Ο Αγροτικός-Γεωργικός-Πιστωτικός Συνεταιρισμός Ερμιόνης
- «ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ»
Συνεταιρισμός, σύμφωνα με τη Διεθνή Συνεταιριστική Συμμαχία, είναι μια αυτόνομη ένωση προσώπων που συγκροτείται εθελοντικά για την αντιμετώπιση των κοινών οικονομικών, κοινωνικών, πολιτιστικών αναγκών και επιδιώξεων τους, διαμέσου μιας συνιδιοκτήτης και δημοκρατικά διοικούμενης επιχείρησης. Ο ορισμός τούτος δόθηκε το 1955 στο παγκόσμιο συνέδριο συνεταιριστικών οργανώσεων στο Μάντσεστερ της Αγγλίας.
Ο όρος αυτός αναπτύχθηκε
ιδιαίτερα κατά τον 19ο
αιώνα και εξελίχθηκε ως ιδεολογία και ως κίνημα με κοινωνικό και
οικονομικό περιεχόμενο αποβλέποντας κυρίως τις ασθενέστερες τάξεις των
εργαζομένων, για την ικανοποιητικότερη αντιμετώπιση των διαφόρων συχνά
αναφυομένων αυθαιρεσιών του άκρατου κεφαλαιοκρατισμού. Η ελευθερία της
συγκρότησης συνεταιρισμού (το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθε), για την επιδίωξη
νόμιμων σκοπών θεμελιώνεται στα συντάγματα όλων των φιλελεύθερων και
δημοκρατικών πολιτειών.
Η ύπαρξη εταιρικής ηθικής, μια
καρποφόρα συνεργασία ελεύθερης πράξης ή η ανυπαρξία της, ήταν ο βασικός
παράγοντας που οδήγησε στην επιτυχία ή αποτυχία, συν κάποιους άλλους παράγοντες. Εταιρική
συνύπαρξη, η ευθύνη δηλαδή απέναντι στον άλλον.
Ο συνεργατισμός είναι ιδεολογία, προϋπόθεση αρετών, ύπαρξης
αλληλεγγύης, αλληλοβοήθειας και ίσης
αμοιβής.
Την 1 Μαρτίου του 1947
ιδρύθηκε στην Ερμιόνη ο Αγροτικός-Γεωργικός-Πιστωτικός
Συνεταιρισμός Ερμιόνης με την επωνυμία «ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ», με τη σφραγίδα του
να αποτυπώνονται εγχάρακτες οι μορφές των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού ,
όπως φαίνεται και στη φωτογραφία. Ιδρυτές και πρωτομάστορες ο Μιχάλη Δεληγιάννη
και ο Νίκος Δέδες. Ένας ζωντανός οικονομικός οργανισμός με εγκαταστάσεις,
αποθήκες, αγροτική γη.
Η πόλη μας, όπως άλλωστε και η
χώρα μας ήταν από γεωργική, λέω ήταν γιατί έχει πάψει να είναι, αφού τρεφόμαστε
από τα αγροτικά προϊόντα άλλων χωρών και οι συνεταιρισμοί που αποτελούσαν το
τέλειο και αναγκαίο εργαλείο για την ανάπτυξή της, δεν υπάρχουν πια ενεργοί, παρά
ελάχιστοι.
Το ίδιο το κράτος συνέθλιψε τους συνεταιρισμούς, με
απαξίωση, παροπλισμό, λεηλασίες, απερίσκεπτες παρεμβάσεις, μικροσυμφέροντα, αποθάρρυνση
του αγροτικού κόσμου για συλλογική δραστηριότητα. Τα προβλήματα όμως και οι
ανάγκες της αγροτιάς είναι πολλά, καθώς μοχθούν για τη γη τους∙ ραχοκοκαλιά την
ονομάζουν, αλλά μάταια αναζητούν τρόπους συμπαράστασης.
«Ουδέ οι ευτυχέστεροι ημπορούν να απέχουν από τη γεωργία» (Σωκράτης),
λόγια που ξεχάστηκαν από την κεντρική
εξουσία.
Ο δικός μας Συνεταιρισμός δημιουργήθηκε
με σκοπό την εξυπηρέτηση του αγροτικού κόσμου. Δια μέσου της Αγροτικής Τράπεζας,
προμηθευόταν τα λιπάσματα που χρειάζονταν και οι αγρότες μας τα έπαιρναν χωρίς να
καταβάλουν χρήματα, με πίστωση.
Όταν ερχόταν η ώρα του
θερισμού με όλη την οικογένεια στο χωράφι και του αλωνίσματος, έφερναν
αλωνιστική μηχανή που την τοποθετούσαν στο Καλογερικό κτήμα δίπλα στο
Καλογερικό πηγάδι . Αρχικά ένα μικρό αγροτικό εργαλείο μάρκας-μοντέλο GEISS
και αργότερα μία LANCIA,που
διαχώριζε τον καρπό (στάρι, σιτάρι, καλαμπόκι) από το άχυρο, χρήσιμη τροφή για
τα ζώα τους που όλοι είχαν.
Πέτρινα αλώνια υπήρχαν και
αλλού.
Σύμφωνα με άρθρο του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη στο διαδίκτυο: «Τη γιορτή του Αγίου Μόδεστου πανηγύριζε με μεγαλοπρέπεια από την ίδρυσή του μέχρι τις αρχές της 10ετίας του 1930 ο Γεωργικός Συνεταιρισμός Ερμιόνης. >>>>