«Τα πιο ωραία λαϊκά σε σπίτια με μωσαϊκά τα είχαμε χορέψει…»

 Ένας φίλος μάς έστειλε χθες βράδυ ένα βίντεο με ωραία τραγούδια,

 αλλά το αφιέρωμα ήταν σε ένα τραγούδι…

Κλικ εδώ >>> https://www.youtube.com/watch?v=5ZptEcsSl5U

Αυτές τις στιγμές, αμέτρητες εικόνες από τα περασμένα χρόνια κατέκλυσαν την σκέψη μας και μέχρι αυτή τη στιγμή που γράφουμε αυτό το κομμάτι, δεν θέλουν να φύγουν ακόμα...

Μαζί με όλες τις σκέψεις και μια στροφή από το γνωστό τραγούδι,

«τα πιο ωραία λαϊκά σε σπίτια

με μωσαϊκά τα είχαμε χορέψει…»

Και εμείς θα προσθέσουμε, σε σπίτια με τσιμέντο στο δάπεδο, σε μικρές και στενόχωρες κουζίνες, σε δωμάτια με ξύλινα δάπεδα που υποχωρούσαν στο κτύπημα των ποδιών μας και ας σταματήσουμε εδώ…
Τώρα τα γυαλιστερά μας σαλόνια, δεν έχουν αισθανθεί μαζί με εμάς τέτοιες χαρές, εξ αιτίας των επιλογών μας…

Μοιάζουν αυτοί οι μοντέρνοι χώροι σαν μουσεία... που παντού είναι αναρτημένες πινακίδες και μας ενημερώνουν: Απαγορεύετε η φωτογράφιση, το άγγιγμα, το κάθισμα, το λέρωμα, η είσοδος σε ορισμένες περιπτώσεις και ένα σωρό άλλες απαγορεύσεις και μη...
.

Για όλα φροντίσαμε, όλα τα φτιάξαμε, χωρίς να σκεφτούμε αυτό που είναι το πιο σπουδαίο και πιο βασικό στις ανθρώπινες κοινωνίες.

Η τροφή και η γαλήνη της ψυχής. Αυτό που λέμε κοινωνική συνοχή…

Το ξέρουμε ανοίξαμε ένα πολύ μεγάλο θέμα και ξύνουμε αγιάτρευτες πληγές!!!

Γι’ αυτό το λόγο θα το κλείσουμε εδώ ...

.
Φώτο: Από το αρχείο του αείμνηστου Στέφου Αλεξανδρίδη

Κείμενο 

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Πάμε σαν άλλοτε… στα πρώτα σχολικά μαθητικά μας χρόνια!

Όταν το τώρα και το μετά διαγράφεται ζοφερό,

η σκέψη  μάς παραπέμπει στο άλλοτε...

Στην περίπτωσή μας στα πρώτα σχολικά μαθητικά μας χρόνια. 

Γεννηθέντες το 1945

Λόγια μεγάλων ανδρών - που τα διαβάσαμε στο πέλαγος και τα γράψαμε στο σημειωματάριό μας...

.

«Ο πιο κακός άρχοντας είναι εκείνος, που δεν μπορεί να κυβερνήσει τον ίδιο τον εαυτό του. 

Είναι μεγάλο κακό να εξουσιάζουν οι χειρότεροι και να κυβερνούν τους  καλύτερους…»

Ισοκράτης

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Μέγας Ναπολέων

Απάντησή του στον ειπόντα ότι έχει διάδοχο τον γιο του:

«Ο υιός μου δεν μπορεί να με αναπληρώσει. Δε θα μπορούσα ούτε εγώ ο ίδιος να αναπληρώσω τον εαυτό μου. Είμαι το δημιούργημα των περιστάσεων»

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

«Καλύτερα να ζούμε με πληγωμένο το σώμα,παρά με πληγωμένη την ψυχή….

Μάρτιν Λούθερ Κινγκ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Από  τις σημειώσεις μας - συνέχεια...

.

Λόγια ανθρώπων που προβληματίζονται στη ζωή τους!!!

