ΑΛΗΘΗΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ- Η ΠΑΝΑΓΙΤΣΑ ΤΟΥ ΛΙΜΑΝΙΟΥ ΤΗΣ ΕΡΜΙΟΝΗΣ

Αφιέρωμα στην ιστορική εκκλησία της πόλης μας 
που σήμερα γιορτάζει...

Γράφει ο Γιώργος Νοταράς στο blog  του "Ο αλιβάνιστος" 

Πέμπτη, 13 Φεβρουαρίου 2014

Το 1945 η συγκοινωνία με τον Πειραιά γινόταν με τα Ερμιονίτικα καΐκια, αφού πρώτα περνούσαν από την ακρογιαλιά να φορτώσουν ανάλογα την εποχή γεωργικά προϊόντα ή με ένα καΐκι από την Αίγυπτο, που λόγω της κατασκευής του το λέγαμε καμπούρα, με εγγλέζικη μηχανή Leyland και με ταχύτητα 6 μίλια την ώρα. Το ταξίδι με καλό καιρό διαρκούσε περίπου 7 ώρες και ο καπετάνιος κανόνιζε να φτάσει γύρω στις έξη το πρωί, ώστε να ξεφορτώσει και με  καρότσια που έσερνα άνθρωποι, που τους ονόμαζαν χαμάληδες, να τα μεταφέρουν στην αγορά του Πειραιά. 

Στις 8 Ιουλίου του 1945, αρρώστησε η αδελφή μου και ο πυρετός παρά της προσπάθειες του γιατρού και τα φάρμακα της εποχής δεν έπεφτε. Στις 16 του μηνός παραμονή της Αγίας Μαρίνας, η αδελφή μου είχε εξαντληθεί και το πρόσωπο της είχε χάσει το χρώμα του και είχε γίνει άσπρο, το στομάχι της δεν δεχόταν καμία τροφή και ο γιατρός  συμβούλεψε τον πατέρα μου να την μεταφέρουμε στο Πειραιά, με το μόνο μέσο που τότε υπήρχε το αιγυπτιακό καΐκι. Το ίδιο βράδυ ο πατέρας μου με την αδελφή μου αγκαλιά. και η χαροκαμένη μάνα που ήδη είχε χάσει τον πρωτότοκο γιό της το 1936 από διφθερίτιδα και δεν μπορούσε να το ξεπεράσει, ξεκινήσαμε από το σπίτι για το λιμάνι και πριν βγούμε από τη μάνδρα του σπιτιού, γονάτισε και με κλάμα παρακαλάει την Παναγίτσα του λιμανιού, να γυρίσουμε υγιείς και οι τέσσερεις από εμάς, που φεύγαμε.

Το καΐκι ξεκίνησε, ο καιρός ήταν καλός, αλλά λίγο πριν περάσουμε τα τσελεβίνια, η μηχανή έπαθε ζημιά και χρειαζόταν συνεργείο για να επισκευασθεί. Ο πατέρας μου που γνώριζε το λιμάνι της Ύδρας και ότι υπήρχε μηχανουργείο που επισκεύαζε τα μηχανοκάικα  των δυτών, συμβούλεψε τον καπετάνιο να προσεγγίσει σε αυτό και να επισκευάσουμε τη μηχανή. Ο καπετάνιος αρχικά αρνήθηκε, γιατί δε γνώριζε το λιμάνι, όταν όμως ο πατέρας μου τον βεβαίωσε ότι μπορούσε χωρίς κίνδυνο να διπλαρώσει, τότε το αποφάσισε. Ήταν περασμένα μεσάνυκτα, η θάλασσα ήρεμη δεν φύσαγε από πουθενά, το δε καΐκι παρέμενε ακίνητο, τότε έριξαν το βαρκάκι στη θάλασσα έδεσαν το καΐκι από την πλώρη και κωπηλατώντας ο ναύτης του καϊκιού και ο πατέρας μου, άρχισε να προχωρά πολύ αργά για την Ύδρα. Κατά τις τρεις τα ξημερώματα άρχισε να φυσά το μαϊστράλι, σηκώσαμε το πανί και τότε το καΐκι ξεκίνησε με μεγαλύτερη ταχύτατα. Κατά της 0600 το πρωί μπήκαμε στο λιμάνι.  Μέτα από λίγο οι καμπάνες του μοναστηριού της Παναγιάς, άρχισαν να κτυπούν καλώντας τους πιστούς στην εκκλησιά, ξημέρωνε της Αγίας Μαρίνας. Η μάνα μου απελπισμένη πίσω από το ταμπούκιο του καικιού σταυροκοπιόταν προσευχόμενη στην Αγία Μαρίνα, να γιάνει την κόρη της.  Κατά τις 0730 ο καπετάνιος με τον πατέρα μου, πήραν το εξάρτημα της μηχανής και  έφυγαν για το μηχανουργείο. Και η μάνα μου πήρε αγκαλιά την αδελφή μου και σίγα σιγά προχωρήσαμε στο μοναστήρι της Παναγιάς, που ήταν μπροστά στο λιμάνι. Μπήκαμε μέσα, αμέσως οι πιστοί πρόσφεραν καρέκλα στη μάνα μου, που με προσπάθεια κρατιόταν όρθια. Ο ιερέας κατάλαβε ότι κάτι σοβαρό συνέβαινε και βγήκε έξω από το ιερό, ζύγωσε τη μάνα μου και την κάλεσε να πάει στην αριστερή πόρτα του ιερού, να περάσει μια ευχή στην αδελφή μου. Όταν τελείωσε και επειδή έπρεπε να αναζητήσουμε γιατρό, φύγαμε και πήγαμε στο σπίτι της κυρά Αθηνάς, οικογενειακή φίλη της θείας της Γαριφως της Δέδες, η οποία αμέσως κάλεσε γιατρό.  Όταν ήρθε ο γιατρός και εξέτασε την αδελφή μου, ο πυρετός είχε κατέβη στα φυσιολογικά επίπεδα, όμως η γενική κατάσταση ήταν δραματική, γιαυτο ζήτησε να καλέσουμε και άλλον ένα γιατρό, να κάνουν συμβούλιο και να καταλήξουν σε ασφαλές συμπέρασμα. Τελικά συμφώνησαν ότι η αδελφή μου είχε περάσει τυφοειδή πυρετό και μέχρι να φτάσουμε στον Πειραιά να μη πάρει καμία τροφή, εκτός από λίγο γάλα. Ο πυρετός έκτοτε δεν ξανά επανήλθε!!!

