Ν.Ο.ΕΡ. - Απονομές επάθλων στους νικητές στις ιστιοδρομίες του 4ου Sailing Training CUP

Ο Ναυταθλητικος Όμιλος Ερμιόνης για μια ακόμα χρονιά φιλοξένησε στις εγκαταστάσεις του τις απονομές για τις δύο πρώτες ιστιοδρομίες. στο 4ο Sailing Training CUP που διοργανώνει ο ΠΟΙΑΘ με τα σκάφη της σχολής ιστιοπλοΐας του Ομίλου.

Αποτυπώματα της μνήμης(!) που ανακαλούνται από μέσα μας και αναδύονται γλύκα και απρόσμενα…

Αλιεύματα από τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, 
να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν  οι νέοι...

Stamatis Scourtis

15 Αυγούστου 2018 ·

Η νοσταλγία ξεπήδησε σήμερα από τα έγκατα του νου και σαν θαλασσινό αεράκι μου φέρνει θύμησες από τα παλιά. 

Φωνές προσώπων αγαπημένων που έφυγαν. 

Εικόνες τόπων λατρεμένων που χάθηκαν.

Η μνήμη είναι το αποθετήριο των αισθήσεων. 
Χρώματα, μελωδίες, γεύσεις, αρώματα, χάδια,
 δεν αφήνουν τη λήθη να σβήσει το παρελθόν. 

Ακόμη κι αν αυτό έχει ξεθωριάσει, οι αναμνήσεις ρίχνουν πάνω του φως, 

σαν τον Ήλιο που ξεπροβάλει μέσα απ' τη συννεφιά.

Το παρελθόν είναι παρόν, μέσα από φωτογραφίες, ακούσματα, ζωγραφιές. 

Σαν αυτές που μας άφησε ο σπουδαίος Μπιλ Πάπας.

 Αλήθεια, ποιος θυμάται το σπουδαίο συμπατριώτη μας; 

Γνωρίζουν οι νεώτεροι Ερμιονίτες το βίο και το έργο του; 

Σκέφτηκε κάποιος να τιμήσει το, μακαρίτη πλέον, Μπιλ;

Το πρωινό του Δεκαπενταύγουστου με βρήκε να σκαλίζω το αρχείο μου
 και ένοιωσα την επιθυμία να μοιραστώ κάποια πράγματα. 
Είναι τρία έργα του Μπιλ. 
Μια άποψη της Ερμιόνης και δύο προσωπογραφίες.

Στην πρώτη ο μπάρμπα Γιάννης Σπετσιώτης ή Ντελένιας 
μάγκας της παλιάς εποχής και γλεντζές. 

Στην άλλη ο Παναγιώτης Γρηγορίου ή Μπαλής άνθρωπος καλοσυνάτος και αξιοπρεπής.

Προσθέτω και δύο φωτογραφίες όπου εικονίζονται οι προαναφερόμενοι μαζί με παρέες ψαράδων. Είναι στην ταβέρνα του Κώστα Φασιλή ή Κουφοτσέλου δεκαετία του '60.

Ένα ακόμα μνημόσυνο στον Εμμανουήλ Ρέπουλη...

Για τον Εμμανουήλ Ρέπουλη – […] Τον ειδοποίησε ο χάρος να’ρθή στο χωριό του, και να τελειώσει τη ζωή, καθώς την είχε αρχίσει κάποτε, σεμνός κι’ ωραίος και ανεπιτήδευτος. 

Να μάθουμε άλλοτε, να μην περιφρονούμε τα Κρανίδια μας, οι μάταιοι άνθρωποι. 

Να καταλάβουμε ότι τα Κρανίδια του καθενός μας είναι το παν. 

Τα Κρανίδια, που μας έβγαλαν δικαιούνται και να μας παίρνουν. 

Τα Κρανίδια, που αυτά μόνον θα ξαναβγάλουν άλλους μια μέρα σαν κι’ εμάς… 

Κώστας Αθάνατος δημοσιογράφος της εφημερίδας «Ελεύθερο Βήμα» 

16 Μαΐου 1924

Η Λενέτα Στράνη για τον Εμμανουήλ Ρέπουλη, η οποία επιμελήθηκε το βιβλίο που έκδωσε το 2001 ο Δήμος Κρανιδίου επί δημαρχίας Δ. Καμιζή.

