Και ακόμα, στο τέλος του κειμένου στο μικρό αφιέρωμα, εις ένδειξη αγάπης όπως γράφει σε όλους τους συμμαθητές και συνομήλικούς του.
Κατ’ αρχήν θα ήθελα να τον ευχαριστήσω γι’
αυτή την αγάπη που εκφράζει μέσα από το κείμενό του σε όλους εμάς, γιατί κάτι
τέτοιες στιγμές ο άνθρωπος απογυμνώνεται από τα αρνητικά του συναισθήματα και
βγάζει όλο τον καλό του εαυτό..
Ωστόσο Γιάννη, με την ευκαιρία που μου έδωσες θέλω να
σου πω, κάνοντας τη δική μου αναδρομή στο παρελθόν, αυτό των παιδικών μου
χρόνων, ότι με πλημμύρισαν αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα από εκείνα τα δύσκολα χρόνια, που σε άλλες περιπτώσεις με κάνουν και
ευτυχισμένο και σε άλλες το αντίθετο.
Όμως σκέπτομαι και αυτό μου γλυκαίνει λίγο
το οποιοδήποτε δικαιολογημένο παράπονό μου, όταν διαβάζω στο τέλος του μικρού
αφιερώματός σου, την αναφορά σου στους ξενιτεμένους συνομήλικους και συμμαθητές
μας Γιάννη (Γκολεμά), Μιχάλη (Μερτύρη), Γιώργο (Κοντοπάνο), Αντώνη (Δράκα). Αυτοί σκέπτομαι με πόσο βαριά καρδιά ξενιτευτήκαν, τι εμπειρίες
αποκτήσαν έως ότου τακτοποιηθούν εκεί μακριά από την πατρίδα και τους δικούς
τους ανθρώπους και αυτό κατά κάποιο τρόπο με παρηγορεί.
Σ’ αυτούς τους ξενιτεμένους συμμαθητές μας
αλλά και σ’ όλους αυτούς που κατοικούν εκτός Ερμιόνης, αφιερώνω κι εγώ αυτό το
κείμενο, ευχαριστώντας παράλληλα και σένα Γιάννη, γι’ αυτές τις γλυκές θύμησες
που μας χάρισες, μέσα από την πολύ συναισθηματική αναφορά σου.
Διαβάστε το άρθρο -> Δημοσιεύτηκε στο ερμιονίτικο περιοδικό -
"στην Ερμιόνη άλλοτε και τώρα" φύλλο 3 μήνας Οκτώβριος 2009
Πρόλογος - παρουσίαση
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου