Αφού δεν του έχουν στείλει δελτίο Τύπου από το Δήμο πως θα κάνει ρεπορτά(δ)ζ…

 Κλείστω το έρημο και βάλε λουκέτο, να ησυχάσετε όλοι σας…

Παρασκευή 9 Αυγούστου 2024

Εικονοσκόπιο News

«Σε εξέλιξη οι παρεμβάσεις στο δημοτικό οδικό δίκτυο του Δήμου Ερμιονίδας»

Πριν από 7 ημέρες

Μια ακόμα παραλία και περιοχή του Σαλαντίου διαμάντι(!) του Δήμου Ερμιονιδας αναξιοποίητη και ανεκμετάλλευτη σε όλο της το εύρος...

 

Μη βάζετε δύσκολα... στον δήμαρχο κ. Μαργέτα! -> Εδώ δεν μπορεί να ανταποκριθεί στα εύκολα… 

Ακόμα, δεν φτάνει μόνο να παίρνετε αποφάσεις στο Δ. Σ., πρέπει και  να υλοποιούνται από τον κ. δήμαρχο…

Γι' αυτό φτάσαμε ως εδώ, έτσι ώστε  ο Δήμος μας να έχει γίνει,  σαν το παλάτι του Οδυσσέα - με τους μνηστήρες της Πηνελόπης…

 -> Αλλά ο Οδυσσέας που βρίσκεται στην περίπτωσή μας,  να καθαρίσει το τοπίο με  τα βέλη του;;  …

STAM. DAM. D.   

==================================================================================================

ΣΑΛΑΝΤΙ - Ρυμοτομικό σχέδιο 

Προς την

Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Ερμιονίδας

κα Πρόεδρε,

Σας παρακαλούμε όπως στο επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο συμπεριλάβετε το παρακάτω ως θέμα:

 Ρυμοτομικό Σχέδιο στο Σαλάντι. Τροποποίηση. Aναπτυξιακές προοπτικές της περιοχής. Ειδικό Πολεοδομικό Σχέδιο Δήμου Ερμιονίδας-Διεύρυνση της Ομάδας Εργασίας επί των θεμάτων της σύνταξης του.

Κρανίδι 16 Αυγούστου 2024

Γιάννης Μαργέτας

Θύμισες από χρόνους αλαργινούς ταξιδεύοντας στο απέραντο γαλάζιο...

 

 Σαν κινηματογραφική ταινία περνούν από μπροστά μου χωρίς τελειωμό! … 

 

Από το Μάρτιο μήνα έως το Νοέμβρη ταξιδεύαμε (με μικροδιακοπές) ο αδερφός μου κι’ εγώ, ψαρεύοντας στο νότιο Αιγαίο... 

Οι καιρικές συνθήκες πολύ δύσκολες, οι θάλασσες στα μπουγάζια  φουρτουνιασμένες και ανταριασμένες… 

Όμως,  το μυαλό και η σκέψη μου εκτός από δημιουργία και προκοπή, έτρεχε παράλληλα ιλιγγιωδώς, στα απύθμενα του ανθρώπινου στοχασμού... 

Τον πολύ ελάχιστο χρόνο που είχα στη διάθεσή μου από την πολύ σκληρή εργασία του ψαρέματος – δική μας επιλογή -  κατέβαινα θυμάμαι στην καμπίνα του αλιευτικού μας, βρεγμένος με την αδιάβροχη στολή μου, να ενημερώσω το σημειωματάριό μου…. 

Έπαιζα και λίγο την υγρή(!) κιθάρα μου, - αλλή αγάπη και αυτή μέχρι τώρα, - για να πάρω δυνάμεις, για το υπόλοιπο μέρος του ψαρέματος… 

Έτσι, προχώρησε μισό αιώνα και πλέον η ζωή μου μεταξύ άλλων απολαύσεων που ήταν τα ταξίδια αναψυχής στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της χώρας…

Σε ένα κι' αυτά τα ταξίδια, ήταν της τύχης μου γραφτώ, να γνωρίσω και τη συζυγό μου, που την είχαμε ξεναγό...

Τώρα στο γέρμα μου... θυμάμαι – και αυτό είναι καλό – πως όλη μου η ζωή ήταν ένα ταξίδι, γεμάτο γλυκόπικρες περιπέτειες …

Σ’ αυτές τις σκέψεις τρέχει ο νους μου όταν χάνω τον ύπνο μου…  

-> Δεν ξέρω εσείς τι κάνετε …

STAM.DAM.D.

