Διαβάζοντας την ιστορία μας ίσως αποκτήσουμε ιστορική και συλλογική συνείδηση! -> Διαφορετικά θα διολισθαίνουμε συνεχώς....

 

«Αυτούς που δέρνει ο άνεμος»! - . «Φτούσου άνθρωπε, και πάλι»...

Τα ομορφα νησια μας δεν ειναι παντα για διακοπες

https://sikam.wordpress.com/

14 Φεβρουαρίου, 2020 in Uncategorized | Σχολιάστε

Ένα από τα καλύτερα αντίδοτα στο δηλητήριο της ξενοφοβίας, 
του ρατσισμού και του φασισμού, είναι η ιστορική γνώση...

Να θυμηθούμε λοιπόν τον εκδότη της «Καθημερινής», Γεώργιο Βλάχο που όταν έγραφε ή μιλούσε για τους πρόσφυγες, χρησιμοποιούσε δύο λέξεις : «Αγέλη προσφύγων», αλλά και τον Νίκο Κρανιωτάκη, φιλομοναρχικό εκδότη της εφημερίδας «Πρωινός Τύπος» που το 1933 ζητούσε επιτακτικά να επιβληθεί στους πρόσφυγες να φορέσουν κίτρινα περιβραχιόνια για να τους διακρίνουν και να τους αποφεύγουν οι Έλληνες!

Να θυμίσουμε, επίσης ότι η Μακρόνησος λειτούργησε για ένα και πλέον χρόνο ως λοιμοκαθαρτήριο προσφύγων την περίοδο 1922-1923. «Φιλοξενήθηκαν» δεκάδες χιλιάδες προσφύγων κάτω από απάνθρωπες και τραγικές συνθήκες με αποτέλεσμα πάρα πολλοί να πεθάνουν εκεί.

Μια εξαιρετική περιγραφή του κολαστηρίου της Μακρονήσου για τους πρόσφυγες του 1922, μας δίνει ο Πόντιος βουλευτής της ΕΔΑ και δύο φορές «επισκέπτης» της Μακρονήσου –μια ως πρόσφυγας και μια ως πολιτικός κρατούμενος– Ευτύχιος Γιαρένης στο βιβλίο του που εκδόθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1933 με τίτλο Αυτούς που δέρνει ο άνεμος.

«… Οι μαούνες, μία-μία φόρτωναν και ξεφόρτωναν και ξαναγύριζαν πίσω να επαναλαμβάνουν το ίδιο μέχρι αργά το βράδυ.

Μα ποιό μέρος είναι αυτό, πώς το λέγανε; Δεν είχε ούτε ένα σπίτι, δεν είχε ούτε λίγο νερό να πιουν, να πλυθούν, να ξεβρωμίσουν, ένα δένδρο, λίγη βλάστηση;

Κράτα την αναπνοή σου, αγαπημένε μου αναγνώστη, κρατήσου καλά μην πέσεις, γιατί θα ακούσεις το φρικτό όνομα του τόπου αυτού, της γης αυτής, θα κρύψεις το πρόσωπό σου από ντροπή, διότι βρέθηκαν συνάνθρωποί σου να σκεφθούν να διαλέξουν τον τόπο αυτό για τα ξενιτεμένα τους αδέλφια, που τ’ όνειρό τους ήταν, αιώνες τώρα, πώς να έρθουν στη μάνα πατρίδα! «Φτούσου, άνθρωπε, και πάλι».

Χάθηκε τόσος τόπος, να βρεθεί μια άκρη, μια γωνιά σ’ ολόκληρη τη χώρα, που να έχει, αν όχι τίποτε άλλο, τουλάχιστον νερό! Να ξεδιψάσουν αυτοί, να βρέξουν και τα φλογισμένα απ’ τον πυρετό χείλη των αρρώστων! Κράτα την αναπνοή σου για να ακούσεις. Στηρίξου κάπου να μην πέσεις! Μακρόνησος.

Έτσι λεγόταν ο τόπος, που πρωτόρθαμε στη μάνα γη. Μακρόνησος είναι το όνομα, που θυμίζει φρίκη και ντροπή.
Γιατί μας φέρανε σ’ αυτό τον «τρισκατάρατο» τόπο; Ποιά εγκληματικά μυαλά το απεφάσισαν; Πουθενά, πουθενά δεν αναφέρεται, ότι εκεί πήγαν και πολλούς πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, του Πόντου, για εξόντωση. Αυτό ας είναι μια μαρτυρία για αυτούς, που θα γράψουν τη μελλοντική ιστορία. Ας μην κρύψει κανένας τη ντροπή εκείνη…».

edromos.gr
imerodromos.gr