Κεραυνός εν αιθρία ! - > Η αποστομωτική απάντηση της Αντεισαγγελέα Πρωτοδικών Ναυπλίου ! ...

Κεραυνός εν αιθρία ! - > Η αποστομωτική απάντηση της Αντεισαγγελέα Πρωτοδικών Ναυπλίου ! ...
ΚΛΙΚ ΣΤΗ ΦΩΤΟ -> Κεραυνός εν αιθρία ! - > Η αποστομωτική απάντηση της Αντεισαγγελέα Πρωτοδικών Ναυπλίου ! ...

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2021

Χαμός στο facebook για την κλειστή Δημοτική Βιβλιοθήκη Ερμιόνης "Απόστολος Γκάτσος"...

Δαμιανέ Κουτούβαλη πρόεδρε του Ν.Π. - Πολιτισμού - Πρόνοιας κ.α. ... του Δήμου, να το blog που με ρώταγες σήμερα - σαρκαστικά - αν έχω και λειτουργώ....

STAM.DAM.D.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dina Marmarinou, Thomais Mavromichali και 29 ακόμη
7 σχόλια

7 σχόλια

  • Παρασκευή Σκούρτη
    Η βιβλιοθήκη αποτελεί χώρο ελεύθερης πρόσβασης στον κόσμο της γνώσης, της φαντασίας, της αναζήτησης, της ανάπτυξης, της κριτικής σκέψης και της δημιουργικής απασχόλησης. Για πολλά χρόνια υλοποιούνταν εκπαιδευτικά Προγράμματα κατά τη διάρκεια του χειμώνα και όλο το διάστημα του καλοκαιριού. Αναμφισβήτητα οι εθελοντές εκπαιδευτικοί που στηρίζαμε τη λειτουργία της γνωρίζαμε καλά το σημαντικό έργο που επιτελούσε.
    Φυσικά η διαχείριση του πολιτισμού χρειάζεται να έχεις πολιτική άποψη σε ότι αφορά την επιδραστικότητα στην κοινωνία, επίσης να διαθέτης κριτική διάσταση της ιστορίας και της μνήμης.
    Οι Βιβλιοθήκες της χώρας, καθώς και η δική μας, ακολουθώντας τον γενικό κανονισμό παρέμειναν κλειστές στο κοινό για μεγάλο διάστημα και τώρα ξανάνοιξαν και λειτουργούν, όχι όμως και η δική μας που προσέφερε σε κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο και αυτό είναι πολύ λυπηρό. Για να λειτουργήσει σωστά χρειάζεται να προσληφθεί υπάλληλος Βιβλιοθηκονόμος.
    3
    • Μου αρέσει!
    • Απάντηση
    • 1 ημ.
  • Ρίνα Λουμουσιώτη
    Συμφωνώ Βιβή, οι καλές ημέρες της βιβλιοθήκης έγιναν μακρινή ανάμνηση... >>>>>>
  • Αυτός Είναι Ο Δήμαρχος Άργους- Μυκηνών Δημήτρης Καμπόσος! Έβαλε Τέλος Στον Πόλεμο Λάσπης Και Έδειξε Ανωτερότητα

    Αποσπάσματα από το ενδιαφέρον εκτενές ρεπορτάζ στην ιστοσελίδα  ->

    https://argolidaplanet.com/

    [...] Αυτό δεν το κάνει ο καθένας! Αυτό το κάνει ένας ανώτερος άνθρωπος, ένας πραγματικός άντρας, αυτό έκανε στην προκειμένη περίπτωση και ο Δημήτρης Καμπόσος.

    Σε αντίθεση με άλλους Δημάρχους που τραβάνε στα δικαστήρια πολίτες και δημοσιογράφους επειδή τολμούν να ασκήσουν κριτική για τα κακώς κείμενα, όπως για παράδειγμα συμβαίνει στον Δήμο Ερμιονίδας με τον Γιάννη Γεωργόπουλο.

