Βιβή Σκούρτη - Γι' αυτούς που φεύγουν...

H Βενετούλα του Μονοπώλιου και τα Μονοπώλια του Ελληνικού κράτους

φωτο από εκδρομή: Κική Τράκη, Άννα Ταγκάλου, Βενετούλα Βόντα, Γιώτα Βιρβίλη, Μάτω Παπαηλιού)

Στην πόλη μας εδώ και κάμποσο καιρό οι καμπάνες καθημερινά χτυπούν πένθιμα. Έτσι πριν λίγες μέρες, οι καμπάνες του Ταξιαρχιού ξαναχτύπησαν.

-Καλέ ποιος πέθανε πάλι; Για ποιόν χτυπάτε; Ρωτούσε η γειτόνισσα.

-Η Βενετούλα του μονοπώλιου, ήρθε η απάντηση.

Έτσι αποκαλούσαμε όλοι μας τη Βενετούλα Bόντα∙ ήταν εκείνη που για χρόνια εργάστηκε στο τοπικό κρατικό μονοπώλιο.

Την αποχαιρέτησαν συγγενείς και φίλοι με την ευχή τους να έχει «καλή ανάπαυση». 

Από την πλευρά μας είναι μια ευκαιρία να αφιερώσουμε λίγες γραμμές στη μνήμη της και στην προσωπικότητά της.

Το καλοκαίρι που μας πέρασε τη βρήκα να σκουπίζει έξω από το σπίτι της. Νοικοκυρά παλιάς κοπής! Την καλημέρισα, ευκαιριακά της ανέφερα ότι θα ήθελα να μου δώσει στοιχεία για το μονοπώλιο. Γνωρίζει την ενασχόλησή μου με την έρευνα του παρελθόντος του τόπου και μιας και είχα λίγο χρόνο στη διάθεσή μου, εκείνη πρόθυμα με έβαλε στο σπίτι της. Πέρασα τη σκουρόχρωμη βαριά αυλόπορτα, την πλακόστρωτη περιποιημένη αυλή και μπήκα σ΄ ένα αρχοντόσπιτο με πολλές ενδιαφέρουσες προγονικές φωτογραφίες στους τοίχους. Η συζήτηση «άναψε» κι εγώ άρχισα να καταγράφω:

«Ο πατέρας μας Μενέλαος Βόντας ήταν παντρεμένος με τη Μαρίνα Παπαδάκη, σπουδαία μοδίστρα της εποχής. Από το γάμο τους απόκτησαν τρεις κόρες: εμένα, την Καίτη και τη Ματίνα.

Ο πατέρας πέθανε αιφνίδια από εγκεφαλικό και το Μονοπώλιο ανέλαβα να το δουλέψω εγώ. Όμως επειδή ήμουν αφ’ ενός γυναίκα, αφ’ ετέρου ανήλικη, δεν μπορούσα να το δουλέψω επίσημα στο όνομά μου, έτσι γράφεται στο όνομα του συγγενή μας Θανάση Παπαθανασίου.

Τα πρώτα χρόνια στεγάζεται στο σπίτι μας, αργότερα στου Απόστολου Κατσογιώργη και τέλος στο ισόγειο του σπιτιού της Αργυρώς Παπαθανασίου.

Πουλούσα τέσσερα είδη: σπίρτα σε κάσες, πετρέλαιο, αλάτι και τράπουλες. 

Οι τράπουλες θυμάμαι έγραφαν: «ΠΑΙΓΝΙΟΧΑΡΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟΥ», «ΠΑΙΧΝΙΟΧΑΡΤΑ ΥΜΙΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑΣ ΚΛΑΣΙΣ Ε΄»

Ο εξοπλισμός μου ήταν η πλάστιγγα για το ζύγισμα και τα βαρέλια ως μέσο αποθήκευσης. Στην αρχή το πετρέλαιο ερχόταν σε δοχεία, επειδή όμως διαβρώνονταν καθιερώθηκε η χρήση του βαρελιού. Το εμπόρευμα ερχόταν στο λιμάνι με τα καΐκια, ένα από αυτά ήταν του Γιάννη Οικονόμου (Νεώτσιου) και από εκεί οι εργάτες το μετέφεραν με τα κάρα στο χώρο της αποθήκης του Μονοπωλίου. Το πετρέλαιο το πουλούσα σε δοχεία με τη χρήση της τρόμπας. Κάθε βαρέλι ζύγιζε 170 λίτρα και ερχόταν στην ποσότητα των 80 βαρελιών. Αγόραζαν για τους πελάτες τους τα μπακάλικα του Πραχαλιά, του Μερτύρη, του Μπουρνάκη, του Κρητικού, του Σκλαβούνου, του Σαράντου, που τα κουβαλούσαν με τα γαϊδουράκια. Αγόραζε επίσης ο Ανάργυρος Σέρφας καθώς και τα μπακάλικα από το Ηλιόκαστρο και το Μετόχι. Απαγορευόταν να πουλήσω λιγότερο από 5 κιλά, αλλά όταν ερχόντουσαν με το δοχείο για τη γκαζιέρα ή τη λάμπα εγώ τους έδινα.

Τα σπίρτα ήταν συσκευασμένα σε κάσες των 10 τεμαχίων, τα έπαιρναν για πώληση τα περίπτερα και τις τράπουλες τα καφενεία.

Το αλάτι ερχόταν από τις αλυκές του Μεσολόγγιου με Κοιλαδιώτικα καΐκια. Όταν έπρεπε να μεταφερθεί από τα αμπάρια, μου ήταν μεγάλος μπελάς να βρω εργάτες, έτσι τις περισσότερες φορές μου έστελνε από το Κρανίδι ο Πασαλάρης, άλλοι στο καΐκι κι άλλοι στην αποθήκη. Φτυάριζαν και γέμιζαν σακιά που τα μετέφεραν, τα ζυγίζαμε και τα άδειαζαν χύμα στο Μονοπώλιο σε γκουλούμα.

Η προειδοποίηση της αποστολής του εμπορεύματος ερχόταν με τηλεγράφημα. Εγώ κρατούσα καταστάσεις ανά δεκαήμερο, τι ποσότητες πούλησα, σε ποιόν, πόσα χρήματα πήρα, τι εμπόρευμα έχω μέσα  και συγκεντρωτικές ανά μήνα, ενώ ταχυδρομούσα επιταγή των δύο χιλιάδων δραχμών.

 Στην κατάρτιση των καταστάσεων με βοήθησε πολύ ο Σοφοκλής Χατζησωκράτης. Κρατούσα βιβλίο ΕΣΟΔΩΝ-ΕΞΟΔΩΝ, καθώς και τις Καταστάσεις του ΙΚΑ.

Άνοιγα στις 8 και έκλεινα στη 1 το μεσημέρι, αλλά άνοιγα και το απόγευμα. Ήταν πράγματι μεγάλη σκλαβιά, γιατί δεν μπορούσα να λείψω. Συνταξιοδοτήθηκα το 1985.

Ο θεσμός των Μονοπωλίων καταργήθηκε το 1981, με την προϋπόθεση στην περίπτωση που κλείσουν, αν ο υπάλληλος έχει συμπληρώσει τα 50 του χρόνια να μπορεί να συνταξιοδοτηθεί, αν όχι να απορροφηθεί σε άλλον τομέα του Δημοσίου. Ολοκληρώθηκε η κατάργησή τους το 1985».

Αυτά μού κατέθεσε εκείνη την ημέρα η Βενετούλα. Συνεννοηθήκαμε να τα γράψω και να τα ξαναπούμε, να μου δώσει και φωτογραφίες. Δεν τα καταφέραμε, μας «κατάπιε» η καθημερινότητα.

Ο Μάκης Νάκος έχει καταγράψει ότι το πρώτο Μονοπώλιο ήταν στο ισόγειο του σπιτιού της Ερηνάκης Παπαδογιαννάκη στα Μαντράκια (το ερείπιο δίπλα στην «ΚΟΥΚ-ΟΙΔΑ), ιδιοκτησίας του Γιάννη Οικονόμου. Μας τον περιγράφει ως έναν όμορφο  άνθρωπο με μουσάκι, γι αυτό του έβγαλαν το παρατσούκλι «Μουσάκης».  Αργότερα  και για την ακρίβεια το 1944 το Μονοπώλιο της Ερμιόνης το πήρε ο Μενέλαος Βόντας.

Ο θερμός των μονοπωλίων θεσπίστηκε από τη σύσταση του νέου Ελληνικού Κράτους. Η φορολογία από τα χρήματα που εισπράττονταν πήγαιναν στους δανειστές για πολλά χρόνια, μέχρι και το 1967. Κάτι παρόμοιο με όσα συν έβαιναν στο σήμερα με τα Μνημόνια.

Ο νόμος που επέβαλε χαρτόσημο στα παιγνιόχαρτα είναι εκείνος της 14ης Αυγούστου του 1836, ο οποίος και ίσχυσε για αρκετά χρόνια και στη συνέχεια αντικαταστάθηκε με νέο νόμο που επέβαλε μια συνολική φορολογία των παιγνιόχαρτων, στις 22 Μαρτίου του 1884. Ακολούθησαν κι άλλοι νόμοι  το 1898, ο νόμος 762 του 1917 που ήρθε να καθορίσει την τιμή της τράπουλας, ο νόμος 2916 του 1922 που καθόριζε αυστηρά μέτρα εποπτείας και φορολογίας των παιγνιδιών και διαχώριζε τα παιγνίδια σε τυχερά, τεχνικά και μεικτά, όπου  καθόριζε το τέλος ανάλογα με την περιοχή που παίζονται. Για πολλά χρόνια το ελληνικό δημόσιο είχε και το μονοπώλιο στις τράπουλες.

Ο νόμος του 1971 καθόριζε τα τυχερά παιγνίδια να παίζονται μόνο σε καζίνο και λέσχες και τα τεχνικά παιγνίδια της τράπουλας σε καφενεία που φέρουν ειδική  άδεια.

Τα πρώτα ελληνικά τραπουλόχαρτα είχαν τυπωθεί στην Ουγγαρία το έτος 1829 και στις φιγούρες τους είχαν Ελληνικές μορφές, για παράδειγμα οι Ρηγάδες της τράπουλας είχαν τη μορφή του Καποδίστρια, του Μαυροκορδάτου, του Υψηλάντη, του Κουντουριώτη.

Το πένθος και η απώλεια δεν έχουν πάντα μέσα της οπωσδήποτε μια κραυγή, κάποτε έχουν μια σιωπηλή γαλήνη. Αυτό επιδιώκω με το κείμενό μου και τη μνημόνευση της Βενετούλας που δεν είναι πια μαζί μας∙ θα θυμόμαστε όμως όσοι την γνωρίσαμε την κομψή, ομορφοχτενισμένη, με το πορτοκαλί κραγιόν πάντα στα χείλη και το χαμόγελο.

Γιάννης Μιχ. Σπετσιώτης - γλυκές, νοσταλγικές θύμισες από τους "Χαιρετισμούς της Παναγίας" στην Ερμιόνη!!!

ΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη

Την πρώτη Παρασκευή, μετά την Καθαρή Δευτέρα, αρχίζουν οι Χαιρετισμοί της Θεοτόκου. Είναι οι Α΄ Χαιρετισμοί που θα εξακολουθούν να ψάλλονται και τις επόμενες τέσσερις εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής (Α΄, Β΄, Γ΄, Δ΄ και Ε΄).

Τις πρώτες Παρασκευές έχει καθιερωθεί να ψάλλονται από 6 οίκοι (γράμματα) κάθε φορά. Την Παρασκευή της Ε΄ εβδομάδας των Νηστειών ψάλλεται ολόκληρη η ακολουθία του Ακάθιστου Ύμνου, οπότε λέγονται και οι εικοσιτέσσερις οίκοι ή όπως ο λαός συνηθίζει να λέει τα εικοσιτέσσερα γράμματα μαζί. Την τελευταία (Στ΄) εβδομάδα των Νηστειών πριν από τη Μεγάλη Εβδομάδα, επειδή δεν ψάλλεται καμία ιδιαίτερη ακολουθία ο λαός την ονομάζει «Κουφή». Είναι η εβδομάδα του Λαζάρου.

