Ως μνημόσυνο στους αείμνηστους Μαριάννα και το σύζυγό της Βαρδή Βαρδινογιάννη !

 

 -> Γιατί αυτοί που φεύγουν, ξεχνιούνται όταν τους ξεχνάμε …

====================================================================================================================================================

Δωρεές στο Κέντρο Υγείας Κρανιδίου! 

- > Από το Ε.Σ.Υ. στο Εμείς! - συνέχεια ...

Το σύγχρονο  ακτινολογικό μηχάνημα στο Κέντρο Υγείας Κρανίδιου είναι δωρεά της συμπατριώτισσάς μας  Μαριάννας ΄Βαρδή Βαρδινογιάννη πριν αρκετά χρόνια, αλλά μια εξέτασή μου εκεί σήμερα, αισθάνθηκα ένα γλυκό συναίσθημα ευγνωμοσύνης προς αυτούς, αν και για όλους τους δωρητές και ευεργέτες του Κ.Υ.Κ. έχω αναφερθεί στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο και για πολλά άλλα,  όμως με την ευκαιρία που μου δόθηκε, κάνω ξανά αυτή τη δημοσίευση...

Βέβαια, ακούγονται και άλλες φωνές με λογικά επιχειρήματα, πως για θέματα Δημόσιας Υγείας πρέπει να φροντίζει το κράτος και η κάθε κυβέρνηση. Τρόπος υπάρχει υποστηρίζουν, αρκεί να υπάρχει κοινωνική πολιτική,  βούληση και μέριμνα από τους κυβερνώντες μας, για όλους τους πολίτες! - Πλούσιους και φτωχούς ...

Όμως, η ουσία είναι πως το Κ.Υ.Κ. και άλλα τέτοια ιδρύματα της χώρας δεν μπορούν χωρίς τις δωρεές & τις ευεργεσίες να λειτουργήσουν επαρκώς  για τις ανάγκες των πολιτών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται… 

ΣΤΑΜ. ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Κρατάει ακόμα αυτή η κολόνια …- > Κατάντια... μικρόβιο αγιάτρευτο!!!

Σκέψεις και στοχασμοί, την ώρα  που κοιμούνται τα πουλιά και τα παιδιά...  

Κανείς δεν τους προσφωνεί, κανείς δεν τους χαιρετά, κανείς δεν ενδιαφέρεται εάν είναι παρόντες ή απόντες και αυτοί, κάνουν  αναρτήσεις στα φεϊσμπούκια τους, για να  πουν στους άλλους, πώς ήσαν και αυτοί εκεί… 

Οι πρώτες θέσεις μας μαράναμε…

Ωστόσο, οι αναδημοσιεύσεις γίνονται από αυτούς, που επιδιώκουν   να διατηρούν τη σαθρή,  αρρωστημένη και ψεύτικη  ευμένεια των αρχόντων τους…

Αυτές οι λογικές είναι μικρόβιο αγιάτρευτο,  που ακόμα δεν έχει βρεθεί εμβόλιο, αφού η επιστήμη και οι επιστήμονες, δεν θέλουν να ασχοληθούν με αυτή τη νόσο!! …

STAM. DAM.D.

Φώτο από το άλμπουμ μου -> «όλα τα λεφτά» -> όπως συνηθίζουμε να λέμε…

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

 

 Ένα από τα μαγευτικά δειλινά το καλοκαίρι στην Ερμιόνη ...

Τη θέση «κουλούρι» διάλεξε ο Ρώσσος τουρίστας με σκάφη αναψυχής, να στήσει τα ντραμς και τα τύμπανά του, να τραγουδάει τραγούδια της πατρίδας του και ένα ντρόουν από πάνω του να απαθανατίζει τις εικόνες για να τις ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο…

Στο φόντο γαλήνιος ο Ερμιονικός κόλπος – στο βάθος η Ύδρα, αριστερά οι ξακουστές μπανιέρες μας το εκκλησάκι του ΑΊ Γιάννη και το ιστορικό Μπίστι, 

Ακόμα και εκεί παραβρέθηκα κύριε δήμαρχε…

Χωρίς διορισμούς, χωρίς αμοιβές και άλλα πολλά…

Γιατί αυτό που κάνω, είναι ερωτικό πάθος για τον τόπο που με γέννησε…

Και εσείς με μηνύετε(!) ότι δυσφημώ την Ερμιόνη και το Δήμο μας… με το δικαίωμα  της σιωπής (!) που σας δίνουν οι συνδημότες μας ...

