγάλες λαϊκές συγκεντρώσεις  κατακλύζουν τους χώρους μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο. Μια εικοσάχρονη  φοιτήτρια της Νομικής τότε, η  Ιωάννα Καρυστιάνη, ανακαλεί  στη μνήμη της τα γεγονότα.

[…] Η στρατιωτική δικτατορία είχε αποδειχτεί τόσο αηδιαστική, τόσο προσβλητική στην ανθρώπινη ύπαρξη, τόσο ανενδοίαστη, τόσο επικίνδυνη, νιώθαμε ότι δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά 

[...] Οπότε δεν γινόταν να μην πάμε στο Πολυτεχνείο. Έχω την εντύπωση ότι ήτανε αδύνατον να μην πάμε στο Πολυτεχνείο. Εμένα δεν μου πέρασε ποτέ απ’ το μυαλό να καθίσω στ’ αυγά μου κι ας είχα διαλυθεί ψυχολογικά στην ΕΣΑ. Ήταν πια πολύ ντροπιαστική κατάσταση η Δικτατορία.  Οτιδήποτε άλλο θα σήμαινε ότι συγχωρείς τη Δικτατορία για τα μέχρι τότε.

Θυμάμαι την πρώτη ή τη δεύτερη μέρα της κατάληψης, να μεταφέρω εγώ τον διορισμό της Δαμανάκη από τη Συντονιστική ως εκφωνήτριας. Δεν είχαμε όμως σφραγίδα και βρέθηκε ένα καρεκλοπόδαρο που το βουτήξαμε στο μελάνι, σφραγίσαμε το έγγραφο και ανέλαβε η Μαρία εκφωνήτρια στο σταθμό. Τα συναισθήματα  ήταν πολύ πλούσια. Και φόβος. Και πίστη. Και θάρρος. Και αναστολές. Και καχυποψία. Και οραματισμός. Και ευθύνες.

Αλλά κατέληγαν σ’ ένα δια ταύτα: ότι εμείς δεν έχουμε δικαίωμα να φύγουμε από ‘κει μέσα. Παίρναμε στις πλάτες μας μεγάλη ευθύνη. Και μάλιστα δεν ξέρω αν πρέπει να το γράψεις αυτό, αλλά φανταζόμασταν ότι τις κορυφαίες και κρίσιμες ώρες της τελευταίας μέρας, θα ‘ρχόντουσαν για συμπαράσταση γύρω απ’ το Πολυτεχνείο οι γονείς και οι θείοι των παιδιών και αντί γι’ αυτούς, είχαν έρθει τα δεκαπεντάχρονα, οι μαθητές... Είχα το μυαλό μου σ’ αυτά τα παιδιά... Τους μίλαγα, τα είχα από κοντά. Όταν μπήκε το τανκ μέσα, το πρώτο πράμα που έκανα (και δεν ήμουνα μόνη μου, αλλά δεν θυμάμαι ποιος άλλος ήταν μαζί μου) ήταν να τρέξω πίσω στο αμφιθέατρο Γκίνη που ήταν πολλοί μαθητές, να φροντίσουμε για τα πιτσιρίκια, πώς θα φύγουνε... Όταν είσαι 20 χρονών και ο άλλος είναι 15, νιώθεις υπεύθυνος.

 Αυτό που θυμάμαι είναι ότι την κοπανήσαμε από τη Στουρνάρη. Δεν μπορώ να πω ότι βγήκα από τους πρώτους, μάλλον προς το τέλος –πρέπει να πέρασα πάνω από σίδερα– και βέβαια μας λιανίσαν εκεί διάφοροι μπάτσοι και παρακρατικοί... Και τότε άνοιξε μια πόρτα πολυκατοικίας στη Στουρνάρη και –τον θυμάμαι τον αριθμό–, ήμασταν 22 παιδιά, καθισμένοι σε ένα χαλί. Νύχτα. Μας είχε ανοίξει μια γυναίκα που ζούσε μόνη της και που τότε μου φάνηκε γιαγιά, 60 χρονών πρέπει να ‘τανε. Ήμασταν μαζί με τον Γιώργο τον Μαθιανάκη και κάτι άλλα παιδιά με ανοιγμένα κεφάλια... Θυμάμαι ότι 200 δραχμές που είχα πάνω μου τις μοιραστήκαμε για ναύλα. Το πρωί πρώτα κατέβηκε η γυναίκα –πολύ γενναία γυναίκα– να κόψει κίνηση στο τετράγωνο, να ακούσει τους ήχους της πόλης, κι αυτή μας είπε «φύγετε σιγά-σιγά». Φύγαμε ένας-ένας όπως καταλαβαίνεις κι εγώ πήγα με τα πόδια στου Ζωγράφου. Δεν θυμάμαι αν συνάντησα αστυνομικούς ή στρατιώτες ή αν είδα τανκς. Είχα τέτοιο φόβο που δεν έβλεπα μπροστά μου. Πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι ακόμα, θα ‘ταν 10-11 το πρωί, δεν έχουμε εικόνα του τι έχει συμβεί. Από πού να πάρουμε πληροφορίες; Ξέραμε τι γίνονταν οι σύντροφοί μας εκείνο το πρωί; Ξέραμε αν οι νεκροί ήταν 30 ή 300 ή 500; Αυτή ήταν η μεγάλη αγωνία του να μην ξέρεις πού βρίσκεσαι και τι γίνεται.

 Μετά κρυβόμουν για ένα διάστημα, άλλαξα  4 σπίτια στην παρανομία. . Ποιοι ήταν αυτοί που μας κρύβανε; Απλοί, λαϊκοί άνθρωποι, καταπληκτικοί. Που δεν ζήτησαν ποτέ καμία αναγνώριση γι’ αυτό που έκαναν και που δεν ξέρω αν τους φερθήκαμε και καλά δηλαδή. Υπήρχανε πάρα πολλοί άνθρωποι που κάνανε τα αδύνατα δυνατά να βοηθήσουν παιδιά γιατί και μετά το Πολυτεχνείο και μετά το χτύπημα του Φλεβάρη ήταν εκατοντάδες παιδιά που ήταν καταζητούμενα. 

[...]Όταν έπεσε η χούντα με ξεκλείδωσαν 3 μέρες μετά, όλη η Ελλάδα στους δρόμους κι εγώ κλειδωμένη.

Στην πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου, είδα την πρώτη λαοθάλασσα στη ζωή μου έκλαιγα μέσα μου. Έλεγα ότι αν το 1/3 του κόσμου,  είχε έρθει εκείνη τη βραδιά του Πολυτεχνείου μπορεί να ήταν αλλιώς η εξέλιξη. Νάχαμε λιγότερους νεκρούς , νάχε πέσει η Χούντα και νάχαμε γλυτώσει την Κύπρο.

Στο Πολυτεχνείο ένοιωσα καλός άνθρωπος, βίωσα το συναίσθημα της αλληλεγγύης , της αυταπάρνησης και άλλων λέξεων που έχουν αποσυρθεί από την σημερινή ζωή.