[…] «Δεν ομιλούσε ο Ρέπουλης γλώσσες ευρωπαϊκές, αλλά τα ελληνικά του ήσαν παρόμοια με τα θρυλικά εκείνα, που θα μιλούσαν οι Θεοί του Ολύμπου!»…

Και ο πρώην  Δήμαρχος Κρανιδίου & Ερμιονίδας στο προλόγισμά του  κατά την παρουσίαση του εν λόγω βιβλίου – «Εμμανουήλ Ρέπουλης (Κείμενα, επιστολές, άρθρα, ομιλίες)» 

[…]Ο Ρέπουλης, άριστος χειριστής του λόγου, δε ρητορεύει απλά για να γοητεύσει αλλά για να μεταγγίσει ένα κομμάτι της ψυχής του, να αφυπνίσει  και να παιδαγωγήσει…»

2001 
Δημήτρης Καμιζής

Δήμαρχος Κρανιδίου 

 ............................................................................................

 Διαβάσετε ακόμα  ένα λυρικό και ποιητικό άρθρο του Ρέπουλη

Εμμ. Ρέπουλης, ένα άρθρο του στην εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ" στις 28 Οκτώβρη 1918

-


----------------------------------------------
Το ρεπορτάζ μας στον Τύπο από την παρουσίαση του βιβλίου 
- «Εμμανουήλ Ρέπουλης (Κείμενα, επιστολές, άρθρα, ομιλίες)» -
στο Κρανίδι - Αύγουστος 2001

Επιλογές από το προσωπικό μας αρχείο - Ιανουάριος 2011 - συνέχεια....

Βιβλίο επισκεπτών στο Δημαρχείο του πρώην Δήμου Κρανιδίου.

Διατηρούσε κάτι ανάλογο ο Δήμος Ερμιόνης στο Δημαρχείο του;;…

Ενδεικτικά παραθέτουμε τις εντυπώσεις τους που έγραψαν στο βιβλίο επισκεπτών διάφορες προσωπικότητες και άλλοι πολίτες κατά την επίσκεψή τους στο Δημαρχείο Κρανιδίου.

Η Ερμιονίτισσα πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων 
κα Άννα Ψαρούδα – Μπενάκη 

και ακολουθούν, υφυπουργοί Εσωτερικών, Παιδείας,

  της τότε διακυβέρνησης  της χώρας από τη Ν.Δ.

η βουλευτής Αργολιδας κ. Έλσα Παπαδημητρίου 

ο πρέσβης του Βελγίου στην Ελλάδα,  κ.α.   

 ----------------------------------------------------------------

Θέλετε να δείτε τι είχαμε στο Δημαρχείο  Ερμιόνης αντί βιβλίου επισκεπτών;;; - κλικ >>>ΕΔΩ...

Η ΔΕΥΑΕΡ ενημερώνει τους καταναλωτές ύδρευσης της Κοινότητας Ερμιόνης

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΝΕΡΟΥ

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ ΝΕΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜ. ΚΟΙΝ. ΕΡΜΙΟΝΗΣ

Σας ενημερώνουμε ότι κατά την αποκατάσταση βλάβης του αντλιοστασίου στη θέση «Καταφύκι» διαπιστώθηκε ότι το αντλητικό συγκρότημα δεν είναι δυνατό να επισκευαστεί και χρίζει άμεσης αντικατάστασης. Για το λόγο αυτό κατά τις νυκτερινές ώρες θα πραγματοποιούνται τμηματικές διακοπές νερού στις εκτός σχεδίου περιοχές της Ερμιόνης, ενώ στα υψηλότερα σημεία του οικισμού θα παρατηρηθεί χαμηλή πίεση.