    Καλά, ο τελευταίος, ευκαιρία βρήκε πρόσφατα να δώσει και λίγη δουλειά στον γιό του, που ασκεί δικηγορία, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία…

    --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
    Η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος έκανε άψογα και ταχύτατα την δουλειά της, κάτι που δεν έκανε για τον Δήμαρχο Ερμιονίδας όταν απευθύνθηκε στη Δ. Η. Ε. για να ξεκουκουλώσει τον ανώνυμο  διαχειριστή της σελίδας στο facebook "Ουράνιο Τόξο"
    Ή μήπως ο κ. Ι. Γεωργόπουλος δεν ενήργησε σωστά... Γιατί και σε άλλες αναφορές του που έχει τρέξει να δημοσιοποιήσει εκ των προτέρων,  δεν έχει πάρει απάντηση από κυβερνητικά όργανα!! - άραγε τις πταίει;;
    -> ΄Θα μας απαντήσει ο Δήμαρχος Ερμιονίδας για τα αναφερόμενα;; ...

    ΥΓ. Και στους δικούς μου συκοφάντες με τα ψευδώνυμα ή μη, αργά ή γρήγορα, θα έρθει η ώρα τους! -> Περιμένετε...

    STAM. DAM.D. 
    ΤΟΠΙΚΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
    ---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


    Διαβάστε όλο το εκτενές ρεπορτάζ όπως αναρτήθηκε στην ενημερωτική ιστοσελίδα ->>> https://argolidaplanet.com/

    Ο Γιάννης Μιχ. Σπετσιώτης - Τέτοια ημέρα - Σαν Σήμερα, ξετυλίγει μέσα από την έρευνά του και νέες πτυχές, του επιφανή πολιτικού (!) της Ερμιονίδας Γεωργίου Ι. Μίληση

     ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ…

    Με αφορμή την επέτειο των 123 χρόνων από τον θάνατο του Γεωργίου Ιω. Μίληση,  - ακολουθεί αναφορά μας στον επιφανή πολιτικό της Ερμιονίδας.


    ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΙΩΑΝ. ΜΙΛΗΣΗΣ

    (1824-1898)







    τ
    ου Γιάννη Μ. Σπετσιώτη


    Ο Γεώργιος Ι. Μίλησης ήταν ο πρώτος από τους τέσσερις πληρεξούσιους αντιπροσώπους που επιλέχθηκαν στην Ερμιονίδα για την «Εν Αθήναις Βας των Ελλήνων Εθνοσυνέλευσιν (1862)».

    Η συμμετοχή του σ’ αυτή ήταν ιδιαίτερα σημαντική και οι θέσεις του πολλές φορές διευκόλυναν την Εθνοσυνέλευση να λάβει τις ορθές αποφάσεις, κυρίως όταν προέκυπταν νομικά ζητήματα.

    Αυτό εύκολα το αντιλαμβάνεται κανείς μελετώντας προσεχτικά τα Πρακτικά της Εθνοσυνέλευσης καθώς και τον τύπο της εποχής που αναδείκνυε τα νομικά, πολιτικά και  κοινωνικά θέματα που προέκυπταν.

    Πραγματικά ο Γεώργιος Ιωάν. Μίλησης ήταν ένας διακεκριμένος νομικός, πολυμαθέστατος και ευρυμαθέστατος και αυτό ήταν γνωστό στους νομικούς και πολιτικούς κύκλους της Χώρας.

    Σε κάποια, λοιπόν, από τις Συνεδριάσεις της Εθνοσυνέλευσης αμφισβητήθηκε έντονα από τον Γεώργιο Μίληση αλλά και άλλους πληρεξούσιους, όπως αναφέρεται στην εφημερίδα «ΝΟΜΙΜΟΦΡΩΝ», η απόλυτη πλειοψηφία για τη θέση του Προέδρου με βάση τον αριθμό των ψήφων που δόθηκαν στον κ. Επαμεινώνδα Δεληγιώργη.

    Συγκεκριμένα ενώ «οι ψηφοφορήσαντες» ήσαν διακόσιοι τριάντα επτά (237) και ο Δεληγιώργης έλαβε εκατόν δέκα εννέα (119) ψήφους, δηλαδή την απόλυτη πλειοψηφία, οι νόμιμοι ψήφοι που έλαβε ήταν εκατόν δέκα οκτώ (118), καθώς κατά τη διαλογή βρέθηκε ένα ψηφοδέλτιο περισσότερο από τους κυάμους (κουκιά) που έριχναν στην κάλπη.

    Ο Μίλησης υποστήριξε ότι οι κύαμοι χρησιμεύουν για να γίνεται ο έλεγχος του αριθμού των νόμιμα «ψηφοφορησάντων». ‘Όταν όμως βρεθούν ψηφοδέλτια περισσότερα των κυάμων «νομίμως συνάγεται» ή ότι ένας έριξε δύο ψηφοδέλτια στην κάλπη ή ότι ψήφισε κάποιος χωρίς να έχει το δικαίωμα ψήφου, γι’ αυτό και δεν είχε «κύαμον» να ρίξει στην κάλπη. Έτσι το ψηφοδέλτιο που δεν αντιστοιχεί σε κουκί, πρέπει να αφαιρεθεί. Αν, όμως, αφαιρεθεί μία ψήφος από τον Επαμεινώνδα Δεληγιώργη και αντί εκατόν δέκα εννέα (119) του καταλογισθούν εκατόν δέκα οκτώ (118), που δεν αποτελούν την απόλυτη πλειοψηφία των διακοσίων τριάντα επτά (237) ψήφων, ο υποψήφιος δεν μπορεί να αναλάβει τη θέση του Προέδρου.

    Δεν γνωρίζω τι απέγινε τελικά. Γνωρίζω, όμως, ότι από τότε μέχρι σήμερα οι έννοιες αξιοκρατία, αντικειμενικότητα, αμεροληψία - εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων - είναι ξεχασμένες και εκτοπισμένες από τη ζωή μας. Το συναντάμε καθημερινά σε όλο το φάσμα των συναλλαγών μας και το χειρότερο μας έχει γίνει συνήθεια! 


    Αρβανίτες της Αργολίδας -> οι πολιτισμικές μας ρίζες που πάνε πιο πίσω και καθορίζουν τον ίδιο τον πολιτισμό - τα ήθη και τα έθιμα ...

    Νέες πτυχές για την ιστορία των Αρβανιτών του Κρανιδίου


    Αρβανίτες της Αργολίδας, βασικά ιστορικά στοιχεία.

    Εορτάζονται τα 200 χρόνια της σύγχρονης Ελλάδας αλλά επιμένουν οι εορτάζοντες να αγνοούν τις πολιτισμικές τους ρίζες που πάνε πιο πίσω και καθορίζουν τον ίδιο τον πολιτισμό τους, τις συνήθειές τους, ήθη και έθιμα, ενδυμασίες, ονομασίες και μνήμες. Το αντι-ιστορικό ελληνοκεντρικό αφήγημα, προσπαθεί απεγνωσμένα με τη λογοκρισία να γεφυρώσει τον Κωλοκοτρώνη με τον Περικλή με ένα μεγαλειώδες βραχυκύκλωμα ιδεών που συσκοτίζει 20 αιώνες, πάνω από 2.000 χρόνια ιστορίας!
    Εμείς προσπαθούμε να δίνουμε επιστημονικά εθνολογικά, κοινωνιολογικά, γλωσσολογικά, ιστορικά στοιχεία αδιαμφισβήτητα στην ανάγνωση των ταυτοτήτων, με την προσδοκία αναγνώρισης των γλωσσικών μειονοτήτων ΚΑΙ στην Ελλάδα, όπως πετύχαμε ήδη στην Ιταλία με τον νόμο 482 του 1999, σύμφωνα με τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που στηρίζει τον πολιτισμικό πλούτο.

