Ξεθωριασμένες θρησκευτικές και κοινωνικές παραδόσεις!...

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

  Την 6η Δεκεμβρίου η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Νικολάου  που κατά την παράδοση είναι προστάτης των ναυτικών. 

Η Ερμιόνη ως πόλη και τόπος με ναυτική παράδοση από τους αρχαίους χρόνους, τόσο με σκάφη ή πλοία επιβατηγά και μεταφορών εμπορικών ειδών   αλλά και με αλιευτικά σκάφη, πολλοί κάτοικοί της ασχολούντο   με αυτό το επάγγελμα ταξιδεύοντας σ’αυτή μακρινά ταξίδια, με ποντοπόρα πλοία αλλά και στις ελληνικές θάλασσες. 

Και επειδή και εγώ σ’ αυτή την τάξη ανήκω από μικρό παιδί (το πρώτο μου ταξίδι 6 χρονών παιδί! με ψαρόβαρκα με κουπιά και πανιά…) αυτή τη στιγμή που γράφω πολλές χιλιάδες σκέψεις και θύμισες κατακλύζουν και θολώνουν το μυαλό μου… 

Η ζωή του ταξιδευτή ναυτικού και ψαρά ακόμα και η μοναξιά του είναι εντελώς διαφορετική από αυτή του ξενιτεμένου μετανάστη στη στεριά. 

Ο άνθρωπος της θάλασσας όντας γαλουχημένος με αυτές τις σκληρές συνθήκες που αντιμετωπίζει στο υγρό στοιχείο (πόσο μάλλον στα μικρά αλιευτικά σκάφη) διαμορφώνει ένα χαρακτήρα σκληρό και συνάμα ευαίσθητο! ακριβώς, όπως είναι οι εναλλαγές των καιρικών συνθηκών στη θάλασσα. Αυτές οι μεταβολές των συναισθημάτων του μεγαλώνουν με το μισεμό από αγαπημένα του πρόσωπα, την νοσταλγία και το νόστο στην ιδιαιτέρα του πατρίδα και άλλα πολλά. 

Έτσι, αυτή η ψυχική του κατάσταση τον κάνει πιο ευάλωτο από τον άνθρωπο της στεριάς και κατά συνέπεια να αισθάνεται ανασφάλεια και την ανάγκη να έχει ένα προστάτη στα αβέβαια ταξίδια του ανώτερες επουράνιες δυνάμεις, όπως στην περίπτωση μας την προστασία του Αγίου Νικολάου, που κατά τη θρησκευτική παράδοση έχει καθιερωθεί ως προστάτης του.  

Οι φώτο είναι απο το αρχείο ...

Ωστόσο, στις μέρες μας παρατηρούμε, πως αυτές οι παραδόσεις έχουν ξεθωριάσει και οι λόγοι είναι πολλοί και κατά τη γνώμη μας κοινωνικοί!  

Σε ό,τι αφορά την τάξη των ναυτικών αυτό εξηγείται γιατί αυτοί έχουν λιγοστέψει πάρα πολύ, εξ αιτίας όλων αυτών των θεμελιωδών αλλαγών που έχουν γίνει στη ζωή μας, κυρίως τα τελευταία χρόνια με τη δομή της παγκοσμιοποίησης, που οδηγούν την ανθρώπινη κοινωνία οι ισχυροί της γης! ... 

Ωστόσο και φέτος η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Νικόλα στην Ερμιόνη και εορταστικά ντυμένο είναι το ιστορικό εκκλησάκι του Αγίου  στο πευκοδασύλλιο  του Μπίστι.

Το σημείωμά μας είναι απλοϊκά γραμμένο αλλά από την καρδιά μας, έτσι για να πούμε Χρόνια Πολλά στη μνήμη του Αγίου, σε όλους τους εορτάζοντες, αλλά και στη μνήμη των προγόνων μας ναυτικών και ψαράδων και όλων εμάς των  ζώντων ανθρώπων της θάλασσας, που είναι η μοίρα μας και  «η αρμύρα της είναι ένα επιπρόσθετο  στοιχείο στο αίμα μας, ακόμα  και στο μεδούλι των οστών μας»…

Χρόνια Πολλά

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Άμεση απάντηση του κ. Γιάννη Μαργέτα στην πρότασή μας ως εξής: ->

 

κ. Δαμαλίτη καλησπέρα σας.

Η Εισαγγελία, μετά την επιβολή των κατασχέσεων από το Δήμο Ερμιονίδας, έχει δημιουργήσει φάκελο, ο οποίος ενημερώνεται με ό,τι καινούργιο προκύπτει.

Το ίδιο ισχύει και για την Δ.Ε.Υ.Α.ΕΡ.

Έχει δημιουργηθεί φάκελος για το θέμα του νοικοκυριού που παραμένει ακόμα χωρίς νερό.

Έτσι και το σημερινό δημοσίευμα με την απόφαση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης θα αποτελέσει ένα επιπλέον στοιχείο του εν λόγω φακέλου....

Αντιπολίτευση – στην αντιπολίτευση….

 

Κύριε Γιάννη Μαργέτα επικ. της μείζονος αντιπολίτευσης, - όταν παραβιάζεται ο ΝΟΜΟΣ και μάλιστα στο κοινωνικό αγαθό που είναι το ΝΕΡΟ!

