Ωραίες ιστορίες που μας γυρνούν νοσταλγικά στα παλιά...

Από τον Γιώργο Νοταρά στο blog του 

"Ο Αλιβάνιστος"...

Κυριακή, 1 Δεκεμβρίου 2013

ΜΕ MΠAΡMΠA ΣΤΗΝ ΚΟΡΩΝΗ

Ήταν Οκτώβρης του 1952, όταν ο κυρ Στάθης ο ταχυδρόμος μου   έφερε το τηλεγράφημα, κάπου στην άκρη του λιμανιού που καθόμουν με τους φίλους μου, σκεπτόμενοι το αβέβαιο μέλλον μας. <Έλα το συντομότερο στον Πειραιά, Παντελής> 

Αποχαιρέτισα με συγκίνηση τους φίλους μου, με την ευχή μιας καλής σταδιοδρομίας και την άλλη μέρα το πρωί, με το πλοίο της γραμμής, έφυγα για τον Πειραιά. με μόνο εφόδιο μια μικρή βαλίτσα και την ευχή των γονιών μου. 

Μόλις έφθασα πήγα κατευθείαν στο γραφείο Μπουμπουλίνας 4.

-Συμπλήρωσε αυτό τό έντυπο και με το φυλλάδιο σου πήγαινε στο κτήριο του ΝΑΤ, να πάρεις από το γραφείο ευρέσεως εργασίας άδεια ναυτολογήσεως, μου είπε ο κυρ Παντελής ο Bουρλέτσης, από το Κρανίδι.  

Χωρίς καθυστέρηση, συμπλήρωσα το έντυπο και με ανείπωτη χαρά έτρεξα στο ΝΑΤ, όπου στο βάθος του διαδρόμου  αριστερά, ήταν τό γραφείο και μερικοί ναυτικοί να περιμένουν στη σειρά.

Κοίταξα από περιέργεια στο εσωτερικό του γραφείου και είδα πίσω από ένα τραπέζι, να κάθεται ένας παχύσαρκος μανδαρίνος, 
αυστηρός στα καθήκοντά του, να βρίσκει πάντα δικαιολογίες για να δυσκολεύει τη θέση του ενδιαφερομένου, για ευνόητους λόγους.

Ήρθε και η σειρά μου, έδωσα το φυλλάδιο και την αίτηση και με περίσσιο σεβασμό περίμενα την έγκριση. 

Αυτός αφού εξέτασε με προσοχή το φυλλάδιο μου, είπε αυστηρά:

-Δεν ξέρεις νεαρέ μου ότι για να μπαρκάρης, πρέπει να έχεις ναυτολογηθεί πρώτα σε καΐκι τουλάχιστον 3 μήνες.

-Μάλιστα κύριε, το ξέρω και γιαυτό δούλεψα 6 μήνες στη βάρκα του πατέρα μου, 1,5 κόρων, νηολογίου Ερμιόνης, Αρ. 10.

-Ο νόμος λέει, καΐκι τουλάχιστον 25 κόρων, απάντησε σκαιά.

-Σας παρακαλώ κύριε, στην περιουσία του πάτερα μου δούλευα.

-Πέρασε έξω νεαρέ, εγώ δεν θα αλλάξω το νόμο.

Κοκκίνισα και τα μάτια μου βούρκωσαν από θυμό, αλλά ο επόμενος στη σειρά με έπιασε από το χέρι και βγάζοντας με έξω μου είπε:

-Πήγαινε στο καλό παιδί μου, γιατί αυτός μπορεί να σε τυλίξει σε καμιά κόλα χαρτί και να μην μπαρκάρης σε όλη σου τη ζωή.

Ήταν τότε που χωρίς λόγο σε χαρακτήριζαν κομουνιστή...

Προχώρησα προς την έξοδο και μόλις κατέβηκα τα σκαλοπάτια,βλέπω να περνά από μπροστά μου ο αείμνηστος Γιάννης Κοντοβράκης, βουλευτής τότε του Λαϊκού κόμματος.

-Κυρ Γιάννη σε παρακαλώ, έχω πρόβλημα και θέλω  τη βοήθειά σου, (Ήμαστε οικογενειακώς ψηφοφόροι του)

-Τί συμβαίνει Γιώργο, με ρώτησε και εγώ με αγανάκτηση του εξήγησα το λόγο. 

-Έλα μαζί μου μου λέει και ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια κατευθυνόμαστε στο γραφείο, μπαίνει μέσα και συστήνεται βουλευτής Κοντοβράκης. Ο κύριος Ζηλάκος, με ιδιαίτερη προσπάθεια, λόγο του υπερβολικού βάρους, πεταχτηκε όρθιος λέγοντας, πως μπορώ να σας εξυπηρετήσω κ, βουλευτά μου.         
-Κ, διευθυντά, μόλις πριν λίγο απαγορεύσατε την ναυτολόγηση σε πλοίο του ανιψιού μου. 
Τότε ο κ, Ζηλάκος απευθυνόμενος σε μένα με ύφος απολογητικό μου είπε:

-Και συ βρε παιδί μου, δεν μου είπες ότι είσαι ανιψιός του κυρίου βουλευτή, και παίρνοντας το απορριπτικό σημείωμα, μου υπέγραψε τη ναυτολόγησή μου!!!

Κοίταξα με συμπάθεια το προ ολίγων λεπτών φάντασμα του Μέτερνιχ και θαυμάζοντας τον...Θείο μου, σκέφτηκα με ικανοποίηση ότι επί τέλους είχα και εγώ ένα μπάρμπα στην Κορώνη!!!

Συμπέρασμα: Πριν 60 χρόνια έστω και υπό αυτές τις συνθήκες, είχαμε ελπίδα, τώρα τα παιδιά μας βαδίζουν προς το μέλλον αβέβαιοι,μη έχοντες ελπίδα!!!

Πως να σωθείτε εάν πάθετε έμφραγμα και είστε μόνοι σας...

Ας υποθέσουμε ότι είναι 6.15 πμ και επιστρέφετε με το αυτοκίνητο από την δουλειά. Είστε μόνος. Έχετε περάσει μια σκληρή ημέρα, είστε κουρασμένος και ψυχολογικά είστε χάλια. Το άγχος σας είναι μεγάλο και δεν υποχωρεί με τίποτε. Ξαφνικά αισθάνεστε ένα φοβερό πόνο στο στήθος.. ο οποίος επεκτείνεται στον βραχίονα και στο σαγόνι. Παθαίνετε έμφραγμα. Βρίσκεστε μόλις 5 χιλιόμετρα από το πλησιέστερο νοσοκομείο. Δυστυχώς όμως δεν ξέρετε εάν θα τα καταφέρετε να φτάσετε ως εκεί. 

Το συγκεκριμένο άρθρο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Νο 240, του Νοσοκομείου του Ρότσεστερ και είναι ουσιαστικά οι πρώτες βοήθειες που μπορεί κάποιος να δώσει στον εαυτό του όταν πάθει έμφραγμα και είναι μόνος. Πρώτες βοήθειες που μπορεί να σταθούν απαραίτητες για την επιβίωση του...

Πολλοί άνθρωποι παθαίνουν έμφραγμα και είναι μόνοι και αβοήθητοι. Από τη στιγμή που θα νιώσουν ότι η καρδιά τους δεν λειτουργεί κανονικά και θα νιώσουν τον πόνο, τους απομένουν μόνο 10 δευτερόλεπτα μέχρι να χάσουν τις αισθήσεις τους. 

Αυτά τα 10 δευτερόλεπτα που φυσικά είναι γεμάτα πόνο και τρομερό στρες, ίσως αποδειχτούν σημαντικά για την ίδια τους τη ζωή.

Όταν κάποιος νιώσει το έμφραγμα δεν πρέπει να πανικοβληθεί. Πρέπει αμέσως να αρχίσει να βήχει έντονα, δυνατά και επαναλαμβανόμενα. Πριν τον βήχα να προηγείται βαθιά ανάσα και να προσπαθεί ο βήχας να είναι βαθύς και παρατεταμένος, όπως όταν θέλουμε να βγάλουμε φλέμα. Η βαθιά ανάσα και ο βήχας να επαναλαμβάνεται κάθε 2 δευτερόλεπτα, χωρίς κανένα σταματημό. Αυτό πρέπει να γίνεται συνέχεια μέχρι να έρθει η βοήθεια ή να επανέλθει η καρδιά σε σωστή λειτουργία.

Οι βαθιές ανάσες μεταφέρουν οξυγόνο στους πνεύμονες ενώ οι κινήσεις που προκαλεί ο βήχας πιέζουν την καρδιά και εξασφαλίζουν την κυκλοφορία του αίματος. 

Ο Δήμαρχος Ερμιονίδας Γιάννης Γεωργόπουλος ενημερώνει τους δημότες για΄τις ενέργειές του με φλέγοντα θέματα του Δήμου ....

Κρανίδι, 04.12.2019

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Επίσκεψη στην Εισαγγελία Ναυπλίου πραγματοποίησε χθες ο Δήμαρχος Ερμιονίδας Γιάννης Γεωργόπουλος όπου κατέθεσε Αναφορά σχετικά με το θέμα των απορριμμάτων και τον υψηλό κίνδυνο για την δημόσια υγεία, που έχει προκύψει στην Ερμιονίδα.

Στην συνέχεια συναντήθηκε με τον Αντιπεριφερειάρχη Αργολίδας κ. Ιωάννη Μαλτέζο, στο γραφείο του στην Περιφέρεια, και αφού συζήτησε μαζί του για το φλέγον θέμα των απορριμμάτων που βρίσκεται σε έξαρση,  του κατέθεσε την πρότασή μας η οποία έχει  στόχο την άμεση αποκατάσταση του προβλήματος και την πρόληψη προβλημάτων που προκύπτουν από την μη αποκομιδή των απορριμμάτων.

