Αναρτήθηκε για πρώτη φορά από εμένα στα πρώτα χρόνια
λειτουργείας του blog έκτοτε αγνοείται η διαδρομή της στο ανεξέλεγκτο(!) διαδίκτυο…
Φίλος μου με ενημέρωσε, πως έχει γίνει δημοφιλής αφού είναι τυπομένει και σε βιβλίο
θρησκευτικών της Γ΄ Τάξης Δημοτικού Σχολείου…
Πριν λίγες ημέρες την είχε αναρτήσει συμπατριώτισσά μας για
να συνοδεύσει σχετικό κείμενό της στο κοινωνικό δίκτυο.
Μετά από σχόλιό μου στην ανάρτησή της μού απάντησε, πως την βρήκε και την αντέγραψε από τη Google και ολοφάνερα έκφραζε την έκπληξή της(!) ότι ο ιερέας και τέσσερα παιδιά της φωτογραφίας ήταν από τη διπλανή πόρτα του
σπιτιού της στην Ερμιόνη. -> Κάτι που δεν το γνώριζε…
>>> ο διάλογος μαζί της στο κοινωνικό δίκτυο...
Για την ιστορία - Η
φωτογραφία είναι από το προσωπικό μου άλμπουμ. Την ανάρτησα με σχετικό ρεπορτάζ
στην αρχή της λειτουργίας το blog..
Έκτοτε 100ντάδες
φωτογραφίες μου αναρτημένες στο blog έχουν γίνει «φύλλο και φτερό» στο
διαδίκτυο χωρίς να αναφέρεται η πηγή τους. Στην αρχή με πείραζε αυτή η
αντιδεοντολογική συμπεριφορά, αλλά τώρα δεν «ιδρώνω» -> Γιατί
συνειδητοποίησα πως έτσι είμαστε κι’ έτσι μένουμε…
Στην φωτογραφία
εμφανίζονται -> Από αριστερά με τον κουμπαρά Νίκος Βογανάτσης, μπροστά του ο
Μάκης Β. (Ασβός), με την αγιαστούρα Σταματής Δαμαλιτης Ο ΠαπαΔημήτυρης
Μπαρδάκος, Κοσμάς Γεωργίου (Κομπάκης) Άγγελος Μαρουλάς και Οδυσσέας
Βογανάτσης... ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΆ
· ---------------------------------------
Η απάντηση
Σταμάτης Δαμαλίτης Θα ήθελα να σας ενημερώσω πως την φωτογραφία την βρήκα στο διαδίκτυο και πιο συγκεκριμένα στο Google. Δεν φαντάστηκα βέβαια κι ούτε μπορούσα να γνωρίζω ότι τα παιδιά κι ο ιερέας που φαίνονται στην φωτογραφία είναι όλοι Ερμιονίτες και τους οποίους τυγχάνει, με εξαίρεση εσάς, να γνωρίζω όλους προσωπικά. Ιδιαίτερα τους λατρεμένους μου Νίκο, Μάκη κι Οδυσσέα Βογανάτση οι οποίοι είναι οικογενειακοί μας φίλοι. Ιδιαίτερη αδυναμία είχα πάντα στον αείμνηστο Νίκο και στον Μάκη με τον οποίο όταν έρχομαι Ερμιόνη βρισκόμαστε πάντα για ένα κρασάκι. Με τον Οδυσσέα από τότε που έφυγε από την Ερμιόνη για Κρήτη βρισκόμαστε σπάνια. Θυμάμαι τον παπά Δημήτρη. Ήμουν πάρα πολύ μικρή αλλά έχω αναμνήσεις από εκείνον. Όπως καταλαβαίνετε δεν μπορούσα προσωπικά να γνωρίζω, αν δεν το αναφέρατε εσείς, για την προέλευση και τα πρόσωπα της φωτογραφίας. Χάρηκα όμως πολύ γιατί εντελώς τυχαία ανέβασα μια φωτογραφία που θεωρώ, τώρα που γνωρίζω, έναν μικρό θησαυρό αφού βλέπω ξανά στην παιδική τους ηλικία ανθρώπους αγαπημένους που είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με την ζωή μου στην Ερμιόνη και τους πολυαγαπημένους μου γονείς που τώρα πια δεν βρίσκονται στην ζωή. Να έχετε μια καλή και δημιουργική χρονιά με υγεία !!!
Αυτό είναι το λιγότερο που συμβαίνει στο διαδίκτυο, μπροστά σε
τόσα άλλα τραγικά και επικίνδυνα …
Κλείνοντας, θέλω να πω, πως με αυτή την παρατήρησή μου επισημαίνω, πόσο ηθικό και αξιοπρεπές για εμάς και την ενημέρωση των συνανθρώπων μας, είναι - όσο είναι αυτό δυνατό - να αναφερόμαστε στις πηγές μας, για κάτι που δεν είναι δικό μας...
ΣΤΑΜ. ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου