Αναρτήθηκε τον Οκτώβριο του 2010 αλλά όσα χρόνια και να περάσουν θα ταιριάζει στην κοινωνία μας, γιατί είναι διαχρονικό. -> Όπως είναι οι λογικές και οι συμπεριφορές μας ...
Οι συντάκτες του είναι
Ερμιονίτες.
Με λίγη φαντασία και προσεκτικό
διάβασμα,
θα πάρετε όλα τα μηνύματα…
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Χρυσόψαρα και ψάρια
και καρχαρίες όλα μαζί …
Αχ! Κύριε Σταμάτη!
Λίγο η προσπάθειά μας, λίγο η καταρρακτώδης βροχή (είδατε ο Καλός Θεός έβαλε
πάλι το χέρι του) τα καταφέραμε κάποια χρυσόψαρα ή ψάρια πάρτε το όπως σας
αρέσει και τα νερά της βροχής μας έβγαλαν στη θάλασσα. Το δυνατό κύμα μας
πέταξε έξω στο μόλο εκεί που άραζε το καράβι παλιά. Τι τυχερά που είμαστε! Δεν
είχαμε συμβιβαστεί με τη θολούρα και τη λάσπη παρόλο που μέσα εκεί
τσαλαβουτούσαμε και υποφέραμε. Το τοπίο αλλιώτικο! Ήταν περισσότερη η θολούρα;
Τι συνέβαινε;
Ψηλά κτήρια, διώροφα, τριώροφα με σοφίτες, καθένα με διαφορετικό χρώμα
βαμμένο. Διάφορα γούστα. Ζελατίνες διάφανες στην παραλία, μέσα είχαν καθίσματα
και άλλα άγνωστα σε μας αντικείμενα … Βλέπεις όταν το αφεντικό μας φρόντιζε
αυτά δεν υπήρχαν και δεν μας είχε μιλήσει γι΄ αυτά. Καφετέριες, μπάρ, μας είπαν
τα λένε. Συναντήσαμε τα πρώτα ψάρια. Παλιοί γνωστοί. Είχαν κοροϊδέψει πολλά από
μας, μας είχαν βάλλει το ένα επάνω στο άλλο σαν σκάλα, μας είχαν τάξει και ότι
όταν θα βγουν σε χώρο με καλό νερό θα κάνουν τρόπο να βγάλουν και μας αλλά μας
την έφεραν! Τέλος πάντων! Περασμένα ξεχασμένα που λένε και οι άνθρωποι! Ρίξαμε
νερό στο κρασί μας! Αυτά πάντως ήξεραν πρόσωπα και πράγματα. Ειδικά ένα είχε
καταφέρει και είχε βγεί με τα πρώτα. Εκείνο και τι δεν ήξερε! Ξετρύπωνε τα
πάντα! Και καλά και άσχημα! Πάλευε λέει για την ενημέρωση! Δεν το καταλάβαιναν;
Έκαναν πως δεν το καταλάβαιναν; Φοβόντουσαν τα ψάρια – αφεντικά; Ποιος να
ξέρει! Πάντως ήταν γενικά αδιάφορα για όσα μάθαιναν. Μερικές φορές μας είπε
νευρίαζαν όταν τους έλεγε την αλήθεια στα ίσια. Περίεργα πράγματα!
Μας πλησίασαν μερικά, φροντίζοντας πάντα χωρίς να τα βλέπουν και μας έδωσαν
πολλές εξηγήσεις. Κάνεις ό,τι θέλεις μας είπαν αρκεί να δηλώσεις υποταγή στα
ψάρια – αρχηγούς! Τότε δε σε ενοχλεί κανείς! Είναι λέει εδώ πραγματικός
Παράδεισος ! Όλα δουλεύουν ρολόι. Αφού και αυτά που κάνουν τους ελέγχους, κάτι
μεγάλα ψάρια, όλα εντάξει τα βρίσκουν. Μια πολύ καλή συνεργασία! Διάφορα είδη
μεγάλα και μικρά και μιλούν κατά περίεργο τρόπο όλα την ίδια γλώσσα! Για να καταλάβετε
μας είπαν τα περισσότερα ψάρια εδώ και αρκετά χρόνια, μάλλον λένε 16, δήλωσαν
υποταγή και βρήκαν την ησυχία τους. Τώρα τελευταία όμως κάτι τα έχει πιάσει και
είναι ανήσυχα.
Πάνε από δω, πάνε από κει, μοιάζει λες και έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους!
Δίνουν οδηγίες, κάνουν συμφωνίες, χαλάνε οι συμφωνίες, έχουν κώλυμα, δεν έχουν
κώλυμα και άλλα τέτοια ακαταλαβίστηκα... Πραγματικό χάος! Αναρχοαυτόνομη
συμπεριφορά λένε παρουσιάστηκε! Αλλάζουν λέγανε τα ψάρια – αρχηγοί και αυτό
είναι που τους χάλασε την ήρεμη ζωή τους και έφερε αυτή την μικρή αναστάτωση!