    Ποιοι ήταν οι Αρβανίτες STRADIOTI.
    Στα έγγραφα καί τους καταλόγους των Βενετικών Αρχών, οι στρατολογημένοι αυτοί μισθοφόροι, οι «Στρατιώτες», αναφέρονται χωρίς διάκριση εθνότητας. Όλοι θεωρήθηκαν Grecs. Αναφέρει σχετικά ο Κ. Σάθας για ένα τέτοιο στρατιωτικό τμήμα, που είχε πάει να λάβει μέρος στον πόλεμο μεταξύ Γαλλίας καί Ιταλίας: «...ιδού δε τί γράφει ό γάλλος στρατηγός Susane “Usetoient tous Grecs venus de place squiles Venitiens yont le suns de Napoli de Romani eautres d’Albanie”.
    (Ήταν όλοι τους Έλληνες που είχαν έρθει από χώρες που κατέχουν οι Βενετοί. Οι μεν από το Ναύπλιο, οι δε από την Αλβανία).
    Παρ'όλον ότι οι Αλβανοί αυτοί ήταν κατά βάση Ηπειρώτες αλλά και Κοσοβάροι, είχαν πάντοτε αφορμές για προστριβές με τους άλλους ντόπιους, όπως σημειώνουν στα "ραπόρτα τους" οι διάφοροι Proveditores του Ναυπλίου. Διαμένανε σε χωριστούς συνοικισμούς καί εκστρατεύανε μόνο κάτω από τους δικούς τους αρχηγούς. Για μερικούς μάλιστα από αυτούς, ιδίως τους Κρανιδιώτες, οι περιγραφές είναι μελανότερες.
    Αλλά και μεταξύ τους είχαν πάντα, μονίμως διαφορές "τζακόνια" στη λαλιά τους, που σημαίνει έριδες. >>>>

    Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2021

    ΑΦΙΕΡΩΜΑ του BLOG -> Εξόριστε ποιητή, στον αιώνα σου λέγε, τι βλέπεις;


    Δώρα στους λαούς, που τους γεννούν, είναι οι ποιητές τους. Είναι αυτοί, που “ικανοποιούν την λανθάνουσα κοινή ανθρώπινη ανάγκη για ουρανό”, “που βάζουν δυναμίτη, δημιουργούν εκρήξεις και σκορπίζουν το χειρότερο θάνατο στα βολέματά μας”, “που πληρώνουν πάντα τόκους και υπερημερίες για τον πόνο των ανθρώπων” και νοιώθουν τον εαυτό τους “πάντα χρεώστη απέναντι στον κόσμο”. Τέτοιο δώρο είναι και για το λαό μας ο Ελύτης ο ηλιοπότης με μια ποίηση δοξαστική, που είναι από μόνη της μια πλήρη θητεία στο φως

    “έλα λοιπόν να στρώσουμε το φως
    να κοιμηθούμε το γαλάζιο φως
    στα πέτρινα σκαλιά του Αυγούστου”

    και βρίσκεται σε απόλυτη ενότητα με το σώμα, τον έρωτα, τη φύση, την ηθική της καλοσύνης και της αθωότητας, με τις αξίες της δικαιοσύνης και της ευθύνης του ανθρώπου να πορευθεί το δύσκολο δρόμο της ειρήνης “η ειρήνη θέλει δύναμη να την αντέξεις” και της ελευθερίας “ Τώρα χτυπάει πιο γρήγορα τ΄ όνειρο μεσ΄ στο αίμα του κόσμου η πιο σωστή στιγμή σημαίνει: Ελευθερία”

    “Απόβλητος από τις αγορές του αιώνος” .

            Ήταν, 18 του Μάρτη του 1996, όταν η καρδιά του ποιητή σταμάτησε να χτυπάει κι έφυγε, όπως ακριβώς μας το΄ χε γράψει ->

    “Στα κρυφά φεύγω με όλα τα κλοπιμαία στο νου μου για μιαν απ΄ την αρχή ζωή απροσκύνητη χωρίς κεριά χωρίς πολυελαίους” “με μόνο μια στη θέση αδάμαντος βέρα χρυσή ανεμώνη”. 

