Σημαντικά άρθρα για το μεγάλο σκάνδαλο που μαστίζει τη χώρα μας (σεξουαλική κακοποίηση) μέσα στης οικονομικής και υγειονομικής κρίσης τον καιρό!! ...

https://www.efsyn.gr/ 

Ξαναζώντας το τραύμα ακόμα και 18 φορές!

Αντα Ψαρρά

·    Ακολουθήστε μας στο Google news 

Μια εκ βαθέων συζήτηση με την επί πολλά χρόνια εισαγγελέα Aνηλίκων και στη συνέχεια εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ξένη Δημητρίου, διαφωτίζει το θέμα της κακοποίησης ανηλίκων και καταδεικνύει τι πραγματικά κάνει ένας άνθρωπος που αφιέρωσε τη μισή ζωή του σε αυτό αλλά και τι χρειάζεται να γίνει για την προστασία ανήλικων και ενήλικων θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης.

Η Ξένη Δημητρίου διέλυσε όλα τα υποκριτικά και κακόβουλα σχόλια για τους λόγους που πολλά θύματα θυμήθηκαν τόσα χρόνια μετά την κακοποίησή τους. «Το “γιατί τώρα;” ακούγεται με ειρωνικό ύφος, ακόμα και με αμφισβήτηση. Την απάντηση την έχουν δώσει ειδικότεροι από μένα επιστήμονες μετά από μεγάλες έρευνες για τις καταγγελίες ειδικά της σεξουαλικής κακοποίησης αλλά και της δευτερογενούς κακοποίησης. Οσα από τα θύματα κατήγγειλαν την κακοποίηση βρέθηκαν να κακοποιούνται για δεύτερη φορά από το σύστημα, δηλαδή αστυνομία, εισαγγελία, δικαστήρια, ανακριτές, κοινωνικές υπηρεσίες.

»Τι εννοώ μιλώντας για δευτερογενή κακοποίηση; Προσωπικά, έχω από χρόνια εθιστεί στο πρόβλημα αυτής της κακοποίησης, την οποία ονομάζω “συστημική κακοποίηση” και την οποία δέχεται ο ανήλικος από το σύστημα πια και όχι από τον κακοποιητή του, όταν τολμήσει να καταγγείλει το γεγονός. Στην Ελλάδα έχει διαπιστωθεί ότι θα χρειαστεί ένας ανήλικος πολλές φορές να αναφέρει το τραυματικό περιστατικό, ακόμα και 18 φορές. Καταλαβαίνουμε πόσο κακοποιητικό είναι αυτό για έναν άνθρωπο. Είναι περισσότερο και μεγαλύτερο από την αρχική κακοποίησή του. Πολλοί ανήλικοι/ες το έχουν επισημάνει αυτό στις έρευνες ακόμα και επώνυμα λέγοντας ότι “αν ήξερα τι θα περάσω μέσα στο σύστημα θα προτιμούσα να μείνω στην κακοποίηση και θα ήταν πολύ λιγότερη η φθορά μου”».

 

Τη ρωτήσαμε για τις δικές της προσπάθειες ως πρώην εισαγγελέα Ανηλίκων και στη συνέχεια ως εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για τη λειτουργία του θεσμού «Σπίτι του Παιδιού» και μας εξέθεσε τα δικά της βήματα και την εξέλιξη των προσπαθειών της από το 1983 μέχρι την ημέρα που αποχώρησε, το 2019. Με δική της επιτόπια επίσκεψη ως εισαγγελέας του Αρείου Πάγου σε όλα τα ανακριτικά γραφεία της Ελλάδας και με δική της παρότρυνση κατάφερε να περαιωθούν οι δικογραφίες που εκκρεμούσαν για χρόνια. Ειδικά όσες αφορούσαν σεξουαλική κακοποίηση έγιναν η πρώτη της προτεραιότητα και περαιώθηκαν μέχρι το 2019. «Το πρώτο βήμα ήταν ότι δημιουργήσαμε στη δεκαετία του '80-90 ένα ανεξάρτητο τμήμα της Εισαγγελίας Ανηλίκων με εισαγγελείς αποκλειστικής απασχόλησης. Το δεύτερο ήταν να περιληφθεί στις αρμοδιότητες του εισαγγελέα Ανηλίκων και το ανήλικο θύμα», μας λέει και παρατηρεί πόσο λίγοι αριθμητικά ήταν αυτοί οι εισαγγελείς.

»Ενιωσα προσωπικά ότι πριν από όλα έπρεπε να εκπαιδευτώ πάνω στο θέμα, να μάθω από άλλους ειδικούς επιστήμονες όλα όσα έπρεπε ώστε να μπορώ να σταθώ στο ίδιο τραπέζι με ένα ανήλικο θύμα σεξουαλικής κακοποίησης και να μπορέσω να πάρω μια δικανική κατάθεση. Το κατάφερα μόνο παραδεχόμενη την αδυναμία μου να το κάνω και στη συνέχεια με μια επίσκεψη στη Γερμανία (1988) όπου είδα πώς λειτουργεί εκεί το σύστημα και πώς ακριβώς προσεγγίζεται ένας κακοποιημένος ανήλικος. Είδα πώς δούλευαν εκεί οι εισαγγελείς. Δεν υπήρχαν ακόμα τα Σπίτια του Παιδιού, αλλά υπήρχε η έννοια της διεπιστημονικότητας στην αντιμετώπιση τέτοιων θεμάτων, όχι μόνο από τον εκπρόσωπο του Νόμου που είναι πολύ λίγος για να προσεγγίσει και να αποφύγει να “κακοποιήσει” το θύμα». >>>>>>>

Μας διηγείται πως, όταν επέστρεψε, ξεκίνησε με δική της πρωτοβουλία στενή συνεργασία με το Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού (φορέας του υπ. Υγείας), που συνεχίζεται ακόμα. «Οταν την πόρτα στην Εισαγγελία χτυπούσε ένα θύμα σεξουαλικά κακοποιημένο, ειδοποιούσα το Ινστιτούτο και έστελναν έναν ψυχολόγο ή παιδοψυχίατρο. Εκείνος ερχόταν στο γραφείο μου, έκανε πρώτα μια επαφή με το ανήλικο θύμα και τον συνοδό του (γονιό, δάσκαλο κ.λπ.) και μετά αισθανόμουν πιο έτοιμη να προχωρήσω στην κατάθεση. Στα πρώτα αυτά βήματα κατάλαβα ότι δεν μπορεί μόνος του ένας εισαγγελέας να αντιμετωπίσει το πρόβλημα με τη δευτερογενή καταπίεση που συχνά αναγκάζει τα θύματα και τους δικούς τους να μην προσφεύγουν στη δικαιοσύνη αναλογιζόμενοι αυτό που θα υποστούν με τις πολλές καταθέσεις. Χρειάζεται επαγγελματισμός και επιμόρφωση όλων όσoι εμπλέκονται για να προσεγγιστούν αυτά τα θέματα, ώστε να είναι αποτελεσματικός ο εισαγγελέας, ο αστυνομικός, ο ανακριτής κ.λπ. και όχι ένας δεύτερος κακοποιητής για το παιδί. Η κατάθεση του παιδιού για να είναι ασφαλής χρειάζεται το σύστημα να την πιστέψει. Πρέπει λοιπόν να γίνει από πολύ καλά εκπαιδευμένο επιστήμονα, όχι απαραίτητα εισαγγελικό λειτουργό, και να γίνει μία μόνο φορά. Αυτή η εξέταση βιντεοσκοπημένη θα χρησιμοποιηθεί μετά οπουδήποτε και σε όλους τους βαθμούς δικαιοδοσίας και εκδίκασης της υπόθεσης. Να μην παρουσιαστεί το θύμα στο δικαστήριο, ακόμα κι αν έχει ενηλικιωθεί. Αυτή είναι μία από τις βασικές λειτουργίες του Σπιτιού του Παιδιού που εφαρμόζεται σε όλο τον κόσμο, ακόμα και σε αυτόν που θεωρούμε μη πολιτισμένο».