Δείχνει ότι θα είναι κάτι πολύ περαστικό! Εξάλλου γνωρίζονται μεταξύ τους. Θα
τα βρουν. Είναι αυτό, είναι κάτι άλλο θα δούμε! Πάντως μερικά είναι να τα
λυπάσαι! Σαν έμπειρα όμως θα τα καταφέρουν. Όποτε χρειάζεται θα ενώνουν τις
δυνάμεις τους. Τόσα χρόνια έφαγαν «ψωμί κι αλάτι» μαζί που λένε και οι
άνθρωποι. Αυτά δεν ξεχνιούνται εύκολα! Και αν κάποιο κάνει ό,τι δήθεν ξεχνάει
τα άλλα θα του το υπενθυμίζουν! Ας είναι όμως.
Μέχρι να συνέλθουμε λοιπόν, εκεί στο μόλο, σταθήκαμε κάτω από ένα ημιτελές
σιδερένιο κατασκεύασμα. Ρωτήσαμε τι είναι. Αυτό θα είναι γι΄ αυτούς που θα
συρρέουν για να μας θαυμάζουν σαν «αξιοθέατο» και όταν βρέχει θα μπαίνουν από
κάτω και μετά θα εξαφανίζονται. Γιατί αυτοί δεν υπήρξαν ποτέ χρυσόψαρα, ούτε
ψάρια και δεν αντέχουν το νερό. Το λένε στέγαστρο και στοίχισε 25.000 € για να
το φτιάξουμε μας είπαν. Μας φάνηκε μεγάλος αυτός ο αριθμός αλλά δεν ήξεραν
λεπτομέρειες. Αρχίσαμε να περπατάμε. Συναντούσαμε ψάρια στο δρόμο μας, αλλά λες
και δε μας γνώριζαν. Ψυχρά, αδιάφορα, ψηλομύτικα όπως και τα κτήριά τους,
έκαναν πως δε μας έβλεπαν. Με τουπέ που θα έλεγαν οι άνθρωποι.
Στην παραλία ένα σπίτι και ένα παραδοσιακό ξενοδοχείο, πολύ περιποιημένα και
τα δυό, κάτι μας θύμισαν! Μας μίλαγε γι΄ αυτά το αφεντικό προτού μας
εγκαταλείψει. Ήταν τα μόνα που είχαν απομείνει και είχε να το λέει. Να και το
πευκοδάσος! Αρκετά πεύκα ξερά! Αλλά υπάρχει! Συνεχίσαμε στον
πισοτσιμεντοστρωμένο δρόμο. 70.000€ λέει στοίχισε αυτό. Και μόνο 80μ. Από
εταιρία μεγάλη! Μπορεί και καρχαριών! Έχουν μας είπαν και γραφεία αλλά κάπου
πολύ μακριά. Έλεγαν μια διεύθυνση. Αλλά εκεί δεν ζουν ψάρια! Παρόλα αυτά
επέμεναν!
Μας έδωσαν και άλλες εξηγήσεις. Γι΄ αυτά όλα υπάρχουν και επιτροπές που
συνεδριάζουν και αποφασίζουν μας είπαν. Αυτές αποτελούνται από ειδικούς που
έχουν σχέση με τη θάλασσα. Δηλαδή τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά. Γράφουν
και υπογράφουν. Εξελιγμένες καταστάσεις. Δεν είχαν να ζηλέψουν τίποτε από τους
ανθρώπους.
Μετά μας ενημέρωσαν ότι υπάρχουν και κάποια άλλα όντα, κάποτε ζούσαν εδώ κι΄
αυτά, δεν ήταν χρυσόψαρα όμως και βέβαια ούτε ψάρια. Κανείς δεν ξέρει τι ήταν.
Κάποια στιγμή από μόνα τους αποφάσισαν να φύγουν. Δεν τα έδιωξε κανένα από μας.
Το πιθανότερο να μη μπορούσαν να ζήσουν ανάμεσα σε χρυσόψαρα ή ψάρια. Άρα ήταν
λογικό να φύγουν. Τώρα ζουν σε κόσμο που λέει ότι δεν κάνει ο καθένας ό,τι
θέλει αλλά υπάρχουν νόμοι, δικαιοσύνη και κυρίως αιδώς. Εκεί αυτά ζουν άνετα.
Σίγουρα θα είναι σε άλλη χώρα. Μακρινή. Είναι διαβασμένα και για μας πάντως τα
πρώην χρυσόψαρα γνωρίζουν πολλά. Γράφουν διάφορα, μας δίνουν οδηγίες. Μας
νοιάζονται. Τα ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον τους. Δεν χρειάζεται όμως να
κουράζονται. Τα μεγάλα ψάρια που είναι και οι αρχηγοί μας, έχουν μεταλλαχτεί.
Έχουν αποκτήσει δύο αυτιά και έτσι «από το ένα τους μπαίνουν και από το άλλο
τους βγαίνουν» όπως θα έλεγαν και οι άνθρωποι. Ακόμη και για το μέλλον μας
γράφουν αυτά τα όντα. Θα «βολοδέρνουμε» λέει. Εγώ πάντως αν και μικρό δε
φοβάμαι! Μας είχαν προειδοποιήσει χρόνια πριν. Αν τα είχαμε ακούσει λέτε να μην
είμαστε τώρα ψάρια; Κακό του κεφαλιού μας όμως αφού δεν τα ακούσαμε.
Κάποια χρυσόψαρα, που αρνούνται να γίνουν ψάρια σε πείσμα των καιρών...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου