Αλέξης Τσίπρας επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Βουλή των Ελλήνων - >>> «Χωρίς αναισθητικό» ….

 

Alexis Tsipras 

2 ώρ.

 

Κύριε Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, παραιτούμαι της βουλευτικής μου ασυλίας, σας περιμένω να με συλλάβετε. >>>>>>>>

Κλητήριο θέσπισμα από τον κ. Εισαγγελέα Πλημελειοδικών Ναυπλίου…

… Μετά από μηνυτήρια αναφορά εις βάρος μου από τον  Ιωάννη Δημαράκη του Ευαγγέλου…

Ως γνωστό στην ερμιονίτικη κοινωνία με τον κ. Δημαράκη έχουμε την εξής ιδιαίτερη κοινωνική  σχέση. 

– Η αείμνηστη μητέρα του έχει βαπτίσει εμένα και αυτός τον γιό μου. 

Επίσης,  παραβρέθηκα στον πολιτικό του γάμο ως μάρτυρας – κουμπάρος του .

Και μετά από όλα αυτά φτάσαμε μέχρι εδώ… 

χωρίς να έχω καταλάβει ακόμα, το γιατί με μήνυσε…

===============================================================================================================================================

Ωστόσο η δικαστική μας υπόθεση έχει  ως εξής -> σύμφωνα με τις αναρτήσεις μου ...

Σάββατο 23 Μαρτίου 2019

Συνέβη τώρα – στο Πνευματικό Κέντρο Ερμιόνης (Σχολείο Συγγρού)...

Στις 7.53 μ.μ. βρισκόμουν στο Πνευματικό Κέντρο Ερμιόνης 

για να παρακολουθήσω την παράσταση «Νικόλαος Γαλάτης» 

που είχαν οργανώσει το Ι.Λ.Μ.Ε. και ο Θ.Ο.Ε.

Η πόρτα ήταν κλειστεί καΙ όταν άνοιξε ο κ.  Γιάννης (Γιαννούλης) Δημαράκης σύζυγος της προέδρου του Ι.Λ.Μ.Ε. κας Τίνας Δημαράκη που προφανώς έκανε τον έλεγχο της εισόδου  μου είπε: «κλείσαμε δεν υπάρχουν άλλα κενά καθίσματα» Του  απάντησα πως «θα μείνω όρθιος» Τότε ο κ.  Γιαννούλης  με απαράδεκτο αυστηρό ύφος μου είπε: «Αν θέλεις κάτσε όρθιος εκεί πίσω αλλά  φωτογραφίες, βιντεοσκοπήσεις, μαγνητοφωνήσεις και αυτά που ξέρεις,  απαγορεύονται! - Εδώ είναι θέατρο» 

Φυσικά εγώ γνωρίζω ότι την ώρα της παράστασης δεν επιτρέπονται οι φωτογραφίσεις  κτλ  Ωστόσο,  θα φωτογράφιζα ό,τι εγώ έκρινα κατάλληλο, -  όπως το ακροατήριο, τους επίσημους και όλο το εσωτερικό της αιθούσης πριν από την παράσταση.  Αλλά και όποια άλλη απαγόρευση να υπήρχε εγώ θα τη σεβόμουν. Όμως, εκείνο που δεν ανέχομαι είναι, το απαράδεκτο αυταρχικό ύφος του συζύγου της προέδρου του Ι.Λ.Μ.Ε.  κ. Γιαννούλη που βρήκε την ευκαιρία να εξαντλήσει επάνω μου όλο το μένος του για προηγούμενες αντιπαλότητες... Άλλωστε, με τον ίδιο τρόπο με είχαν αντιμετωπίσει αυτός με τη γυναίκα του και στην ομιλία του Προέδρου της Δημοκρατίας στο Κοινοτικό κατάστημα Ερμιόνης στις επετειακές εκδηλώσεις της Γ΄ Εθνοσυνέλευσης  τον Μάρτιο του 2017.

Στη σημερινή μας περίπτωση αποχώρησα χωρίς να δώσω κανένα άλλο δικαίωμα….

Στο δια ταύτα, άκουσε κ. Γιαννούλη: Εάν εσένα σε ενοχλούν τα γραφόμενα  μου, τα οποία προσπαθώ να είμαι πάντα αντικειμενικός και αληθινός, δεν φταίω εγώ, ας προσέχεις τα δικά σου λόγια και τη συμπεριφορά σου...

