Η πρώτη αντίδραση στην ανάρτησή μας -> «Χορεύοντας με τα ευρώ» -> με απευθείας (!) αναθέσεις από το Δήμαρχο Ερμιονίδας - συνέχεια…

Το σχόλιο του δημοτικού συμβούλου Παναγιώτη Αποστόλου για τους "μπαλαντέρ..." του κ. δημάρχου, γι' αυτό σχολιάζει - > Το δώρο έχει αντίδωρο.,,, 

"Πήραν την ντροπή στα δόντια!" -> όπως λέει ο λαός, σε μια κοινωνία τόσο μικρή που όλοι γνωριζόμαστε...

Μιλάμε για κατάντια της χειρότερης μορφής..

========================================================================================

facebook

Σταμάτης Δαμαλίτης

2 ώρ.  · 

Κοινοποιήθηκε στους εξής: Οι φίλοι σας

STAMDAMD.BLOGSPOT.COM

«Χορεύοντας με τα ευρώ» -> με απευθείας (!) αναθέσεις από το Δήμαρχο Ερμιονίδας - συνέχεια…

«Δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για τη δική μας αλήθεια, πριν τη φέρουμε αντιμέτωπη με την αλήθεια των άλλων»…

2Εσείς και Πάνος Αποστόλου

2 σχόλια

Νοιάζομαι

Σχόλιο

Κοινοποίηση

2 σχόλια

• 
  Πάνος Αποστόλου

  Το δώρο, έχει και αντίδωρο !
• 
  
  
  
  
  
  
  
  

Ελπίζουμε πως και αυτό το δημοτικό έργο δεν θα γίνει με απευθείας ανάθεση....

 

Δήμος Ερμιονιδας -> κι' ύστερα κι' ύστερα, με δεν υπάρχει ύστερα....

Τραγούδι αφιερωμένο εξαιρετικά στους μνηστήρες της Ερμιονίδας και στον περίγυρό τους...

stam.dam.d.

 

«Χορεύοντας με τα ευρώ» -> με απευθείας (!) αναθέσεις από το Δήμαρχο Ερμιονίδας - συνέχεια…

…Νόμιμο μπορεί να είναι, ηθικό είναι;;; …

stam.dam.d.

Τοπικός δημοσιογράφος 

Γιάννης Σπετσιώτης - Από τις αναζητήσεις στη μελέτη του στα Μουσικοπαιδαγωγικά κείμενα του Πλάτωνα, μέχρι στα δημοτικά τραγούδια και τις παραδόσεις της Ερμιόνης ! ....

 

 Από τους Κάρες στα …μοιρολόγια της Ερμιόνης

 Γράφει ο Γιάννης Μ. Σπετσιώτης

Οι Κάρες, ένας από τους λαούς που κατά τη 2^η χιλιετηρίδα εγκαταστάθηκαν στα παράλια της Αργολίδας/Ερμιονίδας, άσκησαν ευεργετική επίδραση στους αυτόχθονες κατοίκους της.¹Με αφορμή αυτή τη χρήσιμη πληροφορία επιθυμώ να σημειώσω τα παρακάτω.

Τους Κάρες, αρχαίο λαό της Μικράς Ασίας, που κατοικούσε Ν.Δ. της Ιωνίας στις απόκρημνες περιοχές της Μιλήτου και της Μυκάλης, τους αναφέρει ο Όμηρος αποκαλώντας τους βαρβαρόφωνους (ξενόγλωσσους) καθώς και ο Ησίοδος. Σύμφωνα με τα πορίσματα επιστημονικών ερευνών πρόκειται για φυλή Θρακική ή Πελασγική, ενώ κατ’ άλλους έχουν κοινή καταγωγή με τους αρχαίους Κρήτες. Στους χρόνους της μεγάλης τους ακμής, οι Κάρες, ήσαν θαλασσοκράτορες και εξαπλώθηκαν στις ακτές και τα νησιά του Αιγαίου Πελάγους φθάνοντας μέχρι τον Εύξεινο Πόντο, όπου ίδρυσαν αρκετές πόλεις.