 

Μη λες κουβέντα, κρατώ γραμμένα μυστικά και ντοκουμέντα!...

 

- Τραγούδι αφιερωμένο στον Νάργο που είναι ακόμα δήμαρχος χωρίς Δήμο!!! ... 

Τον είδα χθες στην περιφορά της εικόνας της Παναγίας και το θυμήθηκα ...

Εικόνες καλοκαιρινές – χρωμάτων κι’ αρωμάτων ανεπανάληπτες, με ένα κλικ από το φωτογραφικό φακό μας …

Η δεύτερη «μπλε» πανσέληνος του Αυγούστου 2023 – πριν λίγο – από το λιμάνι της Ερμιόνης …

Το ολόγιομο φεγγάρι  των ρομαντικών και των παντοτινά ερωτευμένων -> αφιερωμένο εξαιρετικά…

STAM.DAM.D.  

Η Κοίμησης της Θεοτόκου, μια από τις μεγαλύτερες θρησκευτικές γιορτές της Χριστιανοσύνης!

Το Πάσχα του καλοκαιριού την ονομάζει ο λαός ή ο 15αύγουστος

Ο αναγνώστης του blog και φίλος κ. Παναγιώτης Μυργιώτης – Μαθηματικός, μας έστειλε το πιο κάτω εορταστικό κείμενο.

Τον ευχαριστούμε και το αναρτούμε

======================================================================================================== 

15 Αυγούστου τιμούμε την Κοίμηση και μετάσταση της Υπεραγίας

 

Θεοτόκου και μητέρας πάντων ημών.

Η μεγαλύτερη Θεομητορική εορτή είναι η του 15αύγουστου.

Τιμάται η κοίμηση της Θεοτόκου. Είναι η ημέρα κατά την οποία η Υπεραγία Θεοτόκος κλείνει τον επί της γης κύκλο της ζωής. Περνά από τα γήινα με τις θλίψεις και τις δυσκολίες στην άφατο αιώνια ζωή και αγαλλίαση. Επιτέλεσε με άριστο τρόπο την επί της γης αποστολή Της. «Χαίρε, κλίμαξ επουράνιε δι ης κατέβη ο Θεός∙ χαίρε, γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν» ψάλλομε στον ακάθιστο ύμνο. Έγινε η νέα Εύα που γέννησε τον Λόγο του Θεού και λυτρωτή του κόσμου. Κύησε επί εννεάμηνο τον Σωτήρα Χριστό. Δάνεισε τα πάναγνα αίματά Της για να σαρκωθεί ο δημιουργός του κόσμου και του ανθρώπου. Με το γάλα της έθρεψε και μεγάλωσε τον Θεάνθρωπο Κύριο. Τον σωματικό θάνατο της Θεομήτορος εορτάζομε τον 15αύγουστο, την κοίμησή Της, δηλαδή το πέρασμα από την πρόσκαιρη ζωή εις την αιώνιο Ζωή. Για αυτό οι πιστοί χριστιανοί την ημέρα αυτή με χαρά πανηγυρίζουν.

Βαθειά ριζωμένη εις τον άνθρωπο είναι η αγάπη του προς την μητέρα του. Είναι το πρόσωπο το οποίο πρώτο αντικρίζει όταν έρχεται στη γήινη ζωή και αυτή πρώτη επικαλείται σε κάθε δύσκολη κατάσταση. Την μάνα μας αναζητούμε στη χαρά και τη λύπη και σε αυτή βρίσκομε παρηγοριά, ελπίδα και αγάπη. Πολλές φορές, έτσι και ο πιστός χριστιανός, όταν αντιμετωπίζει πειρασμούς, δυσκολίες, πίκρες, λύπες και αναζητά χείρα βοηθείας αναφωνεί «Παναγιά μου». Την αισθανόμαστε μάνα μας, φιλική και ευπροσήγορη και με ευήκοο ούς. Είναι η μάνα μας, ανεξάρτητα αν πολλές φορές την πικραίνουμε και την στενοχωρούμε. Είναι η μάνα του Κυρίου και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού, είναι και δική μας μάνα. Είναι η γλυκιά Παναγιά και η ακαταίσχυντος Δύναμις.