 -> ποιος είναι αρμόδιος να εφαρμόσει τον ΝΟΜΟ;;;

Εγώ κ. Μαργέτα αναρτώ το θέμα που μου στείλατε με e-mail για ευρύτερη ενημέρωση των δημοτών, αλλά όπως έχω αναφερθεί και άλλες φορές τις παρανομίες τις επιλαμβάνεται ο κ. Εισαγγελέας!!!...

          Κύριε Μαργέτα, «μη νίπτεται τας χείρας σας ως ο Πόντιος Πιλάτος»…

ΣΤΑΜ. ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

=======================================================================================================================================

Κοινωνική αναλγησία από τη Δ.Ε.Υ.Α.Ερμιονίδας

Κοινωνική αναλγησία από τη Δ.Ε.Υ.Α.Ερμιονίδας, που φάνηκε ξεκάθαρα με την ψήφιση την υπ. Αριθμ 13/12 Μαΐου 2025 απόφασης σχετικά με τις ρυθμίσεις οφειλών των πολιτών προς τη Δ.Ε.Υ.Α.ΕΡ.  

Η Αποκεντρωμένη Διοίκηση στην οποία προσέφυγα κατά της απόφασης, απάντησε ότι «δεν έχει ληφθεί σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία» και σας καλεί «να επανεξετάσετε τις παραδοχές σας περί ρυθμίσεως οφειλών και να αποκαταστήσετε άμεσα τη νομιμότητα εφαρμόζοντας απαρέγκλιτα την σχετική νομοθεσία».  

Με την απόφασή του αυτή το Δ.Σ της Δ.Ε.Υ.Α.ΕΡ έδινε τη δυνατότητα ευνοϊκών ρυθμίσεως, ακόμα και με μηδενική προκαταβολή σε όσους «είχαν έως 5.000,00€ ετήσια έσοδα στο εκκαθαριστικό τους».  

Η πρότασή της παράταξής μας, ήταν στην κατηγορία αυτή να δύνανται να ενταχθούν όσα φυσικά πρόσωπα πληρούν τα κριτήρια του ευάλωτου οφειλέτη, όπως ορίζεται κάθε φορά από τη σχετική νομοθεσία. >>>>>>>

Ρεπορτάζ μου κάποτε, από τις σημαντικές εκδηλώσεις με ομιλητές φυσικούς επιστήμονες και άλλους από τη δ/νση του Γ.Ε.Λ. Κρανιδίου αυτών των χρόνων ....

 ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

«Η έννοια του Θείου»...

Άγιοι, Θεολόγοι, και Αστροφυσικοί.

Θα σας παραθέσουμε ένα απόσπασμα από την ομιλία του Αστροφυσικού κ. Δ. Σιμόπουλου περί γενέσεως του σύμπαντος, που θεωρήσαμε σκόπιμο να το ξεχωρίσουμε από το  ρεπορτάζ μας.

Πιστεύουμε πως έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και είναι τα μοναδικά λόγια που καταλάβαμε οι περισσότεροι από τους παρευρισκόμενους, σ’ αυτή την επιστημονική  ομιλία.

Περί Θεού ο λόγος....

Ο ομιλητής κ. Δ. Σιμόπουλος:

[...] «Καλά όλα αυτά. Ωραία τα λέτε. Ο Θεός που είναι; Ποιος δημιούργησε τον κόσμο; 

- Ξέρετε, οποιαδήποτε κι’ αν είναι τα φιλοσοφικά, τα θεωρητικά ή τα οποιαδήποτε πιστεύω του καθενός ανθρώπου από εμάς, (είμαστε περίπου εξίμιση δισεκατομμύρια άνθρωποι σ’ αυτό το πλανήτη αυτή τη στιγμή που μιλάμε) κάθε ένας από εμάς έχει μια αντίληψη περί του Θείου. 

Άλλοι τον ονομάζουνε Αλλάχ, εμείς τον ονομάζουμε Θεό και ούτω καθ’ εξής. 

Αλλά οι περισσότεροι λαοί τις ιδέες, τα φιλοσοφικά πιστεύω που είχαν διαμορφώσει κατά καιρούς, είχαν την έννοια ενός δημιουργού. 

Ο Φυσικός ο σημερινός, ο σύγχρονος, δεν ανακατεύετε με αυτά. Τα αφήνει στους Θεολόγους, για να κάνουν αν θέλετε αυτοί την ανάλυση. Ο Φυσικός περιορίζει τον εαυτό του, σ’ αυτό που μπορεί να αποδείξει...

Ο Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, σύνταξε μια πραγματεία – ένα μικρό βιβλίο. Και έδωσε σ’ αυτό το βιβλίο χιλιάδες κυριολεκτικά επίθετα, με τα οποία προσαγορεύει κάποιος το Θεό. (Πανάκρατος, Πανάγαθος, Πανταχού παρόν, κ.α.) 

Με άλλα λόγια, ακόμα και ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, ο Άγιος της Εκκλησίας μας, δεν είχε τη δυνατότητα να προσδιορίσει, να δώσει ορισμό της έννοιας του Θεού.

Γιατί αυτό. Διότι αν μπορούσαμε εμείς οι άνθρωποι να δώσουμε ένα ορισμό τού τι λέμε και τι είναι Θεός, τότε θα κατεβάζαμε κατά κάποιο τρόπο την έννοια του Θεού, στο επίπεδό μας. 

Εφόσον μπορούμε να ορίσουμε την έννοια του Θείου, τότε, τι είδους Θεός είναι αυτός; 

Παρ όλα αυτά, και η γυναίκα μου και η μάνα μου και όλοι μας, άλλος το ομολογεί, άλλος το κρύβει, αλλά όταν βρισκόμαστε σε δύσκολες στιγμές τι λέμε. Εμείς οι Έλληνες λέμε Παναγίτσα μου, οι Μουσουλμάνοι μπορεί να λένε Αλλάχ, οι Βουδιστές Βούδα, κτλ.

Εκείνο που ο Φυσικός δεν επιτρέπεται να κάνει, είναι να μπλέξει «στα χωράφια....» που δεν ξέρει. Και ποια είναι αυτά τα χωράφια; - αυτά «τα πρώτα τρισεκατομμυριοστά του τρισεκατομμυριοστού του πρώτου δευτερολέπτου!!»

Γι αυτό εμείς την κάνουμε από πλάι... και λέμε μπορούμε να σας πούμε, τι συνέβη στο σύμπαν από το πρώτο τρισεκατομμυριοστό του τρισεκατομμυριοστού του πρώτου δευτερολέπτου αλλά όχι νωρίτερα.

[...] Το τι πιστεύω εγώ, το τι πιστεύετε εσείς, το τι πιστεύουν οι Φυσικοί όλου του κόσμου, είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο.... Δεν έχει να κάνει με το αντικείμενο της μελέτης της Φυσικής. Γι αυτό λοιπόν να μου επιτρέψετε να περιοριστώ στα πράγματα που μπορούμε να αποδείξουμε.»

Μετά το τέλος της ομιλίας στο μέρος των ερωτήσεων υπεβλήθη στον ομιλητή από τον γράφοντα η εξής ερώτηση: «Οι γνώσεις που έχετε εσείς και όλοι οι Αστρονόμοι και Φυσικοί όλου του κόσμου για τη δημιουργία του σύμπαντος, πόσο μπορούν να επηρεάσουν την πίστη σας σύμφωνα με τη θρησκευτική κατήχηση που έχετε λάβει στα παιδικά σας χρόνια, ανεξάρτητα με το θρήσκευμα του καθενός»

Η ερώτηση θεωρήθηκε δύσκολη από τον κ. Διον. Σιμόπουλο, αλλά ωστόσο απάντησε ως εξής: «Η πίστη μας είναι το ίδιο όπως και των υπόλοιπων εξίμιση δισεκατομμυρίων ανθρώπων πάνω στη γη. Δε διαφέρει σε τίποτα. Διαφέρουμε όπως και εσείς είπατε στις γνώσεις που έχουμε για το σύμπαν. Αυτό διαφοροποιεί εμάς από τους υπόλοιπους; Η απάντηση είναι όχι. Και ρομαντικοί είμαστε (παρ’ όλο που ξέρουμε πως το φεγγάρι είναι ένας κόκκος) όπως όταν είμαστε νεαρότατοι, κάνουμε και ευχές όταν βλέπουμε ένα πεφταστέρι στον ουρανό, έστω κι’ αν γνωρίζουμε αυτό το πεφταστέρι δεν είναι αστέρι αλλά στην πραγματικότητα κόκκος άμμου!!

Παρ’ όλες τις γνώσεις που έχουμε αποκομίσει, ο καθένας από εμάς, κουβαλάει μαζί του και τα ιδιαίτερα δικά του πιστεύω και δοξασίες. 

Υπάρχουν πολλοί Φυσικοί οι οποίοι είναι ιδιαίτερα θρησκευόμενοι είτε είναι Ορθόδοξοι, Καθολικοί, Διαμαρτυρόμενοι, ή άλλων θρησκειών, ή άλλοι που δεν είναι τόσο θρησκευόμενοι, ή άλλοι που δεν είναι καθόλου, δηλαδή δε διαφέρουμε σε τίποτα απολύτως. Και όπως είπα και προηγουμένως στην ανάγκη μας θα πούμε,« βοήθα Παναγιά μας»

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Σήμερα 4 του μηνός Δεκεμβρίου η εκκλησία μας τιμά τη μνήμη της Αγίας Βαρβάρας…

Στην Ελλάδα είναι προστάτιδα του Πυροβολικού μας αλλά και σε όλη την Ευρώπη και στη χώρα μας ΄έχει καθιερωθεί ως προστάτιδα των μεταλλωρύχων …

Στην Ερμιόνη και τη γύρω περιοχή η Αγία Βαρβάρα είναι συνδεδεμένη   με τα παλιά μεταλλεία, γι’ αυτό άλλωστε στην περιοχή που βρέθηκαν τα πρώτα μεταλλεύματα    βόρεια – ανατολικά του  Ηλιοκάστρου είναι εκκλησάκι κτισμένο στη μνήμη  της και παλιός οικισμός που διέμεναν οι μεταλλωρύχοι με τις οικογένειές τους....