Όλα τ’ άλλα σας... τα έχω γράψει …

ΣΤΑΜ. ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ     

Το τελευταίο αντίο στον Δημήτρη Αθ. Παπαθανασίου…

 

…Και η βάρκα έμεινε μόνη… -> μόνα τους και τα παραγάδια …

=======================================================================================================================

Πριν λίγες ημέρες αποχαιρετήσαμε τον συμπατριώτη μας Δημήτρη Π. για το τελευταίο του ταξίδι που η ειμαρμένη – η μοίρα, του είχε ορίσει!

 Αυτόν τον αποχαιρετισμό κάνω και εγώ με πολλή λύπη, γιατί ο εκλιπών ήταν σε έμενα πολύ συμπαθής  από τα νεανικά του  χρόνια, – χωρίς να του το έχω δείξει… - όταν τον έβλεπα παράλληλα με το Γυμνάσιο – και το Λύκειο που φοιτούσε, τις ελεύθερες ημέρες και ώρες, να δουλεύει και στην οικοδομή. 

Πρότυπο εργατικού ανθρώπου, κάτι που εκτιμώ πάρα πολύ…

Στη συνέχεια τον τράβηξε η πλανεύτρα θάλασσα στην αγκαλιά της ως ναυτικό – καπετάνιο, με τα ποντοπόρα    πλοία σε μεγάλα ταξίδια…

Τα τελευταία χρόνια αφού συνταξιοδοτήθηκε πραγματοποίησε το όνειρο του κάθε ναυτικού: -« να πάω στο χωριό μου, να αγοράσω μια βάρκα να πηγαίνω για ψάρεμα» - Για να μην αποχωριστεί τελειωτικά το υγρό στοιχείο που ήταν σφιχταγκαλιασμένος και τόσες πολλές θύμισες του έφερνε στη σκέψη του, από τα μεγάλα πολύχρονα ταξίδια του.  

Τη συνήθεια αυτή της εργατικότητας και της δημιουργίας που είχε αποκτήσει στη ζωή του, πώς θα την ξεπερνούσε;;; - αναλογιζόμουν...

Όμως, ο Δημήτρης, δεν αγόρασε μια βάρκα όπως κάνουν πολλοί, αλλά ασχολήθηκε με το ψάρεμα ερασιτεχνικά μεν, αλλά σε επαγγελματική βάση χωρίς να  το βλέπει ως οικονομικό βοήθημα… Ψάρεμα με παραγάδι, μια πολύ δύσκολη δουλειά με τον τρόπο που ψάρευε αυτός ως ερασιτέχνης…

Αυτό επιτρέψτε μου να το γνωρίζω, διότι από 6 χρονών παιδί μέχρι τα 60 μου χρόνια αυτό ήταν το επάγγελμά μου σε μεγάλα ταξίδια, όπως έχω αναφερθεί άλλες φορές εδώ…

Με αυτές τις σκέψεις, θέλω να εκφράσω τα βαθιά μου συλλυπητήρια στη σύζυγό του, τα παιδιά του και στους οικείους του…

Εύχομαι, καλό και γαλήνιο να είναι το τελευταίο του ταξίδι και καλή αντάμωση, όπως συμβαίνει σε όλους τους θνητούς…

ΣΤΑΜ. ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ        

Η πυξίδα μας και ο οδηγός μας, - γιατι η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα…

Οι απόψεις μου…

Να φεύγεις από ανθρώπους που απειλούν την ψυχική σου γαλήνη, την ηθική και την τιμή σου, την αξιοπρέπειά σου και την αξία σου...

