...στη σελίδα του στο facebook…
---------------------------------------------------------------------------------
...στη σελίδα του στο facebook…
---------------------------------------------------------------------------------
«Ο χρόνος παραμορφώθηκε
τα χρόνια που έρχονται παραμορφώθηκαν...»
- από το υπέροχο ποίημα
της Ρένας Χατζηδάκη (Μαρίνας)
συγκρατούμενης του Μίκη
Θεοδωράκη στις φυλακές Αβέρωφ.
- Δυστυχώς όμως, δεν
παραμορφώθηκε ο χρόνος,
εμείς παραμορφωνόμαστε
από τον χρόνο...
... Αλλά η ποίηση αυτό το
σκοπό έχει και υπηρετεί,
με τις υπερβάσεις της, το άχρονο και το αιώνιο...
http://oalivanistos.blogspot.com/
Κον Ιωάννη Γεωργόπουλο.
Κύριε Δήμαρχε, σήμερα δεν καίμε στην πύρα ένα δημοσίευμα, ούτε κόβουμε το ρεύμα στο λαπτοπ ενός δημότη μας, ούτε τον στέλνουμε στα δικαστήρια, επειδή έκανε μια εσφαλμένη ανακοίνωση με σκοπό να δυσφήμηση τον Τόπο του, που αποδεδειγμένα αγαπά και αναφέρεται επαινετικά για αυτόν.
Κύριε Δήμαρχε εγώ ο δημότης Ερμιονίδας, σας έχω παραχωρήσει όλα τα μέσα επικοινωνίας, για να υπερασπίζεστε τον δήμο μας και τον θεσμικό σας ρόλο, από ηθελημένα ή εκ κακής πληροφόρησης Δημοσιεύματα, τα οποία μπορείς να εξαντλήσεις, προτού καταφύγεις στη Δικαιοσύνη.
Και μια γενική Παρατήρηση, γιατί όταν πρόκειται για ένα ενυπόγραφο καταγγελτικό δημοσίευμα του κου Δαμαλίτη, οι καταγγελθέντες του ζητούν πανεπιστημιακές περγαμηνές δημοσιογραφίας, δεν τους αρκεί η τήρηση της Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας;:: ...
Με εκτίμηση
Νοταράς Γεώργιος
Δημότης Ερμιονιδος
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Δήμαρχε Ερμιονίδας – «κι’ όμως γυρίζει»…
Σ.Δ.
Αντί για καλημέρα!
ΕΞΩΔΙΚΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ - ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ- ΔΗΛΩΣΗ |
Γιατί κ. Γεωργόπουλε, τι πολιτικό και προσωπικό κέρδος και όφελος, μπορείτε να έχετε από αυτούς που στα ηλεκτρονικά τους μέσα υπογράφουν με ψευδώνυμα τη χυδαία παραπληροφόρησή τους και άλλες ανήθικες πρακτικές τους ;; ... Σας τιμάει αυτό κ. δήμαρχε;;;
Εδώ είμαστε και τους περιμένουμε επωνύμως...
ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Αλιεύματα από τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης (facebook) της Ερμιονίδας....
Προσωπικά έχω τη γνώμη, όπως άλλωστε και άλλοι συμπολίτες μας, ότι δεν είναι δυνατόν ο Δήμαρχος να διοικεί με Δελτία τύπου και εξώδικα, καθώς συμβαίνει μέχρι σήμερα.
Σε ότι αφορά το δεύτερο, δηλαδή το εξώδικο, αν το
σκέφτηκε μόνος του οφείλει να παραδεχθεί ότι ήταν εντελώς άστοχο.
Άλλωστε στο ίδιο πνεύμα το συνιστά με άλλον τρόπο και
ο επικεφαλής της ελάσσονος αντιπολίτευσης.
Αν όμως του το πρότειναν οι σύμβουλοί του, όχι οι
θεσμικοί, αλλά οι πρόθυμοι παρατρεχάμενοι και οι κάθε είδους συμβουλάτορες που
διαθέτουν ηλεκτρονικά μέσα και προσπαθούν να τον προβάλλουν, ομολογουμένως
ανεπιτυχώς, εκθέτοντάς τον μάλιστα, πρέπει όσο το δυνατόν γρηγορότερα να τους
απομακρύνει γιατί του προκαλούν κακό.