«Η φιλοδοξία είναι η νόσος των χορτάτων

και η λαιμαργία είναι των πεινασμένων το νόσημα…»

(Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης)
--------------------------------------------------------------------------------------------

«Όλους τους νόμους τους σέβομαι, δε σέβομαι μόνο, τον νόμο της σιωπής…»

«Τηρώ τον νόμο σημαίνει, σεβασμό στην ελευθερία του συνόλου μέσα στο οποίο και εγώ εντάσσομαι και για την ευημερία του οποίου περιορίζω το εγώ μου…»

.«Η ζωή μας μπορεί να γίνει ακόμη πιο καλύτερη,

αν αποφασίσουμε ότι αξίζει και η ζωή του άλλου…»

«Η κουσέρβα».. - ο ένας πασάρει έγγραφα στον άλλο έτσι για να φαίνονται στο διαδίκτυο...

Όταν διαχειριζόντουσαν αυτοί τις δημοτικές μας υποθέσεις «τα είχαν όλα νοικοκυρεμένα και κυρίως ξεχρεωμένα»…

Τώρα πασάρουν έγγραφα ο ένας στον άλλο,  έτσι για να φαίνονται στο διαδίκτυο….  

Υποτιμούν και προσβάλλουν τη νοημοσύνη των συμπολιτών τους χωρίς καμία συστολή!! ...

Ο λαϊκισμός σε όλο του το μεγαλείο...

Είπα φευγάτε όσο πιο γρήγορα μπορείτε, σταματήστε πια να το παίζεται παράγοντες! Αρκετές συμφορές και ζημιές κάνατε στον τόπο...

Δεν βλέπετε το γύρισμα της πλάτης των συμπολιτών σας;; !! ... 

 .Όχι τίποτα άλλο, αλλά θα κάνετε και ζημιά και στον σύντροφο υποψήφιο δήμαρχο  Τάσο Λάμπρου που στηρίζετε ως ψηφοθήρες....

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ. 

Ο ¨ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ" ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ - ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΣΥΝΔΥΑΣΜΩΝ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ

ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΣΥΝΔΥΑΣΜΩΝ ΔΗΜΟΥ

Δύο είναι οι μεγάλες διάφορες που επιφέρει ο «Κλεισθένης» στο καταρτισμό των ψηφοδελτίων των συνδυασμών.

Πρώτον, αυξάνει τον απαιτούμενο αριθμό γυναικών στο 40% «τουλάχιστον» του συνόλου των υποψηφίων σε όλα τα ψηφοδέλτια, είτε για το Δήμο είτε για τα κοινοτικά συμβούλια (άρθρα 14.4γ και άρθρο 16.5γ). Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι για έναν συνδυασμό με το ελάχιστο νούμερο υποψηφίων για το δημοτικό συμβούλιο, δηλαδή με είκοσι επτά (27) υποψηφίους (άρθρο 14.γ) χρειάζονται έντεκα (11) γυναίκες, σε αντίθεση με τις προηγούμενες εκλογές που απαιτούνταν οχτώ(8). Στην περίπτωση δε που ένας συνδυασμός θέλει να έχει το μέγιστο αριθμό των πιθανών υποψηφίων (27+50%), τότε θα χρειαστεί δέκα έξι (16) γυναίκες.

Η δεύτερη μεγάλη διαφορά είναι ότι αποσυνδέεται το ψηφοδέλτιο των υποψηφίων δημάρχων και δημοτικών συμβούλων από το ψηφοδέλτιο για τους κοινοτικούς συμβούλους. Μάλιστα θα υπάρχουν ξεχωριστές κάλπες για τις δύο εκλογές. Αυτό σημαίνει ότι ένας συνδυασμός μπορεί να κατέλθει στις εκλογές για να κερδίσει μόνο το Δήμο και να εκλέξει δημοτικούς συμβούλους και να μην κατεβάσει κανέναν υποψήφιο για τα κοινοτικά συμβούλια.

Αντίστοιχα όμως, μπορεί κι ένας συνδυασμός να διεκδικήσει μόνο την ψήφο σε ένα από τα 8 κοινοτικά συμβούλια.

