...«όποιου του μέλλει Ανάσταση, το Γολγοθά ανεβαίνει!»

Οι ευχές του blog  δια του διαχειριστή του…

Οι δικές μας ευχές για την Ανάσταση του Χριστού μας είναι βασισμένες 
στη χριστιανική ρήση του ποιητή - 

«όποιου του μέλλει Ανάσταση, το Γολγοθά ανεβαίνει!» 

Το αναφέρει και στο πιο κάτω κείμενο στο  βιβλίο του ο Γιάννης Σπετσιώτης. 

Το blog και ο διαχειριστής του, θα βιώσει και φέτος όπως κάθε χρόνο τέτοιες μέρες με το πιο δυνατό αίσθημα, το χαρμόσυνο γεγονός της Ανάστασης του Κυρίου, γιατί όλο το χρόνο ανεβαίνει το δικό του Γολγοθά, επειδή, κάποιοι... ντόπιοι...«Ιουδαίοι», προσπαθούν να μας σπιλώσουν και να μας συκοφαντήσουν, (πάγια τακτική τους άλλωστε) μάταια όμως, γιατί η αλήθεια και μάλιστα η αποδεδειγμένη δεν σπιλώνεται... δεν συκοφαντείται! Απλώς, διώκεται προσωρινά, ανεβαίνει το δικό της «Γολγοθά», αλλά στη συνέχεια τελικά, Ανασταίνεται...

«Χρόνια Πολλά»

 με οδηγό πάντα τα αληθινά αγωνιστικά  αισθήματα, 

για  ειλικρινείς κοινωνικές σχέσεις... 

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ 

Δημοσιογράφος

==============================================================================================================================

Κείμενα - ξεχωριστά, με τη γραφίδα του Γιάννη Μιχ. Σπετσιώτη 

Σχολικός Σύμβουλος επί Τιμής ...

============================================================================================

 …Χαρμόσυνες πρωινές καμπανοκρουσίες 

θα αναγγείλουν την Πρώτη Ανάσταση…

Από τον επίλογο του βιβλίου του Γιάννη Σπετσιώτη 

 «Ω γλυκύ μου έαρ!»

«Η Μεγάλη Παρασκευή  στην Ερμιόνη χθες και σήμερα»

---------------------------------------------------------------------------------

ΠΡΟΑΓΓΕΛΜΑ

«Καθαρότατον ήλιο επρομηνούσε της αυγής 

το δροσάτο, ύστερο αστέρι…» Δ. Σολωμός 

Λίγες ώρες απομένουν για να ξημερώσει η καινούργια μέρα που δεν θα θυμίζει σε τίποτα την προηγούμενη. Χαρμόσυνες πρωινές καμπανοκρουσίες θα αναγγείλουν την Πρώτη Ανάσταση, όπως ο λαός ονομάζει την κάθοδο του Ιησού στον Άδη. Το «μέγα σφόδρα λίθο» που μ’ αυτόν σφραγίστηκε ο τάφος του Ιησού θα τον δούμε «αποκεκυλισμένο». Συντρίμμια θα είναι οι σιδερένιοι μοχλοί και διαλυμένα τα κλειδιά των χάλκινων πυλών του Άδη, για τα οποία μίλησε ο προφήτης Ησαΐας και ο Ψαλμωδός. Ο Θεός «θα καταλύσει την εξουσία του», θα απελευθερώσει τους δεσμώτες του και θα φέρει την ελπίδα και το φως της ζωής.

Τις μωβ βιολέτες, τις πασχαλιές και την πένθιμη φτέρη θα αντικαταστήσουν οι ανθοί της νεραντζιάς και της πορτοκαλιάς, τα τριαντάφυλλα και τα γιασεμιά. Στις εισόδους του ναού οι κορδέλες θα έχουν αναστάσιμους χρωματισμούς. Με κόκκινα και άσπρα χρώματα θα ντυθεί η Αγία Τράπεζα. Στον ιστό του Ταξιαρχιού θα κυματίζει η ελληνική σημαία και η σημαία της Ανάστασης του Ιησού, προμήνυμα και της δικής μας ανάστασης…

Στην εκκλησία θα αρχίσει το γιορτινό «επιστέγασμα» των κατανυκτικών ακολουθιών της Μεγάλης Εβδομάδας.

