"Ω Γλυκύ μου Έαρ" -> Ειρήνη Παππά - Vangelis lyrics - YouTube

Αποτελέσματα αναζήτησης

Εικόνες

Ω Γλυκύ μου Έαρ Ειρήνη Παππά Vangelis lyrics - YouTube

Τα εγκώμια της Μ. Παρασκευής με την χορωδία του Μουσικού Συλλόγου και η περιφορά του Επιταφίου με την μπάντα του Δήμου Ερμιόνης.

Όπως κάθε χρόνο και φέτος τα εγκώμια της Μεγάλης Παρασκευής το βράδυ έψαλλε η χορωδία του Μουσικού Συλλόγου Ερμιόνης υπό την δ/νση του χοράρχη κ. Τάκη Μανιάτη (αείμνηστος) στον Ι. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου.

Στη συνέχεια σε μια μεγαλειώδη πομπή με μια λαοθάλασσα ή κοσμοπλημύρα αν θέλετε, η περιφορά των επιταφίων και των δύο κεντρικών ναών - με αυτό της μητρόπολης του Ι.Ν. Ταξιαρχών- συνοδεία για πρώτη φορά με την νεοσύστατη μπάντα του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου.

Με αυτή την επιπρόσθετη μουσική νότα οι πιστοί ντόπιοι και ξένοι επισκέπτες, βιώσανε μια διαφορετική εικόνα και τα ανάλογα συναισθήματα που δημιουργεί και με τη βοήθεια του πολύ καλού καιρού.

Αυτή τη φορά αντιλάλησαν στα στενοσόκακα της παλιάς Ερμιόνης αρχικά και κατόπιν στην βόρεια παραλία μέχρι το μνημείο των Ηρώων, οι νότες διαφόρων μουσικών κομματιών ερμηνευμένα από τους μουσικούς της μπάντας.

Όμως,  οι νότες που δημιούργησαν την μεγαλύτερη αίσθηση και αγαλλίαση στις ψυχές των πιστών ήταν αυτές, του απαράμιλλου σε ομορφιά λόγου και μηνύματος εγκώμιο της βραδιάς «Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατό μου Τέκνο, που έδει σου το κάλλος…»,  που ήρθαν να δέσουν γλυκά στο πέρασμα τους με τις μνήμες απόντων...αγαπημένων μας προσώπων, καθώς  και με τις μυρωδιές των ανθισμένων λουλουδιών στις γλάστρες και στους κήπους του παλιού οικισμού και όπου αλλού υπάρχουν, που είναι έτοιμα και αυτά να γιορτάσουν την δική τους Ανάσταση…

Πολύς κόσμος εντυπωσιασμένος συνόδεψε τους επιτάφιους και όλη την πομπή και στην επιστροφή τους στις εκκλησίες και παρακολούθησε την υπόλοιπη τελετουργία.

Φώτο - ρεπορτάζ 

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Γαλήνιο δειλινό σήμερα στην Ερμιόνη ...

 ΦΩΤΟ - STAM. DAM.D.

«Διαμάντια»! – η λαογραφική μας παράδοση – ήθη και έθιμα στην Ερμιόνη…

Μ. Παρασκευή με θύμισες νοσταλγικές που  έρχονται στη μνήμη μας από χρόνους αλαργινούς και πολύ διαφορετικούς ...

Από το βιβλίο του Γιάννη Μιχ. Σπετσιώτη «Ω γλυκύ μου έαρ»

Αποσπάσματα (2) σελ. 24-25 ---- (3) σελ. 32

.

«Μπρος στην πεζούλα του σπιτιού, της γειτονιάς μελίσσι κι εμείς, αγόρια αγίνωτα κι αστάλωτες παιδούλες, ο ύπνος δε μας έπαιρνε, προσμέναμε την ώρα της εκκλησιάς...»

Κ. Παλαμάς

Μετά το μεσημεριανό φαγητό πολλά παιδιά, αγόρια και κορίτσια συναντιόμαστε στις δύο ενορίες, στον Ταξιάρχη και την Παναγία. Σχηματίζαμε δύο μικτούς χορούς, έναν στο δεξιό κι έναν στο αριστερό αναλόγιο και ξεκινούσαμε να ψάλλουμε τα εγκώμια και τον κανόνα «Κύματι θαλάσσης». Γλυκές παιδικές-εφηβικές φωνές αντάμωναν τα ανοιξιάτικα σκιρτήματα της ψυχής που φαίνονταν στα μάτια και τα μάγουλα που κοκκίνιζαν. Όμορφα σώματα με ρούχα ελαφριά ντυμένα «φλογίζονταν μέσα σε θεϊκή φωτιά για μια αγνή και ανέγγιχτη Αγάπη».