Οπότε, προκύπτει η πιθανότητα η πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου και αυτή του κοινοτικού συμβουλίου να προέρχεται από διαφορετικές παρατάξεις. Αν αυτό συνδυαστεί με την απλή αναλογική, που δεν εξασφαλίζει, εκτός απροόπτου, σε κανέναν συνδυασμό την αυτοδυναμία, είτε σε επίπεδο Δήμου είτε σε επίπεδο κοινότητας, και τις αυξημένες αρμοδιότητες των κοινοτήτων (άρθρο 84. 1α – «αποφασίζει ποια έργα και δράσεις θα εκτελεστούν στην κοινότητα, από το ποσοστό των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων που προορίζονται για επενδυτικές ανάγκες του δήμου» και άρθρο 86 μεταβίβαση αρμοδιοτήτων του Δήμου) καταλαβαίνει κανείς ότι η συνεργασία και η συνεννόηση μεταξύ των κοινοτήτων και του Δήμου είναι επιτακτική.

ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ

>>>>>>>>>

Λόγια Μεγάλων Ανδρών που τ' ακούσαμε, τα διαβάσαμε και τα σημειώσαμε ανοικτά στο πέλαγος......

Μικρά αποσπάσματα από τις περίφημες επιστολές του Κρανιδιώτη Εμμανουήλ Ρέπουλη, στενού συνεργάτη του Εθνάρχη Ελευθέριου Βενιζέλου.
.
Αντιγραφή από το βιβλίο - ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΡΕΠΟΥΛΗΣ "ΚΕΙΜΕΝΑ" ( Επιστολές, Άρθρα, Ομιλίες) -, που έκδωσε ο Δήμος Κρανιδίου το 2001 επί Δημάρχου Δημήτρη Καμιζή.
.
Kάνουμε τη μεταφορά από το σημειωματάριό μας, στο οποίο καταχωρούμε από τις αναγνώσεις μας «πολύτιμα γλωσσικά πετράδια», μεγάλων ανδρών και φιλοσόφων…

ΥΓ. Στην εποχή του έλεγαν πως - "τα ελληνικά του Ρέπουλη τα μιλούσαν μόνο οι αρχαίοι Θεοί στον Όλυμπο"!! ...
......................................................................................


[…]« Είναι η πολυτιμότερη όλων των ανθρώπινων φιλιών – η φιλία της συνειδήσεως -.

[…]« Είναι ο άριστος των φίλων η συνείδησης, όταν γνωρίζει κανείς να την σέβεται εις την εκτέλεση των καθηκόντων του»
.
[…]« Ιστορία δε σημαίνει απλή αναγραφή και κατάταξη γεγονότων. Αυτή λέγεται απλή χρονογραφία, επιβλαβέστατη δε, όταν επιχειρεί όχι να αφηγείται μόνο και να εξηγεί τα πράγματα αλλά και να δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα, φόβω μήπως πικράνην την εθνική φιλοτιμίαν.

[…]« Η αληθή ιστορία εκθέτει τα γεγονότα δια να τα μελετά και να φέρει τα διδακτικά της συμπεράσματα. Είναι η ψυχολογική ανατομία των αιτιών των θριάμβων και των συμφορών. Και ποτέ δεν διδάσκεται ένας Λαός από τας εθνικάς περιπετείας, αν δεν μαθαίνει ειλικρινώς και τας αιτίας αυτών. Τοιουτοτρόπως μόνον ημπορεί να γνωρίσει και τον εαυτό του.
.
ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΡΕΠΟΥΛΗΣ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Από τις σημειώσεις μας - συνέχεια...

.
Λόγια σοφών ανθρώπων, για τη γλώσσα…
.
«Υποτάξου πρώτα στη γλώσσα του λαού, κι’ αν είσαι αρκετός, κυρίεψε την…»
Διονύσιος Σολωμός
..
«Η γλώσσα δεν είναι μονάχα όργανο διακίνησης ιδεών και νοημάτων. Είναι η πιο βαθειά έκφραση του ανθρώπου, που παλεύει να γνωρίσει, να βάλει σε τάξη και να εκφράσει τον εσωτερικό και τον εξωτερικό κόσμο…»
Παντελής Πρεβελάκης

«Η γλώσσα ελευθερώνει, εξευγενίζει και εξισορροπεί τον άνθρωπο.
Γι’ αυτό αποτελεί την πιο ζωντανή φανέρωση της ατομικής και εθνικής ψυχής. «Έθιμον των εθίμων» την έχει αποκαλέσει ο Τερτσέτης»

