Το όνειρο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ που μένει απραγματοποίητο μέχρι τις μέρες μας στις Η.Π.Α....

 «Έχω ένα όνειρο…»

.

Ο πολιτικός έγχρωμος ηγέτης των μαύρων της Αμερικής (Η.Π.Α.) που έσπασε τα δεσμά της δουλείας τους με τους πύρινους λόγους του που τελικά το πλήρωσε και αυτός με τη ζωή του.

Ο άλλος δολοφονημένος μεγάλος Αμερικανός ηγέτης Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι ακούγοντας την ομιλία του που έμεινε στην ιστορία με την  ονομασία  «έχω ένα όνειρο!» θετικά προβληματισμένος, θαύμαζε την ρητορική του Μάρτιν Κινγκ.

Ωστόσο, ένα από τα όνειρά του έγινε πραγματικότητα με την εκλογή έγχρωμου Προέδρου στις Η.Π.Α. του Μπαράκ Ομπάμα αλλά ο ρατσισμός και οι δολοφονίες  των νέγρων καλά κρατούν στη κραταιά χώρα μέχρι τις μέρες μας ...

Στο παρακάτω ένθετο που πηγή μας είναι το διαδίκτυο (ΒΗΜΑ on line) θα διαβάσετε ορισμένα αποσπάσματα από την ιστορική ομιλία.
............................................................................................................................................................

ΜΑΡΤΙΝ ΛΟΥΘΕΡ ΚΙΝΓΚ

(1929 - 1968)

«Εχω ένα όνειρο!»

Στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμας, την 1η Δεκεμβρίου 1955, μια μαύρη γυναίκα ονόματι Ρόζα Παρκς αρνήθηκε να παραχωρήσει τη θέση της στο λεωφορείο σε έναν λευκό επιβάτη. Συνελήφθη για παράβαση των νόμων περί φυλετικού διαχωρισμού. Οι μαύροι ακτιβιστές της πόλης σχημάτισαν το Montgomery Improvement Association (Σύνδεσμο Βελτίωσης του Μοντγκόμερι) για να μποϊκοτάρουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Επέλεξαν για αρχηγό τους τον ευφραδή Βαπτιστή ιερέα της εκκλησίας της λεωφόρου Ντέξτερ, τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ τον νεότερο. Ηταν νέος, μορφωμένος, σχετικά σεβαστός και η φήμη του πιθανόν να τον βοηθούσε να βρει νέα θέση, αν αυτή που είχε του αφαιρείτο λόγω της δράσης του. Στον πρώτο του λόγο ως αρχηγού, ο Κινγκ διακήρυξε: «Δεν έχουμε άλλη επιλογή από τη διαμαρτυρία». Από το 1960 ως το 1965 η επιρροή του Κινγκ ήταν καθοριστική. Η τακτική της ειρηνικής διαμαρτυρίας, η καταδίκη της βίας ως νόμιμου μέσου για την επίτευξη ενός δίκαιου στόχου τον έκαναν δημοφιλή σε μαύρους και λευκούς. Στις 28 Αυγούστου 1963 200.000 άνθρωποι συγκεντρώθηκαν ειρηνικά στη σκιά του μνημείου Λίνκολν, στην Ουάσιγκτον, για να ακούσουν τα λόγια του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Η κλιμάκωση των κινητοποιήσεων δημιούργησε, όπως ήλπιζε ο Κινγκ, το κατάλληλο έδαφος στην κοινή γνώμη, πράγμα που οδήγησε στην υπογραφή του Νόμου περί Πολιτικών Δικαιωμάτων το 1964. Ο νόμος καθιστούσε παράνομο τον φυλετικό διαχωρισμό στους δημόσιους χώρους και στην αγορά εργασίας. Το Νομπέλ Ειρήνης απονεμήθηκε στον Κινγκ τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου. Από το 1965 και μετά η αντίθεση στις απόψεις του Κινγκ έγινε εμφανής στους κόλπους του κινήματος. Απογοητευμένοι από τη βραδύτητα των ουσιαστικών αλλαγών, νέοι και μαχητικοί ηγέτες δεν συμφωνούσαν με την πρακτική της μη βίας και η υποστήριξη προς τον Κινγκ άρχισε να φθίνει. Ο Κινγκ προσπάθησε να συσπειρώσει γύρω του τον κόσμο για ακόμη μία φορά αλλά δεν πρόλαβε. Στις 4 Απριλίου 1968, στο Μέμφις του Τενεσί, έπεσε νεκρός στο μπαλκόνι του μοτέλ όπου διέμενε. Ο λευκός δολοφόνος του, Τζέιμς Ερλ Ρέι, καταδικάστηκε σε 99 χρόνια κάθειρξη.

Εκατό χρόνια αργότερα όμως, πρέπει να αντιμετωπίσουμε το τραγικό γεγονός ότι ο Νέγρος ακόμη δεν είναι ελεύθερος. Εκατό χρόνια αργότερα η ζωή του Νέγρου είναι ακόμη θλιβερά τσακισμένη από τις χειροπέδες του διαχωρισμού και τις αλυσίδες των διακρίσεων. Εκατό χρόνια αργότερα ο Νέγρος ζει σε ένα μοναχικό νησί φτώχειας στο μέσον ενός απέραντου ωκεανού υλικής ευημερίας. Εκατό χρόνια αργότερα ο Νέγρος ακόμη μαραίνεται στις γωνίες της αμερικανικής κοινωνίας και βρίσκει τον εαυτό του εξόριστο στην ίδια του τη γη. [...]

Θα ήταν θανατηφόρο για το έθνος να αγνοήσει το επείγον της στιγμής και να υποτιμήσει την αποφασιστικότητα του Νέγρου. Αυτό το πνιγηρό καλοκαίρι της νόμιμης δυσαρέσκειας του Νέγρου δεν θα παρέλθει ώσπου να υπάρξει ένα αναζωογονητικό φθινόπωρο ελευθερίας και ισότητας. Το 1963 δεν είναι ένα τέλος αλλά μία αρχή. Αυτοί που ελπίζουν ότι ο Νέγρος είχε ανάγκη να ξεσπάσει και τώρα θα είναι ικανοποιημένος θα υποστούν βίαιη αφύπνιση, αν το έθνος επιστρέψει στη δουλειά του όπως συνήθως. Δεν θα υπάρξει ούτε ανάπαυλα ούτε ηρεμία στην Αμερική ώσπου να αναγνωριστούν στον Νέγρο τα δικαιώματα της υπηκοότητάς του. Οι ανεμοστρόβιλοι της εξέγερσης θα συνεχίσουν να ταράζουν τα θεμέλια του έθνους μας ώσπου να εμφανιστεί η λαμπρή ημέρα της δικαιοσύνης.