Ανοίγαμε την «Ιερά Σύνοψη», Σύναψη τη λέγαμε, ή τον «Επιτάφιο Θρήνο», το μικρό βιβλιαράκι με το μωβ εξώφυλλο και την εικόνα της Σταύρωσης ή το πρόσωπο του Ιησού με το αγκάθινο στεφάνι. Προσπαθούσαμε να διαβάσουμε σωστά τα κείμενα των ύμνων με τις πρωτόγνωρες για μας λέξεις, για να τα ψάλλουμε όσο το δυνατόν καλύτερα.

Εκείνα τα ζεστά απογεύματα της Μεγάλης Παρασκευής που πιστεύαμε πως αργούσε να σουρουπώσει και φως υπήρχε μέχρι αργά το βράδυ, βόλτα στο Λιμάνι δεν κάναμε. Περνούσαμε ολόκληρο το απόγευμα στην εκκλησία, όπου πηγαινοερχόταν κόσμος πολύς. Αρκετές γυναίκες συνήθιζαν να πηγαίνουν στα γειτονικά ξωκλήσια, στον Αγιοθανάση, τον Αγιομηνά, τον Αϊ - Νικόλα, τον Αϊ - Γιάννη για να ανάψουν τα καντήλια.

Άλλοι πάλι έβρισκαν την ευκαιρία να βγουν «έξω» και να απολαύσουν την ανοιξιάτικη φύση. Οι μεγαλύτεροι έκοβαν τα αμάραντα, τα μωβ ανοιξιάτικα λουλούδια, ενώ τα παιδιά έπαιζαν «νύφη και γαμπρό» με φλογάτες παπαρούνες. Άνοιγαν τα μπο-υμπούκια μαντεύο-ντας το χρώμα, το κόκκινο της νύφης ή το άσπρο του γαμπρού. Άλλα «έσκαζαν» τις παπαρούνες! Τοποθετούσαν ένα πέταλο του λουλουδιού στο εσωτερικό της παλάμης ή το έβαζαν στο επάνω μέρος του χεριού τους κάνοντάς το γροθιά. Στη συνέχεια με το άλλο τους χέρι το χτυπούσαν δυνατά με αποτέλεσμα να «σκάζει» με κρότο! Οι ταπεινές παπαρούνες! Λουλούδια που βρέθηκαν τη φρικτή εκείνη στιγμή κάτω από το Σταυρό, αυτόπτες μάρτυρες του Μαρτυρίου! Πάνω τους έσταξε αίμα Θεού, χρώμα που κράτησαν για πάντα μέσα τους καθώς και την πίκρα που «ένιωσαν» για την αδικία που γινόταν!

Έριχναν και σαΐτες τα παιδιά, το ένα στο άλλο, άγρια στάχυα που καρφώνονταν με ιδιαίτερη ευκολία στα μάλλινα ρούχα τους. Άλλα πάλι έκοβαν κι έβαζαν στη μύτη τους, ακριβώς όπως φοράμε τα γυαλιά, τις «μυτούλες» ένα μικρό σκληρό περίβλημα σε σχήμα U που περιέχει σπόρους και μοιάζει με φασολάκι.

 -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

«Φεύγεις πάνω στην άνοιξη, γιε μου καλέ μου. 

Άνοιξή μου γλυκιά, γυρισμό που δεν έχεις…»

Κ. Βάρναλης

Ήταν Μεγάλη Παρασκευή του 1966. Η πομπή σταμάτησε στο γνωστό σημείο και ο παπα-Μιχάλης ξεκίνησε να ψάλλει τη δέηση «Υπέρ ζώντων και τεθνεώτων». Η αψεγάδιαστη φωνή του ακουγόταν τώρα διαφορετική. «Υπέρ της κωμοπόλεως ταύτης... Υπέρ του Αρχιεπισκόπου ημών... Υπέρ... Υπέρ...». Έβαλε όλη τη δύναμη που του ‘χε απομείνει και με σπαραγμό ψυχής έψαλε και το δικό του υπέρ. «Υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του δούλου σου Κωνσταντίνου...».

Ήταν για το γιο του, τον αδικοχαμένο, που είχε φύγει για πάντα από κοντά του στις 2 Ιουλίου του 1965, μόλις 25 χρόνων. Ένα βαθύ «αχ!» ακούστηκε κι ένας λυγμός έπνιξε τις τελευταίες του λέξεις. Ο πατέρας μου στεκόταν δίπλα του ψελλίζοντας «Αιωνία η μνήμη!», ενώ ο κόσμος συγκινημένος κρατούσε την αναπνοή του. Ο παπα-Μιχάλης στηρίχτηκε στο μπράτσο του και κοιτάζοντας ψηλά ψιθύρισε: -Μιχαλάκη, πάμε! Τελείωσε κι αυτό…

Ήταν κάτι, όμως, που δεν τελείωσε γι’ αυτόν ποτέ, παρά μόνο όταν και ο ίδιος έφυγε από τη ζωή...

Σας μεταφέρουμε ένα ακόμα απόσπασμα με αναφορά 

στην Μ. Παρασκευή, από το βιβλίο

«ΘΡΥΛΟΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΡΜΙΟΝΗΣ»

του αείμνηστου δασκάλου μας 

Μιχαήλ Αγγ. Παπαβασιλείου.