Θυμάμαι τους Χαιρετισμούς στην Ερμιόνη…

Ακριβώς στις 7 η ώρα το βράδυ χτυπούσε με τον δυνατό και επιβλητικό της ήχο η «μεγάλη» καμπάνα του Ταξιάρχη! Νταν-νταν-νταν//νταν-νταν-νταν! επτά - οχτώ φορές. Άντρες, γυναίκες -οι περισσότερες και παιδιά έφταναν βιαστικά στην εκκλησία. Οι γυναίκες, σύμφωνα με το τοπικό έθιμο, έφερναν και ένα πιάτο με καλοφτιαγμένο στάρι. Το έριχναν σ’ ένα από τα τρία μεγάλα καλαμωτά πανέρια που ήσαν τοποθετημένα στα δεξιά του τέμπλου, κάτω απ’ τα σκαλάκια του σολέα. Άναβαν το καθιερωμένο κερί, το στερέωναν μέσα στο στάρι και μια φωτοχυσία κεριών απλωνόταν στο χώρο. Στο τέλος της ακολουθίας, δεν θυμάμαι αν ψαλόταν Τρισάγιο, όπου μνημονεύονται τα ονόματα των νεκρών, όπως συνηθίζεται. Νομίζω πως όχι.

Κατόπιν έφερναν τα καλάθια με το στάρι στο Ιερό. Εμείς, «τα παιδιά του ιερού», πέφταμε με τα μούτρα και διαλέγαμε με τη σειρά τα κουφέτα, τα μύγδαλα, τις σταφίδες, τα ρόδια, την πηχτή ζάχαρη και ό,τι «στόλισμα» παράξενο υπήρχε. Οι νοικοκυρές «κεντούσαν» τα πιάτα τους συναγωνιζόμενες η μια την άλλη! Το «πάρτυ της διαλογής» συνεχιζόταν την επομένη στο σπίτι του Μπούλη (Σ.Ν.) μέσα στη σκάφη, όπου μεταφερόταν όσο στάρι είχε απομείνει.

Έφερναν, επίσης, στην εκκλησία και σταρένια προσκόμιδα (πρόσφορα) διπλωμένα σε πεντακάθαρη λευκή πετσέτα. Τα έδιναν στον ιερέα μαζί με το «χαρτί» με τα ονόματα των δικών τους ανθρώπων ζωντανών και νεκρών, για να τα διαβάζει «υπέρ υγείας και υπέρ αναπαύσεως» την επομένη, στην πρωινή λειτουργία του Σαββάτου. Την Ε΄ Παρασκευή του Ακάθιστου Ύμνου στάρι δεν έφερναν στην εκκλησία.

Στα χρόνια μου τα μαθητικά και οι δυο εκκλησίες στους Χαιρετισμούς ήταν γεμάτες κόσμο. Η γλυκόφθογγη φωνή του παπα-Μιχάλη στον «Ταξιάρχη» δονούσε τις ψυχές των πιστών την ώρα που απήγγειλε τους οίκους των Χαιρετισμών. Ιδιαίτερα το εντυπωσιακό ξεκίνημα «Άγγελος πρωτοστάτης» στους υψηλούς τόνους της μουσικής κλίμακας, θα μου μείνει αξέχαστο. Αλλά και στην «Παναγία» ο παπα-Δημήτρης και αργότερα ο παπα-Παναγιώτης με τις ήρεμες φωνές τους, γεροντική του πρώτου νεανική του δεύτερου, και τη σωστή νοηματική απόδοση των κειμένων, γλύκαιναν την ακοή του εκκλησιάσματος.

Το κλείσιμο κάθε οίκου άλλοτε με το «Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε!» και άλλοτε με το «Αλληλούια!» επαναλαμβανόταν μελωδικά από τους ψάλτες με τη συμμετοχή όλων σχεδόν των παρευρισκομένων. Αυτές τις απλές μουσικές γραμμές του μεγάλου μουσικού και ψάλτη Ιωάννη Σακελλαρίδη ξέρουν να τις ψάλλουν μέχρι και σήμερα οι φιλακόλουθοι, καθώς είναι από τις πιο αγαπητές στο λαό με έντονο «θρησκευτικό και ειδυλλιακό χαρακτήρα».

Την Γ΄ ή την Δ΄ Παρασκευή των Χαιρετισμών το σχολείο μας οργάνωνε ολοήμερη εκδρομή στα Ευκάλυπτα. Το απόγευμα ανεβαίναμε στο Μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων, όπου παρακολουθούσαμε την εντυπωσιακή ακολουθία. Θυμάμαι το εκκλησίασμα να σιγοψέλνει τα πιο γνωστά και προσφιλή τροπάρια του κανόνα των Χαιρετισμών, «Τη Υπερμάχω» και «Την ωραιότητα της Παρθενίας σου».[1] Στ΄ αυτιά μου ακόμα ηχεί η ρυθμική μελωδία που πλημμύριζε τη λουλουδιασμένη και ευωδιαστή ανοιξιάτικη φύση...[2]

Ήρθαν και πάλι οι αναμνήσεις, όπως κάθε φορά τέτοιες μέρες, σαν μια πρόκληση σαν ένα μήνυμα. Καλοδεχούμενες πάντα! Τέτοιες αξέχαστες εικόνες παραμένουν βάλσαμο του νου και χρώμα της ψυχής, καθώς περνούν τα χρόνια...

Καλή Σαρακοστή!

---

[1] Ορισμένες φράσεις από τα αυτά τροπάρια αλλά και από τους εικοσιτέσσερις οίκους έχουν περάσει στην καθημερινή γλώσσα του λαού μας. Π.χ. λέμε: «Απορώ και εξίσταμαι!» για κάτι που δεν μπορούμε να καταλάβουμε και δοκιμάζουμε κατάπληξη, ή «Χαίρε βάθος αμέτρητον!» για κάποιες ανεξέλεγκτες καταστάσεις.