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

Στον απόηχο της θεατρικής παράστασης "Νικόλαος Γαλάτης" στην Ερμιόνη...

Γέμισαν τa blogs και οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης με βίντεο και φωτογραφίες 
από την παράσταση !  

Κι' όμως, ο υπεύθυνος της εισόδου  στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου Ερμιόνης όπου παίχθηκε η παράσταση κ. Γιαννούλης Δημαράκης  (δεν γνωρίζουμε με ποια ιδιότητα είχε ορισθεί σ' αυτή τη θέση του πορτιέρη...) μας είπε,  πως φωτογραφίσεις βιντεοσκοπήσεις κ.α.  απαγορεύονται - εδώ είναι θέατρο - συμπλήρωσε χαρακτηριστικά!!

Όμως, όπως  πληροφορηθήκαμε, οι δημοσιογράφοι από την Αργοναυπλία Πολύδωρας Δάκογλου, Κατερίνα Κουρτέλη και Άγγελος Δρίτσας ήσαν εκεί για το ρεπορτάζ φωτογράφισαν και βιντεοσκόπησαν την παράσταση αλλά και πολλοί πολίτες στο ακροατήριο έκαναν το ίδιο με τα κινητά τηλέφωνά τους. 
Επομένως,  "άνθρακας ο χρυσός" οι κανόνες περί θεατρικών παραστάσεων που ήθελε να επιβάλλει σε εμάς ο κ. Γιαννούλης ο σύζυγος της προέδρου του Ι.Λ.Μ.Ε. κας Τίνας Δημαράκης. 

Ενδεικτικά - Κλικ εδώ >>>  https://iliokastronea.blogspot.com/ - Κλικ και εδώ >>> Μία ἱστορική θεατρική παράστασις στής Ἑρμιόνη .

 ΣΤΑΜ. ΔΑΜ. 

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Σάββατο, 1 Ιουνίου 2019

« Όπου φυσάει ο άνεμος»…

...Έτσι ήμαστε κι’ έτσι μένουμε, 
ταξιδιώτες στη λιακάδα…

...Τι του λες τώρα...
Σ.Δ.

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2020

« Όπου φυσάει ο άνεμος»…

 Διαβάζεται μέσα στα άγρια μεσάνυχτα, από το αρχείο του blog ...

Σάββατο, 1 Ιουνίου 2019

...Έτσι ήμαστε κι’ έτσι μένουμε, ταξιδιώτες στη λιακάδα…

...Τι του λες τώρα...

Σ.Δ.

.(σσ. - έχει εστιάσει τη ματιά του στο φακό... 

Γιατί, - «ο καυγάς είναι για το πάπλωμα»...

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Κι’ όμως ξέχασε….. ο κ. Δημαράκης να βάλλει στη μήνυση την πιο κάτω ανάρτηση που δικαιολογεί και τον τίτλο της ….

Φανταστείτε τη σκοπιμότητα των μηνύσεων και όπου αλλού πάει το μυαλό σας …

Σάββατο 1 Ιουνίου 2019

« Όπου φυσάει ο άνεμος»…

...Έτσι ήμαστε κι’ έτσι μένουμε, ταξιδιώτες στη λιακάδα…

...Τι του λες τώρα...
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ 

Τοπικός δημοσιογράφος

Μια άλλη μέρα ξημέρωσε σήμερα στην Ερμιόνη, από τις καλοκαιρινές που μας επιφύλαξε ο ασυνήθιστος για την εποχή αντικυκλώνας…

Οι μετεωρολόγοι μας είπαν, πως οι καλοσυνάτες «Αλκυονίδες ημέρες» κατά τον αρχαίο μύθο,  μερικές φορές η περίοδος αυτή μπορεί να αρχίσει από τις 15 Δεκεμβρίου έως στις 15 Φεβρουαρίου…

STAM.DAM.D.

«Σφάζει με βαμβάκι» ο Μάκης Κατσαΐτης τη Δημοτική Αρχή της Ερμιονίδας…

Ούτε να γιορτάσουν την ονομαστική γιορτή του κ. δημάρχου σε ταβέρνα στο Λουκαΐτη δεν τους αφήνει… -> Αλλά  οι Λουκαϊσιώτες τους έχουν ρίξει μαύρο προ πολλού…

Κι’ έχουν μεγάλο δίκιο, αφού ο «μεγάλος»… πρόεδρος της ΔΕΥΑΕΡ και στενός συνεργάτης του κ. Δήμαρχου Άρης Μπίμπας, τους άφησε χωρίς νερό μέσα στην κάψα του καλοκαιριού!!!

ΥΓ. Στον πρόεδρο της ΔΕΥΑΕΡ  αναφέρομαι γιατί γράφει στη σελίδα του στο facebook ότι του κάνω καλή διαφήμιση -> πάρ'τη Άρη Μπ. και κάντ'ιν κορνίζα...

Βέβαια, πολλές βολές πέφτουν από το Μάκη Κατσαΐτη και  στην αγαπητή μας Αντιδήμαρχο Τουρισμού Αγγελική Λούμη (ουρανοκατέβατη και αυτή από άλλη παράταξη ας όψεται ο Τ. Λάμπρου) που αλοίμονό μας αν δεν είχαμε και αυτην, θα κλέγαμε με μαύρα δάκρυα....

STAM.DAM.D.

=============================================================================================================================

https://sikam.wordpress.com/2023/01/09/ 

Για ακομα εννεα μηνες αντιδημαρχοι (οι ιδιοι παλι)

Αντιδημαρχοι Ερμιονιδας 2023

• Η παρούσα απόφαση να δημοσιευτεί σε μία τουλάχιστον ημερήσια εφημερίδα του νομού, και να αναρτηθεί στην ιστοσελίδα, στον πίνακα ανακοινώσεων του Δήμου και στο πρόγραμμα «ΔΙΑΥΓΕΙΑ». Από την ισχύ της παύει να ισχύει κάθε προηγούμενη σχετική απόφαση.

Tην αποφαση την βρηκα σε εφημεριδες του νομου αλλα οχι στην σελιδα του Δημου  Αντιδημαρχοι Δημου Ερμιονιδας (εκει ο κ Τσαμαδος συνεχιζει να εμφανιζεται σαν αντιδημαρχος μετα απο εξη μηνες )ουτε στην Διαυγεια.

Αυτοι ηταν οι Αντιδημαρχοι το 2022

Αντουλινάκης Σπύρος, ΔΣ, Αντιδήμαρχος

Αντωνοπούλου Αντωνία, ΔΣ, Αντιδήμαρχος

Κουτούβαλης Δαμιανός, ΔΣ, Αντιδήμαρχος

Λούμη- Γιαννικοπούλου Αγγελική, ΔΣ, Αντιδήμαρχος

Πιτσας Γεωργιος (Τσαμαδός Ιωάννης, ΔΣ, Αντιδήμαρχος Μεχρι Ιουνιο)

Μετα την παραιτηση του κ Τσαμαδου τον Ιουνιο στην θεση του τοποθετηθηκε ο κ Πιτσας που μεχρι τοτε ηταν αντιπροεδρος της ΔΕΥΑΕρ . Οι ιδιοι -ες συνεχιζουν μεχρι το τελος της θητειας αυτης της περιοδου τον Οκτωβριο .Υπαρχει μια ελλειψη στελεχων στην Δυνατη Ερμιονιδα η ιδεα μου ειναι.Γιατι ολο τα ιδια προσωπα βλεπω να αλλαζουν καρεκλα  σε καθε περιοδο .Εκτος βεβαια της κ Αγγελικής Λούμη Γιαννικοπούλου ανεξαρτητης σημερα , εκλεγμενης με την ΠΡΟΣΥΕΡ και πρωην ΔΗΣΥΕΡ που (περαν των αλλων ευθυνων που κατα καιρους της ανατιθενται) μενει παντα σταθερα στην θεση της τουριστικης προβολης της επαρχιας . Μιας και τελειωνουμε σιγα σιγα μηπως θα επρεπε να συγκεντρωσει και να παρουσιασει στοιχεια για τα αποτελεσματα της προσφορας της ; (αμισθης και μπραβο γι αυτο)