Έπειτα, παρουσία της Προϊσταμένης Τεχνικών Υπηρεσιών της  Π.Ε. Αργολίδας, Κωνσταντίνας Καχριμάνη, μίλησαν για την ένταξη έργων ανάπτυξης και προβολής της Ερμιονίδας σε χρηματοδοτικά προγράμματα του ΕΣΠΑ.  

Γραφείο Δημάρχου

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΚΡΑΝΙΔΙΟΥ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Την Τρίτη, 26-11-2019, οι μαθητές της Γ΄ τάξης του Γυμνασίου Κρανιδίου

επισκέφτηκαν την Βουλή των Ελλήνων.

Προηγήθηκε επίσκεψη στο Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής

 όπου στεγάζεται το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.

Οι μαθητές ξεναγήθηκαν από τρείς ξεναγούς χωρισμένοι σε ομάδες. 

Αντικείμενο του Μουσείου είναι η ιστορία του Νεώτερου Ελληνισμού και μέσα από τα εκθέματα( κειμήλια, έργα τέχνης και προσωπικά αντικείμενα )  οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να κατανοήσουν σε μεγάλο βαθμό την πορεία του Ελληνικού Έθνους αυτή την χρονική περίοδο (Ελληνική Επανάσταση, πολιτικές εξελίξεις ), μάθημα που διδάσκεται στη Γ’ Γυμνασίου.

Ακολούθησε η επίσκεψη στο επιβλητικό κτήριο της Βουλής των Ελλήνων, αρχικά Ανάκτορα του Όθωνα και του Γεωργίου, στη συνέχεια έδρα της Γερουσίας και σήμερα της Βουλής,  όπου οι μαθητές ξεναγήθηκαν στους μεγαλοπρεπείς χώρους, θαύμασαν την εσωτερική αρχιτεκτονική, καθώς και τους περίτεχνους τοίχους με προσωπογραφίες Ελλήνων Αγωνιστών. 

Κατά την παραμονή τους,οι μαθητές ενημερώθηκαν για την Ιστορία του κτηρίου και την σημασία του Κοινοβουλευτισμού, με αφορμή το μάθημα της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής.

Ευχαριστούμε τον Βουλευτή Αργολίδας κ. Ανδριανό Ιωάννη ο οποίος υποδέχθηκε το Γυμνάσιο Κρανιδίου και συνομίλησε με τους μαθητές  αναφερόμενος στο Πολίτευμα της Ελλάδας και στη σημασία της Δημοκρατίας σε μία χώρα,  ευχαριστούμε τους καθηγητές που συνόδευσαν τους μαθητές μας τις κυρίες Παπασταύρου Καλλιόπη, Ολάνη Γεωργία, Ηλιού Ευαγγελία, Βαρουτά Παναγιώτα και τον κ. Νάσκο Ιωάννη.

Τέλος, ευχόμεθα η επίσκεψη αυτή να σταθεί σημείο αναφοράς και οι μαθητές και μαθήτριες να συνειδητοποιήσουν τα δικαιώματα τους αλλά και τις υποχρεώσεις τους ως μελλοντικοί πολίτες.

                                                              ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ

Ο Φοίνιξ (από το «φοινός» = πορφυρός, βαθυκόκκινος) είναι ένα μυθολογικό πουλί που ξαναγεννιέται απ' τις στάχτες του! ....

Αυτή η αναφορά μας γίνεται με αφορμή το σχόλιο >>>  ΕΔΩ... του νεαρού "δημοκράτη - επαναστάτη!" Νικόλαου Μαντροχάλου, περί του Φοίνικα στην κορυφή του μνημείου των πεσόντων Ηρώων μας στην  Ερμιόνη. 

Νομίζω, πως ο νεαρός, έχει φοιτήσει και τελειώσει  πανεπιστημιακή σχολή....

Ο Φοίνικας αναγεννάτε μέσα από τις στάχτες του...

Κι' ακόμα, είναι άλλο πράγμα του ότι η Χούντα του 1967 χρησιμοποίησε αυτό το αρχαίο
 ιερό σύμβολο και άλλο,  εάν το παίρναμε εμείς από τη Χούντα 
και το τοποθετούσαμε στο μνημείο μας. 

Όμως και γι' αυτές τις απλές σκέψεις χρειάζεται διάβασμα και ενημέρωση
 - ξανά και ξανά,  προτού εκφράσουμε άποψη δημόσια και εκτιθέμεθα...

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

Επικαλούμαστε τις έγκυρες πηγές μας  για να μην αμφισβητηθούμε πάλι… 

>>> https://el.wikipedia.org

Γενικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ηρόδοτος αναφέρεται σε αυτό και στη μοναδική του ικανότητα να αναγεννιέται από τις στάχτες του, οι οποίες προέρχονται από την ίδια του τη φωτιά. Όταν ο Φοίνιξ έχει φτάσει σε μία ηλικία και θέλει να ανανεωθεί παραδίδεται στις φλόγες χρησιμοποιώντας ιερά και εξαγνιστικά βότανα όπως το μύρο. Ο Φοίνιξ πεθαίνει και αναγεννιέται μόνος του. Είναι πάντα ένας κάθε φορά και κατέχει εξαιρετικές δυνάμεις εκτός από τη μοναδική του ικανότητα να είναι αθάνατος.

Σύμφωνα με πολλές παραδόσεις έχει εξαιρετική φωνή και όταν τραγουδάει ακόμα και ο Ήλιος σταματάει το άρμα του για να τον απολαύσει. Πολλές παραδόσεις συνδέουν αυτή την ωδή με το τραγούδι που ακούγεται λίγο πριν τυλιχθεί στις ίδιες του τις ιερές φλόγες.

Επίσης: Φοίνικας, λέγεται και ο γιος του Κάδμου , Βασιλιά των Θηβών και ιδρυτής της Φοινίκης.

Ο Φοίνικας στη μυθολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πουλί του Φοίνικα τιμόταν στην αρχαία Ελλάδα και συνδεόταν με την λατρεία του Ήλιου και του Απόλλωνα.

Πέρα από την αρχαία Ελλάδα, ο Φοίνικας ήταν ένα πολύ ιερό σύμβολο και για άλλους πολιτισμούς:

·         Σύμφωνα με τους Αιγυπτίους ονομάζεται Μπένου (Bennu) και βρίσκονταν στη κορυφή της πυραμίδας που ξεπρόβαλε στη Δημιουργία από τα αρχέγονα ύδατα. O Φοίνιξ συνδέεται με το γιο του Όσιρη και της Ίσιδος, τον Ώρο, που είναι το ιερό βρέφος που παίρνει εκδίκηση για το θάνατο του Πατέρα του.

·         Στον Εβραϊκό πολιτισμό είναι το μόνο ζώο που δεν τρώει από το καρπό του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού. Σύμφωνα με αυτή τη παράδοση λοιπόν η Εύα δίνει σε όλα τα ζώα να φάνε και μόνο αυτός αντιστέκεται. Ο Θεός λοιπόν τον τιμάει τον Φοίνικα (εβραϊστί Milcham) και τον κάνει αθάνατο. Έτσι είναι μόνο ένα αρσενικό και δεν αναπαράγεται.

·         Στον πρωτοχριστιανισμό, ο Φοίνιξ Φοίνικας αναπαριστά τον Ιησού Χριστό, που επίσης πεθαίνει και ανασταίνεται σε τρεις μέρες όπως και ο φοίνιξ αναγεννιέται πλήρως σε τρεις μέρες. Ο συμβολισμός μπορεί να γίνει εμφανής σε πολλούς ναούς της Ελλάδας.

·         Ο Φοίνιξ αποτελεί ιερό ζώο του Βισνού, στην Ινδουιστική θρησκεία. Για την ακρίβεια συνδέεται με το Avatar του Βισνού (ένας από τους τρεις μεγάλους θεούς της συγκεκριμένης θρησκείας και κατά αυτούς ο συντηρητής των πάντων), τον δοξασμένο Ράμα (Ραμ) που είναι ο θεός του Ήλιου. Εκεί ονομάζεται Garunda.

·         Για τους Κινέζους, βασιλεύει στο Νότο (το στοιχείο του Πυρός). Αιώνιος αγαπημένος του θεωρείται ο Ιερός Δράκος. Στη κινέζικη πρακτική Feng Shui θεωρείται πανίσχυρη γητεία για καλή ερωτική ζωή να έχουν αυτά τα δύο ιερά ζώα ρομαντική στιγμή.

·         Ο Φοίνιξ σε διάφορες μορφές εμφανίζεται και στους Πέρσες, στους Νοτιοαφρικανούς, ακόμα και τους αρχαίους πολιτισμούς της κεντρικής και νότιας Αμερικής.

Ο Φοίνικας ως σύμβολο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Φοίνικας είναι ένα πανίσχυρο σύμβολο που αφομοιώνει τη δύναμη του ανθρώπου να αναγεννιέται από τις δυσκολίες του και να γίνεται ακόμα πιο δυνατός. Ο Ιερός Φοίνιξ δε πρέπει να μπερδεύεται με ένα δαίμονα με παρόμοιο όνομα που βρίσκεται στο κλειδί του Σολομώντα. Αυτός αντιστοιχεί στη Σελήνη, ενώ ο Ιερός Φοίνιξ είναι αναμφισβήτητα ένα πλάσμα της Φωτιάς και του Ήλιου.

·         Στην αλχημεία και τον αποκρυφισμό είναι ένα ισχυρό σύμβολο του στοιχείου του Πυρός και χρησιμοποιείται εκτενώς.

·         Χρησιμοποιήθηκε από τη Φιλική Εταιρεία ως σύμβολο της ανάστασης του Ελληνικού Κράτους.

·         Χρησιμοποιήθηκε από την Κυβέρνηση Καποδίστρια ως εθνόσημο και ως νόμισμα.