[2] Και σήμερα ο κόσμος εξακολουθεί να παρακολουθεί τους Χαιρετισμούς σε γραφικά μοναστήρια, απόμερα εκκλησάκια και ησυχαστήρια.  

Δύο σωζόμενες σφραγίδες της πόλης του Κρανιδίου!

του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη 

«…Και εσφραγίσθη μεν ως έθνος δια του σημείου του σταυρού

 ευχόμενοι καλήν ελευθερίαν».

1. «Σφραγίς της Κοινότητος του χωρίου Κρανιδίου 1788»

2) «Σφραγίς σε έγγραφο  της 18^ης Ιουλίου 1821»

Ασύγκριτα, το σεβασμιότερο, το τιμιότερο, αγιότερο και με μεγίστη ιστορική αξία κειμήλιο της πόλης του Κρανιδίου είναι η μεγαλόπρεπη, ασημωμένη εικόνα του Τιμίου Ιωάννη του Προδρόμου και Βαπτιστή που βρίσκεται στον ομώνυμο ναό της Πόλης. Γύρω από το ιερό και επιβλητικό εικόνισμα που ήταν τοποθετημένο στο παλαιό εκκλησάκι του Προδρόμου, που σωζόταν μέχρι το 1852, έχουν υφανθεί συγκινητικές θρησκευτικές ιστορίες πίστης και ευλάβειας των κατοίκων του Κρανιδίου.

Για τον λόγο αυτό την εικόνα του την θεωρούν θαυματουργή και τον Άγιο Προστάτη και Πολιούχο της πόλης που πολλές φορές εισάκουσε τις προσευχές και τις δεήσεις και βοήθησε σε στιγμές δύσκολες.

Ποιο άλλο, λοιπόν, σύμβολο θα μπορούσε να απεικονίζει «η σφραγίς της Κοινότητος του χωρίου Κρανιδίου του έτους 1788» παρά εκείνο που φρουρεί και σκεπάζει την πόλη και που ο υμνωδός της εκκλησίας μας τον εγκωμιάζει ψάλλοντας ότι «ανεδείχθη η σφραγίς πάντων των Προφητών!».

Το έγγραφο της 18^ης Ιουλίου 1821

Φιλογενέστατε αδελφέ αδελφικώς ασπάζομαι

…Σας φανερώνομεν αυτού, ήρθε ο Γιάννης και ο Κυριάκος του Λαζάρου Ρούση φορτωμένο στάρι και είναι το στάρι εκατόν τριάντα πέντε (135) τσουβάλια στάρι. Το παρόν στάρι το πήρε κλεφτά… από άλλο καΐκι… που ερχότανε… και παρακαλούμεν να τους εδέσετε, να μας  τους εστείλετε με δικούς σας ανθρώπους κατά τους νόμους… (η τελευταία πρόταση είναι δυσανάγνωστη).

1821, Ιουλίου 18, Κρανίδι

Οι έμποροι του Κρανιδίου

Το παραπάνω έγγραφο που φυλάσσεται στο (Ι.Ε.Ε.) φέρει τη σφραγίδα με την απεικόνιση του Τιμίου Προδρόμου και σ’ αυτό αναφέρεται ο παραλήπτης.¹

2.«Οι του Κρανιδίου έφοροι 1822, ΙΣ ΧΣ ΝΙ ΚΑ επί εγγράφου της 17^ης Σεπτεμβρίου 1822»

Το έγγραφο

Φιλογένεστατοι πρόκριτοι της νήσου Σπέτζας

«Σας ειδοποιούμεν ότι… οι Σπετσιώται Παναγιώτης Μαρής και λοιποί επήγαν με καΐκι χθες εις τα Φλάμπουρα και εμάζωξαν τα βαμπάκια των συγχωριανών μας έως πενήντα (50) οκάδες, βαμπάκι ως μας επαρέστησαν οι δραγάτες…».

Στη συνέχεια καλούν τους προκρίτους των Σπετσών να ενεργήσουν τα δέοντα και να ειδοποιηθούν αυτοί που πήραν το βαμβάκι να το επιστρέψουν στους κατόχους του.

Το έγγραφο με ημερομηνία 17 Σεπτεμβρίου 1822 το υπογράφουν οι πρόκριτοι του Κρανιδίου. Αυτό σφραγίζεται με σφραγίδα στρογγυλή που είναι κάπως φθαρμένη. Στο κέντρο της, σε καλλιτεχνική μορφή, απεικονίζεται το ιερό σύμβολο του Χριστιανισμού, ο Τίμιος Σταυρός από τον οποίο απορρέει χαρά και ελπίδα και ισχυρή δύναμη που εξαγιάζει την ψυχή του κάθε χριστιανού.² Στα τέσσερα σχηματιζόμενα ημικύκλια υπάρχουν οι γνωστές συντομογραφίες ΙΣ-ΧΡ-ΝΙ-ΚΑ, ενώ περιμετρικά της σφραγίδος αναγράφεται η φράση: «Οι του Κρανιδίου έφοροι 1822».

Από το ανωτέρω έγγραφο παρέχεται η πληροφορία πως πριν από δύο αιώνες οι Κρανιδιώτες φύτευαν βαμβάκι στα Φλάμπουρα, μια καλλιέργεια που εδώ και αρκετές δεκαετίες έχει εκλείψει.

ΣΗΜ.

1.   Στην σφραγίδα αυτή έχει αναφερθεί και ο πρώην Δήμαρχος Ερμιονίδας, ιατρός, Δημήτρης Καμιζής σε ομιλία του στο Δημαρχείο Ερμιονίδας την παραμονή της μεγάλης γιορτής του Αγίου μετά τον πανηγυρικό εσπερινό και τη λιτάνευση της ιερής εικόνας. Σχετικό απόσπασμα μπορείτε να διαβάσετε στο εορτολόγιο του Σωτηρίου έτους 2013 της Ι.Μ. Ύδρας, Σπετσών, Αιγίνης, Ερμιονίδος και Τροιζηνίας… Το έγγραφο εκείνης της σφραγίδας, νομίζω, ότι είναι διαφορετικό από το προηγούμενο. 

2.   Είναι γνωστό πως ο Σταυρός σε διάφορες εποχές χρησιμοποιήθηκε από τους χριστιανούς και ως πολιτικό έμβλημα.

Αυστριακέ Καγκελάριε Κύριε Sebastian Kurz- Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου!..

                

Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος

                

     Αφού υπογραμμίσω ότι από τις αρχές του Ιανουαρίου 2020 ο κ Sebastian Kurz είναι και πάλι Καγκελάριος της Αυστρίας ως πανεπιστημιακός δάσκαλος που έλαβα το Διδακτορικό μου πριν μισό αιώνα από το Αυστριακό Πανεπιστήμιο του Salzburg , διαβάζοντας τις δηλώσεις Σας για την επίθεση του Τούρκου Προέδρου στην Ελλάδα και, συνεπώς, στην Ευρωπαϊκή Ένωση χρησιμοποιώντας με χυδαιότητα χιλιάδες ‘δήθεν’ νεαρούς πρόσφυγες… ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΣΤΩ ΑΠΟΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ!...

     Έχω διαβάσει όλες τις δηλώσεις σας τις τελευταίες ημέρες από τη στιγμή που ο κ Ερντογάν ‘άνοιξε’ δήθεν τα σύνορά του σε πολιτικούς πρόσφυγες ΕΚΒΙΑΖΟΝΤΑΣ την ΕυρωπαΪκή Ένωση με επίθεση ενάντια στην Ελλάδα ζητώντας ‘λυτρα’ και αισθάνθηκα την υποχρέωση να σας χειροκροτήσω!

     Τις τελευταίες μέρες μιλήσατε για τον εκβιασμό που ασκεί ο Τούρκος Πρόεδρος μέσω Ελλάδος στην ΕΕ και αναφερθήκατε σε επανάληψη της τραγωδίας του ‘δήθεν προσφυγικού’ που πλημμύρισε την Ευρώπη με περισσότερα από ΕΝΑ εκατομμύριο άτομα το 2015, τότε που εσείς ως Αυστριακός Υπουργός Εξωτερικών φροντίσατε να ‘κλείσουν τα σύνορα σε όλες τις χώρες των Βαλκανίων’ απαγορεύοντας τη συνέχιση των ροών προς την Ευρώπη.

    Σήμερα Πέμπτη 5 Μαρτίου 2020, διαβάζοντας τις δηλώσεις που κάνατε πριν μερικές ώρες στην Αυστριακή καθημερινή εφημερίδα της Βιένης ‘Kronen Zeitung’ ΕΠΕΛΕΞΑ τις ακόλουθες θέσεις Σας ευχόμενος να τελειώσει το ΠΑΡΑΜΥΘΙ Ευρωπαϊκή Ένωση¨

https://www.b92.net/eng/news/world.php?yyyy=2020&mm=03&dd=05&nav_id=108062

«Πρόκειται για μια τουρκική εκστρατεία, μια επίθεση της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ελλάδα. Οι άνθρωποι κακοποιούνται για να ασκήσουν πίεση στην Ευρώπη"

«Αυτοί που απειλούν τα Ελληνικά σύνορα στον Έβρο αποτελούνται κυρίως από μετανάστες που έχουν ζήσει εδώ και χρόνια στην Τουρκία και όχι από αιτούντες άσυλο που διαφεύγουν από την περιοχή Idlib όπου η Τουρκία διεξάγει στρατιωτικές επιχειρήσεις.»

«Εάν η προστασία των εξωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν λειτουργήσει, τότε η Ευρώπη χωρίς εσωτερικά σύνορα είναι ιστορία"

«Ως Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν πρέπει να είμαστε επιρρεπείς στον εκβιασμό. Εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι σε θέση να αψηφήσει τον Πρόεδρο Ερντογάν τότε δεν δείχνουμε μόνο αδυναμία, αλλά είναι και η αρχή του τέλους».

     Αυστριακέ Καγκελάριε Κύριε Sebastian Kurz

    ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΟΥ…

Ποιητικά κείμενα του δικού μας Θοδωρή Καραβά!...

Επετειακές εκδηλώσεις εορτασμού της Κατ' επανάληψιν Γ΄Εθνοσυνέλευσης 1827 στην Ερμιόνη

Επιλογές από το προσωπικό μας αρχείο - 17 Μαρτίου 2017

Μια Φωτο μπροστά από το Μνημείο των Πεσόντων Ηρώων μας στην Ερμιόνη, 
για πολλές - πολλές αναλύσεις…

..Λίγο πριν την κατάθεση στεφάνου στους νεκρούς Ήρωές μας από την Α.Ε. ΠτΔ κ. Προκόπη Παυλόπουλου κατά τις επετειακές εκδηλώσεις των 190 χρόνων από την Κατ’ Επανάληψη Γ΄ Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων!...

Αναρτήθηκε από τον Ερμιονίτη διαχειριστή και εικονολήπτη του  blog "Εικονοσκόπιο νιούζι"Θωμά Σκούρτη   του Ιωάννου και της Αικατερίνης , - υπάλληλος της κυρίας και αντιπρόεδρος.... της Π.Ε.Φ.Φ.Ε.Ε 

>>> http://eikonoskopionews.blogspot.gr/ 

Εμείς τι να πούμε;; - Μόνο αυτό: "Έχετε γεια γειτόνισσες"...

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ. 