Η Παναγία πληροφορήθηκε από Άγγελο τρεις ημέρες πριν για την κοίμησή της. Πήγε στο όρος Ελαιών και προσευχήθηκε  προς τον υιό της και Θεό της. Μοίρασε τα ελάχιστα αντικείμενά της σε χήρες γειτόνισσες. Ξάπλωσε στο κρεβάτι και κοιμήθηκε. Οι Απόστολοι βρίσκονταν στα πέρατα της γης κηρύσσοντες τον λόγο του Θεού. Η θεία πρόνοια φρόντισε να αρπαγούν «εν νεφέλαις» και να είναι παρόντες στην κοίμησή της. Όλοι οι Απόστολοι, πλην ενός. Του Θωμά. Σε όλα τα πρόσωπα διακρίνεται η θλίψη, ανάμικτη όμως με τη γλυκιά ελπίδα. Είναι η «χαρμολύπη», το «χαροποιὸν πένθος», γνώρισμα των πιστών που ζουν με την προσμονή της ανάστασης. >>>>>

Με λαμπρότητα η περιφορά της άγιας εικόνας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου από τον ομώνυμο Ι. Ν. της Ερμιόνης …

 Σας δίνουμε μερικές εικόνες στην καθιερωμένη δοξολογία - κατά την παράδοση, στο μνημείο των Ηρώων …

Στην τελετή της περιφοράς  στους δρόμους της πόλης μέχρι το λιμάνι χθες το βράδυ,  συμμετείχε  η δημοτική αρχή, άλλοι επίσημοι... και πιστοί πολίτες, ενω η δημοτική μπάντα απέδιδε τιμές...

Φώτο - ρεπορτάζ 

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.  

Θύμησες που έχουν γραφτεί ανεξίτηλα μέσα μου(!) - >15 Αυγούστου 1952 - > 72 χρόνια πριν!!!

 ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Πέμπτη, 15 Αυγούστου 2013

Τη σημερινή αναφορά μου την οφείλω στις κάρτες που μου έχει στείλει ο «Ερμιονικός Σύνδεσμος» στις οποίες απεικονίζονται ορισμένα παιχνίδια  από αυτά που έχουν τοποθετηθεί στα ράφια και στις προθήκες του Μουσείου παιχνιδιών στην «Εστία Πολιτισμού Μιχαήλ Παπαβασιλείου.

Έτσι λοιπόν, το αυτοκινητάκι αυτό που σας δίνουμε στη Φώτο, στάθηκε η αφορμή να ξετυλίξει η μηχανή του χρόνου θύμισες, 61 χρόνια πίσω, όταν ήμουν σε ηλικία 7 χρόνων. Και όμως σ' αυτή την ηλικία, σύμφωνα με τα δεδομένα της εποχής, έπρεπε να πάρω το βάπτισμα του ταξιδευτή - πλέον ψαρά, κατά τις θερινές διακοπές μου... από το Δημοτικό σχολείο, που μόλις είχα τελειώσει την πρώτη τάξη. Και φυσικά και άλλα ψαροπαίδια ακολουθούσαν το ίδιο πεπρωμένο... για να μη νομίζετε πως αποτελώ τόσο εγώ όσο και ο αδερφός μου ο Μιχάλης εξαίρεση, που δύο χρόνια αργότερα σαν μικρότερος, ακολούθησε την ίδια αποστολή! Διότι περί αποστολής επρόκειτο, αφού ο σκοπός ήταν η οικονομική συνεισφορά στην οικογένεια δια της εργασίας. Και ήμαστε μόλις, 7 χρονών παιδιά! Μάλιστα, μέσα σε ψαρόβαρκες με κουπιά και πανιά, για τις μετακινήσεις στα ταξίδια και τα ψαρέματά μας. Ποιο συγκεκριμένα, στα μικρά παιδιά τα οποία εργαζόντουσαν και αυτά στις ψαρόβαρκες έβγαζε ο καραβοκύρης κάποιο μερδικό από τα καθαρά έσοδα. Το συνηθέστερο ήταν 2 μερδικά ο καπετάνιος και ιδιοκτήτης του σκάφους και των εργαλείων, 1 μερδικό ο σύντροφος ο μεγάλος και ανάλογα με την ηλικία τα παιδιά αρχίζανε από το 1/4 του μερδικού και αυξανόταν αυτό ανάλογα με την ηλικία και την απόδοση στην εργασία.