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

. .
Σωκράτης ο Σοφός
Αθήνα 470-399 π.Χ

[…] « Δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για τη δική μας αλήθεια, πριν τη φέρουμε αντιμέτωπη με τις αλήθειες των άλλων.
Έτσι κοντά στο δικαίωμα του καθενός να υποστηρίζει τη δική του άποψη, γεννιέται και το καθήκον να καταλαβαίνει τις απόψεις των άλλων»
.
Εκείνο το καθήκον της εξετάσεως, της συζητήσεως, του διαλόγου, ο Σωκράτης εξετέλεσε σε σε όλη τη ζωή του και το θεωρούσε υπέρτατο καθήκον του ανθρώπου και ταυτόχρονα ύψιστο αγαθό…
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Γιάννης Γκιόλας - Υπερβολικά μεγάλος ο αριθμός υποψηφίων δημοτικών συμβούλων στις εκλογές...

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΛΑΣ

ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ    ΣΥΡΙΖΑ  ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ

ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ    1      ΝΑΥΠΛΙΟ

ΤΗΛ - FΑΧ   27520-99454

Email    yiannispolitiko@hotmail.com                                                        19- 3-19

                                               ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

   

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΓΙΑΝΝΗ ΓΚΙΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ ΜΕΓΑΛΟ ΑΡΙΘΜΟ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ ΣΤΙΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ.

 "ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΡΧΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΑΥΤΟΒΟΥΛΩΣ.

 ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΙΝΗΤΡΑ"

  O βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Αργολίδας Γιάννης Γκιόλας στη συζήτηση που έγινε στην Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης για την επεξεργασία του σχετικού νομοσχεδίου του Υπουργείου Εσωτερικών και αναφερόμενος στη διάταξη του άρθρου 52 παρ. 2 που αναφέρεται στον αριθμό υποψηφίων στις Αυτοδιοικητικές εκλογές, δήλωσε ότι δεν υιοθετεί τη θέση αυτή.

  Η διάταξη αυτή ενισχύει τον παραγοντισμό ενώ αποδυναμώνει στραγγαλίζοντας μικρότερες και ανεξάρτητες παρατάξεις, που αποτελούνται από ικανά και αξιόλογα στελέχη με ειλικρινή διάθεση προσφοράς με την ενεργό ανάμιξή τους στα κοινά.

 Περισσότερα στο βίντεο που ακολουθεί: >>> https://youtu.be/iPdBvqX-h0Q

Χρήστος Γιανναράς καθηγητής φιλοσοφίας - Γιατί επιρρεπείς στον διχασμό....

Christos Yiannaras

Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.

---------------------------------------------------------------------------------------

Γιατί επιρρεπείς στον διχασμό

Christos Yiannaras | 18 Mar 2019

Είμαστε οι Ελληνες, περισσότερο από άλλους λαούς, επιρρεπείς σε διχασμούς, φατριασμούς, παθιασμένες αντιμαχίες; 
Η απώλεια της κοινωνικής συνοχής και ο εμπαθής αλληλοσπαραγμός είναι συνάρτηση της ιδιοσυγκρασίας ή της κατά κεφαλήν καλλιέργειας ενός λαού; Είναι αποτέλεσμα μάλλον οικονομικών συγκυριών ή κυρίως του αμοραλισμού της ηγεσίας του; Θα μπορούσαν να θεωρηθούν οι εμφύλιοι διχασμοί απροκαθόριστες εκρήξεις κάποιου είδους συλλογικής παράνοιας, ή καταπιεσμένων παρορμήσεων και πεισματικής εμμονής σε ναρκισσιστικές επενδύσεις μεγαλοϊδεατισμού; 
Τα ερωτήματα είναι απλώς ενδεικτικά της δυσκολίας να εντοπίσουμε ένα μόνο συντελεστή ή παράγοντα ως αιτία των δραματικών στην ελληνική Iστορία διχασμών. Τουλάχιστον των πρόσφατων, που συνοδεύουν την επαναστατική εθνεγερσία του 1821 και το κρατικό της αποκύημα στους δύο τελευταίους αιώνες. Ωστόσο, παρά την εμφανή πολλότητα των αιτίων και αφορμών των διχαστικών διενέξεων, θα μου επιτραπεί να θεωρώ ερμηνευτικά κρίσιμο και μεθοδολογικά γόνιμο έναν κυρίως παράγοντα και συντελεστή: Τη διαφορά ανάμεσα στους μακραίωνες πολιτικούς εθισμούς των Ελλήνων και στο πολιτικό μοντέλο του έθνους-κράτους που η Νεωτερικότητα μας επέβαλε σαν μοναδική επιλογή. 
Φάνηκε να μην υπάρχουν περιθώρια άλλης επιλογής. Το όραμα κάποιων Φαναριωτών να «αλωθεί ένδοθεν» η Οθωμανική Αυτοκρατορία από το συγκριτικά υπέρτερα σε καλλιέργεια (συχνά και σε πλούτο) ελληνικό στοιχείο, ήταν μάλλον ουτοπικό. Το ίδιο και η «Μεγάλη Ιδέα»: να αξιοποιήσει το νεόφυτο ελλαδικό κρατίδιο την κατάφωρη παρακμή των Οθωμανών, για να επανακτήσει βαθμιαία την πανάρχαιη ελληνική γη της Μικρασίας, του Πόντου, των στενών του Βοσπόρου – τον άξονα των οραμάτων της Ρωμιοσύνης: την «Πόλη και την Αγια-Σοφιά»......