Ακόμα και το παλιό τρενάκι που μετέφερε τα μεταλλεύματα στην παραλία της Δάρδιζας να φορτωθούν σε πλοίο έφερε το όνομα της Αγίας.

Αυτό καταδεικνύει την πίστη και τη λατρεία στην Αγία, των μεταλλωρύχων, λοιπού προσωπικού και των οικογενειών τους …

======================================================================================================================

Παραθέτω παλαιότερο  ρεπορτάζ μου   σχετικό με τον εορτασμό της Αγίας Βαρβάρας με συνοπτικό σημείωμα για τα μεταλλεία της Ερμιόνης…

=================================================================================================================

Στην γιορτή της Αγίας Βαρβάρας 4 Δεκεμβρίου 1905

Στις αρχές του περασμένου αιώνα και συγκεκριμένα το 1905, ο γάλλος βιομήχανος Κάρολος Σκέντε ο οποίος είχε και την εκμετάλλευση των ιστορικών μεταλλείων του Λαυρίου, ήρθε στην Ερμιόνη για την έρευνα μεταλλευμάτων στην περιοχή.

Μετά από σκληρή προσπάθεια ενός χρόνου και με τα μέσα της εποχής, τα συνεργεία του εντόπισαν τον κύριο όγκο μεταλλεύματος που αποτελείτο κυρίως από χαλκό και σιδηροπυρίτη, τρία χιλιόμετρα ανατολικά του Ηλιοκάστρου. Η ημέρα αυτή που έμελλε να γραφτεί η ιστορία των μεταλλείων της Ερμιόνης ήταν η 4η Δεκεμβρίου 1905 όπου η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη της Αγίας Βαρβάρας.

Έτσι η εν λόγω γιορτή καθιερώθηκε έκτοτε ως ημέρα εορτής για τα μεταλλεία της Ερμιόνης όχι μόνο διότι συνέπεσε αυτή την ημέρα να ανακαλύψουν τα μεταλλεύματα αλλά και γιατί η Αγία είναι προστάτιδα του Πυροβολικού, κατ’ επέκταση των εκρήξεων, που πραγματοποιούνται σ’ όλα τα μεταλλεία για την εξόρυξη του μεταλλεύματος.

Αργότερα περί το 1935 έκτισαν στο χώρο των μεταλλείων προς τιμή της Αγίας Βαρβάρας το ομώνυμο εκκλησάκι. Από τότε κάθε χρόνο μέχρι το 1978 που η εταιρεία έκλεισε το μεταλλείο, οι μεταλλωρύχοι και με άλλους παράγοντες του προσωπικού των μεταλλείων καθώς και πολλών κατοίκων της περιοχής, γιόρταζαν τη μνήμη της Αγίας και την ημερομηνία έναρξης των εργασιών του μεταλλείου με αξέχαστα πανηγύρια και γλέντια.

Αλλά και κατόπιν μέχρι τις μέρες μας η μνήμη της Αγίας Βαρβάρας γιορτάζεται με Θεία κατάνυξη από παλιούς μεταλλωρύχους τις γυναίκες και τα παιδιά τους τα οποία πολλά από αυτά έχουν γεννηθεί στον οικισμό που είχε φτιάξει η εταιρία των μεταλλείων πέριξ της εκκλησίας και κοντά στις στοές που έβγαιναν τα μεταλλεύματα τους πρώτους χρόνους.

Έτσι κάθε χρόνο τέτοια ημέρα στη μνήμη της Αγίας Βαρβάρας εκτός από τους ντόπιους μεταλλωρύχους έρχονται με πούλμαν και Ι.Χ. αυτοκίνητα από την Αθήνα όσοι απο τους παλιούς ακόμα ζουν με τις οικογένειες τους. Είναι συγκινητικό να τους βλέπεις με υγρά μάτια.... αναπολώντας παλιές θύμισες αντικρίζοντας τα χαλάσματα του οικισμού και τις εισόδους των στοών του παλιού μεταλλείου να χάσκουν παρουσιάζοντας μια μακάβρια εικόνα.

Είναι η στιγμή που αυτά τα μνημεία της ανθρώπινης ιστορίας λαβαίνουν σάρκα και οστά και αρχίζουν ένα διάλογο μαζί τους που μόνο οι παλιοί μεταλλωρύχοι, οι γυναίκες τους και τα παιδια τους, μπορούν να τον αφουγκραστούν και να επικοινωνήσουν μεταξύ τους....

Φώτο: Η εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας σήμερα προφανώς επισκευασμένη. 

Στο βάθος χαλάσματα από τον παλιό οικισμό. 

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Το ρεπορτάζ μου δημοσιεύτικε και 

στην καθημερινή εφημερίδα "ΑΡΓΟΛΙΔΑ"

Εικόνες «που εμπνέουν καλλιτέχνες της εικαστικής τέχνης»…

…Τώρα στο κέντρο του λιμανιού της Ερμιόνης!...

 Το κάρο στα εξ ων συνετέθη  … 

- Το έφερε η δημοτική και η κοινοτική αρχή για να διανθίσει το ντεκόρ στη γιορτή του ροδιού και έκτοτε – 40 ημέρες μετά βρίσκεται εκεί... Ίσως για τους άρχοντές μας να ομορφαίνει περισσότερο την πόλη μας …

Η δεύτερη φωτο είναι χώρος αποθήκης αλλοδαπού που φυλάει τα επαγγελματικά του εργαλεία…

Κύριε δήμαρχε, τι άλλο να πούμε και να συζητήσουμε, οι εικόνες είναι πολύ εύγλωττες και αποκαλυπτικές(!) που μας δείχνουν τις ικανότητες των στενών συνεργατών σας…

 Κύριε Γεωργόπουλε, καλό είναι που αλλάζετε τους συνεργάτες σας στις καίριες θέσεις του Δήμου να βολεύονται όλοι –έτσι ή αλλιώς… - αλλά να είναι ικανοί για τις αρμοδιότητες που τους αναθέτετε και να μην εκτίθεστε και εσείς για τις επιλογές σας …

ΣΤΑΜ. ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ  

Το παράπονο του πρώην Δημάρχου Δημήτρη Καμιζή…

Σχόλια στο κοινωνικό δίκτυο, με αφορμή το μνημόσυνο τέτοιες ημέρες για τη θυσία του Κρανιδιώτη ήρωα παπαΑρσένη Κρέστα στον αγώνα της επανάστασης του 21

 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΜΙΖΗΣ

Είναι εντυπωσιακή η συστηματική αποφυγή και η αναφορά τόσο από την Συμπολίτευση όσο και από την Αντιπολίτευση στην ιστορία και την απαρχή των θεσμικών εκδηλώσεων που καθιερώσαμε επί δημαρχίας μου τόσο στον Δήμο Κρανιδίου όσο και στον διάδοχό του Δήμο Ερμιονίδας ...

Σταμάτης Δαμαλίτης

Κύριε Δήμαρχε το σώμα των δε σε όλο ανθρώπων πλένεται...

Στο πνεύμα και στην ψυχή μένουν ανεξίτηλες ρυπαρές κηλίδες μέχρι το θάνατό μας

Δεν ανακαλύψανε αυτοί το ΔΗΜΟ! -> συνεχιστές είναι και θα κριθούν για το έργο τους και τις συμπεριφορές τους...

·     

Theodora Noni

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΜΙΖΗΣ Δυστυχώς η επιλεκτική μνήμη ειναι χαρακτηριστικό της εποχής μας!!εσείς ξεκινήσατε όλες τις εκδηλώσεις συνεχίζετε να θυμάστε κ κάνετε αναφορά τις εκάστοτε περιπτώσεις!!!

ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΝΙΔΙ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ!!! _> Δημήτρης Καμιζής Δήμαρχος Κρανιδίου 1999 -2006 και πρώτος Δήμαρχος ενιαίου Δήμου Ερμιονίδας

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΜΙΖΗΣ

7 ώρ. ·

ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΝΙΔΙ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ

(Από παλαιότερη δημοσίευση στο ιστολόγιο της "Προοδευτικής Δημοτικής Κίνηση Ερμιονίδας"

Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

187 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΠΑΠΑ- ΑΡΣΕΝΗ

Το έτος 2000 καθιερώσαμε να γίνεται ετήσιο Μνημόσυνο σε αιώνια μνήμη Του, κάθε 28 Νοέμβρη, ημέρα θανάτου του τ01822, για τον Κρανιδιώτη ήρωα της επανάστασης ΠΑΠΑ-ΑΡΣΕΝΗ ΚΡΕΣΤΑ. 

Την πρώτη δε μετά Κυριακή καθιερώσαμε ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ στον Αγιο Σώστη Κορινθίας στον τάφο του όπου και έπεσε ηρωικά μαχόμενος για την ελευθερία της πατρίδας. 

Εύγε στίς εθελόντριες γυναίκες του Λαογραφικού Κέντρου που συνεχίζουν την παράδοση και τιμούν την ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ

Απο το βιβλίο του Μακαριστού ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ Κ ΚΑΡΑΝΙΚΟΛΑ "ΤΟ ΚΡΑΝΙΔΙ"

ΚΡΕΣΤΑΣ ΑΡΣΕΝΗΣ "Η Π ΑΠ ΑΡΣΕΝΗΣ>>>>

Άρθρα του συμπατριώτη μας Γιάννη Μιχ. Σπετσιώτη με ιδιαίτερη παρατηρητική ματιά και γραφή!! ...

 

Αναδημοσίευση - από το προσωπικό μας αρχείο...

 

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ

                                 Γράφει ο Γιάννης Μ. Σπετσιώτης  

Την τελευταία ημέρα του φθινοπώρου, στις 30 Νοεμβρίου, η εκκλησία μας γιορτάζει τη μνήμη του Αποστόλου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου. 

O Ανδρέας καταγόταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας και ήταν ψαράς όπως και ο αδελφός του, ο Πέτρος.Ονομάστηκε Πρωτόκλητος, γιατί ήταν ο πρώτος που «κλήθηκε» από τον Χριστό να γίνει μαθητής Του. 
Με το «σκόρπισμα» των Αποστόλων σε διάφορους τόπους για τη διάδοση της χριστιανικής διδασκαλίας ο Άγιος Ανδρέας πέρασε από πολλά μέρη και κατέληξε στην πρωτεύουσα της Αχαΐας, την Πάτρα. Εκεί δίδαξε, βάφτισε, γιάτρεψε πολλούς κερδίζοντας την αγάπη και τον σεβασμό του κόσμου.  
Στον Ρωμαίο Διοικητή της πόλης δεν άρεσε η αγάπη του λαού για τον Απόστολο Ανδρέα. Όταν έμαθε μάλιστα πως η γυναίκα του και ο αδελφός του βαφτίστηκαν χριστιανοί, διέταξε τη σύλληψή του. Υπέβαλε τον Άγιο σε φριχτά μαρτύρια και τέλος τον θανάτωσε πάνω σε σταυρό με σχήμα Χ. 
Πολλές είναι οι εκκλησίες που έχουν κτιστεί σε πόλεις και χωριά της Ελλάδας και σήμερα γιορτάζουν.¹ Πρώτη και καλύτερη η Πάτρα με τον περικαλλή ναό της. Κάθε χρόνο τελείται μεγάλο θρησκευτικό πανηγύρι με λιτάνευση της ιερής και θαυματουργής εικόνας στους δρόμους της πόλης, για να εκφραστεί η πίστη και ο σεβασμός των κατοίκων της προς τον προστάτη και πολιούχο της. 
Γιορτάζει και το Ναύπλιο τιμώντας τον Άγιο Ανδρέα, που τον θεωρεί προστάτη του. Το 1822, την ημέρα «καθ’ ην η Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη Του» τα χαράματα, οι επαναστατημένοι Έλληνες κυρίευσαν το Παλαμήδι, το ισχυρότερο κάστρο της Πελοποννήσου και πήραν τ’ Ανάπλι πανηγυρίζοντας μια μεγάλη νίκη κατά των Τούρκων. Στην άλωση του απόρθητου φρουρίου πρωταγωνιστικό ρόλο είχε ο δικός μας Σταμάτης Μήτσας, που πρώτος ανέβηκε στα τείχη του. Μέσα στο Παλαμήδι υπάρχει το εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα. 

Έχουμε όμως κι εμείς στην Ερμιόνη τον «δικό μας» Αγιαντρέα. Είναι το ιστορικό εκκλησάκι του παλαιού νεκροταφείου. Ένας σταυρεπίστεγος (με σταυροειδή θόλο) ναός, διατηρητέο μνημείο της Βυζαντινής εποχής (Η΄ αιώνας).

Ο Αρχιμανδρίτης Διονύσιος Πύρρος ο Θετταλός (1774 ή 1777-1853) στα Ναυπλιακά του αναφέρει σχετικά: «Προς δυσμάς του οποίου τόπου είναι ο ναός του Αγίου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου. Κάτωθεν του οποίου είναι και άμπελοι των κατοίκων. Ίσως αυτού ήτο ο ναός του Διονύσου Βάκχου μελαναίγιδος καλουμένου». 

Την παραμονή της γιορτής, γράφει στις σημειώσεις της η μητέρα μου, «όλο το νεκροταφείο άστραφτε από καθαριότητα και φέγγιζε από το φως των καντηλιών και των κεριών που άναβαν πάνω στα χωμάτινα μνήματα και τους ξύλινους σταυρούς. Ανήμερα, σε κάθε μνήμα ήταν ακουμπισμένο ένα πιάτο στάρι και ένα κερί. Μόλις τελείωνε η εκκλησία ο παπάς διάβαζε σε κάθε μνήμα τρισάγιο».
Οι Ερμιονίτες, ιδίως οι παλαιότεροι, αναφερόμενοι στην ημέρα της γιορτής του, έλεγαν: «Σήμερα είναι τ’ Αγιαντρέος!».
Κι άλλες φορές, για κάποιον που ήταν φιλάσθενος, έλεγαν πειραχτικά: «Ας τον αυτόν είναι για τον Αγιαντρέα ή αυτός έχει πάρει το δρόμο για τον Αγιαντρέα!».
Με Β.Δ. που δημοσιεύτηκε στο υπ. αριθ. 204 ΦΕΚ της 16 Σεπτεμβρίου 1919, «Το εν τη Κοινότητι Ερμιόνης Νεκροταφείον υπάγεται εις τον εν Ερμιόνη Ναό των Ταξιαρχών». 

Το καλοκαίρι επισκέφθηκα το παλαιό κοιμητήριο της πόλης μας, όπου αναπαύονται αρκετοί «γνώριμοι» των παιδικών μου χρόνων. Με χαρά διαπίστωσα πως ο ναός του Αγίου βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση, σε αντίθεση με τα μνήματα που δεν είναι αντάξια του πολιτισμού μας. Ορισμένα απ’ αυτά, όπως των Δεληγιάννηδων και του Ηλία Παπαδόπουλου, έχουν σημαντική αξία για την τοπική μας ιστορία και κάποια άλλα είναι αξιοπρόσεχτα για την αισθητική τους. 

Οι παλαιότεροι τάφοι που έχουν διασωθεί στο κοιμητήρι, μετά από μια σύντομη έρευνα, είναι του Κωνσταντίνου Παπαμιχαήλ (1846-14/2/1909) και του Κυριάκου Τέσση (1881-1910) που βρίσκονται σε καλή κατάσταση. 
Είναι ευθύνη, νομίζω, όλων μας τόσο η ευπρέπεια του χώρου όσο και η διάσωση των μνημείων από τις αναπόφευκτες συνέπειες του φθοροποιού χρόνου. 

Χρόνια πολλά σε όλους τους εορτάζοντας και ιδιαίτερα στον μικρό Ανδρέα, 

τον φίλο της Μυρτώς!

ΣΗΜ. 

1.Το εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα, στο Μαρούσι είναι η μοναδική ορθόδοξη εκκλησία στην Ελλάδα γοτθικού ρυθμού. 

2. Οι φωτο είναι του Σταμάτη Δαμαλίτη.

 

Ο Γιάννης Μιχ. Σπετσιώτης μας ενημερώνει για σημαντικά γεγονότα και δραστηριότητες στα μεταεπαναστατικά χρόνια στην Ερμιονίδα και άλλου, από την έρευνά του στα Γ.Α.Κ. και σε άλλες ιστορικές πηγές…

 Ληστεία, η μάστιγα της Ελλάδας του 19^ου αιώνα και ο Δήμαρχος Ερμιόνης Δημήτριος Νικ. Νικολάου

του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη

Είναι γνωστό, πως η ληστεία ήταν ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Από την εποχή του Καποδίστρια¹ σε πολλές περιοχές της ελεύθερης Ελλάδας παρουσιάστηκαν κρούσματά της και η δράση ορισμένων ληστών πήρε μεγάλες διαστάσεις, ώστε να γίνει αληθινή μάστιγα της Χώρας.

Τα χρόνια της αντιβασιλείας και της βασιλείας του Όθωνα τα προβλήματα της ληστείας έγιναν εντονότερα. Οι ληστές γνωρίζοντας άριστα τη μορφολογία των τόπων, όπου επιχειρούσαν τις επιθέσεις τους, τα μονοπάτια, τα περάσματα, τα δύσβατα μέρη, τις σπηλιές και τα καταφύγια πολλές φορές ξέφευγαν από την αστυνομία και τις ειδικές στρατιωτικές μονάδες που τους καταδίωκαν. Διαβόητοι ληστές της εποχής του Όθωνα, μεταξύ των πολλών που έχουν καταγραφεί, ήσαν οι Κακαράπης και Νταβέλης.

Το 1853 Δήμαρχος Ερμιόνης ήταν ο Δημήτριος Νικ. Νικολάου.² Είχε παντρευτεί τη Θεοδώρα Μήτσα, μοναχοκόρη του Γιάννη Αδρ. Μήτσα και υπήρξε ένας ιδιαίτερα δραστήριος και ικανός δήμαρχος.

Στο υπ’ αριθμ. 2236 φύλο της 13^ης Μαρτίου 1853 η εφημερίδα «ΑΘΗΝΑ» έγραφε σε σχετικό της δημοσίευμα για τη ληστεία και τους ικανούς δημάρχους: «Έχει αποδειχθεί σε πολλές περιπτώσεις ότι η ληστεία, ένα έγκλημα που κατατρώει τα θεμέλια της κοινωνίας, εξουδετερώνεται όπου η δημοτική αρχή παίρνει δραστήρια μέτρα… τουναντίον σε όποια μέρη η δημοτική αρχή δεν ενδιαφέρεται για τις ληστρικές επιδρομές και δεν παίρνει μέτρα η ληστεία προάγεται και αναπτύσσεται. Είναι λοιπόν καλό, όσοι διοικούν το σκάφος της πολιτείας προκειμένου να εξαφανιστεί το έγκλημα της ληστείας και να εξοντωθούν οι ληστές να επιστήσουν την προσοχή στις δημοτικές αρχές και να αμείβουν τους δημάρχους εκείνους που ενδιαφέρονται γι΄ αυτές τις περιπτώσεις και συντελούν στην παγίωση της ασφάλειας στο κράτος. Γιατί και περισσότερο κόπο καταβάλλουν και με ιδιαίτερη φιλοτιμία αναλαμβάνουν αυτή την επικίνδυνη αποστολή.

Μεταξύ αυτών των δημάρχων που και άλλες φορές διακρίθηκε για την ικανότητα και τη δραστηριότητά του είναι και ο δήμαρχος Ερμιόνης Δημήτριος Νικολάου. Αυτός, το 1843, συνέλαβε μόνος του δύο από τους πιο γνωστούς ληστές, τους οποίους παρέδωσε στις αρχές. Πρόσφατα, ανακάλυψε τους αυτουργούς της ληστείας που διαπράχθηκε τον Ιούλιο του 1853 στο Καταφύκι,³ τοποθεσία μεταξύ Ερμιόνης και Διδύμων κατά του δημόσιου εισπράκτορα, από τον οποίο οι ληστές απέσπασαν πέντε χιλιάδες (5.000) δραχμές που ανήκαν στο δημόσιο ταμείο. Έτσι, ενώ με βούλευμα του αρμόδιου συμβουλίου είχαν παραπεμφθεί κάποια πρόσωπα στο κακουργιοδικείο ως δράστες της ληστείας, με τις προσπάθειες του δημάρχου Ερμιόνης ανακαλύφθηκαν, ως δράστες, άλλα πρόσωπα. Για τον λόγο αυτό ο ανακριτής ήλθε από το Ναύπλιο στην Ερμιόνη για να κάνει -επιτοπίως- τακτικές ανακρίσεις. Έτσι τον δήμαρχο Ερμιόνης Δημήτριο Νικολάου, ο Υπουργός Εσωτερικών πρέπει ιδιαίτερα να τον προσέξει και ανάλογα να τον ανταμείψει».

Επίσης να υπενθυμίσουμε πως και ο Γεώργιος Μίλησης, όταν υπηρετούσε ως Πρωτοδίκης στην επαρχία Θηβών και Λεβαδείας, εξ αιτίας του μεγάλου ζήλου που έδειχνε στην καταδίωξη της ληστείας, κινδύνεψε ιδιαίτερα και κατάφερε να διαφύγει στη Χαλκίδα. Από εκεί ήρθε με πλοίο στον Πειραιά.⁴

Η εφημερίδα «Αυγή» της 14^ης Μαρτίου 1864 έγραφε: «Η ύπαρξις ληστείας εις τα πρόθυρα των Αθηνών δεν περιποιεί τιμήν εις την Κυβέρνησιν και οφείλει δια παντός να την εξαλείψει». Στη συνέχεια αναφέρεται στον λήσταρχο Κίτσο και τη συμμορία που δρούσε στον Μαραθώνα, ενώ την περιοχή είχε επισκεφθεί ο Βασιλιάς. Στο ίδιο φύλο της εφημερίδας διαβάζουμε: «Ο προ ολίγον αποδράς εκ των εν τη Λαμία φυλακών αρχιληστής Κρικώνης όστις υπεκρύπτετο έκτοτε εις τον Δήμον Φαλάρων απήλθεν εις το Τουρκικόν και παρεδόθη μετά δύο εκ των συναποδρασάντων εις τας εν Δομοκώ Τουρκικάς αρχάς απαλλάξας τον Δήμον εκείνον από τα βάρη της καταδιώξεως».

Τα επόμενα χρόνια μετά τον Όθωνα η Βουλή προσπάθησε να αντιμετωπίσει -δια νόμου- την καταδίωξη της ληστείας. Από την Εφημερίδα των Συζητήσεων της Βουλής, αναφέρουμε πέντε συνεδριάσεις

12^η/14 Ιανουαρίου 1871

13^η/15 Ιανουαρίου 1871

20^η/26 Ιανουαρίου 1871

22^α/27 Ιανουαρίου 1871

23^η/28 Ιανουαρίου 1871

στις οποίες η αντιμετώπιση της ληστείας συζητήθηκε διεξοδικά. Στις συζητήσεις αυτές έπαιρνε τον λόγο και ο Αντώνης Στ. Μήτσας, που ήταν τότε βουλευτής και αμείλικτος διώκτης των ληστών.⁵

Διαβόητοι ληστές εκείνων των χρόνων ήσαν οι Καταραχιάς, Πανουργιάς, Αράπης, Παπασίμος, Βλαχαντώνης, Βάσος, Μαμούρης, Κολοφωτιάς, Χουσάδας, Μαστραπάς, Κίτσος, Κρικώνης και οι οικογένειες των Αρβανιτιάκηδων και των Κουκουβίνων.

ΣΗΜ.

1.   Κρούσματα ληστείας υπήρχαν και κατά την περίοδο του επαναστατικού αγώνα. Με επιστολή τους στις 12 Απριλίου 1827 και ενώ διεξάγονταν οι εργασίες της Γ’ Εθνοσυνέλευσης στην Τροιζήνα, οι πληρεξούσιοι των νησιών διαμαρτυρήθηκαν για την ασυδοσία των πειρατών και των ληστών. Ζήτησαν μάλιστα από την κυβέρνηση να λάβει μέτρα, αν θέλει οι κάτοικοι να παραμείνουν στα νησιά και να μην τα εγκαταλείψουν.

2.   Ιδιαίτερη αναφορά στον Δημήτριο Νικολάου γίνεται στο βιβλίο μας «Πρόσωπα και γεγονότα της Εθνανάστασης του 1821 στον Κάτω Ναχαγιέ» τ.Β, Αθήνα 2021.

3.   Καταφύκι ή Μυγγυριστέα: Τοποθεσία Β.Δ. της Ερμιόνης με μεγάλη χαράδρα ανάμεσα σε δύο υψηλούς και κατακόρυφους βράχους. Δυτικά της χαράδρας υπάρχει ένας απότομος βράχος περίπου 200 μέτρων. 

4.   Επικήδειος λόγος του Εμμ. Ρέπουλη στον Γεώργιο Μίληση στο βιβλίο μας «Πρόσωπα και γεγονότα της Εθνανάστασης του 1821 στον Κάτω Ναχαγιέ, τ. Β΄, Αθήνα 2021, Β΄ έκδοση, Δήμος Ερμιονίδας, Ιούλιος 2021.

5.   Σπετσιώτης Μ. Γιάννης: «Ο καπετάν Αντώνης Σταμ. Μήτσας (1832 - 1897)», Αθήνα 2020.