·         Χρησιμοποιείται επίσης και από τους μασόνους, ως έμβλημα της μεγάλης στοάς τους.

·         Αποτελεί ένα από τα τάγματα αριστείας της Ελληνικής Δημοκρατίας.

·         Είναι το σύμβολο του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων από το 1910 έως και σήμερα.

·         Χρησιμοποιήθηκε ως σύμβολο της Χούντας των Συνταγματαρχών στην Ελλάδα, την περίοδο 1967-1974.

·         Τέλος, αποτελούσε ή αποτελεί το σύμβολο,σήμα, σφραγίδα ή το όνομα των αθλητικών συλλόγων:Αθηνώνhttps://www.contra.gr/ΑΕΚ 

Ψήφισμα της Κοινότητας Ερμιόνης - για την αποδημία στην άλλη ζωή του πατρός Παναγιώτη Δασκαλοθανάση

  ΕΡΜΙΟΝΗ 4/12/2019

ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΕΡΜΙΟΝΗΣ    

ΨΗΦΙΣΜΑ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ Π. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΔΑΣΚΑΛΟΘΑΝΑΣΗ

ΤΡΙΤΗ 4 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2019

Σε έκτακτη συνεδρίασή του στις  4 Δεκεμβρίου  2019, το Κοινοτικό Συμβούλιο της Ερμιόνης , μετά τη θλιβερή είδηση του  θανάτου του πατρός Παναγιώτη Δασκαλοθανάση,  εφημερίου επί σειρά δεκαετιών  του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Ερμιόνη,  εκτιμώντας το ήθος και την προσφορά του στην τοπική Εκκλησία και Ενορία αποφάσισε ομόφωνα να προχωρήσει στην έκδοση του παρακάτω ψηφίσματος:

Να εκφράσει τα ειλικρινή συλλυπητήριά του προς την οικογένεια  του ιερέα.

Να παραστεί ο Πρόεδρος της Κοινότητας Ερμιόνης στην εξόδιο  ακολουθία.

Να  δημοσιευθεί το παρόν ψήφισμα στα τοπικά ΜΜΕ και να σταλεί στην οικογένεια του ιερέα

Για το Κοινοτικό Συμβούλιο

Ο Πρόεδρος

της  Κοινότητας Ερμιόνης

ΙΩΣΗΦ ΓΑΝΩΣΗΣ

«Η θάλασσα είναι η μοίρα μας» γι’ αυτό το λόγο αναδημοσιεύουμε αγαπημένα μας κείμενα...

Επιλογές από προσωπικό μας αρχείο- 19 Νοεμβρίου 2012

Μια εκδήλωση τιμή και μνήμης σε όσους αγάπησαν τη θάλασσα και η αρμύρα της εισχώρησε μέχρι μέσα στο μεδούλι των οστών τους, όπως των σφουγγαράδων της Ερμιόνης.

 Η οργάνωση της  παρουσίασης του βιβλίου της Βιβής Σκούρτη «Οι σφουγγαράδες της Ερμιόνης»  
έγινε από τις εκδόσεις "ΠΟΛΥΦΕΓΓΟΣ". 

Το βιβλίο παρουσίασε ο κρανιδιώτης (με ρίζες ερμιονίτικες) φιλόλογος Αντώνης Ζαραφωνίτης στην όμορφη αίθουσα των Εκπαιδευτηρίων "ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ" της Ελένης Γκάτσου – Αθηναίου και την παρακολούθησε πολύς κόσμος, κυρίως Ερμιονίτες Αθηνών - Πειραιώς

Παραθέτουμε το προλόγισμα της εκδήλωσης για την παρουσίαση του βιβλίου 

από την ίδια τη συγγραφέα 

Αγαπητοί προσκεκλημένοι, φίλες και φίλοι.

Σας ευχαριστώ για την παρουσία σας στη σημερινή εκδήλωση που την ομορφαίνει και μου δίνει κουράγιο για να συνεχίσω.

Το βιβλίο «Οι σφουγγαράδες της Ερμιόνης» είναι αφιερωμένο στη μνήμη του πατέρα μου. Το καταθέτω με συγκίνηση στα μνήματα όλων των θαλασσινών μας που κάποιοι από αυτούς βρίσκονται θαμμένοι σε κάποια ερημική παραλία της Αφρικανικής γης.

«Η θάλασσα είναι η μοίρα μας», λέει ο Σμαραγδής και το βιβλίο «Οι σφουγγαράδες της Ερμιόνης»,  έχει ως πρωταγωνιστές της  απλούς ανθρώπους, που η θάλασσα ήταν και για κάποιους εξακολουθεί να είναι η μοίρα και το ριζικό τους.

 Η σχέση των Ερμιονιτών με τη θάλασσα ξεκινάει πολλούς αιώνες πριν.

Τα γονίδια όλων μας είναι διαποτισμένα με αρμύρα.

Μεγαλώσαμε με εικόνες της θάλασσας, αυτής που διέσχιζαν με το κουπί και το πανί και αργότερα με τις μηχανές τις Λίστερ και τις Φάριμαν οι παππούδες μας, οι πατεράδες και οι θείοι μας.

Της θάλασσας που ημέρευε στα παραμύθια η Γοργόνα, η αδελφή του Μέγα Αλέξανδρου.

Στα χέρια σας κρατάτε και κρατώ το αποτέλεσμα της προσπάθειάς μου να διασώσω τη δραστηριότητα της σπογγαλιείας και της αλιείας στη περιοχή μας, που στηρίχτηκε σ’ έναν διάλογο με τη μνήμη και σε όσα απόμειναν στα χείλη των ανθρώπων.

Ένα ταξίδι μεθυστικό, γεμάτο χρώματα, μυρωδιές, ήχους, μορφές ενός κόσμου αλλιώτικου, ευωδιαστού που μέσα τους εμπεριέχεται και η γυναικεία ομορφιά. Οι γυναίκες  που φρόντιζαν με σύνεση και νοικοκυροσύνη τη ζωή που έμενε πίσω...

Ο κύριος κορμός του βιβλίου προϋπήρχε ως προϊόν καλοκαιρινής  διάλεξης, οργανωμένης από τον Ερμιονικό Σύνδεσμο, τον Ιούνιο του 2004, που φυσικά εμπλουτίστηκε με περισσότερα στοιχεία, με αφηγήσεις, μαρτυρίες, εξομολογήσεις, σχόλια που καλύπτουν και ανακαλύπτουν τη ζωή των ναυτικών μας, αλλά και πολλές φωτογραφίες, που προκαλούνστον αναγνώστη  εικονογραφικό συναισθηματισμό.

Στη διάρκεια της γραφής του περπάτησα πολύ στα συναισθήματα τα δικά μου και των άλλων.

Ο πατέρας μου «αναγκάστηκε» να μου διηγηθεί και καθώς «ξεφύλλιζε» τις αναμνήσεις του ο λόγος του γινόταν άλλοτε  νηφάλιος κι  άλλοτε παλλόταν από τη συγκίνηση.  Ήταν για μένα και πολύ περισσότερο για εκείνον μια επώδυνη διαδικασία.

Στη συνέχεια οι λατρεμένοι θείοι μου Τζώρτζης και Κοσμάς και ο θείος μου ο Μιχάλης Φοίβας από το σόι της μητέρας μου  που η ανάγκη τον πήρε μακριά, μικρό παιδί δεκατριών χρόνων, ναυτολογημένο ως μούτσο στο καΐκι του Γιάννη Οικονόμου.

Με βασάνισε συναισθηματικά για πέντε περίπου χρόνια και ενώ βρισκόταν στο τέλος του, σε ένα ταξίδι μας στην Αθήνα μάς έκλεψαν τον υπολογιστή και …κρατώντας τον αρχικό κορμό, άρχισα πάλι από την αρχή.

Ένα βιβλίο-λεύκωμα που το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο είναι έργα ζωγραφικά της κ. Ανθούλας Λαζαρίδου-Δουρούκου, που ίσως και να ήταν σήμερα μαζί μας αν δεν υπήρχε η δοκιμασία της υγείας του συζύγου της και καλού μας δασκάλου, που εύχομαι να είναι περαστικά.

Στο εμπροσθόφυλλο καταγράφεται η προετοιμασία του ταξιδιού στη Μπαρμπαριά και ο αποχαιρετισμός, ενώ στο οπισθόφυλλο ο ερχομός του ξενιτεμένου.

 Εικόνες ζωγραφικές, λεπτομερείς, δανεισμένες από τον κόσμο των βιωμάτων της.

Το βιβλίο είναι πλημυρισμένο από το άρωμα της υπέροχης ναυτικής γλώσσας που είναι γεμάτη χυμούς, όπως προκύπτει από τα κείμενα του Λάμπη Παυλίδη, που παρατίθενται ατόφια και αυτούσια.

Η προφορικότητα πολλές φορές συνάντησε την ποίηση. Οι 230 σελίδες κατοικούνται από πολλές διηγήσεις, από φωνές, από μουρμουρητά, δάκρυα, τραγούδια και σιωπηλές κραυγές που μιλούν για την αγωνία της επιβίωσης του ανθρώπου και την απόγνωσή του.

 «Οι καημένοι οι ψαράδες είναι όλοι φουκαράδες και τα φάγανε στη βιόλα και κοιμόνται στα πανιόλα»

Πράγματι όλοι τους ήσαν φτωχοί, ευμάρεια δεν είχαν ποτέ τους, αλλά είχαν πλούτο αυθεντικό τη φιλία, την αλληλεγγύη, το συναίσθημα, την αγάπη, την ανθρωπιά συνοδευτικά στον καθημερινό αγώνα της ζωής.

Στο παρελθόν η φτώχεια δεν ήταν συνώνυμο του αποκλεισμού στην κοινωνική ζωή, γιατί υπήρχε η ανθρώπινη επικοινωνία και η αμοιβαία στήριξη μεταξύ εχόντων και μη εχόντων.