Το βράδυ αναχωρήσαμε για τον Πειραιά, φθάσαμε την άλλη μέρα το πρωί και πήγαμε αμέσως στο σπίτι του γιατρού κ, Κοντού, δίπλα από τη Γαλλική σχολή, που ήταν φίλος του πατέρα μου από τότε που ο γιατρός ασκούσε την ιατρική στην Ερμιόνη και ο οποίος μας παρεχώρησε και ένα δωμάτιο, να μείνουμε έως ότου αναρρώσει η αδελφή μου!!! 

Στην Ερμιόνη επιστρέψαμε τέλος Αυγούστου και οι τέσσερεις, όπως είχαμε αναχωρήσει και όπως είχε παρακαλέσει η μάνα μου την Παναγίτσα του λιμανιού.

Χρήστος Γιανναράς καθηγητής φιλοσοφίας - Στα ουσιώδη αναλφάβητοι!! ...

Christos Yiannaras

Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Στα ουσιώδη αναλφάβητοι

Christos Yiannaras | 01 May 2019

Πριν δεκαπέντε μέρες, οι Γάλλοι είδαν με φρίκη να καίγεται, μπροστά στα μάτια τους, ο μεγαλειώδης και εμβληματικός καθεδρικός της Παναγίας των Παρισίων. Φρικιούσαν, αλλά ήταν και φανερά δυσχερέστατο να εξηγήσουν την αξία και τη σημασία που είχε, για τον κάθε Γάλλο και για τη Γαλλία, αυτός ο ναός.
Εμοιαζε η αμηχανία τους με αυτή των Ελλήνων όταν μιλάμε για τον Παρθενώνα: Καυχόμαστε γι’ αυτόν, αλλά, αν εξαιρέσουμε μετρημένους στα δάχτυλα συμπατριώτες μας, δεν ξέρουμε να δικαιολογήσουμε τον παγκόσμιο θαυμασμό γι’ αυτό το ερείπιο.
«Χάσαμε κάτι από την ύπαρξή μας, από το πεπρωμένο μας», είπε παρακάμπτοντας την αιτιολόγηση ο πρόεδρος Μακρόν. Ξέρουμε ότι οι Γάλλοι είναι μια κοινωνία που κάποτε (σε συγκεκριμένες συγκυρίες) επέλεξε να αυτοχαρακτηριστεί επισήμως «αθεϊστική». Η Παναγία των Παρισίων (η Notre Dame, που θα πει «η κυρά μας - η αφέντρα μας») είναι ο καθεδρικός ναός της χριστιανικής Εκκλησίας στην πόλη – πώς και γιατί ανήκει στο «είναι» των Γάλλων, στη συλλογική τους ύπαρξη τη συγκροτημένη σε κράτος «αθεϊστικό»;
«Η Notre Dame είναι η ιστορία μας, είναι η λογοτεχνία μας, είναι το φαντασιακό μας», πρόσθεσε ο Μακρόν. Θα έμοιαζε συνεπέστερο και ακριβέστερο να πει: είναι η πολιτισμική μήτρα που μας γέννησε και που την αρνηθήκαμε, όχι αδικαιολόγητα. Χτίσαμε άλλον πολιτισμό, άλλον τρόπο βίου, άλλη νοο-τροπία, φορέσαμε γυαλιά που δεν αναγνωρίζουν σε τι μας αφορά το αρχιτεκτόνημα της Notre Dame: Βλέπουμε φιοριτούρα, εκεί που οι τεχνίτες της πέτρας αποτύπωναν δοξολογία, θαυμάζουμε αισθητική και μεγαλοπρέπεια προσπερνώντας τον έρωτα που γέννησε το κάλλος. Θα ξαναχτίσουμε τη Notre Dame με την τεχνολογία μας, που επιτρέπει εντυπωσιακές απομιμήσεις, αφού όλος ο πολιτισμός μας σήμερα θεμελιώνεται στις εντυπώσεις, όχι στον ρεαλισμό των σχέσεων. Θα την ξαναχτίσουμε, γιατί το «μνημείο» εξακολουθεί να εντυπωσιάζει δεκατρία εκατομμύρια επισκέπτες, κάθε χρόνο, με εισιτήριο.
Δεν έχουμε μαστόρους, την ψυχή της Τέχνης, αλλά έχουμε λεφτά και μηχανές που κατασκευάζουν, απεριόριστα, ρεπλίκες.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τον Παρθενώνα και τα γλυπτά του: Κόπτονται και εκλιπαρούν οι πρόεδροι της κωμικής μας Δημοκρατίας, πρωθυπουργοί, υπουργοί «πολιτισμού», ο ένας μετά τον άλλον, στο θλιβερό μας Ελλαδιστάν, ικετεύουν οίκτο από τους λωποδύτες: Να μας επιστρέψουν τα κλεμμένα γλυπτά του Παρθενώνα, για να εισπράττει εισιτήρια, όχι το Βρετανικής λωποδυσίας Μουσείο, αλλά η ελβετικής ωφελιμοθηρίας τερατόμορφη «αισθητική» του δικού μας μουσείου. Δεν έχουμε να επιδείξουμε ούτε καν ευτελείς ρεπλίκες δημοκρατίας, απηχήματα «πόλεως» (αυτοδιαχειριζόμενων κοινοτήτων), κοινωνικού αθλήματος θεσμούς – τίποτα. Εισιτήρια θέλουμε, «παρά», για να διαιωνίζουμε την πολιτική διαφθορά μας
Παναγία των Παρισίων, Παρθενώνας και τρίτο κορύφωμα επίκαιρης υποκρισίας: ο κρατικός εορτασμός του Πάσχα. Εχουμε επιτρέψει με την ψήφο μας να κυβερνούν την πατρίδα μας (να διαχειρίζονται εξουσιαστικά τη γλώσσα, την ιστορική συνείδηση, τις συλλογικές στοχεύσεις) συμπολίτες μας που αρνούνται, παρακάμπτουν ή απροκάλυπτα χλευάζουν κάθε μεταφυσική πίστη-εμπιστοσύνη-προσδοκία ελευθερίας από την αναγκαιότητα.
Ανθρωποι αναλφάβητοι στα ουσιώδη του πολιτισμού, δεν υποψιάστηκαν ποτέ ποια μεταφυσική γέννησε τον Παρθενώνα, την Τραγωδία, τη Δημοκρατία, και ποια μεταφυσική γέννησε την Αγια-Σοφιά, την ευχαριστιακή δραματουργία, την αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα.>>>>>>>>>>

Εορταστική εκδήλωση αφιερωμένη στον οπλαρχηγό και αγωνιστή της Ελληνικής Παλιγγενεσίας τον Κρανιδιώτη Αρχιμανδρίτη Αρσένιο Κρέστα (Παπαρσένη)

Το νέο λεύκωμα της Ερμιονίτισσας νάιφ ζωγράφου Ανθούλας Λαζαρίδου - Δουρούκου

Μια ακόμα έκπληξη από την ακάματη γηραιά καλλιτέχνιδά μας που  όπως φαίνεται, δεν έχει πει τον τελευταίο της λόγο στην καλλιτεχνική δημιουργία και στην κοινωνική προσφορά στην ιδιαιτέρα της πατρίδα την Ερμιόνη. 

Λάβαμε από την αγαπητή καλλιτέχνιδα και εκτυπωμένο σε ένα  καλαίσθητο λεύκωμα το μεγάλο εικαστικό της έργο και στην ελληνική φορεσιά μέσα στο χρόνο  την ευχαριστούμε και το παρουσιάζουμε.

Να' σαι καλά Ανθούλα και με την καλλιτεχνική σου διαύγεια  να δημιουργείς μέχρι την τελευταία σου πνοή! Μετά θα παρουσιάζεται η οπτασία σου μπροστά μας μέσα από τα έργα σου  που περνούν στην αιωνιότητα...

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ. 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Παραθέτουμε ακόμα και το ρεπορτάζ μας (6/9/2016) από την έκθεση της καλλιτέχνιδας  με το ίδιο θέμα και τη συγκλονιστική ομιλία του προέδρου του «Ερμιονικού Συνδέσμου» Γιάννη Σπετσιώτη, ο οποίος συνεργάστηκε στενά με την δημιουργό για την παρουσίαση  της έκθεσης.

6 Σεπτεμβρίου 2016

Έκθεση Ζωγραφικής Ανθούλας Λαζαρίδου – Δουρούκου 

 «Η ελληνική ενδυμασία δια μέσου των αιώνων»

Εκδήλωση του "Ερμιονικού Συνδέσμου"σε συνεργασία με το Ν.Π. Πολιτισμού

του Δήμου Ερμιονίδας και την Δημοτική Κοινότητα Ερμιόνης.

Τιμητικές παρουσίες εκτός των άλλων, της πρώην Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων και Ακαδημαϊκού κας Άννας Ψαρούδα - Μπενάκη

και του Βουλευτή Αργολίδας - ΣΥΡΙΖΑ- κ. Γιάννη Γκιόλα

Σήμερα, στον κατάμεστο αύλιο χώρο του Πνευματικού Κέντρου Ερμιόνης (Σχολείο Συγγρού) 
τρία πολιτιστικά στοιχεία πλημμύρισαν! το ιστορικό κτήριο, το οποίο στέκει στο πέρασμα των 
χρόνων ως φάρος φωτεινός - Παιδείας και Πολιτισμού, της τοπικής μας κοινωνίας.

Η αξιόλογη ζωγράφος μας υποδέχεται στον χώρο της εκδήλωσης τον κυβερνητικό Βουλευτή 
Αργολίδας - ΣΥΡΙΖΑ - κ. Γιάννη Γκιόλα

Το πρώτο στοιχείο ήταν αυτό, του θαυμάσιου εικαστικού έργου της προβεβλημένης 

Ερμιονίτισσας λαϊκής μας ζωγράφου Ανθούλας Λαζαρίδου - Δουρούκου.

Το δεύτερο στοιχείο η γλαφυρή και λογοτεχνική ομιλία (όπως κάθε φορά άλλωστε) 
του Προέδρου του Ερμιιονικού Συνδέσμου Γιάννη Σπετσιώτη

Το τρίτο στοιχείο η εμπεριστατωμένη παρουσίαση του έργου της από την κα Μαριάννα Ξενάκη

εικαστικό και καθηγήτρια της εικαστικής τέχνης, η οποία ανέδειξε με ένα ιδιαίτερο τρόπο 

την προσωπικότητα και τη μεγάλη προσφορά στο χώρο των εικαστικών τεχνών και ευρύτερα 

στην κοινωνία μας της τιμούμενης καλλιτέχνιδας. 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Η κα Μαρίκα Κανέλλη - Τουτουτζή ανέπτυξε μετά από έρευνα το θέμα:

«Η Ελληνική ενδυμασία σε διάφορες περιοχές της πατρίδας μας»

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Και η κα Μιρέλα Ζωγράφου η οποία μας μίλησε με θέμα:

«Η ενδυμασία της Ερμιόνης και της γύρω περιοχής»

Αυτά τα τρία δυνατά στοιχεία έλαμπαν στα μάτια μας σαν πολιτιστικά μαργαριτάρια! δίνοντάς μας μια ελπίδα και την άλλη πλευρά - την καλή, της Ερμιονίτικης κοινωνίας και ευρύτερα της Ερμιονίδας.

