e-mail στο blog - από τους μαθητές του Λυκείου Ερμιόνης...
Οι μαθητές του ΓΕΛ Ερμιόνης συνεχίζουν την κατάληψη για δεύτερη μέρα,
παρακαλούμε για τη συμπαράστασή σας…
Μέλλον που πασχίζει να ανθίσει! Γράφει η Μαρία Ξάνθου
Σε μια κοινωνία, όπου
τα δικαιώματα των ανθρώπων και ιδιαίτερα των παιδιών θεωρούνται δεδομένα και αδιαμφισβήτητα, σε μια χώρα που θέλει να θεωρείται αναπτυγμένη, εδώ είμαστε και πάλι, τα παιδιά αυτής της χώρας, να παλεύουμε για πράγματα που δεν θα έπρεπε να θέτονται
καν σε συζήτηση. Ως προς ποιά άποψη, λοιπόν,
κατατάσσουμε την κοινωνία
αυτή στις αναπτυγμένες χώρες; Όταν στερούμαστε κάθε χρόνο
καθηγητές από τα σχολεία μας,
όταν αναγκαζόμαστε ξανά και
ξανά να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, αναμένοντας
τις μετέπειτα συνέπειες,
τις οποίες εμείς οι ίδιοι
επιλέγουμε έναντι των σχολικών ελλείψεων, για
ποιά ανάπτυξη μιλάμε; Σε αυτό το σύστημα, του οποίου την αστάθεια καλούμαστε να υποστούμε εμείς ως
μαθητές, ο ένας εναποθέτει τις ευθύνες στον άλλον και τελικά αφήνουμε
τον φταίχτη χωρίς πρόσωπο,
κατηγορώντας τη γενικότερη
ιδέα του συστήματος. Πολύ βολικό, θα λέγαμε, να
παρεμποδίζουμε την διαμαρτυρία των παιδιών, λέγοντας
τους ουσιαστικά οτι δεν υπάρχει κανείς που θα το ακούσει και θα ενδιαφερθεί, δίνοντας τους να καταλάβουν πως κάθε προσπάθεια είναι μάταια
και αγωνίζονται μόνα τους. Διότι βέβαια και το υπουργείο, ενοχλείται από τέτοιου είδους ξεσπάσματα. Ποια άλλη επιλογή έχουμε όμως; Γιατί πρέπει να χάνουμε πολύτιμες ώρες μαθημάτων, όντας μάλιστα σε μια χρονιά κρίσιμη για το μέλλον μας , και μη έχοντας όλοι την δυνατότητα ιδιαίτερων μαθημάτων, λόγω μιας συνεχούς αδιαφορίας και απάθειας που λαμβάνουμε
από το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Και κυρίως, γιατί πρέπει να
ανεχόμαστε αυτού του είδους τον παραγκωνισμό των δικαιωμάτων μας;
Αφού λοιπόν η επιλογή είναι στα χέρια μας, αποφασίζουμε και εμείς να μην υποταχθούμε στην διαφθορά
και να αντιδράσουμε για ακόμα μια φορά.
Και
το ίδιο θα συνεχίσουμε να κάνουμε μέχρι να αντιμετωπιστούμε με σοβαρότητα και όπως
μας αρμόζει, ως ενήλικα σχεδόν μέλη αυτής της χώρας
Σκοπός της αναδημοσίευσης είναι όχι για να
τιμήσουμε τον δίκαιο αγώνα των μαθητών της Ερμιόνης (είμαστε ειλικρινείς) αλλά σ’ αυτό που αναφέρονται πως είναι ενημερωμένοι για το
πρόβλημά τους – η αντιδήμαρχος Ελένη – Σιάνα Γκαμίλη, ο αντιδήμαρχος της
Δημοτικής Ενότητας Κρανιδίου Αριστείδης Μπίμπας και ο κ. Γεώργιος Πιτσάς και
δεν αναφέρουν ως ενημερωμένο τον αντιδήμαρχο της Δημοτικής Ενότητας Ερμιόνης
Ιωσήφ Μερτύρη και τον Πρόεδρο της Κοινότητας Ερμιόνης Ιωσήφ Γανώση. Δεν
μπορούμε να δώσουμε λογική εξήγηση σ’ αυτό το κενό, που συμπληρώνει το χάσμα που επικρατεί στην οργάνωση της παιδείας στο διηνεκές στο αρμόδιο υπουργείο και ευρύτερα…
ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.