Ζητούμε την κατανόησή σας για την ενόχληση που προκαλείται και θα σας ενημερώσουμε εκ νέου για την αντικατάσταση του αντλητικού συγκροτήματος και την αποκατάσταση της λειτουργίας του αντλιοστασίου

...Αποτυπώματα ιστορίας και πολιτισμού στην Ερμιονιδα...

Επιλογές από το προσωπικό μας αρχείο - Ιανουάριος 2011

-------------------------------------------------------------------------------------------

Πίνακες με ιστορικές αναφορές για το Σπήλαιο «Φράγχθι» στην Κοιλάδα 

Έργο του Δημάρχου Κρανιδίου (1998-2006) Δημήτρη Καμιζή

.
Στην παραλία της Κοιλάδας επάνω σε πεζοδρόμιο έχουν τοποθετηθεί πίνακες στους οποίους αναγράφονται ιστορικές και άλλες αναφορές καθώς και εικόνες από τα ευρήματα στο Σπήλαιο «Φράγχθι  από την Παλαιολιθική έως τη Νεολιθική περίοδο.

Κατά την επίσκεψή μας εκεί παρατηρήσαμε πως το προστατευτικό πλεξιγκλάς ενός πίνακα είναι σπασμένο και από τις διάφορες καιρικές συνθήκες κινδυνεύει να καταστραφεί το εσωτερικό της ιστορικής αναφοράς.

Γενικά ο χώρος χρήζει νοικοκυριού, φροντίδας και κυρίως αγάπης για την ιστορία μας.
Γνώμη μας είναι πως πρέπει οι θεματικές ενότητες των πινάκων που έχουν οι δύο πλευρές να αντιστραφούν.

Αυτά τα λίγα έχουμε να παρατηρήσουμε εμείς εκτός των άλλων για το εν λόγω θέμα και η νέα δημοτική αρχή Δήμου Ερμιονίδας ας επιληφθεί και αυτό νοικοκυριό εάν είναι στις προθέσεις της..

ΥΓ. Στις μέρες μας δεν γνωρίζουμε τι μεταβολές προς το καλύτερο ή τι  συντηρήσεις έχουν γίνει στο χώρο για την προβολή του σπηλαίου και της ιστορίας του, ούτε καμία αναφορά διαβάζουμε για την επισκεψιμότητα του σημαντικού μνημείου!! …

Φώτο - ρεπορτάζ 
ΣΤΑΜ. ΔΑΜ

Για το παλιό (1856) δημοτικό σχολείο Κοιλάδας που ανακαινίζεται να γίνει μουσείο.

Επιλογές από το προσωπικό μας αρχείο
 - Ρεπορτάζ - Ιανουάριος 2011

Διαβάστε ακόμα εδώ >>> 

Ιστορικό Διατηρητέο Μνημείο το Παλαιό Δημοτικό Σχολείο Κοιλάδας 
στο blog 
Με λογισμό και με όνειρο... για το Κρανίδι
του πρώην Δημάρχου Δ. Καμιζή

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Όπως ήδη αναφέραμε, το πέτρινο κτήριο του παλιού σχολείου της Κοιλάδας είχε προγραμματιστεί από το 2000 να ανακαινιστεί από την τότε δημοτική αρχή με δήμαρχο τον κ. Δ. Καμιζή για να γίνει μουσείο και να φιλοξενήσει τα μεγάλης αρχαιολογικής και ιστορικής αξίας ευρήματα της Παλαιολιθικής, Μεσολιθικής και Νεολιθικής  περιόδου του Σπηλαίου «Φράγχθι» (που πρωτοκατοίκησε το ανθρώπινο είδος Homo sapiens) και βρίσκεται βόρεια από τον σημερινό οικισμό της Κοιλάδας.

Τα ευρήματα αυτά σήμερα φιλοξενούνται πολύ λίγα σε μια γωνιά στο μουσείο του Ναυπλίου και τα περισσότερα στα υπόγειά του όπως μας πληροφορούν.