Υπάρχει όμως κάτι που πρέπει να πω στον λαό μου, ο οποίος στέκεται στο θερμό κατώφλι που οδηγεί στο ανάκτορο της δικαιοσύνης. Στη διαδικασία να κερδίσουμε τη δικαιωματική μας θέση δεν πρέπει να είμαστε ένοχοι άδικων πράξεων. Ας μην αναζητήσουμε να ικανοποιήσουμε τη δίψα μας για ελευθερία πίνοντας από το κύπελλο της πικρίας και του μίσους.

Πρέπει για πάντα να επιδιδόμαστε στον αγώνα μας στο υψηλό επίπεδο της αξιοπρέπειας και της πειθαρχίας. Δεν πρέπει να αφήσουμε τη δημιουργική διαμαρτυρία μας να παρακμάσει ως τη σωματική βία. Ξανά και ξανά πρέπει να υψωθούμε στα μεγαλειώδη ύψη τού να απαντούμε στη σωματική δύναμη με τη δύναμη της ψυχής. Η θαυμάσια νέα μαχητικότητα που έχει απορροφήσει την κοινότητα των Νέγρων δεν πρέπει να μας οδηγήσει να μην εμπιστευόμαστε κανέναν λευκό, διότι πολλοί λευκοί αδελφοί μας, όπως αποδεικνύει η παρουσία τους εδώ σήμερα, έχουν πλέον συνειδητοποιήσει ότι η μοίρα τους είναι δεμένη με τη δική μας μοίρα και η ελευθερία τους αλληλένδετη με τη δική μας ελευθερία. Δεν μπορούμε να πορευθούμε μόνοι.

Και καθώς πορευόμαστε, πρέπει να δώσουμε την υπόσχεση ότι θα προχωρήσουμε εμπρός. Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω. Υπάρχουν αυτοί που ρωτούν όσους είναι αφοσιωμένοι στα κοινωνικά δικαιώματα: «Πότε θα μείνετε ικανοποιημένοι;». Δεν μπορούμε ποτέ να μείνουμε ικανοποιημένοι όσο τα κορμιά μας, βαριά από την κούραση του ταξιδιού, δεν μπορούν να βρουν κατάλυμα στα μοτέλ των αυτοκινητοδρόμων και στα ξενοδοχεία των πόλεων. Δεν μπορούμε να μείνουμε ικανοποιημένοι όσο η βασική κινητικότητα του Νέγρου είναι από ένα μικρότερο γκέτο προς ένα μεγαλύτερο. Δεν μπορούμε να μείνουμε ικανοποιημένοι όσο ένας Νέγρος στον Μισισιπή δεν μπορεί να ψηφίσει και όσο ένας Νέγρος στη Νέα Υόρκη νιώθει ότι δεν υπάρχει τίποτε το οποίο να μπορεί να ψηφίσει. Οχι, όχι, δεν είμαστε ικανοποιημένοι και δεν θα μείνουμε ικανοποιημένοι ώσπου η δικαιοσύνη να πέσει σαν κατακλυσμός και η ορθότητα σαν δυνατός χείμαρρος.

Δεν παραβλέπω ότι κάποιοι από εσάς έχουν έρθει εδώ ύστερα από μεγάλες δοκιμασίες και βάσανα. Κάποιοι από εσάς έρχεστε μόλις από στενά κελιά. Κάποιοι από εσάς έχουν έρθει από περιοχές όπου η αναζήτησή σας για ελευθερία σας άφησε χτυπημένους από τις θύελλες της καταδίωξης και κλονισμένους από τους ανέμους της αστυνομικής βίας. Εχετε υπάρξει βετεράνοι των δημιουργικών βασάνων. Συνεχίστε να εργάζεστε με την πίστη ότι τα αναίτια βάσανα είναι λυτρωτικά.

Γυρίστε πίσω στον Μισισιπή, γυρίστε πίσω στην Αλαμπάμα, γυρίστε πίσω στη Γεωργία, γυρίστε πίσω στη Λουιζιάνα, γυρίστε πίσω στις φτωχογειτονιές και στα γκέτο των βορείων πόλεών μας, γνωρίζοντας ότι με κάποιο τρόπο αυτή η κατάσταση μπορεί να αλλάξει και θα αλλάξει. Ας μην κυλιστούμε στην κοιλάδα της απόγνωσης.

Σας λέγω σήμερα, φίλοι μου, ότι παρά τις δυσκολίες και τις απογοητεύσεις της στιγμής, έχω ακόμη ένα όνειρο. Είναι ένα όνειρο γερά ριζωμένο στο αμερικανικό όνειρο.

Εχω ένα όνειρο ότι μια ημέρα αυτό το έθνος θα ξεσηκωθεί και θα ζήσει το αληθινό νόημα της πεποίθησής του: «Θεωρούμε αυτές τις αλήθειες αυταπόδεικτες: ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν δημιουργηθεί ίσοι.»

Εχω ένα όνειρο ότι μια ημέρα στους κόκκινους λόφους της Γεωργίας οι γιοι των πρώην σκλάβων και οι γιοι των πρώην ιδιοκτητών θα μπορέσουν να καθήσουν μαζί στο τραπέζι της αδελφότητας.

Εχω ένα όνειρο ότι μια ημέρα ακόμη και η Πολιτεία του Μισισιπή, μια έρημη Πολιτεία, πνιγμένη από τη λάβρα της αδικίας και της καταπίεσης, θα μεταμορφωθεί σε μια όαση ελευθερίας και δικαιοσύνης.

Εχω ένα όνειρο ότι τα τέσσερα παιδιά μου μια ημέρα θα ζήσουν σε ένα έθνος όπου δεν θα κριθούν από το χρώμα του δέρματός τους αλλά από το περιεχόμενο του χαρακτήρα τους.

Εχω ένα όνειρο σήμερα.

Εχω ένα όνειρο ότι μια ημέρα η Πολιτεία της Αλαμπάμας [...] θα μεταμορφωθεί σε μια κατάσταση όπου τα μικρά μαύρα αγόρια και κορίτσια θα μπορέσουν να πιαστούν χέρι χέρι με τα μικρά λευκά αγόρια και κορίτσια και να περπατήσουν μαζί σαν αδελφές και αδελφοί.

Έχω ένα όνειρο σήμερα.

Εχω ένα όνειρο ότι μια ημέρα κάθε κοιλάδα θα υψωθεί, κάθε λόφος και βουνό θα χαμηλώσει, οι ανώμαλοι τόποι θα γίνουν ομαλοί και οι στραβοί τόποι θα γίνουν ευθείς και η δόξα του Κυρίου θα αποκαλυφθεί και όλη η σάρκα μαζί θα την αναγνωρίσει. [...]

