Γνωρίζατε ότι στην
Ιλιάδα υπάρχει μια από τις πιο συγκινητικές σκηνές ολόκληρης της λογοτεχνίας;
Ναι, και αυτές τις
μέρες το χρειαζόμαστε!
Λοιπόν, ο Έκτορας
μόλις έχει πεθάνει.
Τότε ο Πρίαμος
μεταμφιέζεται σε ζητιάνο και προχωρά μέσα στη νύχτα για να φτάσει στη σκηνή του
Αχιλλέα.
Και τι συμβαίνει;
Γονατίζει μπροστά στον
δολοφόνο του γιου του!
Αυτή είναι μία από τις
πιο έντονες στιγμές ολόκληρης της Ιλιάδας:
- Ο Πρίαμος, ένας
άντρας που είναι βασιλιάς στη Γη του, γονατίζει και φιλά αυτά τα «τρομερά
χέρια».
Φιλά το χέρι αυτού που
σκότωσε τον γιο του!
Και αυτή η χειρονομία
είναι πιο ισχυρή από χίλιες λέξεις, σε αυτή τη χειρονομία υπάρχει το Παν..:
Όπως ταπεινοφροσύνη,
θάρρος, ανιδιοτελής αγάπη. Και εκείνη τη στιγμή ο πόλεμος δεν είναι πλέον
ένδοξος, δεν είναι πλέον ηρωικός, υπάρχει μόνο ο πόνος αυτού του πατέρα που
ζητά να του επιστραφεί το σώμα του γιου του.
Και μετά ο Πρίαμος
κάνει κάτι εξίσου συγκλονιστικό: Μιλάει, αποκαλύπτοντας την καρδιά του.
«Σπλαχνίσου με», λέει στον Αχιλλέα, «υπέφερα αυτό που κανένας άλλος θνητός δεν
έχει υποφέρει: Να φέρω στο στόμα μου το χέρι του δολοφόνου του γιου μου».
Και τι συμβαίνει;
Ο Αχιλλέας, ο
ανίκητος, ο ακλόνητος, απομακρύνει τον Πρίαμο από τα γόνατά του και τον
αγκαλιάζει.
Και οι δύο κλαίνε
μαζί.
Έτσι τελειώνει η
Ιλιάδα, με αυτό το Σκηνικό.!
Τι Σας λέει ο Όμηρος;
- Ότι η αληθινή
«δύναμη» δεν βρίσκεται στους μυς, στον πλούτο ή στην εξουσία ενός ανθρώπου.
Ο Πρίαμος έχει και τα
δύο κι όμως γονατίζει,
ο Αχιλλέας δεν φοβάται
κανέναν κι όμως κλαίει..!
Η αληθινή δύναμη δεν
βρίσκεται σε αυτό για το οποίο μάχεσαι, αλλά για αυτό για το οποίο γονατίζεις.
Βρίσκεται στη λέξη που
ενώνει τις καρδιές ή τις απομακρύνει, και βρίσκεται στην ταπεινοφροσύνη, γιατί
το να αγαπάς και να είσαι ταπεινός είναι το ίδιο πράγμα.
Και πάνω απ' όλα Μας
θυμίζει ότι στον πόλεμο
δεν υπάρχουν νικητές ή
ηττημένοι, αλλά μόνο ραγισμένες καρδιές...
- Γκουεντολίνα Μιντέι
-