 

Για το παλιό κτήριο που ανακαινίζεται και γρήγορα θα ολοκληρωθούν οι εργασίες του τα πρώτα χρήματα που είχε εξασφαλίσει από το 2000 ο τότε και σημερινός δήμαρχος Δ. Καμιζής ήταν αυτά των 10.000.000 εκ. δραχμών από δωρεά της οικογένειας Λιβανού και τα υπόλοιπα από άλλους πόρους σύνολο σε ευρώ σήμερα 230.000 που είναι το κόστος της εκ βάθρου ανακαίνισης του πέτρινου κτηρίου.

 

Ακόμα και η σκάλα στη νοτιοδυτική πλευρά του κτηρίου που οδηγεί στον  δεύτερο όροφο είναι πέτρινη και έχουν αριθμηθεί οι λαξευμένες πέτρες της για να γίνει όμοια.

 ( Να κάνουμε μια παρένθεση εδώ για να συγκρίνουμε τα χρήματα που κοστίζει αυτή η ανακαίνιση, μετά περισσότερα χρήματα που δαπανήθηκαν για το δημαρχείο Ερμιόνης για μια μικροεπισκευή που αποτελεί ύβρη και προσβολή για την οικοδομική τέχνη και εγκυμονεί και κίνδυνους αφού ο σκελετός της νέας σκεπής δεν ακουμπά σε περιμετρικό οπλισμένο σενάζ)

 Και συνεχίζουμε το ρεπορτάζ με το τζάκι που έχει μέσα το σχολείο όπου εκεί θυμόνται οι παλιοί μαθητές τότε, βράζανε το γάλα – σκόνη και πήγαιναν στη σειρά με τα κυπελάκια τους και έπαιρναν το γάλα.

 Εντύπωση μας έκανε ένα περίτεχνο κιγκλίδωμα στο επάνω μέρος της κεντρικής εισόδου του επάνω ορόφου στο οποίο αναγράφεται η χρονολογία (1856) της κατασκευής του κτηρίου και τρία αρχικά γράμματα. 

Είναι ένα πανέμορφο κτήριο που όταν οργανωθεί σε μουσείο ( και αυτό είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία και πρέπει να παρέμβουν για να επιτευχθεί πολλοί παράγοντες κυβερνητικοί και πολιτειακοί), το κτήριο αυτό θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για την περιοχή και το κίνητρο ξένων και Ελλήνων επισκεπτών για να επισκεφτούν το σπήλαιο «Φράγχθι» που σήμερα μόνο νοερά μπορεί να προσφέρει κάποιες εικόνες στον επισκέπτη με τα σημάδια της εγκατάλειψης που έχει.

Και είναι αυτονόητο τι οικονομικά και άλλα οφέλη θα έχουν οι κάτοικοι της περιοχής όταν οργανωθούμε σαν Δήμος Ερμιονίδας πλέον και προβάλλουμε κατάλληλα όλη την ιστορία του τόπου μας από την Παλαιολιθική περίοδο  μέχρι τους βυζαντινούς χρόνους. Και όλα αυτά σε συνδυασμό με την γεωγραφική θέση της περιοχής και τα δαντελωτά και σμαραγδένια ακρογιάλια της, αφού βρούμε βέβαια τη χαμένη μας φιλοξενία που κάποτε φημιζόταν η περιοχή κυρίως η πόλης της Ερμιόνης.

Φώτο - ρεπορτάζ 

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

ΥΓ. Για το σπήλαιο Φράχθη κατόπιν κατά το χρόνο της δημαρχικής του  θητείας (2011 -31/8/2014)  ως πρώτος Δήμαρχος Ερμιονίδας Ο Δημήτρης Καμιζής έκανε σημαντικό έργο δίνοντας άλλη αρχαιολογική διάσταση στην επισκεψιμότητα του σπηλαίου κι' όχι μόνο ....

«Το άλλο μισό της βαρβαρότητας είναι να την ανέχεσαι».....

Επιλογές από το προσωπικό μας αρχείο - Σεπτέμβριος 2014

Αυτά και άλλα πολλά ήθελε να εξαφανίσει ο χάκερ με τους γνωστούς εντολείς του με τη διαγραφή του  αρχείου από το  blog…

Αλλά το blog μας δυστυχώς γι’ αυτούς… είναι «Λερναία Ύδρα» …

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

e-mail  στο blog...