Και αν η Αμερική πρόκειται να γίνει μεγάλο έθνος, αυτό πρέπει να γίνει πραγματικότητα. Ετσι, ας ηχήσει η ελευθερία από τις πελώριες κορυφές των λόφων του Νιου Χάμσιρ. Ας ηχήσει η ελευθερία από τα δυνατά βουνά της Νέας Υόρκης. Ας ηχήσει η ελευθερία από τα όρη Αλεγκένι της Πενσυλβανίας!

Ας ηχήσει η ελευθερία από τα χιονοσκέπαστα Βραχώδη Ορη του Κολοράντο!

Ας ηχήσει η ελευθερία από τις καμπυλώδεις κορυφές της Καλιφόρνιας!

Αλλά όχι μόνο• ας ηχήσει η ελευθερία από το Πέτρινο Βουνό της Γεωργίας!

Ας ηχήσει η ελευθερία από το όρος Λουκάουτ του Τενεσί!

Ας ηχήσει η ελευθερία από κάθε λόφο του Μισισιπή. Από κάθε βουνοπλαγιά ας ηχήσει η ελευθερία.

Οταν αφήσουμε την ελευθερία να ηχήσει, όταν την αφήσουμε να ηχήσει από κάθε χωριό και κάθε κωμόπολη, από κάθε Πολιτεία και κάθε πόλη, θα μπορέσουμε να επισπεύσουμε εκείνη την ημέρα που όλα τα παιδιά του Θεού, μαύροι άνθρωποι και λευκοί άνθρωποι, Εβραίοι και εθνικοί, προτεστάντες και καθολικοί, θα μπορέσουν να ενώσουν τα χέρια και να τραγουδήσουν τα λόγια του παλιού νέγρικου ύμνου: «Επιτέλους ελεύθεροι! Επιτέλους ελεύθεροι! Ευχαριστούμε τον Παντοδύναμο Θεό, επιτέλους είμαστε ελεύθεροι!».

..............................................................................................................................................................

Τι συμβαίνει στην καρδιά σου αν τρως κάθε μέρα τυρί...

Όσα πρέπει να ξέρεις αν αποτελεί το αγαπημένο σου σνακ

Το τυρί είναι ένα από τα πιο αγαπημένα συνοδευτικά για το φαγητό ή το κρασί. Όπως όλα βέβαια στην διατροφή μας και την ζωή μας κι αυτό θέλει μέτρο. Λίγοι ωστόσο ξέρουν τι συμβαίνει στην καρδιά μας όταν τρώμε κάθε μέρα τυρί.

Σύμφωνα με Κινέζους επιστήμονες 40 γραμμάρια τυριού κάθε μέρα είναι αρκετά για να μειώσουμε τον κίνδυνο για καρδιακή νόσο και εγκεφαλικό επεισόδιο. Πιο συγκεκριμένα ερευνητές από το Τμήμα Διατροφής και Υγιεινής Τροφίμων στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Soochow στην Κίνα έκαναν μια μετα-ανάλυση 15 διαφορετικών ερευνών οι οποίες ανέλυαν τις επιπτώσεις της πρόσληψης τυριού στον κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου.

Τα αποτελέσματα της μελέτης δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση European Journal of Nutrition. Ο επικεφαλής της έρευνας Li-Qiang Qin και οι συνεργάτες του διαπίστωσαν πως το τυρί έχει πολλά κορεσμένα λιπαρά, τα οποία μπορούν να αυξήσουν τα επίπεδα χοληστερόλης αν καταναλώνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό. Η μελέτη, ωστόσο, δείχνει ότι το τυρί θα μπορούσε να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα στην καρδιαγγειακή υγεία.

Συνολικά, οι 15 επιμέρους μελέτες περιελάμβαναν περισσότερους από 200.000 συμμετέχοντες. Οι επιπτώσεις της κατανάλωσης τυριού αναλύθηκαν σε βάθος δεκαετίας. Η πλειονότητα των μελετών περιελάμβανε άτομα που δεν είχαν καρδιαγγειακά νοσήματα κατά τη διάρκεια της μελέτης.

Η μετα-ανάλυση έδειξε ότι, σε σύγκριση με όσους έτρωγαν πολύ λίγο τυρί, εκείνοι που το κατανάλωναν κανονικά είχαν:

• έως και 18% λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν καρδιαγγειακή νόσο
• έως και 14% λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν στεφανιαία νόσο
• έως και 10% λιγότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν εγκεφαλικό επεισόδιο

Οι επιστήμονες αναφέρουν ότι αυτά τα αποτελέσματα ήταν ισχυρότερα μεταξύ εκείνων των συμμετεχόντων, που κατανάλωναν περίπου 40 γραμμάρια τυριού κάθε μέρα.

Το σημαντικό λοιπόν είναι να έχουμε μέτρο για να μπορούμε να απολαμβάνουμε τη γεύση αλλά και τα οφέλη του αγαπημένου μας τυριού.

[...] «Οταν κάθε μέρα βγαίνοντας από το σπίτι σου λες δέκα καλημέρες, αποκλείεται να κάνεις ποτέ στη ζωή σου φονικό»! ...

Christos Yiannaras

Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Να «γεννάει» η κοινωνία Δίκαιο

