Μια άριστη παρουσίαση του Επίτημου Σχολικού Συμβούλου Ειδικής Αγωγής και συγγραφέα Γιάννη Μ. Σπετσιώτη, για έναν ξεχωριστό δάσκαλό του!
===================================================================================================================
ΧΡΙΣΤΟΣ Ν. ΜΠΟΥΚΗΣ
του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη
«Και τον βίον αδιάβλητος και τοις τρόποις ανεπίληπτος και ταις εμπειρίαις άριστος»1
Τον γνώρισα το 1959 όντας μαθητής της Β΄ τάξης, αν δεν με απατά η μνήμη μου, του Γυμνασίου Κρανιδίου. Εκείνος ήταν ο καθηγητής μας στο μάθημα των Θρησκευτικών.
Σοβαρός, γλυκομίλητος, ευγενέστατος, με ήσυχο γαλήνιο βλέμμα και ψυχική γενναιοδωρία, απαραίτητη για «το κτίσιμο» των παιδικών ψυχών. Σαφής, μεταδοτικός και εκφραστικός στη διδασκαλία «κατά κοινή ομολογία», καθώς δίδασκε και σε άλλες τάξεις τα μαθήματα των Αρχαίων και των Νέων Ελληνικών, αφού εκτός από τη θεολογία είχε σπουδές και στη φιλολογία. Άριστος επιστήμονας και παιδαγωγός, λαμπρός «χειριστής» της εφαρμοσμένης Ψυχολογίας και Παιδαγωγικής.
Με τη διδασκαλία του προσανατόλιζε, παραδειγμάτιζε, ενέπνεε, αφού γι’ αυτόν διδασκαλία δεν ήταν εκείνο που έκανε αλλά αυτό που ο ίδιος ήταν!
Γοητευτικός, όμορφος, κομψός με σήμα κατατεθέν τις χαρακτηριστικές γραβάτες εξαιρετικής ποιότητας που έλαμπαν στα πεντακάθαρα πουκάμισά του και τραβούσαν την προσοχή των μαθητών.
- Για να δούμε με τι χρώμα γραβάτας θα παρουσιαστεί σήμερα ο Θεολόγος, αναρωτιόμαστε.
Τα χρόνια πέρασαν, η ελκυστική του παρουσία είχε μείνει κάπου βαθιά στην άκρη του μυαλού μου. Τη δεκαετία του 1970, νεαρός δάσκαλος τότε εγώ, τον συνάντησα ξανά. Ο Χρίστος Μπούκης, έχοντας ολοκληρώσει τις μεταπτυχιακές του σπουδές, με δύο διδακτορικά αν δεν κάνω λάθος, αναλάμβανε τη διεύθυνση του Διδασκαλείου Μέσης Εκπαίδευσης! Ήταν η κορυφαία «επιτελική» θέση της μαχόμενης Β/θμιας Εκπαίδευσης. Σ’ αυτή, τα προηγούμενα χρόνια, είχαν υπηρετήσει ηγετικές μορφές της Παιδείας και διαπρεπέστατοι επιστήμονες και παιδαγωγοί, όπως ο Νικόλαος Εξαρχόπουλος, ο Δημήτριος Γληνός, ο Κωνσταντίνος Γεωργούλης και άλλοι.
Μισό αιώνα αργότερα από τυχαία γεγονότα άκουσα ξανά τη φωνή του. Ήμουν Σχολικός Σύμβουλος και υπηρετούσα στο ΥΠ.Ε.Π.Θ. ως Σύμβουλος των αειμνήστων Υπουργών Μ. Γιαννάκου και Γ. Καλού σε θέματα Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης. Δεν θυμάμαι, αν και δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, αν του τηλεφώνησα εγώ για ένα βιβλίο που είχε εκδώσει εκείνη την εποχή ή εκείνος, να ρωτήσει για θέμα της αρμοδιότητάς μου.
Αναγνώρισα αμέσως τη ζεστή φωνή του, σαν αστραπή πέρασαν από το νου μου εικόνες και αναμνήσεις, τον χαιρέτησα με απέραντο σεβασμό και συγκίνηση, του θύμισα ποιος είμαι και ένιωσα τη δική του αμηχανία και έκπληξη. Χάρηκε για την υπηρεσιακή μου εξέλιξη, με ρώτησε για την οικογενειακή μου κατάσταση, τις ενασχολήσεις μου και εγώ με τη σειρά μου τον ενημέρωσα για το θέμα του. Κλείσαμε το τηλέφωνο και τις επόμενες ημέρες έλαβα το βιβλίο του με τον τίτλο «ΑΝΑΒΑΘΜΟΙ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ».
Πρόκειται για ένα βαθυστόχαστο σύγγραμμα, όπου παρουσιάζεται η πορεία του ανθρώπινου όντος προς τη θέωση, «τον τελικό σκοπό της δημιουργίας και της θείας οικονομίας». Οι σελίδες του αποπνέουν το άρωμα και το μεγαλείο των θεολογικών και φιλοσοφικών λέξεων, αναφορών και εννοιών, όπως η Πίστη, η Ελπίδα, η Αγάπη και η Γνώση, η Λογική, η Λατρεία, η Σιωπή και ο Κατανυκτικός Λογισμός, η Ταπείνωση, ο Έρωτας του Θεού, η Έκσταση και η Θέωση για την ανακαίνιση του κόσμου!
Με τον καθηγητή Χρίστο Μπούκη δεν είχα κάποια ιδιαίτερη γνωριμία. Ήταν όμως, θα έλεγα, το απωθημένο των πρώτων μαθητικών μου χρόνων. Ήταν ο εκπαιδευτικός που παραδειγμάτιζε και προσανατόλιζε και εγώ τον εκτιμούσα, τον θαύμαζα και τον …ζήλευα! Γι’ αυτό, όταν αργότερα ακολούθησα την εκπαιδευτική πορεία, ήταν ένα από τα λιγοστά πρότυπα των δασκάλων που με γοήτευαν!
Τον Αύγουστο του 2022 η κυρία Δήμητρα Αξαρλή, βιβλιοθηκονόμος της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κρανιδίου, παρουσίασε από τον ιστότοπο της Βιβλιοθήκης Κρανιδίου τον άριστο φιλόλογο και παιδαγωγό Γιάννη Λουκά από το Κρανίδι, ο οποίος δεν δίδαξε ποτέ στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Σήμερα με μεγάλη χαρά παρουσιάζω έναν από τους δασκάλους μου που δίδαξε στο Γυμνάσιο Κρανιδίου, τον Χρίστο Μπούκη. Είναι ένας πολλά οφειλόμενος φόρος τιμής για μία ειδική, ξεχασμένη και εν πολλοίς παραγνωρισμένη «στόφα» ανθρώπων, που έκανε κάτι πολύ απλό όσο και μεγαλειώδες: έμαθε στα παιδιά γράμματα και δίδαξε ήθος!
1. Επιγραφή στη μαρμάρινη στήλη του παλιού σχολείου της Παροικιάς στην Πάρο με την ένδειξη «Ο καλός μας δάσκαλος». Νίκος Βατόπουλος, εφημ. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 11-9-2010.
.jpg)
Όλα τα παραπάνω αποτελούν ένα μόνο τμήμα των διατάξεων που αφορούν στην βαφή θέσεων σταύθμευσης ΑμεΑ και ατόμων με κινητικές δυσκολίες. 
.jpg)