ΥΓ. Η
επιστολή αποστέλνεται στο Δήμο Ερμιονίδας
και εμείς ρωτάμε: ο Δήμος έχει συναδέρφους;; και ο Δήμος να ενεργήσει ανάλογα με τα καθήκοντά του;;; ---------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ο Χρήστος Γιανναράς γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια της Αθήνας, της Βόννης και της Σορβόννης. Επιφυλλιδογραφεί σε εφημερίδες παρεμβαίνοντας στην πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.
Αρχές του μήνα, στο «Σπίτι της
Κύπρου», η Αννα Μαραγκού παρουσίασε το βιβλίο της «Περπατώντας στις όχθες του
Πεδιαίου ποταμού» με φωτογραφίες του Γιώργου Πανταζή, Εκδόσεις «Το Ροδακιό». Επιγραμματική πληροφόρηση: Η Αννα
Μαραγκού ήταν, για μερικές δεκαετίες, η ψυχή (αστραφτερή παρουσία ακατάπαυστα
δημιουργική) στις δραστηριότητες «πολιτισμού» του Δήμου Λευκωσίας. Ο Γιώργος
Πανταζής, αρχιτέκτονας και ταλαντούχος φωτογράφος. Πεδιαίος, ο αφανής πια
ποταμός που διασχίζει τη Λευκωσία. Και «Το Ροδακιό» είναι το καύχημα
(«βασιλικός στ’ αφτί μας») της βιβλιόφιλης Αθήνας. Θα αδικούσε το βιβλίο και η πιο
ευφυής, συντομογραφική απόπειρα αποτίμησης, αξιολόγησής του. Οι «31 ιστορίες
για τη Λευκωσία» είναι κομψοτεχνήματα γλωσσικής εκφραστικής, η χάρη τους
ανυπότακτη σε χαρακτηρισμούς. Η πόλη, τα χτίσματα, οι άνθρωποι και η συνύπαρξή
τους είναι ένα παρελθόν αιώνων, που επιμένει να συνιστά παρόν – ομορφιά που
αντιστέκεται, αρχοντιά που επιμένει. Λέμε
«πολιτισμό» την αλλοτινή σοφία που αβίαστα κοινωνείται διαρκώς, την
απομνημείωσή της σε οικοδομές, ρυμοτομία, αισθητική του χώρου – ό,τι αποτυπώνει
πρώτιστα ήθος κι ύστερα ανάγκη. Τα κείμενα φωτίζουν το κληροδότημα,
οι φωτογραφίες υπηρετούν την πρόκληση να αξιωθείς κάποτε την άμεση θέαση του
εραστού τεχνήματος. Οσοι ζουν σαν λιμό την έκλειψη της αριστείας («άριστου
έργου»), μπορούν να έχουν, για πολύν καιρό, το βιβλίο αυτό στο προσκεφάλι τους Η σημερινή επιφυλλίδα γράφεται και
για να προφυλάξει τον αναγνώστη. Να του πει: προσοχή! το βιβλίο της Μαραγκού
πληγώνει! – όπως πάντοτε η «μέσα Ελλάδα», όπου κι αν ταξιδέψεις. Οταν το
τελειώσεις, θα ξέρεις πολύ καλά, χωρίς κανείς να σου το έχει βεβαιώσει, ότι η
μοίρα της Λευκωσίας είναι, νομοτελειακά, μοίρα και κάθε «ελληνίδος πόλεως»
σήμερα. Μετά την ανεμπόδιστη αρπαγή της μισής Κύπρου από τους Τούρκους, ο
Διονύσης Σαββόπουλος είχε σοφά και επιγραμματικά αποφανθεί: «Το άδειο μας το πρόσωπο η Κύπρος το πληρώνει».Όσοι
διαχειρίζονται την ιστορική συνέχεια των Ελλήνων, εξακολουθούν να μην
αντιλαμβάνονται το κενό ταυτότητας, το άδειο πρόσωπο. Ελληνίδες πόλεις, με
ιστορία πολλών αιώνων, που τις κατάπιε οριστικά και αμετάκλητα η τουρκιά, ποιος
τις μνημονεύει πια σήμερα; Κερύνεια, Αμμόχωστος, Μόρφου, όπως και Σμύρνη,
Τραπεζούντα, Σηλυβρία, Σούρμενα, Εφεσσος, Φώκαια, Νικομήδεια, Σινασός,
Μουδανιά, Σαμψούντα, Καισάρεια, Αττάλεια, Αλικαρνασσός, Λαοδίκεια, Πέργη –
πλήθος τα ονόματα. Η λογική των ιστορικών δεδομένων, ψυχρά και ανελέητα,
βεβαιώνει τις επερχόμενες προσθήκες στον κατάλογο: Πόλεις της «γαλάζιας
πατρίδας» που τη δηλώνει ιταμότατα «δική του» ο Ερντογάν, δηλαδή οι πόλεις της
νησιωτικής Ελλάδας, γιατί όχι και της Δυτικής Θράκης, ίσως και της Μακεδονίας,
γενέτειρας του Κεμάλ, αλλά και το στρατηγικό «κλειδί» του Βόλου, με αυτονόητο
αντιστήριγμα την Κρήτη. Αυτό που είναι σήμερα
η Λευκωσία και το αποτυπώνει με ειδυλλιακό σπαραγμό η Αννα Μαραγκού στο βιβλίο
της, θα είναι σε λίγα χρόνια, νομοτελειακά, η Κομοτηνή, η Ξάνθη, γιατί όχι η
Λάρισα, τα Γιάννενα, τα Χανιά. Είναι ορθολογικά
προβλεπτή η επερχόμενη κατάποση. Οχι επειδή οι Τούρκοι είναι ογδόντα
εκατομμύρια και οι Ελληνώνυμοι οκτώ. Οχι επειδή είναι εκσυγχρονισμένα πάνοπλοι
και εμείς με τα χρήματα του εξοπλισμού τρέφουμε ένα πελατειακό κράτος. Αλλά
μόνο επειδή οι Τούρκοι είναι περήφανοι να είναι Τούρκοι, ενώ οι Ελληνες θέλουν,
με οποιοδήποτε τίμημα, να γίνουν κάτι άλλο από αυτό που είναι: Να γίνουν,
επιτέλους, Ευρωπαίοι! Εστω «επιτροπευόμενοι» από αδίστακτης τοκογλυφίας
«εταίρους» με υποθηκευμένα τα «χρυσαφικά» της χώρας, σαδιστικά, στο διηνεκές.
Παραμένουμε συνεπαρμένοι οι Ελληνώνυμοι από τον άξεστο καραμανλισμό της
συλλογικής συμπλεγματικής μας μειονεξίας: Να γίνουμε Ευρωπαίοι, οπωσδήποτε,
ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται. Όλα τα κόμματα είναι στη σημερινή Ελλάδα «προοδευτικά», που θα πει: μάχονται για την
«πρόοδο», δηλαδή για τον αφελληνισμό. Αφελληνισμό της γλώσσας, της ιστορικής
συνείδησης, της Τέχνης, της λαϊκής παράδοσης. Είναι κοινό πολιτικό πρόγραμμα ο
αφελληνισμός, γι’ αυτό και δεν διαφέρει σε προσανατολισμό και στόχους η
πολιτική Γαβρόγλου από την πολιτική Κεραμέως. Είναι προϋπόθεση του
εξευρωπαϊσμού ο αφελληνισμός, δηλαδή προϋπόθεση της «προόδου», επομένως έχουν
τη «λογική» τους οι επιλογές του Κυριάκου Μητσοτάκη: Απέναντι σε έναν αδίστακτο
τολμητία Ερντογάν, που εισβάλλει αυθαίρετα στη Συρία, απειλεί να κατακλύσει με
πρόσφυγες την Ευρώπη, διακηρύσσει προκλητικά τουρκικό το Αιγαίο, απέναντι σε
μια τέτοια λαίλαπα, στήνει υπουργό Εξωτερικών έναν ευπρεπή, αλλά παντελώς
ανεπαρκή, δίχως την πείρα διεθνών σχέσεων και διπλωματίας πολιτικό. Με
αναπληρωτή, μια σκανδαλώδους ανεπάρκειας, παρουσία. Αυτή η προσωποποιημένη
αναφορά στη σημερινή φαρσοκωμωδία του υπουργείου Εξωτερικών δεν συνιστά,
προφανώς, αντικυβερνητική, κομματική κριτική, είναι μόνο οιμωγή έσχατου πια
απελπισμού – ας το καταλάβουν όσοι βλέπουν την πραγματικότητα μόνο με τα
ματογυάλια της πόλωσης Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού, ΣΥΡΙΖΑ - Ν.Δ. Κατρακυλάμε
κυριολεκτικά στην άβυσσο και το μόνο που μας ενδιαφέρει, μέσα στον ίλιγγο της
πτώσης και πριν τον διαμελισμό του πτώματος στα βράχια, είναι το αφιόνι μιας
χωρίς αντίκρισμα εξουσίας. Βέβαια, το λεκανοπέδιο της Αττικής
δεν θα θελήσουν ποτέ να το κατακτήσουν οι πανευφυείς Τούρκοι. Θα το αφήσουν,
ίσως και με ολίγη Πελοπόννησο, να σαπίζει από μόνο του ως την έσχατη
αποσύνθεση, με υπουργεία, λιμουζίνες, θλιβερούς ηλίθιους αξιωματούχους – να
απολαμβάνουν οι Τούρκοι τη σύγκριση με το δικό τους «μεγαλείο»
Το dikastiko.gr είχε αποκαλύψει στις 25 Σεπτεμβρίου
του 2018 την είδηση για τα γυρίσματα του συγκεκριμένου ντοκιμαντέρ,
παρουσιάζοντας μάλιστα τη φωτογραφία του ενός προστατευόμενου μάρτυρα στην
Αμερική τη στιγμή της συνέντευξης.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι τρεις
προστατευόμενοι μάρτυρες στο ντοκιμαντέρ είναι ντυμένοι σαν καλόγεροι και
φορούν μάσκες βενετσιάνικου καρναβαλιού προκειμένου να μην είναι ευδιάκριτα τα
χαρακτηριστικά του προσώπου τους.
Σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στο ντοκιμαντέρ,
αποκαλύπτουν όλα όσα γνωρίζουν σχετικά με χρηματισμούς γιατρών και
αξιωματούχων, ενώ τονίζουν ότι στόχος ήταν η υπερσυνταγογράφηση και
υπερκοστολόγηση φαρμάκων, ώστε τα κέρδη του κολοσσού να αυγατίσουν. Σύμφωνα με
τους μάρτυρες, σχεδόν 30.000 γιατροί έπαιρναν «δωράκια» για να προτιμούν
φάρμακα της εταιρείας, σύμφωνα με τους μασκαρεμένους μάρτυρες.
Δείτε ολόκληρο το ντοκιμαντέρ για τη
Novartis με ελληνικούς υπότιτλους:
Με τέσσερα σκάφης αναψυχής – ιστιοφόρα- προσέγγισαν την νότια παραλία της Ερμιόνης («Μαντράκια») 30 περίπου νεαρές Σουηδέζες.
Ο φωτογραφικός φακός μας απαθανάτισε τη στιγμή, που η νεαρή και ωραία ξεναγός τους, επί ώρα τους μιλούσε και αυτές την ακούγανε με απόλυτη προσοχή!
Από
δημοσιογραφική περιέργεια τη ζυγώσαμε και αφού συστηθήκαμε την ρωτήσαμε
ευγενικά ποιο ήταν το θέμα της ξενάγησης που με τόσο ενδιαφέρον την
παρακολουθούν.
Μας απάντησε πως τους μιλάω για τα οφέλη της γυμναστικής άσκησης
στη θάλασσα και τη στεριά κι’ ακόμα, γι’ αυτό το ωραίο και εντυπωσιακό φυσικό περιβάλλον της περιοχής σας, κάτι ασυνήθιστο για εμάς τους βόρειους λαούς!...
Την ευχαριστήσαμε για την ενημέρωση που μας έκανε
και αυτή συνέχισε την ξενάγησή της, ενώ το ακροατήριό της την παρακολουθούσε με το ίδιο ενδιαφέρον!...
Φεύγοντας σκεφτήκαμε, πως
είναι και θέμα παιδείας και κουλτούρας των λαών. Άλλωστε οι εικόνες που σας δίνουμε
μιλούν από μόνες τους…
Μεγάλη επιτυχία σε συμμετοχές αθλητών έχει η Ακαδημία Μπάσκετ του Αθλητικού
Ομίλου Κρανιδίου αφού αυτή τη στιγμή αθλούνται περισσότεροι από 150 νέοι και
νέες σε όλα τα επιμέρους τμήματα.
Η τοπική κοινωνία έχει αγκαλιάσει την προσπάθεια που γίνεται στον Α.Ο.
Κρανιδίου και η δυναμική που αναπτύσσεται είναι τεράστια.
Οι άνθρωποι του Συλλόγου είμαστε πολύ ευχαριστημένοι αφού αυτό μας δίνει
δύναμη να συνεχίσουμε σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο για την
ανάπτυξη του αθλήματος.