Θυμάμαι τον παπα-Μιχάλη το πρωινό του Μεγάλου Σαββάτου, όταν «έμπαινα» στο ιερό, ντυμένο στα ολόλευκα, τ΄ανοιξιάτικα άμφιά του, που θα φορούσε στο εξής κάθε Κυριακή και μέχρι το τέλος του Σεπτέμβρη. Φάνταζαν όμορφα κι εντυπωσιακά στα παιδικά μου μάτια! Ήταν στολισμένα με τετράγωνα σε τρία διαφορετικά μεγέθη που διακρίνονταν πάνω στο ύφασμα, όπως ακριβώς τα υδατογραφήματα πάνω στο χαρτί. Στεκόταν ορθός, στ’ αριστερά, δίπλα από την αγία Πρόθεση, τυλίγοντας «επιμελώς» σε ολόλευκα, παραλληλόγραμμα χαρτάκια τα υψώματα, που είχε βγάλει με «χειρουργική ακρίβεια» από τα πρόσφορα, «τα προσκόμιδα», όπως τα λέμε. Τα είχαν φέρει οι πιστοί πρωί πρωί, πριν ακόμα χτυπήσουν οι καμπάνες, τυλιγμένα σε λινές, κεντητές πετσέτες για να τα «διαβάσει» και να τους δώσει στη συνέχεια, μετά τη θεία κοινωνία, το ύψωμα μαζί και το αντίδωρο.

Αξεπέραστος στην οργάνωση της λειτουργικής ζωής, ο αλησμόνητος ιερέας! Έδινε με την ψαλμωδία του, τα άμφια που φορούσε, ακόμα και με τον ιδιαίτερο τρόπο που χτυπούσε τις καμπάνες, το βαθύ νόημα και τη… βαρύτητα της Ημέρας!

Οι ψάλτες με «ταλαιπωρημένους λαιμούς» από τις καθημερινές πολύωρες ακολουθίες έψελναν τους πρώτους αναστάσιμους ύμνους σε χαμηλές βάσεις. Η φωνή τους κουρασμένη, κάποιες φορές βραχνή. Προσπαθούσαν να τη μαλακώσουν με καραμέλες ευκάλυπτου ή τις πράσινες, του λαιμού, όπως τις λέγαμε στην Ερμιόνη.

«Ανάστα ο Θεός κρίνον την γην!», αναφωνούσε ο ιερέας διατρέχοντας με γρήγορο βηματισμό το κεντρικό κλίτος του ναού και σκορπίζοντας δεξιά και αριστερά κλωνάρια με λεμονανθούς που ευωδίαζαν. Οι πιστοί, σε κλίμα χαράς και συγκίνησης, με υψωμένα χέρια τ’ άρπαζαν στον αέρα, ενώ οι ψάλτες επαναλάμβαναν πανηγυρικά το νικητήριο παιάνα!

Κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας, έπαιρναν την αγία μετάδοση πολλά παιδιά που συνοδεύονταν από τους γονείς τους φορώντας καμαρωτά τα λευκά, ολοκαίνουργια παπούτσια, δώρο της «νουνάς». Ακόμα μεταλάμβαναν ασθενείς και ηλικιωμένα άτομα, που αδυνατούσαν να παρακολουθήσουν τη μεταμεσονύχτια ακολουθία της Λαμπρής.

Μετά την εκκλησία, οι Ερμιονίτες κατέβαιναν στα μαγαζιά στο Λιμάνι και στις μικρές πλατείες του Ταξιάρχη και της Παναγίας, για να κάνουν τα τελευταία ψώνια τους, κυρίως φαγώσιμα.

O χρόνος που απέμενε για το χαροποιό γεγονός φάνταζε ατελείωτος σε μικρούς και μεγάλους. Οι ώρες κυλούσαν αργά, βασανιστικά, γεμίζοντάς τους με ανυπομονησία και λαχτάρα^. τις δυσκόλευαν ακόμα περισσότερο οι έντονες και γαργαλιστικές μυρουδιές από τις κουζίνες «που είχαν πάρει φωτιά» κι «έσπαζαν τις μύτες». Oι περισσότεροι αντιστέκονταν στους «γευστικούς πειρασμούς», όσο προ-κλητικοί κι αν ήταν, γιατί αυτή η μέρα «απαιτεί να περιμένουν...».