Να ξέρεις με αυτές τις συνθήκες, η μοναχική ζωή (όχι η μοναξιά,,,) είναι η προτιμότερη  επιλογή,  γιατί δημιουργεί ανάταση ψυχής και εξέλιξη του πνεύματος…

Αν σε ενδιαφέρουν άλλα πράγματα και σχέσεις με τους ανθρώπους, 

συνέχισε να υποφέρεις…

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

Απόφαση ΔΙΚΑΣΤΗ στην Αμερική για βραβέιο ΝΟΜΠΕΛ !! ...

 "Αν σε μια κοινωνία ένα παιδί κλέβει ψωμί,

 τότε η κοινωνία αυτή έχει αποτύχει."...

CSI Institute ·

Ακολουθήστε

13 ώρ. ·

Σε μια αίθουσα δικαστηρίου κάπου στην Αμερική, παρουσιάζεται ένας 15χρονος που κατηγορείται για κλοπή. Τον έπιασαν να κλέβει από ένα κατάστημα — λίγα τρόφιμα: ψωμί και τυρί. Κατά τη διάρκεια της κλοπής, στην προσπάθειά του να ξεφύγει, έριξε και κατέστρεψε ένα ράφι.

Ο δικαστής, ένας ηλικιωμένος άντρας με βλέμμα αυστηρό μα και βαθιά ανθρώπινο, κάθισε και άκουσε την υπόθεση. Στη συνέχεια γύρισε προς το αγόρι.

– Αλήθεια; Έκλεψες ψωμί και τυρί;

Το αγόρι, με σκυμμένο κεφάλι, απάντησε χαμηλόφωνα:

– Ναι.

– Γιατί έκλεψες;

– Γιατί τα χρειαζόμουν.

– Δεν μπορούσες να τα αγοράσεις;

– Δεν είχα λεφτά.

– Οι γονείς σου;

– Έχω μόνο τη μητέρα μου. Είναι άρρωστη και στο κρεβάτι.

– Δουλεύεις κάπου;

– Δούλευα σε πλυντήριο αυτοκινήτων, αλλά πήρα ρεπό για να φροντίσω τη μαμά μου και με απέλυσαν.

Ο δικαστής σιώπησε. Κοίταξε γύρω του την κατάμεστη αίθουσα. Κανείς δεν μιλούσε. Μόνο το αγόρι, με μάτια βουρκωμένα, στεκόταν μόνο του.

Ξαφνικά, ο δικαστής χτύπησε το σφυρί και ανακοίνωσε:>>>>

Ρεπορτάζ μου στην καθημερινή εφημερίδα «ΑΡΓΟΛΙΔΑ» 25 χρόνια πριν -> αρχές Δεκεμβρίου 2000! …

Τότε που ο Δήμος Κρανιδίου με Δήμαρχο τον Δημήτρη Καμιζή έσφυζε από πολιτιστικές εκδηλώσεις αφήνοντας το στίγμα μιας άλλης φωτεινής εποχής!! …

Ο Χαιρετισμός του δημάρχου θερμός και γλαφυρός, όπως πάντα...

Ιστορικά ρεπορτάζ μου από τα χρόνια που τη δημοσιογραφία μου δεν την είχαν σκεπάσει τα μαύρα σύννεφα των μηνυτών και άλλων διωκτών μου…

Την ίδια ημέρα επισκέφτηκα για πρώτη φορά και τον βιολογικό σταθμό Θερμησίας μια πολύ  θλιβερή ιστορία που ξεκίνησε, από τον πάλαι ποτέ Δήμο Ερμιόνης…

==========================================================================================================================================================

ΑΦΙΕΡΩΜΑ - Το κτήμα «Πλέπι» από την Ενετοκρατία μέχρι σήμερα...

...Οι ιδιοκτήτες του επιμένουν παραδοσιακά...

Πολλά πρόσωπα και πράγματα έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στο πέρασμα των αιώνων στην ανθρώπινη κοινωνία και αποτελούν μέρος ή ακόμη και ολόκληρη την ιστορία ενός τόπου.
To σημαντικό όμως είναι όταν αυτά τα πρόσωπα, τα προικισμένα από τη φύση, σε συνδυασμό με την γενικότερη παιδεία που παίρνουν από τους γονείς τους, διατηρούν το σεβασμό στην παράδοση που μεταλαμπαδεύετε από γενιά σε γενιά.
Αυτές τις σκέψεις έκανα όταν συναντήθηκα στο κτήμα «Πλέπι» στη Θερμησία Ερμιονίδας με το σημερινό ιδιοκτήτη του, κ. Νίκο Καλογιάννη γιο του οργανωτή του σημερινού κτήματος, αείμνηστου «άστεγου επιχειρηματία» όπως συνήθιζε χαριτολογώντας να λέει, Μιχαήλ Καλογιάννη. 