 

..........................................

Το απόσπασμα αυτό περιλαμβάνεται στην ενότητα «Μεγάλες Γιορτές»

στο κεφάλαιο «Το Άγιο Πάσχα» σελίδα 156.

Θέλοντας να κάνουμε ένα μνημόσυνο στον δάσκαλό μας μέρες που είναι, θα πούμε για όσους δεν τον γνώρισαν και δεν βίωσαν την προσωπικότητά του, στους μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Ερμιόνης εκείνων των χρόνων, πέρασε και έμεινε στην μνήμη μας  και στην ψυχή μας, ως πραγματικός  θρύλος…

Επιμέλεια - Παρουσίαση 

ΣΤΑΜΑΤΗΣ  ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ 

Φώτο με αισθητική και με ευχές, από τον διπλανό γείτονά μου στο Μπίστι...

 Ο χρήστης Στέλιος Γιαμπουράς αισθάνεται χαλαρά

Ένα μαγιάτικο στεφάνι από την Ερμιόνη.

ΚΑΛΌ ΠΆΣΧΑ ΚΑΛΉ ΑΝΆΣΤΑΣΗ

Όλες οι αντιδράσεις:

50Εσείς και 49 ακόμη

21 σχόλια

Τέλειο!

Σχόλιο

«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασι την γην κρεμάσας»!

Έργο του El Greco  - Δομίνικος Θεοτοκόπουλος

Έργο του El Greco  - Δομίνικος Θεοτοκόπουλος

Πηγή διαδίκτυο

Η Μεγάλη Πέμπτη, η ιερή μέρα κατά την οποία εορτάζεται ο Μυστικός Δείπνος του Ιησού Χριστού με τους 12 Αποστόλους. Οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα σε όλη τη χώρα, σε κάθε ορθόδοξη εκκλησία.

Τα Δώδεκα Ευαγγέλια περιγράφουν την πορεία του Ιησού προς τον Γολγοθά. Τον Μυστικό Δείπνο, το δάκρυ και την ανθρώπινη αδυναμία στους κήπους της Γεσθημανής, την προδοσία του από τον Ιούδα, την σύλληψη, την δίκη, τα βασανιστήρια, την Σταύρωση.

Τη Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ η Εκκλησία θα μάς συγκλονίσει παρουσιάζοντάς μας τη Σταύρωση του Θεανθρώπου.

Το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης τελείται ο εσπερινός της Μεγάλης Παρασκευής μαζί με τη Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου. Οι ιερείς κατά την ετοιμασία της Θείας Κοινωνίας εξάγουν δύο «αμνούς» (το μέρος του άρτου το οποίο μεταβάλλεται σε σώμα Χριστού) και διατηρούν τον ένα αφού τον τεμαχίσουν και τον αποξηράνουν, σε ασφαλές σημείο (μέσα στο αρτοφόριο πάνω στην αγία τράπεζα) για έναν ολόκληρο χρόνο για την κοινωνία των πιστών σε έκτακτες περιπτώσεις. Το βράδυ τελείται ο όρθρος της Μεγάλης Παρασκευής, στον οποίο αναπαριστάται το Θείο Δράμα της Σταύρωσης και διαβάζονται τα 12 ευαγγέλια που περιγράφουν τα γεγονότα από τη σύλληψη έως και την ταφή του Χριστού.

Ανάμεσα στο 5ο και το 6ο Ευαγγέλιο ψάλλεται το αντίφωνο «Σήμερον κρεμάται επί ξύλου…» και ο Εσταυρωμένος λιτανεύεται από τους ιερείς. Στις εκκλησίες της Ζακύνθου, η περιφορά του Εσταυρωμένου γίνεται μετά το 11ο Ευαγγέλιο.

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου...

Σήμερον κρεμάται επί ξύλου,

ο εν ύδασι την γην κρεμάσας.

Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται,

ο των αγγέλων βασιλεύς.

Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται

ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις.

Ράπισμα κατεδέξατο,

ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ.

Ήλοις προσηλώθη,

ο Νυμφίος της Εκκλησίας.

Λόγχη εκεντήθη, ο Υιός της Παρθένου.

Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ.

Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν.

Είναι η στιγμή, περίπου στις 9 το βράδυ, όπου σε όλες τις εκκλησίες της χώρας θα σβήσουν τα φώτα. Η πομπή της σταύρωσης υπό το αμυδρό φως των κεριών θα κινηθεί με αργό και σταθερό ρυθμό προς το κέντρο των ναών, διαπερνώντας το πλήθος των πιστών. Το Θείο πάθος σχεδόν κορυφώνεται…

>>>>>>>>>>>>>

…Σαν να σου λένε - > «μια καλημέρα είναι αυτή, πες την κι’ ας πέσει χάμω» …

… όταν κοιτάς από ψηλά, μοιάζει ο κήπος ζωγραφιά…