Επιθυμούσαν να ακούσουν πρώτα το ελπιδοφόρο σάλπισμα του ουρανού που σε λίγο θα ηχούσε! Να πληροφορηθούν το θαύμα της Ανάστασης και να το δουν ανταμωμένο με την άνοιξη που εκείνη την ώρα είχε το γενικό πρόσταγμα πάνω στη φύση που αναγεννιόταν! Να γεμίσουν το νου και την καρδιά τους από οιστρήλατους λόγους και ήχους φωτισμένων υμνωδών και μελωδών! Να προετοιμάσουν την ψυχή τους, με τις εικόνες των λέξεων, των χρωμάτων, των αρωμάτων, των ήχων που μυστηριακά δρώντας τη συγκλόνιζαν, να ζήσει την Ανάσταση Εκείνου αλλά και την προσωπική της ανάσταση! Στη νύχτα που ερχόταν ήθελαν να βρουν τη δική τους σωτηρία, να ζήσουν τη δική τους κάθαρση, γνωρίζοντας ότι «όποιου του μέλλει ανάσταση, το Γολγοθά ανεβαίνει!».²⁰

-Πόσο γρήγορα άλλαξαν όλα τούτη τη μέρα! σκέφτομαι…

«Είθε το πανηγύρι,

οι κρότοι τα τρίγωνα, οι μπόμπες,

οι (σ)τρακα(σ)τρούκες, τα φούσια,

τα κλειδιά με το μπαρούτι και τα γαλλιφώτα

που θα ακολουθήσουν,

να αναγγείλουν μια μονιμότερη ανάσταση

και άνοιξη για τους ανθρώπους!»

Να γίνει η «Ανάσταση» αντίδοτο στη Μοναξιά!...

 

                                     Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος* 

     Μοναξιά!...

     Φοβερή συναισθηματική άβυσσος όπου πέφτουν και χάνονται από την αντίληψή μας συνάνθρωποί όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολάκερη την Υφήλιο...

     Αμέτρητα δυστυχώς άτομα στην πολυκατοικία, στο γραφείο, στο εργοστάσιο, στο πανεπιστήμιο, στο ορφανοτροφείο, στο γηροκομείο αλλά και στις φυλακές βασανίζονται κάθε λεπτό από το αίσθημα της μοναξιάς, από την ανθρώπινη καταδίκη σε συναισθηματική απομόνωση…

     Μόνοι, ολομόναχοι, κατασιγάζοντας όπως-όπως τις έντονες, τις αδυσώπητες διαμαρτυρίες του είναι μας, τη λαχτάρα μας να ξεφύγουμε από το ανελέητο μαρτύριο της απομόνωσης, της μοναξιάς...

     Επιτρέψαμε στο Πολιτικό Σύστημα, στα Κόμματα, στους Βουλευτές, στους Περιφερειάρχες και Δημάρχους να μας στερήσουν την ΕΛΠΙΔΑ και το ΧΑΜΟΓΕΛΟ…

     Είμαστε, τελικά, εμείς οι Έλληνες, και μαζί μας όλοι οι άνθρωποι του πλανήτη μας, καταδικασμένοι στη μοναξιά;

     Όχι βέβαια!..

     Κάπου εκεί μέσα στα φυλλοκάρδια του απέραντου ελληνικού μας υποσυνείδητου και στα αρχέτυπα που χάνουν τις καταβολές τους στην ιστορία Πελασγών, Αχαιών και Δωριέων υπάρχουν, πιστεύω, όλα τα απαραίτητα στοιχεία της σωτηρίας μας από την αρνητική μοναξιά, υπάρχει η δημιουργικότητα της ελληνικής ψυχοσύνθεσης...   