Ενώ, όμως, κατά τους χρόνους της δόξας τους θεωρούνταν λαμπροί πολεμιστές, αργότερα απέκτησαν τη φήμη δολίων, ευτελών και κακών ανθρώπων. Απέφευγαν τις ευθύνες και τους κινδύνους επιφορτίζοντας άλλους με αυτούς, όπως αποδεικνύεται και από διάφορες παροιμίες και παροιμιώδεις εκφράσεις που διασώθηκαν. Λέγεται π.χ. για ανθρώπους που αποφεύγουν τον κίνδυνο και αφήνουν να κινδυνεύσουν άλλοι στη θέση τους: «εν Κάρι κινδυνεύεις». Επίσης για ανθρώπους που χαρακτηρίζονται δόλιοι, ευτελείς και χυδαίοι λέγεται η φράση «εν Καρός μοίρα».²

Στο έβδομο βιβλίο των «Νόμων» του Πλάτωνα ο Αθηναίος, ένα από τα κύρια πρόσωπα του έργου, θεωρεί αναγκαίο, μεταξύ άλλων, τον καθορισμό βασικών κανόνων και αρχών προκειμένου να τελούνται οι διάφορες γιορτές κατά τη διάρκεια του χρόνου, ώστε να επιτελούν τον βασικό σκοπό τους που είναι ο σεβασμός και οι τιμές προς τους θεούς. Επίσης κρίνει απαραίτητο τον ορισμό ύμνων, μελωδιών, τραγουδιών και χορών που προξενούν ευχάριστη διάθεση στους ανθρώπους. Στη συνέχεια ο Αθηναίος υποστηρίζει ότι:

«Κι αν κάποτε, χρειαστεί ν’ ακούσουν οι πολίτες τέτοια θρηνολογήματα, σε μέρες όχι καθαρές μα αποφράδες, τότε οφείλουμε να φέρουμε απ’ έξω χορωδίες με πληρωμή καθώς είναι εκείνοι που πληρώνονται για να συνοδεύουν με κάποια καρική μουσική τους πεθαμένους στις κηδείες».

Έτσι, επειδή η καρική μουσική ήταν πένθιμη και θρηνητική, οι Έλληνες συχνά χρησιμοποιούσαν Κάρες πληρώνοντάς τους για να συνοδεύουν με θρηνώδη τραγούδια και οδυρμούς τους νεκρούς. Αυτά τα τραγούδια θεωρούνταν μάλιστα, όχι μόνο ανάξια λόγου αφού τη μουσική τους τη χαρακτήριζαν βάρβαρη αλλά και επιβλαβή για την ψυχική υγεία των ανθρώπων. Για τον λόγο αυτό ο Ευριπίδης κατηγορήθηκε από τον Αισχύλο, καθώς στα έργα του παίζονταν σκοποί στον καρικό αυλό και έπαιρναν μέρος και μοιρολογίστρες.

Τα τραγούδια εκείνα, που τα μουσικά τους ακούσματα χάθηκαν οριστικά και που μέχρι σήμερα δεν έχουν βρεθεί τεκμήρια της μουσικής γραφής τους, μπορούμε να τα παρομοιάσουμε με τα μοιρολόγια. 
Τη γνωστή και πολύ ενδιαφέρουσα κατηγορία των Δημοτικών μας Τραγουδιών που αποτελεί αντικείμενο μελέτης, μέχρι τις ημέρες μας, διαπρεπών μουσικολόγων Ελλήνων και ξένων.³ 
Τέτοια «τραγούδια», μοιρολόγια, στην Ερμιόνη δεν βρέθηκαν. 
Στην ανέκδοτη μελέτη-συλλογή «Τα Δημοτικά Τραγούδια της Ερμιόνης» έχω καταγράψει δυο στροφές από μοιρολόγι, που μου τις είχε πει η μακαρίτισσα Ματίνα Μπουκουβάλα, χωρίς, ωστόσο, να θυμάται το σκοπό του.

«Μαύρος αητός επέρασε από το μαγερειό μας

κι εσκόρπισε το σπίτι μας και το νοικοκυριό μας!