Αλλά το θέμα μας δεν είναι αυτό, αλλά το αυτοκινητάκι της κάρτας του «Ερμιονικού Συνδέσμου» ως παιχνίδι. Δεκαπενταύγουστος λοιπόν, που η Εκκλησία μας γιορτάζει την Κοίμηση της Παναγίας Θεοτόκου. Οι ψαράδες της Ερμιόνης που λόγω των μελτεμιών που πνέουν αυτή την εποχή συνήθιζαν να ψαρεύουν με τον ένα ή άλλο τρόπο στα παράλια της νότιας Αττικής από το Πασά - λιμάνι μέχρι την Βουλιαγμένη που φυσούν πιο ήπια από άλλες περιοχές. Στον παραθεριστικό οικισμό τότε της Βούλας (μετά τη Γλυφάδα), πάνω στον παραλιακό δρόμο είναι κτισμένη μεγάλη Εκκλησία αφιερωμένη στη μνήμη της Παναγίας. Έτσι, αυτή τη μέρα από την παραμονή το απόγευμα, οι Ερμιονίτες ψαράδες της περιοχής, τραβούσαν τις ψαρόβαρκές τους στη στεριά, τις καθάριζαν, έπλεναν και τα ρούχα τους και θέλοντας να δώσουν ένα τόνο εορταστικό στη μεγάλη γιορτή και να σπάσουν τη μονοτονία της κοπιαστικής εργασίας τους, αλλά και του σχεδόν μόνιμου φαγητού τους - ψάρια κακαβιά και χταπόδι με ρύζι πιλάφι συνήθως, αυτή τη μέρα αγόραζαν κρέας και με πατάτες το έψηναν στον φούρνο κοντά στην παραλία. Το πρωί πήγαιναν να προσκυνήσουν στην εκκλησία της Παναγίας που προαναφέρθηκα, που ο εορτασμός είχε πανηγυρικό χαρακτήρα από θρησκευτικής απόψεως, αλλά και από εμπορικής, όπως συνηθίζεται... Εκεί μετά το προσκύνημα ζήτησα από τον πατέρα μου να μου αγοράσει ένα αυτοκινητάκι από τους πάγκους των μικροπωλητών που είχαν απλώσει την πραμάτεια τους όπως όλοι μας ξέρουμε. Πράγματι, μου αγόρασε αυτό που διάλεξα και έμοιαζε περίπου σαν αυτό που εικονίζεται στην κάρτα του Ε.Σ. και πιθανόν θα δούμε στο Μουσείο παιχνιδιών το Σάββατο.

Αυτή όμως η θύμηση που για μένα είναι συγκλονιστική για την περίπτωση μας, (και δεν είναι μόνο αυτή αλλά πάρα πολλές που ίσως αναφερθώ άλλη φόρα) είναι αυτό που θυμάμαι και έχει γραφτεί ανεξίτηλα μέσα μου, ότι στη συνέχεια, στη Γλυφάδα προσδέναμε μετά το ψάρεμα τις ψαρόβαρκές μας στην παραλία μπροστά από το σημερινό Δημαρχείο, που τότε ήταν ένα μεγάλο σπίτι (σχεδόν σαν το σημερινό κτήριο) καμένο από τους Γερμανούς. Δίπλα του και βορειοδυτικά, τρεις πανέμορφες βίλες βιομηχάνων και άλλων πλουσίων, ενώ αρόδο προσδεδεμένα σε μόνιμες αγκυροβολημένες σημαδούρες μεγάλα γιοτ, ακόμα και η «Χριστίνα» του Ωνάση. Ωστόσο, ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος (παιδί 7 χρονών) ήμουν εγώ, (έτσι αισθανόμουν) που όταν τελειώναμε την τελευταία εργασία της ημέρας - αυτή του δολώματος των παραγαδιών, περί το δείλη, έπαιρνα το αυτοκινητάκι μου και με ένα σπάγκο που είχα δέσει μπροστά, το έσερνα με ιδιαίτερη απόλαυση και χαρά στον παραλιακό δρόμο, που απ' ότι θυμάμαι ήταν ασφαλτοστρωμένος και με τις μικρές ρόδες του γλιστρούσε πολύ εύκολα περήφανο και αυτό... μαζί με τον ιδιοκτήτη του...

ΥΓ. Το θέμα προσφέρετε για πολλές - πολλές λεπτομέρειες, αλλά εγώ θα σταματήσω εδώ, γιατί είμαι πολύ φορτισμένος συναισθηματικά και κατ' επέκταση συγκινησιακά... Είναι και αυτή η ιστορία μια άλλη παράμετρος από αυτές που αναφέρεται ο φίλος και συμμαθητής μου και πρόεδρος του "Ερμιονικού Συνδέσμου" Γιάννης Σπετσιώτης - λόγω της επιστήμης του - και για το παιδικό παιχνίδι και που φυσικά εκ της πείρας του, θα έχει να μας πει κάτι περισσότερο, πάνω και σ' αυτό...

