"Αν σε μια κοινωνία ένα παιδί κλέβει ψωμί,
τότε η κοινωνία αυτή έχει αποτύχει."...
Ακολουθήστε
13 ώρ. ·
Σε μια αίθουσα δικαστηρίου κάπου στην Αμερική, παρουσιάζεται ένας 15χρονος
που κατηγορείται για κλοπή. Τον έπιασαν να κλέβει από ένα κατάστημα — λίγα
τρόφιμα: ψωμί και τυρί. Κατά τη διάρκεια της κλοπής, στην προσπάθειά του να
ξεφύγει, έριξε και κατέστρεψε ένα ράφι.
Ο δικαστής, ένας ηλικιωμένος άντρας με βλέμμα αυστηρό μα και βαθιά
ανθρώπινο, κάθισε και άκουσε την υπόθεση. Στη συνέχεια γύρισε προς το αγόρι.
– Αλήθεια; Έκλεψες ψωμί και τυρί;
Το αγόρι, με σκυμμένο κεφάλι, απάντησε χαμηλόφωνα:
– Ναι.
– Γιατί έκλεψες;
– Γιατί τα χρειαζόμουν.
– Δεν μπορούσες να τα αγοράσεις;
– Δεν είχα λεφτά.
– Οι γονείς σου;
– Έχω μόνο τη μητέρα μου. Είναι άρρωστη και στο κρεβάτι.
– Δουλεύεις κάπου;
– Δούλευα σε πλυντήριο αυτοκινήτων, αλλά πήρα ρεπό για να φροντίσω τη μαμά
μου και με απέλυσαν.
Ο δικαστής σιώπησε. Κοίταξε γύρω του την κατάμεστη αίθουσα. Κανείς δεν
μιλούσε. Μόνο το αγόρι, με μάτια βουρκωμένα, στεκόταν μόνο του.
Ξαφνικά, ο δικαστής χτύπησε το σφυρί και ανακοίνωσε:>>>>
– Το να κλέβεις είναι ντροπή. Αλλά η μεγαλύτερη ντροπή είναι να φτάσει ένα
παιδί στο σημείο να κλέψει για να ταΐσει τη μάνα του. Και η ευθύνη γι’ αυτό δεν
είναι μόνο δική του. Είναι όλων μας.
Κοίταξε τους παρευρισκόμενους και συνέχισε:
– Όλοι οι παρόντες σε αυτή την αίθουσα — συμπεριλαμβανομένου και εμένα — θα
πληρώσουμε πρόστιμο 10 δολάρια ο καθένας, γιατί ζούμε σε μια κοινωνία που
αφήνει ένα παιδί να πεινάει.
Έβγαλε ένα χαρτονόμισμα των 10 δολαρίων από την τσέπη του, το ακούμπησε στο
γραφείο του και έγραψε:
Πρόστιμο 10 δολαρίων στον εαυτό μου για συνενοχή στην αδικία.
Στη συνέχεια πρόσθεσε:
– Επιπλέον, το κατάστημα που παρέδωσε το παιδί στην αστυνομία, αντί να του
δώσει ένα κομμάτι ψωμί, τιμωρείται με πρόστιμο 1.000 δολαρίων για έλλειψη
ανθρωπιάς. Αν δεν πληρωθεί εντός μιας ώρας, θα διαταχθεί προσωρινό κλείσιμο.
Όλη η αίθουσα έμεινε άφωνη. Έπειτα σηκώθηκαν ένας ένας, πλησίασαν και
άφησαν χρήματα για το αγόρι. Όχι από υποχρέωση, αλλά από ντροπή και συγκίνηση.
Ο δικαστής σηκώθηκε, μάζεψε τα χαρτιά του και έφυγε, σκουπίζοντας
διακριτικά τα δάκρυά του.
"Αν σε μια κοινωνία ένα παιδί κλέβει ψωμί, τότε η κοινωνία αυτή έχει
αποτύχει."
Αναρωτιέμαι αν η κοινωνία μας, το
σύστημα μας, τα δικαστήρια μας θα μπορούσαν να βγάλουν μια τέτοια ετυμηγορία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου