Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος
Πόσο
ρομαντικός και απομακρυσμένος από την τρέχουσα πραγματικότητα ο στίχος του
ποιητή που αναζητούσε «έναν κόσμο όμορφο
και… αγγελικά πλασμένο», καθώς από το ξεκίνημα σχεδόν του 2020 εμείς, τα
παιδιά και εγγόνια μας ζούμε στην Ελλάδα του covid-19 που ακόμη δεν γνωρίζουμε πόσο μας κόστισε
οικονομικά, κοινωνικά, ψυχολογικά και πολιτισμικά…
Θα
αποστασιοποιηθώ από τα πολιτικά και οικονομικά θέματα και θα καλέσω την προσοχή
σας σε θέμα κοινωνικό-ψυχολογικού περιεχομένου και ενδιαφέροντος ζητώντας σας
να δείτε πώς χειρίζεστε εσείς και τα παιδιά σας τα καθημερινά ευχάριστα ή
δυσάρεστα, επιθυμητά ή ανεπιθύμητα γεγονότα και προκλήσεις.
Έχουμε εμείς και τα παιδιά μας κάποιους συγκεκριμένους τρόπους
διαχείρισης μικρών ή μεγάλων προβλημάτων ή είμαστε καράβια ακυβέρνητα, που
προσπαθούμε να αντιδράσουμε όσο και όπως καλύτερα μπορούμε χωρίς σχέδια, χωρίς
στρατηγική, ίσως και χωρίς ελπίδα;
Στην
κλασική ορθόδοξη ψυχοδυναμική του άποψη ο Freud υποστήριξε ότι η δομή του
χαρακτήρα και της προσωπικότητάς μας αναπτύσσεται από το σύνολο των παιδικών
μας εμπειριών και παγιώνεται γύρω στην ηλικία των επτά περίπου ετών.
Αντιδρώντας σε εκείνη την αυστηρά ορθόδοξη και περιοριστική άποψη του Freud,
από την αρχή κιόλας της γέννησης του ψυχαναλυτικού κύκλου της Βιέννης, μερικοί
συνάδελφοι και μαθητές του αντέδρασαν υποστηρίζοντας την άποψη ότι η θεμελιακή
δομή του χαρακτήρα μας εξελίσσεται μέχρι και το τέλος της εφηβικής ηλικίας.
Στη
συνέχεια επικράτησαν και ακόμη πιο προωθημένες απόψεις, χωρίς ίσως αυτές να
γίνονται άμεσα αποδεκτές από τους «ορθόδοξους» του ψυχοδυναμικού κινήματος, που
πρεσβεύουν ότι ο ανθρώπινος χαρακτήρας και η προσωπικότητά μας παραμένουν
ανοιχτά συστήματα μέχρι και την μέση ώριμη σε χρόνια ζωής ηλικία μας…
Ο
γερμανικής καταγωγής ψυχολόγος Abraham Maslow, που διέφυγε από τη Ναζιστική
Γερμανία και διέπρεψε στις ΗΠΑ, βοήθησε στον προσδιορισμό των ψυχολογικών
κινήτρων μας με την πασίγνωστη «πυραμίδα των αναγκών του ανθρώπου». Για τον Maslow,
όπως και για έναν μεγάλο αριθμό επιστημόνων της συμπεριφοράς (ανάμεσά τους και
ο υπογράφων), ο άνθρωπος μέχρι και τη στιγμή που θα αφήσει την τελευταία του πνοή
ως έμβιο ον παραμένει ένα ανοικτό σύστημα και εξελισσόμενο μέχρι και την τρίτη
ηλικία.
Στην
εξελικτική του πορεία μέσα στον κόσμο των ατόμων που το περιτριγυρίζουν το
παιδί έχει τρεις πιθανές επιλογές συμπεριφοράς που θα επιδείξει και στη συνέχεια
θα υιοθετήσει σε βαθμό που ΜΙΑ από αυτές να αποτελέσει το ορατό, ευδιάκριτο και
καθοριστικό τύπο και περίβλημα του χαρακτήρα του για το υπόλοιπο της ζωής του.
Όσοι
είστε κιόλας γονείς με ένα, δύο ή περισσότερα παιδιά και όσοι μεγαλώσατε κάποια
παιδιά βιώσατε και βιώνετε την διαπίστωση ότι κάθε ένα από τα παιδιά σας έχει
τον δικό του χαρακτήρα, τη δική του προσωπικότητα, τους δικούς του τρόπους
προσαρμογής στην ίδια ακριβώς αντικειμενική πραγματικότητα όπου συμβιώνει με
άλλα αδέλφια/αδελφές.
Η Αμερικανίδα
ψυχαναλύτρια Dr Karen Horney έχει ήδη υποστηρίξει ότι ο καθένας μας από την
παιδική ακόμη ηλικία δείχνει ότι θέλει συγκεκριμένα:
- να προσεγγίσει τους συνανθρώπους,
- να αντιπαραταχθεί με τους συνανθρώπους ή
- να αποστασιοποιηθεί από τους συνανθρώπους.
Ας
δούμε τι ακριβώς σημαίνει ο κάθε τύπος συμπεριφοράς στους απέναντί μας.
>>>>>>>>