Ήταν ένας κόσμος ήρεμος, αυθεντικός, απλός με τον δικό του πολιτισμό και γεμάτος καλοσύνη.

Το βιβλίο μου αποτελεί αντίδωρο στον τόπο, να αποδώσω τις μνήμες με τις οποίες με μεγάλωσε.

Οι αξίες που υπηρέτησαν οι θαλασσινοί μας είναι άξιες διάσωσης και προβολής.

Ως κόρη σφουγγαρά και ψαρά ένοιωσα τον πόνο του αποχωρισμού, τη λαχτάρα του γυρισμού και τη χαρά από των μπενετάδων.

Ως δασκάλα  και μάνα, αρκετές φορές σκέφτηκα το δεκάχρονο ή εντεκάχρονο παιδί της εποχής, που τις λιγοστές ώρες της ανάπαυσης αυτός  ονειρευόταν την Ερμιόνη, το σπίτι του, τη μυρωδιά της μάνας του, το σχολείο, τα παιχνίδια στους δρόμους. Ένα παιδί που αντί να παίζει μπαρκάριζε σε σφουγγαράδικο με προορισμό τη Μπαρμπαριά. Τέτοια τρυφερή ηλικία είχαν ο πατέρας μου, οι θείοι μου και οι περισσότεροι από τους δικούς σας.

 Η έκδοση ενός βιβλίου σε μια εποχή σαν αυτή που, θαρρώ πως μόνο αισιοδοξία μπορεί να προκαλέσει.

 Το βιβλίο αγαπητοί μου φίλοι δεν έχει ολοκληρωθεί, γράφεται και εμπλουτίζεται. Γράφεται από εσάς, με τις μνήμες σας και εμπλουτίζεται με το θησαυρό των οικογενειακών φωτογραφιών που μου εμπιστεύεστε. Σας ευχαριστώ!

Ως μνημόσυνο σε προσωπικότητες της Ερμιονίδας...

Επιλογές από το προσωπικό μας αρχείο - 17 Δεκεμβρίου 2012

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

 του Γιάννη Σπετσιώτη & Τζένης Ντεστάκου

«Εις ουδένα πλην εις εαυτόν και μόνον στηριχθείς…».

«…Η αξία του, η υπό πάντων ομολογουμένη, μόνον αύτη τον ύψωσε εις το Υπουργείον Παιδείας υπό τον αείμνηστον Κουμουνδούρον, ο οποίος περί πολλού είχε τον επιφανέστατον οπαδόν και φίλον του. Ως Υπουργός, καίτοι μακράν του κλάδου εις ον ήτο ειδικώτερος, δεν διέψευσε την περί αυτού ιδέαν, τουναντίον απέδειξε και γνώσιν πολλήν και ζήλον εις εκπαιδευτικάς μεταρρυθμίσεις επαινετόν…

Εν τω προσώπω του χάνει μεν η Ελληνική Πολιτεία άνδρα επιφανή, χάνει δε η επαρχία Ερμιονίδος τον επιφανέστερον πολιτικόν της, το εξοχώτερον τέκνον της!».  

Απόσπασμα άρθρου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΑΚΡΟΠΟΛΗ», την 6^η Δεκεμβρίου 1898, «επιούση του θανάτου του Γεωργίου Ι. Μίληση».

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ι. ΜΙΛΗΣΗΣ
121 χρόνια πριν, στις 5 Δεκεμβρίου του 1898, απεβίωσε ο επιφανής πολιτικός της Ερμιονίδας, Γεώργιος Ι. Μίλησης.

Ο Γεώργιος Ι. Μίλησης γεννήθηκε στο Κρανίδι, το 1824. Σπούδασε στη Χάλκη και τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1848 εισήλθε στο Δικαστικό κλάδο, ενώ το 1854 παραιτήθηκε και έκτοτε δικηγορούσε. Παράλληλα εξέδωσε την εφημερίδα, «Ο ΤΥΠΟΣ». Αναμείχθηκε με την πολιτική και εξελέγη, επανειλημμένα, βουλευτής Ερμιονίδας.¹

Διετέλεσε Υπουργός Παιδείας, δύο φορές, επί κυβερνήσεων Αλ. Κουμουνδούρου, από 15-10-1875 έως 26-11-1876 και από 1-12-1876 έως 26-2-1877. Κατά τη διάρκεια της Υπουργίας του προσπάθησε να αναμορφώσει τη Δημοτική και Μέση Εκπαίδευση με σειρά Νομοσχεδίων που κατάρτισε 12/μελής επιτροπή επιφανών και πεπειραμένων καθηγητών και δασκάλων. Στην επιτροπή αυτή προήδρευσε ο ίδιος, «επί νύκτες μακρές μη φειδόμενος κόπων και χρόνου». 