Christos Yiannaras | 01 Jun 2020

Νέο παιδί, και εξηγούσε σε συντροφιά ομηλίκων του το συμπέρασμα της δικής του πείρας: «Οταν κάθε μέρα βγαίνοντας από το σπίτι σου λες δέκα καλημέρες, αποκλείεται να κάνεις ποτέ στη ζωή σου φονικό».
Αφελής κοινοτοπία; Ρομαντισμός; Ισως όμως και πηγαία πολιτική ευθυκρισία. Που γεννιέται από λίγη εμπειρία και πολλήν οξυδέρκεια – δεν προκύπτει από ωφελιμιστικά στερεότυπα ή ιδεολογικές διδαχές.
Για να λες δέκα καλημέρες βγαίνοντας από το σπίτι σου, σημαίνει ότι δεν βγαίνεις άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Προϋποτίθεται να ζεις σε συλλογικότητα, όπου λειτουργούν διαπροσωπικές σχέσεις, λειτουργεί κοινότητα ή γειτονιά. Αυτή η αυτονόητη προϋπόθεση κοινωνίας σχέσεων πολεμήθηκε στη νεότερη Ελλάδα μανιασμένα. Και το χειρότερο: η μανιασμένη πολεμική ενάντια στην «κοινωνία της καλημέρας» θεωρήθηκε καθολικά αυτονόητη «πρόοδος» ολοκληρωτικά επιβεβλημένος «εκσυγχρονισμός»
.Ετσι, το παιδί που σήμερα διαπιστώνει ότι «δέκα καλημέρες αποκλείουν διά βίου το φονικό», εκφέρει (θέλει-δεν-θέλει) λόγο καταγγελτικό: Καταγγέλλει την ανυπόφορη υποκρισία της κατεστημένης πολιτικής ηγεσίας, που θέλει δήθεν να πολεμήσει την αυθαιρεσία και το έγκλημα μιας λούμπεν νεολαίας (στα Εξάρχεια), ενώ η ίδια ηγεσία έχει με καύχηση καταργήσει την αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα, τις κοινωνίες της «καλημέρας». Η ίδια ηγεσία επώασε την αυθαιρεσία και το έγκλημα, εμμένοντας π.χ. στην «προοδευτική» παράνοια του «ακαδημαϊκού ασύλου».
Με ηδονικό δόλωμα την «αντιπαροχή» και τη «μεσοτοιχία», τα ίδια ιερόσυλα κόμματα εξάλειψαν από τον ελλαδικό χάρτη το χωριό, την κωμόπολη, ακόμα και την πόλη, εξαγοράζοντας ψήφους με αντάλλαγμα τη νομιμοποιημένη ασυδοσία μιας πολεοδομικής και οικιστικής τερατογένεσης. Η ακοινωνησία και ο παλιμβαρβαρισμός συμπυκνώθηκαν στην εργολαβίστικη «πολυκατοικία». Τις «δέκα καλημέρες» που συνοδεύουν τη ρεαλιστική χαρά των σχέσεων κοινωνίας, τις κατάργησαν νόμοι του κράτους, νόμοι ονοματισμένοι (στην τελική φάση) με ονόματα ιερά για την ελληνική συνείδηση: Καποδίστριας και Καλλικράτης.
Μοιάζει παλαβό, αλλά όχι ανέφικτο: Το παιδί που συνειδητοποίησε ότι «δέκα καλημέρες κάθε πρωί αποκλείουν διά βίου το φονικό», φωτίζει την ανάγκη για ενεργό αντίδραση στη θεσμική κατάργηση του κοινοτισμού, του τρισχιλιόχρονου πολιτισμού των κοινοτήτων. Να αντιδράσει το «παιδί της καλημέρας», κι εμείς μαζί του, όχι κανιβαλικά, με μολότοφ, ούτε με προσφυγή σε τελματώδη κρατικά δικαστήρια, παντελώς άσχετα με στόχους σχέσεων κοινωνίας. Η ωριμότητα της διαπίστωσής του να μας συστρατεύσει σε πρωτοβουλία εθελοντική.
Πρωτοβουλία για ένα άτυπο δικαστήριο – αυτή θα είναι η παλαβομάρα. Επισήμως η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν έχει (ακόμα) απαγορευθεί, αν και ο συγκεντρωτικός ολοκληρωτισμός των «Αγορών» είναι μάλλον ο στυγνότερος που γνώρισε η Ιστορία.....Ατυπο δικαστήριο θα σήμαινε: μια χούφτα έμπειροι δικαστές, με μακρά θητεία στα κρατικά έδρανα, γερή νομική κατάρτιση και άσβεστο πάθος για δικαιοσύνη. Αποσυρμένοι πια από τον φόρτο της επί μισθώ ρουτίνας, να πεισθούν ότι ήρθε επιτέλους η ώρα τους να δικάσουν, να φιλοδοξήσουν επιδόσεις στο άθλημα της δικαιοκρισίας. Οχι για να παγιώσουν νόμους εφήμερων εξουσιαστικών σκοπιμοτήτων, αλλά μόνο για την τιμή και τη χαρά της δικαιοκρισίας, τη φανέρωση της άπεφθης δικαιοσύνης..
Οπως ο αληθινός καλλιτέχνης και ο ιδιοφυής επιστήμονας δημιουργούν για τη χαρά της δημιουργίας, η ίδια χαρά να χαριστεί και στους δικαστές του άτυπου δικαστηρίου. Να δικάζουν ως εθελοντές πρώην κορυφαίοι της δικαιονομίας – χωρίς κάποια εξουσία να καθιστά τις αποφάσεις τους «αναγκαστές κατά πάντων». Δεν συμμορφώνονται με κάποιο «υφιστάμενο Δίκαιο», κομματικής-ιδεολογικής ιδιοτέλειας, αλλά παράγουν Δίκαιο κοινωνικών προτεραιοτήτων. Τις αποφάσεις τους να τις δικαιώνει ή να τις παρακάμπτει το κοινωνικό αισθητήριο – το άτυπο δικαστήριο θα είναι κατάκτηση πολιτισμού, όχι επίτευγμα δημόσιας τάξης.
Και χωρίς καθόλου εγγυήσεις συνέχειας, καμιά εξασφάλιση κοινά αποδεκτής εγκυρότητας. Η δυναμική του εγχειρήματος θα εντοπίζεται αποκλειστικά στην πειστικότητα που μπορεί να έχει ένας θεσμός κοινωνικής λειτουργίας βασισμένος μόνο στην ποιότητα της προσφοράς του. Σήμερα, το νομικό πλαίσιο (το «υφιστάμενο Δίκαιιο») στο οποίο πειθαρχούν οι δικαστικές αποφάσεις, συγκροτείται από τους νόμους που έχουν ψηφίσει στη Βουλή τα κόμματα, δηλαδή κατεγνωσμένες μαφίες συμφερόντων.
Η λογική του δικαιικού μας συστήματος ή το νομικό πλαίσιο των δικαστικών αποφάσεων βασίζεται στην προτεραιότητα των συμφερόντων της κομματοκρατίας, όχι σε προτεραιότητες κοινωνίας της ζωής.
Ενδεικτικά νομικά θέματα που θα ονειρευόμασταν να κρίνει-δικάσει το άτυπο δικαστήριο: Αν οι νόμοι με τα ονόματα «Καποδίστριας» (2539/1997) και «Καλλικράτης» (87/2010) συνιστούν έγκλημα έσχατης προδοσίας. Το ίδιο και η τροπολογία του νόμου 1228/11.1.1982, με ένα και μόνο άρθρο, που επέβαλε στην ελληνική κοινωνία το μονοτονικό, δηλαδή το ξερίζωμα των Ελλήνων από τη διαχρονική τους ταυτότητα. Τη ριζική αλλαγή του άρθρου του Συντάγματος που διαστρέφει τον εκκλησιαστικό πολιτισμό των Ελλήνων σε «επικρατούσα θρησκεία». Και άλλα ανάλογα.

Προτάσεις για μικρο έργα και νοικοκυριό στο Δήμο από την Κοινότητα Ερμιόνης....