Βιβή Σκούρτη
προς Εμένα

Καλησπέρα. Είμαι στον Πειραιά. Άκουσα την απαγγελία αυτού του ποιήματος στην επέτειο του Μπλόκου της Κοκκινιάς και σε θυμήθηκα….

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΕΛΕΝΗ ΒΑΚΑΛΟ

Πώς έγινε ένας κακός άνθρωπος

Θα σας πω πώς έγινε
έτσι είναι η σειρά
Ένας μικρός καλός άνθρωπος αντάμωσε στο δρόμο του έναν κτυπημένο
Τόσο δα μακριά από κείνον ήτανε πεσμένος και λυπήθηκε
τόσο πολύ λυπήθηκε που ύστερα φοβήθηκε
πριν κοντά του να πλησιάσει, για να σκύψει να τον...
πιάσει, σκέφτηκε καλύτερα
Τι τα >>>θες τι τα γυρεύεις κάποιος άλλος θα βρεθεί από τόσους
εδώ γύρω, να ψυχοπονέσει τον καημένο και καλύτερα να πούμε ούτε πως τον έχω δει
Και επειδή φοβήθηκε έτσι συλλογίστηκε.
Τάχα δε θα είναι φταίχτης, ποιόν χτυπούν χωρίς να φταίξει;
Και καλά του κάνουνε, αφού ήθελε να παίξει με τους άρχοντες.
Άρχισε λοιπόν κι εκείνος από πάνω να χτυπά...

Σκοπός της είναι να δείξει πως η αδράνεια στα κακώς κείμενα της κοινωνίας οδηγεί τον άνθρωπο στην καχυποψία και τον ατομικισμό και πώς η σιωπηλή συνενοχή γίνεται, υπό την "κατάλληλη" τρομοκράτηση,  έμπρακτη, επεκτείνοντας το νόημα της φράσης «Το άλλο μισό της βαρβαρότητας είναι να την ανέχεσαι».

Η ποιητική φωνή λειτουργεί ως παντογνώστης,  εν-συνείδητος  αφηγητής και εξ αρχής δηλώνει ρητά την πρόθεση της να αποκαλύψει,  να διευκρινίσει, να επεξηγήσει την μετάλλαξη που υποδηλώνει ο τίτλος. Πώς ένας άνθρωπος έγινε (άρα δεν ήταν) κακός.

Την μετάλλαξη αυτή την περιγράφει κατά στάδια, με τη σειρά.

Στο πρώτο στάδιο, ένας ο άνθρωπος (από αυτούς που "φροντίζουν τις δουλείες τους". Ωστόσο, η λέξη μικρός μπορεί να έχει και άλλες σημασίες. Να δηλώνει το ηθικό του ανάστημα. Να δηλώνει, τέλος , το πώς αντιλαμβάνεται τον εαυτό του. 

αρκετό να τον βγάλει από την συνήθεια του και τη ρουτίνα του και  αρχικά δεν μπορεί να το αγνοήσει. Η πρώτη αντίδραση του είναι να νοιώσει οίκτο για τον άνθρωπο. Τόσο έντονο που του προκάλεσε φόβο. Εντονότερο. Λογικοφανές, πρόκειται για έναν «καλό, μικρό άνθρωπο».

Στο δεύτερο στάδιο, ο φόβος του τον οδηγεί στο να ξεχάσει την υποχρέωσή του (την οποία αισθάνεται αναμφίβολα) να βοηθήσει τον χτυπημένο, πάσχοντα συνάνθρωπο και να επικεντρωθεί στη δική του την επιβίωση.

  Επιλέγει, λοιπόν, αρχικά να μεταβιβάσει σε άλλους την υποχρέωση του αυτή να βοηθήσει τον τραυματία, μετακυλώντας παράλληλα και τυχόν ευθύνες. Αποφασίζει επιπλέον, να παραστήσει ότι δεν βλέπει καν για να σώσει το τομάρι του. Χμ. Μάλλον πρόκειται για έναν περισσότερο-μικρό-παρά-καλό άνθρωπο.

Στο τρίτο στάδιο, ο φόβος του οδηγεί την σκέψη του σε  φαντασίες. Ταυτίζεται με την άποψη των διωκτών του χτυπημένου (Ίσως γιατί ο οίκτος του προξενησε μια ενοχή. Αλλά όχι εκείνη, την αυτονόητη, την ενοχή  για την απουσία και την αδράνειά του, που "όπλισε" το χέρι του δράστη. Αλλά, καθώς ταυτίζεται με τον δράστη ψυχολογικά ολοένα και περισσότερο, την ενοχή για τον οίκτο που αισθάνθηκε προς το θύμα). Εκλογικεύει την κατάσταση κατά πώς τον βολεύει, θεωρεί ότι θα ναι κανένας τρομοκράτης,κι άρα, ο ίδιος,  ως «φιλήσυχος άνθρωπος», δεν μπορεί παρά να συνταχτεί με τους «αρχόντους», εναντίον των οποίων στη φαντασία του κινήθηκε ο τραυματίας. Αυτή η σκέψη τον αγανακτεί και τον εξαγριώνει κι έτσι ο «αγανακτισμένος πολίτης»  γίνεται ο ίδιος δράστης, χτυπώντας τον αβοήθητο (και ξεπλένει και την ενοχή που αισθάνθηκε επειδή αφέθηκε στην αρχή να τον λυπηθεί). Γίνεται έτσι ένας κακός άνθρωπος…

  Αυτό όμως , μας λέει ο αφηγητής κρούοντας έμμεσα τον κώδωνα του κινδύνου, δεν είναι το τέλος. Είναι η αρχή του παραμυθιού… Ενός παραμυθιού μάλλον με λυπημένο τέλος… («Καλημέρα σας» λέει η ποιητική φωνή κλείνοντας… Τουτέστιν: «Ξύπνα», εκτός από  «Αυτό είναι η αρχή…»).  Γιατί όταν γίνεται ένας "κακός άνθρωπος" δεν είναι φαινομενικά τόσο μεγάλο το πρόβλημα. Όταν όμως γίνονται 422.990 τα πράγματα είναι σοβαρα, ειδικά όταν η συνέχεια του παραμυθιού, το επόμενο στάδιο,  είναι να κληθεί ο πρώην "μικρός, καλός άνθρωπος" να πάει εκείνος να χτυπήσει...

  Το ποίημα είναι γραμμένο λίγο μετά την πτώση της Δικτατορίας,  εποχή κατά την οποία υπήρξαν κι ευδοκίμησαν  πολλοί  τέτοιοι «καλοί, μικροί άνθρωποι»,  της συνομοταξίας  Διαβάστε ακόμα εδώ >>>" Κυρ

Χρήστος Γιανναράς καθηγητής φιλοσοφίας - [...] Δυστυχώς μοιάζει παγιωμένη και αμετακίνητη η άρνηση των πολιτικών ηγετών μας να «γράψουν Ιστορία».

Christos Yiannaras

Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.

----------------------------------------------------------------------------------------------------

Θα μείνει ως ένδοξος ή απλώς «πρώην»;

Christos Yiannaras | 05 Aug 2019

Με χρονική απόσταση που ευνοεί την ψυχραιμία, μπορούμε να πούμε ότι ο καινούριος πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, διαχειρίστηκε την εκλογική του νίκη με σοβαρότητα. Είχε προετοιμάσει τον σχεδιασμό του για την άσκηση της εξουσίας και είχε επιλέξει τους επιτελείς συνεργάτες του.

Κάθε οργανωτικός σχεδιασμός είναι ή μεταρρυθμιστικός θεσμών και λειτουργιών ή συντηρητικός - βελτιωτικός. Ο Κ.Μ. δεν είχε επαγγελθεί μεταρρυθμιστικά τολμήματα, υποσχόταν να βελτιώσει τα χρηστικά λειτουργήματα που διαχειρίζεται η εξουσία. Η επιλογή Χρυσοχοΐδη ήταν η ευφυέστερη στρατηγική του κίνηση.