Σκοπός της επίσκεψης μου αυτής αρχικά ήταν να δω, να φωτογραφίσω και να καταγράψω ένα «μνημείο» θα έλεγα του παραδοσιακού λιοτριβιού που λειτουργεί στην Ερμιονίδα και δε γνωρίζω εάν λειτουργεί όμοιο και σε όλη την Αργολίδα, αφού οι πέτρες και το αλώνι που γίνεται η έκθλιψη του ελαιοκάρπου, τα τσούλια που μπαίνει ο ελαιοπολτός και το κανόνι που πιέζει για να βγει το ελαιόλαδο, για τους περισσότερους ιδιοκτήτες σύγχρονων ελαιοτριβείων είναι λέξεις ξεχασμένες.

Ωστόσο ο ξεναγός μου και σημερινός ιδιοκτήτης του κτήματος γνώστης της ιστορίας και της παράδοσης στην περιοχή, με ταξίδεψε νοερά πίσω στα χρόνια της Ενετοκρατίας όπου αρχίζει η ιστορία του κτήματος «Πλέπι» σύμφωνα με έγγραφα ντοκουμέντα και μνημειακά απομεινάρια εκείνων των χρόνων....

Για να με φέρει στη συνέχεια στα χρόνια μετά την Επανάσταση και μετά μέχρι πριν τον πόλεμο, στα χρόνια που το σημερινό κτήμα ενοικιάσθηκε από τον παππού του Νικόλα Καλογιάννη για καλλιέργεια, για να περιέλθει στη συνέχεια στην ιδιοκτησία τού πατέρα του Μιχάλη.  Σήμερα είναι αυτός ο ιδιοκτήτης και ο συνεχιστής αυτής της παράδοσης. Με διαφορά όπως θα αναφερθούμε παρακάτω, στην σύγχρονη ελαιοκαλιέργεια και τυποποίηση του προϊόντος.

Η συζήτηση

Ο κ. Νίκος μού διηγήθηκε την ιστορία του κτήματος και πολλά στοιχεία στα οποία αναφέρθηκε θεωρώ πως θα έχουν μεγάλο ενδιαφέρον για τους αναγνώστες...

Για να διαβάσετε όλο το μακροσκελές ρεπορτάζ -. κλικ στο σύνδεσμο >.>>https://stamdamd.blogspot.com/

Ανάρτηση αφιερωμένη εξαιρετικά σε όσους με μίσησαν, με διέσυραν συκοφαντικά και με μήνυσαν!!! ...

 ...Ακόμα και σ’ αυτούς που σιωπούν(!)  μπροστά στην αδικία και τον κατατρεγμό!! – Και είναι πολλοί... 

-> ¨Όλα δικά τους μάτια μου... και ο πόνος τους(!) δικός μου...

==============================================================================================

Το fecebook μας υπενθυμίζει..

Πριν από 4 χρόνια

Δείτε τις αναμνήσεις σας

Σταμάτης Δαμαλίτης

16 Οκτωβρίου 2021 ·

Αρχοντικά σπίτια άλλων εποχών... στην παλιά Ερμιόνη!

Στη Φώτο είναι το σπίτι του Γιάγκου Νικολάου στον ιστορικό πλακόστρωτο δρόμο της "οδού Ταξιαρχών",που αρχίζει από την πλατεία ηρώων στο λιμάνι και καταλήγει στον ομώνυμο κεντρικό Ι. Ναό της πόλης μας.

Ακόμα αντέχει «υπερήφανα» στον τόπο και στον χρόνο…

Φώτο – ρεπορτάζ

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

Ούτε στις τριτοκοσμικές χώρες δεν συμβαίνουν αυτά… -

- > Συμβαίνουν όμως στο Δήμο μας.... 