Παραθέτουμε αυτούσια την ομιλία του  Γιάννη Σπετσιώτη

Πλούσιες και εναλλακτικές καλοκαιρινές πολιτιστικές εκδηλώσεις οργάνωσε και φέτος ο Δήμος μας. Με ακριβές ιδέες και πρωτότυπες δράσεις σύλλογοι αλλά και πρόσωπα μεμονωμένα, σ’ έναν ενιαίο άξονα, κατάθεσαν το στίγμα τους στη γιορτή του Πολιτισμού. Σ’ αυτή τη γιορτή που εδώ και χρόνια, εκτός των άλλων, λειτουργεί για όλους απελευθερωτικά και λυτρωτικά σε πείσμα της κατήφειας των ασυνήθιστων καιρών που ζούμε.

Έτσι, απολαύσαμε για ακόμη μια φορά μοναδικές στιγμές νοσταλγίας και αυτογνωσίας, που κινητοποίησαν τη σκέψη και τη συγκίνηση. Όμορφα και σπάνια καλλιτεχνικά δημιουργήματα και αφηγήματα, ζωντανές αποδείξεις της άνθησης ενός άλλου είδους Πολιτισμού στην πόλη μας. Δημιουργήματα που στηρίζονται στη γενναιοδωρία των κατοίκων, στην έμπνευση των φορέων, στη δυναμική πολιτιστική πολιτική του Δήμου μας και ιδιαίτερα του Νομικού Προσώπου και της προέδρου του  που φέρει την ευθύνη για την υλοποίησή τους.

Σήμερα θα έλεγα συμβολικά, μιας και μπήκαμε ήδη στο φθινόπωρο, πως κλείνει ο φετινός κύκλος των πολλαπλών καλοκαιρινών συναντήσεων με την παρουσίαση της έκθεσης των 130 πινάκων ζωγραφικής, που φιλοτέχνησε η μοναδική λαϊκή μας ζωγράφος κα. Ανθούλα  Λαζαρίδου – Δουρούκου. Έχουν ως θέμα την ελληνική λαϊκή φορεσιά όπως τη συναντάμε σε διάφορες περιοχές της χώρας μας, νησιώτικες και στεριανές, στο διάβα των χρόνων.

Την κα. Ανθούλα την αναγνωρίζουμε όλοι ως άνθρωπο με πλούσια και πολλαπλή συνεισφορά, ηθική και υλική, στην πολιτιστική ζωή του τόπου μας, εδώ και πολλές δεκαετίες. Με τις ιδέες, τις απολαυστικές διηγήσεις των βιωμάτων της και την ενεργή συμμετοχή της σε τοπικούς συλλόγους μάς παραδειγματίζει και μας διδάσκει πως η ανασυγκρότηση του τόπου που γεννηθήκαμε και ζούμε, επιτυγχάνεται μόνο με συλλογική δουλειά και κοινωνική συνοχή, ταπεινότητα και αίσθηση του μέτρου. 

Η ίδια, από το δικό της μετερίζι, με το τεράστιο καλλιτεχνικό της έργο αγκαλιάζει παιδιά, εφήβους, ενήλικες, την κοινωνία ολόκληρη και ανυψώνει πνευματικά και αισθητικά την πόλη μας.      

Οι ζωγραφικοί της πίνακες, καθρέφτες ολοκάθαροι της ζωής του τόπου που γεννήθηκε και έζησε, αφηγούνται με αμεσότητα, ευαισθησία, γνώση και τόλμη, τη θρησκευτικότητα, την Ιστορία και τη Μυθολογία, τη Λαογραφία, την Παράδοση και τη γοητεία του τοπίου. Κυρίως απεικονίζουν τον ψυχισμό των ανθρώπων στη διαδρομή τους μέσα στον χρόνο και τις διάφορες εκδηλώσεις της ζωής τους.

Σήμερα, θέλησε να μας παρουσιάσει, για πρώτη φορά, 130 ζωγραφικούς πίνακες, με αντικείμενο την ελληνική ενδυμασία και ιδιαίτερη αναφορά στις φορεσιές της Ερμιόνης  και της ευρύτερης περιοχής, θέμα πρωταρχικής σημασίας και σπουδαιότητας.

Η ζωγράφος, ακολουθώντας μια διαδρομή μέσα στον χρόνο αλλά και στους τόπους, με «χωροχρονική ευαισθησία», στοχεύει να μας αποκαλύψει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά διαφόρων περιόδων, τοποθετώντας τα στον ζωγραφικό της καμβά. Με «πρώτη ύλη» γνωστή, παρμένη από τη Λαϊκή Τέχνη, τις Ιερές και Λαϊκές Παραδόσεις και την Ιστορία και κυρίαρχο πάντα τον άνθρωπο, δημιουργεί εικόνες κομψές και απλές με το βασικό τους θέμα σε απόλυτη αρμονία με το περιφερειακό. Με αστείρευτη διάθεση μεγαλουργεί, είτε ζωγραφίζοντας ανθρώπους είτε αντικείμενα και καταφέρνει να εμψυχώνει τα άψυχα.

Ο θεατής νιώθει τη δημιουργική της ανάσα και αντιλαμβάνεται την ευφυή έκφραση και το χάρισμα της καλλιτέχνιδας, που με ήθος, σοφία και τόλμη, αναδεικνύει τα καλά στοιχεία της εμφάνισης «χωρίς  να τα διαφημίζει και αυτό λέει πολλά» Ενώ για την κατανόηση των έργων της  αρκεί η «ανάσυρση» της πολιτιστικής ταυτότητάς και της ιστορικής του  μνήμης.

Ναι, η κ. Ανθούλα είναι η αξεπέραστη λαϊκή μας ζωγράφος με τις πολλές περγαμηνές, εντός και εκτός των τειχών της Ερμιόνης και της Ελλάδας! Τα όνειρα και η αστείρευτη διάθεσή της …χρόνια δεν κοιτούν! Στην αναμέτρησή της με τον χρόνο εργάζεται αδιάκοπα και συνεχίζει δυναμικά να δίνει σχήμα και χρώμα στα βιώματα και τα όνειρά της.

Ελπίζουμε πως η γενέτειρά της, θεωρώντας τα  έργα της πολιτιστική κληρονομιά, θα συνεχίσει να επενδύει σ’ αυτή την ανεξάντλητη πηγή του πλούτου.

