Ιάσωνας Γουόλτερ Φίελντ ένας σεμνός και αθόρυβος καλλιτέχνης στο χώρο των εικαστικών τεχνών στην Ερμιόνη…
Στην κουβέντα που είχαμε με τον καλλιτέχνη θα μας πει εκτός των άλλων:...«όταν δημιουργώ δεν με ενδιαφέρει τόσο πολύ το αποτέλεσμα, αλλά αυτό το νοερό ταξίδι που κάνω μέσα από την τέχνη. Πότε με το σμίλευμα της πέτρας ή του ξύλου και πότε με τον χρωστήρα στον καμβά, αλλά και με άλλους τρόπους στο χώρο των εικαστικών τεχνών που γνωρίζω... Κι’ ακόμα, αντίθετα με άλλους καλλιτέχνες, εγώ θέλω οι άνθρωποι που βλέπουν τα έργα μου να τα αγγίζουν, για να αισθανθούν και αυτό το γλυκό αίσθημα που δημιουργεί η αφή…»
Παλαιότερα μας είχε δώσει συνέντευξη για το εικαστικό έργο των μαθητών του Δημοτικού σχολείου, όταν είχε προσληφθεί από τους γονείς να μάθει στα παιδιά τους τα μυστικά αυτής της δημιουργικής πλευράς των ανθρώπων. Μας είχε πει τότε, – «γράψε για τα παιδιά και άφησε εμένα» Ίσως να ήταν και αυτός ο λόγος που δεν αποφασίζαμε να επισκεφτούμε το χώρο της δημιουργίας του και αυτόν τον ίδιο.
Μια μέρα περνώντας έξω από το εργαστήριο του κάτι άγνωστο μας έσπρωξε να εισέλθουμε μέσα και συναντήσαμε ένα Ιάσονα αλλιώτικο, που δέχθηκε να μας μιλήσει για όλα. Και αρχίσαμε την κουβέντα για τη ζωή και το έργο του.
Σας μεταφέρουμε τα πιο ενδιαφέροντα που μας είπε, απαντώντας στις ερωτήσεις μας:«Γεννήθηκα στη Λωζάννη της Ελβετίας το 1962. Σε ηλικία 5 χρονών ήρθα στις Σπέτσες για να μείνω με την μητέρα μου. Μέχρι 14 χρονών φοιτούσα στην Αναργύρειο και Κοργιαλένειο Σχολή Σπετσών και μετά το καλοκαίρι του 1976 έφυγα για την Αμερική για να συνεχίσω τις σπουδές μου και να ζήσω με τον πατέρα μου Αμερικάνος στην καταγωγή....
 | ||
|
Στην Αμερική, αρχικά παρακολούθησε μαθήματα της Μέσης εκπαίδευσης. Όμως, στις ώρες του μαθήματος των μαθηματικών ο Ιάσονας Φ. δεν παρακολουθούσε, διότι αυτά τα μαθήματα που έκαναν εκεί τα είχε κάνει στην σχολή των Σπετσών. Έτσι αυτές τις ώρες, ασχολείτο ζωγραφίζοντας με κιμωλία κάτι που είχε αρχίσει από μικρός στις Σπέτσες. (Το ταλέντο της ζωγραφικής όπως μας λέει το έχει πάρει από την οικογένεια της μητέρας του και όλοι στην οικογένειά της ήσαν καλλιτέχνες). Τις ώρες αυτές που ζωγράφιζε, παρατήρησε το ταλέντο μια δασκάλα του και του σύστησε να πάει να παρακολουθήσει κάποια σεμινάρια που δινόντουσαν στην περιοχή σχετικά με τις εικαστικές τέχνες. Πράγματι πήγε και τα όσα έμαθε εκεί αυτά του μεγάλωσαν το πάθος και την αγάπη του για αυτού του είδους τις δημιουργίες. Αργότερα στο Πανεπιστήμιο που πήγε μετά από τη Γενική εκπαίδευση, ακολούθησε τον κλάδο των εικαστικών τεχνών (Ζωγραφική, Γλυπτική, Κεραμοποιεία, Φωτογραφία, Κινηματογράφο, Μοντάζ, αρχιτεκτονική κ.α.)
Στην Ελλάδα έχει πάρει μέρος με έργα του σε έκθεση που έγινε σε κτήριο στο Γκάζι στην Αθήνα και συμμετείχαν καλλιτέχνες από 184 χώρες. Εκεί όμως που ξεπούλησε όλες του τις δημιουργίες του πολλών χρόνων, ήταν ένα καλοκαίρι στην Ύδρα σε έκθεσή του στο κέντρο «Λαγουδέρα».
Στη Γερμανία που πηγαίνει το χειμώνα ασχολείται με την ξυλογλυπτική γιατί το ξύλο από τα δάση εκεί είναι άφθονο.
Προτού να έρθει να εγκατασταθεί στην Ερμιόνη, στην Αμερική ασχολήθηκε με τις εικαστικές τέχνες και με την ασπρόμαυρη φωτογραφία. Στο ατελιέ του στα «Μαντράκια» Ερμιόνης έχει και κάποιες μεγεθυμένες ασπρόμαυρες φωτογραφίες που απεικονίζονται άστεγοι σε πάρκα του Σαν Φρανσίσκο να κοιμούνται (1995). Για το ιστορικό των φωτογραφιών αυτών μας λέει κάτι πολύ συγκινητικό ο Ιάσωνας - «Σ’ αυτά τα πάρκα πήγαινα και ακουμπούσα στο γκαζόν έργα μου και παρακαλούσα τους πολίτες που ερχόντουσαν εκεί να τα αγγίζουν, (με την έννοια που ήταν και μήνυμα), - «αγγίξτε και ακουμπήστε και αυτούς τους δυστυχισμένους συνανθρώπους μας»!!!κυρίως να ερμηνεύσουμε, λέμε εμείς…
.jpg)
