Κεραυνός εν αιθρία ! - > Η αποστομωτική απάντηση της Αντεισαγγελέα Πρωτοδικών Ναυπλίου ! ...

Κεραυνός εν αιθρία ! - > Η αποστομωτική απάντηση της Αντεισαγγελέα Πρωτοδικών Ναυπλίου ! ...
ΚΛΙΚ ΣΤΗ ΦΩΤΟ -> Κεραυνός εν αιθρία ! - > Η αποστομωτική απάντηση της Αντεισαγγελέα Πρωτοδικών Ναυπλίου ! ...

Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2019

Ο βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Αργολίδας Γιάννης Γκιόλας για τη «Γιορτή του ροδιού» με τη δική του πολιτική και αισθητική ματιά…



ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΟΛΑΣ ΣΤΗΝ ΕΡΜΙΟΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ 9Η ΓΙΟΡΤΗ ΡΟΔΙΟΥ .

 Κυριακή 27 Οκτώβρη 2019, μέσα σε μια ανοιξιάτικη, ηλιόλουστη ατμόσφαιρα , σύσωμη η Ερμιονίδα γιoρτάζει έναν ακόμα από τους θησαυρούς της  γής της, «Το Ρόδι».
Η καλοκαιρία που έσκασε μέσα στο φθινόπωρο ,επέτρεψε στους παραγωγούς Ροδιού, στον Αγροτικό Συνεταιρισμό,στα Σχολεία, στους καλλιτέχνες και στους συλλόγους   Ερμιονίδας  να στήσουν τα φροντισμένα περίπτερα τους κατά μήκος της βόρειας παραλίας  στο λιμάνι της.
Ένα χαρούμενο πλήθος επισκεπτών απόλαυσε τον καρπό της Ερμιόνης, τους χυμούς των Ροδιών,τα γλυκά με Ρόδι,τα λουκούμια,τα λικέρ,τα παγωτά από Ρόδι !
Η γιορτή  δεν έχει πια σαν μοναδικό στόχο της να προβάλει  το «Το Ρόδι Ερμιόνης », που έχει πλέον κερδίσει, από 11/1/2018,την προστασία ονομασίας προέλευσης ΠΟΠ, την προστατευόμενη Γεωγραφική Ενδείξη ΠΓΕ, καθώς και τον τίτλο Εγγυημέων Παραδοσιακών Ιδιότυπων Προιόντων της Ευρωπαικής Ένωσης ΕΠΙΠ,με απόφαση του Υπουργού Αγροτικής Οικονομίας ΣΥΡΙΖΑ, κ.Ευάγγελο Αποστόλου.



Ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Ερμιόνης και η άοκνη πρόεδρος του,κ.Λιάνα Οικονόμου κατάφερε να ολοκληρώσει τις προσπάθειες ετών και επίσημα να δώσει την αξία που δικαιούτο.Τα πεντανόστιμα και μοναδικά ΡΟΔΙΑ ΕΡΜΙΟΝΗΣ,ξεχωρίζουν για την πλούσια γεύση τους, τις ευεργετικές τους ιδιότητες, το έντονο κόκκινο χρώμα τους, αλλά και το πολύκαρπο σχήμα τους. Εχουν αποσπάσει παγκοσμίως τις καλύτερες κριτικές, ενώ σπουδαίοι γευσιγνώστες και ειδικοί τροφίμων τα χαρακτηρίζουν ως τα καλύτερα στον κόσμο. Ο λόγος για τα φημισμένα ρόδια Ερμιόνης, μια ξεχωριστή ποικιλία που παράγεται αποκλειστικά και μόνο στην Αργολίδα.

Η ροδιά είναι ένα από τα αρχαιότερα καλλιεργούμενα δέντρα στον κόσμο και την Ελλάδα. Στη χώρα μας η καλλιέργειά της είναι αρχαιότερη από αυτή της αμυγδαλιάς και της βερικοκιάς και σύγχρονη με την καλλιέργεια της ελιάς, του αμπελιού και της συκιάς. Από τα αρχαία χρόνια μάλιστα η ροδιά ήταν γνωστή σαν φαρμακευτικό φυτό, ενώ θεωρούταν και αγαπημένο φρούτο των ολύμπιων θεών.


Την Γιορτή του Ροδιού άνοιξε Αντιδήμαρχος της Δ.Ε Ερμιόνης Ιωσήφ Μερτύρης, παρουσιάστριες δυο όμορφες ερμιονίτισες, η Μπάγια Αντωνοπούλου και η Βιβή Μπουγιούρα. Ακολούθησαν, ο Πρόεδρος της Κοινότητας Ερμιόνης Ιωσήφ Γανώσης, πρώτος στην ομιλία του.Χαιρετισμούς απύφθηναν στη συνέχεια,ο Βουλευτή της Ν. Δ. Γιάννης Ανδριανός, ο Βουλευτής Αργολίδας ΣΥΡΙΖΑ  Γιάννης Γκιόλας , ο Βουλευτή του ΚΙΝΑΛ Ανδρέας Πουλάς,ο Αντιπεριφερειάρχης Ν. Ε Αργολίδας Γιάννης Μαλτέζος, ο περιφερεαικός σύμβουλος Αναστάσιος Γανώσης,ο εκπρόσωπος των παραγωγών ροδιού Δημήτρης Κόντος,το μέλος του Δ.Σ. Επιμελητηρίου Αργολίδας Χρυσαυγή Μερτύρη,και τέλος έκλεισε το μέρος των ομιλιών και των χαιρετισμών,ο Δήμαρχος Ερμιονίδας Γιάννης Γεωργόπουλος.


Φιλοτεχνήθηκε και η μασκότ της γιορτής, η κούκλα με το όνομα Ροδούλα που παραδόθηκε από τους διοργανωτές στην υπεύθυνη του Μουσείο Παιχνιδιών κ. Μαρία Τράκη να φιλοξενηθεί στις προθήκες του και κάθε χρόνο τέτοια μέρα να παρουσιάζεται για να αποτελεί τη μασκότ της γιορτής του ροδιού...
 Στη συνέχεια οι επίσημοι προσκεκλημένοι επισκέφθηκαν την έκθεση.


Φυσικά  από την 9Η Γιορτή Ροδιού δεν θα μπορούσε να λείψει, ο πανταχού παρών δημοσιογράφος, μπλόκερ , Σταμάτης Δαμαλίτης με την κάμερα στο χέρι ,ετοιμοπόλεμος, να καλύψει όλες τις σημαντικές στιγμές της Ερμιονίδας.

Κατόπιν σύμφωνα με το πρόγραμμα ακολούθησαν χοροί από τη ΧΟΕΡ που πλαισίωσε την Γιορτή με ιδιαίτερη επιτυχία και φέτος.

Γιάννης Γκιόλας.


Με αυτές τις εικόνες "ξύπνησε η Ερμιόνη" σήμερα το πρωί στα δύο λιμάνια της με τα 42 σκάφη του 29ου Blue Cap Regatta ...

\Μαντράκια ...

... σε λίγο θα ανοίξουν πανιά στη θάλασσα του ερμιονικού κόλπου,
 με τη βοήθεια του μυρωδάτου τοπικού αγεριού,
 σύμφωνα με το πρόγραμμα να συνεχίσουν τους ιστιοπλοϊκους αγώνες... 

κλικ πάνω στις φώτο να μεγαλώσουν...

Μαντράκια ...
Μαντράκια ... 
Βόρειο λιμάνι ...

Φώτο - ρεπορτάζ 
ΣΤΑΜ. ΔΑΜ. 

Χρειαζόμαστε περισσότερη σεμνότητα και σοβαρότητα και λιγότερη αλαζονεία και φαίνεσται… …

…τουλάχιστον να σεβόμαστε τον εαυτό μας γιατί μας βλέπουνε…

Παραλειπόμενα από τη γιορτή του ροδιού και του Εθνικού μας εορτασμού
 για το ιστορικό ΟΧΙ του 40…

Νομίζουν κάποιοι συνήθως αιρετοί, πως το μικρόφωνο, οι χαιρετισμοί ή η κατάθεση στεφάνων στο μνημείο των πεσόντων τους προσδίδει κύρος και προσωπικότητα… Και αυτό φαίνεται όταν με τη βοήθεια άλλων εκπροσωπούν οργανισμούς (βλέπε Περιφέρεια Πελοποννήσου) χωρίς καμία εξουσιοδότηση έτσι επειδή είναι κάτοικοι στην περιοχή. Παραβιάζοντας έτσι κάθε έννοια του λεγόμενου πρωτοκόλλου ως ορίζεται από τη σχετικές εγκυκλίους. Έτσι,  όπου βρεθούν και όπου σταθούν σε εκδηλώσεις παριστάνουν τον εκπρόσωπο!...  



Και αφού τελικά θέλουν να φαίνονται για τους πιο πάνω λόγους γιατί δεν προσήλθε ο κ. περιφερειακός σύμβουλος (καθότι προσκεκλημένος)  στην καθιερωμένη δοξολογία στον Ι.Ν. ταξιαρχών και μας ήρθε για να καταθέσει στεφάνι στο μνημείο των Ηρώων  και ποιόν θεσμό εκπροσωπούσε;;; … 
Μας θύμισε τα χρόνια όταν  ήταν πιο νέος και παίκτης του μπάσκετ στον Α.Ο. Ερμιόνης που αντί του προέδρου του Ομίλου κατέθετε στεφάνι αυτός!

Μα είναι και άλλοι «εκπρόσωποι» που συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο δεν είναι μόνο αυτός, που κινείται στο πνεύμα! και  στα πρότυπα πρώην συναδέρφου του...

Γιατί αγαπητοί αναγνώστες, για εμάς τους Ερμιονίτες η θρησκευτική τελετή στον Ιερό Ναό των Ταξιαρχών στις εθνικές μας γιορτές, εκτός των άλλων έχει και ένα άλλον ιστορικό συμβολισμό, όταν τον Ιανουάριο του 1827 συγκεντρώθηκαν οι ήρωες του 21 με επικεφαλής τον Θ. Κολοκοτρώνη και τους πολιτικούς της εποχής για αυτή την καθιερωμένη δοξολογία και να πάρουν την ευχή της Εκκλησίας για να αρχίσουν τις εργασίες της Γ΄Εθνοσυνέλευσης των Ελλήνων εδώ στην Ερμιόνη.!

Γι’ αυτό λέμε, οι δάσκαλοι να βάζουν τους μαθητές μέσα στην Εκκλησία ειδικά τους μεγάλους σε ηλικία (γιατί δεν χωράει η εκκλησία όλους τους μαθητές)  να βιώσουν τη πατριωτική ατμόσφαιρα που προσπαθούμε εμείς οι μεγάλοι στην ηλικία να δημιουργήσουμε μαζί με τις τοπικές  αρχές να ακούσουν τα μηνύματα και τα νοήματα που ακούγονται μέσα από τον πανηγυρικό λόγο της ημέρας, να ριγήσουν την ώρα που μνημονεύονται οι νεκροί ήρωές μας  όλων των αγώνων από την επανάσταση και μετά και να αποκτήσουν Εθνική συνείδηση!!! 
Αντί αυτού αφήνουν τους μαθητές στον αύλιο χώρο να χαλάνε τον κόσμο με τη φασαρία  από τις συζητήσεις κ.α. και περί άλλων να τυρβάζουν την ώρα της Ιερής μυσταγωγίας χωρίς ίχνος σεβασμού…

Αυτά και άλλα πολλά που δεν μας τιμούν, (και ευθύνη έχουμε εμείς οι μεγάλοι  στην ηλικία)  ήθελα να τα πω από καιρό, τώρα μου δόθηκε η ευκαιρία…
Αντί για καλημέρα 
ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2019

Εικόνες από την υποδοχή του 29ου Blue Cap Regatta στην Ερμιόνη ...

Απόψε το βράδυ από τη δημοτική και την κοινοτική αρχή ...


Όπως κάθε χρόνο τέτοιες μέρες στο φιλόξενο λιμάνι της Ερμιόνης ...

Φέτος σ' αυτό το καθιερωμένο αποχαιρετιστήριο  ταξίδι αναψυχής με το τέλος της τουριστικής  σεζόν συμμετείχαν 42 σκάφη αναψυχής με επιβάτες από πολλές χώρες του κόσμου...




Η υποδοχή περιείχε χαιρετισμό καλωσορίσματος από τον Δήμαρχο Ερμιονίδας 
και τον πρόεδρο της Κοινότητας Ερμιόνης Ιωσήφ Γανώση. 