Με ιδιαίτερη χαρά και χωρίς δεύτερη σκέψη το Δ.Σ. του Ερμιονικού Συνδέσμου δέχθηκε την πρόταση της κας Ανθούλας, να αναλάβει ο Σύνδεσμός μας την ευθύνη της αποψινής εκδήλωσης, σε συνεργασία με τον αρμόδιο φορέα του Δήμου για τα Πολιτιστικά και τη Δημοτική Κοινότητα Ερμιόνης, οι οποίοι και την ενέταξαν στο πρόγραμμά των καλοκαιρινών Πολιτιστικών Εκδηλώσεων του Δήμου μας. 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Συγκινητική συνάντηση της κας Ανθούλας με δύο άλλες αξιόλογες Ερμιονίτισσες καλλιτέχνιδες της
εικαστικής τέχνης. Από αριστερά, η κα Αικατερίνη Παπαμιχαήλ - Ρήγα και από δεξιά η κα Λίτσα Παγώνη.
Φώτο - ρεπορτάζ 
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Ιωσήφ Α. Γανώσης επικεφαλής της κοινοτικής παράταξης «ΕΡΜΙΟΝΗ ΞΑΝΑ» ζητώ την ψήφο σας για την Πόλη που Αγαπάμε! ....

Ερμιονίτισσες & Ερμιονίτες

Με αίσθημα ευθύνης & χρέους απέναντι στον τόπο μας, στον τόπο που γεννήθηκα, ανδρώθηκα & δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά & κοινωνικά, απολαμβάνοντας με την οικογένειά μου & όλους εσάς μαζί, τις χαρές και τις ομορφιές του, τον πλούτο του & τα οφέλη του , τα έθιμα & τις παραδόσεις του, αποφάσισα μετά από αρκετά ώριμη σκέψη αλλά και προτροπή πολλών συμπολιτών μας, να αναζητήσω την εμπιστοσύνη σας στις ερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές.

 Να αναζητήσω την ψήφο σας για την θέση του Προέδρου της Δημοτικής Κοινότητας Ερμιόνης μέσα από ένα στελεχωμένο ψηφοδέλτιο νίκης, ευθύνης, αξιοπιστίας, οραματισμού & πατριωτικού χρέους με την επωνυμία « ΕΡΜΙΟΝΗ  ΞΑΝΑ » .

Αισθανόμενος πάντα το χρέος μου, ως πολίτης για συμμετοχή σε συλλογικές προσπάθειες της κοινωνίας μας, για καλυτέρευση της καθημερινότητας μας , της ποιότητας ζωής στον τόπο μας, την διατήρηση & συνέχιση των παραδόσεων & εθίμων μας, την ανάδειξη της παραγωγικής μας φυσιογνωμίας, την προβολή & καλυτέρευση της τουριστικής μας φιλοξενίας, αποφάσισα να υπερπηδήσω & πάλι προσωπικά εμπόδια, οικογενειακές υποχρεώσεις & επαγγελματικές δυσκολίες, ώστε να προτείνω σε όλους τους συμπολίτες μου & ιδιαίτερα στην νέα γενιά μια αυτοδιοικητική πολιτική διέξοδο για την ΠΟΛΗ που ΑΓΑΠΑΜΕ.

Από τους τελευταίους μήνες της προηγούμενης χρονιάς, είχα αποφασίσει την έξοδό μου από τα Δημοτικά δρώμενα, έπειτα από συνεχή παρουσία μου σε φορείς & συλλόγους αλλά & μιας μεγάλης περιόδου στα Δημοτικά δρώμενα .Μιας πράγματι σκληρής, επίπονης & έντονης αλλά & γοητευτικής & ενδιαφέρουσας δημόσιας δραστηριότητας.

Θεώρησα ότι το χρέος μου & ο κύκλος μου απέναντι στα συλλογικά & δημοτικά πράγματα της πόλης μας έχει εκπληρωθεί .

Πίστευα & πιστεύω ότι άλλοι νέοι & άξιοι συμπολίτες μας θα ήθελαν να αναλάβουν την προσπάθεια & την ευθύνη της προσφοράς ώστε να οδηγήσουν τον τόπο μας εκεί, που αυτοί οραματίζονται & οι επόμενες δεκαετίες τους ανήκουν.

Δυστυχώς μέχρι σήμερα για πολλούς & διάφορους λόγους έχει απλωθεί στην πόλη μας μια μεγάλη πολιτική έρημος με κίνδυνο να επιστρέψουμε για άλλη μια φορά στο μοιραίο χθές.

Χρέος μου λοιπόν είναι να αφυπνισθώ & να αναζητήσω αξιόλογους συνεργάτες, στελέχη από διάφορα μετερίζια της Ερμιονίτικης κοινωνίας που έχουν την διάθεση συνεργασίας & προσφοράς & επιθυμούν να στελεχώσουν ένα αξιοπρεπές ψηφοδέλτιο που να εκφράζει το Ερμιονίτικο γίγνεσθαι,την δική μας πολιτισμική ταυτότητα ώστε να εκπροσωπήσει επάξια την κοινωνία μας & τον τόπο μας.

Στελέχη & συνεργάτες που θα μπορέσω να τους εμπνεύσω για το ταπεινό μας όραμα αλλά & θα με εμπνέουν ώστε να πολλαπλασιάζω τις δυνατότητές & την αποδοτικότητά μου για το καλό της Ερμιόνης μας.

Στελέχη ανεξαρτήτου εκλογικού μεγέθους, από οποιοδήποτε παραταξιακό χώρο, χωρίς καμία δέσμευση για τις κομματικές τους επιλογές, που θα μπορούν να συνεργασθούν αύριο με οποιαδήποτε νικηφόρα δημοτική παράταξη.

Στελέχη δοκιμασμένα στα προσωπικά τους μετερίζια, έτοιμα να αξιοποιήσουν με τον καλύτερο τρόπο τις ευκαιρίες & τις δυνατότητες του τόπου μας.

Στελέχη που θα δώσουν αξία στον Θεσμό της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Χρέος μου είναι να ξεκαθαρίσω προς όλες τις κατευθύνσεις ότι ως αυριανός Πρόεδρος θα συνεργασθώ, θα σεβαστώ & θα δημιουργήσω δίαυλους επικοινωνίας & συνεργασίας με την οποιαδήποτε Δημοτική Αρχή του Δήμου Ερμιονίδας που θα προκύψει από την Λαϊκή Ετυμηγορία.