Οχι σε ποσες εκθεσεις πηγε  (παει πολλα χρονια σε εκθεσεις εδω 2014)

τι συναντησεις με αρμοδιους εκανε και για την πολυ καλη εκδοση της Χρυσης Βιβλου τουριστικης προβολης ,. αλλα πρακτικα τι αποτελεσμα εφερε ολη αυτη η προσπαθεια στην τοπικη οικονομια που δυστυχως πλεον στηριζεται μονο στις υπηρεσιες του τουρισμου επισιτισμου η σε οτι απεμεινε απο αυτον.Γιατι απο το αποτελεσμα βγαζουμε συμπερασμα >>>>>

Οδυσσέας Ελύτης ο Νομπελίστας Έλληνας ποιητής που απογείωνε (!) με την εκφραστική σκέψη και το λόγο του το λαό μας ...

 Από το σημειωματάριό μου -> με μια στάλα Αιγαίο …

ΦΩΤΟ: Η στιγμή της απονομής του Βραβείου Νόμπελ 

από τον Βασιλιά της Σουηδίας Κάρολο Γουσταύο.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Η Ελπίδα και η Πίστη του Οδ. Ελύτη

(Από το σημειωματάριό μου)

«Ελπίζοντας  στην επίτευξη μιας απελεύθερωσης απ’ όλα τα δεσμά και μιας δικαιοσύνης που θα ταυτιζόταν με το απόλυτο φως, είμαι ένας ειδωλολάτρης, που αθέλητα καταλήγω στην χριστιανική Αγιότητα»

Μάρτιος 1975

Οδυσσέας Ελύτης 

Επιλογές! - «....Οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων»....

Από μικρό παιδί «γαλουχημένο» στη θάλασσα και στα κύματά της, πάει καιρός που αισθάνομαι μέσα μου βαριά την «οξείδωση» που μου προκάλεσαν οι άνθρωποι, αυτά τα λίγα χρόνια που νόμισα, πως θα βρω σίγουρο λιμάνι και απάγκιο στη στεριά… 

Αυτό ήταν ουτοπία, αφού όλη μου τη ζωή την είχα περάσει στη θάλασσα Ελεύθερος!!, όπως ο γλάρος πάνω από τα αφρισμένα κύματα του Αιγαίου …

STAM.DAM.D.

Χρήστος Γιανναράς καθηγητής φιλοσοφίας -> [...] Να σηκώσουμε ψηλά τα χέρια και να παραδωθούμε αμαχητί. Ή να σηκώσουμε τα μανίκια και να κάνουμε τα ζώπυρα φωτιά»....

 

«Να κάνουμε τα ζώπυρα φωτιά»

Christos Yiannaras | 09 Jan 2023

Αντιγράφω από αδημοσίευτο κείμενο του Θεόδωρου Παντούλα: «Στη φετεινή επέτειο του Πολυτεχνείου (17 του Νοέμβρη) κανόνιζαν φίλοι μου προσυγκέντρωση, για την καθιερωμένη πορεία. Ζήτησα από τους νεώτερους να έχουν μαζί τους σημαίες – made in China, βεβαίως, αλλά ελληνικές σημαίες. Αντέδρασαν ομοθύμως: “Οχι σημαίες, θα μας την πέσουν” – ήσαν κατηγορηματικοί στην άρνησή τους.

Τις μέρες που προηγήθηκαν της επετείου, σε ένα ατελιέ γραφικών τεχνών, παρακολούθησα μιαν ακόμη λαλέουσα απρέπεια. Ένας εκπαιδευτικός ετοίμαζε την αφίσα για τον σχολικό εορτασμό του Πολυτεχνείου, ζητώντας από την γραφίστρια να μεγαλώσει την ιστορική εικόνα της πύλης του Πολυτεχνείου, τόσο όσο να μην φαίνονται οι σημαίες που βρίσκονταν αμφιπλεύρως της πύλης – “να μην μας πούνε και εθνίκια”, όπως δικαιολογήθηκε. Έμεινα ενεός και μετανιώνω για την αμηχανία μου. Εξομολογήθηκα το περιστατικό σε φίλη, που ήταν επίσης υπεύθυνη για τον εορτασμό στο σχολείο της. Κι αυτή με τη σειρά της μου επιβεβαίωσε τον σκανδαλισμό των συναδέλφων της, όταν τους ανακοίνωσε ότι η γιορτή θα έκλεινε με τον εθνικό ύμνο: “Ε, όχι και τον εθνικό ύμνο στην επέτειο του Πολυτεχνείου”! αντέδρασαν ομοφώνως.