     Θα γεννηθεί, φέτος πάλι όπως κάθε χρόνο το Σαββατοκύριακο μαζί με την συμβολική ΑΝΑΣΤΑΣΗ του Θεανθρώπου, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, η χαρά που θα επαναφέρει στα χείλη μας το χαμένο χαμόγελο, με την υπόσχεσή Του για την σωτηρία μας….

     Να έρθει ξανά η ΕΛΠΙΔΑ στο ατομικό και συλλογικό συνειδητό επίπεδο μακριά από ιδεολογικό-πολιτικές αγκυλώσεις, και να επανενταχθούμε ως συν-Έλληνες, συνάνθρωποι, συμπολίτες, συγκάτοικοι, συνοδοιπόροι στο ΕΜΕΙΣ για να γεφυρώσουμε έτσι την άβυσσο της μοναξιάς για τον Ελληνισμό και ας ελπίσουμε να γίνει αυτό και για την Ανθρωπότητα...

   Σας προσκαλώ, αφού απολαύσετε το Πασχαλινό γεύμα, εφόσον έχετε τη διάθεση να παρακολουθήσετε τη συνέντευξή μου στο Militaire.gr την Κυριακή του Πάσχα…Εάν όχι, τότε τη Δευτέρα…

    Εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα!...

Σκέψεις και περισυλλογή για τη ζωή και το θάνατο….

Μεγάλη Παρασκευή η ημέρα που θυμόμαστε 

και τιμάμαι  τους νεκρούς μας ...

Κάθε φορά όταν πεζοπορώ ( όπως και σήμερα) περνώ από το νεκροταφείο μας να ξεκουραστώ για λίγο. Και έχοντας μπροστά μου όλα τα μνήματα των προγόνων μας αλλά και άλλων συμπολιτών που έχουν εκδημήσει, - σε πολλές περιπτώσεις και νεότερων από εμάς, πέφτω σε βαθιά σκέψη και περισυλλογή. Συνεχώς στροβιλίζει στο νου μου, η μεγάλη αγωνία, αυτή της ζωής μας και του θανάτου!

Και μέσα στην περιδίνηση  αυτού του σημαντικότατου προβληματισμού, μια φωνή μου λέει μέσα μου, πως «όλοι οι άνθρωποι φυσικά και εγώ, πρέπει να προετοιμαζόμαστε γι’ αυτό το μεγάλο γεγονός, που κανείς θνητός δεν μπορεί να αποφύγει». 

Και αυτή η φωνή συνεχίζει να μου λέει ότι - «μπροστά στο Θάνατο πρέπει στεκόμαστε με υπερηφάνεια – αγέρωχοι, με πίστη και όχι με οδυρμούς και  κλάματα! - Γιατί «ο θάνατος, πατείται θανάτω»...

Άλλωστε αυτό αναφέρεται στο τροπάριο της Εκκλησίας μας 

με την Ανάσταση του Χριστού. 

«Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι ζωήν χαρισάμενος»

ΣΤΑΜ. ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ 

Τα εγκώμια της Μ. Παρασκευής με την χορωδία του Μουσικού Συλλόγου και η περιφορά του Επιταφίου με την μπάντα του Δήμου Ερμιόνης.

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2010

Όπως κάθε χρόνο και φέτος τα εγκώμια της Μεγάλης Παρασκευής το βράδυ έψαλλε η χορωδία του Μουσικού Συλλόγου Ερμιόνης υπό την δ/νση του χοράρχη κ. Τάκη Μανιάτη 

στον Ι. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου.

Στη συνέχεια σε μια μεγαλειώδη πομπή με μια λαοθάλασσα ή κοσμοπλημύρα αν θέλετε, η περιφορά των επιταφίων και των δύο κεντρικών ναών - με αυτό της μητρόπολης του Ι.Ν. Ταξιαρχών- συνοδεία για πρώτη φορά με την νεοσύστατη μπάντα του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου.

Με αυτή την επιπρόσθετη μουσική νότα οι πιστοί ντόπιοι και ξένοι επισκέπτες, βιώσανε μια διαφορετική εικόνα και τα ανάλογα συναισθήματα που δημιουργεί και με τη βοήθεια του πολύ καλού καιρού.