Οι νέοι αθλητές και οι αθλήτριες επιλέγουν αθλητικό σύλλογο που
έχει συγκεκριμένη φιλοσοφία στο πως θα πορευτεί το παιδί στο άθλημα,
με ανθρώπους στη διοίκηση που έχουν όραμα και μεράκι.
Προτεραιότητα είναι το παιδί να γίνει πρώτα απ’
όλα σωστός και υγιής αθλητής και να κάνει κτήμα του τα ιδανικά του αθλητισμού
και του ευ αγωνίζεσθαι.
Άλλωστε αυτό φαίνεται κάθε
χρόνο από το ενδιαφέρον μεγάλων συλλόγων για την απόκτηση των
αθλητών μας.
ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ Η ΕΚΜΑΘΗΣΗ ΤΟΥ ΜΠΑΣΚΕΤ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΑ ΣΤΑΔΙΑ
ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ
Γονείς και προπονητές πρέπει να μάθουμε να μην είμαστε βιαστικοί, καθώς
τα παιδιά πρέπει να μαθαίνουν δεξιότητες και να ακολουθούν ευχάριστες
δραστηριότητες που ταιριάζουν με τα στάδια ανάπτυξής τους,
Ο ανταγωνισμός με προτεταμένο στόχο την νίκη σε ακαδημίες νεαρών αθλητών,
προϋποθέτει πολλές ώρες επίπονης άσκησης με έμφαση στο εφήμερο αποτέλεσμα αντί
για την υγιή μακροπρόθεσμη ανάπτυξη του παιδιού ως αθλητή και προσωπικότητα.
Στον βωμό του αποτελέσματος πολλοί μικροί αθλητές εξειδικεύονται
νωρίτερα από ότι προβλέπουν τα
στάδια ανάπτυξης τους, βιώνοντας την πρώιμη εξειδίκευση, η
όποια και χαρακτηρίζεται από μέγιστη ένταση στοχευμένης προπονητικής και
ελάχιστη προσθήκη δραστηριοτήτων διασκέδασης και παιχνιδιών, που οδηγεί τελικά
σε αντίθετα αποτελέσματα.
Η πλειοψηφία των μελετών επισημαίνει ότι η πρώιμη εξειδίκευση μπορεί
να έχει «σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στην ανάπτυξη ενός αθλητή
μακροπρόθεσμα», ιδίως όταν μιλάμε για αθλήματα αργής εξειδίκευσης όπως το
μπάσκετ.
Η υπόθεση του μικρού Παναγιώτη-Ραφαηλ που πάσχει από Νωτιαία Μυϊκή Ατροφία (SMA) και το δίκαιο αίτημα των γονέων, να του δοθεί η ευκαιρία να τύχει της νέας γονιδιακής θεραπείας με το φάρμακο Zolgensma, το οποίο είναι διαθέσιμο αυτή την στιγμή μόνο στις ΗΠΑ, έχει συγκλονίσει το Πανελλήνιο. Το ίδιο όμως μας συγκλονίζει και η αρνητική στάση της Πολιτείας στο να δοθεί αυτή η ευκαιρία και με κάθε τρόπο ο μικρός να μεταβεί στην Αμερική.
Η υπόθεσή του δεν είναι μοναδική. Η θεραπεία με Zolgensma έχει επιτύχει σε δοκιμές σε περισσότερα από δώδεκα βρέφη στις ΗΠΑ. Ήδη από την Κύπρο έχει μεταβεί ένα ακόμη παιδάκι. Επίσης ένα παιδί από την Αμβέρσα η μικρή Pia ετοιμάζεται για το ταξίδι αυτό στην ελπίδα για μία καλύτερη ζωή.
Η απόρριψη από το Ανώτατο Υγειονομικό Συμβούλιο δεν πρέπει να σταθεί εμπόδιο στην ελπίδα για τον μικρό Παναγιώτη.
Καλούμε την Πολιτεία και τον αρμόδιο υπουργό να πράξουν τα δέοντα και να κατοχυρώσουν στον μικρό Παναγιώτη το αυτονόητο δικαίωμα στην υγεία και την ζωή. Τους καλούμε να ακολουθήσουν και να συνταχθούν με την Αλληλεγγύη της κοινωνίας, που για μια ακόμη φορά, όπως εκατοντάδες φορές στα χρόνια της κρίσης, έδωσε ελπίδα και ζωή σε χιλιάδες συμπολίτες μας.
Πολλά είναι τα
προβλήματα που βιώνουμε αυτό τον καιρό σαν κοινωνία και σαν λαός εδώ στην
Ερμιονίδα.
Προβλήματα που μας δημιουργούν οι τυχάρπαστοι - σπεκουλαδόροι… που έχουν παρεισφρήσει
στη ζωή μας, αλλά και η ίδια η ανεμελιά μας!
Έτσι, μέσα στο δικό μου προβληματισμό,
έρχεται πιο συχνά τον τελευταίο καιρό
στη σκέψη μου ένα μικρό ποιηματάκι, που μάθαμε εκτός των άλλων στο δημοτικό
σχολείο πριν 64 περίπου χρόνια (τι σου είναι το μυαλό…)
Είναι τα λόγια του λίγα
αλλά μου λένε πολλά...
Τα βαθιά μηνύματά του έκτοτε, είναι πυξίδα για μένα
σε όλο το
διάβα της ζωής μου, γι’ αυτό και δεν τα ξεχνώ…
Δεν θέλω του κισσού του
πλάνο ψήλωμα, σε ξένα αναστηλώματα δεμένο, θέλω να είμαι ένα κρινάκι, μια
ανεμώνη, ένα χαμόδεντρο, μα όσο ανεβαίνω, μόνος ν’ ανεβαίνω… Αντί για καλημέρα
Ποσό πιο καθαρό και κατατοπιστικό θέλατε να είναι το δελτίο
Τύπου και το φωτογραφικό υλικό που έδωσε στη δημοσιότητα το Κεντρικό
Λιμεναρχείο Πάτρας. Βέβαια, αυτές οι ανακριτικές αρχές σ’ αυτές τις περιπτώσεις - μάλιστα
με έρευνα σε διεθνές επίπεδο, -«κρατάνε πολλούς άσσους στο μανίκι τους» για τη
συνέχεια… Σε αναμονή λοιπόν…
Στη δημοσιότητα φωτογραφίες έδωσε το Λιμενικό Σώμα, από φορτηγό γεμάτο ανταλλακτικά που όπως φαίνεται
προέρχονται από κύκλωμα που "έσπαγε" και έκλεβε ανταλλακτικά
από
αυτοκίνητα στο εξωτερικό και τα εισήγαγε στην Ελλάδα, μέσω του λιμανιούτης
Πάτρας.
Υπενθυμίζεται
σε έλεγχο των ανδρών του Κεντρικού Λιμεναρχείου Πατρών την Παρασκευή σε όχημα την ώρα της αποβίβασης από πλοίο που κατέπλευσε από την
Ιταλία, εντοπίστηκαν ανταλλακτικά
μεγάλης αξίας πολυτελών οχημάτων τύπου τζιπ μάρκας
BMW, Mercedes, MG με παραλήπτρια εταιρεία που εδρεύει στην περιοχή της Αργολίδας
Πρόκειται
για εξαρτήματα έντεκα συνολικά αυτοκίνητων που έχουν
δηλωθεί
ως
κλαπέντα - υπεξαιρεθέντα -από τις
Γερμανικές Αρχές.
Γελάνε και τα μικρά παιδιά που μας πήρανε χαμπάρι με τις στημένες
συνεντεύξεις και τα στησίματα μπροστά στο φωτογραφικό φακό, έτσι για ξεκάρφωμα…
Η κοινωνία μας είναι πολύ μικρή και όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας,
«τι καπνό φουμάρει ο καθένας»… Τα δημοσιογραφικά μακιγιάζ… από εντεταλμένα
παπαγαλάκια, δεν μας σώνουν, δεν μας καμουφλάρουν… Το μόνο που μας σώζει είναι να αλλάξουμε ρότα στο πλαίσιο του αλληλοσεβασμού, της
αλληλεγγύης και της συλλογικής προσπάθειας και δράσης, για να επαναφέρουμε στην
τάξη τον τόπο που μας γέννησε – την Ερμιονίδα μας, του πολιτισμού και της πανάρχαιάς
ιστορίας… Γυρίστε την πλάτη στα λαμόγια και στα τσιράκια τους που κάποιοι από αυτούς
έχουν παρεισφρήσει στην κοινωνία μας και μας φέρανε σ’ αυτή την κατάντια!!
Ας αλλάξουμε
συμπεριφορές και λογικές, προτού να
είναι πολύ αργά…
