Γράφει
ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος
(Ζητώ συγνώμη για το σημερινό ασυνήθιστα
για το στυλ μου ΜΕΓΑΛΟ κείμενο,
Αλλά είναι ΜΕΓΑΛΗ γιορτή η 25η Μαρτίου 1821…)
Αλλά είναι ΜΕΓΑΛΗ γιορτή η 25η Μαρτίου 1821…)
Ανδρεία, Αυτοθυσία, Διχασμός & Διχόνοια!...Επέλεξα τα 4 αυτά γνώριμα, και ίσως αναπόσπαστα από την ουσία της φυλής μας χαρακτηριστικά, επειδή επιθυμώ να επισημάνω τη διαχρονική σημασία της κοινωνικής ψυχολογίας ηγετών και αγωνιστών στους χρόνους της Εθνικής Επανάστασης του 1821 τη στιγμή που εσείς και εγώ όπως και οι απανταχού της γης Έλληνες θα αποτίνουμε την Τετάρτη 25η Μαρτίου 2020 τον πρέποντα φόρο τιμής στους γνωστούς και τους άγνωστους αγωνιστές της Εθνικής μας Επανάστασης.
Βρισκόμαστε μόλις ένα χρόνο πριν το 2021 που
θα γιορτάσουμε 200 χρόνια Ελευθερίας!
Το μάθημα της ιστορίας ήταν και παραμένει σαφές: εμείς οι Έλληνες κάθε φορά που κατορθώσαμε να παραμερίσουμε τις εθνικές αδυναμίες του διχασμού και της διχόνοιας μεγαλουργήσαμε σε συλλογικό ΕΘΝΙΚΟ επίπεδο δείχνοντας πρωτόγνωρες για το ανθρώπινο γένος εκφάνσεις ανδρείας και αυτοθυσίας!...
Υπάρχει το απόφθεγμα που αποδίδεται στον Sir Winston Churchill και διατείνεται ότι «οι λαοί που ξεχνούν την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι να την ξαναζήσουν…» και ενώ δεν ειπώθηκε αυτό με στόχο τους Έλληνες τελικά έχει για εμάς ανεξίτηλα διαχρονικά νοήματα και σημασία.
Ακριβώς επειδή από το 1821 μέχρι και σήμερα, αυτή την αιφνιδιαστικά δύσκολη εποχή κινδύνων υγείας και οικονομικής ύφεσης, κάθε φορά που επιτρέψαμε στους εαυτούς μας την πολυτέλεια να λησμονήσουμε τα διδάγματα της εθνικής μας ιστορίας δυστυχώς ξαναζήσαμε οδυνηρά τα αιώνια πάθη και μίση και τα πληρώσαμε με βαρύ φόρο αδελφοκτόνων αλληλοσπαραγμών.
Το μάθημα της ιστορίας ήταν και παραμένει σαφές: εμείς οι Έλληνες κάθε φορά που κατορθώσαμε να παραμερίσουμε τις εθνικές αδυναμίες του διχασμού και της διχόνοιας μεγαλουργήσαμε σε συλλογικό ΕΘΝΙΚΟ επίπεδο δείχνοντας πρωτόγνωρες για το ανθρώπινο γένος εκφάνσεις ανδρείας και αυτοθυσίας!...
Υπάρχει το απόφθεγμα που αποδίδεται στον Sir Winston Churchill και διατείνεται ότι «οι λαοί που ξεχνούν την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι να την ξαναζήσουν…» και ενώ δεν ειπώθηκε αυτό με στόχο τους Έλληνες τελικά έχει για εμάς ανεξίτηλα διαχρονικά νοήματα και σημασία.
Ακριβώς επειδή από το 1821 μέχρι και σήμερα, αυτή την αιφνιδιαστικά δύσκολη εποχή κινδύνων υγείας και οικονομικής ύφεσης, κάθε φορά που επιτρέψαμε στους εαυτούς μας την πολυτέλεια να λησμονήσουμε τα διδάγματα της εθνικής μας ιστορίας δυστυχώς ξαναζήσαμε οδυνηρά τα αιώνια πάθη και μίση και τα πληρώσαμε με βαρύ φόρο αδελφοκτόνων αλληλοσπαραγμών.
Το σημείωσε με πικρό λυρισμό ο
εθνικός μας ποιητής:
«η διχόνοια που βαστάει
ένα σκήπτρο η δολερή/
καθενός χαμογελάει
πάρτο λέγοντας και σύ…»
Βαρύ
το τίμημα…
Από τις πρώτες μέρες του ξεσηκωμού φάνηκε
ότι ο δρόμος για τη λευτεριά θα ήταν βαμμένος με αίμα, πόνο και δάκρυα.