Η πρώην εισαγγελέας περιγράφει αναλυτικά τους σκοπούς του θεσμού: «Να ακουστεί μία φορά το παιδί και η κατάθεση να γίνει σε χώρο έξω από εισαγγελικά ή αστυνομικά καταστήματα. Αυτοί οι χώροι είναι τρομακτικοί και στρεσογόνοι ακόμα και για ενήλικες κι όχι σε παιδιά που θα μιλήσουν για τραυματικές εμπειρίες. Αν δεν υπάρχουν ξεχωριστά κτίρια, πρέπει να δημιουργείται άλλος χώρος κατάλληλος με ξεχωριστή είσοδο, ακόμα και σε μια δημοτική αίθουσα. Οι υπηρεσίες αυτές και οι δομές υπάγονται πάντα στις Εισαγγελίες διότι η κατάθεση είναι δικανική, είναι μέρος ποινικής διαδικασίας, δεν είναι προνοιακή ή κοινωνική.

»Ενα άλλο κρίσιμο θέμα είναι η βιντεοσκόπηση, που είναι εντελώς απαραίτητη γιατί το παιδί όταν καταθέτει, πέρα από το τι λέει, οι εκφράσεις του, οι κινήσεις, η γλώσσα του σώματος είναι πολύ σημαντικά για την κατανόηση. Αν κουλουριάζεται σε μια καρέκλα, αν σφίγγεται για να σου πει κάτι, αν πειράζει τα μαλλιά του και δεν μπορεί να συγκεντρωθεί, αν προσπαθεί να αποφύγει μια ερώτηση, αν κοκκινίζει, όλα αυτά μπορούν να καταγραφούν μόνο με βιντεοσκόπηση. Ο ειδικός ψυχολόγος που θα παρακολουθήσει το βίντεο θα μπορεί μετά να πει αν αυτή η κατάθεση είναι πραγματική ή κρύβει κάτι άλλο, αν πρέπει ο εισαγγελέας ή ο ανακριτής να της δώσουν βάση. Ένα τελευταίο σημείο, που τώρα το ξέρει πια όλος ο κόσμος, είναι η ανάγκη της διεπιστημονικότητας σε αυτή τη διαδικασία. Αυτό ισχύει όπου λειτουργούν τα Σπίτια του Παιδιού ή όπως αυτά ονομάζονται.

»Εχω επισκεφτεί σε όλο τον κόσμο δεκάδες τέτοιες δομές προστασίας. Ενα δωμάτιο όπου το παιδί με τον εξειδικευμένο συνεντευκτή του θα κάνει τη δικανική συνέντευξη ενώ δίπλα παρακολουθούν (με διπλό τζάμι-καθρέφτη ή με διπλή οθόνη) άλλοι επιστήμονες, ο εισαγγελέας Ανηλίκων, ο αστυνομικός, ο ιατροδικαστής, έτσι ώστε να μπορούν κι εκείνοι να υποβάλουν ερωτήσεις μέσα από το μικρόφωνο που έχει ο συνεντευκτής στο αυτί του. Καθένας θα καλύψει το δικό του κομμάτι, αλλά ο συνεντευκτής ξέρει πότε και πώς να υποβάλει κάθε ερώτηση ώστε να καλυφθούν τα κενά και να δεθεί από κάθε άποψη η υπόθεση».

► Ολόκληρη η από καρδιάς συνέντευξη της Ξένης Δημητρίου στην ηλεκτρονική σελίδα της «Εφ.Συν.» 

«Κατεξοχήν περίπτωση κρατικής κακοποίησης»

​​​​​Η Ολγα Θεμελή, αναπληρώτρια καθηγήτρια Εγκληματολογικής Ψυχολογίας και πρώην πρόεδρος του Κεντρικού Επιστημονικού Συμβουλίου για την Αντιμετώπιση της Θυματοποίησης και της Εγκληματικότητας των Ανηλίκων (ΚΕΣΑΘΕΑ), δίνει απαντήσεις στους όψιμους αυτούς ισχυρισμούς για την παρεμπόδιση της λειτουργίας των αυτοτελών γραφείων προστασίας ανηλίκων θυμάτων-«Σπίτι του Παιδιού».