Προσφέρθηκαν δώρα με τοπικά προϊόντα και συμβολικά έπαθλα στα πληρώματα των σκαφών που πρώτευσαν σ’ αυτούς τους επίσης συμβολικούς αγώνες ιστιοπλοΐας που έκαναν στη θάλασσα του  Αργοσαρωνικού.  




Ακολούθησαν  τοπικοί χοροί από ομάδα χορευτών της Ομάδας Κρανιδίου και στο τέλος ενώθηκαν όλο αυτό το πλήθος των φιλοξενουμένων σε ένα μεγάλο κυκλικό χορό και το χάρηκαν πάρα πολύ...



Η δεξίωση και φέτος έγινε σε ένα ζεστό και φιλόξενο 
περιβάλλοντα χώρο στο εστιατόριο "ΓΑΝΩΣΗΣ"




Φώτο - ρεπορτάζ 
 ΣΤΑΜ. ΔΑΜ. 


Στον απόηχο του εορταστικού τριήμερου στην πόλη των Ερμιονέων…

Μετά από πολλά χρόνια αυτές τις μέρες βιώσαμε εικόνες  στην πόλη μας για αυτό που λέμε πολιτισμό, σε ό,τι αφορά το γενικό νοικοκυριό, την καθαριότητα, την έκφραση αισθητικής, φαντασίας  και πινελιές σε πολλές λεπτομέρειες.... 


Χάρηκε το μάτι του παρατηρητή και γι’ αυτό και τα ρεπορτάζ μας ήταν αντιπροσωπευτικά και ανάλογα αυτής της προετοιμασίας και την όλη εικόνα που παρουσίασε ο τριήμερος εορτασμός. Αυτός με  τη γιορτή του ροδιού (θεσμός πλέον στην πόλη μας από το 2011 επί Δημάρχου Ερμιονίδας Δημήτρη Καμιζή) και της Εθνικής μας γιορτής...

Η Ερμιόνη αυτές τις μέρες έμοιαζε σαν σκηνή θεάτρου που αλλάζει τάχιστα το σκηνικό ανάλογα με την εξέλιξη του θεατρικού έργου! ... 
Τελικά, πιστεύουμε ακράδαντα, πως περάσαμε στην πολυπόθητη κανονικότητα, αλλά έχουμε δρόμο να διανύσουμε ακόμα για να φτάσουμε στην κορυφή… 

Μοναδικό κατάλοιπο! και θλιβερή παραφωνία της εποχής το κιτσαριού, της καταισχύνης, του όνειδος και της ντροπής στην ιδιαιτέρα μας πατρίδα - της Κοινότητας Ερμιόνης και του πάλαι ποτέ Δήμου που κρατάει ακόμα,  είναι αυτό, «της κατάληψης» του παραθρονίου – δίπλα στο δεσποτικό θρόνο -  στον κεντρικό Ι.Ν. Ταξιαρχών από τον τέως «άρχοντα» Ερμιόνης…. που προορίζεται για τους μεγάλους εορτασμούς να ανεβαίνουν  αρχιερείς ανάλογα με την ιεραρχία, εκπρόσωποι της κυβέρνησης  ή υψηλά θεσμικά πολιτικά και πολιτειακά πρόσωπα,  όταν στο δεσποτικό θρόνο κάθεται ο αρχιεπίσκοπος ή ο επίσκοπος. 

Εδώ στον κεντρικό Ι.Ν. Ταξιαρχών η τιμητική αυτή θέση
 όπως αναφερθήκαμε, είναι σιωπηλά κατειλημμένη... 
Όπως τα έκανε όλα... ως δήμαρχος και αυτό...
Πρέπει να πούμε στον τέως μήπως τον πείσουμε, πως ήταν  δημιούργημα των καιρών και μιας πολύς νοσηρής κατάστασης που επικρατούσε εκείνους τους μαύρους χρόνους  στην κοινωνία μας και ελπίζουμε πως σιγά - σιγά τείνει να λείψει... 



Αντί για καλημέρα
ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.  


Φώτο ως παράδειγμα ( από σχετικά ρεπορτάζ μας) 
από τον  εορτασμό του Ιωάννου του Προδρόμου στο Κρανίδι 
στις 28 Αυγούστου 2011 & 2013 



Στον εορτασμό του 2011 στο  παραθρόνιο Υπουργός Γιάννης Μανιάτης και το 2013  στέκεται ο Υφυπουργός Γιάννης Ανδριανός και οι δύο  ως εκπρόσωποι της κυβέρνησης .


Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2019

ΕΡΜΙΟΝΗ - Με εθνική έξαρση, υπερηφάνεια και πολύ παλμό εορτάσθηκε η επέτειος του Ιστορικού ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940! ...

Εικόνες στον Ι. Ν. Ταξιαρχών την ώρα της Δοξολογίας 
και της έναρξης του εορτασμού...






















Ο πανηγυρικός λόγος της ημέρας εκφωνήθηκε από τον ίδιο τον Πρόεδρο της Κοινότητας Ερμιόνης Ιωσήφ Γανώση 

τον παραθέτουμε αυτούσιο

 - Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο σε κρίσιμες – πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά περιόδους, να βρίσκει κανείς λόγια για να εκφράσει συναισθήματα και να περάσει μηνύματα γιορτάζοντας μια εθνική επέτειο.  Και αυτό ισχύει, γιατί όντως είναι δύσκολο την ώρα αυτή να μπορέσουμε να συνδέσουμε ιστορικά γεγονότα με σημερινές καταστάσεις. 
Μήπως όμως τελικά αυτό χρειαζόμαστε; 
Μήπως τελικά έχουμε ανάγκη ακριβώς τούτες τις ώρες της γενικής απογοήτευσης, του προβληματισμού και της αγωνίας να αναζητούμε μια σπίθα εθνικής υπερηφάνειας και πίστης σε θεσμούς και ιδανικά που κλονίζονται ακριβώς μέσα από την ιστορική αναζήτηση, ανάλυση και μνήμη;
  Μήπως τελικά η υπενθύμιση και η υπόμνηση γεγονότων, προσώπων, αξιών και μνημάτων μπορεί να αναπτερώσει το ηθικό μας;
  Μήπως τελικά δεν είναι ρομαντικοί όσοι πιστεύουν στην σημασία της Ιστορίας και της μνήμης της πορείας ενός λαού;
  Μήπως δεν είναι σωβινιστής ή εθνικιστής κάποιος που προσπαθεί να υπενθυμίσει τις ξεχασμένες αρετές, αξίες και δυνατότητες ενός λαού ή προσπαθεί να ενεργοποιήσει μέσα από την ιστορική αναφορά τα συστατικά που συνθέτουν μια κοινωνία με συγκεκριμένη πορεία, στόχο και αρχές;
   Μήπως πρέπει ακόμα πιο έντονα και επίμονα τώρα που είτε κάποιοι με τις πράξεις τους ή τις παραλείψεις τους, προσβάλλουν την κοινωνία μας, είτε κάποιοι άλλοι προσπαθούν με συγκεκριμένες μεθοδεύσεις να απαξιώσουν θεσμούς, αξίες και αρχές αποδυναμώνοντας της δυναμική αυτού του λαού και δημιουργώντας εστίες αποσύνθεσης της κοινωνικής αλληλεγγύης και συνοχής, να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε αυτούς τους συνδετικούς κρίκους, αυτές τις αντιστάσεις που χρειάζονται σε έναν λαό για να αντιμετωπίσει με ωριμότητα και υπευθυνότητα την πρόκληση της χρονικής στιγμής;
  Και σαφώς με την ιαχή «Αέρα» δεν μπορεί κάποιος να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση και την πολιτική επιπολαιότητα κάποιων ή τον καιροσκοπισμό και την δόλια προσπάθεια αποδυνάμωσης των ανεγνωρισμένων μέσων και στηριγμάτων της δημοκρατίας και της ελευθερίας του πολίτη. 
  Μήπως όμως πρέπει να υπενθυμίζουμε στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας γεγονότα και πρόσωπα που σε άλλες εποχές δύσκολες, σκληρές ανέδειξαν πτυχές της φυσιογνωμίας αυτού του λαού που δυστυχώς τις περισσότερες φορές τις ξεχνάμε;
  Τελικά αρεσκόμαστε να ζούμε στην κοινωνία του βολέματος και του συμβιβασμού έστω και αν αυτό μας προσβάλλει;
  Αναρωτηθήκαμε αν πρέπει να αντιδράσουμε σε αυτό που κάποιοι μας «σερβίρουν» για να ξεχάσουμε τι δικαιούμαστε, τι θέλουμε και τι έχουμε ανάγκη;
   Και τελικά τι σχέση έχουμε εμείς με αυτούς που αγωνίστηκαν για κάποια ιδανικά και θυσιάστηκαν για να σπαταλάμε όλοι μας τόσο ανέμελα την περιουσία που μας άφησαν. Γιατί οι αγώνες τους, οι θυσίες τους, το θάρρος και η πίστη τους είναι πραγματικά περιουσιακά δικαιώματα αναλλοίωτα στον χρόνο και στην σκοπιμότητα. 
  Αναλογιζόμενος όλα αυτά διαβάζω κείμενο ανώνυμου συγγραφέως για την εποποιία της Αλβανίας. 
 ¨Τούτη η Πίνδος δεν είναι βουνό, είναι χάος. Από χτες την ανεβαίνουμε και τελειωμό δεν έχει, είπε ένας στρατιώτης. Το τάγμα το είχαν φορτώσει στα Τρίκαλα σ’ αυτοκίνητα, από εκείνα τα παλιά, τα μισοχαλασμένα που κάνουν τοπικές συγκοινωνίες στην επαρχία και το είχαν μεταφέρει από πανάθλιους δρόμους ως το δασάκι του Δούτσικου, απ’ όπου το διέταξαν να οδοιπορήσει με σύντομες πορείες για το Κεράσοβο. Προς τα εκεί προχωρούσαν οι Ιταλοί τη 30η Οκτωβρίου, τρίτη ημέρα του πολέμου. Ο ταγματάρχης ένας ψηλός ψαρομάλλης, έτρεχε γύρω στις γραμμές και προσπαθούσε να κάνει τους φαντάρους να πάνε γρηγορότερα: “ Άιντε παλικάρια μου, τους έλεγε, οι λόχοι της προκάλυψης πολεμούν τρία μερόνυχτα χωρίς να κοιμηθούνε. Πρέπει να προκάνωμε πριν εξαντληθούν και τσακίσουν. Δε σας μέλει αν καταργήσω τις δεκάλεπτες στάσεις, δεν ειν’ έτσι;”
“ Όχι κύριε ταγματάρχα, δεν θέλουμε ξεκούραση”
  Και το έλεγαν αυτό κατάκοπα, μουσκεμένα από την βροχή παιδιά, που βάδιζαν στα κατσάβραχα δεκατέσσερις τώρα ώρες, φορτωμένα ολόκληρο τον οπλισμό και χίλια δύο άλλα πράματα που είτε η απειρία τους, είτε οι υπερβολικές φροντίδες της μάνας, είχανε χώσει στο γυλιό τους και τον έκαναν ασήκωτο. Τα πολλά λουριά του όπλου, του γυλιού, της μάσκας, του σακιδίου, πίεζαν τους ώμους και τους είχαν τόσο ερεθίσει, ώστε άδικα μετατόπιζαν τα λουριά, δεν έβρισκαν πουθενά μέρος να μην του πονά. Οι αρβύλες που τους δώσανε χωρίς να τις δοκιμάσουν, θέλεις φαρδιές τους πήγαιναν, θέλεις στενές, του πλήγωσαν τα πόδια. Τρίψε- τρίψε τους ξεφλούδιζαν το δέρμα και άνοιγαν πληγές στα δάχτυλα και τη φτέρνα. Είχαν αρχίσει την πορεία με τραγούδια, μα γρήγορα τα σταμάτησαν. Ύστερα έπιασαν κουβέντα με τους διπλανούς των ωσότου σώπασαν ολότελα και βάδιζαν αμίλητοι. Το μυαλό τους έπαψε να δουλεύει, σαν να ήταν πάρα πολύ αφοσιωμένο στην προσπάθεια του βαδίσματος για να σκεφθεί  τίποτ’ άλλο. Τη δεύτερη μέρα της πορείας όλη η προσοχή των φαντάρων συγκεντρώθηκε στις πληγές των ποδιών. Κάθε βήμα ήταν και ένας πόνος που όσο περνούσαν οι ώρες, όλο και δυνάμωνε. Ωστόσο έσφιγγαν τα δόντια τους και έκαναν κουράγιο για να μην βραδυπορήσουν, γιατί όποιος έμενε μια φορά πίσω δεν ξανάπιανε τους συντρόφους. Γρήγορα πήγαιναν, αφού ήξεραν πως η σωτηρία της Ελλάδας ήτανε ζήτημα λίγων ωρών. Είχαν τη πεποίθηση πως η πατρίδα τους έκανε το παν ν’ αποφύγει τον πόλεμο με την Ιταλία, κι η ιδέα αυτή δικαίωνε τον αγώνα τους. Η διαφορά στην μόρφωση των στρατιωτών δεν έπαιζε κανένα ρόλο. Επιστήμονες, εμποροϋπάλληλοι ή σκαφτιάδες, όλοι ένιωθαν εξίσου καλά πως στα χέρια τους κρεμόταν η τύχη του έθνους.
Κι έτρεχαν πίσω από τ’ όνειρο της ελευθερίας. ……..¨
 Και αυτό που αναρωτιέται κανείς είναι μήπως όλα αυτά είναι λίγο υπερβολικά και απόμακρα από την σημερινή κοινωνία και τα προβλήματα και τις ανάγκες της. Τελικά είναι ματαιότητα αυτή η ελπίδα και το κυνήγι του ονείρου; Είναι ματαιότητα η πίστη, η θυσία για το ιδανικό, για τον υπέρτατο σκοπό για την ελευθερία;
  Υπάρχει άραγε η έννοια της ματαιότητας στην Ιστορία; Και τι καθορίζει το επακόλουθο κάθε σημαντικής μάχης;
  Η νίκη που αλλάζει τα δεδομένα της ιστορίας, και την πορεία της ανθρωπότητας που αναλαμβάνει να χαράξει ο νικητής, ή για την ιστορία αυτό δεν αποτελεί παρά ένα απλό επεισόδιο προς μια μηχανιστική περισσότερο πορεία ερμηνείας των γεγονότων;
  Είναι σημαντικό μόνο, ότι είναι ιστορικά καταγεγραμμένο ως θριαμβική αψίδα κατακτήσεων και γεγονότων και κατ΄ επέκταση, ο καθορισμός του αποτελέσματος της Ιστορίας προέρχεται μόνο από νίκες; 
  Τι είναι ή όχι χαμένο για τα κριτήρια και την ερμηνεία της Ιστορίας; 
  Αρκούν τα γεγονότα και μόνον αυτά, με τα αποτελέσματα τους, για να καθορίσουν το διαχρονικό νικητή μιας μάχης; Η ο πραγματικός νικητής της Ιστορίας μπορεί να είναι ο ηττημένος του σήμερα;
  Τελικά και η απόφαση να μείνεις να πολεμήσεις ,παρά τις μοιραίες αντιξοότητες ακόμα και την γνώση της πιθανότητας της  ήττας , είναι από μόνη της μια νίκη. Και αυτό ισχύει τόσο στον σύγχρονο χρόνο, αλλά ακόμη περισσότερο στον ιστορικό χρόνο.
  Η Ιστορία  αποδεικνύει ότι οι καιροί δεν την καθορίζουν κατά το δοκούν αλλά το αντίστροφο. Η ίδια η  Ιστορία υπερβαίνει τα γεγονότα που την καθορίζουν και αναδεικνύει τους πραγματικούς «νικητές» της.
  Με άλλα λόγια υπάρχουν δύο μέθοδοι για να μείνει κανείς στην Ιστορία ως νικητής. Να νικήσει στο πεδίο της μάχης , ή να θυσιαστεί υπέρ  ιδεών που ξεπερνούν κατά πολύ το πρακτικό , τακτικό  η ακόμα και στρατηγικό  επακόλουθο της νίκης. 
  Το συμπέρασμα  απ΄ αυτήν την αναφορά έχει  να κάνει  με την συλλογική μνήμη ενός έθνους  και τον τρόπο που αξιοποιεί την ιστορία. Σαν διδαχή και καθορισμό του βηματισμού προς το μέλλον, μέσα κυρίως από την επιλογή  να θεωρεί την θυσία (για ηθικές αξίες) ως νίκη, ή μέσα από την επιλεκτική  μνήμη των γεγονότων  και την λήθη που επιβάλλει η «πρακτική» συμβίωση του σήμερα. 
  Στην πρώτη περίπτωση υπάρχει πιθανότητα να δημιουργήσει ιστορία και για το μέλλον, ενώ στην δεύτερη «καταναλώνει» μέσω της απαξίωσης, Ιστορία από το παρελθόν του, υπονομεύοντας το μέλλον του.
  Αυτός είναι και ο κίνδυνος που διατρέχουμε  στην Ελλάδα του σήμερα,   αν δεν αναλογιστούμε ο καθένας την ιστορική του ευθύνη και το δικαίωμα να προσφέρουμε στα παιδιά μας ιστορική αναφορά και ταυτότητα για το μέλλον.
  Και δυστυχώς αυτό ούτε το συναισθανόμαστε, αλλά και αν το συναισθανόμαστε, το αποποιούμαστε, στα πλαίσια του ατομικισμού μας, της περιχαράκωσης γύρω από τον εαυτό μας και του ¨ωχαδερφισμού¨ που μας διακρίνει σαν άτομα και στα πλαίσια που τεχνηέντως μας δημιουργούν και μας προσφέρουν. Και για αυτή την στάση και συμπεριφορά μας έχουμε ιστορική ευθύνη!!!

«ΖΗΤΩ το ΟΧΙ της 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940» 
- «ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ»
«ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ» 
----------------------------------------------------------------------------------
Στο δρόμο  για το μνημείο των Ηρώων μας...


Στο μνημείο των ηρώων κατάθεση στεφάνων 
και η παρέλαση της μαθητιώσας νεολαίας…

Μερικές εικόνες ...


Από τον περιφερικό σύμβουλο Αναστάσιο Γανώση


Από τον Πρόεδρο της Κοινότητας Ερμιόνης Ιωσήφ Γανώση 

Από τον λιμενάρχη Ερμιόνης Υποπλοίαρχο Λ.Σ. Δημήτρη  Παππά





Φώτο - ρεπορτάζ
 ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ 

[…]«Η Επέτειος του ιστορικού ΟΧΙ - Μνήμη του Λαού μου σε λένε ΠΙΝΔΟ……»

28η Οκτωβρίου 1940: 79 χρόνια από το «ΟΧΙ» 

της Ελλάδας στην Ιταλία

28η Οκτωβρίου 1940: 79 χρόνια από το «ΟΧΙ» της Ελλάδας στην Ιταλία


Η Επέτειος του ΟΧΙ μνημονεύει την άρνηση της Ελλάδας στις ιταλικές αξιώσεις, το ΟΧΙ στο τελεσίγραφο του Μουσολίνι, που επιδόθηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1940 στον Πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά. Συνέπεια της άρνησης αυτής ήταν η είσοδος της χώρας στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου του 1940.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Απόσπασμα από  την ομιλία του του Προέδρου του Ν.Π. του Δήμου Ερμιονίδας  Νίκου Παπά σε εκδήλωση στο Λύκειο Κρανιδίου  στις 27 Οκτωβρίου 2011 

[…]«Η Επέτειος του ιστορικού ΟΧΙ αποκτάει στις μέρες μας ιδιαίτερη σημασία. 
Σήμερα σε πολύ διαφορετικές συνθήκες από το 1940 καλούμαστε να πούμε ΟΧΙ, 
στους νέους επίδοξους οικονομικούς κατακτητές. 

ΟΧΙ, στην επιτήρηση και εποπτεία της χώρας μας από «φίλους και συμμάχους».

ΟΧΙ, στην κηδεμονία και την εξάρτηση της πατρίδας μας από τους δανειστές. 

71 χρόνια μετά, τιμώντας τους αγωνιστές του 40, ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας, για μια Ελλάδα ανεξάρτητη χωρίς προστάτες και κηδεμόνες. 
Ας αγωνιστούμε για μια Ελλάδα αντάξια της θυσίας του. 
Μνήμη του Λαού μου σε λένε ΠΙΝΔΟ……»