ΣΤΑΜ. ΔΑΜ.

 

Θα βρεθούμε ξανά, όταν όλοι θα έχουν αλλάξει ...

Τραγούδι αφιερωμένο εξαιρετικά, στα Ελληνόπουλα, που εκπατρισθήκανε(!) για να βρουν την τύχη τους...

Κυρίως οι επιστήμονες, που σπούδαξαν στα ελληνικά δημόσια  Πανεπιστήμια    με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων και η πατρίδα, - αυτή η πατρίδα...  δεν μπορούσε να τα κρατήσει στη γη της και στην αγκαλιά της …

Την ιδέα για την ανάρτηση αυτή, μου την έδωσε η συνάντηση πριν λίγο με ένα γειτονόπουλο, που διαπρέπει ως ιατρός στην αλλοδαπή … 

STAM. DAM.D.

====================================

Στίχοι τραγουδιού 

Εδώ θα ρίξω στη θάλασσα
σαν πέτρες τα χρόνια που χάλασα
Εδώ θα μου φέρει το κύμα
ένα γράμμα που θα έχει και ρίμα
και θα λάμπει στο τέλος η υπογραφή:
Κολοκοτρώνης, Μακρυγιάννης, Φιλικοί.

Θα βρεθούμε ξανά
όταν όλα θα έχουν περάσει.
Στην Πατρίδα φιλιά
και κουράγιο να πεις, μην ξεχάσει.

Θα βρεθούμε ξανά
όταν όλοι θα έχουν αλλάξει
Θα βρεθούμε ξανά.

Εδώ αρχαία μου θάλασσα
που ξέρεις τι βάσανα τράβηξα
Εδώ θα μου στείλει τ’ αγέρι
ένα γράμμα απ’ τ’ αόρατα μέρη
ο χαμένος ο λόγος, ο πιο ζεστός: -> 

Σεφέρης, Κάλβος, Εμπειρίκος, Σολωμός.

==================================================================================

Στίχοι για το τραγούδι Θα βρεθούμε ξανά Γκαϊφύλλιας Θανάσης του έτους 1993 σε στίχους Σαμαρτζής Τάσος και σύνθεση Μαυρουδής Νότης από το album Τοπίο μυστικό.

Ποιοι «πολίτες» είναι αυτοί που δεν πληρώνουν στη Δ.Ε.Υ.Α.ΕΡ. την κατανάλωση του πολύτιμου κοινωνικού αγαθού που είναι το νερό;;; …

Ποιοι είναι αυτοί που διοχετεύουν στο δίκτυο αποχέτευσης τις ακαθαρσίες του οργανισμού τους κ.α. … και νομίζουν ότι πρέπει να επιβαρύνονται με υπέρογκες αυξήσεις οι συνεπείς και αξιοπρεπείς συμπολίτες τους;;;…

Και γιατί η δημοτική αρχή  με τη διοίκηση της ΔΕΥΑΕΡ τους ανέχονται;;;

Σύμφωνα με την αναφορά του επικ. της αξιωμ. αντιπολίτευσης και μέλος της ΔΕΥΑΕΡ  Γιάννη Μαργέτα - κλικ -> ΕΔΩ....

Κύριε Εισαγγελέα, μήπως οι συμπεριφορές και οι πράξεις αυτές είναι παραβάσεις καθήκοντος,  διώκονται αυτεπαγγέλτως και πρέπει να παρέμβετε άμεσα;;;...

Πολύ απλά, αυτή την καταγγελία μας, οποιοσδήποτε πολίτης, μπορεί να την προωθήσει στον κ. Εισαγγελέα, για τις δικές του ενέργειες ...

e-mail -> κ. Εισαγγελέα -> eisagprnafp@gmail.com

ΣΤΑΜ. ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Συνταξιούχος ψαράς ή τοπικός δημοσιογράφος αν προτιμάτε....

«Χωρίς αναισθητικό»! -> η ανταπάντηση του «Πανελληνίου Μουσικού Συλλόγου» -> προς τον «Θεατρικό Όμιλο Ερμιονίδας»…

Και εμείς θέλουμε να μάθουμε το ονοματεπώνυμο της δικηγόρου του, που  ζητάει εξωδικαστικό συμβιβασμό…

Όπως επίσης, και τα ονόματα του Δ.Σ. του Θ.Ο.Ε. και όχι να αλληλογραφούν δημόσια εξ ονόματος του Δ. Σ. και τελειώσαμε… -> Δεν είναι  σοβαρές (τουλάχιστον) συμπεριφορές  αυτές …

Πολύ περισσότερο που κάποια μέλη του Δ. Σ. είναι και εκπαιδευτικοί – δάσκαλοι…

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Συνταξιούχος ψαράς

===============================================================================================================================================

Ορθή Επανάληψη (με την πηγή): Ανακοίνωση του Πανελληνίου Μουσικου Συλλόγου σχετικά με τις οφειλές δεδουλευμένων από τον Θεατρικό Όμιλο Ερμιονίδας

Πηγή: https://pmu.gr/?p=10136

Επανερχόμαστε στο ζήτημα που έχει προκύψει με τον Θεατρικό Όμιλο Ερμιονίδας. Ύστερα από την τελευταία ανακοίνωσή μας όπου καταγγείλαμε την αδικαιολόγητη καθυστέρηση στην εξόφληση δεδουλευμένων προς συναδέλφους μας που συμμετείχαν σε παραγωγές του Ομίλου και την δημοσιότητα που πήρε η υπόθεση, το Δ.Σ. του Θ.Ο.Ε. δεσμεύτηκε με δημόσια ανακοίνωσή του να εξοφλήσει άμεσα τα δεδουλευμένα που χρωστάει.

Όμως στην συνέχεια ο Θ.Ο.Ε. αντί να επικοινωνήσει απευθείας με τους συναδέλφους για την άμεση εξόφληση, ανέθεσε την υπόθεση σε δικηγόρο, ανοίγοντας έναν νέο κύκλο προσκομμάτων και καθυστερήσεων με αποτέλεσμα, ένα σχεδόν μήνα μετά να μην έχει κλείσει ακόμα το ζήτημα. Μάλιστα πρόσφατα λάβαμε μήνυμα από την δικηγόρο του Θ.Ο.Ε. η οποία ζητάει από τον Π.Μ.Σ. τα mail των συναδέλφων προκειμένου όπως λέει να τους αποστείλει απευθείας την εξωδικαστική πρόταση επίλυσης της διαφοράς. Από την επιστολή αυτή προκύπτουν δυο ζητήματα:

1) Για ποιον λόγο ζητάει από τον Π.Μ.Σ. τα στοιχεία επικοινωνίας ενώ έχει απευθείας επικοινωνία με τους συναδέλφους;  ο Θ.Ο.Ε. δεν έχει τα στοιχεία επικοινωνίας των συναδέλφων; Γιατί δεν τα ζήτησε από την πρώτη στιγμή αλλά έναν ολόκληρο μήνα από την στιγμή που ανέλαβε την υπόθεση;

2) Μας προβληματίζει η διατύπωση για "εξωδικαστική πρόταση επίλυσης της διαφοράς". Δεν υπάρχει καμία διαφορά που πρέπει να επιλυθεί εξωδικαστικά ή δικαστικά. Υπάρχουν οφειλές από τον Θ.Ο.Ε. προς τους συναδέλφους μας, οφειλές αναγνωρισμένες από τον Θ.Ο.Ε. και το ζητούμενο είναι η άμεση εξόφλησή τους. Πρόκειται για ζήτημα που εάν υπάρχει καλή θέληση μπορούσε να λυθεί σε άμεση συνεννόηση με τους συναδέλφους. Όμως από πλευράς Θ.Ο.Ε. η υπόθεση είχε «τεθεί στο αρχείο» εδώ και πέντε χρόνια και μόνο ύστερα από την καταγγελία του Π.Μ.Σ. ξεκίνησαν ενέργεια.

Σοβαρή πλευρά της υπόθεσης αποτελεί η ζημιά που έγινε σε μουσικό όργανο (πιάνο) που παραχωρήθηκε στον Θ.Ο.Ε. για συναυλία κλασσικής μουσικής. Καθώς το πιάνο έπρεπε να επισκευαστεί άμεσα και να επιστραφεί στην ιδιοκτήτριά του, συνάδελφος μας προσφέρθηκε να μεσολαβήσει πληρώνοντας από την τσέπη του 250 ευρώ για το κόστος επισκευής, θεωρώντας καλόπιστα πως θα πάρει αυτά τα λεφτά από τον Θ.Ο.Ε. Και ενώ το λογικό και αναμενόμενο θα ήταν να εκτιμηθεί η προσφορά τόσο της συναδέλφου που παραχώρησε το πιάνο όσο και του συναδέλφου που πήρε πάνω του την ευθύνη της άμεσης επισκευής του οργάνου, ο Θ.Ο.Ε. προσπαθεί να αποφύγει την ευθύνη του καλυπτόμενος πίσω από το επιχείρημα πως δεν προβλεπόταν τέτοιος όρος στην συμφωνία. Άραγε με βάση αυτή την λογική θα ήταν σωστό και δίκαιο να επιστραφεί το όργανο σπασμένο ή επωμιστεί κάποιος τρίτος το κόστος επισκευής του;