Παράλληλα θα αγωνίζομαι για να διαφυλάξω τα κεκτημένα, την δυναμική, τις διεκδικήσεις, του Ερμιονίτικου γίγνεσθαι μέσα στο νέο Δημοτικό Συμβούλιο Ερμιονίδας που θα προκύψει από τις ερχόμενες Δημοτικές εκλογές της 26^ης Μαϊου.

Χρέος μου είναι να ξεκαθαρίσω από σήμερα, ότι θα τιμήσω με την προσωπική μου ψήφο την παράταξη «ΔΥΝΑΤΗ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑ » από την οποία προέρχομαι & οι ψηφοφόροι της με ανέδειξαν πρώτο Δημοτικό Σύμβουλό της & πρώτο Δημοτικό Σύμβουλο όλων των παρατάξεων στον πρώην Δήμο Ερμιόνης.

Χρέος μου είναι να τιμήσω τον επικεφαλή της παράταξης & υποψήφιο Δήμαρχο Ερμιονίδας κ. Γιάννη Γεωργόπουλο για την άψογη έως σήμερα συνεργασία, την πάντα ευγενή συμπεριφορά του αλλά & την κατανόηση & ανοχή του στο πρόσωπό μου για τις δικές μου διαφοροποιήσεις σε θέματα μή μείζονος σημασίας στην Δημοτική μας πενταετή θητεία.

Χαιρετίζω τις υπόλοιπες υποψηφιότητες των υποψηφίων Δημάρχων, οι οποίες είναι όλες σεβαστές & κατανοητές πιστεύοντας, ότι πρώτο κριτήριο της υποψηφιότητάς τους είναι όλων η αγάπη για τον τόπο μας. Εναπομένει στον λαό να κριθούν οι πολιτικές που εκφράζει ο καθένας τους.

Χρέος μου είναι να χαιρετίσω την πλειονότητα των συναδέλφων Δημοτικών Συμβούλων με τους οποίους συνυπήρχα επί μια πενταετία στο Δημοτικό Συμβούλιο & παρά τις σκληρές αντιπαραθέσεις της πρώτης περιόδου κατανοήσαμε & αντιληφθήκαμε τις ξεχωριστές δυνατότητες του καθενός & την χρησιμότητα της ειλικρινούς συνεργασίας για το καλό του τόπου μας.

Ερμιονίτες & Ερμιονίτισσες

Οι δυνατότητες της Κοινοτικής Δημοτικής Προεδρίας σύμφωνα πλέον με τα νομοσχέδια Καλλικράτη & Κλεισθένη δεν είναι όπως της εποχής «νομοσχέδιο Καποδίστρια» που σίγουρα πολλοί από εσάς να επιθυμείτε. Βρισκόμαστε πλέον σε μια νέα αυτοδιοικητική εποχή που χρειάζεται όσο το δυνατόν γρηγορότερα να κατανοήσουμε & να σκύψουμε επάνω στα προβλήματα για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε λύσεις & νέες επιλογές, ώστε να καλυτερεύσουμε την καθημερινότητά μας.
Στη σημερινή μου αναφορά δεν είναι η ώρα & ο χώρος για να αναφερθούμε λεπτομερέστερα στις απώλειες & στα οφέλη αλλά & στις δυνατότητες της Δημοτικής Κοινοτικής Προεδρίας.
Όμως από την εμπειρία μου, την καλή γνώση του Δημοτικού Κώδικα, τον δυναμισμό μου & τα πιστεύω μου για τις δυνατότητες & τις αστείρευτες πηγές ανθρώπινου δυναμικού της μικρής μας κοινωνίας, θεωρώ ότι η Πόλη μας & οι πολίτες της έχουν τεράστιες ευκαιρίες πολύ χρήσιμες για την  καλυτέρευση της ποιότητας ζωής μας, την διατήρηση της πολιτιστικής & κοινωνικής ταυτότητάς μας, την ανάδειξη της παραγωγικής μας φυσιογνωμίας,την καλυτέρευση & την προβολή του τουριστικού μας προϊόντος, την διαφύλαξη της Δημοτικής ακίνητης περιουσίας , την συνεργασία συλλογικών φορέων, την ενίσχυση & την στήριξη του κοινωνικού μας ιστού.
Φίλες & Φίλοι την Κυριακή στις 5 του ΜΑΗ θα κατατεθεί επισήμως το ψηφοδέλτιο με τις υποψηφιότητες εμένα & των συνεργατών μου για την Προεδρία της Δημοτικής μας  Κοινότητας .
Αρκετοί από εσάς γνωρίζεται τον κορμό του ψηφοδελτίου… Πιστεύω ότι έως τότε θα έχει στελεχωθεί πλήρως & θα ανακοινωθεί από τα τοπικά  μέσα δικτύωσης .

Ένα ψηφοδέλτιο αντιπροσωπευτικό & κατάλληλο
 για την επόμενη μέρα της Ερμιόνης.

Ψηφοδέλτιο Νίκης - Δουλειάς – Συνεργασίας & Αξιοπρέπειας με την επωνυμία

«ΕΡΜΙΟΝΗ  ΞΑΝΑ»

Υποψήφιος για την Προεδρία Ερμιόνης

Δημοτικός Σύμβουλος Ερμιονίδας 
Ιωσήφ Γανώσης

Η εκτέλεση των 200 από τους Ναζί στην Καισαριανή, τη ματωμένη Πρωτομαγιά του 1944

Χωρίς γνώση της ιστορίας και της σημασίας που έχει το κάθε σημείο και το κάθε σύμβολο στο διάβα της, δεν υπάρχει μέλλον σε ένα λαό...

• 
  Γερμανικό πολυβόλο και κράνος στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής εκεί όπου γίνονται οι εκτελέσεις από τους Ναζί (φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ / Ορέστης Παναγιώτου)

Ξημερώματα Πρωτομαγιάς του 1944 και κανείς στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου δεν κοιμάται. Πιο πολύ από όλους οι κομμουνιστές που την εποχή του Μεταξά κρατούνταν στην Ακροναυπλία. Οι Ακροναυπλιώτες, όπως ονομάζονταν, ήταν σίγουροι πως το δικό τους όνομα ήταν μέσα στη λίστα των μελλοθάνατων. Συνολικά 200 παρών ακούστηκαν εκείνο το βράδυ μέσα στο στρατόπεδο. Τόσοι ήταν οι κρατούμενοι που ζητήθηκαν ως αντίποινα για τη δολοφονία ενός Γερμανού στρατηγού και τριών αξιωματικών σε ενέδρα στους Μολάους – 50 Έλληνες για κάθε έναν Γερμανό.

Όσοι άκουσαν το όνομά τους αποχαιρέτησαν τους συντρόφους τους και βγήκαν από τα κελιά με συνθήματα για την Ελλάδα και τη λευτεριά, για το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ.

Με σταθερό βήμα προχώρησαν και σχημάτισαν εικοσάδες μπροστά στο Μπλοκ 15, το κτήριο που ήταν χώρος αυστηρής απομόνωσης των κρατουμένων. Το στρατόπεδο Χαϊδαρίου ζει μία από τις πιο «σημαντικές» στιγμές στην ιστορία του. Ο «μπαμπούλας», το φόβητρο για όσους ήταν απ’ έξω, εκεί όπου γίνονταν βασανιστήρια έστελνε στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής 200 Έλληνες για εκτέλεση.

Ανακοίνωση που δημοσιεύτηκε στις 30 Απριλίου 1944 στην «Καθημερινή»

Όμως ένα παρών που ακούστηκε πιο δυνατά από τα άλλα πάγωσε τους υπόλοιπους. Ο Ναπολέοντας Σουκατζίδης, ο διερμηνέας του στρατοπέδου που μιλούσε εννέα γλώσσες, το στήριγμα των υπολοίπων, ήταν στη λίστα των μελλοθάνατων. «Θανάση μην ξεχνάς ποτέ πως είσαι Έλληνας κρατούμενος και εξυπηρετείς Έλληνες στρατιώτες. Να είσαι πάντα καλός μαζί τους. Στο πρόσωπό σου τους αποχαιρετώ όλους», είπε στον δεύτερο διερμηνέα Θανάση Μερεμέτη παραδίδοντάς του τη σφυρίχτρα και τα χαρτιά του.

Ο διοικητής του στρατοπέδου είχε δώσει τη δυνατότητα στον Ναπολέοντα Σουκατζίδη να απαλλαγεί και στη θέση του να μπει άλλος κρατούμενος. Ο γεννημένος στην Προύσα Έλληνας κομμουνιστής και συνδικαλιστής προτίμησε τον τοίχο της Καισαριανής από την ατίμωση. Στο τελευταίο του γράμμα στον πατέρα του γράφει: «Πατερούλη, πάω για εκτέλεση. Να’ σαι περήφανος για τον μονάκριβο γιο σου. Ν’ αγαπάς και να λατρεύεις την κορούλα σου και την αδερφούλα μου. Κι οι δυο μεγάλοι άνθρωποι. Γεια, γεια πατερούλη. Ναπολέων».

Οι 200 ανέβηκαν στις καρότσες των φορτηγών με προορισμό την Καισαριανή. Μέχρι το Σκοπευτήριο ο δρόμος γέμισε με ρούχα και σημειώματα από τους μελλοθάνατους: «Πρωτομαγιά. Γεια σας. Όλοι πάμε στη μάχη», «Δε σας ξέχασα ποτές. Για σας και για τον ελληνικό λαό έδωσα τη ζωή μου. Σήμερα, 1η Μάη 1944, σας φιλώ για τελευταία φορά».

Σημείωμα του Μήτσου Ρεμπούτσικα ο οποίος ήταν ένας από τους 200 της Καισαριανής 

Μία από τις πιο αιματοβαμμένες σελίδες της ελληνικής Ιστορίας γράφτηκε λίγο αργότερα. «10 η ώρα το πρωί τους φέρανε και ως τις 12 το μεσημέρι βάσταξε κείνη η τελετή. Κατά εικοσάδες έβγαιναν και στήνονταν στον τοίχο. Αντίκρυ στον τοίχο, απάνω σε σιδερένια τρίποδα στις γωνιές ήταν τα πολυβόλα. Και τα πυρά τους τα έριχναν διασταυρούμενα. Μέσα στο χώρο της εκτέλεσης ήταν δύο εργάτες του Δήμου κι ένας παπάς. […] Δεν άντεξε για μια στιγμή ο παπάς, κάνει να στρίψει αλλού το πρόσωπο. Τον πρόγκηξαν οι Γερμανοί με τα πιστόλια.

»Ο κόσμος γύρω στα λοφάκια και τις ταράτσες στέκεται βουβός. Ακούγεται καθαρή-καθαρή η ομοβροντία και η ριπή της κάθε ομάδας. Τότε ο κόσμος όλος μαζί άρχισε να κλαίει. Κλαίγαν και οι γέροι και παιδιά. Λέγαν “κατάρα, ανάθεμα”. Σ’ όλο το διάστημα οι καμπάνες του συνοικισμού χτυπούσαν νεκρικά. Μια γυναίκα αστυφύλακα που κοίταζε από ψηλά τρελάθηκε», γράφει η Μέλπω Αξιώτη στις Πρωτομαγιές.