Αυτή τη φορά αντιλάλησαν στα στενοσόκακα της παλιάς Ερμιόνης αρχικά καΙ κατόπιν στην βόρεια παραλία μέχρι το μνημείο των Ηρώων, οι νότες διαφόρων μουσικών κομματιών ερμηνευμένα από τους μουσικούς της μπάντας.

Όμως,  οι νότες που δημιούργησαν την μεγαλύτερη αίσθηση και αγαλλίαση στις ψυχές των πιστών ήταν αυτές, του απαράμιλλου σε ομορφιά λόγου και μηνύματος εγκώμιο της βραδιάς «Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατό μου Τέκνο, που έδει σου το κάλλος…»,  που ήρθαν να δέσουν γλυκά στο πέρασμα τους με τις μνήμες απόντων...αγαπημένων μας προσώπων, καθώς  και με τις μυρωδιές των ανθισμένων λουλουδιών στις γλάστρες και στους κήπους του παλιού οικισμού και όπου αλλού υπάρχουν, που είναι έτοιμα και αυτά να γιορτάσουν την δική τους Ανάσταση…

Πολύς κόσμος εντυπωσιασμένος συνόδεψε τους επιτάφιους και όλη την πομπή και στην επιστροφή τους στις εκκλησίες και παρακολούθησε την υπόλοιπη τελετουργία.

Φώτο - ρεπορτάζ 

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

Από το βιβλίο του Γιάννη Μιχ. Σπετσιώτη «Ω γλυκύ μου έαρ»

Αποσπάσματα 

(2) σελ. 24-25 ---- (3) σελ. 32

«Μπρος στην πεζούλα του σπιτιού, ο ύπνος δε μας έπαιρνε, προσμέναμε την ώρα της εκκλησιάς της γειτονιάς μελίσσι κι εμείς, αγόρια αγίνωτα κι αστάλωτες παιδούλες,...»

Κ. Παλαμάς

Μετά το μεσημεριανό φαγητό πολλά παιδιά, αγόρια και κορίτσια συναντιόμαστε στις δύο ενορίες, στον Ταξιάρχη και την Παναγία. Σχηματίζαμε δύο μικτούς χορούς, έναν στο δεξιό κι έναν στο αριστερό αναλόγιο και ξεκινούσαμε να ψάλλουμε τα εγκώμια και τον κανόνα «Κύματι θαλάσσης». Γλυκές παιδικές-εφηβικές φωνές αντάμωναν τα ανοιξιάτικα σκιρτήματα της ψυχής που φαίνονταν στα μάτια και τα μάγουλα που κοκκίνιζαν. Όμορφα σώματα με ρούχα ελαφριά ντυμένα «φλογίζονταν μέσα σε θεϊκή φωτιά για μια αγνή και ανέγγιχτη Αγάπη».

Ανοίγαμε την «Ιερά Σύνοψη», Σύναψη τη λέγαμε, ή τον «Επιτάφιο Θρήνο», το μικρό βιβλιαράκι με το μωβ εξώφυλλο και την εικόνα της Σταύρωσης ή το πρόσωπο του Ιησού με το αγκάθινο στεφάνι. Προσπαθούσαμε να διαβάσουμε σωστά τα κείμενα των ύμνων με τις πρωτόγνωρες για μας λέξεις, για να τα ψάλλουμε όσο το δυνατόν καλύτερα.

Εκείνα τα ζεστά απογεύματα της Μεγάλης Παρασκευής που πιστεύαμε πως αργούσε να σουρουπώσει και φως υπήρχε μέχρι αργά το βράδυ, βόλτα στο Λιμάνι δεν κάναμε. Περνούσαμε ολόκληρο το απόγευμα στην εκκλησία, όπου πηγαινοερχόταν κόσμος πολύς. Αρκετές γυναίκες συνήθιζαν να πηγαίνουν στα γειτονικά ξωκλήσια, στον Αγιοθανάση, τον Αγιομηνά, τον Αϊ - Νικόλα, τον Αϊ - Γιάννη για να ανάψουν τα καντήλια. 