«Δυστυχώς στη χώρα μας το εγχείρημα για μια φιλικότερη προς τα παιδιά Δικαιοσύνη με τη λειτουργία των Σπιτιών του Παιδιού, ένα έργο που παραδόθηκε έτοιμο και σε ένα πεδίο που αφορά στην προστασία των ανηλίκων θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης, ατύχησε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο.

Εχει ενδιαφέρον να επισημανθεί πως σε μια λογική συνέχειας ενός οράματος -σε ένα μάλιστα πεδίο που υπερβαίνει τις κομματικές ή άλλες σκοπιμότητες- θέσαμε ως επιστήμονες τη γνώση και την εμπειρία μας στη διάθεση της νέας κυβέρνησης, αφιλοκερδώς βέβαια, για την ολοκλήρωση της διαδικασίας. Αρχικά λάβαμε ψευδείς και απατηλές διαβεβαιώσεις, ενώ στη συνέχεια δεχτήκαμε ιδιαίτερα προσβλητικές και απαξιωτικές συμπεριφορές.

»Είχε προηγηθεί η άστοχη μεταφορά της νεοσύστατης δομής στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, για να επανέλθει μετά από μήνες και πάλι στο υπουργείο Δικαιοσύνης. Κι όταν βρέθηκε η “αρμόδια” Διεύθυνση, και πάλι τίποτα δεν λειτούργησε γιατί θα έπρεπε στη συνέχεια -σύμφωνα με την απάντηση της προϊσταμένης της Γενικής Διεύθυνσης Διοίκησης Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων προς τον Συνήγορο του Πολίτη- να προβλεφθεί και να συσταθεί ειδικό τμήμα υπαγωγής! Και μέσα σε όλα αυτά, δίχως καμία αιδώ, ουδείς θεωρήθηκε αρμόδιος για την υλοποίηση της δομής. Αναρμόδιος ο υπουργός, αναρμόδιος ο γενικός γραμματέας, αναρμόδια ακόμα και η διευθύντρια της Γενικής Διεύθυνσης του υπουργείου στην οποία υπάγονταν τα “Σπίτια του Παιδιού”.

»To ΚΕΣΑΘΕΑ θεσμοθέτησε τη δομή Αυτοτελή Γραφεία Προστασίας Ανηλίκων Θυμάτων-“Σπίτι του Παιδιού” Αθηνών, Θεσσαλονίκης, Πειραιά, Πατρών και Ηρακλείου, επέλεξε με τη διαδικασία της κινητικότητας το επιστημονικό προσωπικό (10 επιστήμονες) που θα στελεχώσει τις δομές, εκπαίδευσε με χορηγία του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος το σύνολο των ψυχολόγων στο καλύτερο διεθνές κέντρο εκπαίδευσης σε θέματα δικανικής εξέτασης, στις ΗΠΑ, μίσθωσε μετά από έρευνα τα κατάλληλα προς στέγαση των εν λόγω δομών ακίνητα. Μέσα σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα τα άδεια κτίρια δεν εξοπλίστηκαν ούτε με μία καρέκλα μολονότι έχει προβλεφθεί προϋπολογισμός για το εν λόγω έργο. Το χειρότερο, δε, όλων είναι ότι οι ευθύνες της μη λειτουργίας της δομής μετακυλήθηκαν σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και στους ειδικά εκπαιδευμένους ψυχολόγους, ορισμένοι από τους οποίους δέχτηκαν ακόμα και συμπεριφορές ευτελισμού και προσβολής της αξιοπρέπειάς τους. Ποιος ευθύνεται και ποιος νομιμοποιείται να ισοπεδώνει δομές, ανθρώπους, οράματα;

»Σήμερα, ενάμιση χρόνο μετά, διερωτάται κανείς για τους λόγους επίδειξης μιας τέτοιας εγκληματικής αδιαφορίας. Ούτε η επίκληση της δραματικής αύξησης των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας που επέφερε ο αναγκαστικός περιορισμός λόγω πανδημίας ούτε ο κάκιστος χειρισμός περιπτώσεων σεξουαλικής κακοποίησης που πρόσφατα δημοσιοποιήθηκαν συγκίνησαν κανέναν.

