Νάργο
- όσο και να θέλεις να παραπλανείς τους ανενημέρωτους συμπολίτες μας, -> τα
ντοκουμέντα μας για τον Αγ. Γεράσιμο στο Κρόθι
μιλούν από μόνα τους !...
για να κτιστεί η εκκλησία του Αγίου Γερασίμου στο Κρόθι…
Νάργο
- όσο και να θέλεις να παραπλανείς τους ανενημέρωτους συμπολίτες μας, -> τα
ντοκουμέντα μας για τον Αγ. Γεράσιμο στο Κρόθι
μιλούν από μόνα τους !...
[...] Όταν η ελευθερία – δημοκρατία μετατεθεί έξω από το πεδίο της
προσωπικής ευθύνης, έξω από την αμεσότητα των σχέσεων που συγκροτούν την
κοινότητα ή την πόλιν, όταν, δηλαδή, η ελευθερία – δημοκρατία γίνουν ατομικό
δικαίωμα και όχι αυθυπερβατικό κατόρθωμα σχέσεων κοινωνίας, η εξουσία είναι
οπωσδήποτε ανελευθερία – τυραννία....
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Christos
Yiannaras | 04 Oct 2021
Από τότε που η λέξη Ελλάδα σηματοδοτεί κράτος, όχι πολιτισμό, ο εγχώριος πολιτικός λόγος είναι μονόλογος της εξουσίας. Κομπασμοί και αυταρέσκεια του κόμματος που κέρδισε τις εκλογές, αμυντικές μυθοπλασίες εντυπωσιασμού η αντιπολίτευση. Όσο πιο μικρονοϊκές οι στελεχώσεις των κομμάτων, τόσο η σπουδαιοφάνεια πλεονάζει, καμουφλαρισμένη με κενολογία διακηρύξεων, πομφόλυγες επαγγελιών.
Διακόσια χρόνια τώρα, κυβερνήσεις
και αντιπολιτεύσεις, μιλάνε την ίδια, ανάλλαχτη, ναρκισσιστική και α-νόητη
γλώσσα, που τρέφει την αντιδικία σαν αυτοσκοπό. Με τα χρόνια, η α-νοησία έχει
φτάσει στο ζενίθ – πολιτικοί και πολίτες, άρχοντες και αρχόμενοι, γνωρίζουμε
όλοι ότι τη χώρα μας την κυβερνάνε τα στρατηγεία των δανειστών μας, όμως αυτό
το κατάντημα δεν το συζητάμε, τα αντανακλαστικά αντίδρασης στον διασυρμό έχουν
νεκρωθεί.
Δεν συζητάμε. Ούτε καν
διαμαρτυρόμαστε. Απεργούμε, διαδηλώνουμε, νεκρώνουμε κάθε τόσο δρόμους και
πλατείες, γνωρίζοντας ότι καμιά έκρηξη της οργής ή του απελπισμού μας δεν
μπορεί να αλλάξει τη μοίρα μας. Και μοίρα μας, δύο αιώνες τώρα, είναι η
ατολμία, ο συμβιβασμός, ο ραγιαδισμός.
Αδιέξοδο στον συλλογικό μας βίο
συνιστά η εισαγόμενη παγίδευσή μας σε καλοστημένες ψευδαισθήσεις. Νομίζουμε (ή
προφασιζόμαστε) ότι διαθέτουμε κοινοβουλευτισμό, επειδή με τις εκλογές «μεταλλάσσομεν
τυράννους» (Παπαδιαμάντης, ήδη το 1892!). Κοροϊδευόμαστε ότι έχουμε
«δημοκρατία», όταν ο πρωθυπουργός διορίζει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον
Πρόεδρο της Βουλής, τους Προέδρους των Ανώτατων Δικαστηρίων, τους Αρχηγούς των
Ενόπλων Δυνάμεων – κάθε αρχή και εξουσία στη χώρα, διορισμένη.
Βαυκαλιζόμαστε ότι έχουμε κράτος
υπηρετικό της κοινωνίας, όταν η συντριπτική πλειονότητα των Δημόσιων Λειτουργών
είναι διορισμένοι με κομματικό ρουσφέτι, η αδικία στον καθορισμό του ύψους των
συντάξεων είναι ένας παγιωμένος παραλογισμός και οι εργολήπτες δημόσιων έργων η
πάμπλουτη μειονότητα μιας κατ’ εξακολούθησιν πτωχευμένης και παρανοϊκά
υπερχρεωμένης χώρας. Αναρίθμητα τα θεσμοποιημένα τεχνάσματα, με τα οποία η
ελλαδική κοινωνία έχει μεθοδικά μετασχηματιστεί σε κλασικό μόρφωμα
τριτοκοσμικής ανισότητας δικαιωμάτων, ενώ ταυτόχρονα (για λόγους αδιάντροπης
ψηφοθηρίας) κάθε σχεδόν κεφαλοχώρι έχει προικοδοτηθεί με νεόκοπες, κωμικής
ευτέλειας «πανεπιστημιακές» σχολές, προγραμματικά αναξιολόγητες.
Από καιρό σε καιρό, σε στήλες
εφημερίδων και σπάνια από τηλεοπτικό κανάλι, κάποιες φωνές τολμούν διαμαρτυρία:
Η δημοκρατία δεν είναι συνταγή θεσμική, είναι κοινωνικό κατόρθωμα: Δεν αρκεί
ένα Σύνταγμα, που συντάχθηκε με τη λογική της δημοκρατίας και με τη γλώσσα –
ορολογία της δημοκρατίας, για να υπάρξει, ένσαρκο στην πράξη, το θεσμικό
κατόρθωμα της δημοκρατίας.
Αυτός είναι ο λόγος που το Σύνταγμά
μας των Νεοελλήνων ορίζει στο ακροτελεύτιο άρθρο του: «Η τήρηση του Συντάγματος
επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να
αντιστέκονται, με κάθε μέσο, εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με
τη βία».
Στο σημείο αυτό (στο άκουσμα του
ακροτελεύτιου άρθρου του Συντάγματος) είναι αναπότρεπτο να γελάει ο πολίτης.
Όλοι σκεπτόμαστε το ίδιο ερώτημα: ποιον κοροϊδεύει το Σύνταγμα; Όταν ο
πρωθυπουργός διορίζει, απολύτως ανεξέλεγκτος, τους Προέδρους της Δημοκρατίας,
της Βουλής, των Ανώτατων Δικαστηρίων, την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, ποια
περιθώρια «αντίστασης», δηλαδή υπακοής στο Σύνταγμα, απομένουν στον πολίτη; Πώς
είναι δυνατό να ονομάζεται «δημοκρατία» ένα πολίτευμα απόλυτης μοναρχίας, με
τους πολίτες παθητικούς θεατές της αυθαιρεσίας – παντοδυναμίας του
πρωθυπουργού;
Σήμερα, καθεστώτα δικτατορίας,
ανεξέλεγκτης μοναρχίας, υπάρχουν όχι πια συνδεδεμένα με μικρονοϊκά απομεινάρια
ολοκληρωτικών ιδεολογημάτων. Η αυθαιρεσία της εξουσίας εξασφαλίζεται
συνδεδεμένη με τον ατομοκεντρισμό του μοντέλου της «δημοκρατίας»: την ταύτιση
της ελευθερίας με την κατασφάλιση όχι της κοινωνίας των σχέσεων, αλλά με τη
θωράκιση των «ατομικών δικαιωμάτων».
Όταν η ελευθερία – δημοκρατία
μετατεθεί έξω από το πεδίο της προσωπικής ευθύνης, έξω από την αμεσότητα των
σχέσεων που συγκροτούν την κοινότητα ή την πόλιν, όταν, δηλαδή, η ελευθερία –
δημοκρατία γίνουν ατομικό δικαίωμα και όχι αυθυπερβατικό κατόρθωμα σχέσεων
κοινωνίας, η εξουσία είναι οπωσδήποτε ανελευθερία – τυραννία.
Είναι τουλάχιστον αφορμή μειονεξίας και ντροπής, να σε λογαριάζει η Ιστορία γεννήτορα της πόλεως – πολιτισμού – δημοκρατίας, και συ, ο προνομιούχος της Ιστορίας, να δουλεύεις, δυο αιώνες τώρα, στο κάτεργο της εξάρτησης, αλλοτρίωσης, κακομοιριάς.