Δεν υπάρχει η αίσθηση της οικονομικής σπατάλης (εκτός των άλλων ..) και στο δημοτικό φωτισμό του Δήμου μας ....

https://sikam.wordpress.com/

Πεφτουν τα χιλιαρικα σαν το χαλαζι

2 Μαρτίου, 2020 in Ενέργεια-πυρηνικά, Φραγχθι | Tags: Συμφωνο Δημαρχων για το κλιμα | Σχολιάστε

ΑΔΑ: 942ΥΩΡΡ-ΗΩΛ – Επισκευή φωτισμού στο σπήλαιο ΄΄Φράγχθι΄΄

 Λήψη αρχείου Προβολή αρχείου

Φορέας: ΔΗΜΟΣ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ

Ημ/νία τελευταίας τροποποίησης: 28/02/2020 13:02:16

Εχει αραγε κανενας σκεφτει τα φωτοβολταικα; Εχει αραγε κανεις σκεφτει πως στην χρεωκοπημενη χωρα μας ισως δεν ειναι σκοπιμο να φωτιζουμε το σπηλαιο; Γιατι αληθεια το φωτιζουμε;Και μαλιστα με ενεργοβορους προβολεις αλογονου;(οι οικιακες λαμπες καταργηθηκαν στη ΕΕ απο τον Σεπτεμβριο του 2018 αλλά εξαιρούνται  όσοι χρησιμοποιούνται σε επιτραπέζια φωτιστικά και σε προβολείς.)

Ποιος ο λογος; Να το βλεπουμε οι κατοικοι και να θυμομαστε τι ακριβως; Να το βλεπουν οι χειμερινοι τουριστες και να μαθουν την υπαρξη του μελλοντικοι επισκεπτες ; Γιατι απο την μια φωτιζουμε το σπηλαιο και απο την αλλη εχουμε εγκαταλειψει αλλους αρχαιολογικους χωρους οπως η Ακροπολη των Αλιεων;

>>>>>>>>

"Γυναίκα τ' όνομά μου" - Θεατρική μουσικο-χορευτική παράσταση από την Χ.Ο.ΕΡ.

Γυναίκα τ' όνομά μου... 

Η Χορευτική Ομάδα Ερμιόνης μέσα από μια θεατρική μουσικο-χορευτική παράσταση έρχεται να αναπαραστήσει, άλλοτε μέσα από θρύλους και άλλοτε μέσα από καθημερινά παραδείγματα του κοινωνικού ιστού, τον ρόλο της γυναίκας ως κόρη, ως μάνα, ως έφηβη, ως χήρα...

 Η Χορευτική Ομάδα Ερμιόνης έρχεται να φωτίσει, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας, τις πιο κρυφές πτυχές εκείνης της μορφής που όλοι αγαπάμε άλλοτε να λατρεύουμε και άλλοτε να μισούμε... 

Μη χάσατε αυτό το οδοιπορικό στην ψυχοσύνθεση της θηλυκής ταυτότητας που θα λάβει χώρα την Παρασκευή 6, το Σάββατο 7 & την Κυριακή 8 Μαρτίου 2020 στον Πολυχώρο "Αrtiki".

 Ώρα Έναρξης: 8:30 Είσοδος: 7 ευρώ Τηλέφωνα κρατήσεων : 698 6699 406 & 697 8826 680 Κάντε την κράτησή σας! 
Χορηγοί παράστασης : Αρτοποιεία "Δρούγκας" & Zafiris tours 
Διοργάνωση : Χορευτική Ομάδα Ερμιόνης 
Εισιτήρια επίσης διατίθενται στην αίθουσα της ομάδας μας. 
Σας περιμένουμε! #χοερ #Γυναίκα

Γιώργος Πιπερόπουλος - Δακρύζω διαπιστώνοντας ότι Ένοπλες ... Δυνάμεις, Σώματα Ασφαλείας και Λαός γνωρίζουν να Φυλάνε πιστά τις αιώνιες Ελληνικές ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ!...

 «Βάλτωσε» στη Συρία, «κατρακύλησε» η Λίρα, 

«ξέσπασε» στην Ελλάδα!...

                    Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος       

        

       Μέχρι στιγμής, εξαιρώντας τις γνωστές πρόστυχες εκφράσεις για έλλειψη ‘ανθρωπιάς’ και ‘ξενοφοβία’ από τους Έλληνες και την κριτική στους χειρισμούς της Κυβέρνησης, η πλειοψηφία των Ελλήνων επιδεικνύει εντυπωσιακή ομοψυχία απέναντι στους Τούρκους!

     Το ‘ξέσπασμα’ του κ Ερντογάν ενάντια στην Πατρίδα μας ΔΕΝ του…βγαίνει!...                     

    « Όλα έχουν τον λόγο τους» λέει σοφά το λαϊκό μας ρητό και στην επίθεση που εξαπέλυσε στα σύνορά μας στον Έβρο με δεκάδες χιλιάδες (όχι Συριακές οικογένειες με μικρά παιδιά) αλλά με νέους 20χρονους και 30χρονους άνδρες από Αφγανιστάν, Ιράν, Πακιστάν και άλλα Μουσουλμανικά Έθνη που θέλουν να ‘πάνε στην Ευρώπη’ έχει τον λόγο του…

     Οι επιχειρήσεις στη Συρία ΔΕΝ του βγαίνουν του Τούρκου Προέδρου και μέσα στον τελευταίο μήνα το Τουρκικό νόμισμα έχει σοβαρές απώλειες. 

Οι Στρατιωτικές Επιχειρήσεις ΚΟΣΤΙΖΟΥΝ πολύ ακριβά και η μείωση της αξίας της Τουρκικής λίρας επιδείνωσε την κατάσταση.

     «Παλιά μου τέχνη κόσκινο» λέει σοφά το λαϊκό μας ρητό και ο κ Ερντογάν εξαπέλυσε ορδές ΔΗΘΕΝ προσφύγων στα Ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο ζητώντας ΛΕΦΤΑ από την Ευρώπη εκβιάζοντας και απειλώντας μέσω της πίεσης που ασκεί στην Ελλάδα.

     Τον έδειξαν τα Διεθνή ΜΜΕ να εκστομίζει, ανενδοίαστα, το ψέμα ότι ήδη χιλιάδες ‘πρόσφυγες’, δηλαδή λαθρομετανάστες, ΠΕΡΑΣΑΝ τα σύνορα της Τουρκίας!… Έχει ζόρια μεγάλα  ο κ Ερντογάν καθώς ΔΕΝ του βγαίνει η Συρία και μένει από ρευστό η Οικονομία.