Κι ενώ η φιλανθρωπία και η “ΜιΚιΟποίηση” καλά κρατούν, η Πολιτεία απεκδύεται οποιαδήποτε ευθύνη της, παρά την ανυπαρξία ενός εθνικού σχεδίου δράσης για τα δικαιώματα του παιδιού και ενός εθνικού μητρώου καταγραφής περιστατικών κακοποίησης, παρά την παραμονή δεκάδων παιδιών θυμάτων στα νοσοκομεία με εισαγγελική εντολή για “προστατευτική φύλαξη”. Αν η υπόθεση των Σπιτιών του Παιδιού δεν συνιστά την κατεξοχήν περίπτωση κρατικής κακοποίησης με κύριους αποδέκτες τους ανήλικους θύματα, τότε ποια άλλη;».

Το χρονικό των αποκαλύψεων και ο «καθρέφτης» της συγκάλυψης

Της Ναταλί Χατζηαντωνίου

Και ξαφνικά μετά από μερικές εβδομάδες σιωπής εκ μέρους του υπουργείου Πολιτισμού και αναβρασμού στον χώρο των τεχνών, έσκασε το βράδυ της Τετάρτης, λίγες ώρες πριν από τη συνέντευξη του Βασίλη στην Ελεονώρα Μελέτη, το κίνημα του hashtag #nomoremendoni. Ήταν η δεύτερη φορά μέσα σε διάστημα 19 μηνών που η Λίνα Μενδώνη κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα πανελλήνιο «κίνημα» σοσιαλμιντιακής αμεσοδημοκρατικής διαμαρτυρίας. Αιχμή του δόρατος, η στάση του ΥΠ.ΠΟ. σε μια ζοφερή ιστορία που ενέπλεξε την πρώτη κρατική θεατρική σκηνή της χώρας σε μια αλυσίδα ανατριχιαστικών καταγγελιών σεξουαλικής κακοποίησης που όλες, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, συνέκλιναν σ' ένα πρόσωπο.

■ 21.5.2019 επί υπουργίας Μυρσίνης Ζορμπά, βγαίνει η προκήρυξη για την πλήρωση της θέσης του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου.

■ Την επομένη σε πάνελ συζήτησης στον «Ιανό» βρίσκεται και ο Δημήτρης Λιγνάδης. Ο Γιώργος Καραμπελιάς τον συστήνει στο κοινό ως τον επόμενο διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου!

■ 7.8.2019 η νέα υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη ανακοινώνει την κατάργηση του νόμου του ΣΥΡΙΖΑ για την πλήρωση των θέσεων των καλλιτεχνικών διευθυντών με διαγωνισμό για «λόγους δημοσίου συμφέροντος»

■ 13.8.2019 διορίζεται ο Δημήτρης Λιγνάδης. Τον συγχαίρει, μεταξύ άλλων επωνύμων, ο Γιώργος Μπαμπινιώτης, πρόεδρος του Αρσακείου. Μέρος του Τύπου διαρρέει ότι δεν τον γνώριζε η Λίνα Μενδώνη πριν από τον διορισμό του. Ωστόσο το 2014 η ίδια ως γενική γραμματέας του ΥΠ.ΠΟ., προκειμένου να προβάλει το έργο της με βίντεο, ανέθεσε την εκφώνηση στον Δημήτρη Λιγνάδη «χωρίς αμοιβή, ως προσωπική χάρη στη γενική γραμματέα», όπως λένε όσοι γνωρίζουν.

- Νοέμβριο του 2019, διορίζεται αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου η γνωστή σκηνογράφος Ερση Πήττα, αδελφή της Ηβης Γόντικα, μητέρας της Μαρέβας και πεθεράς του Κ. Μητσοτάκη.

■ 14.10.2019 ο Δ. Λιγνάδης ως νέος καλλιτεχνικός διευθυντής δίνει την πρώτη συνέντευξη Τύπου, παρουσιάζοντας το όραμά του για μια «εκπαιδευτική και εκπολιτιστική διάσταση» στον ρόλο του Εθνικού Θεάτρου.

■ Μάιο του 2020, επί πανδημίας, ο Κ. Μητσοτάκης συνοδευόμενος από την υπουργό Πολιτισμού πραγματοποιεί φιλική επίσκεψη στις πρόβες των, κατά Δ. Λιγνάδη, «Περσών» για την Επίδαυρο. Στον χαιρετισμό του αργότερα ο κ. Μητσοτάκης κάνει ιδιαίτερη μνεία στους «Πέρσες», την περίφημη τραγωδία με την οποία ο Αισχύλος «στηλιτεύει την αλαζονεία της εξουσίας».

■ 27 Ιουλίου ο πρωθυπουργός και η σύζυγός του Μαρέβα αναχωρούν από την Αντίπαρο με ελικόπτερο για να βρεθούν εγκαίρως στην παράσταση.

■ Δεκέμβριο του 2020 η ολυμπιονίκης Σοφία Μπεκατώρου καταγγέλλει σεξουαλική κακοποίηση το 1998 από παράγοντα της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας. Είναι η αρχή για το «ελληνικό MeToo».

■ Αρχές Φεβρουαρίου του 2021, στις αλυσιδωτές αντιδράσεις για την κακοποιητική συμπεριφορά του Γιώργου Κιμούλη, πυκνώνει το σύννεφο για την «ανάρμοστη συμπεριφορά» και του Δημήτρη Λιγνάδη (πρόσφατα ο πρώην διευθυντής της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου Κώστας Γεωργουσόπουλος δήλωσε δημοσίως ότι καταγγελίες για ανάρμοστη συμπεριφορά τον έκαναν να αποφασίσει αρχές του 2015 τη μη ανανέωση της σύμβασης του Δημήτρη Λιγνάδη ως καθηγητή του Εθνικού Θεάτρου). Η Ελενα Ακρίτα γράφει ότι επίκειται παραίτηση Λιγνάδη από το Εθνικό, αλλά της απαντά ειρωνικά το υπουργείο Πολιτισμού ενώ ο Δ. Λιγνάδης το διαψεύδει.

■ 6 Φεβρουαρίου δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα 20/20 Mag η συνέντευξη του Νίκου Σ. Οι περιγραφές της σεξουαλικής κακοποίησης όταν ήταν 19 ετών είναι ανατριχιαστικές, ο θύτης του, αν και δεν κατονομάζεται, αναγνωρίζεται από τον κόσμο του θεάτρου από στοιχεία-κλειδιά που περιλαμβάνει η αφήγηση. Παρότι η συνέντευξη προκαλεί τεράστια αναταραχή, δεν υπάρχει εισαγγελική παρέμβαση, ούτε αντίδραση από το ΥΠΠΟ. Τελικά ο ίδιος παραιτείται, ενώ το ΥΠΠΟ αρκείται σε μία λακωνική ανακοίνωση.

■ Ακολουθεί μπαράζ καταγγελιών από ανθρώπους του θεατρικού χώρου και όχι μόνο που περιγράφουν την κακοποίησή τους από τον «γνωστό σκηνοθέτη και ηθοποιό». Στοιχειοθετημένες καταγγελίες φτάνουν στο Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών και ο πρόεδρος Σπύρος Μπιμπίλας απευθύνει έκκληση για εισαγγελική παρέμβαση.

■ Χρειάστηκε η θαρραλέα συνέντευξη του Βασίλη το βράδυ της Τετάρτης στην Ελεονώρα Μελέτη για να πέσει το κάστρο, αν όχι της συγκάλυψης, πάντως της εγκληματικής ανευθυνότητας. Επιτέλους η υπόθεση πήρε τον δρόμο της Δικαιοσύνης και η πολιτική ηγεσία βρέθηκε αντιμέτωπη με τις ευθύνες της. Μην ξεχνάμε ότι μέχρι το περασμένο Σαββατοκύριακο η κυρία Μενδώνη αρθρογραφούσε κάνοντας λόγο για «χαοτικές, “υπαγορευόμενες” ή ανέξοδες δηλώσεις προβολής, προσκαλώντας σε δημόσιο λιθοβολισμό».

► Ολόκληρο το κείμενο της Ναταλί Χατζηαντωνίου ΕΔΩ