Το ευρύτερο κοινό όχι μόνο στην Ελλάδα
αλλά σε παγκόσμια κλίμακα και μαζί πολλοί πρωτοετείς φοιτητές και φοιτήτριες σε
Πανεπιστημιακά τμήματα Διοίκησης Επιχειρήσεων, Μάνατζμεντ και Μάρκετινγκ εκφράζουν
συχνά το θέμα προβληματισμού τους που σχετίζεται με τις ομοιότητες και τις
διαφορές ανάμεσα στις ακαδημαϊκές έννοιες και τις πρακτικές εφαρμογές των
Δημοσίων Σχέσεων, του Μάρκετινγκ και της Διαφήμισης. Είναι σχετικά κοινή η
διαπίστωση ότι υπάρχει στην αντίληψη της κοινής γνώμης μια εμφανής θόλωση
γραμμών που οριοθετούν τον τομέα και τις δραστηριότητες των τριών συναφών ακαδημαϊκών
και πρακτικών τομέων.
Το σημερινό μου άρθρο που φιλοξενείται στο αγαπημένο Blog στοχεύει στην εξοικείωση των αναγνωστών με μια συνοπτική στο μέγεθος αλλά απαραίτητη παρουσίαση των σχετικών ομοιοτήτων και διαφορών που υπάρχουν ανάμεσα στους ακαδημαϊκούς τομείς και τις πρακτικές εφαρμογές και επαγγελματικές δραστηριότητες των Δημοσίων Σχέσεων, του Μάρκετινγκ και της Διαφήμισης. >>>>>
ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΛΑΣ
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΣΥΡΙΖΑ
ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ
ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ 1
ΝΑΥΠΛΙΟ
ΤΗΛ -
FΑΧ 27520-99454
Email yiannispolitiko@hotmail.com 4-10 -2021
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΓΙΑΝΝΗ ΓΚΙΟΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ
ΗΜΕΡΑΣ ΠΟΥΛΙΩΝ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΥΓΡΟΤΟΠΟΥ
Παγκόσμια ημέρα πουλιών σήμερα, γι’ αυτό συναντηθήκαμε
στο μυχό του Αργολικού κόλπου, όπου και σχηματίζεται ο εκτενέστερος υγροβιότοπος της Ανατολικής Πελοποννήσου.
Εκεί λοιπόν στον αλμυρό αλλά και υφάλμυρο βάλτο μας, που διασχίζεται από ρέματα
και κανάλια που εκβάλλουν στον Αργολικό συναντηθήκαμε με πολλές δυσκολίες σήμερα.
Ανταλλάξαμε απόψεις και προβληματιστήκαμε για το πώς πρέπει να προστατευθεί ο
υγρότοπος αυτός που είναι ο μεγαλύτερος στην Ανατολική Πελοπόννησο και αποτελεί
το σημείο διέλευσης και στάθμευσης πολλών ειδών αποδημητικών πουλιών τις
περιόδους της Άνοιξης και του Φθινοπώρου.
Παράλληλα μας
απασχόλησε και το θέμα της ύπαρξης ρυπογόνων και άλλων οχλουσών εγκαταστάσεων (Πυρηνελαιουργεία, βιολογικός
καθαρισμός κ.α.)
Στη σύντομη
παρέμβασή του ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ Αργολίδας Γιάννης Γκιόλας υπενθύμισε την
υπάρχουσα μελέτη του έργου κατασκευής ήπιου πεζόδρομου και ποδηλατόδρομου
διατρέχοντος την παραλία του Αργολικού κόλπου, που συντάχθηκε με ανάθεση από
την Περιφεριακή Διοίκηση Αργολίδας.
Η μελέτη αυτή
είναι σκόπιμο να επικαιροποιηθεί περιλαμβάνοντας και τα απαραίτητα και αναγκαία
στοιχεία για να λειτουργεί και ως παρατηρητήριο πτηνών και επιβάλλεται να
εξευρεθούν και δεσμευτούν οι αναγκαίοι πόροι για τη σύντομη κατασκευή του.
Το έργο αυτό,
πέραν της περιβαλλοντικής ωφέλειας και αξίας αναμένεται να προσφέρει και
προστιθέμενη τουριστική και οικονομική αξία στην περιοχή.