>>>>>>

H τελετή του Αγίου Φωτός στον Πανάγιο Τάφο στην Ιερουσαλήμ είναι μια στιγμή μοναδική για τη χριστιανοσύνη

|REUTERS/Baz Ratner 

Η απάντηση του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων στις αποκαλύψεις για το Αγιο Φως Η κυκλοφορία του βιβλίου «Λύτρωση» με τις αποκαλύψεις για τη διαδικασία με την οποία «ανάβει» το Αγιο Φως το Μεγάλο Σάββατο δεν πέρασε ασχολίαστη από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Η απάντησή του είναι διαφωτιστική Protagon Team 18 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019, 14:16 8 

Την αντίδραση του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων προκάλεσαν τη Δευτέρα οι αποκαλύψεις του βιβλίου του Δημήτρη Αλικάκου «Λύτρωση» (εδώ), για τους μύθους και τις αλήθειες σχετικά με την τελετή του Αγίου Φωτός, η οποία γίνεται το Μεγάλο Σάββατο στον Πανάγιο Τάφο. Στο βιβλίο του, που κυκλοφόρησε επίσης τη Δευτέρα, ο συγγραφέας χωρίς να αμφισβητεί ούτε σε ένα σημείο τη δύναμη της χριστιανικής πίστης και τον ισχυρό-μοναδικό συμβολισμό της όλης τελετής καθαγιασμού του Φωτός, ανατρέπει με μαρτυρίες και στοιχεία τον προαιώνιο ισχυρισμό περί «θαύματος». Το βιβλίο έρχεται με αδιάσειστα στοιχεία να κλείσει ένα κεφάλαιο που άνοιξε πριν έντεκα αιώνες, κατά τους οποίους η «παραγωγή» ενός «θαύματος» υπήρξε συχνά αυτοσκοπός, υποβαθμίζοντας την απίστευτη και μοναδική δύναμη της τελετής. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε μια από τις πλέον συγκλονιστικές μαρτυρίες που υπάρχουν στο βιβλίο, ο σκευοφύλακας του Παναγίου Τάφου, Ισίδωρος, παραδέχεται πως ο ίδιος ανάβει το φως στο καντήλι. «Ακούστε. Το καντήλι μπαίνει σβηστό από μένα, όλος ο κόσμος το βλέπει μέσα από την τηλεόρασή του. Όμως όταν ο Πατριάρχης εισέρχεται στον Πανάγιο Τάφο το βρίσκει αναμμένο…» «Εγώ το ανάβω…» «Με έναν αναπτήρα, τι άλλο»… 

Μετά την κυκλοφορία του βιβλίου, το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων εξέδωσε την παρακάτω >>>ανακοίνωση: «Ἡ ἀπάντησις τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς τά περιεχόμενα τοῦ βιβλίου τοῦ κ. Δημητρίου Ἀλικάκου ἐπί τοῦ θέματος τοῦ Ἁγίου Φωτός εἶναι ἡ δοθεῖσα ἤδη εἰς ἐκεῖνον ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας, πρό τῆς δημοσιεύσεως τοῦ βιβλίου αὐτοῦ, ὅτι «ἡ ἐπίσημος θέσις τοῦ Πατριαρχείου διά τήν τελετήν τοῦ Ἁγίου Φωτός εἶναι ἐκείνη, ἡ ὁποία περιέχεται εἰς τό πρόγραμμα τῆς τελετῆς τοῦ Ἁγίου Φωτός τοῦ Μεγάλου Σαββάτου ἑκάστου ἔτους, εἰς τήν ἱστοσελίδα τοῦ Πατριαρχείου, εἰς τάς μελέτας Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων καί δή τοῦ μακαριστοῦ Ἁγιοταφίτου Καλλίστου Μηλιαρᾶ εἰς τό περιοδικόν “Νέα Σιών” καί εἰς ὅ,τι συνάγεται ἐκ τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας». 