Χρειάζεται μια νέα αρχή και να είναι σίγουρος ότι οι
πολίτες της Ερμιονίδας και εμείς φυσικά θα είμαστε αρωγοί στο δύσκολο και
επίπονο έργο του.
Κάπου η ιστορία αυτή χρειάζεται να τελειώσει, γιατί
δεν κάνει καλό στον Δήμο μας.
Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
«Για Καστελλόριζα να μιλούμε τώρα!..»
Christos Yiannaras | 06 Sep 2020
Μια πολεμική σύρραξη στο Αιγαίο
μοιάζει προετοιμασμένη και αναπότρεπτη. Σχεδόν προκαθορισμένο και το
αποτέλεσμα: μια ακόμα συρρίκνωση του Ελληνισμού εδαφική, θαλάσσια και
πληθυσμική.
Κυβέρνηση και αντιπολίτευση
καθηλωμένες στο μόνο είδος πολιτικής που γνωρίζουν: στο παιχνίδι των
εντυπώσεων. Κάθε Δελτίο Ειδήσεων της ΕΡΤ1 είναι μια μονότονη, χιλιοφθαρμένη και
εντελώς μικρονοϊκή μάχη εντυπώσεων. Ο εφιάλτης καραδοκεί σε δευτερόλεπτα, αλλά
το Δελτίο Ειδήσεων θέλει μόνο να κερδίσει τις εντυπώσεις – όχι στο εξωτερικό,
τους κομματικούς οπαδούς τούς εγχώριους θέλει να πείσει.
Για τις εντυπώσεις δουλεύει (αόκνως,
να το παραδεχθούμε) και ο υπουργός Εξωτερικών: ταξιδεύει ακατάπαυστα. Θέλει να
πείσει τους πάντες ότι η Ελλάδα τηρεί, ενώ η Τουρκία παραβιάζει, ένα Διεθνές Δίκαιο
που… δεν υπάρχει! Θα μπορούσε, ελλείψει κοινά παραδεκτού Διεθνούς Δικαίου της
θάλασσας, ο Ελληνας υπουργός να μιλάει τη γλώσσα της Ιστορίας, που είναι
αναγκαστή κατά πάντων. Το αποφεύγει τόσο επιμελημένα, ώστε δίνει την εντύπωση
ότι, για να του δοθεί το χαρτοφυλάκιο των Εξωτερικών, βεβαίωσε (μάλλον μεθ’
όρκου) την απόλυτη αποφυγή επίκλησης της Ιστορίας.
Μια δικαιολογία θα μπορούσε ίσως να
υπάρξει: Οτι κάθε επίκληση ιστορικών δεδομένων θα άνοιγε τους ασκούς του
Αιόλου: Στο εσωτερικό του Ελλαδιστάν, αποκαλύπτοντας επιφανείς Εφιάλτες να
έχουν στερεωθεί στις συνειδήσεις σαν ινδάλματα, στο δε ευρωπαϊκό επίπεδο την
ατιμία και τη δολιότητα να ταυτίζονται με την «πεφωτισμένη» πολιτική που
γέννησε ο Διαφωτισμός. Είναι πάντως θανατηφόρο να παρακάμπτεται η Ιστορία
προκλητικά για χάρη επικαιρικών σκοπιμοτήτων, «δίχως αιδώ ή λύπην».
Στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, με
οδυνηρότατο τίμημα εμφύλιου σπαραγμού, η Ελλάδα τάχθηκε με τους Αγγλογάλλους,
που τελικά ήταν οι νικητές, οι Τούρκοι με τους Γερμανούς που ήταν οι νικημένοι.
Η Ελλάδα έχασε τη Μικρασία, τον Πόντο, την Ανατολική Ρωμυλία, πανάρχαιες
κοιτίδες του πολιτισμού της, λάφυρα της οθωμανικής βαρβαρικής απληστίας. Ακόμα
πιο προκλητικός ο αμοραλισμός της Δύσης μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο:
Χαμένη για την Ελλάδα η Κύπρος, Ιμβρος, Τένεδος, Βόρεια Ηπειρος, καλομαθημένο
παιδί της Δύσης η Τουρκία, κατάφωρη προτίμηση των Δυτικών.