Ο Χάρος θέλει σκότωμα με σιδερένιες μπάλες,

γιατί χωρίζει ανδρόγυνα, παιδιά απ΄ τις μανάδες».

Ως μοιρολόγια στην Ερμιόνη μπορούμε, επίσης, να θεωρήσουμε τις σύντομες αναφορές στη ζωή του νεκρού που έκαναν κλαίγοντας οι δικοί του άνθρωποι καθώς τον «ξενυχτούσαν». Η μητέρα μου στις σημειώσεις της έχει καταγράψει μερικές απ’ αυτές.

- Πατέρα μας, το πανωφόρι που μου αγόρασες και 
το κρέμασα στην πρόκα δεν πρόφτασα να το φορέσω!
 Πάντα θα σε θυμάμαι! Καλέ μου, νοικοκύρη μου, κουβαλητή μου,
τα χρυσά σου χεράκια που δούλεψαν και μας μεγάλωσαν, 
θα τα φάει το χώμα!

Οι αναφορές αυτές είχαν το δικό τους ρυθμό και γίνονταν από γυναίκες που θρηνούσαν, σκυμμένες πάνω από το πρόσωπο του νεκρού.
 Άλλες φορές πάλι στέκονταν όρθιες, σήκωναν ψηλά τα λευκά μαντήλια με τη μαύρη περιμετρική κορδέλα, τα τραβούσαν ρυθμικά από τις δυο άκρες τους και ταυτόχρονα κλαίγοντας έλεγαν «τα μοιρολόγια τους».⁴

Τις ίδιες, ωστόσο, αναφορές σε νεκρούς έχουν κάνει κατά καιρούς και η Χριστίνα Ψαθά, η Μαρίνα Φασιλή και η Αικατερίνη Κοτταρά. 
Υποθέτω πως οι Ερμιονίτες (αντίθετα με τους κατοίκους άλλων περιοχών της Ελλάδας, π.χ. της Μάνης), ακολουθώντας, ίσως, το «παράδειγμα» των αρχαίων Ελλήνων, δεν είχαν τη διάθεση να εμπλουτίσουν, να παραλλάξουν, να αυτοσχεδιάσουν δημιουργώντας τραγούδια με θρηνητικό περιεχόμενο, καθώς δεν ταίριαζαν στην ιδιοσυγκρασία τους.

ΣΗΜ.

1.   Γιάννη Αγγ. Ησαΐα, «Ιστορικές Σελίδες του Δήμου Ερμιόνης…», Αθήνα 2005

2.     Με τους Κάρες ασχολήθηκα για πρώτη φορά στη μελέτη μου «Μουσικοπαιδαγωγικές αναζητήσεις στα Πλατωνικά Κείμενα», που δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό Ελληνοχριστιανική Αγωγή» (Τεύχος 322, Δεκέμβριος 1984).

3.     Για τα μοιρολόγια οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να βρουν πλήθος πληροφοριών και ακουσμάτων στην υπάρχουσα βιβλιογραφία και δισκογραφία.

4.   Γιάννη Μιχ. Σπετσιώτη, «Λαογραφικά θέματα της Ερμιόνης - Ο θάνατος», Προς έκδοση

Το facebook μας θυμίζει παλιές αναφορές μας και εμείς τις μοιραζόμαστε με εσάς ...

 Οι ιστορίες σας πριν από ένα χρόνο

Ανατρέξτε ξανά σε αυτές τις στιγμές από το αρχείο ιστοριών σας.=============================================

Κλικ εδώ >>>Ένα χελιδόνι μέσα στο σπίτι μας, αναστάτωσε το μέσα μας!! -> άραγε, τι μήνυμα μας έφερε - τύχης ή ατυχίας...

13 Απρ

13 Απρ

13 Απρ

+3 ακόμα

Ψάχνουν και οι μεν… και οι δε… να βρουν μόνιμους τεμπέληδες που δεν ξέρουν ούτε τους αρχαιολογικούς χώρους ούτε την ιστορία τους…

Έχουμε εμπειρίες κ. Βουλευτά με τέτοιους διορισμένους -> και δεν μιλάμε για πτυχιούχους!!!! 

- Πολύ παλιά ιστορία, με τα  κομματικά παιδιά…

Φανταστείτε αυτοί στο τέλος να παίρνουν μεγαλύτερη σύνταξη από αυτή του ΝΑΤ που παίορνουμε  εμείς που  θαλασσοδαρθήκαμε σε όλη μας τη ζωή…

ΣΤΑΜ.ΔΑΜ.Δ.

======================================================================================

e-mail στο blog ...

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΛΑΣ

ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ    ΣΥΡΙΖΑ  ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ

ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ    1      ΝΑΥΠΛΙΟ

ΤΗΛ - FΑΧ   27520-99454

Email    yiannispolitiko@hotmail.com               13-4 -2022      

                                                

 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

     ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΛΑΣ: «ΝΑ ΛΥΘΟΥΝ ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΩΝ ΑΡΧΑΙΟΦΥΛΑΚΩΝ»

 

  Στο πλευρό των συμβασιούχων Αρχαιοφυλάκων για την επίλυση των προβλημάτων που απασχολούν τον κλάδο στέκεται ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ Αργολίδας Γιάννης Γκιόλας και συμπαραστέκεται στον αγώνα τους και την αυριανή (14-4-2022) στάση εργασίας που έχει προγραμματισθεί.

  Οι εργαζόμενοι με 7μηνες ή 5μηνες συμβάσεις αντιμετωπίζουν εδώ και καιρό μεγάλα προβλήματα όπως οι πενιχροί μισθοί, η καθυστέρηση στην καταβολή δεδουλευμένων και κυρίως το κώλυμα του 8μήνου, το οποίο όμως η Κυβέρνηση φροντίζει να μετατρέπει σε βραχνά για τους συμβασιούχους αφού καθυστερεί τόσο ώστε να αποκλείει μεγάλο αριθμό εκτός συμβάσεων για την επόμενη περίοδο. Ταυτόχρονα, οι διαδικασίες «εξπρές» στην εξέταση των αιτήσεων δημιουργεί πλείστα ερωτηματικά ως προς τη νομιμότητα των διαδικασιών, όπως καταγγέλλει και η Παγκρήτια Ένωση Πτυχιούχων Αρχαιοφυλάκων.

  Οι αξεπέραστες οικονομικές δυσκολίες για όλους τους εργαζόμενους και το δυσβάσταχτο κόστος ζωής επιβάλουν να βρεθούν άμεσα λύσεις προς την υποστήριξη των λαϊκών στρωμάτων και κυρίως θα πρέπει να υποστηριχτούν εκείνοι που εργάζονται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ο μισθός τους είναι πενιχρός και η ανασφάλεια κυριαρχεί.

 Η Κυβέρνηση, αντί να σκύψει στα μείζονα προβλήματα των εργαζομένων που δοκιμάζονται, όχι μόνο δυσκολεύει τις συνθήκες πρόσληψης και εργασίας αλλά νομοθετεί υπέρ της ιδιωτικοποίησης πέντε (5) Μουσείων , γεγονός που προαναγγέλλει την άλωση του Δημόσιου τομέα και το πέρασμα του Πολιτισμού σε χέρια ιδιωτών. Αυτό σημαίνει εκχώρηση του Πολιτιστικού πλούτου της χώρας και προμηνύονται περιορισμός εργασιακών δικαιωμάτων και μείωση απολαβών για τους εργαζόμενους. Αυτοί είναι και οι βασικοί λόγοι για τους οποίους πραγματοποιείται σήμερα 13 Απριλίου πανελλαδική απεργία από την Πανελλήνια Ένωση Υπαλλήλων Φύλαξης Αρχαιοτήτων, τον αγώνα της οποίας και στηρίζουμε.

... Τα λουλούδια στις κυρίες από εμένα ...

Σιγά τα χρήματα... -> τι είναι 1695 ευρώ για εποχιακά  αρωματικά φυτά...