    Έτσι απροσκύνητη όμως ήταν και η ζωή που είχε ζήσει. Αστός αυτός από οικογένεια βιομηχάνων μπορούσε να έχει τη ζωή που ταίριαζε στην τάξη του. Ο Οδυσσέας όμως, το μικρότερο από τα έξι παιδιά του Λέσβιου εργοστασιάρχη σαπωνοποιίας Παναγιώτη Αλεπουδέλη, ως και το πατρικό επίθετο άλλαξε θέλοντας να αποστασιοποιηθεί απ΄ ό,τι, όπως δηλώνει ο ίδιος, μισούσε στη ζωή “το πρακτικό πνεύμα, την εμπορική πίστη, τον άκρατο ωφελιμισμό”. Και ακριβώς το γίγνεσθαι του ποιητή μαρτυρά μιαν άλλη επιλογή, αυτή της ριζοσπαστικής επίγνωσης και της κοινωνικής υπευθυνότητας, της δύσκολης πόρευσης στο δρόμο των ιδεών και της σκληρής άσκησης για την κατάκτηση του ποιητικού του πεπρωμένου με τελικό στόχο και δικαίωση μόνο τη χαρά του “άξιον εστί το τίμημα”. Ανθυπολοχαγός πολεμάει στην πρώτη γραμμή του πυρός και από τύχη γλυτώνει τη ζωή του από βέβαιο θάνατο. Το 1945 ξεκινάει τη συνεργασία του με την εφημερίδα Ελευθερία και το υπερρεαλιστικό περιοδικό Τετράδιο. Το 1946 γνωρίζεται με το Γάλλο κομμουνιστή ποιητή Πολ Ελυάρ, όταν είχε έρθει στην Ελλάδα καλεσμένος από το ΕΑΜ για να υπερασπισθεί τους υπό διωγμόν πλέον αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, ταξιδεύει στο Αιγαίο προσπαθώντας μάταια να πάρει διαβατήριο. Το 1948 ο ποιητής καταστρέφει τα χειρόγραφά του και καταφέρνει να φύγει στο εξωτερικό, όπου και μένει στο Παρίσι μέχρι τα 1950. Εκεί έρχεται σε στενή επαφή με την πρωτοπορία της γαλλικής διανόησης και με σπουδαίους εικαστικούς καλλιτέχνες, όπως τον Πικάσο, τον Ματίς, Σαγκάλ και Τζιακομέτι. Το 1953 αναλαμβάνει διευθυντής του ΕΙΡ αλλά το 1954 παραιτείται. Το 1958 η Υπηρεσία Ασφαλείας του Υπουργείου Εσωτερικών θα του απαγορεύσει ταξίδι στην Πράγα μετά από πρόσκληση της Εταιρείας Τσεχοσλοβάκων Συγγραφέων. Το 1961 του απαγορεύει το Υπουργείο Παιδείας την παρουσίαση του “Άξιον Εστί” στο Ηρώδειο. Το 1972 αρνείται να δεχτεί το μεγάλο βραβείο Λογοτεχνίας, που είχε θεσπίσει η δικτατορία και πέντε χρόνια μετά αρνείται επίσης να γίνει μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Αρνείται ακόμα την πρόταση να συμπεριληφθεί στους καταλόγους των βουλευτών Επικρατείας, παραμένοντας πιστός στις αρχές του να απέχει από την πολιτική πρακτική. Στις 10 Δεκεμβρίου του 1979 δέχεται την ύψιστη παγκοσμίως στο χώρο των γραμμάτων τιμή, το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Η Ακαδημία του απένειμε το Νόμπελ για “την ποίησή του, που με φόντο την ελληνική παράδοση με αισθηματοποιημένη δύναμη και πνευματική οξύνοια ζωντανεύει τον αγώνα του σύγχρονου ανθρώπου για ελευθερία και δημιουργία.” Ο Ελύτης έζησε με σεμνότητα και διακριτικότητα αποτραβηγμένος από την “αγορά” με ό,τι αυτό συνεπαγόταν. Αυστηρός στην εκλεκτικότητά του αρνήθηκε τίτλους και τιμές και γενικότερα κάθε τι που θεωρούσε ότι τον μείωνε ως άνθρωπο ή ερχόταν σε αντίθεση με τους κώδικες, που αυτός είχε θεσπίσει για τον εαυτό του. Ο ποιητής έζησε στο δικό του ποιητικό κόσμο αναπλάθοντας με λεπτότητα και γνήσια ποιητική διάθεση το ελληνικό παρόν μέσα από το θάμπος της απαράμιλλης ομορφιάς των χρωμάτων και τη μουσικότητα της φυσικής αρμονίας.

            Η ποίησή του φως “που απέλπισε το Θάνατο” >>>>>>>

    Αναμνήσεις και τρυφερά συναισθήματα μιας εκ των εθελοντριών στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Ερμιόνης «ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ» ....

