Τέτοια ντοκουμέντα έχουν να επιδείξουν οι πραγματικοί δημοτικοί άρχοντες από το έργο τους και την εκτίμηση των πολιτών...

...το ζητούμενο στις μέρες μας ...

Stam. Dam.D.

======================================================

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΜΙΖΗΣ

Αδημοσίευτη επιστολή του Γιάννη Στυλιάτη προς εμένα από το 2001, μετά την παρουσίαση του βιβλίου για τον Εμμανουήλ Ρέπουλη που έγινε στην πλατεία Ηρώων στο Κρανίδι το 2001, την οποία και παρακολούθησε.

 

Σας παρακαλούμε κ. Γιάννη Μαργέτα μην απαντάτε, μην πέφτετε στο επίπεδό τους…

 

Χρόνια και χρόνια αυτή η παρέα… προσπάθησε να διαλύσει τον κοινωνικό μας ιστό, αλλά ευτυχώς δεν τα κατάφερε, διότι υπάρχουν φύλακες σε εγρήγορση  να στηρίξουν την κοινωνία μας, πάση θυσία και με οποιοδήποτε κόστος…

Δυστυχώς όμως, και στις μέρες μας, οι ίδιοι άνθρωποι και οι όμοιοί τους παίζουν μαζί το βρομερό παιχνίδι!  -> Όμως, έχουν γνώση οι φύλακες…

Γι’ αυτό κ. Μαργέτα σας παρακαλούμε, μην τους  απαντάτε. Αφήστε τους να βράζουν με το ζουμί τους, - όπως λέει ο λαός, ο οποίος θα δώσει και την τελική απάντηση …

Ωστόσο, αν θέλουν - και όπως είναι υποχρεωμένοι, να απαντήσουν στις δεκάδες ερωτήσεις μου, που τους αφορούν  σοβαρού δημοτικού περιεχομένου, που μένουν αναπάντητες! 

->Όμως, λουφάζουν, σιωπούν και μου απαντούν με απανωτές μηνύσεις!!!

«Άρχοντες της Ερμιονίδας» σας επαναλαμβάνω: Είμαι εδώ ή όπου αλλού εσείς θέλετε, σας περιμένω  και αντρίκια(!) όπως εσείς επαίρεστε με κομπασμό,  να εξηγηθούμε…

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Τοπικός δημοσιογράφος

Χρήστος Γιανναράς καθηγητής φιλοσοφίας ->Γιατί ακατάσχετη η παρακμή!! ...

 

Γιατί ακατάσχετη η παρακμή

Christos Yiannaras | 16 May 2022

H απειλή πυρηνικού ολοκαυτώματος μοιάζει εγγύτατη και ρεαλιστικά τόσο πιθανή όσο ποτέ άλλοτε. Τα ερωτήματα και η απορία που κομίζουν, δύσκολα παρακάμπτονται ή απωθούνται. Γίνεται επιτακτική η ανάγκη να ξανασυλλαβίσουμε το «νόημα» της ζωής και του θανάτου, ακροπατώντας στην κόψη του επισφαλούς.

Με τα κριτήρια (προϋποθέσεις, εμπειρίες) της συνειδητής ζωής, η γέννηση του ανθρώπου είναι ένας θάνατος: Τελειώνει με τη γέννηση, όχι μια φάση, αλλά ένας τρόπος ύπαρξης – το έμβρυο παύει να υπάρχει και παύει βίαια: κόβεται ο λώρος που του μεταγγίζει την ύπαρξη, ξεριζώνεται το έμβρυο από το αγκάλιασμα υπαρκτικής προστασίας που του παρείχε η μήτρα. Δεν «ξέρει» το έμβρυο τίποτα για τη μετά τον θάνατο ζωή, για τον τρόπο της ύπαρξης τον μετά τη γέννηση. Αυτό που υφίσταται είναι ότι, με τη γέννησή του παύει να υπάρχει, και ότι αυτό το υπαρκτικό «τέλος» το βιώνει κάθε έμβρυο απόλυτα μόνο. Η γέννηση είναι γεγονός ολοκληρωτικής μοναχικότητας, ασυντρόφευτη εμπειρία.

Κανένα έμβρυο «δεν γύρισε πίσω» ποτέ, να ξαναγίνει έμβρυο μετά τη γέννησή του, ποτέ δεν επέστρεψε ως βρέφος στα έμβρυα, να τα «πληροφορήσει» ποια θα είναι η υπαρκτική τους πραγματικότητα μετά τη γέννησή τους! Ο άνθρωπος έρχεται στη ζωή με πλήρη άγνοια και απόλυτη μοναξιά, όπως και φεύγει από τη ζωή με πλήρη άγνοια για τα μετά τον βίο, και απόλυτη μοναξιά.

Στο μεσοδιάστημα ευτυχώς προλαβαίνει να γεννηθεί ως λογικό υποκείμενο «στον τόπο του Αλλου», τόπο της σχέσης, τόπο – τρόπο της κοινωνούμενης εμπειρίας, της γλώσσας και των συμβόλων. Οι πολυμερείς και πολύμορφες δικτυώσεις του γνωστικού τρόπου συναιρούνται αφαιρετικά σε κάποιες θεμελιώδεις (κατά την προφάνεια και αναγωγιμότητα) σταθερές, όπως η σύνδεση αιτίας και αποτελέσματος, που είναι σχέση-κλειδί για τη σύζευξη της λογικότητας του ανθρώπου με την εμπειρία τού έναντι καθολικού τρόπου, της συμπαντικότητας ως λογικής κοσμιότητας.

Η ανθρώπινη εμπειρία συγκεφαλαιώνεται τελικά στο απτό (ψηλαφητό) δίλημμα: Αιτιώδης Αρχή του υπάρχειν είναι μια έλλογη ελευθερία αγάπης, έρως εκστατικός (αυθυπερβατικός), δημιουργός και συντηρητής του είναι και των εκπλήξεων του γίγνεσθαι; Ή πρέπει, νοητικά μόνο και άσχετα, να υποθέσουμε την τυφλή αναγκαιότητα σαν άλογη τυχαιότητα και α-νόητη φαινομενικότητα, να συνιστά μοναδική ερμηνεία της καταγωγής του υπάρχειν;

Ξέρουμε από πείρα οι άνθρωποι, πείρα κοινωνούμενη, την απόλυτη άγνοια υπαρκτικής αυτεπίγνωσης που συνοδεύει την εμβρυϊκή μας ζωή. Ξέρουμε και το πώς έρχεται στην ύπαρξη το ανθρώπινο έμβρυο, χάρη σε δεδομένη φυσική δυνατότητα και στη συγκλίνουσα ελευθερία ενός ανδρόγυνου ζεύγους – στην ερωτική συναρπαγή και στη βιολογική εκφραστική της, που είναι η σεξουαλικότητα. Απεριόριστα κλιμακούμενη η σύγκλιση στο ψυχο-σωματικό πεδίο από την όποια κτηνώδη απληστία εγωτικού ηδονισμού (ή και από ωμό βιασμό) ώς την εκ-στατική ολοκληρία της αυθυπερβατικής αγάπης, την πληρωματική ευφροσύνη της συναρπαστικής αμοιβαιότητας. Η ελευθερία του ζευγαριού είναι η άλλη «μήτρα»: αυτή που υποδέχεται το βρέφος όταν εγκαταλείπει την εμβρυϊκή φυσική εξάρτηση, για να γεννηθεί το αυτοσυνείδητο υποκείμενο στην ελευθερία – διακινδύνευση της σχέσης.

Η «αλήθεια» σε εμπειρικό πεδίο (στην Τέχνη, στον έρωτα, στην κοινωνία των σχέσεων) δεν ταυτίζεται με την ορθότητα αντιλήψεων, αλλά χαρίζεται με τη μετοχή στα γιγνωσκόμενα, την αμεσότητα της σχέσης με τα γιγνωσκόμενα. Τα ρήματα κατανοώ, πληροφορούμαι, είμαι ενήμερος παραπέμπουν σε γεγονός διαφορετικό από αυτό στο οποίο παραπέμπει το ρήμα γνωρίζω. Κάποιος που ορφάνεψε, βρέφος ακόμα, από τη μητέρα του, κατανοεί την έκφραση «μητρική αγάπη», αλλά δεν γνωρίζει τη μητρική αγάπη. Όποιος δεν ερωτεύθηκε ποτέ, χαίρεται, θαυμάζει, συγκινείται διαβάζοντας ένα ειδυλλιακό ερωτικό αφήγημα, αλλά αγνοεί την πραγματικότητα του έρωτα. Ένας άθεος ενδέχεται να είναι πληροφορημένος, ενήμερος ότι ο Θεός των Χριστιανών είναι «τριαδικός», αλλά αγνοεί δραματικά τον Θεό της εκκλησιαστικής εμπειρίας.

Σε περιπτώσεις κοινωνιών παρακμής, τα υπουργεία, οι δάσκαλοι, το πολιτικό προσωπικό, οι επίσκοποι και οι πρεσβύτεροι έχουν πρώτη έγνοια και στόχο να δασκαλεύουν το κοινό, να διδάσκουν, να «παιδαγωγούν», να κηρύττουν. Καταιγισμός κηρύγματος, και το μέγεθος της άγνοιας εφιαλτικό. Πολιτισμός του cogito, οι άνθρωποι ταυτίζουν φανατισμένα τη γνώση με μόνη την κατανόηση, την αλήθεια με την εντύπωση, την πολιτική με τα «εφφέ».

Γι’ αυτό η κοινωνική παρακμή ακατάσχετη.

H Φεουδαρχία Αντεπιτίθεται «Εξαλείφοντας» τη Μεσαία Τάξη!...

 

Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος*

     Την πρωτόγνωρη οικονομική ύφεση αφού γιορτάσαμε την ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ του 2022 και τη συρρίκνωση των μέτρων της πανδημίας covid-19 την βίωσε ολος ο Πλανήτης.  Τσουρούφλισε ιδιαίτερα εμάς τους Έλληνες, πού με λαχτάρα περιμέναμε να τελειώσουν οι υποχρεώσεις μας στο ΔΝΤ, πράγμα που έγινε πρόσφατα, αλλά παραμένουμε, άγνωστο για πόσο ακόμη, οικονομικά γονατισμένοι!..

     Η προσωπική μου άποψη, διαποτισμένη με περισσή αφέλεια, είναι ότι για όλα φταίει η καθυστέρηση της πτώσης του Νεοφιλελεύθερου Καπιταλισμού: πιστεύω δηλαδή ότι δύο - τρία χρόνια μετά την πτώση του «Τείχους του Βερολίνου» και της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών έπρεπε να είχε οδηγηθεί στο πυρ το εξώτερο ΚΑΙ το Καπιταλιστικό σύστημα στην δεδομένη του μορφή.

     Από τη στιγμή που δεν έγινε αυτό, μας προέκυψαν σε δυναμικό επίπεδο η απληστία, η καταβαράθρωση της εντιμότητας, η κραυγαλέα απουσία κρατικών ελέγχων και απαραίτητων παρεμβάσεων, η γιγάντωση της ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ και η επικράτηση της ΑΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ…

Γιατί;

     Το σενάριο, σε υπέρ απλουστευμένη μορφή, ήθελε τους εργαζόμενους στον πρωτογενή τομέα ως «δούλους» στους τσιφλικάδες και τους γαιοκτήμονες, ως «χαμάληδες» στον δευτερογενή τομέα και την μεταποίηση Ευρώπης και Αμερικής.

     Στη συνέχεια ακούστηκαν φωνές και μας προέκυψε μετά την Γαλλική και την Αμερικανική κυρίαρχα η Ρωσική Επανάσταση και οι εργαζόμενοι σε γεωργία, κτηνοτροφία, φάμπρικες απέκτησαν δικαιώματα, μετουσιώθηκαν σε ανθρώπινα όντα από απλά «θηλαστικά» (ίσως και…ζώα) και επειδή ο φόβος πάντοτε φυλάει τα έρμα, τα Συνδικάτα ανδρώθηκαν και «έβγαλαν γλώσσα στις υπερβολές των αφεντικών….» 