...Έχει ευαισθησίες και εμπειρίες ο πρόεδρος,  από την εποχή που συνεργαζόταν με τον τ. Ερμιόνης, που έστελνε από το ίδιο ανθοπωλείο λουλούδια στις ψηφοφορίνες του ...

Σχόλιο της εποχής στην εφημερίδα "ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ" -> για τον Λεμπέση ->... τα λουλούδια στις κυρίες από εμένα...

STAM.DAM.D.

 

Μάλλον προβάλλουν, τα ...ρόδια της Ερμιονίδας -> "της ανοιξιάτικης ποικιλίας"...

Δεν ξέρουμε τι άλλο να φανταστούμε. Το εξετάζουμε το θέμα από όλες τις πλευρές, όλες τις μπάντες... αλλά δεν μπορούμε να καταλήξουμε κάπου με σιγουριά...

STAM.DAM.D.

Χρήστος Γιανναράς καθηγητής φιλοσοφίας -> [...] Μέσα σε πενήντα χρόνια, η ρήση – θριαμβικό λάβαρο «ανήκομεν εις την Δύσιν» αποδείχθηκε τραγωδική συμφορά....

 

Το επιβεβλημένο «ανήκομεν»

Christos Yiannaras | 10 Apr 2022

Για τη σοφία των αρχαίων Ελλήνων, η έρις (έριδα, φιλονικία, διένεξη, διαφωνία, ρήξη, διάσταση, διχοστασία) δεν είναι σύμπτωμα συμπεριφοράς. Eίναι οντότητα: θεά, αδελφή του Άρη, θεού του πολέμου. Και ο πόλεμος, «πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς. Και τους μεν θεούς έδειξε (τους ανέδειξε – κατέδειξε θεούς), τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε, τους δε ελευθέρους» – o πόλεμος αναδείχνει τη διαφορά δούλων και ελεύθερων ανθρώπων.

Σε αντίθεση με τις παραπάνω ρήσεις, συμπερασματικές της εμπειρίας – σοφίας των Ελλήνων, οι άνθρωποι όλων των εποχών μοιάζουμε μάλλον αγκιστρωμένοι στη βεβαιότητα ότι ο πόλεμος είναι «μέγα κακό και πρώτο» (για να παραλλάξω τον Σολωμό). Απειλεί ο πόλεμος τη βιολογική μας επιβίωση, μπολιάζει την ύπαρξή μας με τον τρόμο του πιθανότατου θανάτου, τον πανικό της ενδεχόμενης στέρησης στέγης και τροφής, αγαπητικής συνύπαρξης και φιλίας. Τίποτα δεν έχει σίγουρη προοπτική με τον πόλεμο, τίποτα δεν είναι σταθερό και ασφαλές, ούτε η αρτιμέλεια, η υγεία, ο ήρεμος βίος, ούτε η επαγγελματική επιτυχία, οι κοινωνικές διακρίσεις («ο έπαινος του δήμου και των σοφιστών, τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα εύγε, η αγορά, το θέατρο, οι στέφανοι»). Όλα τα απειλεί ο πόλεμος, τα καθιστά επισφαλή και αβέβαια.

Χωρίς εξαίρεση, κάθε πόλεμος σαρκώνει ένα αναπάντητο «γιατί». Πηγή – αιτία και μέτρο της απορίας είναι η οδύνη και ο τρόμος, που συνοδεύει κάθε απειλή πολέμου. Και είναι τρόμος ή απειλή, κυρίως ή μόνο όταν προϋπάρχει εμπειρία πολέμου – εμπειρία από την «πρώτη γραμμή» και τα χαρακώματα ή από το μακελειό με τους βομβαρδισμούς στα μετόπισθεν. Το «γιατί» αίρεται μόνο στους πολέμους για λύτρωση από τη σκλαβιά.

Αυτοί οι πόλεμοι, οι απελευθερωτικοί, μοιάζει να λιγοστεύουν, συνεχώς, στον ιστορικό ορίζοντα. Οχι γιατί μειώνονται οι περιπτώσεις υποδούλωσης λαών σε ισχυρότερους, πλουσιότερους, επομένως και πληρέστερα εξοπλισμένους λαούς. Αλλά επειδή η υποδούλωση κατορθώνεται αναίμακτα, γίνονται σκλάβοι οι πολίτες μιας χώρας οικονομικά ανίσχυρης, υποτασσόμενοι αυτονόητα σε απρόσωπους δανειστές. Σε κράτη με κακή διαχείριση της οικονομίας τους η υποδούλωση συντελείται με άψογους τρόπους: οι δανειστές εμφανίζονται σαν προστάτες και σωτήρες. Μιαν ωραία πρωία οι πολίτες ξυπνάνε συνειδητοποιώντας ότι τη ζωή τους τη διαφεντεύουν κάποιοι αδίστακτοι και ανάλγητοι δανειστές:

Για να πάνε από το ένα χωριό στο άλλο ή στην κωμόπολη, θα πληρώσουν χαράτσι (διόδια), επειδή τον δρόμο τον έφτιαξαν ξενόφερτοι αετονύχηδες, που τώρα τον νοικιάζουν στους αυτόχθονες. Για να έχουν στο πατρογονικό σπίτι τους, οι αυτόχθονες, νερό τρεχούμενο και ηλεκτρικό ρεύμα, πρέπει να πληρώνουν επιβήτορα αλλοδαπό, ιδιοκτήτη των εγκαταστάσεων εξηλεκτρισμού και ύδρευσης του χωριού ή της πόλης τους. Το φαγητό που τρώνε, το νερό που πίνουν, η τηλεόραση που τους πληροφορεί και τους διασκεδάζει, οι συγκοινωνίες που τους εξυπηρετούν, οι Τράπεζες που κόπτονται να τους δανείσουν, όλα τα χρειώδη για τη στέγαση και διατροφή και ψυχαγωγία τους, όλα τα αγοράζουν.

Ξέρουν ακόμα ότι και για την άμυνά τους, την αντίστασή τους στον πρωτογονισμό και στην απληστία γειτόνων λαών, είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν άλλους, πρόσθετους φόρους. Δήθεν για τον εξοπλισμό και την άμυνα της δικής τους πατρίδας των μόλις μονοψήφιων εκατομμυρίων, απέναντι σε γείτονες με δεκαπλάσιο πληθυσμό και ετσιθελικά επίβουλους έναντι των Ελλήνων.

Ο Έλληνας ξέρει ότι είχε και έχει πάντοτε γείτονες δόλιους και άρπαγες, αδιάκοπη μέσα στους αιώνες απειλή. Δεν τους καθιστά εχθρούς κάποια αντιζηλία, αλλά το μέγα και αγεφύρωτο χάσμα της διαφοράς πολιτισμών. Το χάσμα αυτό καταργήθηκε θριαμβικά μόνο με τους κατακτητές Ρωμαίους, τους μοναδικούς κατακτητές που εθελούσια αφέθηκαν να κατακτηθούν από τους κατακτημένους. Ο,τι προέκυψε από αυτή τη σύνθεση, ο μέγας κόσμος της Ελληνορωμαϊκής Οικουμένης, ταύτισε τον Έλληνα με τον Ρωμιό, την «πόλιν» με την «εκκλησία», τη «σωτηρία» με την κοινωνούμενη ολοκληρία-ακεραιότητα-υπαρκτική πληρότητα. Ο Ελληνισμός βρήκε την ηρακλείτεια αρτίωσή του στην ταύτιση του «αληθεύειν» με το «κοινωνείν».

Ακολούθησε ιστορικά η υποταγή της ελληνορωμαϊκής Οικουμένης στον ισλαμικό πρωτογονισμό, σε λαό που λογαριάζει, ακόμα σήμερα, τη συνύπαρξη μόνο σαν δική του μονοκρατορία. Παγιδεύτηκε ο Ελληνισμός στην αφελή ψευδαίσθηση ότι η ιστορική του επιβίωση θα εξασφαλιζόταν με την προσφυγή στον άλλον βαρβαρισμό: στον νομικισμό της παπικής και προτεσταντικής Δύσης, την κατασφάλιση της συλλογικότητας με συμβάσεις, της δημοκρατίας «δι’ αντιπροσώπων» και απρόσωπη ψήφο.