Τι σημαίνει αυτή η απάντηση; Οι λεπτομέρειες έχουν τη σημασία τους. Το Πατριαρχείο δεν αναφέρεται πουθενά σε «θαύμα» αλλά σε τελετή… 

Πηγή: Protagon.gr

Μια Φώτο από άλλη εποχή! - προς σκέψη και προβληματισμό…

Η ερμιονίτικη μαντολινάτα, που πέρασε από την πόλη μας,  σαν διάττοντας αστέρας, αφήνοντας πίσω της μια γλυκιά ανάμνηση…

Καλοκαιριάτικη βραδιά πριν τριάντα χρόνια στους δρόμους της Ερμιόνης...

Επικεφαλής ο αείμνηστος κοινοτάρχης Απόστολος Σπετσιώτης

Βγάλαμε από το αρχείο μας αυτή τη φωτογραφία, μήπως και προβληματιστούν κάποιοι «παράγοντες…» του τόπου μας, για το πόσα έχουν αλλάξει μέσα σε λίγα χρόνια εδώ στη τοπική μας κοινωνία και για τα οποία αυτοί ευθύνονται!!!
Ακόμα για να μπορέσουμε (εάν μπορούμε…) να συγκρίνουμε μόλις μερικά χρόνια πριν, την παιδεία που δίναμε στα παιδιά μας και πως καλλιεργούσαμε την ψυχή τους και να το συγκρίνουμε με το σήμερα... 

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Θεατρική παράσταση «Νεφέλες» του Αριστοφάνη! ...

Από τα παιδιά του προγράμματος της «ελληνικής αγωγής» 

στην Ερμιονίδα.

(Ιούνιος 2009 από το προσωπικό μας αρχείο)

Η θεατρική παράσταση "Νεφέλες" του Αριστοφάνη πραγματοποιήθηκε στις 6/6/2009 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Ενιαίου Λυκείου Κρανιδίου από τα παιδιά του προγράμματος της "ελληνικής αγωγής "το οποίο εδώ και πέντε χρόνια διδάσκει η φιλόλογος κ.Μαρία Σκλαβούνου υπεύθυνη του φροντιστηρίου "εναυσμα" στο Κρανίδι.

Την παράσταση παρακολούθησαν ο δήμαρχος Κρανιδίου κ. Δ. Σφυρής, ο πρόεδρος της θεατρικής ομάδας Ερμιονίδας κ. Δ. Σίδερης, πολλοί εκπαιδευτικοί, γονείς και περισσότερο παιδιά. Η παιδική αυτή θεατρική ομάδα αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα ενός προγράμματος που απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 6-12 ετών, τα οποία μαθαίνουν τον αρχαίο ελληνικό κόσμο κάνοντας μία συναρπαστική πτήση ανάμεσα στους αιώνες καθώς προσφέρεται για ποικίλες δραστηριότητες. Κάθε παιδί δραστηριοποιείται και μαθαίνει, πλουτίζει την φαντασία του, κατανοεί την ανθρώπινη εξέλιξη, καλλιεργεί τις αισθήσεις του και γίνεται ο ίδιος δημιουργός.

Έτσι στη θεατρική παράσταση ''Νεφέλες" ο Στρεψιάδης (Θ. Αντωνόπουλος, 11 ετών)κατάλαβε την απόγνωση του πατέρα, τον προβληματισμό του για τις αξίες που έδινε στο παιδί του και πόσο επικίνδυνες είναι οι εύκολες λύσεις. Ο Σωκράτης (Ν. Παπαδημητρίου, 10 ετών), φαινόταν η "σανίδα σωτηρίας " του Στρεψιαδη που γρήγορα όμως τον βούλιαξε. Ο Φειδιππίδης (Έκτορας Σαλογιάννης, 12 ετών) όπως κάθε σημερινός νέος μεγαλώνει και ανατρέφεται με τις αξίες που του δίνουν οι γονείς του. Κάπου όμως έγινε το λάθος και ο νεοπλουτισμός της μητέρας καταστρέφει την αγωγή του παιδιού... Άδικα ο χορός (Νεφέλες, κορίτσια 6-9 ετών) έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου στον Στρεψιαδη για την απάτη του άδικου που μπορεί να τον οδηγήσει στην καταστροφή.