Ισως να ενεργεί με ρεαλισμό σήμερα ο
υπουργός των Εξωτερικών παρακάμπτοντας την Ιστορία. Διακόσια χρόνια
«αυτοδιοίκητου» κρατικού βίου μάλλον συνηγορούν με τη σολωμική απαισιοδοξία:
«σαν μισούνται ανάμεσό τους δεν τους πρέπει ελευθεριά». Πάντως, όσο ξεπεσμένοι
(αμελητέοι) κι αν είμαστε («στις πανελλήνιες, με γνώσεις τρίτης γυμνασίου
παίρνεις τη φοιτητική ιδιότητα!» – «Κ» 28.8.2020) η κατάτμηση του «εθνικού» μας
κράτους των Ελληνωνύμων, για να δοθούν μπουναμάδες σε γειτόνους μας, είναι
μόνιμη απειλή, δηλαδή αδιάκοπη αγωνία πολέμου.
Την απειλή τη ζουν ως αγωνία οι
λίγοι Καστελλοριζιοί, όσοι κάτοικοι απομένουν στη Λήμνα, η ελληνική μειονότητα
στο θρασύτατο τουρκικό βιλαέτι της Δυτικής Θράκης. Οι υπόλοιποι Ελληνώνυμοι
συνεχίζουμε να ηδονιζόμαστε με το «σασπένς» του εθνικού μας τζόγου: Πώς «την
έφερε» στον Μητσοτάκη ο Τσίπρας, με ποιο τέχνασμα εξουδετέρωσε την πονηριά του
Τσίπρα ο Μητσοτάκης!
Αν θέλαμε να επιβιώσουμε ιστορικά ως
συλλογικότητα, θα ήταν, και πάλι σήμερα, διαφορετικά τα αντανακλαστικά μας: Θα
είχε άλλη στελέχωση το υπουργείο Εξωτερικών. Θα είχαν κληθεί τουλάχιστον δύο
«κλάσεις» εφέδρων σε επιστράτευση. Θα είχαν κοπεί στο μισό, για δύο μήνες, οι
αμοιβές κρατικών λειτουργών που υπερβαίνουν τα 1.000 ευρώ, για να αγοραστούν
πολεμικά αεροσκάφη. Απλοϊκά «σημεία».
Οσο την άμυνα της πάτριας γης και
θάλασσας την εκλιπαρούμε από διεθνείς προσχηματικούς οργανισμούς και
αποδεδειγμένης αναξιοπιστίας κυβερνήσεις, σε κάποια ελληνικά νησιά, λογικότατα,
οι κάτοικοι βουβοί θα ετοιμάζουν μπογαλάκια. Ο εφιάλτης της Αμμοχώστου, της
Κερύνειας, της Μόρφου, της μισής Λευκωσίας, είναι εμπειρία νωπή. Και τα
κανάλια, όλα, καθρέφτης της δικής μας κρατικής ολιγόνοιας και μωροφιλόδοξης
ευπιστίας.
Βλασταίνει από νωπές εμπειρίες ο
πανικός. Ολοι έχουμε ακόμα στα μάτια μας την εικόνα του στρουμπουλής
καλοκαγαθίας παραχωρητή του ονόματος «Μακεδονία» σε φυλετικά ρετάλια εισβολέων
– πώς θρηνολογούσε τότε η αντιπολίτευση για την ιστορική βλασφημία, και πώς την
αποσιώπησε όταν έγινε κυβέρνηση!
«Επεισόδιο» στις θάλασσές μας θα
σημαίνει: να επαναληφθεί «εν σμικρώ» ό,τι προηγήθηκε στη Μικρασία, στον Πόντο,
στην Ανατολική Θράκη, στην Ιμβρο, στην Τένεδο, στη Βόρεια Κύπρο. Σε κάθε μια
από τις περιπτώσεις αυτές, κάποιοι ελληνώνυμοι, απολύτως σίγουροι για την
κατοχυρωμένη αμνήστευσή τους, αντάλλαξαν την ολιγοήμερη διεθνή υπουργική
προβολή τους με το ανεξίτηλο στίγμα της ατιμίας. Ανταλλαγή άνετη, χωρίς
ενδοιασμούς και τύψεις, όπως παντού σήμερα στις «προοδευτικές» (συνεπούς
μηδενισμού και αμοραλισμού) κοινωνίες.