     

    Γράφει η Μιρέλα Αγγ.Ζωγράφου

    Δημοτική Βιβλιοθήκη Ερμιόνης «ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ»: και η εμπειρία μου ως εθελόντρια

    Έχουν περάσει δύο καλοκαίρια με τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Ερμιόνης «Απόστολος Γκάτσος» άδεια από παιδικές φωνές, γέλια, παιχνίδια και δανειστικά βιβλία διάσπαρτα παντού. 

    Η ανάμνηση αυτή με έκανε να πιάσω μολύβι και χαρτί και να γράψω μερικές σκέψεις για το πως εγώ και όλη η ομάδα των εθελοντών οργάνωνε τις καλοκαιρινές δράσεις, που δεκάδες ομάδες παιδιών από την επαρχία μας και μικροί παραθεριστές περίμεναν με ανυπομονησία.

    Η προσφορά της Βιβλιοθήκης Ερμιόνης στον τόπο και στον πολιτισμό μας είναι μεγάλη και μακροχρόνια, οι εκδηλώσεις πολλές, κατά τη διάρκεια του χειμώνα αλλά και του καλοκαιριού, για μικρούς και για μεγάλους και όλα αυτά οργανωμένα από μία ομάδα εθελοντών. 

    Η αξία του εθελοντισμού αποτελούσε πηγή ζωής για τη βιβλιοθήκη μας, συνδυασμένη με τις υψηλές αρετές της αλληλοβοήθειας, του αλτρουισμού, της αλληλεγγύης και της ευγενούς άμιλλας.




    Θα ήθελα όμως να σταθώ στα καλοκαίρια εκείνα που συμμετείχα εγώ και πραγματικά τα θυμάμαι με ένα μεγάλο και από καρδιάς χαμόγελο. Η οργάνωση, το τρέξιμο, οι συναντήσεις, η προετοιμασία του χώρου και ο χρόνος που αφιερώναμε στο χώρο της βιβλιοθήκης πολύς. Η ανταμοιβή όμως ήταν ο αριθμός των παιδιών, αλλά και των γονέων που «αγκάλιαζε» αυτή την προσπάθεια. Φράσεις όπως: «Σας ευχαριστούμε για την ωραία βραδιά!», «Πότε είναι η επόμενη εκδήλωση;», «Θα τα ξαναπούμε!» ηχούσαν τόσο όμορφα στις καλοκαιρινές ζεστές εκείνες βραδιές.

    Τι πιο όμορφο και πιο ζωντανό από μία αυλή γεμάτη χάχανα, μουσικές, χορούς, χρώματα, κορδέλες, κατασκευές και ποδοβολητά. Τα γέλια των παιδιών μπλεγμένα με τα τζιτζικίσματα και τα μουσικά όργανα που πότε πότε συντρόφευαν τις βραδιές μας. Η αγαπημένη στιγμή όλων: να ξεφυλλίσουν τα βιβλία και να βρουν έναν καλοκαιρινό «σύντροφο» μέχρι την επόμενη φορά που θα έρθουν. Τα κεφαλάκια των παιδιών μέσα στα παραμύθια, να διαβάζουν περιλήψεις, τίτλους και να κοιτάνε εικόνες για να εντοπίσουν το βιβλίο εκείνο που θα τους τραβήξει την προσοχή.

    Η αξία των εκδηλώσεων αυτών ήταν κάτι παραπάνω από διασκέδαση ή από ποιοτικό ελεύθερο χρόνο. Είναι πολιτισμός, κουλτούρα, πηγή γνώσης, παράθυρο στην τέχνη, τα γράμματα, τον αθλητισμό και το περιβάλλον! Είναι κριτική σκέψη, ελευθερία και εξέλιξη!

    -> Κύριε Πρόεδρε, άνοιξε τελικά η Δημοτική Βιβλιοθήκη Ερμιόνης "Απ. Γκάτσος" - γιατί άλλα διαβάζουμε στις σελίδες Κοινωνικής δικτύωσης (facebook)...

    Από την ιστοσελίδα του Δήμου 


    Νέα & Ανακοινώσεις | 16 Νοεμβρίου 2021