Όλα αυτά τα αναφέρω για να σας θυμίσω ότι την ώρα που το τανκ έριχνε την πόρτα του Πολυτεχνείου, ο νεαρός εκφωνητής του παράνομου ραδιοσταθμού του απήγγειλε τον εθνικό ύμνο –λυπάμαι που σας κακοκαρδίζω, αλλά δεν απήγγειλε ούτε τα “Στρουμφάκια” ούτε τη “Διεθνή”. Διονύσιο Σολωμό απήγγειλε ο άνθρωπος.

Αυτά το ’73. Σήμερα σκιαζόμαστε μην “μας την πέσουν”. Ποιοι θα μας την πέσουν, ποιοι είναι αυτοί που μας την πέφτουν; Ποιοι είναι οι πορτιέρηδες, οι νταβατζήδες του Πολυτεχνείου; Τους μνημόνευσα πριν από λίγο. Οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας είναι. Και κάποιοι νέοι, που είναι λιγότερο κομψοπρεπείς και πολύ πιο ειλικρινείς στην αρνησιπατρία τους: “στο Διάολο η οικογένεια, στο Διάολο η πατρίς, η Ελλάδα να πεθάνει, να ζήσουμε εμείς”.

Αν πίστευα ότι όλα αυτά είναι υπερβολές μιας βολεμένης νεότητας, δεν θα τα ανέφερα. Αν πίστευα ότι ανήκουν σε ένα περιθώριο, δεν θα τα κουβέντιαζα. Δεν ανήκουν όμως. Ένα “παλιόπανο” είναι η σημαία μας, που όταν δεν το παίρνει ο άνεμος, το κάνουμε προσάναμμα μόνοι μας! Ξέρετε γιατί σας μιλώ. Οι μαρτυρίες δεν λείπουν. Οι διαψεύσεις, ναι, λείπουν. Όπως λείπει και η ντομπροσύνη να παραδεχτούμε πως η πατρίδα κι ο πατριωτισμός μπορεί να μην είναι ακριβώς στον Διάολο, που τη στέλνουν τα καλόπαιδα, αλλά είναι, μετά βεβαιότητας, καθ’ οδόν. Αμφότερα βρίσκονται σε αποδρομή…

…Επί των ημερών μας, απλώς ολοκληρώνεται η τυμβωρυχία. Λογαριάστε πόση Ελλάδα μας απέμεινε και, κυρίως, ποια –αναφέρομαι στη μεταβίβαση της δημόσιας και της ιδιωτικής περιουσίας σε ξένα χέρια… στη διακομματική, αριστεροδεξιά φιλοδοξία να γίνει το Ελληνικό, το εκθαμβωτικό διαμάντι της Αττικής, ναός του τζόγου, να γίνει μπαρμπουτιέρα. Και τι μένει των Ελλήνων; Τους μέλλει να γίνουν γκρουπιέρηδες, παρκαδόροι και δανειολήπτες… Λοιπόν, σε ποια ακριβώς πατρίδα να ακουμπήσει ο πατριωτισμός; Κατάπιαμε πολύ ευρωπαϊσμό και δυσκολευόμαστε στη χώνεψή του. Κάθε τρεις και λίγο ρευόμαστε την αποστροφή μας για τον εαυτό μας και όχι για την έκπτωσή μας. Θέλουμε να ανήκουμε στη Δύση, όχι στη Γεωγραφία και στην Ιστορία μας. Αλλά, όποιος δεν ανήκει στην Ιστορία και στη Γεωγραφία, είναι φτερό στον άνεμο, άθυρμα, έρμαιο στον μεταμοντέρνο χυλό, που κατά τα λοιπά αυτορυθμίζεται μια χαρά, πουλώντας κι αγοράζοντας τα πάντα.