Ο Αριστοφάνης καθρεφτίζει μια στιγμή της τότε Αθηναϊκής κοινωνίας: ποιες αξίες δίνουμε στα παιδιά; Πού μπορεί να οδηγήσει ο άδικος λόγος; Μήπως και σήμερα δεν παρασυρόμαστε από μεγάλες υποσχέσεις;

Αυτό είναι και το μήνυμα που έδωσαν τα παιδιά στο τέλος της παράστασης με το τραγούδι τους: «να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας τη τύχη και το αίμα μας να μην το παίζουν άλλοι, να βρούμε ένα όνειρο καινούριο για να αρχίσουμε και πάλι….».

Πρέπει λοιπόν να καλλιεργήσουμε τα παιδιά μας, να έχουν αξίες, ιδανικά και ΣΤΟΧΟΥΣ και η καλλιέργεια αυτή της παιδείας όπως έλεγε και ο Πλάτων, αρχίζει από πολλή μικρή ηλικία.

Φώτο - ρεπορτάζ 

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ 

Συγκινητικές θύμισες 62 χρόνια πριν τέτοιες μέρες...

Κυριακή, 22 Μάρτιος 2009

25η Μαρτίου 1957 στην Ερμιόνη

Φίλοι μου αναγνώστες, πολλές φορές αισθάνομαι την ανάγκη να γυρίσω την σκέψη μου πίσω στα παλιά και να «ξετυλίξω το κουβάρι του παρελθόντος...»

Σαν κινηματογραφική ταινία λοιπόν ξεδιπλώνονται μπροστά μου θύμισες από τα παιδικά μου χρόνια τα οποία βέβαια δε συγκρίνονται με τα σημερινά, χρόνια του άκρατου καταναλωτισμού και της πληθώρας των αγαθών, αλλά που οι γονείς μας αν και αμόρφωτοι οι περισσότεροι, είχαν μια έμφυτη φιλοσοφία και αντίληψη για τις δυσκολίες της ζωής και  τα προβλήματα με την ανέχεια, τα προσεγγίζανε διαφορετικά από τους σημερινούς γονείς.
Θεωρώ πως τα κατάφεραν εν τέλει καλύτερα από μάς...

Ήταν λοιπόν παραμονές της 25ης Μαρτίου 1957 και ήμουν μαθητής της ΣΤ΄ Δημοτικού σχολείου Ερμιόνης. Από τον δάσκαλό μας τον αείμνηστο Μιχαήλ Παπαβασιλείου είχα επιλεγεί με το συμμαθητή μου Γιάννη Μιχ. Σπετσιώτη να απαγγείλουμε τα ποιήματα εν όψει της Εθνικής εορτής. Ο Γιάννης στον Ι.Ν. των Ταξιαρχών, που αυτά τα χρόνια η απαγγελία των ποιημάτων και η ομιλία του πανηγυρικού της εθνικής επετείου γίνονταν από τον άμβωνα του ναού και εγώ στο μνημείο των Πεσόντων Ηρώων.

Ήταν όμως επιβεβλημένο από τη σχολική κοινότητα αυτούς τους χρόνους, οι μαθητές που θα απήγγειλαν ποιήματα στους πιο πάνω χώρους να ήταν ντυμένοι με τις παραδοσιακές στολές των αγωνιστών της επανάστασης.