Μέσα σε πενήντα χρόνια, η ρήση – θριαμβικό λάβαρο «ανήκομεν εις την Δύσιν» αποδείχθηκε τραγωδική συμφορά: Η ελληνική, από τα πανάρχαια χρόνια, Κύπρος είναι σήμερα τριχοτομημένη: Αγγλικές βάσεις, τουρκικό κρατίδιο και ελληνόφωνο μικρό υπόλοιπο, αποδεδειγμένα ανίκανο για αυθυπεράσπιση. Τα Σκόπια έγιναν, επισήμως, «Μακεδονία». Η Βόρεια Ήπειρος, αυτονοήτως «Αλβανία». Σούδα, Λήμνος, Αλεξανδρούπολη, Λάρισα, Στεφανοβίκειο Βόλου – όλα επίσημη αμερικανική επικράτεια. Βραχονησίδες και ξερονήσια του Αιγαίου, ουδέτερα διαθέσιμα για μελλοντικές απαιτήσεις της «ειρηνόφιλης», αλλά ακόρεστης οθωμανικής λαιμαργίας.

Να είσαι Έλληνας σημαίνει να συμβιβάζεις την κομπορρημοσύνη με την υποτέλεια, τη φιλοπατρία στα λόγια, με τις δεσμεύσεις ενός επιβεβλημένου «ανήκομεν»

Δωρεές συνδημότισσας μας στο Δήμο Ερμιονίδας και στην Ενορία Διδύμων!

 e-mail  στο blog ...

ΠΡΟΣ:  

1)      Δήμαρχος Ερμιονίδας

2)      Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Ερμιονίδας

Δημαρχείο

Μ. Μερκούρη 11

21300 Κρανίδι

 

 

Δίδυμα, 12 Απριλίου 2022

 

ΘΕΜΑ: Σχετικά με δωρεά Ασημίνας Κοτσοβού

Κύριε Δήμαρχε,

Πρόσφατα ενημερώθηκα από την κυρία Κωνσταντίνα Κοτσοβού σχετικά με μία δωρεά της αδελφής της κυρίας Ασημίνας Κοτσοβού ενός οικοπέδου έκτασης 4,7 στρεμμάτων εντός οικισμού Τ.Κ. Διδύμων προς τον Δήμο Ερμιονίδας. Στη διαθήκη της δε εκφράζει την επιθυμία της γραπτά το συγκεκριμένο ακίνητο να αξιοποιηθεί με γνώμονα τα παιδιά, δηλαδή να γίνει ένας χώρος σχολείου, παιδικής χαράς, αθλητισμού κ.λπ. 

Κύριε Δήμαρχε, πρέπει σε επόμενη συνεδρίαση του δημοτικού μας συμβουλίου να καλέσουμε την κα Κωνσταντίνα Κοτσοβού να ανακοινώσει η ίδια τη δωρεά της αδελφής της και να ενημερώσει τους συμβούλους για την επιθυμία της. Θεωρώ ότι η ενέργεια αυτή θα δώσει την ευκαιρία σε όλους μας να την ευχαριστήσουμε προσωπικά εκείνη αλλά και την οικογένειά της για όλα όσα έχουν προσφέρει στον τόπο μας έως σήμερα.

 

Με εκτίμηση,

Παναγιώτης Αποστόλου

Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Ερμιονίδας

Ιδιωτικός Υπάλληλος

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Επίσης η  ίδια αείμνηστη δωρήτρια κάνει  δωρεά  στην Ενορία Διδύμων και το εικονίζόμενο κτήριο.

Υστερόγραφο: Δυστυχώς, δεν λάβαμε την απάντηση του κ. δημάρχου προς τον κ. Π. Αποστόλου για να την ανερτούσαμε προς ενημέρωση των αναγνωστών.

Ο κ. Γεωργόπουλος παραβίασε για μια ακόμα φορά τη σχετική δεοντολογία και ό,τι προβλέπεται από το Νόμο....

Ο Διαχειριστής του blog 

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