Απόλυτη και κραυγαλέα πολιτική αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, καθημερινή, εξαιρετικά επώδυνη για την κοινή γνώμη, ήταν το «μπάχαλο» στη Δημόσια Τάξη, η τέλεια αποσύνθεση και ο ευτελισμός της Παιδείας, ο ανεκδιήγητος εμπορικός εκχυδαϊσμός του ραδιοτηλεοπτικού πεδίου. Με τον Χρυσοχοΐδη ο Κ.Μ. άλλαξε, μέσα σε λίγες ώρες, την ατμόσφαιρα ανασφάλειας και τρομοκράτησης των πολιτών. Ιδιον κοινωνικό αντίκτυπο θα είχε οπωσδήποτε και η επιστράτευση της Αννας Διαμαντοπούλου στο υπουργείο Παιδείας. Ιδιον αντίκτυπο και η ανάθεση του ραδιοτηλεοπτικού πεδίου σε μια προσωπικότητα καθολικής αποδοχής και εκτίμησης, όπως, π.χ., ο Σταύρος Λυγερός. Ο Κ.Μ. αρνήθηκε (ή δεν διανοήθηκε) να είναι ο ριζοσπάστης δημιουργός καινούργιου πολιτικού κλίματος.

Με την ίδια λογική της «πεπατημένης» υπουργοποίησε και βλαστούς οικογενειών που λογαριάζονται, «φεουδαλικώ δικαίω», στυλοβάτες της Ν.Δ. Ειδικά για το υπουργείο Εξωτερικών, όταν το κόμμα διαθέτει (εκλεγμένον) έναν Αγγελο Συρίγο, η επιβολή της οικογενειοκρατίας μοιάζει σύμπτωμα πολιτικής αυτοχειρίας.

Οσο διαρκεί η ευφορία της εκλογικής νίκης (και μάλιστα ύστερα από τέσσερα χρόνια επιθετικού πολιτικού αμοραλισμού και εξωραϊσμένου, με «προοδευτικές» φιοριτούρες, μηδενισμού), οι κριτικές παρατηρήσεις για το ξεκίνημα της νέας κυβέρνησης ενοχλούν, σίγουρα, όσους πολίτες λειτουργούν με τη λογική του οπαδού. Αλλά ακριβώς ο εγκλωβισμός της πολιτικής στο δίπολο: οπαδός ή αντίπαλος, είναι το τέχνασμα του νέου ολοκληρωτισμού απόλυτης κυριαρχίας των εντυπώσεων. Ισως οι γόνοι πολιτικών οικογενειών να εθίζονται έγκαιρα, άθελά τους, στην προτεραιότητα των εντυπώσεων.

Πιθανόν γι’ αυτό και ο Κ.Μ. ανέχθηκε, στην παρουσίαση των προγραμματικών του δηλώσεων, να τον χειροκροτούν οι βουλευτές του, σε κάθε φράση του, πειθήνια. Δεν θεώρησε ντροπή το σύμπτωμα, δεν το λογάριασε σαν προκλητική απουσία συλλογικής πολιτικής αξιοπρέπειας, αναπαραγωγή του λαϊκισμού πασόκων και συριζαίων.

Αναπόδεικτος ο ισχυρισμός ότι η ψήφος του λαού, στην πρόσφατη ετυμηγορία, ήταν διαμαρτυρία για τα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ, όχι κατάφαση της αοριστολογίας - γενικολογίας των επαγγελιών της Ν.Δ. Μοιάζει άδικος ο χαρακτηρισμός «αοριστολογία - γενικολογία», αφού ο Κ.Μ. εξήγγειλε πολλά και μεγάλα δημόσια έργα, τολμηρές πρωτοβουλίες συγκεκριμένες. Για τον νοήμονα όμως και απροκατάληπτο πολίτη, οι επαγγελίες του Κ.Μ. έκαναν ολοφάνερη και χειροπιαστή τη σύμπτωση Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ στο κοινό ιδεολογικό πεδίο του Ιστορικού Υλισμού.