Έτσι αρκετές μέρες πριν την Εθνική εορτή, περπατώντας επισκέφθηκα όλα τα στανοτόπια και τις καλύβες των Αρκάδων κτηνοτρόφων προς αναζήτηση αυτής της στολής. Δε θα ξεχάσω ποτέ αυτές τις επισκέψεις που κρατούσαν αρκετές μέρες. Αυτή τη στιγμή που γράφω έρχεται στη μνήμη μου η εικόνα την ώρα που γριές γυναίκες ανοίγανε τα σεντούκια τους όπου φύλαγαν ως ιερά κειμήλια διάφορα μέρη της στολής των ανδρών τους. Θυμάμαι στα Δημαρακέϊκα κοντά στο «Καταφύκι», μου έδωσαν μια φουστανέλα εκατοντάφυλλη και ένα σελάχι παρά πολύ μεγάλο, που τα κουβάλησα στην πλάτη μέχρι το σπίτι μου. Άλλη ημέρα σε άλλο στανοτόπι βρήκα τσαρούχια και πουκαμίσα. Αλλού βρήκα φέσι φουντωτό και γιλέκο, αλλού κάλτσες με κορδόνια, μέχρι που συμπληρώθηκε η στολή. Ωστόσο κάποια θέλανε πλύσιμο, το σελάχι το βερνικώσαμε και την ημέρα της γιορτής όλα ήσαν έτοιμα.

Αυτή η αναφορά σκοπό έχει να γυρίσουμε πίσω σ’ αυτά τα χρόνια, να τα συγκρίνουμε με τα σημερινά χρόνια της υπερκατανάλωσης, η οποία τελικά μας οδήγησε σε  οικονομικό και ηθικό αδιέξοδο. Είναι ίσως μια ευκαιρία για τους νέους μας να μάθουν, σε τι συνθήκες μεγάλωσαν οι γονείς τους, να συγκρίνουν πως μεγαλώνουν αυτοί σήμερα και που τελικά δεν αισθάνονται και ευτυχισμένοι. Ωστόσο βέβαια πάλι σε μας επιστρέφει η ευθύνη που πάρα πολλές φορές λέμε: Δε θέλω τα παιδιά μου να περάσουν αυτά που πέρασα εγώ!!

Θέλοντας  λοιπόν να κάνω ακόμα πιο ζωντανές τις μνήμες μου από εκείνα τα χρόνια, ανέτρεξα στα  σεντούκια μου όπου φυλάω τα δικά μου   «ιερά κειμήλια...» και βρήκα το τετράδιο ποιημάτων του δημοτικού σχολείου. Δεν μπορώ να σας περιγράψω τα συναισθήματα και τις θύμησες που μου δημιούργησαν διαβάζοντας αρκετά από αυτά τα ποιήματα.
Εκεί που στάθηκα όμως ήταν στο ποίημα που απήγγειλα στις 25 Μαρτίου 1957 στο μνημείο των Ηρώων της πόλης μας. Φυσικά τους περισσότερους στίχους τους θυμάμαι μέχρι σήμερα και αυτά τα πατριωτικά συναισθήματα που αισθανόμουν τότε, με κατακλύζουν και αυτή τη στιγμή που το αντιγράφω.
..................................................................................................

«Ευαγγελίζου γη»

του Στ. Σπεράτζα

« Καν σάλπισμα, που πέρασε απ’ ανατολή σε δύση, καν μια κραυγή, καν μια στριγκιά φωνή με είχε ξυπνήσει, απ’ τον όρθρο το βαθύ».

« Σήκω μου φώναξε. Ξανά με τ’ άρματα ζωσμένα, βγήκαν και παν κοπαδιαστές οι σκιές του εικοσιένα και ο κόσμος ακλουθεί»

«Κι’ έτρεξα μες στο ημίφωτο του λόγγου. Κρύφιο μέρος. Στη συνοδεία, που στάθηκε, τώρα μιλεί ένας γέρος, που άμφια χρυσά φορεί»

Και λέει: « Ψηλά το λάβαρο που δίνω σας κρατείστε. Παιδιά είστε των προγόνων σας. Για την Ελλάδα ορμήστε, που χρόνους καρτερεί»

«Κι’ οι σκιές, στο κάμπο να, όρμησαν σαν χείμαρρος που αφρίζει. Κι’ αυτόν με τ’ άμφια τα χρυσά τον είδα να δακρύζει και να τις ευλογεί»

«Κι’ άκουσα το Μαρτιάτικο πουλί να τραγουδάει. –« Χαρείτε μιαν Ανάσταση τα ελεύθερα πελάη κι’ ευαγγελίζου γη»
...............................................................................................

σ.σ. Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες είναι του αείμνηστου Στέφου Αλεξανδρίδη

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