Από τη σφαγή του «Ιερού Λόχου» στη
Μολδοβλαχία μέχρι την προδοσία του Υψηλάντη, από τη θυσία του Γεωργάκη Ολύμπιου
στον πνιγμό του Καρπενησιώτη στον Προύθο, από τον ανασκολοπισμό του Θανάση
Διάκου, στη σφαγή του επισκόπου Σαλώνων Ησαΐα!
Στη Νάουσα ο Ζώτος βάζει μπουρλότο στο
μπαρούτι και γίνεται κομμάτια, ο Μάρκος Μπότσαρης πέφτει στο κεφαλόβρυσο του
Καρπενησίου, ο Παπαφλέσσας θανατώνεται στο Μανιάκι, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος
αφήνει την τελευταία του πνοή στον ιερό λόφο της Ακρόπολης όπου πέφτει και ο
Γιώργος Καραϊσκάκης.
Τα παραπάνω είναι μικρά μόνο δείγματα ανδρείας και αυτοθυσίας που μας καλούν, τις δύσκολες μέρες που περνάμε, να σκύψουμε ευλαβικά πάνω στα ιστορικά κείμενα και χωρίς φόβο και πάθος να αναπλάσουμε τα διδακτικά παραδείγματα εκείνων των ανδρών και γυναικών.
Και τούτο επειδή πιστεύω ότι μόνο εάν ψηλαφίσουμε ως σύγχρονοι άπιστοι Θωμάδες «τους τύπους των ήλων» επί του σώματος της μητέρας μας Ελλάδας θα θυμηθούμε και θα μάθουμε έτσι ώστε να μην… ξανά-πάθουμε!...
Τα παραπάνω είναι μικρά μόνο δείγματα ανδρείας και αυτοθυσίας που μας καλούν, τις δύσκολες μέρες που περνάμε, να σκύψουμε ευλαβικά πάνω στα ιστορικά κείμενα και χωρίς φόβο και πάθος να αναπλάσουμε τα διδακτικά παραδείγματα εκείνων των ανδρών και γυναικών.
Και τούτο επειδή πιστεύω ότι μόνο εάν ψηλαφίσουμε ως σύγχρονοι άπιστοι Θωμάδες «τους τύπους των ήλων» επί του σώματος της μητέρας μας Ελλάδας θα θυμηθούμε και θα μάθουμε έτσι ώστε να μην… ξανά-πάθουμε!...
Τρεις
περίοδοι του αγώνα
Την 25η Μαρτίου 1821 στη Μονή της Αγίας
Λαύρας ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ορκίζει τα παλικάρια και ο αγώνας ξεκινά…
Σύμφωνα με μια προσεκτική προσέγγιση ο
αγώνας του 1821 μπορεί να διαιρεθεί σε τρεις σημαντικές περιόδους:
Την πρώτη περίοδο (1821-1825) κυριάρχησε ο
ενθουσιασμός, καταγράφηκαν απερίγραπτου μεγαλείου πράξεις ανδρείας και
αυτοθυσίας, βοήθεια από φιλέλληνες της Δύσης και Ανατολής αλλά κόντεψε να
χαθούν τα πάντα όταν ενεπλάκησαν σε εμφύλιο σπαραγμό Ρουμελιώτες και Μοραΐτες!
Στη δεύτερη περίοδο (1825 – 1827) η Επανάσταση έφτασε στα πρόθυρα της καθολικής κατάρρευσης όταν ο Αντιβασιλέας της Αιγύπτου Μεχμέτ Αλή ήρθε να ενισχύσει το Σουλτάνο με χερσαίες και ναυτικές δυνάμεις έχοντας επικεφαλής τον γαμπρό του στρατηγό Ιμπραήμ.
Στην Τρίτη περίοδο (1827 – 1829) με την επιλογή του Ιωάννη Καποδίστρια ως πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας με επταετή θητεία γεννήθηκε το μικρό ελεύθερο ελληνικό Κράτος με Βόρεια σύνορα μέχρι τη Θεσσαλία και την Άρτα…
Στη δεύτερη περίοδο (1825 – 1827) η Επανάσταση έφτασε στα πρόθυρα της καθολικής κατάρρευσης όταν ο Αντιβασιλέας της Αιγύπτου Μεχμέτ Αλή ήρθε να ενισχύσει το Σουλτάνο με χερσαίες και ναυτικές δυνάμεις έχοντας επικεφαλής τον γαμπρό του στρατηγό Ιμπραήμ.
Στην Τρίτη περίοδο (1827 – 1829) με την επιλογή του Ιωάννη Καποδίστρια ως πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας με επταετή θητεία γεννήθηκε το μικρό ελεύθερο ελληνικό Κράτος με Βόρεια σύνορα μέχρι τη Θεσσαλία και την Άρτα…
Ας
σκύψουμε ευλαβικά…
Σκύβοντας σήμερα ευλαβικά πάνω από τις ιστορικές μνήμες εκείνων των ανδρών και γυναικών, εκείνων των γεγονότων ας είμαστε βέβαιοι ότι θα βρούμε αμέτρητα δείγματα ανδρείας και αυτοθυσίας όπως θα βρούμε και αρνητές της απώλειας της ζωής τους για κάποιο θαμπό, απόμακρο ιδεώδες που δεν είχε για αυτούς άγγιγμα χειροπιαστό, άγγιγμα σαρκικό.