Άλλοι πάλι έβρισκαν την ευκαιρία να βγουν «έξω» και να απολαύσουν την ανοιξιάτικη φύση. Οι μεγαλύτεροι έκοβαν τα αμάραντα, τα μωβ ανοιξιάτικα λουλούδια, ενώ τα παιδιά έπαιζαν «νύφη και γαμπρό» με φλογάτες παπαρούνες. Άνοιγαν τα μπουμπούκια μαντεύοντας το χρώμα, το κόκκινο της νύφης ή το άσπρο του γαμπρού. Άλλα «έσκαζαν» τις παπαρούνες! Τοποθετούσαν ένα πέταλο του λουλουδιού στο εσωτερικό της παλάμης ή το έβαζαν στο επάνω μέρος του χεριού τους κάνοντάς το γροθιά. Στη συνέχεια με το άλλο τους χέρι το χτυπούσαν δυνατά με αποτέλεσμα να «σκάζει» με κρότο! Οι ταπεινές παπαρούνες! Λουλούδια που βρέθηκαν τη φρικτή εκείνη στιγμή κάτω από το Σταυρό, αυτόπτες μάρτυρες του Μαρτυρίου! 

Πάνω τους έσταξε αίμα Θεού, χρώμα που κράτησαν για πάντα μέσα τους καθώς και την πίκρα που «ένιωσαν» για την αδικία που γινόταν!

Έριχναν και σαΐτες τα παιδιά, το ένα στο άλλο, άγρια στάχυα που καρφώνονταν με ιδιαίτερη ευκολία στα μάλλινα ρούχα τους. Άλλα πάλι έκοβαν κι έβαζαν στη μύτη τους, ακριβώς όπως φοράμε τα γυαλιά, τις «μυτούλες» ένα μικρό σκληρό περίβλημα σε σχήμα U που περιέχει σπόρους και μοιάζει με φασολάκι.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

«Φεύγεις πάνω στην άνοιξη, γιε μου καλέ μου. 

Άνοιξή μου γλυκιά, γυρισμό που δεν έχεις…»

Κ. Βάρναλης

Ήταν Μεγάλη Παρασκευή του 1966. Η πομπή σταμάτησε στο γνωστό σημείο και ο παπα-Μιχάλης ξεκίνησε να ψάλλει τη δέηση «Υπέρ ζώντων και τεθνεώτων». Η αψεγάδιαστη φωνή του ακουγόταν τώρα διαφορετική. «Υπέρ της κωμοπόλεως ταύτης... Υπέρ του Αρχιεπισκόπου ημών... Υπέρ... Υπέρ...». Έβαλε όλη τη δύναμη που του ‘χε απομείνει και με σπαραγμό ψυχής έψαλε και το δικό του υπέρ. «Υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του δούλου σου Κωνσταντίνου...».

Ήταν για το γιο του, τον αδικοχαμένο, που είχε φύγει για πάντα από κοντά του στις 2 Ιουλίου του 1965, μόλις 25 χρόνων. Ένα βαθύ «αχ!» ακούστηκε κι ένας λυγμός έπνιξε τις τελευταίες του λέξεις. Ο πατέρας μου στεκόταν δίπλα του ψελλίζοντας «Αιωνία η μνήμη!», ενώ ο κόσμος συγκινημένος κρατούσε την αναπνοή του. Ο παπα-Μιχάλης στηρίχτηκε στο μπράτσο του και κοιτάζοντας ψηλά ψιθύρισε: -Μιχαλάκη, πάμε! Τελείωσε κι αυτό…

Ήταν κάτι, όμως, που δεν τελείωσε γι’ αυτόν ποτέ, παρά μόνο όταν και ο ίδιος έφυγε από τη ζωή...

===================================================================================

Μεγάλη Παρασκευή τα περασμένα χρόνια… στην Ερμιόνη.

Σας μεταφέρουμε ένα απόσπασμα με αναφορά 

στην Μ. Παρασκευή, από το βιβλίο

«ΘΡΥΛΟΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΡΜΙΟΝΗΣ»

του αείμνηστου δασκάλου μας 

Μιχαήλ Αγγ. Παπαβασιλείου

.

Το απόσπασμα αυτό περιλαμβάνεται στην ενότητα «Μεγάλες Γιορτές»

στο κεφάλαιο «Το Άγιο Πάσχα» σελίδα 156.