Τι μας μένει να υπερασπίσουμε; Την εθνική μας μοναξιά ή τον ΑΦΜ μας; Ποιων βωμών και ποιων εστιών να υπεραμυνθούμε; Θυμάστε τα λεβεντόπαιδα της ΕΟΚΑ, που πήραν τις ανηφοριές και η αποικιοκρατία τούς πήρε τα κεφάλια; Λοιπόν, αυτή η λεβεντιά τους, σήμερα μένει ακατάληπτη. Ένα όραμα κονόμας και ευζωίας και ανόδου έγινε το μέτρο ολονών μας.

…Ο πατριωτισμός δεν είναι ανιστόρητος κομπασμός, είναι ιστορημένη περηφάνια. Δεν είναι χουλιγκανισμός, είναι η από τα κόκαλα βγαλμένη ελευθερία, που δεν την έκανε ζάφτι καμιά αγχόνη… Είναι μια πέριξ του ιερού συγκρότηση, ένα πρόσφορο, μια προσφορά. Δεν είναι μια “απρόσωπη αγάπη” η πατρίδα. Είναι μια αγάπη που, για να το πω με λόγια του πάλαι ποτέ Σαββόπουλου, “έχει σώμα και θρησκεία”. Η θρησκεία έχει ακόμη θέση στις παράτες, αλλά έχει ξεθωριάσει. Τι υπολείπεται από το “σώμα”; Οι “σπασμένες σκέψεις από ξένες γλώσσες”;

Το κακό μάς βρήκε αδελφοί μου, και δεν μνημονεύουμε ούτε Διονύσιο Σολωμό ούτε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη… Το πανελλήνιο ξεβλάχεψε κάνοντας τους Έλληνες από ακέραιους ανθρώπους, ανάπηρους μικροεπενδυτές. Κι οι μικροεπενδυτές, όπως θα ξέρετε, κάνουν μίτιγκ, δεν κάνουν συνάξεις γιορτινές. Εδώ είναι ο καθείς και η οθόνη του, τηλεκρατία, επικουρούμενη επ’ εσχάτοις από την τηλεργασία. Μένουμε ασφαλείς και αποστειρωμένοι. Τι μένει να κάνουμε; Να σηκώσουμε ψηλά τα χέρια και να παραδωθούμε αμαχητί. Ή να σηκώσουμε τα μανίκια και να κάνουμε τα ζώπυρα φωτιά».

Christos Yiannaras

Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα

===============================================================================================================================

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ BLOG -> 

Ουσιαστικό[επεξεργασία]

ζώπυρο ουδέτερο

1. αναμμένο καρβουνάκι διατηρημένο σε στάχτη, που χρησιμεύει για την αναζωπύρωση της φωτιάς
2. (μεταφορικά) οτιδήποτε αναζωογονεί, αναγεννά ή εμψυχώνει

 

Το facebook επιλέγει παλαιότερες αναρτήσεις και μας τις υπενθυμίζει ...

 Οι ιστορίες σας πριν από ένα χρόνο.

Ανατρέξτε ξανά σε αυτές τις στιγμές από το αρχείο ιστοριών σας.

Κλικ στις φωτο και στα κείμενα για να τα διαβάσετε...

9 Ιαν

9 Ιαν

9 Ιαν

+2 ακόμα

Δημήτρης Καμιζής - ο πρώτος Δήμαρχος Ερμιονίδας που ενήργησε ως ηγέτης!! ...

...αλλά δυστυχώς, ο Δήμος (οι δημότες), είχαν «καθίσει σε ύφαλο» και μέχρι σήμερα βρίσκονται  εκεί κολλημένοι…

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Από το έντυπο αρχείο μας … 

... εγώ ο «αυτοαποκαλούμενος δημοσιογράφος ή, κατά δήλωση μου», 

- όπως με αποκαλεί στις μέρες μας στα δικόγραφα εις βάρος μου, 

ο Δήμαρχος Ερμιονίδας Γιάννης Γεωργόπουλος.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Για να διαβάσετε καλύτερα το ρεπορτάζ -> κλικ - >>ΕΔΩ

Κατόπιν με το συν + να ανοίξει σε όλο το εύρος της οθόνης και να διαβάσετε με άνεση, αποσπάσματα από την πολύ καλή ομιλία του κ. Καμιζή προς τους υπαλλήλους του Δήμου …

Εικόνες με βίντεο -> χωρίς σχόλια...