-> Σε τι άρχουν οι «άρχοντες»;;; ...

==============================================================================================================

 e-mail στο  blog...

 

                               

Κόμβος στην έξοδο από Κρανίδι προς Πόρτο Χέλι.

 Κυκλοφοριακές ρυθμίσεις.

 Παρακαμπτήρια οδός στο Πλατύ Πηγάδι.

 

Θέμα που θέσαμε στο Δημοτικό Συμβούλιο της 15 Οκτωβρίου 2025:

Κόμβος στην έξοδο από Κρανίδι προς Πόρτο Χέλι. Κυκλοφοριακές ρυθμίσεις. Παρακαμπτήρια οδός στο Πλατύ Πηγάδι.

Τον Νοέμβριο του 2024 φέρατε στο Δημοτικό Συμβούλιο την έγκριση μελέτης για τη ρύθμιση της κυκλοφορίας στο πλαίσιο κατασκευής του έργου: «Κατασκευή κυκλοφοριακού κόμβου στην έξοδο από Κρανίδι προς Πόρτο Χέλι». Η εν λόγω Τεχνική Έκθεση είχε συνταχθεί από τη Δ/νση Τεχνικών έργων της Περιφερειακής Ενότητας Αργολίδας, προκειμένου να προβλεφθούν-μελετηθούν και προταθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα που αφορούν το θέμα της εκτροπής-διευθέτησης της κυκλοφορίας των οχημάτων στη θέση «Ασπρόχωμα» Κρανιδίου. Η μελέτη πρότεινε, όταν θα έκλεινε ο δρόμος Κρανίδι – Πόρτο Χέλι λίγο πριν την είσοδο στον κόμβο, η εκτροπή της κυκλοφορίας να γίνεται μέσω παρακαμπτήριας οδού από το Πλατύ Πηγάδι έτσι ώστε να οδηγούνται τα αυτοκίνητα στο δρόμο του Π. Χελίου απέναντι από το my market. 

Στις 6 Δεκεμβρίου του 2024 ήλθε στο Δημοτικό Συμβούλιο η εν λόγω μελέτη για επικαιροποίηση. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης σας επισημάναμε την πολύ κακή κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο παρακαμπτήριος δρόμος. Πιο συγκεκριμένα σας ενημερώσαμε ότι χωράει ίσα- ίσα ένα αυτοκίνητο, ενώ είναι διπλής κατεύθυνσης και η μελέτη δεν προτείνει τη μονοδρόμησή του, ότι κατά μήκος του δρόμου υπάρχει υψηλός πέτρινος μανδρότοιχος και είναι υπαρκτός ο κίνδυνος να γκρεμιστεί κάθε στιγμή, ότι το οδόστρωμα βρίσκεται σε άθλια κατάσταση με τεράστιους λάκκους και μάλιστα στο γεφύρι στο Βαθύ Ποτάμι  υπάρχουν επί του οδοστρώματος επικίνδυνες υποχωρήσεις. 

Σας επισημάναμε ότι προτού δοθεί στην κυκλοφορία, πρέπει όλα τα δύσκολα σημεία να διορθωθούν. 

Μας διαβεβαιώσατε ότι θα ανοίξει νέος δρόμος που δεν αναφέρεται στην μελέτη. 

Αντί αυτού διακόψατε την κυκλοφορία και στείλατε τους οδηγούς από την παράκαμψη στα μέσα Σεπτεμβρίου 2025, την παραμονή της Αρμάτας με την τεράστια κυκλοφοριακή πίεση, χωρίς να βελτιώσετε ούτε μία λακκούβα. 

Ξεκίνησε έτσι μία τεράστια ταλαιπωρία των κατοίκων του Κρανιδίου, του Πόρτο Χελίου και των επισκεπτών. Και δεν έφθανε μόνο αυτό, ενεργοποιήθηκε ο χωματόδρομος πίσω από το ΠΑΚΚ, γεμίζοντας με χώμα τις κερκίδες και τον χώρο των αγωνισμάτων με κάθε αυτοκίνητο που περνούσε και ασφαλώς τους πνεύμονες όσων αθλούνται.

 Ελπίζουμε τις επόμενες ημέρες να μπει ένα τέλος σ΄ αυτή την απίστευτη ταλαιπωρία των πολιτών.

Θα πρέπει το λιγότερο να ζητήσετε συγνώμη από τους πολίτες που ταλαιπωρήθηκαν και κινδύνευσαν από τη δική σας αδιαφορία.

Κρανίδι 15 Οκτωβρίου 2025

Γιάννης Μαργέτας

Εκδηλώσεις από την - Ένωση Συγγραφέων και Λογοτεχνών Αργολίδας

 e-mail στο  blog.... 

Μια εκδήλωση αφιερωμένη στη λογοτεχνική δημιουργία και στους συγγραφείς της Αργολίδας, συνδιοργάνωσε το βράδυ του Σαββάτου η Ένωση Συγγραφέων και Λογοτεχνών Αργολίδας με το The Arete Fund. Στο πλαίσιο των δράσεων που περιλαμβάνονται στα Telesilla Talks and Walks, κάναμε ένα ταξίδι στο χρόνο, ξεκινώντας από την Τελέσιλλα και το κάστρο του Άργους.

Εκεί, ύστερα από τα στοιχεία που μας έδωσε ο Αδριανός Ψύχας ( αρχαιολόγος και μέλος της Ε.Σ.Λ.Α. ) ακούστηκαν πολλές άλλες πληροφορίες από ανθρώπους που ζουν ή κατάγονται από το Άργος, για την πορεία, μέσα στα χρόνια, του εμβληματικού αυτού σημείου.

Στη συνέχεια μεταφερθήκαμε στη δεξιά πλαγιά του φαραγγιού, μέσα στο οποίο βρίσκεται η Χούνη. Σε ένα υπέροχο (πρώην) αλώνι, διαμορφωμένο για να φιλοξενεί ομιλίες, παρουσιάσεις ή παραστάσεις, συγκεντρωθήκαμε για να διαβάσουμε και να θυμηθούμε ποιήματα και πεζά συγγραφέων από την Αργολίδα, καθώς και κείμενα εμπνευσμένα από την ιστορία της περιοχής.

Μοιραστήκαμε απόψεις και σκέψεις για την πορεία της λογοτεχνίας, τις δράσεις που θα οδηγούσαν σε μια αναθέρμανση της τοπικής δημιουργικότητας και έγινε αναφορά σε πολλά πρόσωπα που δεν είναι πια στη ζωή, αλλά το έργο τους συνεχίζει να επηρεάζει και να σχολιάζεται από την τοπική κοινωνία.

Εν συντομία να αναφέρουμε ότι διαβάστηκαν κείμενα των:

Δ. Κούσουλα, Π. Τσεκούρα, Μ. Παναγιώτου, Θ. Σπαντιδέα, Κ. Παπανδριανού, Θεόδωρου Κωστούρου, Ν. Καραγιάννη, Σ. Δάφνη, Θεοδόση Κωστούρου, Α. Αναπλιώτη (Α. Λεκόπουλος), Τ. Ρούβαλη, Π. Λιαλιάτση, Αισχύλου (από τον «Αγαμένωνα»)

Ένωση Συγγραφέων και 
Λογοτεχνών Αργολίδας

 

Συμβαίνουν και σε άλλους ελληνικούς Δήμους !!!

 Πάρτε βαθιά αναπνοή από το διάφραγμα και, διαβάστε…

 ===================================================================================================================================================

 facebook

θανασησ αθανασιαδησ

1 ημ. ·

Ο Πελετίδης (σ.σ.Δήμαρχος Πατρέων)έδωσε σε άπορους στην Πάτρα την εκμετάλλευση ελαιόδεντρων. 

Αστυνομικοί και ιερείς αντέδρασαν!

Παρακαλώ, την προσοχή σας. Παρά τις "λογοτεχνικές παρεμβάσεις" του γράφοντος, η ιστορία που ακολουθεί είναι πέρα για πέρα αληθινή:

Επειδή στην Πάτρα κατά τις τελευταίες δημοτικές εκλογές πλειοψήφισαν οι κομμουνιστές, είναι φυσικό και επόμενο η δημοτική αρχή να μην ασχολείται με σοβαρά και κεφαλαιώδη προβλήματα της πόλης, όπως κάνει π.χ. ο δήμος Ναυπλιέων, ο οποίος ασχολήθηκε με το να ονομάσει τον Αντώνη Σαμαρά επίτιμο δημότη του. Εμείς εδώ, κολλημένοι κομμουνιστές, επιμένουμε να ασχολούμαστε με τρίχες, όπως π.χ. πώς θα ανακουφίσουμε (έστω και λίγο) τους συμπολίτες μας που υποφέρουν.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, οι διοικούντες τον δήμο σκέφτηκαν κάτι απλό: να αξιοποιήσουν κατά τον πιο πρόσφορο τρόπο την δημοτική περιουσία. Κι ανάμεσα στα περιουσιακά στοιχεία τού δήμου υπάρχουν και... ελιές! Μιας και στο σχέδιο πόλης έχουν ενταχθεί αγροί και χωράφια, πολλά των οποίων έχουν ήδη απαλλοτριωθεί προκειμένου να ανοιχτούν δρόμοι, να γίνουν πλατείες, να χτιστούν σχολεία κλπ, είναι λογικό να υπάρχουν μεταξύ τους και κάποια με ελιές.

Η απλή σκέψη της δημοτικής αρχής, λοιπόν, ήταν να καταγράψει τις ελιές των απαλλοτριωμένων εκτάσεων και στην συνέχεια να παραχωρήσει το δικαίωμα συλλογής και εκμετάλλευσης του ελαιοκάρπου τους σε άπορες οικογένειες, άνεργους, πολύτεκνους κλπ. Μοίρασε τις σχετικές άδειες στους δικαιούχους κι εκείνοι ξαμολύθηκαν να βγάλουν το λάδι των οικογενειών τους. Όλα καλά ως εδώ και μπράβο στον δήμαρχο και στην ομάδα του, που σκέφτηκαν κάτι τέτοιο. Όμως... Όμως, τώρα αρχίζουν τα προβλήματα.

Πρώτα-πρώτα, σε κάποια από τα χωράφια που προαναφέραμε, πλάκωσε η αστυνομία για να συλλάβει τους ελαιοσυλλέκτες. Μάταια οι άνθρωποι επέδειξαν την άδεια του δήμου κι άδικα διαμαρτυρήθηκαν, αφού τα όργανα της τάξης ήσαν ανένδοτα: έπρεπε να συλλάβουν τους κλέφτες και να τους προσαγάγουν για εξακρίβωση στοιχείων. Ευτυχώς, κάποιος από τους "κλέφτες" κατάφερε και ενημέρωσε τηλεφωνικά την αρμόδια του δήμου, η οποία έσπευσε στο αστυνομικό τμήμα. Στην ερώτησή της "γιατί τους συλλάβατε, αφού σας έδειξαν την άδεια με την υπογραφή τού δημάρχου;", η απάντηση ήταν αφοπλιστική: "Κυρία μου, τόσα χρόνια αυτές τις ελιές τις μαζεύουμε εμείς οι αστυνομικοί για να βγάζουμε το λάδι μας"! Τελικά, οι εκπρόσωποι του νόμου κατάλαβαν ότι η υπόθεση δεν θα εξελισσόταν προς το συμφέρον τους αν την παρατραβούσαν και άφησαν ελεύθερους τους "εγκληματίες". Πρόλαβαν, όμως, να προσθέσουν "πείτε τους, τουλάχιστον, να φέρουν και σε μας κανένα τενεκέ λάδι".

Ανοίγουμε παρένθεση για να κάνουμε μια απαραίτητη διευκρίνιση. Φυσικά, οι αστυνομικοί τού τοπικού τμήματος δεν πήγαιναν οι ίδιοι να μαζέψουν ελιές. Γι' αυτή την δουλειά υπήρχαν συνεργεία με τον κατάλληλο εξοπλισμό (όχι σαν τους φουκαράδες που τους κάλεσε ο δήμος να μζέψουν ελιές κι εκείνοι δεν είχαν ούτε λιόπανα). Οι αστυνομικοί έκαναν, απλώς, τα στραβά μάτια ενώ, παράλληλα, φρόντιζαν να απομακρύνουν τους περίεργους. Κλείνουμε την παρένθεση και συνεχίζουμε.

Ανακουφισμένοι, οι άνθρωποι γύρισαν στα σπίτια τους. Όμως, εκεί τους περίμενε άλλη μια έκπληξη. Δυο υπάλληλοι του δήμου πήγαν με άγριες διαθέσεις για "τσαμπουκά", επειδή "αυτές τις ελιές τις μαζεύουμε εμείς με τους αστυνομικούς και μοιραζόμαστε το λάδι χρόνια τώρα"! Προφανώς, οι δυο υπηρέτες τού δήμου ήσαν σίγουροι πως είχαν αποκτήσει κάποιο δικαίωμα χρησικτησίας επί της δημοτικής περιουσίας.>>>>>

Τα μεθεόρτια της Νίκης... – πριν δύο χρόνια – του Δημάρχου Γιάννη Γεωργόπουλου και του προέδρου της ΔΕΥΑΕΡ Αριστείδη Μπίμπα…

 Και εσύ «ναρκωμένε» λαέ στη νιρβάνα σου …

- Ο νέος αντιπρόεδρος της ΔΕΥΑΕΡ...

- Και η υπογραφή του προέδρου... είναι καλλιγραφική…

- Να βολευτούνε όλοι… χαμένοι κερδισμένοι, να μην έχει κανένας παράπονο…

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.  

Τα ψαροκάϊκα που φύγαν αγάπες μας πήρανε… -> Όλη μας τη ζώη γαλουχημένοι στη γαλάζια Θεά -– την πικροκυματούσα!!.....

Όταν το παρόν και το μέλλον προβάλει ζοφερό, γυρίζουμε στο παρελθόν…

Πολύ περισσότερο για εμάς, που γαλουχημένοι το περισσότερο μέρος της ζωής μας στη θάλασσα, βγήκαμε στη στεριά για να παλέψουμε με «τους δεινόσαυρους -> τα ανθρωπόμορφα  τέρατα»! 

-> Το τέλος θα δείξει και τον νικητή …

Η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στον μικρό αδερφό μου τον Σταύρο, που κι’ αυτός μικρό παιδί είχε πάρει το βάπτισμα στη γαλάζια Θεά – την πικροκυματούσα!!..

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

==================================================================================================================

Θύμισες γλυκόπικρες με μια στάλα Αιγαίο ... 

- > Και, - Τα καΐκια πεθαίνουν στη στεριά...

 https://stamdamd.blogspot.com/2024/10/

Το τελευταίο αντίο στην Σοφία Σκούρτη – Μαργέτα …

…Ποιο φτωχή η οικογένεια των Αιμοκαθαρόμενων της Ερμιονίδας!

Μετά από μεγάλη ταλαιπωρία λόγω της βεβαρυμμένης υγείας της επί  πολλά χρόνια, έφυγε από την πρόσκαιρη ζωή μας η κυρά Σοφία όπως με σεβασμό την αποκαλούσαμε.

Στη ΦΩΤΟ εγώ με την εκλιπούσα, που την κατεβάζω από το σπίτι της στην Κοιλάδα, για να επιβιβαστούμε  στο λεωφορειάκι   που μας μεταφέρει στο Ιατρικό Κέντρο Αιμοκάθαρσης  Ναυπλίου. 

==============================================================================================

Η  θανούσα ήταν ερμιονίτικης καταγωγής  και  κόρη του Γιώργου Σκούρτη (Μάσα) περίφημου κανταδόρου της εποχής του και το σπίτι τους ήταν στην περιοχή των Μύλων.

Ήταν παντρεμένη με τον καραβσμαραγκό Παναγιώτη Μαργέτα από την Κοιλάδα και κατοικούσαν εκεί.

Εκφράζουμε τα ειλικρινή συλλυπητήριά μας στην οικογένειά της και ευχόμαστε, καλό να είναι το ουρανοπόρο ταξίδι της! - κατά την παράδοση…

ΣΤΑΜ. ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