Για τη μεταφορά στο blog 

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασι την γην κρεμάσας»!

 

Έργο του El Greco  - Δομίνικος Θεοτοκόπουλος

Έργο του El Greco  - Δομίνικος Θεοτοκόπουλος

Πηγή διαδίκτυο

Η Μεγάλη Πέμπτη, η ιερή μέρα κατά την οποία εορτάζεται ο Μυστικός Δείπνος του Ιησού Χριστού με τους 12 Αποστόλους. Οι καμπάνες χτυπούν πένθιμα σε όλη τη χώρα, σε κάθε ορθόδοξη εκκλησία.

Τα Δώδεκα Ευαγγέλια περιγράφουν την πορεία του Ιησού προς τον Γολγοθά. Τον Μυστικό Δείπνο, το δάκρυ και την ανθρώπινη αδυναμία στους κήπους της Γεσθημανής, την προδοσία του από τον Ιούδα, την σύλληψη, την δίκη, τα βασανιστήρια, την Σταύρωση.

Τη Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ η Εκκλησία θα μάς συγκλονίσει παρουσιάζοντάς μας τη Σταύρωση του Θεανθρώπου. >>>>>>>>>

Κατατρεχμός! - > και, γύρισμα της πλάτης !!!-> Άνοιξαν ο ασκοί του Αιόλου για τον κ. δήμαρχο και την παρέα του ...-> γιατί περί παρέας πρόκειται , ό,τι κι΄αν λένε...

 Επιλογές από τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης (facebook) της Ερμιονιδας ....

======================================================================================================================================================

Tasos Tokas

23 ώρ.

 

 · 

Στην πολιτική μπαίνεις για να κάνεις κάποια πράγματα για τον τόπο και φυσικά εξυπακούεται ο σεβασμός στους κανόνες και τους θεσμούς. Δεν μπαίνεις για να επιβιώσεις.

Η ικανότητα και το όραμα για το κοινό καλό αντιπαρέρχονται την αλαζονεία, τις πελατειακές πρακτικές, την απομύζηση των πόρων και την προπαγάνδα. Όταν χάσεις τον δρόμο, οφείλεις να επιστρέψεις σπίτι σου.

Δήμαρχε Ερμιονιδας πάρε τα ντοκουμέντα μας και "κάντα κορνίζα" ....

  

 κ. Γιάννη Γεωργόπουλε μετά από όλα αυτά που σας καταμαρτυρούν σε έσας και στους στενούς συνεργάτες σας, έγω θα είχα  πάει να κρυφτώ ...

Αντιθέτως,  εσείς σήμερα,  - όπως με πληροφόρησαν- εμφανιστήκατε στη Λαϊκή αγορά της Ερμιόνης «προς  άγραν ψήφων»!! ...

==============================================================================================================

Ο δημοτικός σύμβουλος Παναγιώτης Αποστόλου- και μέλος του δ.σ. της ΔΕΥΑΕΡ καθώς και  πρώην αντιπρόεδρος αυτής, μετά την αήθη επίθεση του κ. δημάρχου στο πρόσωπό μου, άνοιξε τον φάκελο με ντοκουμέντα της ΔΕΥΑΕΡ και μας στέλνει προς δημοσιοποίηση! 

Διαβάζοντάς τα «σου κόβουν την ανάσα»! και σε βάζουν σε προβληματισμό, για το ποιοι διοικούν αυτόν τον τόπο και σκορπούν αφειδώς με κάθε τρόπο το δημοτικό χρήμα...

Ο κ. Αποστόλου έχει πολλές εμπειρίες και γνώσεις για τη λειτουργία της δημοτικής επιχείρησης, αλλά πάνω απ' όλα δείχνει έντιμος και ηθικός άνθρωπος!...

Μετά από όλο αυτόν τον ορυμαγδό και την αντάρα που δημιουργήστε κ. δήμαρχε, μπορείτε να μας πείτε ποιος είναι ο συκοφάντης, ο ψεύτης και ο παραπληροφορητής;;;; ....

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

==================================================

Κύριε δήμαρχε τα ντοκουμέντα μας δεν διαψεύδονται ...

=====================================================================

==========================================================================================================================================================

Αφιερωμένο εξαιρετικά και στους Γιούδες που μας περιβάλλουν...

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Το πιο εύκολο πράγμα είναι να είσαι…

 από Newsroom

 

 28/04/2021 | 22:30

 

 

σε θΕΟΛΟΓΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ / ΔΙΑΦΟΡΑ

ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ: Το πιο εύκολο πράγμα, είναι να είσαι ο Ιούδας. Λες πως είσαι φίλος, μα όταν βρεις την ευκαιρία, δε διστάζεις για τριάκοντα αργύρια, με ένα φιλί να προδώσεις τους ανθρώπους σου.

Το πιο εύκολο πράγμα, είναι να είσαι ο Πιλάτος. Κάθε φορά που τα πράγματα ζορίζουν, εσύ «νίπτεις τας χείρας σου». Δεν παίρνεις την ευθύνη ούτε για τις πράξεις σου, ούτε για τη ζωή σου.>>>>>>>

Μόνο με υβρίζει, με συκοφαντεί, με προσβάλλει και απαξιώνει την εθελοντική δημοσιογραφία μου ο άρχοντας!...

 Θα  σας τα πούμε με απλά λόγια, εξ όσων καταλαβαίνουμε, παρακολουθώντας τις δημοτικές υποθέσεις...

Περί δημοτών που διορίζονται σε ιδιωτικές εταιρίες που συνάπτει συμβάσεις ο Δήμος Ερμιονιδας με απευθείας αναθέσεις έργων ή υπηρεσιών…

«Με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια» λέει ο λαός και ύστερα μου λέτε, πως ξαναβγαίνουν δήμαρχοι, αλλά και περιφερειάρχες και πρωθυπουργοί…

Στήνεται κατ’ αρχή ο Νόμος με τις διατάξεις του να αναθέτουν απευθείας αναθέσεις έργων και υπηρεσιών με κατατμήσεις και άλλες πολλές πρακτικές του Δημοσίου ή του Δήμου σε ιδιωτικές εταιρίες  και μετά σου λένε συμπτωματικά ή δεν ξέρουμε πως αλλιώς, διορίζονται δικά τους παιδιά σ' αυτές τις ιδιωτικές εταιρίες…

Καραμπινάτη περίπτωση το θέμα με το διορισμό  του μηχανολόγου – μηχανικού στην ιδιωτική εταιρία αναλύσεων του νερού της ΔΕΥΑΕΡ που διατηρεί και  δικό της γραφείο στο κτήριο που είναι εγκαταστημένη η Δημοτική επιχείρηση. Και να είχαμε διορισμό χημικού θα κάναμε στραβά μάτια…  Αλλά ...

Το ίδιο συμβαίνει και στο Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Ερμιονίδας με την άλλη εταιρία που με απευθείας ανάθεση και με σεβαστό ποσό αναλαμβάνει την καταγραφή των σκαφών  που ελλιμενίζονται στα λιμάνια της Ερμιονίδας και την είσπραξη των λιμενικών τελών.

Αυτό το συμπέρασμα βγάζουμε από τα έγγραφα που αναρτήσαμε πιο κάτω τόσο από αυτά που αφορούν τη ΔΕΥΑΕΡ  όσο και από αυτά του Λιμενικού Ταμείου….

Και όσο δεν μιλάνε και δεν λαλάνε και δεν μας απαντούν επί  του θέματος  ο κ. δήμαρχος, (μόνο με υβρίζει, με  συκοφαντεί, με προσβάλλει και απαξιώνει την εθελοντική δημοσιογραφία μου ο άρχοντας!...)  ο πρόεδρος της ΔΕΥΑΕΡ  Άρης Μπίμπας και ο πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου Μανώλης Φλωρής, εμείς, προφανώς και οι αναγνώστες, θα μένουμε σε αυτά τα συμπεράσματα…

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΔΑΜΑΛΙΤΗΣ

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΆΦΟΣ

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ -> Εδώ είμαστε και σας περιμένουμε, αλλά με επιχειρήματα και με πολιτισμένο λόγο...