Θα βρούμε ανεξίτηλα σημάδια, επίσης, διχασμού και διχόνοιας όπως και σημάδια πράξεων έμπνευσης και ομόνοιας προερχόμενα όχι μόνο από Έλληνες αλλά και από κάθε εθνότητας φιλέλληνες.
Και όλα αυτά γιατί τα παραπάνω 4 χαρακτηριστικά της ανδρείας, της αυτοθυσίας του διχασμού και της διχόνοιας είναι κοινά γνωρίσματα της ελληνικής φυλής όπως και μέλη αναπόσπαστα από την συμβολική σάρκα του Έθνους ήταν οι ηγέτες και αγωνιστές της Επανάστασης του 1821.
Σίγουρα πάντοτε μπορούμε, βέβαια εκ των υστέρων, κατόπιν εορτής, να επερωτήσουμε και άτομα και πράξεις και γεγονότα και φαινόμενα. Με την ίδια όμως σιγουριά μπορούμε να πούμε ότι φέτος στις 25 Μαρτίου 2020 υπάρχουν κάποιοι κίνδυνοι ΔΙΧΑΣΜΟΥ και ΔΙΧΟΝΟΙΑΣ στο εσωτερικό Εθνικό μέτωπο.
Υπάρχουν, δυστυχώς, οι συνεχιζόμενες
πιέσεις από την γειτονική μας Τουρκία, και μαζί οι διαφαινόμενες μεγάλες
οικονομικές απειλές με την δραματική πτώση στα Δυτικά Χρηματιστήρια και τη
δοκιμαζόμενη αστάθεια στη συνοχή της «δήθεν» Ευρωπαϊκής Ένωσης…
Είναι, όμως, παρήγορο το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα στην εποχή του άκρατου ατομικισμού, των επιδερμικών μας διαπροσωπικών σχέσεων και της έλλειψης οραμάτων και αφοσίωσης σε ιδεώδη δεν έπαψαν να υπάρχουν ανάμεσά μας, εδώ στην Πατρίδα μας Ελλάδα, άνδρες γυναίκες και παιδιά που τρέχουν ΠΡΟΣ την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ την ίδια ώρα που ολάκεροι λαοί εγκλωβισμένοι αρχικά στην ευδαιμονία και τώρα στην τραγική αποδιοργάνωση της παγκοσμιοποίησης και τις θανάσιμες απειλές του ‘κορονοϊού’ αποφεύγουν τις ευθύνες που συνεπάγεται η βίωση της Ελευθερίας...
Γονατίζοντας ταπεινά, με ευσέβεια και ευλάβεια, μπρος στις ιερές μνήμες επώνυμων ηγετών και αφανών αγωνιστών που υπάρχουν στο συλλογικό ελληνικό μας υποσυνείδητο τολμώ να σας προτρέψω, κλείνοντας:
Είναι, όμως, παρήγορο το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα στην εποχή του άκρατου ατομικισμού, των επιδερμικών μας διαπροσωπικών σχέσεων και της έλλειψης οραμάτων και αφοσίωσης σε ιδεώδη δεν έπαψαν να υπάρχουν ανάμεσά μας, εδώ στην Πατρίδα μας Ελλάδα, άνδρες γυναίκες και παιδιά που τρέχουν ΠΡΟΣ την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ την ίδια ώρα που ολάκεροι λαοί εγκλωβισμένοι αρχικά στην ευδαιμονία και τώρα στην τραγική αποδιοργάνωση της παγκοσμιοποίησης και τις θανάσιμες απειλές του ‘κορονοϊού’ αποφεύγουν τις ευθύνες που συνεπάγεται η βίωση της Ελευθερίας...
Γονατίζοντας ταπεινά, με ευσέβεια και ευλάβεια, μπρος στις ιερές μνήμες επώνυμων ηγετών και αφανών αγωνιστών που υπάρχουν στο συλλογικό ελληνικό μας υποσυνείδητο τολμώ να σας προτρέψω, κλείνοντας:
Αύριο Τετάρτη 25 Μαρτίου 2020, Ελληνίδες, Έλληνες,
Ελληνόπουλα
να βγούμε με τη γαλανόλευκη στα μπαλκόνια και να βροντοφωνάξουμε:
να βγούμε με τη γαλανόλευκη στα μπαλκόνια και να βροντοφωνάξουμε:
Ζήτω η 25η Μαρτίου 1821 -
Ζήτω το Έθνος των Ελλήνων!