Τι ονομάζουμε «Ιστορικό Υλισμό»; Την άποψη - πεποίθηση - βεβαιότητα (που μεταφράζεται σε πολιτική πράξη) ότι «η οικονομία κινεί την Ιστορία». Οχι η ανθρώπινη καλλιέργεια, όχι η παιδεία, όχι η πάλη για «νόημα» της ύπαρξης, του κόσμου, της Ιστορίας, «νόημα» που γεννάει την υψηλή τέχνη, τα θαυμαστά κορυφώματα του πολιτισμού – τίποτε από αυτά. Στη μεταδικτατορική Ελλάδα των τελευταίων σαράντα πέντε χρόνων, η πολιτική πρακτική και η εκπαίδευση στα σχολειά πειθάρχησαν ολοκληρωτικά στην ντιρεχτίβα: «η οικονομία κινεί την Ιστορία». Οι προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν ένα τυπικό δείγμα των θεωρήσεων και θέσεων του Ιστορικού Υλισμού.

Ολα τα βασανιστικά της ελλαδικής κοινωνίας προβλήματα παραπέμπονταν σε οικονομικούς συντελεστές. Ολες οι ελπίδες ανάκαμψης εντοπίζονταν σε ελπίδες εύνοιας της τύχης: Να εμφανιστούν οι πολυπόθητοι «επενδυτές», που θα γοητευτούν από την ετοιμότητα της κοινωνίας να τους ξεπουλήσει όλα τα προικιά της, μόνο για τα όσα ψίχουλα θα δημιουργεί το ληστρικό φαγοπότι τους. Τεταρτοκοσμική λογική, αποκύημα της «προοδευτικής» κοινωνικής παρακμής μας.

Ο Χρήστος Σταϊκούρας είναι σοβαρός οικονομολόγος και γι’ αυτό σεμνός πολιτικός. Πρέπει σίγουρα να καταλαβαίνει ότι η ανάκαμψη της οικονομίας προκύπτει, δεν «κατασκευάζεται». Προκύπτει από την αλλαγή του κοινωνικού κλίματος. Που σημαίνει: τη ριζική αλλαγή, άτεγκτα συνεπή, του ραδιοτηλεοπτικού πεδίου – με οποιοδήποτε κομματικό κόστος. Την απολύτρωση του σχολειού από τον χρηστικό χαρακτήρα του, την αποκατάσταση της κοινωνικής λειτουργίας του. Την αποτίναξη του ζυγού των «περιφερειών» στην τοπική αυτοδιοίκηση, την επιστροφή στην αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα. Την απόλυτη προτεραιότητα της αξιοκρατίας, συνεχούς και δημιουργικού ελέγχου της ποιότητας και των ικανοτήτων κάθε δημόσιου λειτουργού. Την επανάκριση όλων των πρόωρων και χαριστικών συντάξεων, την αμείλικτη πάταξη του παρασιτισμού στον δημόσιο τομέα.

Τέτοιου είδους κοινωνικές ανακατατάξεις απαιτεί η ανάκαμψη της οικονομίας. Ο συντονισμός των ανακατατάξεων θα μπορούσε να είναι ο ρόλος ενός μη διακοσμητικού αντιπροέδρου της κυβέρνησης, π.χ. του Στέφανου Μάνου. Τολμάει να παραπέμπει σε ονόματα ή επιφυλλίδα, ως ενδείξεις ρεαλιστικές και όχι σαν αόριστες υποδείξεις. Ο ρεαλισμός των ενδείξεων υπογραμμίζει το εφικτό της πολιτικής πρότασης.

Δυστυχώς μοιάζει παγιωμένη και αμετακίνητη η άρνηση των πολιτικών ηγετών μας να «γράψουν Ιστορία». Τους δίνεται η δυνατότητα, και την αντιπαρέρχονται σαν αδαείς. Προτιμούν την εφήμερη εύνοια κάποιων ξένων Πρεσβειών, όχι την ουσιαστική καταξίωση της εύφημης ιστορικής μνείας, από γενιά σε γενιά. Θυμηθείτε τις θλιβερές φιγούρες των πρώην «κορυφαίων» και μετριότατων.