Μετά το τέλος της δεύτερης θητείας του, ως Υπουργός Παιδείας, τον διαδέχθηκε στο Υπουργείο, επί κυβερνήσεως Επ. Δελληγιώργη, ο κτηματίας βουλευτής Πατρών, Θάνος Ρούφος – Κανακάρης, εγγονός του Αθανασίου Κανακάρη, Αντιπροέδρου του Εκτελεστικού Σώματος, κατά την πρώτη περίοδο του αγώνα του 1821. Ο Αθανάσιος Κανακάρης, ως γνωστόν, συνδέεται άμεσα με την Ερμιόνη, καθώς απεβίωσε στην πόλη μας, στις 14  Ιανουαρίου του 1823, και ετάφη στην αυλή του Ι.Ν. των Ταξιαρχών.² 

Ο Γεώργιος Μίλησης υπήρξε, για την εποχή του, προοδευτικός πολιτικός,είχε όραμα για την παιδεία και ενδιαφέρθηκε για την επιστημονική και οικονομική ενίσχυση του δασκάλου.

Γιάννης Γκιόλας - Η Σωφρονιστική πολιτική οφείλει να αποβλέπει και στην προσπάθεια εκπαίδευσης ! ...

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΛΑΣ:«Η ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΑΠΟΒΛΕΠΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ- ΠΡΟΑΣΠΙΣΗΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΑΝΕΝΤΑΞΗΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ 
ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΠΝΕΕΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΘΑΡΑ ΤΙΜΩΡΗΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ».

  Μιλώντας στην Ειδική Επιτροπή Σωφρονιστικού Συστήματος, ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Αργολίδας απηύθυνε τα παρακάτω ερωτήματα:

·         Τι προτίθεται να πράξει η Κυβέρνηση στο μεγάλο ζήτημα της μεταφοράς των φυλακών Κορυδαλλού; 
Γιατί δεν έχει απαντήσει ο αρμόδιος Υπουργός σε δύο σχετικές ερωτήσεις των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που συμμετέχουν στη σωφρονιστική επιτροπή;

·         Προφανώς χρειάζεται να αυξηθεί ο αριθμός των φυλάκων, ωστόσο δεν είναι μικρότερης σημασίας η ανάγκη  της σύγχρονης εκπαίδευσή τους.

·         Πόσο αναγκαία είναι η ίδρυση Σωφρονιστικής Ακαδημίας; Τι συμβαίνει στα άλλα Ευρωπαικά κράτη; Υπάρχουν οι προυποθέσεις να γίνει κάτι παρόμοιο στη χώρα μας;

·         Πόσα προβλήματα δημιούργησε η μεταφορά των φυλακών στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Προστασίας του πολίτη;

·         Υπάρχει μέριμνα για την δημιουργική απασχόληση των κρατουμένων, σε συνεργασία με άλλους φορείς, όπως ΟΑΕΔ, Θεατρικοί Σύλλογοι κ.α. ;

·         Υπήρξε αναβάθμιση της εξωτερικής φρουράς;

·         Μετά τις κινηματογραφικές αποδράσεις που συνέβησαν στο παρελθόν, υπήρξε βελτίωση ως προς την αντιμετώπισή τους;

Ολόκληρη η ομιλία του Γιάννη Γκιόλα στο παρακάτω link:>>>https://youtu.be/Qb_e6POJ3m0

Το τελευταίο αντίο στον ΠαπαΠαναγιώτη Δασκαλοθανάση

Έφυγε σήμερα από τη ζωή μας πλήρης ημερών (93 χρόνων) ο επί πολλά χρόνια εφημέριος του Ι.Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Ερμιόνη ΠαπαΠαναγιώτης Δασκαλοθανάσης 

Φώτο – από την εκδήλωση της κοπής της πρωτοχρονιάτικης πίτας (2019) του «Ερμιονικού Συνδέσμου» 

Ήταν δάσκαλός μου στη Βυζαντινή μουσική τα πρώτα χρόνια που ήρθε και εγκαταστάθηκε στην Ερμιόνη περί το 1956 /57.

Οι δρόμοι μας όμως χώρισαν, όταν ακολούθησα εκ των συνθηκών...  το επάγγελμα του πατέρα μου (αυτό του ψαρά) ταξιδεύοντας και ψαρεύοντας στις ελληνικές θάλασσες! 

Ωστόσο, ο  δεσμός μας παρέμεινε ατόφιος μέχρι τις τελευταίες ημέρες της ζωής του και εκφραζόταν ποικιλοτρόπως και από τους δύό μας όταν συναντιόμαστε...

'Με αυτά τα λίγα λόγια (που μπορούσα να γράψω πάρα πολλά) θέλω να τον κατευοδώσω και να του πω - καλό ταξίδι αγαπημένε μου  ιερέα και άξιε οικογενειάρχη!

Στα παιδιά του και στις οικογένειες τους εκφράζω τα βαθιά μου συλλυπητήρια και εύχομαι Υγεία,
 να τον θυμούνται και να τον μνημονεύουν...

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΊΤΗΣ  

Ευχαριστήριο της Κοινότητας Ερμιόνης