Κατά την γνώμη μας από τον τρόπο χειρισμού τέτοιων ζητημάτων προκύπτει το κατά πόσο είναι αξιόπιστος ή όχι ένας φορέας. Καλούμε τον Θ.Ο.Ε. να εξοφλήσει άμεσα τα δεδουλευμένα προς τους συναδέλφους μας καθώς και να αναλάβει το κόστος επισκευής του πιάνου που παραχωρήθηκε για δική του εκδήλωση.

Εκ των υστέρων... τώρα που έκλεισαν τα φώτα των Ολυμπιακών αγώνων στο Παρίσι...

Μια θέση στο πάνθεον του παγκόσμιου αθλητισμού κέρδισε με το σπαθί του ο εμβληματικός Έλληνας αθλητής, Μίλτος Τεντόγλου, ο οποίος κέρδισε το δεύτερο διαδοχικό χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Με άλμα στα 8,48 μέτρα ο Μίλτος Τεντόγλου αναδείχθηκε πρώτος και καλύτερος στον τελικό του Σταντ Ντε Φρανς  

 Μίλτος Τεντόγλου ο Χρυσός Ολυμπιονίκης μας!!!  

- > τρείς εικόνες  -  που περνάνε στην Ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού και του Ολυμπιακού Ιδεώδους, που γεννήθηκε εδώ στην Ελλάδα πριν 2 χιλιάδες 800 χρόνια…

Κυρία Μ. Πήλιουρη -> Πάρτε τις αποφάσεις του Δ.Λ.Τ.Ε. και κάντε τις κορνίζα …

Από αριστερα η κ. Μαρία Πηλιουρη και δεξια η κ.Τέτα Μονά και ο κ. Βασίλης Τσιλός

 …Αποφάσεις, με αμοιβές((!) και  απευθείας αναθέσεις έργου  στον κ. Β. Τσιλό - > ο μοναδικός εργολάβος του Δήμου μας…που αποδέχεται τις ευχαριστίες σας «για το εθελοντικό του έργο» όπως το ασποκαλείτε…

…Στο Δήμο μας και ευρύτερα στην τοπική  κοινωνία μας, επικρατεί μια χύμα(!) κατάσταση, που είναι να τραβάμε τα μαλλιά μας ….

STAM. DAM.D.  

==================================================

Ο χρήστης Μαρία Πήλιουρη είναι με το χρήστη Basilis Tsilos Teta Mona και 

2 ακόμη

1 ημ.  · 

Άνθρωποι που αγαπούν τον τόπο τους και το δείχνουν φροντίζουν με τον εθελοντισμό τους να προσφέρουν στο Πόρτο Χέλι μας!!!Ευχαριστούμε πολύ τον ΒΑΣΊΛΗ ΤΣΙΛΟ, που με τη δωρεά του ομόρφυνε το Μπουλκο και το τρίγωνο!!!!Ευχαριστούμε που είσαι πάντα δίπλα μας σε ότι έχουμε ζητήσει!!!!

Θέλουν να καταστρέψουν την κτηνοτροφία; - > 9 κρίσιμα ερωτήματα

 

Γιάννης Σιάτος - o Κορίνθιος Περιφερειακός Σύμβουλος Πελοποννήσου της παράταξης "Πρώτα η Πελοπόννησος" 

e-mail στο blog...

>>>>>>  

Βιώματα και θύμισες που αναδύονται από μέσα μας απρόσμενα …

 Άρθρο με αφορμή τη γιορτή του ψαρά στην Κοιλάδα

Γράφει ο Γιάννης Μαργέτας

Η Κοιλάδα προετοιμάζεται για τη «Γιορτή του Ψαρά», για τη μεγαλύτερη εορταστική εκδήλωση συνυφασμένη με τη ζωή, τα επαγγέλματα και τα ενδιαφέροντα των κατοίκων της.

Η πανσέληνος έκανε αδύνατο το ψάρεμα και το «μπαϊντούζι» έδινε την ευκαιρία στους ψαράδες της Κοιλάδας να μαζευτούν στο χωριό, να χαρούν για λίγες μέρες τις οικογένειές τους, να χορέψουν αλλά και να δημιουργήσουν παραδοσιακούς χορούς, όπως τον «Κοιλαδιώτικο», να διασκεδάσουν όπως ξέρουν να το κάνουν αυθόρμητα, γενναιόδωρα, μοναδικά.