Εξάλλου, τα σύνορα σήμερα τα
προσδιορίζουν οι Αγορές, όχι η κοινωνική Ιστορία. Τα εδάφη «παραχωρούνται» όπως
ξεπουλιούνται και οι κοινωνικές δομές του κράτους στο ρουσφέτι ή τα δημόσια αξιώματα
σε πλειοδότες «ενίσχυσης» των κομμάτων. Μην ξεχνάμε: ο πρωθυπουργός κομματάρχης
διορίζει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρόεδρο της Βουλής, του Συμβουλίου
της Επικρατείας, του Αρείου Πάγου, τις ηγεσίες των Ενόπλων Δυνάμεων.
«Για Καστελλόριζα να μιλούμε
τώρα!..».
Ξεχνάμε για λίγο τον Covid-19 για να θυμηθούμε τον Έρωτα!…
Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος
Καθώς αποχαιρετάμε το καλοκαίρι του 2020, ένα
καλοκαίρι που όμοιό του ΔΕΝ έζησε καμία από τις 3 γενιές Ελλήνων που αθροίζουμε
τα 10,5 περίπου εκατομμύρια κατοίκων σε αυτόν τον ευλογημένο τόπο, στην
απίστευτης καλλονής απόληξη της χερσονήσου του Αίμου, ελπίζω να μην παρεξηγηθεί
το σημερινό μου άρθρο προτρέποντας να θυμηθούμε παλιοί και νέοι εκείνα που
ξεπερνώντας τον covid-19, ομορφαίνουν τη ζωή...
Οι αρχαίοι
διατείνονταν «όμοιος ομοίω αεί πελάζει...» και η αρχαϊκή Μούσα σε μία κλασικά
ρομαντική θεώρηση περιέγραψε τον έρωτα ως έναν «ανίκητο μαχητή...» και εμείς οι
Νεοέλληνες πιστεύουμε πως «τα ετερώνυμα έλκονται».
Δεν είναι
θέμα ‘καλοκαιρινού προβληματισμού’ αλλά πάντα επίκαιρο το ερώτημα ποιόν ή ποια
να επιλέξουμε ως ταίρι, ως σύντροφο, όσοι και όσες δεν διαθέτουνε ταίρι, και
πώς να ξαναβρούνε εκείνη την εντυπωσιακά συγκινητική απογείωση του έρωτα,
εκείνη την ανεπανάληπτα γλυκιά ζεστασιά του να ξέρει κανείς ότι και αγαπά και
τον αγαπούν όταν συμβαίνει να είμαστε κιόλας δεσμευμένοι είτε με γάμο είτε με
«ρητή συμφωνία»;
Η επιλογή
του προσώπου που θα καταλήξει να γίνει σύντροφος ή συντρόφισσά μας μοιάζει σε
πολλές πτυχές της με τη διαδικασία της οικονομικής συνεργασίας ή συναλλαγής –
χωρίς, βέβαια, να χαρακτηρίζεται από την ψυχρότητα ή και την πεζότητα των
οικονομικών παραμέτρων.
Επιλέγουμε
για σύντροφο το άτομο που μας προσφέρει περισσότερα από όσα μας κοστίζει. Η
θεωρία αυτή ταυτίζει τη διαδικασία της επιλογής με τρεις αξίες που ενσαρκώνει
το άτομο που επιλέγουμε σαν σύντροφο ερωτικό ή και σαν σύζυγο και συγκεκριμένα:
Πρώτον,
διαλέγοντας ένα άτομο που είναι «ενδιαφέρων τύπος», διαθέτει πλούσια φαντασία
και έχει καλές κοινωνικοοικονομικές διασυνδέσεις που μας είναι χρήσιμες
ενεργούμε με βάση την «ερεθιστική» αξία.
Δεύτερον,
όταν το πρόσωπο είναι συνεργάσιμο και μας βοηθά, διαθέτει μπόλικο ενθουσιασμό
και θυσιάζει για μας ώρες και ενέργεια βοηθώντας μας να επιτύχουμε τους στόχους
μας, τότε ενεργούμε με βάση τη «χρησιμότητά» του.
Τρίτον, το
άτομο που μας συμπαραστέκεται, μας ενθαρρύνει στις δύσκολες στιγμές μας και μας
επιβραβεύει αναγνωρίζοντας τις επιτυχίες μας το επιλέγουμε γιατί δρα
«ενισχυτικά» στην οντότητα του ΕΓΩ μας.
Υπάρχει η
άποψη στην ψυχοδυναμική θεωρία, σύμφωνα με την οποία καθοριστικό στοιχείο της
επιλογής μας αποτελεί και το βιωματικό (ατομικό και συλλογικό) υποσυνείδητο
υλικό που ο καθένας μας διαθέτει.
Ο Carl Jung (όπως και ο Σωκράτης και ο Πλάτωνας)
θεώρησε ότι σε κάθε άτομο προϋπάρχει ένα συγκεκριμένο «αρχέτυπο» ή ένα
«ιδεώδες» αναφορικά με τη γυναίκα ή τον άνδρα που μας ταιριάζει.
Όταν το
άτομο συναντήσει, έστω τυχαία και αναπάντεχα, το πρόσωπο, εκείνον ή εκείνη, που
ανταποκρίνεται στο δεδομένο «αρχέτυπό» του η αναγνώριση είναι άμεση και το
αποτέλεσμα είναι αρχικά η σύναψη φιλίας (όταν έχουμε άτομα του ίδιου φύλου),
ενώ σε περίπτωση που έχουμε άτομα αντίθετου φύλου τότε έχουμε εκείνο το
ανεξήγητο «ΚΕΡΑΥΝΟΒΟΛΗΜΑ» του έρωτα...Σύμφωνα με τα δεδομένα της σύγχρονης
ψυχοδυναμικής θεωρίας που ανταποκρίνεται στο λαϊκό μας απόφθεγμα (και τον σχετικό
νόμο της Φυσικής), υπάρχει η άποψη ότι «τα ετερώνυμα έλκονται».
Στη διαδικασία επιλογής της ή του συντρόφου
ισχύει για τον καθένα και την καθεμιά μας «η Αρχή της συμπλήρωσης» ή, με άλλα
λόγια, το άτομο που διακρίνεται από την ανάγκη του να κυριαρχεί και να
εξουσιάζει τους άλλους έλκεται από άτομα που διακρίνονται ως προσωπικότητες
ενός «παθητικού - εξαρτημένου» τύπου, όπως και για την επιθυμία τους να
παραδοθούν στην κυριαρχία κάποιου άλλου και να υποταχθούν στην εξουσία αυτού ή
αυτής της συντρόφου.
Είναι
αλήθεια, βέβαια, ότι και μία σειρά ψυχοκοινωνικών, οικονομικών, φυσιογνωμικών
αλλά και οικολογικών παραγόντων (όπως το θέμα γειτόνεψης της κατοικίας)
υπεισέρχονται στη διαδικασία αξιολόγησης και επιλογής φίλων και εραστών ή
μελλοντικών συντρόφων γάμου.
Οι ρομαντικές σχέσεις, και όχι βέβαια οι σχέσεις ενός εφήμερου έρωτα, απαιτούν πρόσθετα θεμελιακά στοιχεία, τα οποία θα ταξινομήσω σε τέσσερις μεγάλες κατηγορίες:
Για να μην επαίρονται κάποιοι, προς δημιουργία φαιδρών
εντυπώσεων ...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Καμιζής: [...] Εγώ πάντως, κατά την διάρκεια των 12 χρόνων που διετέλεσα δήμαρχος, δεν απέστειλα κανένα εξώδικο ούτε έκανα καμία μήνυση ακόμα και εναντίον εκείνων που αδίκως, συστηματικά με κατασυκοφαντούσαν.
- Μήνυση υπέβαλα μόνον κατά του τ. Περιφερειάρχη κ Τατούλη για την διαχείριση των απορριμάτων και κατά του νυν κ Νίκα για το ίδιο θέμα και δεσμεύτηκα δημόσια να την αποσύρω, γιατί αμέσως μετά, έδωσε την σημερινή λύση για την μεταφορά των απορριμμάτων ως μόνος αρμόδιος....
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Επομένως, να μην επαίρονται και να μην κομπορρημονούν κάποιοι,
για άλλων δημιουργίες και επιτεύγματα...
Έτσι σεμνά και ταπεινά, συμπεριφέρονται, (χαρακτηριστικό τους) οι ηγέτες...
Αντί για καλημέρα
ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΛΑΣ
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΣΥΡΙΖΑ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ
ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ 1 ΝΑΥΠΛΙΟ
ΤΗΛ - FΑΧ 27520-99454
Email yiannispolitiko@hotmail.com 6-9-2020
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Άρθρο του Γιαννη Γκιόλα, βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Αργολίδας
στην Κυριακάτικη «ΑΥΓΗ»
H πυρκαγιά των Μυκηνών ήταν η θρυαλλίδα που διέλυσε την επικοινωνιακή μυθοπλασία της μετάδοσης των ειδήσεων που έχει καθιερώσει η κυβέρνηση της Ν.Δ. ξεπερνώντας τεχνικές σκηνοθετικής αναπαράστασης. Πάντα με την επικουρία των πρόθυμων, «πετσωμένων» μιντιακών μέσων.
Έρχεται, όμως, η στιγμή που μια εικόνα είναι ικανή να γκρεμίσει τα είδωλα, το φτιαχτό, το ρετουσαρισμένο,το πειραγμένο. Όπως την καταβολή των περικοπών των αναδρομικών, που εις μάτην θα περιμένει να δει στους λογαριασμούς της, τον Οκτώβρη, η πλειονότητα των συνταξιούχων, δηλαδή τα 2/3 αυτών, με τις χαμηλότερες, μέχρι 1.000 ευρώ συντάξεις.
Όπως και η πικρή και μαύρη στιγμή που θα αναγκαστούν οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες και οι μικροέμποροι να εξοφλήσουν τις φορολογικές, ασφαλιστικές και λοιπές υποχρεώσεις τους και δεν θα μπορούν, αντιμετωπίζοντας το φάσμα του κλεισίματος των καταστημάτων και επιχειρήσεών τους και την πτώχευση. Αλλά ας επανέλθουμε στη φωτιά που πέρασε, έκαυσε τις πέτρες των Μυκηνών και μαύρισε τις καρδιές μας!
ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΑΣΠΡΟ
Το μέλημα της κ. Μενδώνη, και της
ακολουθίας της,
ήταν να υποβαθμίσει το ίδιο το γεγονός και το μέγεθος της
καταστροφής με τις απίστευτες δηλώσεις της : «H πυρκαγιά άφησε τη λιγότερη
δυνατή ζημία», «δεν είναι και τόσο τρομερό να βλέπει και λίγο ο επισκέπτης το
καμμένο»! Με άλλα λόγια, «φτηνά τη
γλιτώσαμε». Περισσότερο ως παράθεση ελαφρυντικών
περιστατικών μου ακούγονται!
Επειδή, μάλιστα, για την κ. Μενδώνη και το Υπουργείο, εκείνο που μετράει είναι η επικοινωνία, προσπάθησε απελπισμένα να εξωραΐσει την κατάσταση αναρτώντας φωτογραφίες με πράσινο παντού, ενώ στο διαδίκτυο και στις εικόνες που έκαναν το γύρο του κόσμου φαινόταν η φωτιά που έκαιγε τις Μυκήνες και το μαύρο που «έβαψε» μια μεγάλη έκταση του αρχαιολογικού χώρου.
https://sikam.wordpress.com/2020/09/06/
6 Σεπτεμβρίου, 2020
Δυστυχώς δεν έχω πρόσβαση στο διαδίκτυο.
Μόλις μπορέσω θα αναφερθώ αναλυτικά
Άλλες σχετικές πολύ δημοφιλείς αναρτήσεις με το θέμα που σήκωσε θύελλα αντιδράσεων στην Ερμιονίδα...
Κλικ στους συνδέσμους να ανοίξει το κάθε θέμα...
Επιλογές από το προσωπικό μας αρχείο αυτό, που δεν διέγραψε ο χάκερ σας ...
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ Ο
ΠΑΛΑΡΜΙΩΤΗΣ
Του Γιάννη Μ.
Σπετσιώτη
Στις 6 Σεπτεμβρίου η Εκκλησία επαναφέρει στη μνήμη μας, καθώς
ο συναξαριστής λέγει, «το εν Χώναις θαύμα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ».
Στις «Κολασσές», πόλη της Μ. Ασίας
γνωστή από την επιστολή του Αποστόλου Παύλου «Προς Κολασσαείς», είχε κτιστεί
ναός προς τιμή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ κοντά σε μέρος όπου ανάβλυζε από τη γη
αγίασμα, με το οποίο θεραπεύονταν οι ασθενείς.
Κάποια στιγμή οι ειδωλολάτρες της
περιοχής θέλησαν να γκρεμίσουν τον ναό, να εξαφανίσουν το ιαματικό νερό και να
θανατώσουν τον ευλαβή Άρχιππο, που είχε τη φροντίδα του. Έβαλαν σε εφαρμογή το
σχέδιό τους στρέφοντας τα ορμητικά νερά δυο ποταμών που έρεαν εκεί, στον ναό
και το αγίασμα. Τότε έγινε το θαύμα! Ο Αρχάγγελος, κάνοντας το σημείο του
Σταυρού, σταμάτησε τα νερά και χτυπώντας με το ακόντιο που κρατούσε, έσχισε τη
γη προστάζοντας «Χωνευθήτω ενταύθα τα ύδατα!». Η γη τότε
σείσθηκε, φοβερή βροντή ακούστηκε και το νερό των ποταμών «ευθέως
κατεχώσθη» σαν να δημιουργήθηκε ένα πελώριο χωνί που δέχτηκε όλο το
νερό τους. Από τότε η πόλη άλλαξε όνομα και ονομάστηκε «Χώνες».
Στη δυτική ακτή του νότιου μέρους της
Σύμης σχηματίζεται φυσικό λιμάνι, που λέγεται Πανορμίτης. Στον μυχό του, κάτω
από ψηλούς βράχους, βρίσκεται βυζαντινό μοναστήρι χτισμένο τον 15ο αιώνα
προς τιμή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ του Πανορμίτη ή Πανερμιώτη, λέξη που στην
Ερμιόνη, αλλοιώνοντάς την με «σεβασμό», την κάναμε (Μ)Παλαρμιώτη.
Οι κάτοικοι της Σύμης αλλά και των άλλων
νησιών της Δωδεκανήσου θεωρούν τον Ταξιάρχη τον Πανορμίτη προστάτη των
ναυτικών, όπως ακριβώς θεωρείται ο Άγιος Νικόλαος. Η θαλασσινή ζωή τους,
συνδεδεμένη με τον Πανορμίτη, είναι πλούσια σε διηγήσεις και λαογραφικά
στοιχεία. Οι Συμιακοί ονομάζουν τον Αρχάγγελο «Άγιο Ζορμπά», δηλαδή παλληκαρά,
που απαιτεί την εκπλήρωση του τάματος. Αν αυτός που έκανε το τάμα αμελήσει ή
δεν θελήσει να το πραγματοποιήσει, τότε ο Ταξιάρχης του δείχνει σημεία
περιμένοντας να τηρήσει την υπόσχεσή του.
Έλεγε ο αείμνηστος «Κυρ» Απόστολος ότι
είχε ακούσει πως μόλις το τάμα φτάνει στον Άγιο, οι καμπάνες του Πανορμίτη
χτυπούν από μόνες τους!
Αλλά ας έρθουμε στα δικά μας.
- Σήμερα
είναι του Ταξιάρχη του Μπαλαρμιώτη, έλεγε ο μακαριστός παπα-Μιχάλης και
λειτουργούσε πάντοτε στον Μητροπολιτικό ναό. Εδώ υπάρχει η εικόνα του, στα
δεξιά καθώς μπαίνουμε στην εκκλησία από την πάνω νότια είσοδο, ακριβώς απέναντι
από το παγκάρι. Την ημέρα της γιορτής του, κάθε χρόνο, τη στόλιζε αψιδωτά με
ολόφρεσκα μυρωδάτα λουλούδια και ολοκάθαρα στρωσίδια.
Εντύπωση μου έκανε πάντα το απολυτίκιο
της ημέρας.
«Των ουρανίων στρατιών Αρχιστράτηγε, δυσωπούμε Σε…» και κατέληγε «ως Ταξιάρχης των άνω δυνάμεων», αφού αναφέρεται στον έναν Αρχάγγελο (Μιχαήλ) και όχι στους δύο (και Γαβριήλ), οπότε ψάλλουμε το γνωστό μας «Των ουρανίων στρατιών αρχιστράτηγοι…»