Η εκτέλεση των 200 στην Καισαριανή. Χαρακτικό του Τάσσου 

Τα φορτηγά απομάκρυναν τα άψυχα κορμιά και ο κόσμος έσπευσε να αποδώσει τα σέβη του. Οι άνδρες έβγαζαν το καπέλο, οι γυναίκες έτρεχαν ξοπίσω κουβαλώντας λουλούδια. Την επόμενη ημέρα στην Καισαριανή οι Έλληνες αψηφώντας την τρομοκρατία ονόμασαν το δρόμο που χύθηκε το αίμα οδό Ηρώων. Στους τοίχους γράφτηκε το σύνθημα: «Αυτός ο δρόμος είναι ΔΡΟΜΟΣ ΗΡΩΩΝ. Τον διαβαίνουν οι λεβέντες του έθνους. Χτες 1 του Μάη τον διάβηκαν 200 παλικάρια».
>>> http://www.pontos-news.gr/

TAGS

Πρωτομαγια, Κατοχή, Ναζι, Καισαριανή, Εκτελεση

«Χαρούμενη πρωτομαγιά, με αγκάθια πλέκουν σήμερα στεφάνια…»

Από το προσωπικό μας αρχείο - 1 Μαΐου 2011

Πρωτομαγιά και στο Δήμο Ερμιονίδας περιμένοντας την έγκριση του προϋπολογισμού!!

Με τέσσερις μήνες Καλλικρατικό Δήμο μάς βρίσκει η Πρωτομαγιά εδώ στην Ερμιονίδα να περιμένει η Δημοτική αρχή την έγκριση του προϋπολογισμού από την Οικονομική Επίτροπο της Περιφέρειας. Ένα άλλο χαρακτηριστικό του μνημονιακού Καλλικράτη!

Εκτός αυτού, οι αιρετοί μας (ορισμένοι) να βάζουν χρήματα από την τσέπη τους για διάφορες ανάγκες του Δήμου κ.α. .... τα οποία θα τα πατσίσουν όπως πληροφορούμεθα από τις περιβόητες αμοιβές τους και τα έξοδα παραστάσεων, όταν και όποτε, τα εισπράξουν.

Όμως, ο κορμός του φετινού μαγιάτικου στεφανιού είναι μια χούφτα εθελοντές, που αναπληρώνουν τους καθαριστές καθαριότητας του Δήμου, ( και όχι μόνο) που ακόμα δεν έχουν προσληφθεί λόγω προϋπολογισμού!!

Δεν θα θέλαμε να συνεχίσουμε αυτή την περιγραφή και μάλιστα με μελανά χρώματα για το πώς τον καταντήσαμε αυτόν τον  αρχαίο ελληνικό αλλά  και παγκόσμιο θεσμό, της Εκκλησίας του Δήμου.

Από την άλλη μεριά έχουμε (και είναι πολύ φυσιολογικό για τους περισσότερους) την πλήρη αδιαφορία –τουλάχιστον έτσι φαίνεται- ενός λαού που τα έχει χαμένα… Ωστόσο, εδώ στην Ερμιόνη που ξέρουμε, κάποιοι συνεχίζουν χωρίς καμία τύψη συνείδησης και αιδούς, να είναι νοσταλγοί των προηγούμενων χρόνων με τις  γνωστές «ηγετικές» φιγούρες… και τις χαβαλετζίδικες πρωτομαγιές. Τα τελευταία χρόνια στο Μπίστι και τα προηγούμενα στα Παπούλια στην βορειοδυτική πλευρά του φαραγγιού Καταφύκι.

Ώσπου τελικά  φτάσαμε στο περιβόητο Καλλικρατικό έτος του 2011 για να ακούμε σε μόνιμη επωδό τη φράση, ο Δήμος δεν έχει χρήματα….

Τουλάχιστον ας συμβουλέψουμε τα παιδιά μας (αν μπορούμε…) στο μέλλον να προσέχουν γενικά πάρα πολύ και κυρίως, ποιους θα επιλέγουν για να διαχειριστούν, τα κοινά μας συμφέροντα….

Χρόνια πολλά
ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

Φώτο:  ο τέως Ερμιόνης στο Μπίστι Πρωτομαγιά 2010 Όλη τη ζωή του φωτογραφίζεται... Ακόμα και στην άλλη ζωή θα ζητάει φωτογράφο... Είπαμε φτάνει πια ... 

-----------------------------------------------------------------------------------------------

Κάντε κλικ στο σύνδεσμο  >>>.Η Εργατική Πρωτομαγιά στην Ελλάδα.

Από το «Ε.Σ.Υ.» στο Εμείς! – Δημόσια νοσοκομεία- Κέντρα Υγείας - Περιφερειακά ιατρεία - συνέχεια…

Μάιος 2018

 Περιφερειακό Ιατρείο Ερμιόνης  

Ευτυχώς που υπάρχουν και οι δωρητές – ευεργέτες που με την οικονομική ευχέρεια που έχουν και τα συναισθήματα φιλοπατρίας και  τα δημόσια κτήρια και όχι μόνο δεν έχουν ερειπωθεί εντελώς!!

Ο κ. Λεωνίδας Βρεττάκος προφανώς άνθρωπος – πολίτης με ευαισθησίες και αγάπη για τον τόπο που τον φιλοξενεί (πληροφορηθήκαμε έχει εξοχικό σπίτι στην Ερμιονίδα) προ λίγων μηνών είδε την αθλιότητα του κτηρίου του Περιφερειακού Ιατρείου Ερμιόνης  και προσφέρθηκε  να βάλλει τα χρήματα για να γίνει γενική επισκευή στο κτήριο. Πληροφορηθήκαμε ακόμα,  πως έχει κάνει και δωρεές  για ηλεκτρονικό εξοπλισμό κ.α. 

Μέχρι σήμερα, νομίζαμε πως αυτή η επισκευή είχε γίνει με χρήματα του Δήμου ή του Δημοσίου και αισθανόμαστε υπερήφανοι...  

Όμως, η αναρτημένη πινακίδα που είδαμε στην είσοδο του Ιατρείου μας ενημέρωσε σωστά και μας έκανε πιο υπερήφανους και ευγνώμονες προς τον συμπολίτη μας!

Δεν ξέρουμε αν έχει σταλεί ευχαριστήρια επιστολή από το Δήμο ή την Κοινότητα Ερμιόνης γι’ αυτή την ευγενική προσφορά του κ. Λ. Βρεττάκου, εμείς πάντως πράξαμε το καθήκον μας για να σας ενημερώσουμε  και να εκφράσουμε τις δικές μας ευχαριστίες στο πρόσωπό του από τα βάθη της καρδιάς μας…

Φώτο - ρεπορτάζ 

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.