Όλοι είχαν μερίδιο σ΄ αυτή τη γιορτή. Οι ψαράδες, οι ναυτικοί που ήταν ξέμπαρκοι, οι καραβομαραγκοί, αλλά και όσοι στα καρνάγια φρόντιζαν να διατηρούν-συντηρούν τα καΐκια καλοτάξιδα και όμορφα.

Δίπλα στην ιχθυόσκαλα που γίνεται η «Γιορτή του Ψαρά» υπήρχε το καρνάγιο. 

Σήμερα το θυμίζουν κάποια εναπομείναντα βάζια και κάποιο φωτογραφικό υλικό.

========================================================================================================================================================

Ακολουθεί διασκευή της δημοσίευσης στο περιοδικό “Ματιές στην Αργολίδα” τεύχος 9, Μάρτιος 2002.

Η Ναυπηγική Τέχνη

Τα παραδοσιακά ναυπηγεία στην Κοιλάδα συνεχίζουν την παράδοση παραδίδοντας στο κύμα καλοτάξιδα καΐκια. Σήμερα οι παραγγελίες νέων ξύλινων σκαφών είναι η εξαίρεση, αφού το πλαστικό και το μέταλλο έχουν κυριαρχήσει. 

Ωστόσο τα Κοιλαδιώτικα ναυπηγεία διατηρούν την τεχνογνωσία, την ετοιμότητα, το μεράκι και την τέχνη, όπως τη διδάχτηκαν από τους παλιούς καραβομαραγκούς και έχουν ανά πάσα στιγμή τη δυνατότητα να ναυπηγήσουν νέα περήφανα σκαριά.

Λίκνο της ναυτιλίας ονομάζεται η ανατολική Μεσόγειος, σταυροδρόμι πολιτισμού από αρχαιοτάτων χρόνων. Καπεταναίοι απ΄ όλα τα Αιγιοπελαγίτικα νησιά παρήγγελλαν καΐκια στα Κοιλαδιώτικα ναυπηγεία από σεβασμό στην ικανότητα και την τέχνη των καραβομαραγκών. Μέσα στη μυρωδιά του πριονιδιού και της μουράγιας, μες τους ήχους της κορδέλας και της πλάνης, τους χτύπους των σκεπαρνιών και των σφυριών, μερακλήδες μάστοροι σταφνίζοντας, μετρώντας και ξαναμετρώντας σκάρωναν αγέρωχα σκαριά. Το πάλεμα με τα ροζιασμένα ξύλα διαρκές.  

Το σκάφος είτε με τη μορφή ενός απλού κορμού, είτε με τη μορφή σχεδίας, ίσως είναι τόσο παλιό όσο και ο άνθρωπος. 

Η ύπαρξη τέχνης της Ιστιοπλοΐας μπορεί να διαπιστωθεί σχεδόν από την αρχή της γραπτής ιστορίας.  >>>>>>

Αφιερωμένο με βαθύ προβληματισμό σε όσους τους αφορά για τον ένα ή άλλο λόγο...

Το τέλος του τέρατος...

Σαν έφτασε το τέρας στην πλατεία όλοι κρυφτήκαν έντρομοι στα σπίτια τους. Κανείς δεν έβγαινε μ’ αυτό να πολεμήσει. Δε βγήκε ο άγιος, δε βγήκε ο βασιλιάς, δε βγήκανε οι νέοι κι ούτε οι γέροι, ούτε οι εξορκιστές, ούτε οι μάγοι.

Έτρεμαν όλοι εκτός από το τέρας που είχε θρονιαστεί και καρτερούσε.

Τότες ένα κορίτσι έξι χρόνων βγήκε μ’ έναν καθρέφτη. Θαρρετά πλησίασε το τέρας και κρατά μπροστά του τον καθρέφτη.

Ξαφνικά το τέρας βλέπει μπρος του ένα τέρας. Τόσο τρομάζει που του κόβεται η ανάσα. Δε μπόρεσε ούτε καν να κουνηθεί.

Έτσι με όπλο μόνο έναν καθρέφτη το κοριτσάκι σκότωσε το τέρας!!

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Σ.Σ. Άραγε πως να ήταν αυτό το τέρας;;; Στην μορφή του ήταν τέρας ή στην σκέψη και τη συμπεριφορά του ;;; ... >>>>>>