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

3 ΙΟΥΝΙΟΥ 2020DK ERMIONIS ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΝΟΜΟΣ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ ΔΗΜΟΣ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΡΜΙΟΝΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ   ΕΡΜΙΟΝΗΣ Ταχ. Δ/νση:  ΕΡΜΙΟΝΗ Τ.Κ.:  21051 Τηλ: 2754360219 – 2754360221 E-mail:   proedroske@gmail.com

ΕΡΜΙΟΝΗ  1/6/2020 Προς: Υπηρεσία Καθαριότητας Αντιδήμαρχο κ. Ιωάννη Τσαμαδό   ΚΟΙΝ. Γραφείο Δημάρχου

Αγαπητέ κ. Αντιδήμαρχε,

Για την τρέχουσα περίοδο του 1ου δεκαπενθημέρου του Ιουνίου παρακαλούμε όπως προγραμματίσετε και συντονίσετε τις προσπάθειες σας

α)για εντατικοποίηση της γενικής καθαριότητας στην πόλη μας, λόγω του μεγάλου όγκου αναγκών (αποψίλωση, κλαδέματος , περιποίηση παραμελημένων γειτονιών και την αποκομιδή ξερόκλαδων από τα συνεργεία καθαριότητας).

β)συνεργείο για την αποξήλωση πολλών διαφημιστικών πινακίδων που είναι πλέον ανενεργές και σε διάφορα σημεία επικίνδυνες για την οδική ασφάλεια.

γ) συνεργείο για την μεταφορά κάδων από σημεία όπου η κοινότητα μας με αποφάσεις και την σύμφωνη γνώμη την δική σας πρέπει να μεταφέρει από και σε άλλα σημεία.

Είμαστε πρόθυμοι για οποιαδήποτε μέριμνα – συνεργασία χρειάζεσθε την παρουσία μας.

δ) παρακαλούμε  την Υπηρεσία σας να μας αποστείλει  το εβδομαδιαίο πρόγραμμα και τις διαδρομές των απορριμματοφόρων στην περιοχή της Κοινότητας μας, για να μπορέσουμε στο αμέσως προσεχές Κοινοτικό Συμβούλιο να σχεδιάσουμε την νέα χωροθέτηση των κάδων .

Ο  ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ  ΕΡΜΙΟΝΗΣ

ΙΩΣΗΦ ΓΑΝΩΣΗΣ

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

3 ΙΟΥΝΙΟΥ 2020

DK ERMIONIS

 ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΝΟΜΟΣ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ ΔΗΜΟΣ ΕΡΜΙΟΝΙΔΑΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΡΜΙΟΝΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ   ΕΡΜΙΟΝΗΣ Ταχ. Δ/νση:  ΕΡΜΙΟΝΗ Τ.Κ.:  21051 Τηλ: 2754360219 – 2754360221 E-mail:   proedroske@gmail.com

ΕΡΜΙΟΝΗ  1/6/2020 Προς: 1)Τεχνική Υπηρεσία Δήμου Ερμιονίδας 2)Αντιδήμαρχο  Δημοτικής και Αγροτικής Οδοποιίας Δήμου Ερμιονίδας 3)Αντιδήμαρχο Δημοτικής Ενότητας Ερμιόνης ΚΟΙΝ. Γραφείο Δημάρχου

Μετά την κατακύρωση από την Οικονομική Επιτροπή του Δήμου Ερμιονίδας του αποτελέσματος του Διαγωνισμού του έργου “Επούλωση Λάκκων Δ.Ε. Ερμιόνης” στον Καλαματιανό Φίλλιπο έναντι του συνολικού ποσού 33.981,45 πλέον Φ.Π.Α. (μετά την έκπτωση 6%),

η Κοινότητα Ερμιόνης για το ποσοστό του έργου που της αναλογεί, σας προτείνει  τα κάτωθι σημεία που χρήζουν επισκευής.
>>>>>>>>>

Ν/Σ φτηνό για το Κράτος και ακριβό για την οικογένεια, τιμωρητικό για τους εκπαιδευτικούς και ανταγωνιστικό για τους μαθητές.!....

               ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΛΑΣ

ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ    ΣΥΡΙΖΑ  ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ

ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ    1      ΝΑΥΠΛΙΟ

ΤΗΛ - FΑΧ   27520-99454

Email    yiannispolitiko@hotmail.com                                                       2-6-2020                 

                                                            ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΓΙΑΝΝΗΣ  ΓΚΙΟΛΑΣ: «ΚΕΡΑΜΙΔΑ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ»

Το Νομοσχέδιο  του Υπουργείου Παιδείας που από χθές, 1 Ιούνη  συζητείται στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής έχει από όλους τους φορείς της Εκπαίδευσης, καθηγητές και δασκάλους, γονείς και μαθητές, χαρακτηρισθεί δικαίως ως αντιεκπαιδευτικό και αντιδημοκρατικό.

  Συγκεκριμένα όλοι μίλησαν για Ν/Σ φτηνό για το Κράτος και ακριβό για την οικογένεια, τιμωρητικό για τους εκπαιδευτικούς και ανταγωνιστικό για τους μαθητές. Ένα Νομοσχέδιο που κοιτάζει στο παρελθόν, επαναφέροντας ξεπερασμένες λογικές και πρακτικές του νεοσυντηρητισμού και του νεοφιλελεύθερου δόγματος, κλείνοντας πονηρά το μάτι και ανοίγοντας το δρόμο στην ιδιωτικοποίηση της Παιδείας.

  Με το καλημέρα η ηγεσία του Υπουργείου έδειξε τις προθέσεις της με την αναστολή του Ολοήμερου Σχολείου, που κυριολεκτικά αναστατώνει τη ζωή της λαικής οικογένειας, των μικρομεσαίων και όλων των εργαζομένων. Κι αυτό με μια, από τηλεοράσεως εξαγγελία της Υπουργού, μονολότι έχει θεσπισθεί από την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με Π.Δ. του 2017, που δεν μπορεί να ανατραπεί με Εγκύκλιο αλλά ούτε και με Υπουργική Απόφαση.

  Το Νομοσχέδιο για την… αποδιάρθρωση της Παιδείας, σε 15 περίπου μέρες που ανέβηκε στη διαβούλευση, συγκέντρωσε τον πρωτοφανή αριθμό των 14.600 περίπου αναρτήσεων, με παρεμβάσεις που στην συντριπτική τους πλειοψηφία εκφράζουν αρνητική στάση συνολικά για το Νόμο, καθώς και για επί μέρους διατάξεις του.

  Τι διαφορετική αντιμετώπιση θα περίμεναν οι αρμόδιοι Υπουργοί της Ν.Δ.;

 Ας δούμε παρακάτω ορισμένα από τα πιο αρνητικά σημεία του Νομοσχεδίου:

 Α. Στα Σχολεία και ιδίως της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης επιβάλλεται ένας εκπαιδευτικός κορεσμός. Μεταβάλλονται σε ένα  διαρκές εξεταστικό κέντρο, εξουθενωτικό για τους μαθητές και κυρίως για τα παιδιά των λαικών στρωμάτων, που δεν μπορούν για οικονομικούς λόγους, να παρακολουθήσουν  φροντιστήρια.

 Β. Αναγορεύονται τα Πρότυπα και κυρίως τα Πειραματικά Σχολεία που θα έπρεπε να έχουν άλλο ρόλο, ως η εξιδανίκευση της ποθητής αριστείας, ενώ στην ουσία υποθάλπεται ένας μάταιος ανταγωνισμός δίκην καλλιστείων.