     Σας δίνω παρακάτω την αξία της Τουρκικής λίρας στις 2 και στις 28 Φεβρουαρίου την ημέρα δηλαδή που έχασαν τη ζωή τους Τούρκοι στρατιώτες..

     Στις 2 Φεβρουαρίου, 1 Αμερικανικό δολάριο αγόραζε 5,97 Τουρκικές λίρες ενώ στις 28 Φεβρουαρίου, 1 δολάριο αγόραζε 6,24 Τουρκικές. Στις 2 Φεβρουαρίου 1 Ευρώ αγόραζε 6,63 Τουρκικές λίρες ενώ στις 28 Φεβρουαρίου 1 Ευρώ αγόραζε 6,88 λίρες. Στις 2 Φεβρουαρίου 1 Βρετανική στερλίνα αγόραζε 7,88 Τουρκικές λίρες ενώ στις 28 Φεβρουαρίου 1 στερλίνα αγόραζε 8 Τουρκικές λίρες.

      Στις 28 Φεβρουαρίου, πριν μερικές ημέρες η Τουρκία ανακοίνωσε (όπως δηλώθηκε ΕΠΙΣΗΜΩΣ καθώς ως γνωστόν κάποια πράγματα όταν είσαι σε εμπόλεμη κατάσταση ΔΕΝ δηλώνονται με ακρίβεια) ότι μετά από βομβαρδισμό των Ενόπλων Δυνάμεων του Σύρου Προέδρου Άσαντ που υποστηρίζονται από τη Ρωσική Πολεμική Αεροπορία σκοτώθηκαν 33 άνδρες του Τουρκικού Στρατού που συμμετέχουν στις επιχειρήσεις της Ιντλιμπ. Κάπου έπρεπε να δείξει ότι είναι ΗΓΕΤΗΣ ο κ Ερντογάν αλλά, προφανώς. διάλεξε λάθος στιγμή και λάθος σημείο!.

     Δακρύζω διαπιστώνοντας ότι Ένοπλες Δυνάμεις, Σώματα Ασφαλείας και Λαός γνωρίζουν να Φυλάνε πιστά τις αιώνιες Ελληνικές ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ!...

Χρήστος Γιανναράς καθηγητής φιλοσοφίας - Το πρόβλημα πολύπτυχο, αλλά ένα: Η κομματοκρατία! ...