     Στην Ευρώπη και την Αμερική η δύναμη των Συνδικαλισμένων όχι μόνο κατόρθωσε να διασφαλίσει για την Εργατική Τάξη δικαιώματα (κάποιοι λένε και προνόμια) αλλά αποσόβησε και το φάσμα μιας Σοσιαλιστικής Επανάστασης, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, μετά την ήττα της Γερμανίας του Κάϊζερ, και στην Αμερική, μετά το μεγάλο Κραχ της Γουώλ Στρητ!...

     Αυτό είναι το υπέρ απλουστευμένο σενάριο που περιέγραφε το σχετικά μακρινό χτες του 19ου και του 20ου αιώνα. >>>>>>>>>

Εικόνες από τα γύρω μας σε μεγάλες αντιθέσεις...

 

Ανατολή ηλίου από το λιμάνι της Ερμιόνης – Παρασκευή 24 Μαΐου 2019

Αυτή τη στιγμή σε πιάνει ένα παράξενο συναίσθημα, 

ότι συναντιέσαι με τον Πλάστη Των Όλων!!! …. 

Κάτω η φρίκη των ανθρώπων από την προδοσία μέχρι στις μέρες μας, με το κάψιιμό του ...

Ας όψονται οι αίτιοι...

stam.dam.d

Από το «Ε.Σ.Υ.» στο Εμείς! – Δημόσια νοσοκομεία- Κέντρα Υγείας - Περιφερειακά ιατρεία - συνέχεια…

 ΡΕΠΟΡΤΆΖ! -> που μένουν στο διηνεκές, για την ιστορία... 

Επιλογές από το προσωπικό μας αρχείο -> Μάιος 2018

 Περιφερειακό Ιατρείο Ερμιόνης  

Ευτυχώς που υπάρχουν και οι δωρητές – ευεργέτες που με την οικονομική ευχέρεια που έχουν και τα συναισθήματα φιλοπατρίας και  τα δημόσια κτήρια και όχι μόνο δεν έχουν ερειπωθεί εντελώς!!

Ο κ. Λεωνίδας Βρεττάκος προφανώς άνθρωπος – πολίτης με ευαισθησίες και αγάπη για τον τόπο που τον φιλοξενεί (πληροφορηθήκαμε έχει εξοχικό σπίτι στην Ερμιονίδα) προ λίγων μηνών είδε την αθλιότητα του κτηρίου του Περιφερειακού Ιατρείου Ερμιόνης  και προσφέρθηκε  να βάλλει τα χρήματα για να γίνει γενική επισκευή στο κτήριο. Πληροφορηθήκαμε ακόμα,  πως έχει κάνει και δωρεές  για ηλεκτρονικό εξοπλισμό κ.α. 

Μέχρι σήμερα, νομίζαμε πως αυτή η επισκευή είχε γίνει με χρήματα του Δήμου ή του Δημοσίου και αισθανόμαστε υπερήφανοι...  

Όμως, η αναρτημένη πινακίδα που είδαμε στην είσοδο του Ιατρείου μας ενημέρωσε σωστά και μας έκανε πιο υπερήφανους και ευγνώμονες προς τον συμπολίτη μας!

Δεν ξέρουμε αν έχει σταλεί ευχαριστήρια επιστολή από το Δήμο ή την Κοινότητα Ερμιόνης γι’ αυτή την ευγενική προσφορά του κ. Λ. Βρεττάκου, εμείς πάντως πράξαμε το καθήκον μας για να σας ενημερώσουμε  και να εκφράσουμε τις δικές μας ευχαριστίες στο πρόσωπό του από τα βάθη της καρδιάς μας…

Φώτο - ρεπορτάζ 

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ. Δ.

Τοπικός δημοσιογράφος

======================================================================================

FACEBOOK

Αθανασια Μητσιου

Υποκλίνομαι στα Έργα σας , ότι γίνεται ....Είναι Καλό !!!!! 

Καληνύχτα με Εκτίμηση Πάντα Κύριε Δαμαλιτη

• Μου αρέσει!
• Απάντηση
• 6 ώρ.

• Ενεργός

  Σταμάτης Δαμαλίτης

  Αθανασια Μητσιου ->Τα τιμητικά στο πρόσωπό μου λόγια, πρέπει να συνοδευτούν και με μια γνωρίμια από κοντά. Τότε θα κοιταχτούμε στα μάτια και θα καταλάβω την πραγματική εκτίμηση που έχετε σε εμένα....

Δήμαρχε Ερμιονιδας Ι. Γεωργόπουλε – η δημοσιογραφία είναι έλεγχος των κρατούντων !!...

.... Δεν έχετε το δικαίωμα να μην απαντάτε στις ερωτήσεις κάθε πολίτη, αφού διαχειριζόσαστε κοινές υποθέσεις, δημοτικό χρήμα και περιουσία του Δήμου !! ...

===============================

 ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Κλικ στη ->>> ΦΩΤΟ

..

.

Αντι απαντήσεων στις ερωτήσεις μας -> μηνύσεις!!! -> Αλλά δεν τελειώνουμε έτσι εύκολα - εμείς και εσείς...

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ 

Συνεχίζεται η προκλητική σιωπή των δημοτικών μας αρχόντων

 -> δεν απαντούν στις καταγγελίες μας...

ΚΛΙΚ ΣΤΗ ΦΩΤΟ ... 

-> ... και η διάνοιξη δρόμου προς τη θάλασσα από το λόφο του δημοτικού ανεμόμυλου, 

που αποσκοπεί στο όραμά σας και στα σχέδιά σας ;;; ....!

STAM.DAM.D.

Τοπικός δημοσιογράφος

Αφού δεν μηνύθηκε ο υποψήφιος Δήμαρχος Ερμιονιδας Γιάννης Μαργέτας πάλι καλά …

 

Πολύ απλά τον χαρακτηρισμό «Θεσμικό ατόπημα» θα το εκλαμβάνανε ως συκοφαντία  και θα μηνυόταν! Και αν προλάβαιναν την προθεσμία του 24ώρου και με τη διαδικασία του αυτοφώρου με προσαγωγή του και με χειροπέδες στο δικαστήριο σύμφωνα με τον Νόμο, όπως επεδίωξαν… 4 φορές με εμένα!

 Γι’ αυτό, πρέπει να σεβόμαστε του Νόμους...  

Αλλά αυτό που σκεπτόμουνα μέσα στο μισοξύπνιο μου, ήταν, ότι νέοι συμπολίτες μας, πρωτόβγαλτοι ως αιρετοί στις δημοτικές μας υποθέσεις, «έχουν το τάλαντο και την ικανότητα» να διαβλέπουν και να προβλέπουν και να το δηλώνουν δημόσια δια του Τύπου, πως ένας συμπολίτης μας όπως ο κ. Ι. Μαργέτας, με παλαιότερη εμπειρία στα κοινά ως αιρετός δεν θα μπορέσει να δημιουργήσει δημοτική παράταξη και αν αυτό συμβεί, θα είναι στην αντιπολίτευση!!!

Αυτό κι’ αν δεν είναι θεσμική εκτροπή - > σκεπτόμαστε με βαθύ προβληματισμό…

ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Τοπικός δημοσιογράφος

===============================================================

FACEBOOK

• • Σταμάτης Δαμαλίτης

    Εχουν μεγάλη πλάκα οι άνθρωποι! -  Με ρωτούν να τους πω προφορικά τι γράφω, για να μην κάθονται να διαβάζουν(!) -> μου λένε χαρακτηριστικά... Δεν υπάρχει χειρότερη δυστυχία να κυκλοφορείς ανάμεσά τους...

    • 
      
  • ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΜΙΖΗΣ

    Αν κάποιος θίξει τα κακώς κείμενα τον περιμένει μήνυση ή το λεγόμενο μπουλινγκ ή απαξίωση. Αντι να προβληματιστεί η όποια  Διοίκηση να διορθώσει αν χρειάζεται και να ζητήσει συγνώμη ακόμα, αν προκύπτει θέμα, σπεύδει να "κατατροπώσει" Η ιστορία έχει δείξει λοιπόν ότι οι αλαζονικές διοικήσεις δεν κρατάνε πολύ και παρ ότι το διαισθάνονται γίνονται πιο αλαζονικές.

    

    4

    •