 Γ. Η Κοινωνιολογία ως «αριστερή» επιστήμη κατά τον εμβριθή διδάσκαλο κ. Άδωνη Γεωργιάδη, υποβαθμίζεται για να αναχθεί το μάθημα των Λατινικών ως μείζονος αξίας και σπουδαιότητας, στην πραγματικότητα όμως, χαράσσεται μια οπισθοδρομική πορεία, που δηλώνει ελιτισμό αλλά και στείρο κλασσικισμό! Πως θα επιβιώσουμε χωρίς να ξέρουμε να χρησιμοποιήσουμε την έκφραση «Sine qua non»;

 Δ. Η θεσμοθέτηση του ορίου της ηλικίας των 17 ετών, πάνω από το οποίο δεν μπορούν να εγγραφούν μαθητές στο ΕΠΑΛ, έχει σαν μοναδικό αποτέλεσμα  να οδηγηθούν πελάτες στα Ιδιωτικά ΙΕΚ, με voucher.

 Η λαική κατακραυγή οδήγησε βέβαια σε ανασύνταξη που θα θέλαμε να είναι και οριστική, χωρίς να παίρνουμε όμως και όρκο!

 Ε. Η κατάργηση των Διετών Πανεπιστημιακών Προγραμμάτων, με πρόδηλο πάλι σκοπό τα bonous  σε διάφορα Ιδιωτικά Εκπαιδευτήρια.

ΣΤ.  Η τιμωρητική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, με πειραματόζωα τα παιδιά μας. Τα μαθήματα με την εξ αποστάσεως διδασκαλία που «ήρθαν για να μείνουν» κατά τον κ. Μητσοτάκη, καταργούν την ουσιαστική εκπαιδευτική λειτουργία, την άμεση επαφή δασκάλων και μαθητών, μετατρέποντας τις αίθουσες διδασκαλίας σε πλατώ τηλεοπτικών σειρών τύπου Big brother.

Ζ. Προτελευταία επισήμανση: Η επαναφορά από το βαθύ- μουχλιασμένο παρελθόν της διαγωγής στα απολυτήρια. Μια στάμπα που θα στιγματίζει ανεπανόρθωτα και για μια ζωή τα  πιο ζωηρά και ανήσυχα παιδιά. Η άμεμπτη κοινωνία τους, δεν μπορεί επ’ουδενί να ανεχθεί κάποια μικρά και επουσιώδη παραπτώματα της εφηβικής ηλικίας. Η αληθινή επιδίωξη είναι η εμπέδωση της πειθαρχίας δια της απειλής, ώστε να καμφθεί το ελεύθερο φρόνημα της νέας γενιάς.

  Η. Κάτι πολύ σοβαρό:  Η ίδρυση ξενόγλωσσων Πανεπιστημιακών Τμημάτων, που δεν θα παρέχουν Πτυχία αλλά απλούς Τίτλους σπουδών μαθητείας. Είναι αυτά τα Τμήματα που με δίδακτρα θα εξυπηρετήσουν και ημεδαπούς για να λάβουν τίτλο σπουδών για άσκηση επαγγέλματος, χωρίς Πτυχίο Πανεπιστημιακής Σχολής.

  Το άρθρο 16 του Συντάγματος παρακάμπτεται πανηγυρικά!

 Η δήλωση της κ. Κεραμέως ότι τα  τμήματα αυτά θα δέχονται μόνο αλλοδαπούς, είναι άνευ σημασίας και μάλιστα εν επιγνώσει της, αφού κατά το Ενωσιακό Δίκαιο ουδείς  επομένως και Έλληνες, μπορεί  να αποκλεισθεί από το Συνταγματικό δικαίωμα να εγγραφεί στα Τμήματα αυτά.

 Η ίδρυση των Τμημάτων αυτών, όπως είναι λογικό,  ανοίγει διάπλατα την πόρτα στην Ιδιωτικοποίηση των Α.Ε.Ι.

  Ως επίλογος:  Το Ν/Σ μπορεί να ψηφισθεί από την πλειοψηφία. Δεν θα εφαρμοσθεί όμως γιατί θα αποκρουστεί από σύμπασα την εκπαιδευτική κοινότητα.

                     ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΛΑΣ

                  ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ  ΣΥΡΙΖΑ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ

Σήμερα η Παγκόσμια Ημέρα των Ιερόδουλων - το πιο αρχαίο επάγγελμα! ...

... ένα τριαντάφυλλο στη γιορτή τους ...

Διεθνής Ημέρα Ιερόδουλων

Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Ιουνίου ως φόρος τιμής στις ιερόδουλες όλου του κόσμου και για καλύτερες συνθήκες δουλειάς, σ’ ένα χώρο, όπου βασιλεύει η εκμετάλλευση.

Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Ιουνίου ως φόρος τιμής στις ιερόδουλες όλου του κόσμου και για καλύτερες συνθήκες δουλειάς, σ’ ένα χώρο, όπου βασιλεύει η εκμετάλλευση.

Όλα ξεκίνησαν στις 2 Ιουνίου 1976, όταν περισσότερες από 100 ιερόδουλες κατέλαβαν την εκκλησία του Αγίου Νικητίου (Saint Nizier) στην πόλη Λιόν της Γαλλίας για να προσελκύσουν την προσοχή της τοπικής κοινωνίας για τις απάνθρωπες συνθήκες του επαγγέλματός τους, την εις βάρος τους αστυνομική βία και την απροθυμία της γαλλικής κυβέρνησης να επιλύσει τα χρονίζοντα προβλήματά τους.

Κατά τη διάρκεια της οχταήμερης κατάληψης της εκκλησίας τραγουδούσαν πολιτικά τραγούδια και κραύγαζαν συνθήματα για καλύτερες συνθήκες εργασίας και τερματισμό του εις βάρος τους στίγματος από την κοινωνία. Η κατάληψη έληξε με την επέμβαση της αστυνομίας, αλλά αποτέλεσε την αφετηρία για τη διεθνοποίηση του κινήματός τους και την καθιέρωση της 2ας Ιουνίου ως Διεθνούς Ημέρας Ιερόδουλων (International Sex Workers Da

Πηγή:https://www.sansimera.gr/worldays/411

© SanSimera.gr

Κάλεσμα να γίνουμε, μετά τον covid-19, συνοδοιπόροι, συμπολίτες, συνάνθρωποι, συμμέτοχοι στις χαρές και τις λύπες του γείτονα…

…Μαζί με τις ευχαριστίες μου για την ευγενή φιλοξενία των σκέψεων και συναισθημάτων μου εδώ στο φιλικό μου blog...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Κάλεσμα σε Συνοδοιπόρους, Συμπολίτες, Συνανθρώπους!…

                                  Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος

     Καλό μήνα Λευτεριάς!...

     Μια φορά κι έναν καιρό, στη Θεσσαλονίκη είχαμε στο Διοικητήριο μια «μαρμάρινη» αλάνα που δεν υπάρχει πλέον και, δυστυχώς, τα αρχαία που αποκαλύφθηκαν ΔΕΝ είναι επισκέψιμος χώρος.

     Και απέναντι από την οδό Αγγελάκη είχαμε μια «χωματένια» μεγάλη αλάνα όπου, όπως και στη «μαρμάρινη» του Διοικητηρίου, κλοτσούσαμε την μπάλα, παίζαμε κρυφτούλι, αμάδες και μακριά γαϊδούρα…

     Μια φορά κι έναν καιρό, είχαμε τους φίλους και τους κολλητούς να λέμε τα μυστικά μας, να μοιραζόμαστε χαρές που έτσι διπλασιάζονταν και λύπες που μειώνονταν επειδή τις βγάζαμε από το στέρνο με δάκρυα στα μάτια.

     Μια φορά κι έναν καιρό, τα είχαμε αυτά για να παίζουμε εμείς σαν παιδιά γονιών που ΔΕΝ είχαν λεφτά ούτε αυτοκίνητα, αλλά είχαμε όνειρα πολλά!...

     Γιατί τώρα πια, όχι μόνο στην πάλαι ποτέ τη δικιά μας «νυφούλα του Θερμαϊκού», την ανοιχτόκαρδη, γενναιόδωρη και τόσο φιλόξενη «φτωχομάνα» Θεσσαλονίκη, αλλά δυστυχώς σε ολάκερη την αγαπημένη και μοναδική μας Ελληνική Επικράτεια που άκουγε στο παρατσούκλι της «Ψωροκώσταινας» σε εποχές που έδεναν τα σκυλιά με τα… λουκάνικα, τώρα πια δεν έχουμε ούτε αλάνες, ούτε παρέες παιδιών, ούτε κρυφτούλι και κυνηγητό, ούτε φίλους.

    Έχουμε κινητά τηλέφωνα, facebook, Instagram, twitter, μας τύλιξε μια απέραντη μοναξιά, πνιγόμαστε σε εθνική κατάθλιψη, μας κρατά σε απόσταση 2 μέτρων ο covid-19, (ανάθεμά τον) δεν λέμε καλημέρα ή καλησπέρα, δεν κοιτάμε σε επίπεδο ματιών συνανθρώπους που έρχονται από απέναντί μας!

     Θεέ μου, τι κρίμα!...

     Καθώς πίναμε καφεδάκι εδώ στην Αγγελάκη στην προ-covid-19 εποχή, ΟΛΟΙ συνταξιούχοι, προσωπικά όμως όχι απόμαχος, μετρούσαμε ευρώ-ευρώ κουτσουρεμένες συντάξεις, μετρούσαμε τα χρόνια που μας παραμύθιαζαν πως θα γινόμασταν όλοι μας πλούσιοι, και μετά βλέπαμε ταλαιπωρημένους άγνωστους συνανθρώπους να ανοίγουν τους σκουπιδοτενεκέδες και να ανασύρουν ό,τι φαινόταν ως αξιόλογο…

     Μαζί με τις ευχαριστίες μου για τη ευγενή φιλοξενία των σκέψεων και συναισθημάτων μου εδώ στο φιλικό μου blog, θα σταθώ στο μεστό νοημάτων θέμα της προσπάθειας να γεμίσουμε τη μοναξιά του σύγχρονου Έλληνα, να μετριάσουμε τη θλίψη, να δώσουμε όσο μπορούμε μια αχτίδα ελπίδας στα παιδιά και στα εγγόνια μας.

     «Επικοινωνώ, άρα… υπάρχω» ο τίτλος της εκπομπής μου στην ΕΡΤ-3, εκεί όπου προσπαθούσα για μερικά χρόνια να υπογραμμίσω (εάν μπορεί κανείς να υπογραμμίσει τον προφορικό λόγο) ότι ο δρόμος προς τη μοναξιά είναι στρωμένος με υποσχέσεις για ανεξαρτησία, αυτοδυναμία, εγωιστική επάρκεια και αποκοπή από τον ομφάλιο λώρο της… παρέας.

     Ο δρόμος που μας έπεισαν να ακολουθήσουμε με τη στρατηγική «πλύσης εγκεφάλου» της συγχορδίας των ΜΜΕ μεγιστοποιούσε τη «δήθεν απελευθερωτική» από την καταπίεση μικρόψυχη έννοια του ΕΓΩ ελαχιστοποιώντας τη μεγαλόψυχη έννοια του ΕΜΕΙΣ…

     Και με την κλασική μας καλοπροαίρετη ελληνοπρεπή αφέλεια επιλέξαμε ως «παρέα» όχι ανθρώπους ή κάποιο κατοικίδιο αλλά την έγχρωμη, μεγάλων διαστάσεων σαγηνευτική  τηλεόραση που τα κατάφερε να μας αποκοιμίσει «μοναχούς» στην εικονική πραγματικότητα της «ανύπαρκτης» παρέας…

     (http://piperopoulos.blogspot.com/2020/05/blog-post_27.html)

     Πριν από μια δεκαετία είχαν καταγραφεί δεκάδες χιλιάδες συνάνθρωποί μας να ζούνε ΜΟΝΑΧΟΙ μόνο στο πολεοδομικό συγκρότημα της… φτωχομάνας! Για την Αθήνα και το λεκανοπέδιο γενικότερα δεν τολμώ να αναφέρω τους αριθμούς, γιατί είναι μαχαιριές στην ανθρώπινη καρδιά. Αλλά και οι επαρχίες μας, δυστυχώς, δεν υστερούν!..

     Και τις τελευταίες δέκα εβδομάδες αμπαρωμένοι στα διαμερίσματά μας ‘αμυνόμενοι’ στην επίθεση της πανδημίας του covid-19 βιώσαμε ακόμη πιο πικρά συναισθήματα μοναξιάς αποκομμένοι από συγγενείς και φίλους. Όσοι είχαν μια γυάλα, ένα ενυδρείο, ένα μικρό ζωάκι σίγουρα που δεν ήταν και δεν θα μπορούσε να είναι τα πλέον επιθυμητά υποκατάστατα του φίλου ή της παρέας, πιστέψανε ότι κάτι είχαν…

     Κάποτε λέγαμε, «δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι», αλλά τώρα προτείνω σε διαδικασία αυτογνωσίας «κοίτα τον φίλο σου για να καταλάβεις ποιος είσαι…».

     Μπουχτίσαμε από άσφαλτο και πλακάκια πεζοδρομίου και, νοσταλγικά, εμείς οι παλιοί θυμόμαστε αλάνες, κρυφτούλι, τη μακριά γαϊδούρα, λάσπες στον δρόμο και τα σκυλιά που τα έδεναν με… λουκάνικα.

     Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω, και δεν θα το συμβούλευα ακόμη και εάν είχαμε τη δυνατότητα πρόσβασης σε μια «μηχανή χρόνου».

     Πέρα από την ανέχεια, όχι τη σημερινή «κακιά φτώχεια» στην Ελλάδα της τρόικας και των θεσμών, μετά το καθολικό «κλείσιμο» των Ελλήνων και της Ελλάδας ως στρατηγική άμυνας στην πανδημία του covid-19, με τρομάζει η προοπτική ενός οικονομικού δράματος που θα ακολουθήσει μετά το πέρας της πανδημίας.

     Βιώσαμε εμείς της τρίτης ηλικίας τη στέρηση χρημάτων όχι όμως στέρηση αξιών, συναισθημάτων και πολιτισμού, στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 αλλά σε αντίθεση με τη σύγχρονη μορφή μοναξιάς και «εικονικής συντροφιάς κοινωνικών δικτύων, η αυθεντική δικιά μας «παρέα», τα «κουτούκια» και τα «πάρτι ρεφενέ σε διαμερίσματα με μωσαϊκά» μας κρατούσαν δεμένους στην πραγματικότητα της ζωής με σάρκα και οστά.

     Ζούμε πια σε ένα «χρεοκοπημένο» Κράτος που θα αποπληρώνει για αρκετές ακόμη δεκαετίες αυτά που «χρωστάμε», σε μια ρημαγμένη οικονομία, σε έναν κόσμο που γέμισε πλαστικά και εικονική πραγματικότητα ψηφιακής μορφής χωρίς… σάρκα και οστά, χωρίς τη χαρά και τον πόνο της ζωής, των ανθρώπινων συναισθημάτων, του έρωτα, της αγάπης, του κουτσομπολιού.

     Μου λένε, καλόπιστα θαρρώ, μερικοί να ξεπεράσουμε τα απαγορευτικά όρια της ηλικίας και να γίνουμε εμείς, της τρίτης ηλικίας βουλευτές και να καθίσουμε εμείς στους Κοινοβουλευτικούς θώκους εξουσίας και αντιπολίτευσης.

     Τους λέω να το ξεχάσουνε!..

    Δεν γίναμε όταν ήμασταν νέοι και τώρα πια δεν βοηθά η ηλικία μας και, μεταξύ μας, όπως αποδεικνύουν καθημερινά τα γεγονότα, «ξέπεσαν» αυτοί οι όροι και μαζί τους και οι ρόλοι!..

     Μπορούμε, όμως, και πρέπει σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, σε πρωτεύουσες Νομών και κάθε άλλη μικρή ή μεγάλη πόλη να ξαναγίνουμε, φίλες και φίλοι αναγνώστες, συνοδοιπόροι, συμπολίτες και  συνάνθρωποι!...

      Παίρνω το θάρρος ως συνταξιούχος, αλλά ΟΧΙ «απόμαχος και καναπεδάτος» Πανεπιστημιακός δάσκαλος, να σας προτρέψω σήμερα να ξαναγίνουμε ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ!  

     Να γεμίσει η Ελλάδα των 10,7 εκατομμυρίων με Φιλέλληνες και αφού «χαστουκίσουμε» όπως χρειάζεται τους εαυτούς μας, να ΑΠΑΞΙΩΣΟΥΜΕ όλοι μαζί εκείνους και εκείνες που, με τη δική μας ανοχή και την σιωπηρή συναίνεση, απεργάστηκαν από πρόθεση η από αμέλεια αυτή την ανιστόρητη «κατάντια» μας.

    Να πούμε στους Πολιτικούς μας, της Εξουσίας και της Αντιπολίτευσης, ότι δεν θέλουμε να συνεχίσουν να μας καταποντίζουν με ψέματα και μισές αλήθειες στον σύγχρονης μορφής Καιάδα μιας διεθνούς ανυποληψίας.

     Κάλεσμα να γίνουμε, μετά τον covid-19, συνοδοιπόροι, συμπολίτες, συνάνθρωποι,  συμμέτοχοι στις χαρές και τις λύπες του γείτονα…

Κοινότητα Ερμιόνης, Λιμενικό Ταμείο και εθελοντικές ομάδες,σε συνεργασία και έντονη δράση καθαριότητας και νοικοκυριού ....

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η καθαριότητα  συνεχίζεται

Ο εργολάβος αποψίλωσης του Δήμου Ερμιονίδας συνεχίζει τις εργασίες του στον πευκώνα του Μπιστιού

Μικρό συνεργείο της Υπηρεσίας καθαριότητας συνεχίζει την αποψίλωση οδών και παρόδων στις γειτονιές της άνω πόλης

Μικρό συνεργείο χρηματοδοτούμενο από την Κοινότητα και επαγγελματίες φροντίζει καθαρίζει και ασβεστώνει περιοχές της πόλης μας

Μεγάλο συνεργείο εθελοντικής προσφοράς της Εταιρίας Geo Land των αδελφών  Κίκινα αποψίλωσε, φρόντισε και καθάρισε μεγάλη έκταση γύρω από το εργοστάσιο (Φουγάρο Μέξη) και το Μεγαλοπήγαδο επί της Δημοτικής οδού Ερμιόνης Θερμησίας

Σε συνεργασία με την Κοινότητα μας παρέδωσε το πηγάδι του Παυσανία – Μεγαλοπήγαδο , πεντακάθαρο- περιποιημένο  και βαμμένο όπου έχουν  εγκατασταθεί και τα  μηχανήματα του παραδοσιακού ελαιοτριβείου  Λαζαρίδη – Δουρούκου

Η προσφορά και η συνεργασία συνεχίζεται

αγάντα Τάσο  

Ο ανωτέρω χώρος υπό την σημερινή του μορφή ως χώρος δροσιάς και με τον χαρακτήρα της  αγροκτηνοτροφικής μας παράδοσης προστατευμένος και πετρόκτιστος παραδόθηκε στους συμπολίτες μας από την Δημοτική Αρχή 1998 -2002.

Παράλληλα και μετά από  ενημέρωση του Προέδρου του Λιμενικού Ταμείου, υπεύθυνου διαχείρισης της Χερσαίας Ζώνης έγινε κλάδεμα στους Φοίνικες και στις Αλμυριές στην περιοχή της Λαϊκής Αγοράς από εθελοντική προσφορά των αδελφών Δημητρίου και Κώστα Κόντου, οι οποίοι μας υποσχέθηκαν  τον καλλωπισμό και την δενδροφύτευση των περιοχών Μπόλλα  (Α΄ Νεκροταφείο Άγιος Ανδρέας) και από αντλιοστάσιο έως τέλος διασταύρωσης Ιπποκράτη

Τους ευχαριστούμε όλους και συνεχίζουμε ………