Christos Yiannaras

Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Το πρόβλημα ένα, πολυώνυμο

Christos Yiannaras | 02 Mar 2020

Το πρόβλημα το ζούμε όλοι κατάσαρκα. Το ξέρουμε, ξέρουμε όλοι και τη λύση του. Κανένας μας δεν τολμάει να πει τη λύση. Οπως σε αποτυχημένο γάμο κανένας δεν μιλάει για διαζύγιο, στον καρκίνο κανένας δεν μιλάει για θάνατο. Συνεχίζουμε να διχογνωμούμε παθιασμένοι για το πρόβλημα, ενώ ξέρουμε τη λύση. Οπως στη δικτατορία: πολυσέλιδες οι εφημερίδες, καμιά δεν ονομάτιζε το πρόβλημα, οι δημόσιοι αγορητές το ίδιο. 
Τότε μίλησε ο Σεφέρης. Με γλώσσα άλλη, «έξω από τα πολιτικά του τόπου» (Δήλωση, 28.3.1969). Ονομάτισε «δικτατορικές καταστάσεις» και τις όρισε σαν «κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης όπου, όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές, με πόνους και κόπους, πάνε κι αυτές να καταποντιστούν μέσα στα ελώδη, στεκάμενα νερά». Προμήνυσε την «τραγωδία που περιμένει αναπότρεπτη στο τέλος» και σίγουρα δεν εννοούσε μόνο τη βίαιη αποκοπή της Κύπρου από τον ενιαίο κορμό της ελληνικής ιστορικής παρουσίας. 
Σήμερα δεν υπάρχει Σεφέρης για να σπάσει τη σιωπή, και αν υπήρχε, τη γλώσσα του την έχει αχρηστέψει, την κάνει ακατανόητη, ο διακομματικός «προοδευτικός» μηδενισμός της μεταπολίτευσης – ίδια «ελώδη, στεκάμενα νερά», από τον Λευτέρη Βερυβάκη ώς τη Νίκη Κεραμέως. Συνεχίζουμε ανέκφραστοι να ζούμε το πρόβλημα, διαιωνίζουμε την «κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης» σαν αναπότρεπτη μοίρα ή ριζικό. 
Πολυώνυμο το πρόβλημα, αλλά ένα και μοναδικό. Για κάποιες μέρες ή εβδομάδες (όσο ορίσουν τα «μέσα») το λέμε «φορολογικό». Στη συνέχεια το μετονομάζουμε σε «ασφαλιστικό». Μετά σε «μεταναστευτικό». Υστερα, σε πρόβλημα «εθνικής άμυνας». Και τα χρόνια κυλάνε, με μια καινούργια τραγωδία να περιμένει σε κάποια απρόβλεπτη στιγμή, που όλοι την απευχόμαστε και όλοι την προετοιμάζουμε με την αδράνεια ή την ανημπόρια μας.
Κάθε Ελληνας πολίτης με στοιχειώδη νοημοσύνη, προσπαθεί να μειώσει με τεχνάσματα ή να αποφύγει εντελώς την καταβολή φόρου. Φράσεις όπως: «με απόδειξη, εκατό, χωρίς απόδειξη, σαράντα» συνοδεύουν τις περισσότερες δοσοληψίες.
Οι δυνάστες μας, στο καθεστώς της κομματοκρατίας, προσπαθούν να «πατάξουν» τη φοροδιαφυγή, με αυξημένους ελέγχους, αστυνομικές μεθοδεύσεις. 
Ταιριάζει κι εδώ ο βιβλικός χαρακτηρισμός: «μωροί και τυφλοί»: Δεν καταλαβαίνουν, επειδή δεν θέλουν να καταλάβουν, ότι η φοροδιαφυγή είναι λογικά τετράγωνη αυτοάμυνα. Θα πλήρωναν οι πολίτες ολοπρόθυμα τους φόρους τους, αν ήταν φανερό και ψηλαφητό ότι οι φόροι ξαναγυρίζουν στον πολίτη ως υπηρεσίες μέσω των θεσμών - λειτουργιών του κράτους. Οτι χρηματοδοτούν οι φόροι την ηλεκτροδότησή μας, την ύδρευση, τις συγκοινωνίες, την καθαριότητα των οικισμών, σχολειά για τα οποία να καμαρώνουμε, πανεπιστήμια να τα ’χουμε καύχημα.
Σήμερα οι πολίτες ξέρουμε ότι οι φόροι είναι ωμή ληστεία που υπηρετεί, προκλητικά και χυδαία, το πελατειακό κράτος των κομμάτων: Αναρίθμητους αυθαίρετους διορισμούς στο Δημόσιο (εξαγορασμένη ψηφοθηρία), διαπλοκή της εξουσίας με έναν δαιδαλώδη υπόκοσμο εργοληπτών και προμηθευτών του Δημοσίου. Ολα τα κοινωνικά λειτουργήματα έχουν παραδοθεί στην αδηφαγία της ιδιωτικής κερδοσκοπίας: το ηλεκτρικό, το πετρέλαιο, οι δρόμοι, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τα τρένα, το ταχυδρομείο, η πληροφόρηση – όλα τα χρειώδη του βίου ο πολίτης πρέπει να τα αγοράσει, οπότε οι φόροι που απαιτεί το κράτος είναι μόνο «κεφαλικοί», χαράτσι για να του επιτρέπει η εξουσία να υπάρχει. 
Πολυώνυμο το πρόβλημα, αλλά ένα και μοναδικό. Για κάποιες άλλες μέρες ή εβδομάδες το λέμε «ασφαλιστικό»: Ενα τεράστιο ποσοστό του πληθυσμού πληρώνεται από το κρατικό ταμείο, δήθεν υπάλληλοι ή δήθεν συνταξιούχοι, επειδή εφάπαξ πούλησαν την ψήφο τους σε κάποιον αετονύχη πολιτευτή. Το «κράτος» δεν ενδιαφέρεται να ελέγξει ούτε καν τις κατάφωρες αδικίες – για εργασία δεκαπέντε χρόνων (ή και λιγότερων) συνταξιοδοτούνται μυριάδες επί τριάντα, σαράντα, σαράντα πέντε χρόνια. Δίχως στοιχειώδη, έστω, δικαιοκρισία: Αξιωματικός, για δεκαετίες στο χαράκωμα και στις προφυλακές ή πανεπιστημιακοί που εκλέχθηκαν καθηγητές στην τέταρτη ή πέμπτη δεκαετία του βίου τους, έχουν πολλοστημόριο της σύνταξης κλητήρα της Βουλής ή υπαλλήλου της άλλοτε «Ολυμπιακής», της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, του ΟΣΕ ή κρατικών Τραπεζών.
Ενα το πρόβλημα, αλλά πολυώνυμο – για κάποια περίοδο το λέμε «εθνική άμυνα». Μας έτυχε γείτονας λαός, σήμερα κάπου ογδόντα εκατομμύρια, που θέλησε και πέτυχε κάποτε να μας απωθήσει στο περιθώριο της Ιστορίας για τέσσερις ολόκληρους αιώνες. Και το ελάχιστο κρατίδιο που ξαναχτίσαμε το πριονίζει αδιάκοπα και το απειλεί αναιδέστατα. Εξάλειψε τον Ελληνισμό από την πανάρχαια μικρασιατική του κοιτίδα, τον ξερίζωσε από τον Πόντο, την Ανατολική Θράκη, την Ιμβρο, την Τένεδο, τη Βόρεια Κύπρο, απέσπασε θρασύτατα συγκυριαρχία στο πέλαγος, στον αέρα, στις βραχονησίδες του Αιγαίου.
Απέναντι σε απειροελάχιστο ενδεχόμενο ανάλογης απειλής, οι πολίτες Ελβετοί ανανεώνουν τη στρατιωτική τους εξάσκηση κάθε χρόνο, από τα δεκαοχτώ ώς τα πενήντα τους, συντηρώντας στο σπίτι τους τον οπλισμό που τους παρέχεται – είναι η πιο ετοιμοπόλεμη κοινωνία της Ευρώπης, και γι’ αυτό απόλεμη. Στη σημερινή Ελλάδα, με καθημερινές και θρασύτατες τις απειλές της Τουρκίας, η στρατιωτική θητεία έχει εξευτελιστεί σε κωμικής διάρκειας (κι όμως απεχθέστατο) μπελά – είμαστε ίσως η πιο τυφλά εθελόδουλη κοινωνία της Ευρώπης. 
Το πρόβλημα πολύπτυχο, αλλά ένα: Η κομματοκρατία.

Δικαιώθηκαν οι απόψεις και οι αναλύσεις του σαλονικιού καθηγητή κοινωνιολογίας Γιώργου Πιπερόπουλου ! ...

Δικαίωση

Giorgos Piperopoulos <giorgos.piperopoulos@gmail.com>
προς εγώ

Φίλε Σταμάτη καλημέρα

Το άρθρο μου «αρες μάρες κουκουνάρες ή κορονοιαρες» δικαιώθηκε ΧΤΕΣ με 2 ατράνταχτα επιχειρήματα¨

1/ Χτες τα χρηματιστήρια άρχισαν την ανάκαμψη και η Νέα Υόρκη ανέβηκε σχεδόν ΠΕΝΤΕ (5%) 

2/ Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ΑΡΝΕΙΤΑΙ να κηρύξει ΠΑΝΔΗΜΙΑ

Καλή μέρα και καλή συνέχεια στην ενημέρωση και την επιμόρφωση

με αγάπη

γπ